«Έξοδος από την κρίση με τις δικές μας δυνάμεις» | Left.gr

«Έξοδος από την κρίση με τις δικές μας δυνάμεις» | Left.gr

Κ. Μάτσα από το «18 Άνω»: Ναρκωτικά από χλωρίνη και υγρά μπαταρίας τα νέα δηλητήρια της κρίσης | Left.gr

Κ. Μάτσα από το «18 Άνω»: Ναρκωτικά από χλωρίνη και υγρά μπαταρίας τα νέα δηλητήρια της κρίσης | Left.gr

Απαθής η κυβέρνηση στην κυνική ομολογία χρυσαυγιτών για την επίθεση στον Στρατούλη | Left.gr

Απαθής η κυβέρνηση στην κυνική ομολογία χρυσαυγιτών για την επίθεση στον Στρατούλη | Left.gr

Εισβολή της αστυνομίας στη Βίλλα Αμαλίας (ενημέρωση) | Left.gr

Εισβολή της αστυνομίας στη Βίλλα Αμαλίας (ενημέρωση) | Left.gr

Σάο Πάολο: Συναντήσεις ΣΥΡΙΖΑ με κυβερνών κόμμα, συνδικαλιστές και κίνημα ακτημόνων | Left.gr

Σάο Πάολο: Συναντήσεις ΣΥΡΙΖΑ με κυβερνών κόμμα, συνδικαλιστές και κίνημα ακτημόνων | Left.gr

ΟΠΟΙΟΙ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΙΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΥΡΕΝΤΙΑΔΗ

Λ. Κύρκος: Ανάπτυξη με ανακατανομή για την ανακούφιση των φτωχότερων στρωμάτων

 

Παπαδόπουλος Α.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/01/2010

Ανάπτυξη που θα συνδυάζεται με ανακατανομή και με μέτρα που θα ανακουφίζουν τα φτωχότερα στρώματα πρότεινε ο Λεωνίδας Κύρκος, παρεμβαίνοντας στα δημόσια πράγματα με τη χθεσινή "κλειστή" συνάντηση που διοργάνωσε στην Αίγλη του Ζαππείου με αφορμή την έκδοση των βιβλίων του και στην οποία συμμετείχαν λίγοι προσκεκλημένοι.

Το “παρών” έδωσαν ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Βουλής, Φίλιππος Πετσάλνικος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θόδωρος Πάγκαλος, οι υπουργοί Άννα Διαμαντοπούλου, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Ευάγγελος Βενιζέλος και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Χρήστος Παπουτσής, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Κώστας Σκανδαλίδης και Μίμης Ανδρουλάκης, ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Σπύρος Δανέλλης, ο γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ο Σάκης Πεπονής, τα στελέχη του ΣΥΝ Σπύρος Λυκούδης και Δημήτρης Χατζησωκράτης, οι καθηγητές Νίκος Αλιβιζάτος και Γιάννης Βούλγαρης, η εκδότρια της Εστίας Εύα Καραϊτίδου, ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης, οι επιχειρηματίες Θ. Παπαλεξόπουλος, Λαυρέντης Λαυρεντιάδης και Δημήτρης Μελισσανίδης, οι δημοσιογράφοι Όλγα Τρέμη (συντόνιζε την εκδήλωση), Νίκος Φίλης, Σεραφείμ Φυντανίδης, Παντελής Καψής και Αλέξης Παπαχελάς.

Αν και προσκλήθηκαν, δεν προσήλθαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρόεδρος της Ν.Δ. στέλνοντας ανθοδέσμη, ενώ ο Μανώλης Γλέζος δεν παραβρέθηκε λόγω της επίσκεψής του στη Θεσσαλονική και ο Δημήτρης Παπαδημούλης λόγω παρουσίας του σε τηλεοπτικό πάνελ.

"Κραυγή για την περιφρούρηση της ομαλότητας"

Η εκδήλωση άνοιξε με την τετράλεπτη ομιλία του Λ. Κύρκου και ακολούθησαν οι σύντομες τοποθετήσεις του Γ. Παπανδρέου και του Φ. Κουβέλη. Ο ιστορικός ηγέτης της αριστεράς επανέλαβε τη σταθερή θέση του για τη συνεργασία των κομμάτων της δημοκρατικής αριστεράς που εμπνέονται από τον μαρξισμό με τις προοδευτικές δυνάμεις του κέντρου. Μια τέτοια συνεργασία, είπε ο Λ. Κύρκος, θα μπορούσε να διασφαλίσει την ελληνική αναγέννηση. Στην ομιλία του, που είχε χαρακτήρα πολιτικής παρακαταθήκης, συμμερίστηκε το δίλημμα που έθεσε προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου "αλλάζουμε ή βουλιάζουμε", συμπληρώνοντάς το με το "ανακατανομή-ανάπτυξη ή βουλιάζουμε".

Χαρακτήρισε τη χθεσινή συνάντηση "κραυγή για την περιφρούση της ομαλότητας", μιλώντας για την ανάγκη "μεγάλων συμβιβασμών" στα πρότυπα του ιστορικού κειμένου του "Οι στόχοι του έθνους". Κατηγόρησε τους "τάχατες επαναστάτες που αντιμάχονται την έννοια του συμβιβασμού και πυροδοτούν επικίνδυνες εκρήξεις, όπως τα Δεκεμβριανά 2, ή παίζουν τον ρόλο των αδιάλλαχτων ασυμβίβαστων κηρύχνοντας τον θετικό ρόλο του φόβου". Υποστήριξε ότι "πρέπει όλοι να αποδεχτούμε τις επιβαλλόμενες θυσίες μέσα σ' ένα σχέδιο που θα καταμερίζει τα βάρη, θα παίρνει υπόψη του ότι πλατιά λαϊκά στρώματα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και ότι η δίκαιη κατανομή είναι η απόλυτη προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος".

Ο Λ. Κύρκος ανέφερε ως χρήσιμη μορφή πάλης τον εντοπισμό μορφών επίδειξης προκλητικού πλούτου, όπως είναι οι πολυτελέστατες κατοικίες και τα σκάφη αναψυχής, με στόχο την υποχρέωση του ιδιοκτήτη να καταβάλλει το ύψος του φόρου που θα προσδιορίζεται από το νέο φορολογικό σύστημα. Πρότεινε, μάλιστα, ελεγκτές να είναι οι κατά τόπους δημοτικές επιτροπές ελέγχου, αλλά και να θυροκολλείται το δελτίο φορολογικής ενημερότητας. Ανέφερε ότι δεν πρόκειται για ένα πογκρόμ κατά των πλουσίων αλλά "για μέτρα έγκαιρης πίεσης πριν η απελπισία των φτωχότερων στρωμάτων υπερβεί ένα όριο ασφάλειας και οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτες εκρήξεις".

Εξέφρασε την αντίθεσή του "συνηθισμένη αντίδραση του κατεστημένου" που δεν είναι άλλη από την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών, όπως συμβαίνει σε συνθήκες κρίσης, εντάσσοντας σε αυτή την κατηγορία την ένταση των τρομοκρατικών ενεργειών, την ανεύθυνη δράση των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών, αλλά και την κατάχρηση του ασύλου. Ως προς το τελευταίο, δήλωσε "υπερ της κατάργησης του ασύλου, γιατί αυτό που υπάρχει μόνο γελιοποίηση της ένιαιας του ασύλου είναι και του κύρους της ακαδημαϊκής κοινότητας και ιδιαίτερα των σπουδαστών", προτείνοντας "τη θέσπιση ενός πραγματικού ασύλου της διακίνησης ιδεών υπό την ευθύνη της ακαδημαϊκής κοινότητας και με τη δημιουργία μεικτών ομάδων περιφρούσης (ενός είδους Hyde Park)".

Διαφώνησε με τα όσα είπε η κυρία Παπαρήγα "περί πολέμου", ζητώντας από τους εργαζόμενους να εγγυηθούν την εσωτερική ειρήνη και να απορρίψουν νεοζαχαριαδικούς τυχοδιωκτισμούς. Αν και τόνισε ότι δεν πρέπει να υπάρξει διάσπαση του κινήματος των εργαζομένων, χαιρέτισε ως εναλλακτική μορφή πάλης την τελευταία απεργία του ΠΑΜΕ! Πρόσθεσε ότι πρέπει να αποφεύγονται πρωτοβουλίες που ταλαιπωρούν την κοινωνία και προκαλούν την αγανάκτηση κατά των οργανωτών.

Γ. Παπανδρέου: Ώρα για ευρύτερες συναινέσεις

Είναι η ώρα για ευρύτερες συναινέσεις πάνω σε αρχές για να πάει μπροστά ο τόπος, υποστήριξε ο Γιώργος Παπανδρέου στη σύντομη ομιλία του. Χαρακτήρισε τον Λ. Κύρκο πολέμιο κάθε λογής ψευτορθοδοξίας και εξήρε τη συμμετοχή του στην προσπάθεια να αποκτήσει η έννοια της αριστεράς το απελευθερωτικό της νόημα μακριά από αυταρχισμούς, δογματισμούς και γραφειοκρατία, την εποχή που η κυριαρχία του σοβιετικού μπλοκ είχε δυσφημίσει την έννοια της αριστεράς.

