Ας εξεγερθούμε!

Πριν ένα χρόνο όλοι οι θιασώτες του καπιταλισμού ισχυρίζονταν ότι η κρίση δεν οφείλονταν στις αγορές, αλλά μονομερώς σε κάποιους αδίστακτους και άπληστους τραπεζίτες, χρηματιστές και κερδοσκόπους που εκμεταλλεύτηκαν την απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών για προσωπικό όφελος.

Οι σοσιαλδημοκράτες από τη μεριά τους διακήρυτταν ότι η κρίση οφείλεται στις νεοσυντηρητικές πολιτικές και πανηγύριζαν για το «τέλος του νεοφιλελευθερισμού» και την επιστροφή του αγοραίου κρατισμού. Όλοι τους όμως απόκρυπταν το γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση των αγορών αντανακλά δομικές αλλαγές στον καπιταλισμό και ότι η καπιταλιστική κρίση/κατάρρευση οφείλεται στις αντιδραστικές επεκτατικές αναδιαρθρώσεις και μετασχηματισμούς του καπιταλισμού, ως αποτέλεσμα της κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου. Η προσπάθεια συσκότισης των πραγματικών αιτιών της κρίσης -η οποία δεν είναι κρίση πολιτικής διαχείρισης αλλά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος– γίνεται προκειμένου να αποτραπεί η ανάπτυξη μιας μαζικής απειλητικής ριζοσπαστικοποίησης που δύναται να επιφέρει αυτή η διαπίστωση.

Ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν πρόκειται να επιστρέψει σε προηγούμενες μορφές του «κοινωνικού συμβολαίου», αλλά το καταργεί υλοποιώντας νέες αντιδραστικές τομές, προβαίνει σε μια επιθετική συνολική αναδιοργάνωση των εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών σχέσεων για να αναπαραγάγει την ολοκληρωτική εξουσία και κυριαρχία του και διατηρεί (ακόμα και εν μέσω κρίσης) σε υψηλά επίπεδα την κερδοφορία του κεφαλαίου και την υπάρχουσα κρατική ισχύ, καταστρέφοντας αξίες χρήσης, εργαζόμενους, κοινωνίες, ανθρώπινες ζωές, περιβάλλον. Δηλαδή η ίδια η κρίση είναι ο καπιταλισμός και ο σύμμαχός του το κράτος, που εδράζονται στην ύπαρξη του κέρδους, της εμπορευματικής κατα ναλωτικής κοινωνίας, της καταπίεσης και που περιθωριοποιούν και κάνουν τη ζωή και την εργασία λάστιχο και χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους όταν και όποτε τους χρειάζονται για την αναπαραγωγή και την ισχύ τους. Μια στρατηγική που οι συνέπειές της είναι η διογκούμενη ανεργία, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η εξαθλίωση και υποβάθμιση της ζωής των ανθρώπων, τα «εργατικά ατυχήματα»- δολοφονίες, η κυριαρχία στη γνώση, τον πολιτισμό, τη φύση, την κοινωνική ζωή.

Επιπλέον η κοινωνική και εργατική διαμαρτυρία αντιμετωπίζεται από τους κρατούντες με τόνους χημικών δακρυγόνων. Καταστέλλουν και ποινικοποιούν όποιον κοινωνικό και εργατικό αγώνα δεν τους αρέσει, αναβαθμίζουν και στελεχώνουν όλους τους κρατικούς μηχανισμούς ή δημιουργούν νέους (ομάδες ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ) για την εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και της «δημοκρατικής ομαλότητας», εισάγοντας το ενδεχόμενο ανοιχτής παρανομίας κάθε ανατρεπτικής κοινωνικοπολιτικής δράσης και μ’ αυτόν τον τρόπο τρομοκρατούν και ελέγχουν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής στην πόλη, στο χωριό, στη γειτονιά, στη συνοικία.

