Ο Δήμος Αγ. Παρασκευής dealer ασφαλιστικών εταιρειών;

Ο ΔΗΜΟΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ DEALER ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ;

Με ιδιαίτερη ανησυχία διαπιστώνουμε πως τις τελευταίες μέρες στα σχολεία της Αγίας Παρασκευής γίνεται διακίνηση σημειωμάτων από τις Διευθύνσεις των σχολικών μονάδων προς τους γονείς, με τα οποία ζητείται η συμφωνία τους ή όχι στην ασφάλιση των παιδιών τους έναντι ατυχημάτων στο σχολείο και κατά τη διάρκεια οργανωμένων από αυτό εξωσχολικών δραστηριοτήτων, από συγκεκριμένη και κατονομαζόμενη ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία.

Το αίτημα προς τις Διευθύνσεις για αυτή την πολύ περίεργη «προσφορά ασφάλειας» προέρχεται από το Δήμο Αγίας Παρασκευής.

Η πρωτοβουλία αυτή του Δήμου εγείρει πολλά και μεγάλα ερωτήματα, τα οποία καλείται να απαντήσει ο Δήμαρχος κος Ζορμπάς:

Με ποιες ακριβώς διαδικασίες ελήφθη αυτή η απόφαση από το Δήμο;

Με βάση ποιο νομικό πλαίσιο ο Δήμος γίνεται μεσάζοντας στην προώθηση μιας τέτοιας «υπηρεσίας»; Έχει αναζητήσει τη γνώμη των αντίστοιχων διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης;

Πως ο Δήμος γίνεται διακινητής ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων και μάλιστα παιδιών;

Οι υπηρεσίες του ίδιου του Δήμου αρνούνται – και ορθώς – να παραδώσουν σε τρίτους προσωπικά δεδομένα συμπολιτών μας που βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση και είναι καταγραμμένοι στις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου ως αποδέκτες αλληλεγγύης. Πως λοιπόν προβαίνει στην επίδοση σε ιδιωτική κερδοσκοπική εταιρία αυτών των στοιχείων και μάλιστα συνθέτοντας κυριολεκτικά ολόκληρο πελατολόγιο δυνητικά έως και 6500 παιδιών;

Πως ακριβώς αντιλαμβάνεται η διοίκηση του Δήμου τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά και τις Κοινωφελείς Υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων είναι και η ασφάλεια και υγεία των παιδιών;

Ακόμα και αν δεχόμασταν πως όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι αβάσιμα, πως είναι δυνατόν να προωθείται η συμφωνία με μια συγκεκριμένη ασφαλιστική εταιρία χωρίς διαγωνισμό, αλλά με διαδικασίες που θυμίζουν απ’ ευθείας ανάθεση;

Ο ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Παρασκευής καταγγέλλει ανεπιφύλακτα τις πρακτικές που προσπαθεί να εισαγάγει η Διοίκηση του Δήμου.

Θεωρούμε πως γίνεται από Δήμο μια προσπάθεια μετατροπής σε γενικευμένη κοινωνική πρακτική μιας ατομικής επιλογής σε σχέση με την ασφαλιστική κάλυψη από ατύχημα σε σχολικό περιβάλλον, που τα τελευταία χρόνια της υποχώρησης και του χτυπήματος του κράτους πρόνοιας έχει αρχίσει να «εισβάλλει» στην αγορά, ως προϊόν προς πώληση στη ελληνική οικογένεια. Μιας πρακτικής που από το επίπεδο της ατομικής πρωτοβουλίας, με πλασιέ το Δήμο, φαίνεται να επιδιώκεται να πάρει πιο μαζικά χαρακτηριστικά.

Η σημερινή ανασφάλεια οδηγεί ορισμένους γονείς μέσω κυρίως συλλόγων γονέων να προσφεύγουν σε ασφαλιστικά προγράμματα αμφίβολης αποτελεσματικότητας, που σε κάθε περίπτωση αποτελούν προγράμματα διαφήμισης των ασφαλιστικών προϊόντων των ασφαλιστικών εταιριών σε ένα μεγάλο αγοραστικό κοινό (έτσι το βλέπουν…), που είναι οι μαθητές όλων των ηλικιών της Μέσης και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Με πολύ μικρό κόστος ανά παιδί οι εταιρίες προσπαθούν να μεγεθύνουν το αυριανό πελατολόγιό τους, ακριβώς ποντάροντας στην ολοένα και μικρότερη συμμετοχή του κράτους στις κοινωνικές δαπάνες, για τις οποίες όμως οι πολίτες φορολογούνται όλο και περισσότερο.