Αν και από διαφορετικά κόμματα και διαφορετικούς δρόμους, είπε ο κ. Παπανδρέου, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ήταν ουσιαστική η συμβολή του για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. "Σήμερα, το γκρέμισμα του τείχους στη γουόλ στριτ αποκάλυψε τους μύθους της ελεύθερης αγοράς και επανέφερε στο επίκεντρο της πολιτικής τις αναζητήσεις για τον ρόλο του κράτους, για τη συμμετοχή του πολίτη", είπε ο Γ. Παπανδρέου. Πρόσθεσε ότι πρέπει να διαμορφώσουμε ένα κράτος που υπηρετεί τον πολίτη, ενώ υποστήριξε ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν είναι κυρίως οικονομικό, αλλά σχετίζεται με τη μη αξιοποίηση του πλούτου.

Φ. Κουβέλης: Βιωματική η σχέση του με την αριστερά

Στην ξεχωριστή προσωπικότητα του Λεωνίδα Κύρκου αναφέρθηκε ο Φώτης Κουβέλης, κάνοντας λόγο για "μια εξέχουσα προσωπικότητα της πολιτικής ζωής του τόπου - έναν αταλάντευτο αγωνιστή της δημοκρατίας και της αριστεράς". Ανέφερε ότι η προστασία της ομαλότητας για τον Λεωνίδα βρίσκεται στη διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων και κατέληξε: "Ο Λ. Κύρκος υποστηρίζει ότι η μετακίνηση της πολιτικής ζωής από τη συντηρητική θέση, στην οποία βρίσκεται, σε ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση, προϋποθέτει τη συμπόρευση των δυνάμεων της αριστεράς με δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Ο Λεωνίδας καταθέτει με ειλικρίνεια τις απόψεις του και με τη γενναιότητα του αδιαμφισβήτητου αγωνιστή προειδοποιεί και προτρέπει".

Δ. Στρατούλης: Moυ είπαν "θα σε σκοτώσουμε τώρα" (βίντεο) | Left.gr

Δ. Στρατούλης: Moυ είπαν "θα σε σκοτώσουμε τώρα" (βίντεο) | Left.gr

Τα 36 μέλη της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που εκλέχτηκαν το Σάββατο | Left.gr

Τα 36 μέλη της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που εκλέχτηκαν το Σάββατο | Left.gr

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα: Θα κάνουμε το 2013 χρονιά ανατροπής

Ημερομηνία: 14/12/2012
Συγγραφέας: left.gr

Συνεδριάζει σήμερα Σάββατο 15 Δεκεμβρίου η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στον πολυχώρο «Κεραμεικός» (Κεραμεικού 58 και Μαραθώνος 13), με θέμα: «Συγκρότηση της Κ.Ε, Γραμματείας και άλλων οργάνων».

Οι εργασίες της Κ.Ε. άνοιξαν με ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Συνεδριάζουμε για πρώτη φορά σήμερα μετά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε ενιαίο, ενωτικό, δημοκρατικό και πολυτασικό φορέα της αριστεράς. 

Στον κομματικό φορέα κάθε δημοκρατικού και προοδευτικού πολίτη. 

Στο φορέα της ελπίδας και της ανατροπής. 

Οικοδομούμε ένα σύγχρονο αριστερό, δημοκρατικό, ριζοσπαστικό και συλλογικό κόμμα. 

Που, σύντομα, θα κληθεί από τον κυρίαρχο λαό να βγάλει τη χώρα από το καταστροφικό αδιέξοδο του Μνημονίου. 

Να οργανώσει τη βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση. 

Να δρομολογήσει την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. 

Όχι ως μία λευκή επιταγή από το λαό. 

Αλλά ως μια διαδικασία πραγματικής λαϊκής συμμετοχής. 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σήμερα κάνουμε ένα ακόμα βήμα μπροστά, υλοποιώντας την εντολή του λαού, να μετασχηματίσουμε τις δομές και τις διαδικασίες μας, ώστε να ανταποκριθούμε στην ιστορική ευθύνη.

Την ευθύνη να σταματήσουμε τη μνημονιακή καταστροφή και να ανοίξουμε νέους δρόμους δημιουργίας. 

Κάθε μέρα που περνάει είμαστε πιο έτοιμοι και πιο ώριμοι να αναλάβουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου. 

Το διαπιστώσαμε και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. 

Το βιώνουμε και καθημερινά. 

Ο λαός ενώνεται με την Αριστερά. 

Ακουμπάει τις αγωνίες και τις προσδοκίες στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. 

Αλλά εμείς δεν εφησυχάζουμε. 

Θέλουμε να πείσουμε τους διστακτικούς και τους αναποφάσιστους. 

Να διαμορφώσουμε μαζί με το λαό το κυβερνητικό πρόγραμμα της δικής του κυβέρνησης. 

Συνθέτοντας – και όχι αθροίζοντας – δίκαια και βιώσιμα αιτήματα του κόσμου της εργασίας και του πολιτισμού. 

Σ’ ένα συνεκτικό, ρεαλιστικό και εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο ανατροπής. 

Πάταξης της διαφθοράς, της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής. 

Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, της ισονομίας, της αξιοκρατίας, του κράτους δικαίου, της κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. 

Με στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.  

Συνεδριάζουμε, σήμερα, συντρόφισσες και σύντροφοι, μέσα στον κουρνιαχτό από τους αυτοαναφορικούς πανηγυρισμούς της δοσοεξαρτημένης συγκυβέρνησης Σαμαρά. 

Ένας Πρωθυπουργός που αποκαλεί τους υπό απόλυση υπαλλήλους της αυτοδιοίκησης προνομιούχους και τρομοκράτες.

Που εξαντλεί τον τσαμπουκά του εντός και υπογράφει άνευ όρων εκτός. 

Που αφήνει συνεργάτες του να εισηγούνται συγκατοίκηση του κόμματός του με τη Χρυσή Αυγή. 

Πρωθυπουργός, υπουργοί, οι δύο πολιτικοί ηρακλείς της συγκυβέρνησης – ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης – όλοι αλληλοσυγχαίρονται για την επιτυχία που μόνο εκείνοι βλέπουν. 

Πανηγυρίζουν γιατί οι εταίροι μας εδέησαν να καταβάλλουν, μέσα Δεκέμβρη τη δόση που βάσει της δανειακής σύμβασης που μόνο εμείς τηρούμε στο ακέραιο, έχοντας διαλύσει τη χώρα και τις αντοχές της κοινωνίας, θα έπρεπε να είχαμε εισπράξει από το περασμένο καλοκαίρι. 

Μιας σύμβασης που διαρκώς ανατρέπεται μονομερώς και αυθαιρέτως από τη πλευρά των δανειστών, αναβαθμίζοντας τις προϋποθέσεις εκπλήρωσής της. 

Και τώρα πανηγυρίζουν για το αυτονόητο, που έπραξαν οι δανειστές με καθυστέρηση έξι μηνών.

Απορεί ο λαός γιατί πανηγυρίζουν. 

Ο λαός που γνωρίζει τι τον περιμένει το 2013. 

Το έτος της πιο άγριας λιτότητας από την αρχή του μνημονίου. 

Ο λαός που έχει συνειδητοποιήσει ότι ο κ. Σαμαράς δεν είναι ο Άγιος Βασίλης της ανάπτυξης, όπως θέλει να εμφανίζεται. 

Άλλα ο Ηρώδης της μέσης ελληνικής οικογένειας. 

Που επιβάλλει φορολογική ποινή στα παιδιά. 

Ο εξολοθρευτής των μεσαίων στρωμάτων: της μισθωτής εργασίας και των μικρών ελεύθερων επαγγελματιών. 

Που εξαναγκάζει την πλειοψηφία μισθωτών και συνταξιούχων σε στάση πληρωμών προς το Δημόσιο.

Που επισφραγίζει τη χρεοκοπία του λαού. 

Που επιβραβεύει τους φοροφυγάδες. Και αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους ως προνομιούχους.

Η δανειακή δόση δεν σηματοδοτεί μια νέα αφετηρία. 

Αλλά επιταχύνει την αντίστροφη μέτρηση για τη συγκυβέρνηση Σαμαρά. 

Ο αυτόματος διορθωτικός μηχανισμός μικραίνει το χρόνο ανάμεσα στην αστοχία των μέτρων λιτότητας και τη δήθεν διορθωτική επιπρόσθετη λιτότητα.

 Δηλαδή, ανάμεσα στην αστοχία και την επανάληψη ακριβώς της ίδιας αστοχίας. 

Μικραίνει, όμως, ταυτόχρονα, και τον πολιτικό χρόνο αυτής της μοιραίας τρικομματικής κυβέρνησης. 

Στο τέλος του επόμενου Μαρτίου ένα μόνο δίλημμα θα υπάρχει: ή θα καταρρεύσει ο λαός και ο τόπος ή θα φύγει η συγκυβέρνηση της κατάρρευσης.