Κοινωνικός εχθρός πλέον είναι εκείνος που δε συναινεί με την πολιτική εξουσία, δεν αναγνωρίζει το μνημόνιο, το πρόγραμμα σταθερότητας και αμφισβητεί έμπρακτα και συνολικά το σύστημα της κοινωνικής λεηλασίας. Πρόκειται για τη σκληρότερη επέλαση του καπιταλισμού. Μια κατάσταση πολέμου κράτους, κυβέρνησης και κεφαλαίου που η επίτευξή του πραγματοποιείται εξαιτίας της απόλυτης στήριξης των υπερεθνικών οργανισμών, που λειτουργούν ως μέσο και άλλοθι για την επιβολή όλων των επώδυνων αντικοινωνικών μέτρων, περιθωριοποιώντας μεγάλα κοινωνικά στρώματα, καταστρατηγώντας κατακτήσεις, υποτάσσοντας τα πάντα στην απόλυτη κυριαρχία τους και κερδίζοντας χώρο, άρα χρόνο, χρήμα και εξουσία.

Πραγματικοί και όχι συμβολικοί αγώνες

Σήμερα όλο το φάσμα της Αριστεράς με ιδεολογήματα και αιτήματα «αριστερού» κεϋνσιανισμού ευελπιστεί ότι θα ανακοπεί η κρίση. Απέναντι στην κρίση προτάσσει την επιστροφή στην προηγούμενη καπιταλιστική κατάσταση, απέναντι στη κρατική βία το συμβολισμό της ελεγχόμενης θυματοποίησης, απέναντι στο Μνημόνιο τη συσσώρευση δυνάμεων και την εξαργύρωση των αγώνων για τις εκλογικές αυταπάτες της, απέναντι στην ποινικοποίηση των κοινωνικών και εργατικών αγώνων την αστική νομιμότητα. Και εξαιτίας των παραπάνω, η επαναστατική ανατρεπτική λύση και απάντηση είναι ανύπαρκτη ή με ονειρώξεις μετατίθενται σε ένα αβέβαιο μέλλον, όπου η γη της επαγγελίας και ο επαναστατημένος άνθρωπος θα δημιουργηθούν αυτόματα σε μια νύχτα. Μέχρι τότε ισχύει το μεσσιανικό- χριστιανικό «δόγμα της καρτερίας». Δηλαδή της «ιστορικής υπομονής» με τις κοινοβουλευτικές διαμεσολαβήσεις και αντιπροσωπεύσεις. Ακόμα και σημεία της άνευρης αντίδρασής της, στον κύκλο της παραλυτικής, παρακολουθητικής στάση της, κινούνται στο επίπεδο του συμβολισμού είτε πρόκειται για κομματικές παρελάσεις στα λιμάνια είτε θυματοποίηση στα λουλουδάδικα για τα δελτία των 8. Οι επιθετικές μορφές πάλης και σύγκρουσης απέναντι στο καθεστώς, η μαζική αντιβία και τα οδοφράγματα, χαρακτηριστικά μόνο ενός μαχητικού και ακηδεμόνευτου εργατικού κοινωνικού κινήματος απελευθέρωσης και χειραφέτησης, ενός πραγματικού αντίπαλου δέους απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου, είναι πέρα κι έξω από την πολιτική κουλτούρα της. Ωστόσο, οι ανατρεπτικές δυνατότητες που πρωτοαναδείχθηκαν μαζικά στην κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη το 2008 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, με αποκορύφωμα τις εξεγερσιακές διαθέσεις του συλλαλητηρίου της 5ης Μάη 2010, αποτελούν ελπιδοφόρο μήνυμα για τους επερχόμενους πραγματικούς αγώνες επίθεσης. Γιατί η αντίδραση του κόσμου της εργασίας στην εποχή της κρίσης δε θα καθοριστεί πλέον στο πεδίο των συμβολικών αγώνων-ανώδυνων παρελάσεων, που λειτουργούν ως μοχλοί πίεσης και και προγράμματα πάλης που εδραιώνουν τη σωτηρία του συστήματος. Αλλά στο πεδίο των παρατεταμένων ανεξέλεγκτων αγώνων διαρκείας, των μαχητικών απεργιών που θα μπλοκάρουν την παραγωγή, την αγορά και το κράτος, των καταλήψεων νευραλγικών κρατικών υποδομών και τομέων παραγωγής-διανομής-κατανάλωσης, των συγκρούσεων και των οδοφραγμάτων, της δημιουργίας κέντρων αγώνα και δράσης, εργατικών και κοινωνικών αντιθεσμών που θα απειλήσουν μαζικά την κρατική εξουσία και την κυριαρχία του κεφαλαίου. Ως το πραγματικό αντίπαλο δέος απέναντι στο καθεστώς και σε όλους τους πολιτικούς εκφραστές του, στον καθεστωτικό (και συνάμα προδοτικό) συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τον κομματικοκεντρικό ακίνδυνο συνδικαλισμό του ΠΑΜΕ. Συνολικούς αγώνες πραγματικής σύγκρουσης και επίθεσης που γενικεύονται σε έναν πανκοινωνικό-πανεργατικό ξεσηκωμό εξέγερσης, αλληλεγγύης και αγώνα, όσο σημαντικοί κι αν είναι οι αγώνες -ιδιαίτερα αυτή την περίοδο- ενάντια στις απολύσεις, την ανεργία και την εργοδοτική τρομοκρατία.

