"Ανθρώπων έκαστος δύο πήρας φέρει, την μεν έμπροσθεν την δε όπισθεν. Η μεν έμπροσθεν γέμει αλλοτρίων κακών, η δε όπισθεν γέμει ιδίων κακών".
Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι βλέπουν τα σφάλματα των άλλων και όχι τα δικά τους, τα οποία πολλές φορές είναι ασύγκριτα βαρύτερα από των άλλων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έπεσαν έξω στον υπολογισμό της απάνθρωπης και ανάλγητης αντίστασης των συμφερόντων όταν υπόσχονταν δραστικές βελτιώσεις πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015. Τα συμφέροντα τους χτύπησαν και τους χτυπούν αδυσώπητα.
Η συμφωνία του καλοκαιριού ήταν συνθηκολόγηση, όχι για τις καρέκλες τους, αλλά για το μέλλον της εξαθλιωμένης χώρας. Δεν υπήρχε καμιά άλλη εφικτή και άμεσα εφαρμόσιμη λύση. Σ' αυτό συμφώνησε σχεδόν σύσσωμη και η αντιπολίτευση, υπερψηφίζοντας ένα τρίτο Μνημόνιο.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, όμως, κατέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας πάρει την πικρή γεύση της άνισης μάχης και δήλωσε στον κόσμο την πραγματικότητα.
Η αντιπολίτευση, ωστόσο, ουδέποτε είχε σκοπό να βοηθήσει το κυβερνητικό έργο αντιμετώπισης της κρίσης και της εξόδου απ' αυτήν. Οι 222 υπογραφές στη Βουλή μπήκαν απλώς για ν' αφήσουν την κυβέρνηση να επωμιστεί όλο το βάρος της κρίσιμης κατάστασης.
Τα τεράστια συμφέροντα δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Πολέμησαν κι εξακολουθούν να πολεμούν λυσσαλέα την κυβέρνηση, διότι ξεσκεπάζει πλέον τη συσσωρευμένη, πολύχρονη βρομιά, της οποίας η δυσωδία είναι αισθητή από μακριά.
Στρατηγική τους: αδυσώπητη επίθεση με αφορμή κάθε παραμικρή ευκαιρία και τον πιο ασήμαντο λόγο, ποντάροντας στην πιθανή έλλειψη μνήμης του ελληνικού λαού και προβάλλοντας ένα «νέο» πρόσωπο. Η προβιά, όμως, του αρνιού δεν μπορεί να σκεπάσει τη λεοντή, το τομάρι του λιονταριού.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενοι από την υπόλοιπη αντιπολίτευση, νομίζουν πως, εφόσον παραδέχθηκαν ότι έκαναν «κάποια λάθη» στο παρελθόν, έχουν πάρει πλέον συγχώρεση και προβάλλουν τους εαυτούς τους ως τους μόνους ικανούς να... ξανασώσουν τη χώρα. «Κάποια λάθη» ονομάζουν την κατάρρευση της οικονομίας και την εξαθλίωση του λαού.
Χωρίς ουσιαστικό πολιτικό λόγο, χωρίς συγκεκριμένες αντιπροτάσεις, ζητούν την πτώση της νόμιμης κυβέρνησης, που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να υπερασπίσει τα συμφέροντα της χώρας.
Με κλισέ όπως την υπεσχημένη προ του Ιανουαρίου 2015 απαγκίστρωση από την τρόικα, την επαναφορά της 13ης σύνταξης κ.ά. προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον λαό. Κι όμως, δεν μας λένε ποιος κατάργησε τη 13η σύνταξη;
Ποιος έφερε τη χώρα στην απελπιστική αυτή κατάσταση, που προσπαθεί η κυβέρνηση ν' αλλάξει;
Επικρίνουν το προτεινόμενο ασφαλιστικό πρόγραμμα. Αποκρύπτουν βεβαίως την αλήθεια, ότι δεν θα υπάρχει βιώσιμο ασφαλιστικό εάν δεν γίνουν οι προτεινόμενες αλλαγές, ούτε το ότι εκείνοι μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού.
Ξεσηκώνουν τον κόσμο να στραφεί εναντίον της κυβέρνησης. Με ποιο σκοπό; Διότι είναι ανίκανη να διαχειριστεί τα ζητήματα της χώρας; Της χώρας, δηλαδή, που αυτοί λεηλάτησαν;
Λένε πως η κυβέρνηση δεν παραιτείται για να μη χάσουν τις καρέκλες. Αλήθεια; Και αυτοί, που κατείχαν τις καρέκλες επί 40 χρόνια, αλλά τώρα δεν μπορούν πια να ωφεληθούν απ' αυτές, γιατί θέλουν να ξανακυβερνήσουν;
Ασφαλώς όχι για τη σωτηρία του λαού, τον οποίο εκμεταλλεύονταν επί μισό αιώνα.
Ασφαλώς όχι για την κυριαρχία της χώρας, την οποία εκχώρησαν σε ξένα συμφέροντα.
Ασφαλώς όχι για την ευνομία, την οποία καταπάτησαν ασύστολα.
Ασφαλώς όχι για τη δικαιοσύνη, την οποία χειρίστηκαν για να σκεπάσουν οικονομικά κακουργήματα.
Ασφαλώς όχι για την αξιοκρατία, την οποία κουρέλιασαν.
Ασφαλώς όχι για τα συμφέροντα της χώρας, τα οποία βάρβαρα κακοποίησαν.
Γιατί, λοιπόν, κάνουν λυσσώδη πολλαπλή εκστρατεία να επανέλθουν στην κυβέρνηση της χώρας;
Είναι ηλίου φαεινότερον: ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ = ΧΡΗΜΑ, ΕΞΟΥΣΙΑ = ΚΑΛΥΨΗ = ΑΣΥΔΟΣΙΑ και ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ στα δικαιώματα του λαού.

Αγγελική Καμπούρη
Μπράμπτον, Καναδάς
(akabouris@rogers.com)