Τι είναι η εσωτερική υποτίμηση

 Από το WALL STREET JOURNAL Blog

Άρθρο του Matthew Dalton

( Το blog της Wall Street Journal στις Βρυξέλλες με την ονομασία Real Time Brussels, γράφεται σε συνεργασία του γραφείου Βρυξελλών της  Wall Street Journal και του Dow Jones Newswires, με υπεύθυνο από το 2009, τον Stephen Fidler, ο οποίος στο παρελθόν ήταν ανταποκριτής και συντάκτης των Financial Times και του Reuters ).

Χωρίς το εργαλείο της υποτίμησης του νομίσματος, η ευρωζώνη ελπίζει ότι η «εσωτερική υποτίμηση» μπορεί να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητα στην περιφέρεια της ζώνης. Τι είναι όμως η «εσωτερική υποτίμηση»;

Είναι μια πτώση των μισθών σε ολόκληρο το εύρος της οικονομίας και, γενικότερα, στις τιμές. Οι αξιωματούχοι υπήρξαν προσεκτικοί μην πούν καν την λέξη «αποπληθωρισμός» - αλλά οι πολιτικές της Ευρώπης φέρνουν μια περίοδο αποπληθωρισμού στις χώρες της ευρωζώνης με τα χειρότερα προβλήματα ανταγωνιστικότητας.

Το πρωταρχικό παράδειγμα είναι η Ελλάδα. ‘Όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δήλωσε στην τελευταία έκθεσή του για την Ελλάδα:

"Οι μεγάλες εξωτερικές υποχρεώσεις απαιτούν  τελικά μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν και η επίτευξη αυτών των πλεονασμάτων απαιτεί ένα πιο υποτιμημένο επίπεδο της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας. Σε μια νομισματική ένωση, η υποτίμηση πρέπει να επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό μέσω του αποπληθωρισμού, ο οποίος απαιτεί μια μεγαλύτερη αρνητική απόκλιση της παραγωγής".

Οπότε πώς πήγε η αποπληθωριστική διαδικασία στην Ελλάδα; Όχι πολύ καλά.

Υπήρξε μια απότομη πτώση στο ονομαστικό ΑΕΠ στην Ελλάδα (αυτό είναι το οποίο δεν προσαρμόζεται στον πληθωρισμό) και το ΔΝΤ τώρα προβλέπει ότι θα έχει μειωθεί περισσότερο από 20% στο τέλος του τρέχοντος έτους, σε σχέση με το 2008.

Ωστόσο η τιμή του ετήσιου πληθωρισμού καταναλωτικών τιμών  παρέμενε με θετικό πρόσημο. για τον περισσότερο καιρό κατά τον οποίο η Ελλάδα μάχεται την κρίση  (ναι, αυτό εν μέρει οφείλεται στις φορολογικές αυξήσεις που εγκρίθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος λιτότητας στην Ελλάδα, αλλά και πάλι ...).

Το παραπάνω διάγραμμα έγινε μέσω των δεδομένων εργατικού κόστους του τρίτου τριμήνου του 2012, αλλά οι ενδείξεις είναι ότι οι μισθοί των Ελλήνων συνέχιζαν να μειώνονται κατά το τέταρτο τρίμηνο και ενδεχομένως και μετά. [ η μπλέ γραμμή εμφανίζει την πορεία του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος - ΑΕΠ στην περίοδο 2008 - 2013, η κόκκινη την πορεία των τιμών καταναλωτή και η πράσινη την πορεία του κόστους εργασίας στο ίδιο διάστημα ]

Όλο αυτό απεικονίζει μια οικονομία στην οποία οι απλοί άνθρωποι έχουν δει την αγοραστική τους δύναμη να συνθλίβεται από ένα συνδυασμό αυξήσεων των τιμών και πτώσης των μισθών.

Οι επιχειρήσεις δεν περνούν το χαμηλότερο κόστος εργασίας στις τιμές που χρεώνουν στους καταναλωτές και σε άλλες επιχειρήσεις.

Οι αρχές του ΔΝΤ και της ευρωζώνης έχουν κατηγορήσει για τον πληθωρισμό στην Ελλάδα, τα ακόμη πανίσχυρα ολιγοπώλια της ελληνικής οικονομίας που δεν αισθάνονται ανταγωνιστική πίεση για να μειώσουν τις τιμές τους. Γι 'αυτό διορθώσεις  που προορίζονται για να σπάσουν αυτά τα ολιγοπώλια πρέπει να είναι τώρα ένα βασικό μέρος του προγράμματος διάσωσης στην Ελλάδα.

Τα τελευταία στοιχεία για τον πληθωρισμό δίνουν μια ένδειξη ότι ορισμένα από τα μέτρα αυτά μπορεί να αρχίσουν να λειτουργούν. Τον Μάρτιο, οι καταναλωτικές τιμές μειώθηκαν κατά 0,2% από τον Φεβρουάριο. Σε σύγκριση με ένα χρόνο νωρίτερα, ωστόσο, ο πληθωρισμός ήταν ακόμα στο 1%.

 Ότι τα πρώτα σημάδια πραγματικού αποπληθωρισμού μπορεί να φαίνονται μόλις τώρα, στο έκτο συνεχόμενο έτος ύφεσης, υπογραμμίζει ότι ο δρόμος προς την εσωτερική υποτίμηση στην Ελλάδα παραμένει πιθανόν μακρύς και δύσβατος.

( Mετάφραση : LEFTeria-news )

.

Racism

Κουβεντιάζοντας χθες με φίλους σκεφτόμουν πως υπάρχουν όχι μία αλλά δύο μορφές ρατσισμού. Αυτός της φυλετικής καθαρότητας και αυτός της ιδεολογικής. Και οι δύο είναι εξ’ ίσου απάνθρωποι και το ίδιο επικίνδυνοι …

Θανάσης Κοντονάτσιος

Μισώ τους αδιάφορους

Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα  σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».

Antonio Gramsci, 11 Φεβρουαρίου 1917

Mετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς, πηγή: alfavita.gr/old/24668

Οι παραδοσιακοί σπόροι υπό διωγμό

Να καταψηφίσει το νέο νομοσχέδιο που επικυρώνει την καταδίωξη των παραδοσιακών, ντόπιων και σύγχρονων σπόρων που παράγουν οι γεωργοί καλεί το Δίκτυο "Πελίτι", με ανοικτή επιστολή του με τίτλο "Οι παραδοσιακοί σπόροι υπό διωγμό", την Ελληνίδα επίτροπο, Μαρία Δαμανάκη. 

Παραθέτουμε το κείμενο της επιστολής:

Οι σπόροι που παράγονται από γεωργούς (παραδοσιακοί και σύγχρονοι), ανήκουν στη σφαίρα της δημόσιας ιδιοκτησίας και αποτελούν Κοινά Αγαθά. Μπορούν ελεύθερα να αναπαραχθούν από όλους. Αντίθετα, οι σπόροι που παράγονται από ιδιωτικές εταιρίες, καλύπτονται από περιορισμούς πνευματικών δικαιωμάτων ή ακόμα και πατέντες βιομηχανικού τύπου και είτε για τεχνικούς ή για νομικούς λόγους δεν αναπαράγονται.

Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή νομοθεσία, στηρίζει συστηματικά τους βιομηχανικούς αυτούς σπόρους, ενώ ταυτόχρονα επιβάλει παράλογες απαιτήσεις στους σπόρους των αγροτών περιορίζοντας την εμπορική τους κυκλοφορία. Ως αποτέλεσμα αυτός ο πολύτιμος φυσικός πόρος που αποκαλείται αγροτική βιοποικιλότητα και αποτελεί τη βάση της διατροφικής μας ασφάλειας, χάνεται προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων.

Στις 6 Μαϊου 2013, οι Ευρωπαίοι Επίτροποι θα κληθούν σε ψηφοφορία για ένα νέο νομοσχέδιο που επικυρώνει την καταδίωξη των σπόρων που παράγουν οι γεωργοί. Καλούμε την Ελληνίδα Επίτροπο κ. Μαρία Δαμανάκη να τεθεί ενώπιον των ευθυνών της και να το καταψηφίσει καθώς αυτή η εγκληματική πρακτική απώλειας της αγροτικής βιοποικιλότητας πρέπει άμεσα να σταματήσει.

Οι καλλιεργητές που διατηρούν αυτόν τον πολύτιμο φυσικό πόρο πρέπει να υποστηριχθούν στο έργο τους χωρίς απαγορευτικούς γραφειοκρατικούς περιορισμούς.

Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα Κυριακή 28, 6.30 μμ

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

26-4-2013

ΚΑΛΕΣΜΑ

Την Κυριακή ψηφίζεται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος το πολυνομοσχέδιο που υλοποιεί μνημονιακές δεσμεύσεις για νέες απολύσεις, περνά στη διαθεσιμότητα άλλους 25.000 εργαζομένους, μονιμοποιεί τα χαράτσια κ.α.

Αντιδρούμε σε αυτή την καταστροφική πολιτική

Όλοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι την Κυριακή 28 Απρίλη στις 6:30 μ. μ.

στο Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα (Όθωνος & Αμαλίας).

Πασχαλινή ημέρα αλληλεγγύης

Επανεκκίνηση των μεγάλων έργων

Οι φιέστες, τα εγκαίνια και οι πανηγυρισμοί της τρικομματικής κυβέρνησης περί επανεκκίνησης των μεγάλων έργων είναι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι που αποτελεί πρόκληση για τη χειμαζόμενη κοινωνία.

Κανένα έργο δεν πρόκειται να ξεκινήσει εκτός τηλεοπτικών καμερών, αφού, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο Υπουργός Ανάπτυξης κ. Χατζηδάκης, ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η συμφωνία με τις δανείστριες τράπεζες, η απόσυρση των οποίων από τη χρηματοδότηση των Έργων αυτών ήταν και ο βασικός λόγος διακοπής των εργασιών τους. Την μη ολοκλήρωση των σχετικών διαπραγματεύσεων για τις δανειακές συμβάσεις, επικαλείται ο κ. Υπουργός αρνούμενος την ενημέρωση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής της Βουλής που έχει ζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ».

Η μόνη διαπραγμάτευση που έχει τελεσφορήσει είναι η σκανδαλώδης συμφωνία περί «αποζημιώσεων παρελθόντος» στις 4 Κατασκευαστικές Κοινοπραξίες με το ποσό των 353,3 εκατ. συν ένα επιπλέον ποσό της τάξεως των περίπου 50 εκ. ευρώ, που δίδεται ως κόστος επανέναρξης των εργασιών».

Δηλαδή, αφού αποζημιώθηκαν πλήρως οι Κατασκευαστές για τις καθυστερήσεις οι οποίες θεωρήθηκαν ότι βαρύνουν καθ ολοκληρία το Ελληνικό Δημόσιο, θα λάβουν και ένα επί πλέον ποσόν, επειδή διακόπηκαν οι εργασίες λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, η ευθύνη της οποίας, όμως, σύμφωνα με τις συμβάσεις, βαρύνει αποκλειστικά τους παραχωρησιούχους».

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι εκτός της διαπραγμάτευσης με τους κατασκευαστές, αναμένεται και η έκβαση των διαπραγματεύσεων με τους παραχωρησιούχους, οι αξιώσεις των οποίων (κυρίως για απώλεια εσόδων) ανέρχονται σε ύψος αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Με δεδομένη την πολιτική του Υπουργείου που «δεν αναγνωρίζει ούτε ψήγμα - όχι υπευθυνότητας αλλά ούτε καν συνυπευθυνότητας εκ μέρους της πλευράς των παραχωρησιούχων», ο ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει ότι «δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι για την έκβαση αυτών των διαπραγματεύσεων, παρόλο που όλα αυτά τα χρόνια οι παραχωρησιούχοι συνέχιζαν να εισπράττουν διόδια από έργα τα οποία είχαν «παγώσει» με δικιά τους υπαιτιότητα».

Επισημαίνεται ότι είναι αποκαλυπτικές οι απαντήσεις της κυβέρνησης σε ερωτήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με βάση τις οποίες τα έσοδα των παραχωρησιούχων τα οποία προέρχονται από τη Χρηματοδοτική Συμβολή του Δημοσίου (Χ.Σ.Δ.) και την είσπραξη των διοδίων, υπερβαίνουν σημαντικά το ύψος των εκτελεσθεισών εργασιών στα έργα αυτά.

Ενδεικτικά για τα έργα Ιόνια Οδός, Ολύμπια Οδός, Μαλιακός-Κλειδί:

Σύνολο εκτελεσθεισών εργασιών - 1,548 δις ευρω

Σύνολο εισπραχθέντων εσόδων.(Χ.Σ.Δ.και διόδια) - 1,788 δις ευρω

Καθαρή διαφορά - 240 εκ. ευρω

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ως αναγκαιότητα την επανέναρξη των εργασιών στους υπόψη οδικούς άξονες, ώστε να μη συνεχίζεται και η προϊούσα απαξίωση των εκτελεσμένων έργων, αλλά σε καμία περίπτωση με οποιοδήποτε τίμημα.

Έτσι, θα πρέπει να απαιτηθεί:

1. Ο καταλογισμός σε βάρος των παραχωρησιούχων όλων των δαπανών που προκύπτουν από την αντισυμβατική τους συμπεριφορά με την επιβολή όλων των προβλεπόμενων κυρώσεων με παράλληλο συμψηφισμό με τις παραπάνω οφειλές, των βάσιμων και αδιαμφισβήτητων απαιτήσεων τους.

2. Ο καταλογισμός στους παραχωρησιούχους της ευθύνης για την αντισυμβατική διακοπή και της εξ αυτής προκύπτουσας σημαντικής δαπάνης για την επανεκκίνηση των έργων.

3. Η άρση των σκανδαλωδών εις βάρος του Δημοσίου ρυθμίσεων που προβλέπουν οι συμβάσεις.