Είναι προφανές ότι η αντιστροφή της ολομέτωπης συστημικής επίθεσης εξαρτάται και από την ανάπτυξη αυτόνομων και ανεξάρτητων πεδίων κοινωνικού μετασχηματισμού σε αντιεμπορευματική, αντικρατική, αντι-ιεραρχική βάση, που σπάζουν τις κόκκινες ζώνες και τα όρια που το καθεστώς κάθε φορά βάζει. Ως μια ενιαία επιθετική διαδικασία που δεν εξαρτάται, δεν ετεροκαθορίζεται και δε νομιμοποιείται μόνο από τις συνέπειες της συστημικής κρίσης. Αλλά που επαναορίζει την κοινωνική ζωή, την παραγωγή, την υγεία, την εκπαίδευση, τη γη, όχι απλά ως μια ανέξοδη κριτική του υπάρχοντος καπιταλιστικού κόσμου, αλλά για τη ριζική ανατροπή του.

Αναδημοσιεύει το κύριο θέμα από την Εφημερίδα Δράση (τεύχος 3) η Jaquou Utopie

http://wp.me/pPn6Y-45P

Εμείς τι κάνουμε;

Γενική απεργία σήμερα στην Πορτογαλία, για πρώτη φορά από το 1988

09:46 - Τεam

[ - ]  Μέγεθος  [ + ]

Σε πλήρη παράλυση ελπίζουν να θέσουν τη χώρα σήμερα τα εργατικά συνδικάτα της Πορτογαλίας καθώς έχουν κηρύξει γενική απεργία, για πρώτη φορά από το 1988, διαμαρτυρόμενοι για τις προαναγγελθείσες από την κυβέρνηση περικοπές των μισθών.

Οι τομείς των μεταφορών, της βιομηχανίας και τα σχολεία δεν θα λειτουργήσουν σήμερα όπως δηλώνουν συνδικάτα δύο ημέρες πριν από την ψήφιση στην πορτογαλική βουλή των αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων. Για πρώτη φορά τα τελευταία είκοσι χρόνια τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας το UGT και το CGTP ένωσαν τις δυνάμεις τους και κάλεσαν σε εθνική ημέρα δράσης.