Η θεμιτή επιθυμία για την προστασία των παιδιών γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Σε συνδυασμό με το απειροελάχιστο κόστος ασφαλίστρων συσκοτίζονται οι προθέσεις των εταιριών και τα «ψιλά» γράμματα των συμβολαίων, οι προϋποθέσεις για το πως και που έγινε ένα συγκεκριμένο ατύχημα, το προμοτάρισμα συγκεκριμένων ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων, τα επιπλέον προγράμματα και η σύνδεση με άλλα ασφαλιστικά προϊόντα, η καταγραφή και της παραμικρής λεπτομέρειας του ιατρικού ιστορικού των παιδιών…

Αρκετοί γονείς ενδεχομένως δεν βλέπουν την διείσδυση αυτή των ασφαλιστικών εταιριών στα σχολεία ως απειλή ιδιωτικοποίησης, αλλά ως μια επιπρόσθετη προστασία για τα παιδιά που «δεν είναι κακό να υπάρχει».

Αν όμως κάτι τέτοιο γίνει πρακτική σε μαζική κλίμακα, τότε ο καθολικός πλέον περιορισμός των κοινωνικών παροχών Υγείας και Παιδείας θα είναι ένα αναπότρεπτο γεγονός και θα καταδικάσει τις επόμενες γενιές σε μια ζωή πολύ μικρότερων προσδοκιών.

Όταν το κόστος νοσηλείας μίας εβδομάδας σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο φτάνει τα 1500 Ευρώ τα ψίχουλα αποζημίωσης που θα πληρώσει μια ασφαλιστική εταιρία, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να καλύψουν τις ανάγκες σε περίπτωση  ατυχήματος. Το σύστημα υγείας και η κοινωνική πρόνοια δεν μπορεί να υποκατασταθεί από μια λειτουργία που έχει σαν μοναδικό κίνητρο το κέρδος. Είναι βασικό κοινωνικό αγαθό.

Είμαστε όμως αρκετά περίεργοι: ο Δήμαρχος κος Ζορμπάς που λέει ότι ανήκει και στη «λαϊκή Δεξιά» έτσι αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές παροχές στην περίοδο του Μνημονίου; Μεταμφιεζόμενος ο ίδιος σε πλασιέ των ασφαλιστικών εταιριών το κάνει απλώς για προεκλογικούς λόγους ή προτείνει τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες ως γενική μέθοδο προάσπισης του αγαθού της Υγείας των παιδιών;

Εάν πραγματικά ο Δήμαρχος ενδιαφέρεται για την ασφάλεια των παιδιών δεν έχει παρά να  φροντίσει ώστε ο Δήμος και η Τεχνική του Υπηρεσία να διατηρεί ασφαλείς τους σχολικούς χώρους, να προβαίνει εγκαίρως και με τεχνική αρτιότητα στην αποκατάσταση προβλημάτων, στην παρακολούθηση των συντελούμενων έργων και στην τακτική και ορθή συντήρηση των εγκαταστάσεων. Με αυτήν ακριβώς την λογική, τη λογική της πρόληψης των κινδύνων ατυχημάτων, αντί της εκ των υστέρων αντιμετώπισης των συνεπειών, ο Δήμος θα προσφέρει τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες στο Δημότη και στα παιδιά του.

Με μια Τεχνική Υπηρεσία που με κοινωνική ευθύνη και αγάπη για τη νέα γενιά θα είναι επαρκώς στελεχωμένη ώστε να μπορεί να ασκεί ορθά το ελεγκτικό, εποπτικό και τεχνικό της έργο και όχι να είναι απλός εισηγητής αιτήσεων για χρονικές παρατάσεις από εργολάβους που δεν φέρουν εγκαίρως και σωστά σε πέρας αυτό που αναλαμβάνουν. Αφήνοντας στους Συλλόγους Γονέων το ρόλο που πραγματικά πρέπει να έχουν και όχι του τεχνικού επιβλέποντα έργων σε κάθε σχολική μονάδα.

