Σαν σήμερα άνοιξαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Μακρόνησος...) Κόντρα στα ολέθρια λάθη της ηγεσίας της τότε Αριστεράς, μένουμε στα φωτεινά παραδείγματα των ασυμβίβαστων αγωνιστών του λαού κι εμπνεόμαστε από τα λόγια και τη δράση τους. Ο λιτός κι απέριττος λόγος του Άρη στη Λαμία αποτελεί παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές που πρέπει να κρατήσουν ζωντανό το όνειρο του σοσιαλισμού.
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Η «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, η δημοκρατία και οι «λαϊκές» ιδεολογίες
Δύο ιδεολογίες πλανιόνται πάνω από την ευρωζώνη. Η μία, η κυρίαρχη, διαβεβαιώνει πως ο πλούσιος και εργατικός βορράς δεν μπορεί να ανεχθεί, πλέον, τους τεμπέληδες νοτίους και να τους χρηματοδοτεί τις διακοπές και την καταναλωτική τους μανία. Η άλλη, η καταστατικά κυριαρχούμενη, πιστεύει ότι η «υπεραξία» του νότου μεταφέρεται στο βορρά μέσω των μηχανισμών άνισης ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας. Εδώ θα ασχοληθούμε με την πρώτη και ειδικά με μια πολύ συγκεκριμένη της συνέπεια για τους θεσμούς της δημοκρατίας και την λαϊκή κυριαρχία.
Το μνημόνιο 1, ως γνωστόν, αποτελεί μια δανειακή σύμβαση της χώρας με το ΔΝΤ και με κάποιες χώρες της ευρωζώνης με πιστοληπτική δυνατότητα ΑΑΑ+. Αν αφήσουμε εκτός το ΔΝΤ, οι χώρες ΑΑΑ+ δεν έχουν βάλει από την «τσέπη» τους ούτε ένα ευρώ για να δανειοδοτήσουν την Ελλάδα και κακώς πιστεύουν κάτι τέτοιο, όσοι το πιστεύουν, στη Φιλανδία, την Γερμανία και αλλού. Εκείνο που έχουν κάνει είναι το εξής πολύ απλό: Χρησιμοποιώντας τα τρία Α και τον ισχυρό συμβολισμό που αυτά δημιουργούν, κατέφυγαν στις αγορές και με εγγυήσεις έχουν πάρει από αυτές κάποια δις ευρώ και τα έχουν δώσει στην Ελλάδα.
Όμως, τα ποσά του πρώτου μνημονίου δεν φθάνουν για να διατηρήσουν μια στοιχειωδώς εύρυθμη πορεία της χώρας προς τον επίσημο μηχανισμό στήριξης το 2013. Δεν είναι μόνο η εγγενής αδυναμία του μνημονίου να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους αλλά και αυτό καθαυτό το μέγεθος του προβλήματος και η αναντιστοιχία του με τους δανειακούς πόρους. Από μια άλλη οπτική γωνία ιδωμένο το ζήτημα, η ανεπάρκεια του προσωρινού μηχανισμού στήριξης αποτελεί μια πρώιμη εκδήλωση των αδυναμιών που θα έχει και ο επίσημος μηχανισμός στήριξης το 2013 και κυρίως όταν η κρίση χρέους αξιολογηθεί κατάλληλα και η αποτίμηση της συμπεριλάβει και τις μεσαίες οικονομίες (Ισπανία και Ιταλία) της ευρωζώνης. Προς το παρόν όμως χρειάζονται περισσότεροι δανειακοί πόροι για την Ελλάδα. Το ζήτημα λοιπόν που γεννάται είναι το ποιος θα εγγυηθεί αυτά τα νέα δάνεια.