Ελπίζουν σύμφωνα με δηλώσεις των ηγετών τους στο BBC, ότι οι εργαζόμενοι από το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα θα συμμετέχουν στις σημερινές κινητοποιήσεις. Η απεργία αναμένεται να επηρεάσει τη λειτουργία των τραπεζών, τα μέσα ενημέρωσης, τη διανομή καυσίμων, τα λιμάνια, ενώ εκατοντάδες πτήσεις αναμένεται να ακυρωθούν. Τα αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση ως στόχο έχουν τη μείωση του ελλείμματος από το 7,3% στο 4,6% του ΑΕΠ.

«Ισως η απεργία να μην προκαλέσει ριζικές αλλαγές στην πολιτική λιτότητας που επέλεξε η κυβέρνηση, αλλά αποτελεί ένα επιπρόσθετο στοιχείο αβεβαιότητας στο ήδη υπάρχον κλίμα αστάθειας στη χώρα», δήλωσε ο Ελίζιο Εστάνκε, κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου της Κοΐμπρα.

ΑΦΟΥ Η ΦΙΛΟΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΔΟΕ ΤΑ ΛΕΕΙ ΕΤΣΙ ΧΟΝΤΡΑ , ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΠΟΣΟ ΑΓΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

Η κατάσταση είναι πλέον εκτός ελέγχου. Τη Δευτέρα 22/11 στις 12 το μεσημέρι, θα υπενθυμίσουμε στην Αννούλα με την επίσκεψή μας στο υπουργείο της πως η εμπειρία της στην ΕΡΤ ήταν μόνο η αρχή...

----------------------------------------------------

ΔΟΕ: Κήρυξη 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης για τους συναδέλφους αναπληρωτές του ΕΣΠΑ

18/11/2010 - 15:41

 

Αρ. Πρωτ.1474 Αθήνα  18/11/2010
Προς
Τους Συλλόγους Εκπ/κών Π.Ε.

Απόφαση Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

·         Κήρυξη 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης για τους συναδέλφους αναπληρωτές του ΕΣΠΑ

·         Κήρυξη 2ωρης διευκολυντικής στάσης εργασίας για τους υπόλοιπους συναδέλφους

συγκέντρωση ώρα 12:00  στο Υπουργείο Παιδείας

          Το Δ.Σ. της ΔΟΕ εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία του για τη μη πληρωμή των συναδέλφων αναπληρωτών που προσελήφθησαν εδώ και δυο μήνες μέσω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ και καταγγέλλει την, τριτοκοσμικού χαρακτήρα, σύμβαση που καλούνται να υπογράψουν.

          Παρά το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία του Υπ. Παιδείας είχε διαβεβαιώσει το Δ.Σ. της ΔΟΕ, κατά τη συνάντηση της 25^ης του Οκτώβρη, ότι μέχρι τα μέσα του Νοέμβρη θα πληρωθούν οι συνάδελφοι, μέχρι σήμερα δεν έχει πληρωθεί κανείς. Αντίθετα ζητείται από τους συναδέλφους μας να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις, τριτοκοσμικού χαρακτήρα οι οποίες δεν περιλαμβάνουν ούτε τα στοιχειώδη εργασιακά τους δικαιώματα (ύψος αμοιβής, τρόπος καταβολής, κλπ).

          Ύστερα από αυτή την κατάσταση και τον εμπαιγμό που υφίστανται οι συνάδελφοί μας, το Δ.Σ. της ΔΟΕ στη χθεσινή του συνεδρίαση ομόφωνα αποφάσισε να πραγματοποιήσει τη Δευτέρα 22/11/2010, ώρα 12:00  συγκέντρωση στο Υπ. Παιδείας. Για το σκοπό αυτό κηρύσσει 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση τη Δευτέρα 22/11/2010 για τους συναδέλφους – αναπληρωτές του ΕΣΠΑ.

            Προκειμένου να διευκολυνθούν οι υπόλοιποι συνάδελφοι να πάρουν μέρος τόσο στη συγκέντρωση στην Αθήνα, όσο και σ’ αυτές τις περιφέρειας το Δ.Σ. της ΔΟΕ κηρύσσει στις 22/11/2010 δίωρη διευκολυντική στάση εργασίας (τις δυο τελευταίες ώρες του πρωινού και τις δυο πρώτες του απογευματινού).