Εάν πραγματικά ο Δήμαρχος ενδιαφέρεται για τα παιδιά ανασφάλιστων γονέων, θα φροντίσει, θα απαιτήσει και θα πιέσει, ώστε οι δημοτικές υπηρεσίες υγείας, τα Δημοτικά Ιατρεία, να είναι επαρκώς στελεχωμένα με παιδιάτρους και άλλες ειδικότητες, αλλά και με το απαραίτητο φαρμακευτικό υλικό για να τα υποστηρίξουν. Θα φροντίσει με κάθε τρόπο να καλύψει πλήρως τα έξοδα αυτών των παιδιών, αντί να αγοράζει ασφαλιστική προστασία από κερδοσκοπικούς οργανισμούς.

Θα ενδιαφερθεί να υποστηρίξει δομές και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης σαν και αυτές που υπάρχουν και αναπτύσσονται ραγδαία στην πόλη μας, που με τη δράση τους προσφέρουν στους πληττόμενους συμπολίτες μας. Υποστήριξη που θα δείχνεται στη πράξη όταν οι πρωτοβουλίες αυτές ζητούν από το Δήμο δημοτικούς χώρους για να αναπτύξουν τη δράση τους, και που ο Δήμαρχος δεν θα τους αρνείται, αλλά θα ανταποκρίνεται θετικά.

Αντί για τα παραπάνω όμως φαίνεται πως η Διοίκηση του Δήμου ξεπέρασε σε νεοφιλελεύθερη αναλγησία ακόμα και τις ανέξοδες υποσχέσεις της Κυβέρνησης, όταν δια στόματος του υφυπουργού Οικονομίας Χ. Σταϊκούρα, είχε υποσχεθεί τη διανομή των ποσών από εγκληματικές δραστηριότητες κατά του ελληνικού δημοσίου, σε ανασφάλιστους, μαθητές και φοιτητές που πρέπει να υποβληθούν σε τακτικό χειρουργείο, μέσα από ειδικό λογαριασμό στον ΕΟΠΥΥ.

Θεωρούμε έωλη την πρωτοβουλία αυτή της Διοίκησης του Δήμου, που, σε τελική ανάλυση καταντά συμπλήρωμα των μνημονιακών πολιτικών εξαθλίωσης και εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού. Θεωρούμε πως η μόνη ρεαλιστική προοπτική που έχουμε μπροστά μας είναι η υπεράσπιση κάθε Δημοσίου Αγαθού, μεταξύ αυτών και της ασφάλειας και υγείας των παιδιών μας.

Γι’ αυτό και είμαστε αισιόδοξοι ότι πολύ σύντομα ο τόπος θα αλλάξει σελίδα, με την ανατροπή της μνημονιακής κοινωνικής γενοκτονίας, ανοίγοντας νέους, δύσκολους, μα ελπιδοφόρους δρόμους.

30/01/2014

Το Συντονιστικό Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ

Αγίας Παρασκευής

ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ

Οι συληφθέντες της σημερινής διαμαρτυρίας για το φαρμακονήσι μεταφέρονται ΓΑΔΑ. Χρειάζεται κόσμος για στήριξη

Την κρίση να πληρώσουν οι εφευρέτες της

δεν θα μας πεθάνετε !!!

1. 
   

Οι ταινίες της "Νίκης των Πολιτών"

Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία

ένα σημείωμα του Παναγιώτη Πανταζή

 

Το δίκτυο ανταλλαγής κ αλληλεγγύης Αγίας Παρασκευής συμμετείχε σήμερα στην πολύ ενιαφερουσα συζήτηση που διοργανωθηκε  από την  Αλληλεγγύη για Όλους στο αμφιθέατρο Άλκης Αργυριάδης του πανεπιστημιου Αθηνων με θεμα "Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία και συγκεκριμένα νέες συνεταιριστικές προσπάθειες."

http://epohi.gr/portal/themata/15857-me-tin-allileggyi-tha-ta-kataferoume

Η συμμετοχή ήταν μεγάλη, η αίθουσα καταμεστη κ ακούστηκαν πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις θεωρω. Συγκρατω και παραθετω συνοπτικα  τις διαπιστώσεις του καθηγητή Τάκη Νικολοπουλου και Δημητρη Καπογιαννη όπως αυτές παρουσιάστηκαν.

