Π. Πολάκης για την άρση ασυλίας του: Ξεκάθαρη πολιτική δίωξη

H δεύτερη - και ίσως θανατηφόρα - δόση της θεραπείας σοκ. Του Σ. Κούλογλου

 
«Μία καινούργια κυβέρνηση έχει στη διάθεση της 6 με 9 μήνες για να επιβάλει μείζονες αλλαγές. Αν δεν αδράξει την ευκαιρία για να δράσει αποφασιστικά στη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν θα της προσφερθεί ξανά αυτή η ευκαιρία». Μίλτον Φρίντμαν
Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη εφαρμόζει κατά γράμμα την οδηγία του γκουρού του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού. Φυσικά για όλες τις εκλεγμένες κυβερνήσεις του κόσμου, ο «μήνας του μέλιτος» μετά την εκλογή τους, είναι η προσφορότερη περίοδος για να εφαρμόσουν το πρόγραμμα τους. Αλλά ο Φρίντμαν δεν αναφερόταν σε κανονικές κυβερνήσεις, αλλά στην κυβέρνηση που έχει στόχο, μέσα από μια θεραπεία σοκ, να «επιβάλλει μείζονες (νεοφιλελεύθερες) αλλαγές», εκμεταλλευόμενη μια συγκυρία που σπάνια εμφανίζεται.
Η ειδική συγκυρία που σήμερα εκμεταλλεύεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων. Πρώτον, του απρόσμενου, ακόμη και για την ΝΔ προεκλογικά, εκλογικού ποσοστού της με το οποίο κέρδισε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία καθώς και της επακόλουθης αμηχανίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεύτερον, της δεδηλωμένης πρόθεσης του «βαθέος συστήματος» της οικονομικής ολιγαρχίας και των οικογενειών που ελέγχουν την οικονομία και τη χώρα, να μην επιστρέψει ποτέ ξανά η αριστερά στην εξουσία. Όχι γιατί εφάρμοσε καμιά ριζοσπαστική πολιτική, αλλά γιατί «δεν έπαιξε μπάλα», όπως το σύστημα θέλει να κάνουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Τρίτον, της σχεδόν απόλυτης κυριαρχίας της στα ΜΜΕ, τα οποία ούτε μπαίνουν στον κόπο να ελέγξουν την κυβέρνηση για τις πρωτοφανείς ενέργειες και τις ανακολουθίες της, από την παρουσία καραμπινάτων χουντικών στις γραμμές της ή την αντικατάσταση των δικαστικών που εξετάζουν τα οικονομικά σκάνδαλα μέχρι την κατάργηση όλων σχεδόν των ανεξάρτητων αρχών και την υπαγωγή τους σε ένα υδροκέφαλο, πανίσχυρο πρωθυπουργικό γραφείο.
Όταν ο Μίλτον Φρίντμαν ταξίδευε  από το Σικάγο στη Χιλή το 1975, μόλις δύο χρόνια μετά το βάρβαρο πραξικόπημα του Πινοσέτ,  για να τον συμβουλεύσει πως θα επιβάλλει «μείζονες αλλαγές» στην κοινωνία και το οικονομικό σύστημα της χώρας, ήξερε ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Όταν στην τελετή για την επέτειο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, η ΕΡΤ «ξεχνάει» στο ρεπορτάζ της να αναφέρει καν ότι παρίστατο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι σαν να μην υπάρχει αντιπολίτευση στη χώρα.
Υπάρχει επιπλέον και ο παράγοντας του φόβου. Σε οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής ενός στυγνού νεοφιλελεύθερου μοντέλου, όπως αυτό που ήδη προανήγγειλε η ΝΔ με το σύστημα Πινοσέτ στο ασφαλιστικό ή την κατάργηση του 8ωρου και της πενθήμερης εργασίας, οι πολίτες πρέπει να φοβούνται. Πρέπει να υπάρχει σοκ και δέος. Η απόφαση του κ. Μητσοτάκη να επιμείνει στην πρόσληψη 1500 αστυνομικών ματαιώνοντας την πρόσληψη των εκπαιδευτικών που είχε αποφασίσει η προηγούμενη κυβέρνηση, δεν οφείλεται μόνο στη δημαγωγική εκμετάλλευση του αισθήματος ασφάλειας και της ανομίας, που βέβαια κακώς υποτιμήθηκε τα προηγούμενα χρόνια: οι πολίτες πρέπει να ξέρουν ότι αν αντισταθούν στα μέτρα που έρχονται, θα υποστούν σοβαρές συνέπειες. 

Όσο για τα μέτρα, είναι αυτά που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις που ακολουθούν τις οδηγίες Φρίντμαν: ευρείες ιδιωτικοποιήσεις, μείωση ή διάλυση του κοινωνικού κράτους, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτό το νέο καθεστώς του οποίου η δημιουργία βρίσκεται σε εξέλιξη θα στηρίζεται ιδεολογικά στο τρίπτυχο πατρίς -θρησκεία - οικογένεια, όπως έχουν δείξει οι δηλώσεις της θεούσας υπουργού Παιδείας, το λιβάνισμα της νέας εξουσίας από τους ιεράρχες (με το αζημίωτο φυσικά αφού έρχονται και μπίζνες) ή και οι εξαγγελίες για την πιθανή χρηματοδότηση των γυναικών που θα γεννούν πριν από τα 30 τους, γεγονός που θα διευκολυνθεί αν, σε ένα ακόμη εκσυγχρονιστικό μέτρο, απαγορευτούν και οι αμβλώσεις. (Από το τρίπτυχο, στην πατρίδα έχουν κάποιο πρόβλημα με το Μακεδονικό, αλλά κάτι θα βρουν και για αυτό). 
Παραγνωρίζοντας ότι άλλο κράτος και άλλο επιχείρηση, η χώρα θα κυβερνάται σαν μια εταιρεία ή καλύτερα οι εταιρείες θα κυβερνούν τη χώρα, αναλαμβάνοντας με την μορφή του outsourcing βασικές δημόσιες λειτουργίες. «Σε κάθε χώρα όπου εφαρμόστηκαν οι πολιτικές της σχολής του Σικάγου τα τελευταία 30 χρόνια», σημειώνει η Νάομι Κλάιν στο εξαιρετικό βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ», «αυτό που προέκυψε ήταν μια κραταιά συμμαχία ανάμεσα σε μια δράκα πανίσχυρων εταιρειών και σε μια τάξη πλούσιων πολιτικών - με τις διαχωριστικές θέσεις ανάμεσα στις δύο ομάδες να είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτες και διαρκώς μετακινούμενες». Το βλέπουμε ήδη, με επικεφαλής εταιρειών security να αναλαμβάνουν την ΕΥΠ, τον σύμβουλο της εταιρείας που χτίζει το Ελληνικό να αναλαμβάνει υφυπουργός αρμόδιος για… το Ελληνικό και τον Περιφερειακό Διευθυντή Νοτιοανατολικής Ευρώπης της Google να ορκίζεται υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης αρμόδιος για τα θέματα ψηφιακής στρατηγικής!
Όταν ο κ. Βορίδης έκανε πέρυσι μυστηριωδώς λόγο, για αλλαγές στο κράτος και τους θεσμούς που θα αποτρέψουν μια για πάντα την επιστροφή της «ελαττωματικής» αριστεράς στην εξουσία, εννοούσε ακριβώς μια τέτοια ριζική αλλαγή  της οικονομίας και της κοινωνίας αλλά και των κανόνων της ηθικής στην πολιτική, που από την μεταπολίτευση και έπειτα σεβόταν και η ελληνική κεντροδεξιά. Η πρώτη δόση της θεραπείας σοκ εφαρμόστηκε στην ελληνική κοινωνία με τη χρεοκοπία του 2009 και τα βίαια μέτρα που ακολούθησαν. Αλλά η θεραπεία δεν ολοκληρώθηκε γιατί ο ασθενής αντέδρασε. Η δεύτερη θα χορηγηθεί τώρα. Αν δεν αντιδράσουμε, σπάζοντας το φόβο και οργανώνοντας αντιστάσεις, χωρίς πολλές ομφαλοσκοπήσεις και τη γνώριμη αριστερή εσωστρέφεια, ίσως αποδειχθεί θανατηφόρα. 

Η επέλαση του νεοπουριτανισμού- Ευγενία Λουπάκη -πηγή: Αυγή

“You see a street... Like any street... Look closer...” είναι οι πρώτες φράσεις του τρέιλερ της σπουδαίας ταινίας του Σαμ Μέντες “American beauty”.
Το 1999 η ταινία αυτή, με πρωταγωνιστή τον συγκλονιστικό Κέβιν Σπέισι, παρουσίασε με ανατριχιαστικά προφητικό τρόπο μια ανατομία της “μεσαίας τάξης” των ΗΠΑ. Της τάξης των family values, των ματαιωμένων προσδοκιών και των καταπιεσμένων επιθυμιών. Επί της οποίας πάτησε και στηρίχθηκε και αναρριχήθηκε στην εξουσία ο πορτοκαλής μεγιστάνας, ο νεοφιλευθερισμός αυτοπροσώπως, συνοδευόμενος από τις πιο ακραία αντιδραστικές και απάνθρωπες ιδέες. Ο νεοπουριτανισμός εισέβαλε ορμητικά στη δημόσια σκηνή μαζί με τις υποτιμητικές απόψεις του Ντόναλντ Τραμπ για τις γυναίκες, που είχαν λόγω και έργω εκφραστεί και γίνει παγκόσμια γνωστές - τα χουφτώματα ήταν το λιγότερο.
Η ταινία μού ήρθε αυτόματα στο μυαλό μαζί με την εικόνα των σκούρων κοστουμιών και των συντηρητικών φορεμάτων με το σταυρουδάκι στον λαιμό, τη μέρα της ορκωμοσίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μαζί με την εικόνα από πεθερές και συμπεθέρες που παρακολουθούσαν έξαλλες από ενθουσιασμό την “ενθρόνιση”. Μαζί με την εικόνα της μαύρης μαυρίλας των ρασοφόρων που αναγορεύθηκαν πάλι σε πολιτική εξουσία.
Ο νεοπουριτανισμός είναι τέκνο του νεοφιλελευθερισμού και το “Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια” είναι ο φερετζές του. Βλέπεις, π.χ. μια οικογένεια να προσέρχεται χαρωπή στην ορκωμοσία ντυμένη με πενήντα αποχρώσεις του μπλε από την εταιρεία της συζύγου του κ. Μητσοτάκη; Και τον πρωθυπουργό να φιλάει ευλαβικά το χέρι του αρχιεπισκόπου; Αν κοιτάξεις λίγο από πιο κοντά, θα δεις να μαίνονται ενδοοικογενειακές συγκρούσεις για την εξουσία, θα δεις να έχει ήδη αναλάβει θέση στην Goldman Sacks η μόλις 21 χρόνων θυγατέρα του, θα δεις τις ελεγχόμενες επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου του.
Βλέπεις μια αξιοσέβαστη κυρία που θυμίζει θεούσα στην εμφάνιση και ανέλαβε μόλις το υπουργείο Πολιτισμού; Αν κοιτάξεις λίγο πιο κοντά, θα δεις μια αδίστακτη γυναίκα που πρωταγωνίστησε στο μεγαλύτερο αρχαιολογικό φιάσκο, αυτό της Αμφίπολης, για να εξυπηρετήσει τον Αντώνη Σαμαρά. Που έκανε σημεία και τέρατα στο υπουργείο με το αμαρτωλό Ταμείο Αληλλοβοήθειας και ετοιμάζεται σήμερα να δώσει στους ιδιώτες τον πολιτιστικό θησαυρό της χώρας.
Βλέπεις μια όμορφη, νέα κοπέλα που γίνεται υφυπουργός Εργασίας; Αν κοιτάξεις λίγο από πιο κοντά, θα δεις μια θρασύτατη ανιστόρητη τεχνοκράτισσα, ένα golden girl, με σπουδές στην Αγγλία, μπλα, μπλα, και θητεία στον ΟΟΣΑ, που αποκαλεί “συλλογική ψυχική ασθένεια” τον σεβασμό στους αγώνες κατά της δικτατορίας.
Βλέπεις έναν αξιοσέβαστο καθηγητή Χωροταξίας και Πολεοδομίας να γίνεται υφυπουργός Περιβάλλοντος; Αν κοιτάξεις λίγο πιο κοντά, βλέπεις ότι είναι άνθρωπος του Λάτση και διαπραγματευόταν εκ μέρους του για το Ελληνικό.
Βλέπεις κι από κοντά κι από μακριά τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου να τον έχει αναλάβει απευθείας ο ΣΕΒ.
Βλέπεις και φρεσκοξυρισμένο, με το μάγουλο φράπα και το μαλλί κάγκελο, τον κ. Τζιτζικώστα, περιφερειάρχη της περιοχής που ακόμα θρηνεί, μετράει πληγές και δεν έχει ρεύμα.
Βλέπεις και τον “Ράμπο” Χρυσοχοΐδη να συγκεντρώνει εξουσίες για το καλό σου. Αν σκύψεις λίγο και κοιτάξεις από κοντά, θα τσούξουν ήδη τα μάτια σου από το δακρυγόνο στους δρόμους.
Δεν είναι μια συνηθισμένη δεξιά κυβέρνηση αυτό που βλέπεις. Αν κοιτάξεις από πιο κοντά, μαζί με τα κουστούμια τους φέρνουν και την Ιερά Εξέταση, που θα ’λεγε κι η μεγάλη βασίλισσα, η Ελισάβετ Α’.

Δεν υπάρχει περίοδος χάριτος

Συνηθίζεται να λέμε ότι κάθε νεοεκλεγμένη κυβέρνηση έχει μια περίοδο χάριτος μέχρι να διαμορφώσει το στίγμα της. Δεν ισχύει γι' αυτή την κυβέρνηση. Γιατί το στίγμα της το έχει καταστήσει καθαρό από τον τρόπο με τον οποίο έκανε αντιπολίτευση. 

Ούτε τα μεγάλα ντιλ που έχει ετοιμάσει κατάφερε να κρύψει, ούτε την πρόθεσή της να ακυρώσει όλα τα θετικά κοινωνικά μέτρα, ούτε τον ακροδεξιό λαϊκισμό της στα θέματα της ασφάλειας. Και το γεγονός ότι μετά από αλλεπάλληλες εκστρατείες πολιτικής τοξικότητας, σταμάτησαν για έναν μήνα -για λόγους πολιτικής τακτικής- να βρίζουν την Αριστερά δεν σημαίνει ούτε ότι έγιναν διαλλακτικότεροι, ούτε απέκτησαν κουλτούρα πολιτικού πολιτισμού, ούτε ότι άλλαξαν τα σχέδιά τους.
Όλα αυτά που παρακολουθούμε τις τρεις τελευταίες μέρες ήταν απολύτως προβλέψιμα. Ο ρόλος και η αποστολή των άγνωστων τεχνοκρατών που έχει επιστρατεύσει ο Κ. Μητσοτάκης σε όλα τα υπουργεία άρχισε ήδη να αποκαλύπτεται.
Οι συσκέψεις για τη ΔΕΗ, η πρεμούρα να δηλωθεί πλήρης υποταγή στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του ομίλου Λάτση, το κλείσιμο του ματιού στην Ελληνικός Χρυσός, η τοποθέτηση ανώτατου δικαστικού σε μια θέση κλειδί για την παραγραφή των σκανδάλων είναι πράγματα που κανέναν δεν αιφνιδίασαν.
Όπως δεν αιφνιδίασαν οι ακροδεξιές ιδεοληψίες που υποβαθμίζουν την πολιτική για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τροφοδοτούν με υπερεξουσίες την αστυνομία και παραχωρούν στην Εκκλησία αυξημένες δυνατότητες να παρεμβαίνει στην εκπαίδευση.
Όχι, λοιπόν. Δεν υπάρχει περίοδος χάριτος. Υπάρχει μόνο η ανάγκη να υπερασπιστούμε αποτελεσματικά την κοινωνία και τη δημοκρατία. Από τώρα.

Διαβάστε σήμερα στην ΑΥΓΗ: Σκέρτσος κερνά, ΣΕΒ πίνει...

Βόμβα εργοδοτών για τον κατώτατο μισθό

Ως πρώην γενικός διευθυντής του ΣΕΒ είχε οργανώσει και κατέθεσε προσφυγή στο ΣτΕ για να μην δοθούν οι τριετίες...
Σήμερα ο ίδιος άνθρωπος, ως συντονιστής του κυβερνητικού έργου, θα δώσει οδηγίες στον υπουργό Εργασίας Γ. Βρούτση πώς να αντιμετωπίσει την προσφυγή εκ μέρους του Δημοσίου!