Διεκδικούμε:

1.                  Να πληρωθούν ΤΩΡΑ τα αναδρομικά ΟΛΩΝ των συναδέλφων.

2.                  Να τηρήσει το Υπουργείο Παιδείας τις ελάχιστες δεσμεύσεις, που έχει αναλάβει απέναντι στους συναδέλφους μας σε σχέση με τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

3.                  Να αποσυρθεί η τριτοκοσμική σύμβαση. Το Δ.Σ. της ΔΟΕ καλεί τους αναπληρωτές (μέσω ΕΣΠΑ) να μην υπογράψουν, μέχρι τη Δευτέρα 22-11-2010, καμιά σύμβαση.

4.                  Όλες οι προσλήψεις αναπληρωτών μέσω ΕΣΠΑ να μετατραπούν σε προσλήψεις από τον τακτικό προϋπολογισμό, για να έχουν οι συνάδελφοί μας πλήρη εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Το Δ.Σ. της ΔΟΕ καλεί τα Δ.Σ. των Συλλόγων της περιφέρειας να διευκολύνουν τη μετακίνηση των συναδέλφων αναπληρωτών στην Αθήνα εκμισθώνοντας λεωφορεία ή με άλλο μέσο. Το κόστος θα βαρύνει τους τοπικούς Συλλόγους.

Για το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

Ο Πρόεδρος                                                  Ο Γενικός Γραμματέας

Μπράτης Δημήτρης                                              Οικονόμου Τριαντάφυλλος

"Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση" Andre Breton

Επιζήν επικινδύνως

της Μαριάννας Τζιαντζή [Αναδημοσίευση]

Ένα ακόμη κείμενο, αυτή τη φορά από την Μαριάννα Τζιαντζή, για τους ανώνυμους νεκρούς της εποχής μας. Ανώνυμοι και ανύπαρκτοι συνήθως για τις επίσημες αρχές και τα μέσα ενημέρωσης αλλά πάντως δικοί μας άνθρωποι, δολοφονημένοι από το χέρι του καπιταλισμού ή της κρίσης του. Επιστρέφουμε σ’ αυτούς όχι μόνο εξαιτίας της προσωπικής μας ανάγκης για απότιση ενός ελάχιστου φόρου τιμής στη μνήμη τους αλλά με την ελπίδα να κατανοήσουμε όλοι μας λίγο περισσότερο ότι η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και η έμπρακτη υποστήριξη έχει σημασία κυρίως στη διάρκεια της ζωής τους. Για να μπορεί τελικά να υπάρχει κάποιου είδους ζωή πριν το θάνατο.

loophole

Τα χαράματα της περασμένης Κυριακής, ένα απορριμματοφόρο του δήμου ρούφηξε και τεμάχισε έναν άστεγο που κοιμόταν μέσα σε έναν κάδο σκουπιδιών, κάπου ανάμεσα στον Ταύρο και στα Κάτω Πετράλωνα. Αγνωστο το όνομά του. Οι ειδήσεις μιλούν απλώς για έναν «πενηντάχρονο» Ελληνα, ένα από τα κινούμενα ερείπια με τα οποία διασταυρωνόμαστε όλο και πιο συχνά στην πόλη.