"Η ουσία η σκοπός θα λέγαμε είναι ότι  πλέον η αλληλέγγυα οικονομία συνιστά, ή τουλάχιστον επιδιώκει, μια εναλλακτική (τρίτη) οικονομία, εφόσον τα μορφικά και αξιακά χαρακτηριστικά που τη διέπουν είναι διαφορετικά από εκείνα της κρατικής όσο και της ιδιωτικής/κερδοσκοπικής οικονομίας.
Στην εναλλακτική  αυτή οικονομία, θεωρία και πρακτική αλληλοσυνδέονται και αλληλοτροφοδοτού­νται. Αρχικά, ως εναλλακτική "οικονομία των πολιτών" και των αναγκών τους, που συναρθρώνει την οικονομική δημοκρατία με νέες παραγωγικές σχέσεις και νέους δείκτες ευημερίας, έρχεται, ιδίως στις άτυπες μορφές της, να δημιουργήσει ένα ανάχωμα. Αλλά και παραπέρα, στοχεύει σʼ ένα ανταγωνιστικό σχέδιο που θα αποτρέπει τη συγκέντρωση οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής δύναμης, η οποία σήμερα πηγάζει από το ισχύον μεγεθυνσιακό οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Όμως, ενώ έχει αντικαπιταλιστικές και αντικρατιστικές διαστάσεις δεν έχει πλήρως ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της ούτε με τον αγορα-κεντρικό ούτε με τον κρατο-κε­ντρικό τρόπο ρύθμισης, γι' αυτό και υφίσταται έντονη κριτική. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η έκβαση που θα έχουν τα σχετικά -προς το παρόν "μετέωρα" αλλά με ισχυρή συμβολική και ουτοπική δυναμική- εγχειρήματα θα είναι συνάρτηση συσχετισμών δυνάμεων (οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών). Σε θετική έκβαση, οι δημιουργικές δυνατότητες που εμπερικλείει η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία θα ξεδιπλώνονται και θα δείχνουν το δρόμο για μια "μετακαπιταλιστική θέσμιση της κοινωνίας".

Το συμπέρασμα το δικο μου είναι πως όλες οι προσπάθειες - σχήματα συνεργείων που έχουν λάβει χώρα έως σήμερα είναι προσπάθειες οι οποίες θα δοκιμαστούν κ θα αξιολογηθούν στην πράξη το επομενο χρονικο διαστημα. Συμφωνω ότι ο συνεταιρισμός, όπως ειπώθηκε στην κουβέντα,  οφείλει  να διέπεται από τον συνεργατισμο.

Θεωρώ τελος ότι τα αξιακα χαρακτηριστικά θα πρέπει να είναι σαφως αποσαφήνισμενα κ να προσδιδουν  μαλιστα προς την μεγιστοποίηση της κοινωνικής ευημερίας. Οχι όμως με ένα τρόπο μονοδρομης σχέσης συνεταιριστων- καταναλωτών αλλά μέσα από μια δυναμική - αμφίδρομη σχέση αλληλεπίδρασης κ από τους καταναλωτές. Δηλαδή την καλιεργεια ορθής καταναλωτικης κ συνεργατικης συνείδησης η οποία προϋποθέτει φυσικα την εισαγωγή συνεργατικης κ αλληλεγγύηας παιδείας.

Σε αυτά τα πλαισια το δίκτυο αλληλεγγύης της πόλης μας ήδη προσπαθεί να προάγει ανάλογες δράσεις κ ενέργειες παρά τις οποίες δυσκολίες συναντά!!!

Ηδη, όπως πολύ σύντροφοί κ συντροφισες γνωρίζετε, λειτουργεί στην πόλη μας ο πρώτος αστικός μη κερδοσκοπικός καταναλωτικός συνεταιρισμός η  Πανδώρα καλό είναι να στηριζουμε τέτοιες προσπάθειες.

Η δικτύωση τέτοιων συνεργείων καθώς κ η ανταλλαγή πληροφόρησης αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την επίτευξη των στόχων που έχουν θέσει είτε αφορά προϊόντα είτε υπηρεσίες.