Εξαιτίας μιας πανουργίας του λόγου, οι πολιτικές ηγεσίες των χωρών με ισχυρή πιστοληπτική ικανότητα δεν αποτελούν τους πομπούς της κυρίαρχης ιδεολογίας, όπως θα πίστευε μια αφελής προσέγγιση, αλλά τους δέκτες. Δεν μπορούν εύκολα και ανέξοδα να χρησιμοποιήσουν τη θετική τους αξιολόγηση για να εγγυηθούν ξανά ένα νέο δάνειο και αυτό γιατί επικαθορίζονται από έναν διάχυτο, στις κοινωνίες τους, φετιχισμό του χρήματος. Ακόμα και η συμβολική λειτουργία της εγγύησης θεωρείται εκροή χρήματος από τις τσέπες του «λαού».
Η λύση στο παραπάνω πρόβλημα είναι μία και διατυπώνεται από τις κυρίαρχες τάξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στις απαραίτητες εγγυήσεις για το νέο δανεισμό πρέπει να συμμετέχει και η Ελλάδα. Και πρέπει να συμμετέχει με τη χρήση της δημόσιας περιουσίας (επιχειρήσεις, υποδομές, ακίνητα) που αφενός θα καλύψει τις τρύπες των εσόδων και αφετέρου θα εγγυηθεί τα νέα δάνεια. Όμως στη διπλή χρήση της δημόσιας περιουσίας ενυπάρχει μια αντίφαση. Ότι πωληθεί δεν μπορεί να λειτουργήσει ως εγγυητικό κεφάλαιο και ότι χρησιμοποιηθεί ως εγγυητικό κεφάλαιο δεν μπορεί να πωληθεί. Άρα, απαιτείται αθροιστικά μια, τεράστιας χρηματικής αξίας, δημόσια περιουσία για να μπορέσει ένα πωλούμενο τμήμα της να καλύψει ταμειακές τρύπες και ένα άλλο να σταθεί ως εγγύηση. Η εκτίμηση και ο χαρακτηρισμός τόσης δημόσιας περιουσίας, προς το παρόν, είναι κάτι το ανέφικτο και μάλλον έτσι θα παραμείνει και στο μέλλον. Χρειάζεται λοιπόν μια πολιτική εγγύηση, ως συμπλήρωμα, και αυτήν μπορεί να τη δώσει μόνο μια σύγκλιση και συνεργασία του κομματικού συστήματος των κυβερνητικών παρατάξεων και ορισμένων δορυφόρων τους, είτε με τη μορφή της συγκυβέρνησης, είτε ακόμα και με τη μορφή ενός δημοψηφίσματος όπου το ένα σκέλος του διλήμματος (το θετικό για τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων στην Ευρώπη) θα στηριχθεί από το υπάρχον κομματικό σύστημα. Το καινούργιο σε αυτήν την συγκυρία δεν είναι τόσο τα προεκλογικά της χαρακτηριστικά αλλά ακριβώς η αναζήτηση μιας αλλαγής της διάταξης και της λειτουργίας των στοιχείων του ίδιου του πολιτικού συστήματος.
Γιαυτό και η υπόθεση της δημοκρατίας και του μηνύματος που έρχεται από τις πλατείες της Ισπανίας είναι πολύ σημαντικά πράγματα για την υπόθεση του κοινωνικού ζητήματος σε όλη την Ευρώπη. Η σύνδεση της δημοκρατίας με τις υποτελείς τάξεις πρέπει να διεμβολίσει τις δύο ιδεολογίες που πλανιόνται πάνω από την Ευρώπη. Είναι ένα ισχυρό χαρτί που δεν πρέπει να «καεί». Ακόμα περισσότερο είναι ένα διαφαινόμενο ιστορικό πεδίο στο οποίο, όπως πάντα στην ιστορία, μας έριξε η ταξική πάλη και γιαυτό πρέπει να παραμείνουμε με αγωνιστικότητα και σοβαρότητα και επί ποινή εξαφανίσεως.
Πέτρος Σταύρου
Το μνημόνιο 1, ως γνωστόν, αποτελεί μια δανειακή σύμβαση της χώρας με το ΔΝΤ και με κάποιες χώρες της ευρωζώνης με πιστοληπτική δυνατότητα ΑΑΑ+. Αν αφήσουμε εκτός το ΔΝΤ, οι χώρες ΑΑΑ+ δεν έχουν βάλει από την «τσέπη» τους ούτε ένα ευρώ για να δανειοδοτήσουν την Ελλάδα και κακώς πιστεύουν κάτι τέτοιο, όσοι το πιστεύουν, στη Φιλανδία, την Γερμανία και αλλού. Εκείνο που έχουν κάνει είναι το εξής πολύ απλό: Χρησιμοποιώντας τα τρία Α και τον ισχυρό συμβολισμό που αυτά δημιουργούν, κατέφυγαν στις αγορές και με εγγυήσεις έχουν πάρει από αυτές κάποια δις ευρώ και τα έχουν δώσει στην Ελλάδα.
Όμως, τα ποσά του πρώτου μνημονίου δεν φθάνουν για να διατηρήσουν μια στοιχειωδώς εύρυθμη πορεία της χώρας προς τον επίσημο μηχανισμό στήριξης το 2013. Δεν είναι μόνο η εγγενής αδυναμία του μνημονίου να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους αλλά και αυτό καθαυτό το μέγεθος του προβλήματος και η αναντιστοιχία του με τους δανειακούς πόρους. Από μια άλλη οπτική γωνία ιδωμένο το ζήτημα, η ανεπάρκεια του προσωρινού μηχανισμού στήριξης αποτελεί μια πρώιμη εκδήλωση των αδυναμιών που θα έχει και ο επίσημος μηχανισμός στήριξης το 2013 και κυρίως όταν η κρίση χρέους αξιολογηθεί κατάλληλα και η αποτίμηση της συμπεριλάβει και τις μεσαίες οικονομίες (Ισπανία και Ιταλία) της ευρωζώνης. Προς το παρόν όμως χρειάζονται περισσότεροι δανειακοί πόροι για την Ελλάδα. Το ζήτημα λοιπόν που γεννάται είναι το ποιος θα εγγυηθεί αυτά τα νέα δάνεια.
Εξαιτίας μιας πανουργίας του λόγου, οι πολιτικές ηγεσίες των χωρών με ισχυρή πιστοληπτική ικανότητα δεν αποτελούν τους πομπούς της κυρίαρχης ιδεολογίας, όπως θα πίστευε μια αφελής προσέγγιση, αλλά τους δέκτες. Δεν μπορούν εύκολα και ανέξοδα να χρησιμοποιήσουν τη θετική τους αξιολόγηση για να εγγυηθούν ξανά ένα νέο δάνειο και αυτό γιατί επικαθορίζονται από έναν διάχυτο, στις κοινωνίες τους, φετιχισμό του χρήματος. Ακόμα και η συμβολική λειτουργία της εγγύησης θεωρείται εκροή χρήματος από τις τσέπες του «λαού».
Η λύση στο παραπάνω πρόβλημα είναι μία και διατυπώνεται από τις κυρίαρχες τάξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στις απαραίτητες εγγυήσεις για το νέο δανεισμό πρέπει να συμμετέχει και η Ελλάδα. Και πρέπει να συμμετέχει με τη χρήση της δημόσιας περιουσίας (επιχειρήσεις, υποδομές, ακίνητα) που αφενός θα καλύψει τις τρύπες των εσόδων και αφετέρου θα εγγυηθεί τα νέα δάνεια. Όμως στη διπλή χρήση της δημόσιας περιουσίας ενυπάρχει μια αντίφαση. Ότι πωληθεί δεν μπορεί να λειτουργήσει ως εγγυητικό κεφάλαιο και ότι χρησιμοποιηθεί ως εγγυητικό κεφάλαιο δεν μπορεί να πωληθεί. Άρα, απαιτείται αθροιστικά μια, τεράστιας χρηματικής αξίας, δημόσια περιουσία για να μπορέσει ένα πωλούμενο τμήμα της να καλύψει ταμειακές τρύπες και ένα άλλο να σταθεί ως εγγύηση. Η εκτίμηση και ο χαρακτηρισμός τόσης δημόσιας περιουσίας, προς το παρόν, είναι κάτι το ανέφικτο και μάλλον έτσι θα παραμείνει και στο μέλλον. Χρειάζεται λοιπόν μια πολιτική εγγύηση, ως συμπλήρωμα, και αυτήν μπορεί να τη δώσει μόνο μια σύγκλιση και συνεργασία του κομματικού συστήματος των κυβερνητικών παρατάξεων και ορισμένων δορυφόρων τους, είτε με τη μορφή της συγκυβέρνησης, είτε ακόμα και με τη μορφή ενός δημοψηφίσματος όπου το ένα σκέλος του διλήμματος (το θετικό για τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων στην Ευρώπη) θα στηριχθεί από το υπάρχον κομματικό σύστημα. Το καινούργιο σε αυτήν την συγκυρία δεν είναι τόσο τα προεκλογικά της χαρακτηριστικά αλλά ακριβώς η αναζήτηση μιας αλλαγής της διάταξης και της λειτουργίας των στοιχείων του ίδιου του πολιτικού συστήματος.
Γιαυτό και η υπόθεση της δημοκρατίας και του μηνύματος που έρχεται από τις πλατείες της Ισπανίας είναι πολύ σημαντικά πράγματα για την υπόθεση του κοινωνικού ζητήματος σε όλη την Ευρώπη. Η σύνδεση της δημοκρατίας με τις υποτελείς τάξεις πρέπει να διεμβολίσει τις δύο ιδεολογίες που πλανιόνται πάνω από την Ευρώπη. Είναι ένα ισχυρό χαρτί που δεν πρέπει να «καεί». Ακόμα περισσότερο είναι ένα διαφαινόμενο ιστορικό πεδίο στο οποίο, όπως πάντα στην ιστορία, μας έριξε η ταξική πάλη και γιαυτό πρέπει να παραμείνουμε με αγωνιστικότητα και σοβαρότητα και επί ποινή εξαφανίσεως.
Πέτρος Σταύρου
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
Πέμπτη 19 Μαΐου 2011
Working Class Hero
As soon as your born they make you feel small,
By giving you no time instead of it all,
Till the pain is so big you feel nothing at all,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
They hurt you at home and they hit you at school,
They hate you if you're clever and they despise a fool,
Till you're so fucking crazy you can't follow their rules,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
When they've tortured and scared you for twenty odd years,
Then they expect you to pick a career,
When you can't really function you're so full of fear,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
Keep you doped with religion and sex and TV,
And you think you're so clever and classless and free,
But you're still fucking peasents as far as I can see,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
There's room at the top they are telling you still,
But first you must learn how to smile as you kill,
If you want to be like the folks on the hill,
A working class hero is something to be.
A working class hero is something to be.
If you want to be a hero well just follow me,
If you want to be a hero well just follow me.
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΙ ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
17/05/2011
Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου της Κ.Ο., Αλέξη Τσίπρα, και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για τον ένα χρόνο εφαρμογής του Μνημονίου
Συνέντευξη Τύπου για τον ένα χρόνο εφαρμογής του Μνημονίου έδωσε σήμερα η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στο ξενοδοχείο Athens Imperial.
Στη συνέντευξη Τύπου, ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αλέξης Τσίπρας, παρουσίασε τη «Μαύρη Βίβλο» των επιπτώσεων από την εφαρμογή του Μνημονίου, καθώς και τιςεναλλακτικές προτάσεις εξόδου από την κρίση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
To Γραφείο Τύπου
Πέμπτη 12 Μαΐου 2011
αντίδραση του ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ στην κυβερνητική και αστυνομική βαρβαρότητα
Να πέσει η κυβέρνηση του αίματος!
Η γενική απεργία και το μαχητικό συλλαλητήριο της 11ης Μαΐου σημαδεύτηκαν από το αμόκ κρατικής τρομοκρατίας, που κατέληξε στον τραυματισμό δεκάδων διαδηλωτών, ένας εκ των οποίων δίνει μάχη για τη ζωή του σε κρεβάτι του Γενικού Κρατικού Νίκαιας. Η άγρια επίθεση των ΜΑΤ ήταν εντελώς απρόκλητη, γεγονός που παραπέμπει σε εν ψυχρώ ειλημμένη απόφαση, με ηθικούς αυτουργούς τον Γιώργο Παπανδρέου και τους «λαγούς» του, τύπου Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου και ΣΙΑ, και με απλό εκτελεστικό όργανο τον επονείδιστο πρώην πρόεδρο της ΕΦΕΕ και υπουργό του «Σάμινα», Χρήστο Παπουτσή. Η ανατροπή της κυβέρνησης του αίσχους αποτελεί πλέον όρο για την επιβίωση του λαού και των στοιχειωδέστερων δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η πλήρης αποτυχία της μνημονιακής πολιτικής και η προετοιμασία της παραπαίουσας κυβέρνησης για ένα δεύτερο μνημόνιο, στο πλαίσιο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας που επιβάλλουν στην κατοχική κυβέρνηση οι Γερμανοί, είναι ασύμβατες και με αυτή την ακρωτηριασμένη αστική δημοκρατία και νομιμότητα. Για να περάσουν τα οικονομικά πάντσερ, πρέπει η χώρα να μπει στο γύψο, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, απολυταρχικής εκτροπής με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Υπό το βάρος των αδιεξόδων της, η κυβέρνηση του κοινωνικού ζόφου επέλεξε συνειδητά να ρίξει πάνω στη χώρα ένα πέπλο τρόμου, με την αγριότητα των ΜΑΤ εναντίον διαδηλωτών χθες, με την υστερία για τους μετανάστες και το κοινό έγκλημα προχθές, με τα συνεργαζόμενα καταστήματα κρατικής ασφάλειας- φασιστοειδών- τηλεοπτικών καναλιών να δημιουργούν μια δηλητηριώδη ατμόσφαιρα ρατσιστικής, ακροδεξιάς παράνοιας. Στόχος αυτής της τρομοκρατικής εκστρατείας είναι να απομακρυνθούν οι ευρύτερες μάζες των εργαζομένων και των νέων ανθρώπων από τους δρόμους του μαζικού αγώνα με προοπτική νίκης και να εξωθηθούν όσοι επιμένουν ανατρεπτικά σε άγονες κατευθύνσεις ανήμπορης και εν τέλει αυτοκαταστροφικής βίας. Ειδικός στόχος της κυβέρνησης, της ασφάλειας και των δυνάμεων καταστολής είναι να δημιουργηθεί άβατο στην πλατεία Συντάγματος, καθώς τα αστικά επιτελεία έχουν από καιρό επισημάνει τον κίνδυνο μιας ελληνικής «πλατείας Ταχρίρ», που θα μπορούσε να πυροδοτήσει πανευρωπαϊκό, κοινωνικό τσουνάμι.
Οι μέρες του Μνημονίου θυμίζουν μέρες χούντας. Η κατάσταση είναι απολύτως κρίσιμη για το κίνημα κατά των μέτρων κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Και το ξεπερνά.
Ανεξάρτητα από την πολιτική πρόταση διεξόδου από την κρίση που «βλέπουν» τα διαφορετικά τμήματα της κοινωνίας, τα οποία αψήφησαν την εργοδοτική και την αστυνομική απειλή και κατέβηκαν στο δρόμο όλες αυτές τις φορές από την 5η Μαΐου του 2010 μέχρι σήμερα, τίθεται ένα σοβαρότατο ζήτημα. Το ζήτημα της δημοκρατίας.
Απέναντι στην κρατική τρομοκρατία και στο στρατό των φανερών και μυστικών μηχανισμών καταστολής, χρειάζεται να ορθώσουμε ένα ισχυρό πολιτικό μετωπικό «Δεν θα περάσουν». Για να μην εγκλωβιστεί το κίνημα στις Συμπληγάδες του τρόμου και της τυφλής εκδίκησης. Για να κρατηθεί στο ακέραιο η ουσία της πολιτικής πάλης για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής που πλήττει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Για να παραμείνουν εντός του αγώνα οι μεγάλες στρατιές των ανέργων, των ανασφαλώς εργαζομένων, των μικρομεσαίων, της νεολαίας. Για να κερδηθούν και νέες δυνάμεις της κοινωνίας που ωθούνται στους δρόμους από τα αδιέξοδα της κυρίαρχης πολιτικής.
Θεωρούμε ότι είναι επείγουσα και απολύτως αναγκαία η κοινή αντιμετώπιση, από όλα τα κόμματα και τις δυνάμεις της Αριστεράς και από όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, της συνεχώς αυξανόμενης καταστολής η οποία καταλύει κάθε έννοια δημοκρατικού δικαιώματος. Σ’ αυτό το πλαίσιο, θα ενισχύσουμε πρωτοβουλίες για την έμπρακτη, από κοινού περιφρούρηση των λαϊκών, δημοκρατικών ελευθεριών και του ίδιου του κινήματος, με την οργανωμένη συμπαράταξη όλων των μάχιμων αριστερών δυνάμεων και των ανεξάρτητων αριστερών αγωνιστών.
=======================================
Η Συντονιστική Επιτροπή του Αριστερού Βήματος
Αθήνα 12 Μαΐου 2011
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ- ΚΑΛΕΣΜΑ
Για κοινή δράση και πρωτοβουλίες της Αριστεράς προς αντιμετώπιση της εντεινόμενης κυβερνητικής και αστυνομικής βαρβαρότηταςΗ γενική απεργία και το μαχητικό συλλαλητήριο της 11ης Μαΐου σημαδεύτηκαν από το αμόκ κρατικής τρομοκρατίας, που κατέληξε στον τραυματισμό δεκάδων διαδηλωτών, ένας εκ των οποίων δίνει μάχη για τη ζωή του σε κρεβάτι του Γενικού Κρατικού Νίκαιας. Η άγρια επίθεση των ΜΑΤ ήταν εντελώς απρόκλητη, γεγονός που παραπέμπει σε εν ψυχρώ ειλημμένη απόφαση, με ηθικούς αυτουργούς τον Γιώργο Παπανδρέου και τους «λαγούς» του, τύπου Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου και ΣΙΑ, και με απλό εκτελεστικό όργανο τον επονείδιστο πρώην πρόεδρο της ΕΦΕΕ και υπουργό του «Σάμινα», Χρήστο Παπουτσή. Η ανατροπή της κυβέρνησης του αίσχους αποτελεί πλέον όρο για την επιβίωση του λαού και των στοιχειωδέστερων δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η πλήρης αποτυχία της μνημονιακής πολιτικής και η προετοιμασία της παραπαίουσας κυβέρνησης για ένα δεύτερο μνημόνιο, στο πλαίσιο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας που επιβάλλουν στην κατοχική κυβέρνηση οι Γερμανοί, είναι ασύμβατες και με αυτή την ακρωτηριασμένη αστική δημοκρατία και νομιμότητα. Για να περάσουν τα οικονομικά πάντσερ, πρέπει η χώρα να μπει στο γύψο, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, απολυταρχικής εκτροπής με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Υπό το βάρος των αδιεξόδων της, η κυβέρνηση του κοινωνικού ζόφου επέλεξε συνειδητά να ρίξει πάνω στη χώρα ένα πέπλο τρόμου, με την αγριότητα των ΜΑΤ εναντίον διαδηλωτών χθες, με την υστερία για τους μετανάστες και το κοινό έγκλημα προχθές, με τα συνεργαζόμενα καταστήματα κρατικής ασφάλειας- φασιστοειδών- τηλεοπτικών καναλιών να δημιουργούν μια δηλητηριώδη ατμόσφαιρα ρατσιστικής, ακροδεξιάς παράνοιας. Στόχος αυτής της τρομοκρατικής εκστρατείας είναι να απομακρυνθούν οι ευρύτερες μάζες των εργαζομένων και των νέων ανθρώπων από τους δρόμους του μαζικού αγώνα με προοπτική νίκης και να εξωθηθούν όσοι επιμένουν ανατρεπτικά σε άγονες κατευθύνσεις ανήμπορης και εν τέλει αυτοκαταστροφικής βίας. Ειδικός στόχος της κυβέρνησης, της ασφάλειας και των δυνάμεων καταστολής είναι να δημιουργηθεί άβατο στην πλατεία Συντάγματος, καθώς τα αστικά επιτελεία έχουν από καιρό επισημάνει τον κίνδυνο μιας ελληνικής «πλατείας Ταχρίρ», που θα μπορούσε να πυροδοτήσει πανευρωπαϊκό, κοινωνικό τσουνάμι.
Οι μέρες του Μνημονίου θυμίζουν μέρες χούντας. Η κατάσταση είναι απολύτως κρίσιμη για το κίνημα κατά των μέτρων κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Και το ξεπερνά.
Ανεξάρτητα από την πολιτική πρόταση διεξόδου από την κρίση που «βλέπουν» τα διαφορετικά τμήματα της κοινωνίας, τα οποία αψήφησαν την εργοδοτική και την αστυνομική απειλή και κατέβηκαν στο δρόμο όλες αυτές τις φορές από την 5η Μαΐου του 2010 μέχρι σήμερα, τίθεται ένα σοβαρότατο ζήτημα. Το ζήτημα της δημοκρατίας.
Απέναντι στην κρατική τρομοκρατία και στο στρατό των φανερών και μυστικών μηχανισμών καταστολής, χρειάζεται να ορθώσουμε ένα ισχυρό πολιτικό μετωπικό «Δεν θα περάσουν». Για να μην εγκλωβιστεί το κίνημα στις Συμπληγάδες του τρόμου και της τυφλής εκδίκησης. Για να κρατηθεί στο ακέραιο η ουσία της πολιτικής πάλης για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής που πλήττει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Για να παραμείνουν εντός του αγώνα οι μεγάλες στρατιές των ανέργων, των ανασφαλώς εργαζομένων, των μικρομεσαίων, της νεολαίας. Για να κερδηθούν και νέες δυνάμεις της κοινωνίας που ωθούνται στους δρόμους από τα αδιέξοδα της κυρίαρχης πολιτικής.
Θεωρούμε ότι είναι επείγουσα και απολύτως αναγκαία η κοινή αντιμετώπιση, από όλα τα κόμματα και τις δυνάμεις της Αριστεράς και από όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, της συνεχώς αυξανόμενης καταστολής η οποία καταλύει κάθε έννοια δημοκρατικού δικαιώματος. Σ’ αυτό το πλαίσιο, θα ενισχύσουμε πρωτοβουλίες για την έμπρακτη, από κοινού περιφρούρηση των λαϊκών, δημοκρατικών ελευθεριών και του ίδιου του κινήματος, με την οργανωμένη συμπαράταξη όλων των μάχιμων αριστερών δυνάμεων και των ανεξάρτητων αριστερών αγωνιστών.
=======================================
Η Συντονιστική Επιτροπή του Αριστερού Βήματος
Αθήνα 12 Μαΐου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)