Αν ένας ή περισσότεροι άστεγοι πέθαιναν από το κρύο, το σοκ θα ήταν μικρότερο, όπως μικρότερη, ξεθυμασμένη είναι πια η έκπληξή μας όταν μαθαίνουμε για πνιγμένους Ασιάτες στον Εβρο ή στο Αιγαίο, αφού εδώ το «λαθρομετανάστης» βαραίνει πιο πολύ από το «νεκρός». Ομως ο 50χρονος πέθανε στην Αθήνα, ανήμερα μιας λαμπρής γιορτής, του Μαραθώνιου Δρόμου, στην επέτειο των 2.500 χρόνων από τη μεγάλη μάχη, μια εβδομάδα πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Ο θάνατός του έφερε στην επικαιρότητα έναν νεόκοπο όρο, τον «νεοάστεγο», μια υποκατηγορία του «νεόπτωχου». Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Κλίμακα», τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των αστέγων και ταυτόχρονα αλλάζει η κοινωνική τους σύνθεση, καθώς στις γραμμές τους διαρκώς προστίθενται νέοι 18 – 25 ετών, υγιείς και μορφωμένοι, που περιθωριοποιούνται γιατί δεν βρίσκουν δουλειά και δεν έχουν μια οικογένεια να τους στηρίζει. Φέτος το Ιούλιο, ένα ζευγάρι Ρουμάνων βρήκε έναν παρόμοιο θάνατο, ξανά χαράματα, στην παραλία του Φλοίσβου, όταν τους παρέσυρε ένα φορτηγό που καθάριζε την αμμουδιά. Μες στο μισοσκόταδο, ο οδηγός πέρασε τα σλίπινγκ μπανγκ των κοιμισμένων Ρουμάνων για σκουπίδια. Και πάλι δεν μάθαμε τα ονόματά τους, παρά μόνο ότι και οι δύο ήταν γύρω στα 30. Εκείνη την καυτή καλοκαιρινή νύχτα, δύο 30χρονοι ξένοι, που γύρευαν λίγη δροσιά, είχαν στέγη τον ουρανό, όμως ο δικός μας 50χρονος είχε στέγη το καπάκι του κάδου μες στον οποίο κατέφυγε για να αποφύγει το κρύο του δρόμου.

Τρία είναι, μέχρι στιγμής, τα ορατά σημάδια της κρίσης στο αστικό περιβάλλον: τα ξενοίκιαστα καταστήματα, η ευκολία στο να βρεις ταξί και η δυσκολία στο να βρεις παγκάκι, αφού τα περισσότερα, στο κέντρο της πόλης, είναι μέρα νύχτα κατειλημμένα από αστέγους – και μάλιστα, η διεκδίκησή τους μπορεί να οδηγήσει μέχρι τον φόνο, όπως συνέβη πριν από λίγες εβδομάδες με φόντο το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.

Η αυλή των δραμάτων και όχι των θαυμάτων είναι πια η Αθήνα, όμως η πόλη είναι ο μόνος τόπος όπου οι ανέστιοι μπορούν, κουτσά στραβά, να επιβιώσουν. Η πόλη τούς ανοίγει τη σκελετωμένη, γεμάτη σκόνη και ποντίκια αγκαλιά της, η πόλη τούς χαμογελά με τα σάπια δόντια της: με τα συσσίτια, με τα ληγμένα τρόφιμα των σούπερ μάρκετ που αραδιάζονται στο πεζοδρόμιο, με τα μισοσαπισμένα λαχανικά στις λαϊκές αγορές, με ό, τι ανασύρεται από τους κάδους. Δεν έχει σημασία αν οι άστεγοι είναι ξένοι ή Ελληνες, αν η εξαθλίωσή τους οφείλεται στην «άδικη κοινωνία», στην οικονομική κρίση ή σε δικές τους ολέθριες (και ίσως αναπόφευκτες) επιλογές. Η πόλη γίνεται ο τάφος τους, όμως δεν προβλέπεται η ανέγερση κάποιου μνημείου γι’ αυτούς που βούλιαξαν και θα βουλιάξουν. Το ερώτημα δεν είναι «τι» έκαναν αυτοί για να αξίζουν μνημείο, αλλά τι «δεν» έκανε η οργανωμένη κοινωνία ώστε οι άνθρωποι, σε καιρό ειρήνης, να μην πεθαίνουν χειρότερα από τα σκυλιά.

«Είναι πιο δύσκολο να τιμήσουμε τη μνήμη των ανωνύμων παρά των επιφανών». Αυτό το επίγραμμα, το χαραγμένο στο μνημείο για τον Βάλτερ Μπένγιαμιν, στην ακτή της μικρής καταλανικής πόλης Πορτμπού, θα ταίριαζε για όλους τους ανώνυμους νεκρούς, τους 30άρηδες, τους 50άρηδες, που η ταυτότητά τους είναι η ηλικία τους – κι αυτή κατά προσέγγιση.

ΔΕΥΤΕΡΑ 15/11 ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ. ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟY ΣΤΙΣ 05.00 μμ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ-ΒΟΥΛΗ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

In Διακλαδική on Νοεμβρίου 12, 2010 at 3:56 μμ

Εργαζόμενοι,

Την Δευτέρα 15 του Νοέμβρη, πρώτη μέρα του τριήμερου γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, καταφθάνει στην χώρα μας η τρόικα των «επιτηρητών». Έρχεταιγια να επιβάλλουν μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, που ξεκινάνε από την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων  Εργασίας, την μείωση των μισθών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, την αύξηση του ΦΠΑ, έως τις χιλιάδες απολύσεις στον δημόσιο τομέα, ένα νέο γύρο φτώχιας και εξαθλίωσης για τους εργαζόμενους.

ΌΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ!!

-ΕΞΩ Η ΤΡΟΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

-ΚΑΤΩ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ

-ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ.

Η κυβέρνηση μας δήλωσε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα την «δικαίωσε» ώστε να συνεχίσει μια πολιτική που θέλει να σώσει τις τράπεζες από την χρεοκοπία οδηγώντας σε αυτήν την κοινωνική πλειοψηφία, που θέλει να βγάλει τις επιχειρήσεις από την κρίση βυθίζοντας τους εργαζόμενους στην φτώχια!

ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ. Ήδη οι μεγάλοι αγώνες της προηγούμενης περιόδου έχουν αδυνατίσει την κυβέρνηση.

Ο τριήμερος γιορτασμός του Πολυτεχνείου, με πρώτο σταθμό την παλλαϊκή κινητοποίηση εργαζόμενων και νεολαίας στις 15/11, πρέπει να γίνει απαρχή ενός νέου κύματος αγώνων που θα ραγίσουν την πολιτική του «Μνημονίου», της κυβέρνησης και της ΕΕ, θα κάνουν την εφαρμογή της αδύνατη.  Ο ενιαίος, μαζικός, πολιτικοποιημένος αγώνας όλων των εργαζόμενων η άρνηση του κατακερματισμού, των ξέπνοων επετειακών απεργιών είναι ο μόνος δρόμος για να τους σταματήσουμε, για να ανατρέψουμε την επερχόμενη λαίλαπα!!

Σε κάθε πόλη, σε όλη την Ελλάδα, οι εργαζόμενοι και η νεολαία να μετατρέψουν τον γιορτασμό της εξέγερσης του Νοέμβρη σε μάχη ενάντια τις σύγχρονες «χούντες» των πολυεθνικών, των τραπεζιτών και του κεφαλαίου, και ων εκφραστών τους, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

ΔΕΥΤΕΡΑ 15/11

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.

ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟY ΣΤΙΣ 05.00 μμ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ-ΒΟΥΛΗ.

Ο ναζισμός από το παράθυρο

Η Χρυσή Αυγή γιορτάζει την επιτυχία της με ναζιστικό χαιρετισμό. Η εκλογή για πρώτη φορά εκπροσώπου ενός ναζιστικού σχήματος σε δημόσια θέση δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως υποπροϊόν των χθεσινών εκλογών, αλλά ως φαινόμενο που εμφανίζεται πλέον και στην Ελλάδα όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, τροφοδοτούμενο από την οικονομική κρίση και την εγκληματική απροθυμία του κράτους να παρέμβει κοινωνικά στο μεταναστευτικό αναθέτοντάς το στον κοινωνικό αυτοματισμό.

Αυτή η κατάσταση έχει παροξυνθεί στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά και υπερτονίζεται προκειμένου να εφευρίσκονται "ένοχοι". Η ανοχή που έχει επιδείξει το ελληνικό κράτος στους ναζί, παλαιότερα επειδή στελέχωναν το κράτος και το παρακράτος και αργότερα με τον σιωπηρό "συμψηφισμό" της με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, δεν έχει κάτι ανάλογο στον ευρωπαϊκό χώρο

Όμως, στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, υπάρχουν ορισμένες ιδιατερότητες που δεν απαντώνται αλλού: Πρώτον, η Χρυσή Αυγή έχει εκκολαφθεί στη στοργική αγκαλιά των σωμάτων ασφαλείας και της νύχτας και βαρύνεται με δολοφονικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών και αγωνιστών της αριστεράς. Δεύτερον, η Χρυσή Αυγή πλαισιώνεται από νέους που έλκονται από τον λεγόμενο "ακροδεξιό ριζοσπαστισμό" με πρόταγμα την υπεράσπιση της πατρίδας. Μιας πατρίδας όμως που έχει Καλάβρυτα, έχει Δίστομο, έχει Κοκκινιά, έχει Κάνδανο, έχει εκατοντάδες καμένα χωριά και χιλιάδες εκτελεσμένους άμαχους από τους ναζί και τους γερμανοντυμένους προγόνους της Χρυσής Αυγής.

Γ.Κ., ΑΥΓΗ 9/11/2010.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΗΚΕ!!!

Ποια άλλη χρεία αποδείξεων υπάρχει, όταν ο ίδιος ο GAP στο διακαναλικό "διάγγελμα" (sic) που εξέπεμψε, μέσα στον πανικό του για το στραπάτσο που έρχεται, ΠΑΡΑΔΕΧΤΗΚΕ ότι:

1. ΟΙ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΥΡΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ!!! (Ο Φώτης ακούει?)

2. Το ποσοστό που θα συγκεντρώσουν οι υποψήφιοι που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ μαζί με άλλους (ξανακούς Φώτη?) θα επιβραβεύσει την ασκούμενη πολιτική και θα νομιμοποιήσει τους ως τώρα χειρισμούς.

3. Σε περίπτωση ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ, τίθεται εκ των πραγμάτων θέμα προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία, ΔΗΛΑΔΗ... ΕΚΛΟΓΕΣ.

Ο μόνος δρόμος, λοιπόν για την ΚΑΤΑΔΙΚΗ της πολιτικής του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, της επαναχάραξης της πολιτικής εξόδου από την κρίση, της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της εξόδου από την ύφεση, περνάει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ από την ΚΑΤΑΔΙΚΗ των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ (και των συνοδοιπόρων), αλλά και της Ν.Δ., και η ταυτόχρονη ανάδειξη όσο το δυνατόν περισσότερων αριστερών, προοδευτικών, ανεξάρτητων κλπ. δημάρχων και περιφερειαρχών σε όλη τη χώρα, παράλληλα με τη ΣΥΝΤΡΙΒΗ των ποσοστών των πρασινογάλαζων ψηφοδελτίων στον Α' γύρο των εκλογών.

Ο δρόμος αυτός ευνοεί (για πρώτη ίσως φορά, μετά από πολλά χρόνια), ακόμα και τη ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ όλων αυτών των δυνάμεων στο Β' γύρο, χωρίς σύνδρομα και φορτίσεις, με μόνο πρόταγμα την ΚΑΤΑΔΙΚΗ της ασκούμενης πολιτικής που μπορεί να αποτελέσει (γιατί όχι?) το πρόπλασμα για τη νέα εναλλακτική πρόταση, του κόσμου της εργασίας, της προόδου, της αριστεράς.

Το δρόμο τον δείχνει, έστω και μέσα στον πανικό του, ο GAP.

Το δρόμο δείχνουν και οι ανάγκες και οι αγωνίες μας.