Mε την αλληλεγγύη θα τα καταφέρουμε.

 
Παναγιώτης Πανταζής

το Σάββατο 25/1 στο Σύνταγμα

Διαμαρτυρία για το ναυάγιο των προσφύγων στο Φαρμακονήσι, το Σάββατο 25/1 στο Σύνταγμα

Σε συγκέντρωση και συνέντευξη τύπου στις 12.00 καλούν αντιρατσιστικές, μεταναστευτικές και πολιτικές οργανώσεις και κόμματα.

1604820_725572240794394_78855828_n.jpg

Το κάλεσμα για τη συγκέντρωση: 

Η «Ευρώπη-φρούριο» δολοφονεί ακόμα και παιδιά.

Πολιτικές και ποινικές ευθύνες τώρα!

Τις πρώτες ώρες της Δευτέρας 20 Ιανουαρίου το λιμενικό εντόπισε ένα μικρό σκάφος κοντά στο Φαρμακονήσι. Στο σκάφος επέβαιναν 28 άτομα (25 Αφγανοί και 3 Σύροι), μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες και παιδιά. Σύμφωνα με τιςκαταγγελίες των επιβαινόντων, το λιμενικό επιχείρησε να το επαναπροωθήσει στην Τουρκία, έδεσε το σκάφος με ένα σκοινί, και κινήθηκε προς τις τουρκικές ακτές. Από την ταχύτητα που ανέπτυξε, το σχοινί κόπηκε και μετά από μία δεύτερη απόπειρα επαναπροώθησης η βάρκα αναποδογύρισε, οι μετανάστες έπεσαν στην θάλασσα και το λιμενικό έφυγε. Ακούγοντας τις φωνές τους, το σκάφος του λιμενικού επέστρεψε μετά από λίγο και περισυνέλεξε 16 από τους επιβαίνοντες. Μια γυναίκα και ένα παιδί 5 ετών εντοπίστηκαν νεκροί κοντά στις τουρκικές ακτές, ενώ δέκα ακόμη άτομα (2 γυναίκες και 8 βρέφη και μικρά παιδιά) αγνοούνται. Όσοι επέζησαν έφθασαν την Πέμπτη το πρωί στην Αθήνα, όπου τους υποδέχθηκε πλήθος αλληλέγγυων.

Για εμάς είναι σαφές πως αυτοί οι 16 θάνατοι οφείλονται στην απάνθρωπη λογική της ευρωπαϊκής κι ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής, στη βάρβαρη τακτική των «άτυπων επανπροωθήσεων» που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των προσφύγων και παραβιάζουν τη διεθνή νομιμότητας. Οφείλονται στην αντιμετώπιση των προσφύγων ως «εχθρών» και «δημόσιου κινδύνου».

Καλούμε όλους-ες σε διαμαρτυρία και συνέντευξη τύπου με όσους επέζησαν από τη δολοφονική πράξη του ελληνικού ναυτικού το Σάββατο 25/1 στις 12:00 στην πλ. Συντάγματος (Λ. Αμαλίας).

Υπογράφουν: Ανοιχτό σχολείο μεταναστών, Αντιφασιστικός συντονισμός Αθήνας, Αφγανική κοινότητα, Δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών, Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, Κυριακάτικο σχολείο μεταναστών, Κίνηση απελάστε το ρατσισμό, Νέοι-ες Σύριζαm Πρωτοβουλία ενάντια στα κέντρα κράτησηw, Ελληνικό forum προσφύγων, Οικολόγοι πράσινοι, Σύλλογος Σύρων, Συριακή κοινότητα ,Υ.R.Ε/ Anti nazi zone, Τμήμα Δικαιωμάτων Σύριζα

- See more at: http://left.gr/news/diamartyria-gia-nayagio-ton-prosfygon-sto-farmakonisi-savvato-251-sto-syntagma#sthash.55vJeBbh.dpuf

Ο "Παστίτσιος" και η Δημοκρατία

του Στρατή Μπουρνάζου - ενθέματα
 

"Ο γέρων Παστίτσιος". Αγιογραφία του

ιερομόναχου Παναγιώτου το Πετραλωνίτου.