 Αλλά, μόνον ο λαός, με τον ειρηνικό ξεσηκωμό του, μπορεί και πρέπει να δώσει την αναγκαία λύση. 

Για ν’ ανοίξει ο δρόμος στην ελπίδα. 

Σε μια κυβέρνηση ευρείας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. 

Συντρόφισσες και σύντροφοι, 

 Η κυβέρνηση Χωρίς ίχνος σοβαρότητας πανηγυρίζει γιατί κέρδισε η ίδια λίγο ακόμα δανεικό χρόνο. 

Γιατί θα κάνει πρωτοχρονιά ως κυβέρνηση.

 Συσσωρεύει δανειακές υποχρεώσεις για μετά το 2022. Για να κερδίσει η ίδια χρόνο. 

Και η κυρία Μέρκελ τις εκλογές στη Γερμανία. Χωρίς να έχει εξαναγκαστεί να πει την αλήθεια στο γερμανικό λαό προεκλογικά. 

Ότι το Μνημόνιο απέτυχε. Και ότι όσο συνεχίζεται, το χρέος θα καθίσταται μη βιώσιμο. 

Πανηγυρίζουν με πυροτεχνήματα που σύντομα θα σκάσουν στο κεφάλι τους. 

Όπως εκείνο του κυρίου Σαμαρά. 

Ότι δήθεν «τους επόμενους μήνες θα ξεχρεώσουν ό,τι χρωστάνε στους πολίτες». 

Αγκαλιασμένοι με τα Μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής αναζητούν σανίδα σωτηρίας στις ενέσεις τεχνητής αισιοδοξίας. 

Μιλούν για ανάσα στην οικονομία από τη δανειακή δόση. 

Τους αμφισβητεί, όμως, ακόμα και ο κύριος Προβόπουλος. 

Ο οποίος ενημέρωσε την Τετάρτη την Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής ότι ούτε μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα υπάρξει ρευστότητα στην αγορά. 

Όχι μόνο ανάσα δεν θα υπάρξει στην οικονομία από τη δόση, αλλά ακόμα και η παροχή οξυγόνου θα ανοιγοκλείνει.

 Δηλαδή, περίπου, τα μισά από τη δόση θα πάνε στις τράπεζες για να χαθούν στους ισολογισμούς τους.

 Μόλις το 15% της συνολικής δόσης θα καλύψουν τις ανάγκες του προϋπολογισμού. 

Και αυτά σε τρεις δόσεις και υπό την απειλή νέων μέτρων. 

Αυτός είναι, άλλωστε, περίπου, ο μέσος όρος των δανειακών κεφαλαίων που διοχετεύθηκαν στην πραγματική οικονομία τα δυόμιση χρόνια των Μνημονίων. 

Από το σύνολο των μέχρι χθες, €142 δις, μόλις τα €19 δις αξιοποιήθηκαν για να μειωθεί το έλλειμμα.

Αυτό διαπιστώνει έκθεση της εταιρείας McKinsey & Company για την Ελλάδα στην κρίση, που παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες.

Για ποιον άλλον λόγο, όμως, εκτός από την προσωρινή πολιτική επιβίωσή της, πανηγυρίζει η δοσοεξαρτημένη συγκυβέρνηση; 

Για να κρύψει την αποτυχία της διαδικασίας επαναγοράς ελληνικών ομολόγων. 

Αυτής της «παράλογης, περιττής και άσχετης προς τη ρευστότητα» πράξης, όπως την χαρακτήρισαν, όχι εμείς αλλά οι Financial Times. 

Διαδικασία η οποία ενίσχυσε τον εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους, αντί να συμβάλει στην αποκατάσταση της έστω και εικονικής βιωσιμότητάς του.  

Όπως την όρισε το Eurogroup στις 27 Νοεμβρίου. 

Στο 124% του ΑΕΠ το 2020. 

Που προϋποθέτει, από σήμερα και μέχρι τότε: μείωση του δημόσιου χρέους κατά €40 δις και αύξηση του ΑΕΠ κατά  €50 δις. 

Τη στιγμή που η υφεσιακή λιτότητα οδηγεί το ΑΕΠ σε ετήσια ρεκόρ συρρίκνωσης. 

Η αποτυχία της επαναγοράς, όμως, συνεπάγεται άμεση πρόβλεψη για ΑΕΠ 128% το 2020. 

Εξέλιξη που σημαίνει ότι, ένα μέρος αυτής της απόκλισης, ύψους, περίπου, €3 δις (1,5% του ΑΕΠ) θα πρέπει να καλυφθεί άμεσα με νέες περικοπές. Από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Η χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής είναι συνολική και συντριπτική. 

Αλλά η χρεοκοπία ξεκίνησε από τη δημοσιονομική διαχείριση και έχει εξαλλαγεί σε  κρίση θεσμών και Δημοκρατίας. 

Η συγκυβέρνηση νομοθετεί με τους σύγχρονους αναγκαστικούς νόμους των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. 

Που παραβιάζουν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη διάκριση των εξουσιών. 

Και συγκροτούν το θεσμικό υπόβαθρο του «κράτους έκτακτης ανάγκης», που θέτει υπό την αίρεσή του τη Δημοκρατία. 

Πρόκειται για εν εξελίξει αντιδημοκρατική εκτροπή. Στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα αντιταχθεί με κάθε θεσμικά πρόσφορο μέσο. 

Συστατικό στοιχείο του «κράτους έκτακτης ανάγκης» είναι και η αδιαφάνεια και η διαφθορά.

 Ακόμα και ο Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου επελέγη. 

Γιατί, άραγε; 

Στην ετήσια έκθεσή της για τη διαφθορά σε όλον τον κόσμο το 2012, η διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια» («Transparency International»), κατατάσσει την Ελλάδα στην 94η θέση σε σύνολο 176 χωρών. 

Η Ελλάδα υποχώρησε κατά 14 θέσεις από την προηγούμενη κατάταξη και και βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με την Κολομβία. 

Υπόδειγμα αδιαφάνειας και έλλειψης νομιμότητας είναι το διαβόητο ΤΑΙΠΕΔ. 

Που έχει οριστεί να κάνει τη βρώμικη δουλειά στην εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Και πράγματι την κάνει. 

Επίκειται το ξεπούλημα του ΟΠΑΠ. 

Μιας κερδοφόρας δημόσιας επιχείρησης, που αποφέρει ετησίως έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων στο κράτος. 

Για ποιο λόγο πωλείται; 

Πως πωλείται; 

Με νομικό σύμβουλο για την αποκρατικοποίηση τη δικηγορική εταιρεία Freshfield. 

Η οποία συγχρόνως εκτελεί χρέη νομικού συμβούλου της αγγλικής εταιρείας διαδικτυακού στοιχηματισμού Betfair. 

Ενός από τους βασικούς ανταγωνιστές του Οργανισμού. 

Μια εταιρεία που προσέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τόσο το ελληνικό νομικό πλαίσιο για το μονοπώλιο της ΟΠΑΠ ΑΕ, όσο και τον πρόσφατο νόμο για τη ρύθμιση της αγοράς παιγνίων. 

Δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων εδώ;

 Ακόμα, όμως, και αν δεν υπάρχει τυπικό κώλυμα, δεν προκαλεί εύλογα ερωτηματικά αυτή η επιλογή;

Η πώληση του ΟΠΑΠ, με τον τρόπο και τις διαδικασίες που προχωρά, αποτελεί πράξη υπονόμευσης του δημόσιου συμφέροντος.

Στις σημερινές δε συνθήκες της κρίσης πράξη απιστίας και μειοδοσίας.

Αν ορισμένοι, επιμείνουν σε αυτό, μόνο και μόνο για να φτιάξουν τα νέα τζάκια της διαπλοκής.

Μόνο και μόνο για να τους κρατήσουν αυτοί με τη σειρά τους στην εξουσία, είναι γελασμένοι.

Δε πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.

Λέμε ναι στις επενδύσεις για την ανάπτυξη, λέμε όχι στο πλιάτσικο.

Λέμε ναι  στους σοβαρούς επενδυτές και ιδιαίτερα στις δημόσιες επενδύσεις, λέμε όχι στους αετονύχηδες της διαφθοράς που βρίσκουν ευκαιρία, σαν άλλοι μαυραγορίτες της σύγχρονης εποχής να λεηλατήσουν το δημόσιο πλούτο, πάνω στα συντρίμμια της χώρας και του λαού.

Και τους προειδοποιούμε, θα λογοδοτήσουν.

Και απαιτούμε: Όλα στο φως εδώ και τώρα για τη πώληση του ΟΠΑΠ κύριοι του ΤΑΙΠΕΔ και κύριοι της κυβέρνηση.

Και αν δε τα δώσετε εσείς, θα τα βγάλουμε εμείς και πολύ σύντομα.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Η χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής είναι συνολική και συντριπτική. 

Αλλά η χρεοκοπία ξεκίνησε από τη δημοσιονομική διαχείριση και έχει εξαλλαγεί σε  κρίση θεσμών και Δημοκρατίας. 

Η συγκυβέρνηση νομοθετεί με τους σύγχρονους αναγκαστικούς νόμους των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. 

Που παραβιάζουν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη διάκριση των εξουσιών. 

Και συγκροτούν το θεσμικό υπόβαθρο του «κράτους έκτακτης ανάγκης», που θέτει υπό την αίρεσή του τη Δημοκρατία. 

Πρόκειται για εν εξελίξει αντιδημοκρατική εκτροπή. Στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα αντιταχθεί με κάθε θεσμικά πρόσφορο μέσο. 

Συστατικό στοιχείο του «κράτους έκτακτης ανάγκης» είναι και η αδιαφάνεια και η διαφθορά.

 Ακόμα και ο Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου επελέγη. 

Γιατί, άραγε; 

Στην ετήσια έκθεσή της για τη διαφθορά σε όλον τον κόσμο το 2012, η διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια» («Transparency International»), κατατάσσει την Ελλάδα στην 94η θέση σε σύνολο 176 χωρών. 

Η Ελλάδα υποχώρησε κατά 14 θέσεις από την προηγούμενη κατάταξη και και βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με την Κολομβία. 

Υπόδειγμα αδιαφάνειας και έλλειψης νομιμότητας είναι το διαβόητο ΤΑΙΠΕΔ. 

Που έχει οριστεί να κάνει τη βρώμικη δουλειά στην εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Και πράγματι την κάνει. 

Επίκειται το ξεπούλημα του ΟΠΑΠ. 

Μιας κερδοφόρας δημόσιας επιχείρησης, που αποφέρει ετησίως έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων στο κράτος. 

Για ποιο λόγο πωλείται; 

Πώς πωλείται; 

Με νομικό σύμβουλο για την αποκρατικοποίηση τη δικηγορική εταιρεία Freshfield. 

Η οποία συγχρόνως εκτελεί χρέη νομικού συμβούλου της αγγλικής εταιρείας διαδικτυακού στοιχηματισμού Betfair. 

Ενός από τους βασικούς ανταγωνιστές του Οργανισμού. 

Μια εταιρεία που προσέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τόσο το ελληνικό νομικό πλαίσιο για το μονοπώλιο της ΟΠΑΠ ΑΕ, όσο και τον πρόσφατο νόμο για τη ρύθμιση της αγοράς παιγνίων. 

Δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων εδώ;

 Ακόμα, όμως, και αν δεν υπάρχει τυπικό κώλυμα, δεν προκαλεί εύλογα ερωτηματικά αυτή η επιλογή;

Η πώληση του ΟΠΑΠ, με τον τρόπο και τις διαδικασίες που προχωρά, αποτελεί πράξη υπονόμευσης του δημόσιου συμφέροντος.

Στις σημερινές δε συνθήκες της κρίσης πράξη απιστίας και μειοδοσίας.

Αν ορισμένοι, επιμείνουν σε αυτό, μόνο και μόνο για να φτιάξουν τα νέα τζάκια της διαπλοκής.

Μόνο και μόνο για να τους κρατήσουν αυτοί με τη σειρά τους στην εξουσία, είναι γελασμένοι.

Δε πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.

Λέμε ναι στις επενδύσεις για την ανάπτυξη, λέμε όχι στο πλιάτσικο.

Λέμε ναι  στους σοβαρούς επενδυτές και ιδιαίτερα στις δημόσιες επενδύσεις, λέμε όχι στους αετονύχηδες της διαφθοράς που βρίσκουν ευκαιρία, σαν άλλοι μαυραγορίτες της σύγχρονης εποχής να λεηλατήσουν το δημόσιο πλούτο, πάνω στα συντρίμμια της χώρας και του λαού.

Και τους προειδοποιούμε, θα λογοδοτήσουν.

Και απαιτούμε: Όλα στο φως εδώ και τώρα για τη πώληση του ΟΠΑΠ κύριοι του ΤΑΙΠΕΔ και κύριοι της κυβέρνηση.

Και αν δε τα δώσετε εσείς, θα τα βγάλουμε εμείς και πολύ σύντομα.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Η χώρα βαδίζει προς το 2013 με τα σαφή σημάδια μιας εξελισσόμενης ανθρωπιστικής κρίσης. 

Οι αυτοκτονίες είναι η τραγική και διαρκής υπόμνηση. 

Οι νέο-άστεγοι, που είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Οι οποίοι από τη μια στιγμή στην άλλη έχασαν τα πάντα στη ζωή τους. Και τώρα δεν έχουν στέγη, εργασία, περίθαλψη, φροντίδα υγιεινής. 

Οι άνθρωποι, κυρίως, στη Βόρεια Ελλάδα, που δεν έχουν θέρμανση. Που κρυώνουν.

 Γιατί η συγκυβέρνηση, αντί να χτυπήσει το λαθρεμπόριο καυσίμων, στέρησε από τους ίδιους τη δυνατότητα αγοράς καυσίμων. 

Οι συνταξιούχοι και όσοι έχουν ανάγκη από φάρμακα. Που δεν τα βρίσκουν. Στις μισοάδειες φαρμακαποθήκες και στα κλειστά φαρμακεία. 

Από την εγκληματική εγκατάλειψη της περίθαλψης των ασφαλισμένων στον προβληματικό ΕΟΠΥΥ. 

Από μια επικίνδυνη συγκυβέρνηση. Που προεκλογικά τρομοκρατούσε τους πολίτες. Ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην εξουσία δεν θα είχαν φάρμακα. 

Και τώρα, που με τα τρία μνημονιακά κόμματα στην εξουσία δεν υπάρχουν φάρμακα, τρομοκρατεί και εκβιάζει τους φαρμακοποιούς. 

Οι άνεργοι του 1,3 εκατ. Από 355.100 άτομα το 2008. Και 878.300 το 2011.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Δεν πάει άλλο. 

Κάθε μέρα που περνάει, η χρεοκοπία του λαού γίνεται ολοένα και πιο φανερή και πιο επώδυνη. 

Κάθε μέρα που περνάει, με αυτήν τη μοιραία συγκυβέρνηση στην εξουσία, είναι μια χαμένη μέρα για την ανασυγκρότηση και το μέλλον αυτού του τόπου. 

Τώρα είναι η ώρα να πολλαπλασιαστούν οι κοινωνικές αντιστάσεις και αντιδράσεις. 

Τώρα είναι η ώρα να πλημμυρίσει η χώρα αλληλεγγύη. 

Και πρέπει να μπούμε στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης.  

Τώρα είναι η ώρα.

Να φύγει η συγκυβέρνηση της χρεοκοπίας του λαού. 

Να είναι το 2013 η χρονιά της μεγάλης ανατροπής. Με την κυβέρνηση του λαού, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στην εξουσία. 

Το 2013 θα είναι η χρονιά της μεγάλης ανατροπής.

Αυτή είναι η τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ για το 2012. 

Σε λίγο, αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση των κυβερνώντων κομμάτων της Βραζιλίας και της Αργεντινής, θα αναχωρήσει για επίσημη επίσκεψη σ’αυτές τις δύο χώρες.

 Είναι μια επίσκεψη-δείγμα γραφής της δικής μας ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. 

Θα επισκεφτούμε δύο χώρες, μέλη του G20 τις οποίες κατέστρεψαν και χρεοκόπησαν οι ομοϊδεάτες του κ. Σαμαρά. 

Χώρες τις οποίες ανέστησαν αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις που αγνόησαν το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο.

Λαοί που πέταξαν από πάνω τους τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και βαδίζουν το δρόμο της ανάπτυξη και τις αξιοπρέπειας. 

Θα ακολουθήσει σειρά επισκέψεων σε ευρωπαϊκές και μη χώρες. 

Σε μια άλλη αντίληψη για την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που έχει ανάγκη η χώρα.

Μια αντίληψη που αντιπαρατίθεται με την πολιτική της διεθνούς απομόνωσης της Ελλάδας που έχει υιοθετήσει η συγκυβέρνηση Σαμαρά. 

Είναι η εναλλακτική απάντησή μας στη μονομέρεια και την υποταγή στη στρατηγική Μέρκελ για την Ευρώπη. 

Που θέλει την Ελλάδα ειδική οικονομική ζώνη μέσα στην Ευρώπη. 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η ώρα της αλλαγής πλησιάζει. 

Η ώρα της νέας ανάστασης του λαού μας έρχεται. 

Θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της ιστορίας.

 Θα αλλάξουμε το μέλλον, θα τους κάνουμε παρελθόν. 

Σας ευχαριστώ. Καλές γιορτές και καλή και παραγωγική νέα χρονιά. 

Θα κάνουμε το 2013 τη χρονιά της μεγάλης, της ιστορικής ανατροπής. Για το λαό και τον τόπο.

Αιώνας εμπορίου (Τάσος Λειβαδίτης)

Αιώνας εμπορίουH προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνία
έλεγε ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, ανήθικο
εμπόριο
κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα,
μεγάλα λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τους
λαχειοπώλες
διαφημίζοντας όνειρα για μελλοντικές κληρώσεις
τα αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλία
δούναι και λαβείν, πίστωση, χρέωση,
ισολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,
χρεώγραφα
κι ας κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει;
«ζούμε σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουν
ποτέ απεργία
μικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές
περηφάνειες
γνώση αβέβαιη, πληρωμένη μ’ όλη τη βέβαιη νιότη σου,
βρέχει νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελοί να τα
μαζέψουν
νομίσματα όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας,
δολάρια ασημένια
η βροχή είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονται
πλανόδιοι έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούν
μεθαύριο
σαν ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής»,
κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο
θησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσω
απ’ τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μας
μάς κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει,
τί καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι,
είμαι ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση,
ο Pοκφέλλερ άρχισε
πουλώντας καρφίτσες. Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε
σ’ όλη τη ζωή μου.

Αλέξης Τσίπρας: Το μόνο καλά οργανωμένο λόμπι στην Ελλάδα είναι το λόμπι της φοροδιαφυγής | Left.gr

Αλέξης Τσίπρας: Το μόνο καλά οργανωμένο λόμπι στην Ελλάδα είναι το λόμπι της φοροδιαφυγής | Left.gr

ενημέρωση από την Γραμματεία της τοπικής οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Αγ. Παρασκευής

Συνεδρίασε στις 8-12-12 σε πλήρη απαρτία η Γραμματεία που εκλέχτηκε στις 24-11-12

Μετά από ανταλλαγή απόψεων και συζήτηση αποφασίστηκαν ομόφωνα τα παρακάτω:

• Γραμματέας-συντονίστρια ανέλαβε η σ. Τούλα Καλογερά
• Έγινε ένας γεωγραφικός χωρισμός της οργάνωσης σε 4 τμήματα, με καταμερισμό σε όλα τα μέλη της Γραμματείας, με στόχο να ενισχυθεί η επαφή μας με τα προβλήματα της κάθε γειτονιάς, τους κατοίκους, τα κινήματα και τους φορείς που δραστηριοποιούνται εκεί. 
• Οι σ/φοι και σ/σες κάθε τμήματος, εκτός την ευθύνη της εν γένει παρουσίας της οργάνωσης και του κόμματος στην περιοχή τους (πολιτική-οργανωτική δράση, ενημέρωση-προπαγάνδιση-κινητοποίηση κλπ) θα πρέπει να συνέρχονται κατά διαστήματα  και να αναλαμβάνουν δράση σε φορείς-κινήματα για διάφορα τοπικά ή και γενικότερα προβλήματα της περιοχής τους. Στόχος πρέπει να είναι κάθε τμήμα να γνωρίζει και να παρεμβαίνει σε οτιδήποτε "κινείται" στο χώρο του.  

1. Άμεση σύγκληση (την Τρίτη 18-12-12) Ανοικτής ολομέλειας της οργάνωσης, στις 7μμ   στο 3ο Γυμνάσιο Κοντόπευκου (πίσω από τον Άγ. Δημήτριο) με θέματα : α)την πολιτική συζήτηση για τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης και β) την οργάνωση πολιτικών δράσεων (πχ. εξόρμηση ενημέρωσης για πολιτική συγκυρία, στόχους ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αναγκαιότητα οργάνωσης για  Ανατροπή κλπ), όπου θα συνεχιστούν οι εγγραφές νέων μελών. (Υπενθυμίζουμε ότι, οι εγγραφές γίνονται αυτοπροσώπως, γιαυτό όσοι σ/φοι ή σ/σες παίρνουν αιτήματα για εγγραφή χειρόγραφα ή ηλεκτρονικά, να καλούν αυτά τα υποψήφια μέλη στην αμέσως επόμενη μάζωξη της οργάνωσης, είτε είναι συνέλευση ή συνεδρίαση τμήματος, μέχρι τουλάχιστον να λειτουργήσουν τα γραφεία)
2. Την οργάνωση από Γενάρη Ανοικτών συζητήσεων για θέματα που μας έχουμε αποφασίσει σε προηγούμενες συνελεύσεις, όπως,  οι δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και το μεταναστευτικό.

Τούλα Καλογερά.

Λαϊκιστικός και τεχνοκρατικός λόγος στις παρυφές της Αριστεράς

Λαϊκιστικός και τεχνοκρατικός λόγος στις παρυφές της Αριστεράς  
(αναδημοσίευση από την ΑΥΓΗ της Κυριακής)
της Λινας Θεοδωρου και του Φανη Παπαγεωργιου

Ο πολιτικός λόγος, στην περίοδο της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, εμφανίζεται συχνά με τη
μορφή ενός διπόλου: σχηματικά, στο ένα άκρο τίθεται ο λαϊκισμός και στο άλλο ο «ορθός λόγος» και
ο τεχνοκρατισμός. Θεωρούμε ότι και οι δύο παραπάνω προσεγγίσεις έχουν κοινές μεθοδολογικές
αφετηρίες και πολιτικές απολήξεις. Ας τις δούμε, σε αδρές γραμμές.
Από τη μία, ο λαϊκισμός μπορεί να αναχθεί σε ένα σχήμα που λέει «ο λαός ξέρει» και αυταξιακά έχει
εγγεγραμμένη την έννοια της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, μιλώντας από τον λαό για τον λαό,
καταλήγοντας να εμφανίζεται, χονδροειδώς, ως λαϊκό αίσθημα. Αυτός ο πολιτικός λόγος εκφράζεται
προνομιακά από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, αλλά και τμήματα της Αριστεράς, έχει στοιχεία
αντιιμπεριαλισμού, συνεχείς αναφορές στο έθνος και ομοιότητες με τον λόγο του ΠΑΣΟΚ του 1980.
Βέβαια, ας σημειωθεί ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές λαϊκισμού· ορίζοντας τον λαϊκισμό με αυτό το
σχήμα τον τοποθετούμε σε αντιδιαστολή με την έννοια του αριστερού λαϊκισμού όπως έχει αναλυθεί
μεταξύ άλλων, λ.χ., από τον Νικόλα Σεβαστάκη: «Από την άλλη, η λαϊκή έκκληση της Αριστεράς
φέρει μαζί της κάτι ουσιωδώς αντιδημαγωγικό και “διανοητικό” μαζί της. Εμπεριέχει δηλαδή μια
ηθική και πολιτισμική απαίτηση, το κάλεσμα για απομάκρυνση του λαού από τις αυθόρμητες
δοξασίες, από την αυτονόητη “λαϊκή ιδεολογία”» (N. Σεβαστάκης, «Το πιο δύσκολο στοίχημα.
Σκέψεις με αφορμή τις γαλλικές εκλογές», «Ενθέματα», Η Αυγή, 29.4.2012).
Από την άλλη, ο «ορθός λόγος» --συχνά με τη μορφή του τεχνοκρατισμού--υπονοεί ότι ο λαός δεν
ξέρει τι είναι καλό γι’ αυτόν και πρέπει κάποιοι άλλοι να μιλήσουν για τον ίδιο και τα πραγματικά
συμφέροντά του. Κεντρικά εργαλεία, εδώ, η έννοια των μεταρρυθμίσεων και η «μυωπία» (όρος με τον
οποίο οι κυρίαρχοι αναλυτές περιγράφουν την τάση του λαού να βλέπει μόνο το βραχυπρόθεσμο
συμφέρον του, αγνοώντας το μακροπρόθεσμο). Εκτός από την τρικομματική κυβέρνηση, αυτή την
οπτική τείνουν να υιοθετήσουν και τμήματα της Αριστεράς, κυρίως με το σκεπτικό ότι βρισκόμαστε
εν μέσω οικονομικής κρίσης, αλλά και με το σκεπτικό ότι, αφού εγκαλούμαστε σε τέτοια ερωτήματα,
πρέπει να έχουμε έτοιμες απαντήσεις.
Θεωρούμε ότι και οι δύο προσεγγίσεις δομούνται πάνω σε μια στατική αντίληψη για την κοινωνία και
τοn λαό: παρά τις πιθανές αντιφάσεις, ο λαός γίνεται αντιληπτός με όρους ομοιογένειας και
στατικότητας. Και στις δύο, έχουμε μια από τα πριν γνωστή λαϊκή βούληση, δεδομένη, που
εμφανίζεται ως εταίρος στην κοινωνική κίνηση, σχετικά αμετάβλητη, η οποία σε καμία περίπτωση δεν
μπορεί να γίνει μοχλός κοινωνικής μεταβολής, αλλά απλώς ενσωματώνει μεταβολές στο κοινωνικό
πεδίο.
Ειδικότερα, στο πλαίσιο του συντηρητικού λαϊκισμού, ο λαός εμφανίζεται με όρους μεσσία και
τιμωρού (βλ., λ.χ., τις δηλώσεις Στ. Παναγούλη) που θα διώξει την τρόικα-κατακτητή και θα σώσει
τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, εξασφαλίζοντας το μέλλον των παιδιών τους. Στο ίδιο πλαίσιο, ο
πολιτικός λόγος δεν πρέπει να αμφισβητεί τις υποτιθέμενες αξίες των Ελλήνων -- είτε αυτές
εκφράζονται στην υπόθεση των οροθετικών είτε στο ζήτημα της οικονομικής κρίσης, που θα κάνει τα
παιδιά μας ομοφυλόφιλους και θα αφήσει τα κορίτσια μας ανύπαντρα (βλ. δηλώσεις Μιχελογιαννάκη).
Από την άλλη, στο τεχνοκρατικό σχήμα, ο νεοφιλελεύθερος τεχνοκράτης --ή ο ριζοσπάστης
ετερόδοξος-- τραπεζίτης εμφανίζεται ως από μηχανής θεός, που θα σώσει την Ελλάδα και τον
ελληνικό λαό, μέσω του σωστού μείγματος δημοσίων οικονομικών.
Η πρώτη εκδοχή συσκοτίζει τα πολιτικά υποκείμενα και εμφανίζει αυτόκλητους εκφραστές της λαϊκής
βούλησης, μεταθέτοντας σε έναν απώτερο χρόνο το πώς αυτός ο «κυρίαρχος» λαός μπορεί να έρθει
στο προσκήνιο, με ποιους τρόπους μπορεί να αποκτήσει κομβικό ρόλο στην πολιτική διαμάχη αλλά
και με ποιες ουσιαστικές διαδικασίες. Η δεύτερη εκδοχή, ανάλογα με το πολιτικό υποκείμενο που την
εκφράζει, εμφανίζει την οικονομία --πλήρως ή, έστω, επαρκώς-- αυτονομημένη από το κοινωνικό και
το πολιτικό, κατά συνέπεια υπονοείται ότι διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία επικαθορίζουν το
όλο. Παράλληλα, και οι δύο εκδοχές ενθαρρύνουν μια αυξημένη αναφορά στο έθνος και την πατρίδα,
έννοιες που παραπέμπουν στην αφηρημένη ενότητα και αδιαιρετότητα του συγκεκριμένου σώματος
υποκειμένων. Και οι δύο βασίζονται σε στερεότυπα, τα οποία σκόπιμα αναπαράγουν, εμμένοντας σε
ιστορικές αναλογίες, προκειμένου να κάνουν τον λόγο τους ηγεμονικό.
Οι «τεμπέληδες Έλληνες», το «ελληνικό DNA» και η «ελληνική ψυχή» που αντιστέκεται ανέκαθεν
στους «ξένους» είναι μερικά τέτοια στερεότυπα. Έτσι, οι αναφορές στις ιστορικές αναλογίες του
(νέου) ΕΑΜ μπορεί να οδηγούν στο κάψιμο ναζιστικών σημαιών κατά τις διαδηλώσεις εναντίον της
άφιξης Μέρκελ. Ειδικά ο λαϊκίστικος λόγος είναι ηθικοπλαστικός, εμφανίζοντας διχοτομικά καλούς
και κακούς, καλούς πατριώτες και κακούς ξένους κ.ο.κ. Από την άλλη, ο «ορθός λόγος» που
εμφανίζεται στην έντονα ηθικοπλαστική ρητορική του ΚΚΕ επικαλείται το ότι δεν είμαστε έτοιμοι να
κυβερνήσουμε· ενέχει μια αφηρημένη έγκληση στην τιμιότητα και την ειλικρίνεια απέναντι στον
κόσμο της Αριστεράς, δημιουργώντας μια συνεχή ματαίωση για ένα απώτερο μέλλον ετοιμότητας.
Στο πολιτικό λόγο που πρέπει να διαμορφώσει και να αρθρώσει η δική μας Αριστερά θεωρούμε ότι οι
δύο αυτές όψεις του πολιτικού λόγου δεν χωράνε· θεωρούμε μάλιστα ότι, για τους δικούς της λόγους
η καθεμιά, συρρικνώνει την έννοια της δημοκρατίας, εμφανίζοντάς την η μεν πρώτη ως αυτονόητη και
εγγενή στον λαό και η άλλη ως ήσσονος σημασίας. Αντίθετα, στον δικό μας λόγο η δημοκρατία
πρέπει να είναι ζητούμενο κάθε στιγμή και σε κάθε έκφανση του πολιτικού.
Η πολιτική δεν μπορεί να συρρικνώνεται στο ποιος/α θα καταφέρει να πει το καλύτερο τσιτάτο, ή
ποιος/α θα καταφέρει να διατυπώσει το πιο επεξηγηματικό απλουστευτικό σχήμα που γίνεται
κατανοητό από τον λαό. Πιστεύουμε, μάλιστα, ότι μέσω μιας τέτοιας αντίληψης για την πολιτική και
τη δημοκρατία στρώνεται, εν τέλει, ο δρόμος για την Χρυσή Αυγή, η οποία αναμφίβολα υπερέχει σε
ικανότητα να εμφανίζει καλούς και κακούς, τιμωρούς και στερεότυπα, μετατρέποντας την πολιτική
ένα συνονθύλευμα απλουστευτικών σχημάτων.
Αντίθετα, η κεντρική πολιτική εκφώνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνδέεται με τη μαγιά των
συζητήσεων της κάθε συνέλευσης, δημιουργώντας ιμάντες δημοκρατίας και λαϊκής συμμετοχής, να
διαπαιδαγωγεί με βάση τις αριστερές αξίες και την κριτική σκέψη, και να διαπαιδαγωγείται από την
καθημερινότητα και τις ανάγκες των εργαζόμενων. Πρέπει, ακόμα, να εκφέρει λόγο αντιδημαγωγικό
και σκεπτόμενο, να προτάσσει ένα θετικό όραμα για όλους τους εργαζόμενους, να υπερβαίνει το
καταναλωτικό πρότυπο, διαμορφώνοντας μια κουλτούρα αλληλεγγύης και συμμετοχής, των
συνεταιρισμών, της απο-εμπορευματοποίησης, της ολιγαρκούς αφθονίας, χωρίς τον φόβο της
«απογοήτευσης των μαζών» -- παράμετροι, όλες αυτές, που αναγκαστικά προϋποθέτουν και μια άλλη
αντίληψη για το περιβάλλον. Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι, στο επίπεδο του κοινωνικού,
απαιτείται μια ριζική επαναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους.
Τέλος, ως βασικός άξονας της ανάλυσης και της δράσης μας, δεν μπορεί να απουσιάζει το πεδίο της
δόμησης των φύλων και της σεξουαλικότητας. Ιδίως σε μια συγκυρία που οι εκδοχές του κυρίαρχου
λόγου αξιώνουν να επαναδιαπραγματευθούν τα πεδία αυτά και να εκμεταλλευτούν τις υπάρχουσες
συντηρητικές δομές της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί είναι εμφανής πλέον η επιστράτευση ενός
νεοσυντηρητισμού, που αποπειράται να αποτελέσει συγκολλητικό ιστό, την εποχή της διάρρηξης της
κοινωνικής συνοχής, και διοχέτευσης της εκμετάλλευσης.
Η δική μας Αριστερά οφείλει να «εγκαλεί» και να αναδεικνύει τα νέα αριστερά κινήματα, να
υποστασιοποιεί τις ομάδες που βρίσκονται εντός αυτών των κινημάτων, με εργαλείο την ανάλυση για
τις κοινωνικές τάξεις, ανεξαρτήτως από το αν τα κινήματα αυτά είναι μειοψηφικά μια δεδομένη
στιγμή, να κυκλώνει το πραγματικό. Οφείλει να πάρει αποστάσεις από όλες τις όψεις του πατριωτικού
λόγου και να επερωτά τον εαυτό της ως αυθεντικό εκφραστή των συμφερόντων των εργαζόμενων
τάξεων. Άλλωστε, ενάντια στα απλουστευτικά σχήματα, μπορούμε να αντιπαραθέσουμε την τομή και
την ασυνέχεια στην κοινωνική κίνηση.
[Σχόλια και συζήτηση για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]
Η Λίνα Θεοδώρου και ο Φάνης Παπαγεωργίου είναι μεταπτυχιακοί φοιτητές, μέλη στους Νέους/Νέες
ΣΥΡΙΖΑ

Πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο δημοσκοπήσεις! | Left.gr

Πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο δημοσκοπήσεις! | Left.gr

scripta manet..δεν είμαι χρυσόψαρο!

Κυριακή 28 Δεκέμβρη 2008

Σελ. /24

ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"

ΔΙΗΓΗΜΑ

Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Ακου με προσεχτικά φίλε, χωρίς να με διακόψεις.

Ξέρω πως έχεις βοηθήσει πολλούς ανώνυμους ν' ακουστεί η φωνή τους, γι' αυτό σε παίρνω κι εγώ.

Ελπίζω να φερθείς και σε μένα όπως στους άλλους.

Λοιπόν, ναι του την άναψα!

Και δεν το μετανιώνω, να το ξέρεις, μόνο που άλλον νόμιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε μας, που μας έβριζε κωλόμπατσους και τα τέτοια...

Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και μυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. Λένε λοιπόν κάποιοι από σας πως έπρεπε να πάω σε ψυχίατρο αφού ήμουνα λέει με σπασμένα νεύρα, ή να φύγω από την Αστυνομία και να μην κρατάω όπλο και άλλα τέτοια... Τόσα ξέρουν οι κοπρίτες, οι καναλάκηδες και όλοι οι βολεμένοι. Μόνο εκείνη η καριόλα η Λιάνα σα να μου φάνηκε πως το πλησίασε το θέμα, λέγοντας πως μ' έχουνε καρφωμένο δέκα χρόνια στα Εξάρχεια! Εχει τις πληροφορίες της αυτή, όπως όλοι στο σινάφι σας, μόνο που τις χρησιμοποιείτε όπως και όταν σας βολεύει...

Νομίζω λοιπόν πως ακούω τους αραχτούς όλους στους καναπέδες να λένε, «δηλαδή δεν πρέπει όλοι να περνούν από ψυχίατρο;» και άλλες τέτοιες μαλακίες. Οπως ας πούμε, περνάνε από ψυχίατρο οι γιατροί, οι δικαστές και τόσοι άλλοι που σε σφάζουν ή σε ξεφτιλίζουν όταν σε πετυχαίνουν στο «γήπεδό» τους, τα νοσοκομεία και τα δικαστήρια δηλαδή. Δηλαδή, πόσοι σε υπεύθυνες θέσεις περνάνε από ψυχίατρο κανονικά και μετά από κάποια διαστήματα στην υπηρεσία; Δεν μπορεί να είσαι ή να φαίνεσαι καλά και ξαφνικά κάτι να στη βαρέσει; Να σε κερατώνει η γυναίκα σου ας πούμε ή κάτι άλλο σοβαρότερο ή να σε κάψει η καθημερινή υπηρεσία, ειδικά αν δε σου δίνουν άδεια, δεν πας διακοπές γιατί πότε το ένα πότε το άλλο, η υπηρεσία θεωρεί πως πρέπει να ανακαλέσει τις άδειες και όλα τα σχετικά; Για να μη σου θυμίσω πως οι τελευταίοι που μπορούν να εξετάσουν και να κρίνουν αν είσαι ψυχικά εντάξει είναι οι ψυχίατροι, έτσι δε λένε; Και να μη σου θυμίσω πόσοι πολιτικοί αποδείχτηκε πως ήταν βαρεμένοι και σε άλλη περίπτωση θα τους είχανε δεμένους, όχι αμολητούς να κυβερνάνε τον κοσμάκη, ούτε να σου θυμίσω πόσοι στρατιωτικοί που δίνουν διαταγές στα παιδάκια είναι για τα σίδερα, άσε που... αλλά τι να πρωτοπείς...

Λοιπόν, εγώ, είν' αλήθεια πως υπηρετώ κοντά δέκα χρόνια εκεί, που λέει η έτσι. Το προσπάθησα τρεις φορές μετά τα τρία πρώτα χρόνια να την κάνω με μετάθεση, έπιασα διάφορους, παρακάλεσα αλλά τίποτα! Δεν είχα βλέπεις βύσμα, άσε που είχα και τη φωλιά μου λερωμένη από την αρχή. Υστερα τα παράτησα και κάπου μάλλον βολεύτηκα, έμαθα τη «δουλειά», έμαθα να λουφάρω και κοίταξα να στήσω κι εγώ μια οικογένεια που μέχρι τότε είχα στερηθεί. Αλλά ησυχία δεν είχαμε ποτέ. Πότε ο ένας πότε ο άλλος είμαστε οι μόνιμοι στόχοι. Οι πολιτικοί και οι διάφοροι κομπιναδόροι κάνουν τις αρπαχτές τους κι εμείς γινόμαστε σάκοι του μποξ - «γι' αυτό πληρώνεστε ρεμάλια!» φωνάζει συχνά ο διοικητής, ενώ οι υψηλά ιστάμενοι είναι πιο ευγενείς αλλά και πιο σκληροί. «Κυρίους» μας προσφωνούν αλλά στάζουνε φαρμάκι και μας στέλνουν στο στόμα του λύκου.

Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να με κάψουν σαν λαμπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες οι κουκούλες; Ξέρεις με τι τέχνη φτιάχνουν και πετάνε τις μολότοφ; Πάνω στη μαρκίζα τις αμολάνε κάτω από κει που καθόμαστε να προστατευτούμε, κι έρχεται η φωτιά και σε λούζει... τρεις φορές με έχουνε κάψει και τη γλίτωσα με μέτρια εγκαύματα σε όλο το σώμα. Ξέρεις εσύ που με δείχνεις με το δάχτυλο, ξέρεις πόσες φορές γύρισα στο σπίτι με τα αίματα και το δέρμα μου καμένο και με ρωτούσαν τα παιδιά μου τι έπαθα και κρυβόμουνα για να μη με δουν καμένο και κλαίγανε;

Ενα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εμένα και τη μάνα μου γιατί δεν του άρεσε πότε το ένα πότε το άλλο...

Και πώς βρέθηκα στο Σώμα δε θα το αναλύσω, αν και ξέρω πως όλοι ξέρετε πάνω - κάτω με ποιο τρόπο μας χώνουν στο τσουβάλι, όπως τα φίδια που τα αμολάνε μετά - μας αμολάνε δηλαδή, γιατί να μην το ομολογήσω; - μας στέλνουνε καταπάνω στον κοσμάκη. Λεπτομέρειες δεν τολμάω να σου πως, πάντως εκείνο το βράδυ αφού με σύρανε με κλοτσιές και μπουνιές στην Ασφάλεια, με μούρη πρησμένη και αίματα να τρέχουν από τα χείλια και τη σπασμένη μύτη - όλα για μια μηχανή που είχα κλέψει από το πάρκινγκ, κάναμε απίθανες κόντρες τότε, τι άλλο να κάναμε, πεταμένοι απ' όλους, μάνα, πατέρα, χωρίς φράγκο στην τσέπη, από το σχολείο τρεις αποβολές και στο τέλος έπρεπε ν' αλλάξω σχολείο, και τι να το κάνω το σχολείο; - αφού λοιπόν με αφήσανε χωρίς φαΐ και νερό τρεις μέρες, μου είπαν: «ή δέκα χρόνια μέσα ή στην Αστυνομία και θα κάνεις ό,τι σου λέμε, γκέγκε μάγκα;». Διάλεξα τα σίγουρο ψωμί και να μας, δέκα χρόνια στη σφηκοφωλιά, στα Εξάρχεια με όλο εκείνο το αληταριό, που τους ήξερα και από τη μια και από την άλλη - και ανάμεσά τους κάμποσους παραστρατημένους. Μήπως ξέρεις φίλε τι ρόλο παίζουν πολλοί από αυτούς; Δικοί μας είναι, τι δικοί μας δηλαδή, της Ασφάλειας είναι και από κει παίρνουν οδηγίες, πότε θα την ανάψουν τη μια ή την άλλη φωτιά εδώ κι εκεί! Για πες μου εσύ που είσαι έξυπνος και σπουδαγμένος, γιατί δε χτυπάνε κανένα στόχο πλουτοκρατίας, κανέναν με γιοτ, με αυτοκίνητα ακριβά και τεράστιες περιουσίες; Γιατί χτυπάνε τον μεροκαματιάρη με το μαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους; Δειλά πραχτοράκια της μαύρης συμφοράς είναι, πεμπτοφαλαγγίτες τους έλεγε ο μόνος σοβαρός και τίμιος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου, ένας δικηγόρος που έλεγε πως είναι με το ΚΚΕ, αλλά είναι έξω και απ' αυτό γιατί θέλει λέει να είναι ανεξάρτητος.

Λοιπόν, τον φουκαρά το μικρό τον έφαγα.

Είχα φτάσει στο αμήν, και πώς φτάνει κανείς στο αμήν δε θα στο αναλύσω, πάντως είχα μπουχτίσει. Με βρίζανε τα κωλόπαιδα, με είχαν βρίσει τουλάχιστον άλλες πενήντα φορές την ίδια μέρα, βρίζανε τη μάνα μου - «γαμώ το μ... που σε πέταγε» μου είχε φωνάξει ένα καθίκι το ίδιο απόγευμα - και είχα φτάσει ως το λαιμό - σου είπα ότι η μάνα μου ήταν παραδουλεύτρα, τίποτε άλλο δε σου λέω. Κάτι αυτές οι βρισιές, κάτι οι σπόντες του αστυνόμου την προηγουμένη «δεν κάνετε για τη δουλειά για την οποία προσληφθήκατε, και πλησιάζει η λήξη ή ανανέωση της σύμβασής σας και πρέπει να αποδείξετε πως αξίζετε το ψωμί που τρώτε...» και άλλα τέτοια.

Ξέρεις πώς είναι να έχεις το σιδερικό στη θήκη και να σε βλαστημάνε και να σου πετάνε μπουκάλια που μπορεί να είναι και μολότοφ; Οχι φίλε, δεν ξέρεις, και να μην αξιωθείς να μάθεις, στο λέω εγώ, ο γιος της πλύστρας που θέλησα να ζήσω έξω στην κοινωνία και με στολή εξουσίας και όχι στη φυλακή.

Τον σημάδεψα και πρώτη φορά το χέρι μου δεν έτρεμε. Γιατί πρώτη φορά δεν είχα πιει πριν βγω περιπολία - στο λέω κι αυτό και να μείνει μεταξύ μας: αν κρατήθηκα τόσα χρόνια και δε σκότωσα, είναι που έπινα μισό μπουκάλι ουίσκι πριν βγούμε περίπολο και έτσι ό,τι κι αν άκουγα για τη μάνα μου και το αντριλίκι μου το πέρναγα ντούκου - έχω ακούσει πως άμα μεθύσεις βγαίνει ο πραγματικός εαυτός σου κι εγώ είμαι καλό παιδί στο βάθος και όλοι στην υπηρεσία το ξέρουν και μ' αγαπάνε, αλλά και με εκμεταλλεύονται. Και δε θα σου πω τι καλοσύνες έχω κάνει εγώ στη ζωή μου, γιατί θα με περάσεις ή για παινεψιάρη ή για μαλάκα. Μέσα στο πιοτό κατάλαβα σιγά σιγά και τον πατέρα μου, που δεν ήταν κακός άνθρωπος έστω κι αν μεθώντας έβγαινε η κακή του πλευρά. Να σου πω κάτι; Αποτυχημένος σε όλα ήτανε, γι' αυτό έπινε. Οπως κι εγώ δηλαδή: Τι πέτυχα στη ζωή μου; Τίποτα! Ενας μπάτσος έγινα κι αυτό από σπόντα, όπως σου είπα, και μάλιστα χωρίς καν μόνιμη σύμβαση. Και να 'ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, που δεν ξέρουν τι θα πει βάρδια και ξενύχτι, τι πάει να πει μεροκάματο και τι σφαλιάρα κάθε είδους από το αφεντικό και να σου ρίχνονται μετά από δώδεκα ώρες ορθοστασία στις γωνίες ή στις εισόδους τραπεζών, να 'ρχονται και να σε βρίζουν και να σου πετάνε ό,τι βρουν στο δρόμο. Και να σου πω κάτι άλλο; Πόσοι από αυτά τα κωλόπαιδα είναι εργαζόμενοι των 700 ευρώ που λένε και ξαναλένε; Να σου πω εγώ; Κανένας! 'Η κάτι πρεζόνια είναι ή κάτι τύποι από τα βόρια προάστια που βαριούνται στη σιγουριά του σπιτιού ή τα πραχτοράκια, οι πεμπτοφαλαγγίτες που λέγαμε πριν. Ποιος μεροκαματιάρης προλαβαίνει να βγει στους δρόμους, πόσοι από τους αναγκεμένους έχουν τέτοιες πολυτέλειες; Εντάξει, είμαι απόλυτος θα μου πεις, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία αυτού που λέω.

Λοιπόν, για να τελειώνω γιατί σε ζάλισα: το έκανα!

Πριν, σου έλεγα πως τον σημάδεψα και έτσι έγινε, όπως ήμουνα με το αίμα στο κεφάλι. Ομως, φίλε, πρέπει να σου πω πως δε θυμάμαι αν εκείνη τη στιγμή που πάτησα τη σκανδάλη, σημάδευα ακόμη τον πιτσιρικά ή το χέρι μου είχε κατέβει. Και μη νομίσεις πως πάω να πω ότι δεν το 'κανα, αφού ξέρω ότι εσύ δε θα με δώσεις. Απλά, δε θυμάμαι γιατί το μυαλό μου έχει σκεπαστεί από μια θολούρα και έχω χάσει εκείνες τις στιγμές τελείως. Για να μη λέω πολλά: δεν ξέρω ποια δύναμη ή ποια κούραση μου κατέβασε το χέρι - αν το κατέβασε - πάντως ό,τι έγινε, έγινε χωρίς τη θέλησή μου.

Και να στο πω; Ενα βουνό έχει πέσει πάνω μου από την επόμενη στιγμή που έφυγε η σφαίρα και είδα το κορμάκι του πιτσιρικά να διπλώνεται στις πλάκες. Οταν σκέφτομαι πως θέρισα μια ψυχούλα που δεν είχε κάνει ούτε ένα βήμα ακόμα στη ζωή, άνετο ή ζόρικο βήμα - τι σημασία έχει;

Αλλά φίλε, είχε φτάσει ένας κόμπος και μ' είχε πνίξει, αν δεν τράβαγα το πιστόλι εκείνη τη στιγμή θα είχα πεθάνει από ασφυξία. Ολο τον τελευταίο καιρό με είχε μαγκώσει ένα μούδιασμα - ξέρεις τι σημαίνει μούδιασμα; - ένα μούδιασμα που ξεκίνησε από τα πόδια και σκαρφάλωνε σιγά σιγά στο λαιμό. Δε θα το πιστέψεις φίλε, όμως με το που έφυγε η σφαίρα, μου φάνηκε πως πήρε μαζί της κι αυτόν τον βραχνά, έστω κι αν αυτό κράτησε όσο και η διαδρομή του βλήματος που άφησα να φύγει μέσα στο πάθιασμά μου. Ξέρω καλά πως θα με κυνηγάει πάντα αυτή η στιγμή αλλά πίσω δεν μπορώ να τη φέρω ούτε τη σφαίρα ούτε τη ζωούλα του πιτσιρικά. Ολοι εσείς που σήμερα φωνάζετε και χτυπιέστε τάχα, θα το προσπεράσετε γρήγορα, θα το ξεχάσετε μέχρι τις επόμενες δυο - τρεις μέρες, όπως ξεχάστηκαν τόσα και τόσα φριχτά εγκλήματα, δικά μας ή των άλλων, των επωνύμων που δεν τους αγγίζει ούτε νόμος ούτε συνείδηση. Ετσι κυλάει η ζωή, με όλες τις καθημερινές σκοτούρες, γιατί έτσι πρέπει, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς. Εγώ βέβαια εδώ σημαδεύτηκα και εδώ θα καρφωθώ, αλλά δε θ' αφήσω να το καταλάβει κανείς και πιστεύω πως εσύ θα κρατήσεις το μυστικό που σου εμπιστεύτηκα.

Να το ξέρεις: ό,τι και να δείξει η βαλλιστική που θα γίνει, όπως πάντα, εγώ δε θα το παραδεχτώ δημόσια πως του την άναψα και μάλιστα εν βρασμώ, που λένε, ούτε πως τον σημάδεψα κατάστηθα. Εχω τρία παιδιά να μεγαλώσω κι εγώ. Ναι, σαν εκείνο που σκότωσα, θα μου πεις, το ξέρω και τα δικά μου έχουν μόνο εμένα και τη μάνα τους, δεν έχουν σπίτι ιδιόκτητο, δεν έχουν τρία αυτοκίνητα, δεν έχουνε νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι. Δε θα έχουν καλά καλά να φάνε άμα εγώ μπω φυλακή.

Ούτε συγγνώμη με παίρνει να ζητήσω, γιατί θα είναι σα να ομολογώ. Αλλωστε, πόσοι απ' όλους αυτούς που κακοποιούν κάθε μέρα τους ανθρώπους - και δεν είναι και λίγοι, κοίταξε στα ρετιρέ της παλιοκοινωνίας μας και θα καταλάβεις τι εννοώ - πόσοι απ' αυτούς ζήτησαν συγνώμη; Οχι, δεν οφείλω κανένα συγγνώμη σε κανέναν, κανέναν από τούτη τη βρωμοκοινωνία που ζούμε, εκτός ναι, εκτός από κείνο το παιδάκι που έστειλα στον άλλο κόσμο, αλλά όπως σου είπα, θα είναι η καταδίκη μου, άλλωστε τι θα άλλαζε αν ζητούσα συγγνώμη; Θα έφερνα πίσω τον πιτσιρικά ή θα μου το αναγνώριζαν σαν ελαφρυντικό;

Εμένα η μόνη μου ελπίδα τώρα είναι οι εγγυήσεις που μας έχουν δώσει από τότε που μπήκαμε στο Σώμα, πως ό,τι κι αν κάνουμε θα το κουκουλώσουν, αρκεί να πειθαρχούμε στις διαταγές των ανωτέρων.

Και μου το 'χουν υποσχεθεί πως κι εγώ θα πέσω στα μαλακά.

Τόσα χρόνια κάνω τον μαλάκα, μου το χρωστάνε.

Κυρίως φοβούνται, μην ανοίξω εγώ και άλλοι πολλοί το στόμα μας.

Γι' αυτό θα μου το κλείσουν απαλά και κομψά. Κρατώντας, μέχρι να περάσει η μπόρα μου, το στόμα των παιδιών μου γεμάτο. Που με τη σειρά τους, μεγαλώνοντας, θα βαδίσουν στα χνάρια μου, τη λαμπρή «σταδιοδρομία» μου.

Γιατί άλλη επιλογή δεν έχουν.

Οπως κι εσύ και τόσοι άλλοι που νομίζουν πως ποτέ δε θα τους αγγίξει η κακιά η ώρα.

Ολοι στο ίδιο καζάνι κλωθογυρνάμε βλαστημώντας την τύχη μας που δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε.

Για την αντιγραφή,

Α. Σ. Α.