Βρίσκεται στην Ιερά Σκήτη Βαλτετσίου.

 

Στην αρχή, όταν πρωτοεμφανίστηκε στο facebook η σελίδα του «Γέροντος Παστίτσιου» είχε πλάκα. Μετά, όσο γέμιζε με κείμενα που διακωμωδούσαν τον σκοταδισμό και το εμπόριο θρησκευτικής πίστης, είχε πολύ πλάκα. Εξακολούθησε να έχει πλάκα, αν και κάπως ανησυχητική, όταν η Ελεύθερη Ώρα, σε πλήρη σύγχυση, έκανε πρωτοσέλιδο ένα από τα «θαύματα» του «Παστίτσιου»! Μετά όμως, όταν ο δημιουργός του «Παστίτσιου» συνελήφθη και παραπέμφθηκε σε δίκη, σταμάτησε να έχει πλάκα. Την περασμένη Πέμπτη, όταν το Πλημμελειοδικείο τον καταδίκασε σε δέκα μήνες με αναστολή (για εξύβριση θρησκεύματος κατ’ εξακολούθηση) το πράγμα έγινε απογοητευτικό, εξοργιστικό και τρομακτικό μαζί.

Το πιο βασικό, για μένα, είναι ότι η καταδίκη πλήττει, στην καρδιά του, το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης: η συγκεκριμένη σελίδα δεν περιείχε ούτε απειλές ούτε προτροπές για βιαιοπραγίες ούτε τίποτα παρόμοιο. Πρόκειται για μια καθαρή περίπτωση ποινικοποίησης του λόγου — και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί, ως πρώτης τάξης ζήτημα που απειλεί τη δημοκρατία και την ελευθερία μας.

Από κει και πέρα, πολλά είναι αυτά που πρέπει να θυμηθούμε. Ότι η υπόθεση ξεκίνησε από ερώτηση του υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής Χρήστου Παππά, στην οποία έσπευσαν να ανταποκριθούν οι διωκτικές αρχές. Ότι ο καταδικασθείς δεν μοίραζε φυλλάδια στην Ομόνοια, αλλά χρειάστηκε να κινητοποιηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για να εντοπιστεί. Ότι (εκτός του ότι η σελίδα του ήταν μάλλον συγκρατημένη σε σχέση με την ένδοξη βωμολοχική παράδοση του ελληνισμού) δεν έκανε απλώς πλάκα, δεν έγραφε λ.χ. για «τράγους»· πρόθεσή του ήταν να διακωμωδήσει τη δεισιδαιμονία, την αγυρτεία, τα «νερά του Καματερού» και τις «αγίες Αθανασίες» του 21ου αιώνα: τα αστεία του υπηρετούσαν ένα σκοπό διαφωτιστικό.

H προχθεσινή καταδίκη πρέπει να ξεσηκώσει τη διαμαρτυρία όλων, άπιστων και πιστών. Γιατί το θέμα, εδώ, δεν είναι η πίστη, αλλά η δημοκρατία και η ελευθερία. Για να επαναλάβω τα λόγια του Σταύρου Ζουμπουλάκη, οι καταδίκες για «βλαφημία δεν υπηρετούν τον Θεό, τους πιστούς και το θρησκευτικό αίσθημα, τις αναγνωρισμένες θρησκείες, την ορθόδοξη Εκκλησία· εξυπηρετούν μόνο τους φονταμενταλιστές, τους κάθε λογής Σεραφείμ [Πειραιώς], τη Χρυσή Αυγή και τους λοιπούς εχθρούς της ελευθερίας» (από τον τόμο Ο Θεός δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα. Εκκλησία, βλασφημία και Χρυσή Αυγή, έκδοση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και της Νεφέλης, με οχτώ κείμενα που εκκινούν από δύο διώξεις, του «Παστίτσιου» και της παράστασης Corpus Christi· δυστυχώς, ο τόμος είναι ξανά εξαιρετικά επίκαιρος).

Η Οδύσσεια Ενός Άνεργου Νέου.

H είδηση στο πόθεν έσχες του Δ. Τσουκαλά δεν είναι το εκατομμύριο

 

Η Ελλάδα της κρίσης ζει και αναπνέει για νούμερα. Όσο μεγαλύτερα, τόσο καλύτερα. Η αριθμολαγνεία μοιάζει με το παράπλευρο αποτέλεσμα της φτώχειας ενός λαού που έμαθε απότομα να μετράει και το τελευταίο ευρώ. Οπότε, δεν έχει σημασία τι είναι το ένα εκατομμύριο ευρώ. Σημασία έχει ότι είναι ένα εκατομμύριο ευρώ. Δεν έχει καν σημασία αν είναι μαύρο χρήμα ή, όπως στην περίπτωση του Δημήτρη Τσουκαλά, νομίμως φορολογημένο. Ούτε αν προέρχεται από το δημόσιο ή από πόρους του ιδιωτικού τομέα. Το ποσό μετράει, το ακριβές νούμερο…

 

Στην περίπτωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Τσουκαλά δεν υπάρχει –οικονομικά μιλώντας– κανένα σκάνδαλο.

Πήρε μια παχυλή αποζημίωση από ένα πρόγραμμα ιδιωτικής ασφάλισης, το οποίο πρόσφερε ως μπόνους σε όλους τους υπαλλήλους της η (ιδιωτική) τράπεζα στην οποία εργαζόταν. Ιδιωτικός υπάλληλος ήταν, ας έπαιρνε και περισσότερα, αν μπορούσε. Δεν ήταν από την τσέπη μας. Κι όμως, παρότι υπάρχουν πολλά ζητήματα, για τα οποία θα μπορούσε κανείς να ψέξει τον πρώην πρόεδρο της ΟΤΟΕ, ουδείς ασχολείται με αυτά. Μόνο το ποσό επαναλαμβάνεται συνεχώς, για να αφήσει εντυπώσεις. Ίσως γιατί αν ξύσει κανείς κάτω από την επιφάνεια, θα πάρει κι άλλους η μπάλα…

Εξηγούμαστε: Το πραγματικό θέμα πίσω από την «είδηση» που προέκυψε μετά τη δημοσιοποίηση του πόθεν έσχες του Δημήτρη Τσουκαλά είναι αυτό το είδος του καριερίστικου εργατοπατερισμού, που αποτελεί το χαϊδεμένο παιδί αυτών ακριβώς που σήμερα κράζουν μονότονα και υποκριτικά «ένα εκατομμύριο! ένα εκατομμύριο!». Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, που άνθησε και υποστηρίχτηκε στις αυλές των κυβερνητικών κομμάτων και του ΣΕΒ, με συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι, για να μπορούν την κρίσιμη στιγμή να περνούν τα μέτρα με μερικές ανακοινώσεις και καμιά τρίωρη στάση εργασίας της ΓΣΕΕ.

Μία από τις «κατακτήσεις» των αγώνων των τραπεζοϋπαλλήλων ήταν, από το 1993, το δικαίωμα των συνδικαλιστών στην «απρόσκοπτη υπηρεσιακή εξέλιξη», ανεξάρτητα από το αν εργάζονταν ή είχαν απαλλαγή καθηκόντων λόγω εκλογής σε συνδικαλιστικά όργανα. Με απλά λόγια, αυτό επιτρέπει στους συνδικαλιστές της ΟΤΟΕ (όσους τουλάχιστον θέλουν να κάνουν χρήση του προνομίου, γιατί δεν είναι όλοι) με την πάροδο των χρόνων να ανεβαίνουν στην ιεραρχία της τράπεζας μέχρι το βαθμό του διευθυντή, δηλαδή την υψηλότερη θέση σε μια τυπική δομή τράπεζας, απολαμβάνοντας τον αντίστοιχο μισθό (έως 15.000 ευρώ το μήνα) και τα παρελκόμενα (ύψος αποζημίωσης, ύψος σύνταξης κ.λπ.).

Ο Δ. Τσουκαλάς, λοιπόν, έχοντας συνδικαλιστική άδεια από τότε που ήταν πρόεδρος των εργαζόμενων της ABNAMROBANK, και αργότερα ως πρόεδρος της ΟΤΟΕ, είχε «απρόσκοπτη εξέλιξη» ως το βαθμό του διευθυντή, φτάνοντας να αμείβεται με το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των (περίπου) 100.000 ευρώ το χρόνο, λίγο πριν βγει στη σύνταξη. Αναλογικά λοιπόν, οι 813.000 της αποζημίωσης είναι ένα λογικό ποσό…

Ο Δ. Τσουκαλάς δεν έκλεψε χρήματα, δεν καταχράστηκε δημόσια περιουσία, δεν άφησε τα χρήματα αδήλωτα. Δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να είναι ένα ενεργό μέλος του εργοδοτικού συνδικαλισμού, που απολάμβανε προνόμια με αντάλλαγμα να λειτουργεί πολλές φορές ως τροχοπέδη στους αγώνες και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Τίποτα περισσότερο (μάλλον και καμπόσα λιγότερα) από όσα απολαμβάνει ο σημερινός πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος, που επίσης προέρχεται από την ΠΑΣΚΕ του τραπεζικού τομέα.

Προφανώς αυτές οι αμοιβές, η εργασιακή απαλλαγή για συνεχόμενες δεκαετίες, όπως επίσης και οι σχέσεις τους με τους εργοδότες τους, τους απομακρύνουν πολύ από το μέσο εργαζόμενο που –υποτίθεται– ότι έχουν εκλεγεί για να εκπροσωπούν. Πράγματι. Γι’ αυτό, άλλωστε, υπήρξε τόσο εύκολο το πέρασμα στην «αντίπερα όχθη», με πολλούς από τους πρώην συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να εξελίσσονται (κι άλλη απρόσκοπτη εξέλιξη, εδώ) σε υπουργούς των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Πρόκειται για τον συνδικαλισμό των «κοινωνικών εταίρων» χτες, των συνομιλητών της τρόικας σήμερα. Με αυτή την έννοια, το «έγκλημα» του κ. Τσουκαλά δεν ήταν το ένα εκατομμύριο ευρώ. Το «έγκλημα» των επαγγελματιών συνδικαλιστών της ΟΤΟΕ είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια ανέχονται δίπλα στα δικά τους «προνόμια» να εξελίσσεται ένα εμπόριο ενοικιαζόμενων εργαζόμενων στα call center και τα υποκαταστήματα των τραπεζών, δεν αποκαλύπτουν την πολιτική των τραπεζών για την αφαίμαξη των πολιτών, δεν μιλούν για τις αμαρτίες του τραπεζικού συστήματος, δεν απεργούν καν για την κατάργηση της συλλογικής σύμβασης. Στην καλύτερη εκδοχή, διατηρώντας τα προνόμια του κλάδου τους και μόνο· στη χειρότερη, διατηρώντας απλώς τα δικά τους, προσωπικά προνόμια. Σε κάθε περίπτωση, λερώνοντας την έννοια του ίδιου του συνδικαλισμού ως συλλογικής οργάνωσης των εργαζόμενων για να μπορέσουν να επιβάλουν τη δύναμή τους.

Μπορεί λοιπόν να έχουν απόλυτο δίκιο στην Κουμουνδούρου όταν λένε ότι ξαφνικά το σύστημα θυμάται τα κακώς κείμενα μόνο όσων συνδικαλιστών… αυτομολούν στο ΣΥΡΙΖΑ ή έστω με όποιον τρόπο αντιστέκονται στη λαίλαπα των μνημονίων (να θυμίσουμε τις επιθέσεις στον Ν. Φωτόπουλο της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, τα πρωτοσέλιδα για τον το Θ. Μπαλασόπουλο της ΠΟΕ ΟΤΑ, ή τις αποκαλύψεις για τον Καλφαγιάννη της ΠΟΣΠΕΡΤ – τα παραδείγματα είναι άπειρα), όμως μερικές διαχωριστικές γραμμές είναι κρίσιμες για ένα αριστερό κόμμα που θέλει να υπερασπίζεται το συνδικαλισμό των εργαζόμενων και όχι τους εργατοπατέρες. Που ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους που δίνουν τη μάχη της επιβίωσης και όχι εκείνους που προσφέρουν ως αντάλλαγμα την εργασιακή ειρήνη με όφελος προσωπική ανέλιξη και τις καλύτερες οικονομικές απολαβές.

Αυτό με τη γυναίκα του Καίσαρα, καλό θα ήταν να το θυμούνται στην Κουμουνδούρου…

Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος