Σας βάζουμε διόδια για το καλό σας… Πάνω από το οτιδήποτε είναι το συμφέρον των εργολάβων!

Σας βάζουμε διόδια για το καλό σας…

Πάνω από το οτιδήποτε είναι το συμφέρον των εργολάβων!

Αντιφατική, προκλητική αλλά και διαφωτιστική των σκοπών και των προθέσεων της κυβέρνησης η απάντηση του υπουργείου στην αναφορά του Β. Κυριακάκη και στο υπόμνημα των τοπικών κοινοτήτων  Προσκυνά και Τραγάνας του Δήμου Λοκρών σχετικά με την επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργήσει η λειτουργία των πλευρικών διοδίων Τραγάνας και η κίνηση επιβατηγών και βαρέων οχημάτων μέσω της οδού των δ.δ Κυπαρισσίου-Τραγάνας-Προσκυνά.

Με αφορμή την απάντηση ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φθιώτιδας έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Υπουργός αναφέρει ότι η λειτουργία των πλευρικών διοδίων Τραγάνας ωφελεί τους κατοίκους των κοινοτήτων καθώς αποτρέπει  την διέλευση βαρέων ειδικά οχημάτων  μέσα από το οδικό δίκτυο που τις διατρέχει. Τι και αν, ειδικά στο υπόμνημα της αναφοράς, οι ίδιοι οι κάτοικοι περιγράφουν την τραγική κατάσταση του οδικού δικτύου και τους κινδύνους για τη ζωή τους-με υπαρκτά περιστατικά- που διατρέχουν λόγω της υπερ-αυξημένης κίνησης ΙΧ και βαρέων οχημάτων μετά και την λειτουργία των πλευρικών διοδίων;

Όμως ο Υπουργός προχωράει και ένα βήμα περισσότερο στην  κοροϊδία,  προτείνοντας στους οδηγούς  αν θέλουν να αποφύγουν τα δυσβάσταχτα διόδια να ακολουθήσουν  την «εναλλακτική» οδό μέσω ΠΕΟ Αμφίκλειας- Μπράλου( και μέσω Αταλάντης) που οδηγεί στο ύψος του Κάστρου ή στη Θήβα. Δηλαδή για όσους δεν μπορούν να πληρώσουν τους περιμένει η διαδρομή μέσα από κακο-συντηρημένο , επαρχιακό ουσιαστικά ,δίκτυο  και επιπλέον επιβάρυνση και κίνδυνοι για τις εκεί κοινότητες.

Οι προθέσεις του Υπουργείου γίνονται σαφείς μέσα από τις αντιφάσεις των απαντήσεων του.

Σε παλαιότερη σχετική ερώτηση( Οκτώβρης 2012) η απάντηση του Υπουργείου ανέφερε ότι:

« Σχετικά με την οδό που ενώνει  τα  δ.δ Κυπαρισσίου-Τραγάνας-Προσκυνά, αυτή εντάσσεται στο παράπλευρο οδικό δίκτυο του αυτοκινητοδρόμου ΠΑΘΕ και συντηρείται από την αρμόδια υπηρεσία ΕΥΔΕ/ΣΑ»

υποστηρίζοντας ουσιαστικά ότι υπάρχει εναλλακτικό παράπλευρο οδικό δίκτυο και αυτό είναι η οδός που διατρέχει τις τοπικές κοινότητες.

Στην τωρινή απάντηση του το Υπουργείο όμως ανασκευάζει ισχυριζόμενο ότι:

« Η κατασκευή παράπλευρων δρόμων στο υπόψη ολοκληρωμένο τμήμα του αυτ/μου ΠΑΘΕ, είχε σκοπό την αποκατάσταση του διακοπτόμενου τοπικού οδικού δικτύου, για τις ανάγκες των παρόδιων και οικισμών της περιοχής, και όχι τη δημιουργία παράλληλης στον αυτοκινητόδρομο ΠΑΘΕ εναλλακτικής διαδρομής και μάλιστα για βαριά κυκλοφορία σε δύσβατη περιοχή.»

δηλαδή ισχυρίζεται το υπουργείο ότι ο δρόμος δεν είναι παράπλευρο δίκτυο αλλά τοπικό για τη σύνδεση των κοινοτήτων.

Τι από τα δύο τελικά ισχύει;

Αδυνατούμε να παρακολουθήσουμε την θεαματική μετάλλαξη των επιχειρημάτων του Υπουργείου που συνιστά μέγιστο εμπαιγμό τόσο στους κατοίκους των κοινοτήτων όσο και στους χρήστες των οδικών δικτύων.

Αναρωτιόμαστε απλά,

Γιατί δεν δίνει σαφή απάντηση το Υπουργείο για το χαρακτήρα του οδικού δικτύου που διατρέχει τις κοινότητες αλλά τον αλλάζει κατά το πώς συμφέρει την επιχειρηματολογία του σε κάθε συγκυρία; Σε κάθε περίπτωση γιατί έχει επιτραπεί η λειτουργία πλευρικών διοδίων χωρίς την υλοποίηση της συμβατικής υποχρέωσης για  οριστική κατασκευή και λειτουργία σύγχρονου και ασφαλούς παράπλευρου οδικού δικτύου;

Γιατί αρνείται ακόμα και τώρα τη συνάντηση με τους κατοίκους για να του εκθέσουν τις έστω μερικές και βελτιωτικές προτάσεις τους;

Την απάντηση τη δίνει σαφώς ο ίδιος μέσω του εγγράφου που μας απέστειλε:

«Καθώς τα έσοδα εκ διοδίων αποτελούν μέρος του συμβατικού ανταλλάγματος του Παραχωρησιούχου, τυχόν αντίρρηση του Δημοσίου για την κατασκευή των πλευρικών σταθμών διοδίων θα επιφέρει την αξίωση καταβολής αποζημιώσεων.»

Παίρνει σαφή θέση υπέρ των «δικαιωμάτων» των εργολάβων ενάντια στα δικαιώματα των πολιτών.

Η πρόσφατη μάλιστα δήλωση του για τις αντιδράσεις των κατοίκων της Φθιώτιδας στην περικύκλωση του νομού με διόδια είναι και αυτή ενδεικτική της συνολικής τοποθέτησης του.

Δεν θα μπορούσε άλλωστε να πράξει αλλιώς μιας και ο ίδιος ανήκει στο πολιτικό προσωπικό – όπως και πολλοί τέως και νυν βουλευτές και πολιτευτές του νομού που όψιμα ευαισθητοποιούνται  -που δυο φορές σε μια νύχτα, επικύρωσε τις ληστρικές συμβάσεις του εθνικού οδικού δικτύου προικίζοντας τους κρατικοδίαιτους εργολάβους, ζημιώνοντας τους πολίτες και το Δημόσιο με εκατομμύρια ευρώ και τινάζοντας στον αέρα τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό ολόκληρων περιοχών περικυκλώνοντας τες με διόδια.

Μετά τη Λοκρίδα και η υπόλοιπη Φθιώτιδα πνίγεται με γοργούς ρυθμούς από την εμφάνιση νέων μετωπικών και πλευρικών διοδίων. Η πρόσφατη έναρξη των πλευρικών διοδίων Μπράλου και Μώλου είναι το πρώτο κρούσμα.

Από την πλευρά μου ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζω κάθε κινητοποίηση των πολιτών και των θεσμικών φορέων, με στόχο την έμπρακτη αποτροπή του συνεχιζόμενου εγκλήματος των αμαρτωλών  συμβάσεων των εθνικών οδών και την κατοχύρωση του δικαιώματος στην απρόσκοπτη μετακίνηση.»

 Άκυρες οι απολύσεις στην ΕΡΤ σύμφωνα με δικαστική απόφαση

Απόφαση ακύρωσης των απολύσεων στην ΕΡΤ εξέδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, το οποίο ζητάει από το ελληνικό Δημόσιο να τους επανατοποθετήσει.

Η απόφαση 2732/2014 δέχεται εν μέρει την αγωγή των απολυμένων που είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, αναγνωρίζει ότι είναι άκυρη η καταγγελία των συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου και υποχρεώνει το δημόσιο να αποδέχεται τις υπηρεσίες των εναγόντων με τα προς της απόλυσής τους καθήκοντα, με απειλή χρηματικής ποινής 100 ευρώ για κάθε ημέρα παράλειψης συμμόρφωσης.

Αγάπη και ανταγωνιστικότητα μόνο

 Αγάπη και ανταγωνιστικότητα μόνο
 Του Κ.Βαξεβάνη

Τώρα που η Ελλάδα γέμισε με μπουκαλάκια και ακριβές συσκευασίες λαδιού που υπόσχονται όσο σχεδόν και ο Σαμαράς το ελληνικό οικονομικό θαύμα, είναι ίσως χρήσιμο να ρίξουμε και μια ματιά στο γερμανικό θαύμα. Για να ξεκαθαρίσουμε όμως πρώτα με το ελληνικό θαύμα, οι θεωρίες που εμφανίζουν τη χώρα να έχει ανάγκη από έξυπνες ιδιωτικές πρωτοβουλίες και απεριόριστη αγάπη που θα ανατρέψει την αρνητική ενέργεια του κακού κρατισμού, είναι ίσως καλές θεωρίες για διασκεδαστικό ράφτινγκ στο Ποτάμι της πολιτικής ανεμελιάς, αλλά δεν είναι αλήθεια. 

Η χώρα δεν κατοικείται από τεμπέληδες που πρέπει να τιμωρηθούν ή να αποστομωθούν από εφευρετικούς νεοεπιχειρηματίες των social media και του διαδικτύου, αλλά από πολίτες που διαμορφώθηκαν σε συγκεκριμένες συνθήκες. Η χώρα, με την ένωσή της με την πάλαι ποτέ ΕΟΚ, αυτό που σήμερα εμφανίζεται ως ευρωπαϊκό ιδεατό που δεν μπορεί όμως να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, γνώρισε την αποπαραγωγικοποίηση εξαιτίας της. Εργοστάσια έκλεισαν με επιδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση (τα εργοστάσια ζάχαρης είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση), αλιευτικοί στόλοι καταστράφηκαν πάλι με επιδότηση και η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία έχασαν κάθε ποιοτικό χαρακτηριστικό από την επιδότηση των στρεμμάτων. Προσέξτε: δεν επιδοτήθηκε το προϊόν, ούτε η ποιότητα αλλά τα στρέμματα. Έτσι για μεγάλο διάστημα, συνέφερε τον έλληνα αγρότη να πάρει επιδότηση και μάλιστα πολλές φορές με ψεύτικα στρέμματα, παρά να καλλιεργήσει τη γη. Έτσι δημιουργήθηκε μια παρασιτική Ελλάδα, στην οποία οι γεωπόνοι έγραφαν στα γραφεία επιδοτήσεις αντί να είναι στα χωράφια και να συμβουλεύουν τους αγρότες τι να καλλιεργήσουν.

Αυτό το «Ευρωπαϊκό» μόρφωμα που παρουσιάζει τον εαυτό του ως προφητεία σωτηρίας, άρχισε να μοιράζει φτηνό δανεικό χρήμα. Ο κύριος Παπαδήμος, αργότερα μνημονιακός πρωθυπουργός που καταλόγισε στους Έλληνες ότι ζούσαν με δανεικά, προέτρεψε δημόσια την κυβέρνηση Σημίτη να δώσει, το 2000, φτηνά δάνεια. Η τηλεόραση δημιουργούσε την ίδια ώρα τα καταναλωτικά πρότυπα στα οποία έπρεπε να αναλωθούν αυτά τα δάνεια. Η Ελλάδα μέσα στην αγκαλιά της ΕΕ, έγινε μια χώρα που ερωτοτροπούσε με τον παρασιτισμό, τα σύμβολα ευωχίας και αγόραζε με δανεικό χρήμα γερμανικά αυτοκίνητα, γερμανικά όπλα και γερμανική τεχνολογία SIEMENS. Σε πολλαπλάσιες τιμές φυσικά, αφού έπρεπε να πληρωθούν και οι μίζες που έδιναν οι διεφθαρμένοι Γερμανοί στους Έλληνες διεφθαρμένους συνεργάτες τους.

Είναι ίσως γοητευτικό σήμερα να ονειρεύεσαι όμορφα μπουκαλάκια λαδιού στα οποία συσκευάζεις εκτός από το λάδι και τα όνειρα μιας άλλης Ελλάδας, αλλά αυτό δεν είναι σωτηρία, ούτε οργανωμένη οικονομική πολιτική.

Ας πάμε λοιπόν τώρα στο γερμανικό θαύμα. Αυτό συνίσταται σύμφωνα με τη Μέρκελ, σε δύο συνταγές. Τη δημοσιονομική πειθαρχία και την ανταγωνιστικότητα. Όταν οι Γερμανοί και οι ευρωπαίοι νεοφιλελεύθεροι μιλούν για ανταγωνιστικότητα, εννοούν ένα πράγμα. Φτηνά μεροκάματα που θα οδηγήσουν σε φτηνά προϊόντα τα οποία έτσι θα είναι ανταγωνιστικά. Σε καμιά περίπτωση δεν εννοούν βεβαίως, τμήμα αυτής της ανταγωνιστικότητας να επωμισθεί ο εργοδότης κάνοντας σκόντο από τα κέρδη του. Αν η ανταγωνιστικότητα που ονειρεύονται ήταν σωτηρία, τότε ούτε στο Πακιστάν, ούτε στην Ινδία, ούτε στην Αφρική θα πέθαινε κόσμος απ την πείνα, αφού τα μεροκάματα εκεί εξασφαλίζουν την πλήρη ανταγωνιστικότητα. Η Καμπούλ έπρεπε να ζει το δικό της success story και το Ισλαμαμπάντ να είναι παράδεισος επενδύσεων.

Τι εννοούν όμως λέγοντας δημοσιονομικό νοικοκύρεμα; Εννοούν και το δείχνουν, πως το σύνολο των δαπανών που πρέπει να κάνει το κράτος υπέρ της κοινωνικής πρόνοιας, πρέπει να ελαττωθεί. Αυτό το «νοικοκύρεμα» χτυπά δικαιώματα που η Ευρώπη είχε κατακτήσει πριν δεκαετίες, μετατρέποντας σε υπηρεσίες επί πληρωμή αυτό που ήταν υποχρέωση του κράτους. Η Ελλάδα είναι ένα καλό παράδειγμα στο τι εννοούν. Ο πρώην υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, πήρε εύσημα από τον Σαμαρά για τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. Το κόστος της δαπάνης δεν έπεσε, απλώς μετακύλησε μέσω της συμμετοχής στον ασθενή. Ταυτόχρονα, οι περικοπές στα νοσοκομεία στο όνομα φαινομένων που οι ίδιοι δημιούργησαν, σπρώχνουν τους πολίτες στην ιδιωτική υγεία. Τα ίδια συμβαίνουν και στην Παιδεία.

Αλλά ας πάρουμε την ίδια τη Γερμανία. Είναι ένα υπόδειγμα μερκελικής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Σε αυτήν λοιπόν την πειθαρχημένη χώρα, το ένα τρίτο των πολιτών ζουν, σύμφωνα με τις γερμανικές στατιστικές, στα όρια της φτώχειας. Είναι υποαπασχολούμενοι, ωρομίσθιοι της πείνας που δουλεύουν μερικές ώρες εξασφαλίζοντας την επιβίωσή τους ενώ ταυτόχρονα δεν είναι δηλωμένοι ως άνεργοι ώστε να ανεβάζουν τους δείκτες ανεργίας. Το ποσοστό αυτών που ανασαίνουν για να μην πεθάνουν στη γερμανική κοινωνία αυξάνεται συνεχώς. Η άλλη Γερμανία, ωστόσο, των Τραπεζών και της οικονομικής ελίτ, αναπτύσσεται και πλουτίζει μέσα στην κρίση. Βέβαια οι Γερμανοί, ακόμη και αυτοί που είναι πλήρως απασχολούμενοι, έχουν 10 χρόνια να δουν αύξηση.
Αξίζει άραγε όλη αυτή η δημοσιονομική προτεσταντική πειθαρχία; Γιατί, για να γίνουμε Γερμανία και να λέμε ότι πεθαίνουμε σε ένα ισχυρό κράτος και όχι σε ένα ανίσχυρο; Και επειδή αυτή η πειθαρχία προωθείται με το λαϊκό παράδειγμα ενός νοικοκυρεμένου σπιτιού που ζει τακτοποιημένο, το παράδειγμα αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν θέλει πειθαρχία νοικοκυριού και ισότητας. Θέλει μια πειθαρχία στην οποία στο νοικοκυριό κάποιοι θα δουλεύουν για να εξασφαλίζουν έσοδα σε ένα πειθαρχημένο σπίτι, αλλά καλά θα περνάει μόνο αυτός που επιβάλει την πειθαρχία. Οι υπόλοιποι απλώς θα μπορούν να λένε πως ζουν και πεθαίνουν σε ένα πειθαρχημένο σπίτι.

Διαμαρτυρία απέναντι στο ίδρυμα "Μ. Κακογιάννης"

 

Ε όχι και τη Λυσιστράτη! Η Λυσιστράτη θα έκανε μποϊκοτάζ!

Να ακυρωθούν οι εκδηλώσεις της Ισραηλινής Πρεσβείας και του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, που είναι συνένοχα στην παράνομη κατοχή και εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών. 

Με νωπό ακόμα το αίμα από τις ισραηλινές σφαγές στη Λωρίδα της Γάζας, όπου οι νεκροί Παλαιστίνιοι ξεπέρασαν τους 2.100 η ισραηλινή πρεσβεία έχει το θράσος να εμφανίζεται ως χορηγός καλλιτεχνικών εκδηλώσεων μεταξύ των οποίων και παράστασης εμπνευσμένης από τη Λυσιστράτη!

Συγκεκριμένα το Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης σε συνεργασία με το τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ και την υποστήριξη της Πρεσβείας του Ισραήλ διοργανώνουν Σεμινάρια και Εργαστήρια για το Θέατρο από τις 3 έως τις 10 Σεπτεμβρίου 2014 και παρουσιάζουν την παράσταση Lysistrata-X στις 11 έως 13 Σεπτεμβρίου 2014.

Και μόνο η υποστήριξη της Πρεσβείας του ισραηλινού απαρτχάιντ θα ήταν αρκετή για να αντιδράσουμε σε αυτές τις εκδηλώσεις, σεβόμενοι το κάλεσμα της Παλαιστινιακής Καμπάνιας για Ακαδημαϊκό και Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI), το οποίο υποστηρίζουν, πέραν από πλήθος καλλιτεχνών και ακαδημαϊκών ανά τον κόσμο, τόσο η ισραηλινή ομάδα Boycott from within(Μποϊκοτάζ εκ των έσω, δηλαδή υποστήριξη του μποϊκοτάζ από ισραηλινούς πολίτες) όσο και εκατοντάδες εβραίοι επιζώντες ή απόγονοι επιζώντων του ολοκαυτώματος.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ όπως και όλα τα ισραηλινά πανεπιστήμια είναι ένας ισραηλινός ακαδημαϊκός θεσμός που υποστηρίζει άμεσα την κατοχή.

• Το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο είναι άμεσα συνένοχο στις ισραηλινές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Συγκεκριμένα, το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ έχει αποκτήσει παρανόμως ένα μέρος των 3.345 στρεμμάτων της παλαιστινιακής γης που έχουν κατασχέσει οι ισραηλινές αρχές κατοχής από το 1968, ένα χρόνο μετά την έναρξη της στρατιωτικής κατοχής της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης (στην οποία συμπεριλαμβάνεται η Ανατολική Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ). Στο κομμάτι αυτό χτίστηκαν η πανεπιστημιούπολη και οι φοιτητικές εστίες στο Όρος Σκοπός. Οι Παλαιστίνιοι αντέδρασαν, αλλά ισραηλινό δικαστήριο, όπως ήταν αναμενόμενο, αποφάσισε υπέρ του ισραηλινού κράτους και του πανεπιστημίου. Η νομική βάση της παρανομίας του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ έγκειται στο γεγονός ότι αυτή η γη είναι μέρος της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, η οποία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο εντάσσεται στα κατεχόμενα εδάφη. Η μονομερής προσάρτηση από το Ισραήλ της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ στο Κράτος του Ισραήλ και η εφαρμογή της ισραηλινής εσωτερικής νομοθεσίας σε αυτή, αποτελούν παραβιάσεις της 4ης Σύμβασης της Γενεύης και έχουν καταγγελθεί επανειλημμένα ως άκυρες από τη διεθνή κοινότητα, καθώς και από  το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με την απόφαση 252 (21 Μαΐου του 1968). Μεταφέροντας Ισραηλινούς (προσωπικό και φοιτητές) να εργαστούν και να ζήσουν σε κατεχόμενη παλαιστινιακή γη, το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο παραβιάζει το Άρθρο 49 της 4ης Σύμβασης της Γενεύης περί μεταφοράς άμαχου πληθυσμού σε κατεχόμενα εδάφη (εποικισμός).
• Επιπλέον, μέχρι πριν από λίγο καιρό, αντιπρόεδρος εξωτερικών σχέσεων του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουαλήμ ήταν ο Carmi Gillon, πρώην Διευθυντής των Υπηρεσιών Γενικής Ασφάλειας (γνωστών και ως Σαμπάκ ή Σιν Μπετ), που είναι ιδιαιτέρως διαβόητες για τα βασανιστήρια και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ είχε προχωρήσει στο διορισμό του σε αυτήν την κομβική θέση, παρότι κάποια χρόνια νωρίτερα, την εποχή που είχε διοριστεί πρεσβευτής του Ισραήλ στη Δανία, οι μεγαλύτερες διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχαν ζητήσει, το μεν Human Rights Watch τη μη αποδοχή του διορισμού του εκ μέρους της Δανίας, η δε Διεθνής Αμνηστία τη διερεύνηση και, εφόσον προκύψουν στοιχεία, τη δίωξή του για εγκλήματα του διεθνούς δικαίου. Φέτος το Γενάρη, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη Δανία για να παραστεί σε προβολή του ντοκιμαντέρ The Gatekeepers στο οποίο πρωταγωνιστεί, αναγκάστηκε να φύγει άρον-άρον φοβούμενος ενδεχόμενη σύλληψη εξαιτίας μήνυσης που υποβλήθηκε εναντίον του για διάπραξη εγκλημάτων.
• Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ είναι μεταξύ των ισραηλινών πανεπιστημίων που στήριξαν τις τωρινές σφαγές στη Λωρίδα της Γάζας, διεξάγοντας καμπάνιες αλληλεγγύης και ενθαρρύνοντας τους Ισραηλινούς στρατιώτες που σκότωναν άμαχους στη Γάζα.
• Το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ εμπλέκεται επιπλέον και σε εγκλήματα κατά της παλαιστινιακής πολιτιστικής κληρονομιάς, και συγκεκριμένα εμπλέκεται στην κλοπή δεκάδων χιλιάδων βιβλίων από παλαιστινιακές βιβλιοθήκες που κατέληξαν στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, η οποία αργότερα έγινε η Εθνική Βιβλιοθήκη του Ισραήλ.

Τι θα έλεγε η Λυσιστράτη για όλα αυτά; – «Μποϊκοτάζ!»

• Καλούμε το Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης να ακυρώσει τη συνεργασία με το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και την Ισραηλινή Πρεσβεία. Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε την ειρωνεία του να διοργανώνει εκδήλωση για το Θέατρο του Καταπιεσμένου την ίδια ώρα που συνεργάζεται με εγκληματίες. Επίσης δεν μπορούμε να μην υπενθυμίσουμε ότι στο παρελθόν το ίδρυμα Μ. Κακογιάννης έχει γίνει χώρος διαμαρτυρίας αλληλέγγυων στους Ζαπατίστας, εξαιτίας της διοργάνωσης εκδήλωσης με τη συμμετοχή της Πρεσβείας του Μεξικού.
• Καλούμε επίσης όσους/ες δήλωσαν συμμετοχή στα εργαστήρια και τα σεμινάρια, να την ακυρώσουν ως μια στοιχειώδη έκφραση αλληλεγγύης στον σφαγιαζόμενο παλαιστινιακό λαό.
• Καλούμε το κοινό να μποϊκοτάρει την παράσταση-περφόρμανς Lysistrata-X της οποίας η διοργάνωση από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ με τη στήριξη της ισραηλινής πρεσβείας, αποτελεί αδιανόητη προσβολή στο νόημα του αντιπολεμικού έργου.

Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ

Σύλλογος Al Awda για το Δικαίωμα της Επιστροφής Προσφύγων

Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα

Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας

Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση

Ένωση Παλαιστίνιων Εργαζόμενων

Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο

Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση

ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΜΥΜΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΡΩΣΙΑ

(Κυρ.31/8/14 - 19:05)
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΤΣΟΥ*
Θυμάστε την μπάντα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας που έπαιζε τον «Ζορμπά» μέσα στην Κόκκινη πλατεία, και ξεσήκωσε θύελλα ενθουσιασμού στους χιλιάδες παρευρισκόμενους; Ε, ξεχάστε αυτές τις μοναδικές εικόνες. Προφανώς, κατόπιν ΝΑΤΟϊκής «εντολής», απαγορεύτηκε να ξαναπάει στη Μόσχα.

Αυτό πια και αν αποτελεί ΝΑΤΟϊκή μισαλλοδοξία και ντροπιαστική υποταγή της ελληνικής ηγεσίας -στρατιωτικής και πολιτικής- στις επιταγές των «εταίρων» που έχουν μετατρέψει την εταιρική σχέση σε αυτή του ηγεμόνα και του ... ακολούθου! Μια βδομάδα πριν από την έναρξη του Φεστιβάλ στρατιωτικών ορχηστρών στην Κόκκινη πλατεία της Μόσχας με την ονομασία «Σπάσκαγια Μπάσνια», η ελληνική στρατιωτική ηγεσία ενημέρωσε τους διοργανωτές πως δεν θα συμμετάσχει.

Το Φεστιβάλ κλείνει τον έκτο χρόνο ζωής του και πρόλαβε να γίνει παγκοσμίως γνωστό. Στρατιωτικές ορχήστρες από δεκάδες χώρες του κόσμου πήραν μέρος και παρουσίασαν με μοναδικό τρόπο, τμήματα της μουσικής - χορευτικής κληρονομιάς τους.

ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η μπάντα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, το Σεπτέμβριο του 2012, προκάλεσε μοναδικό ενθουσιασμό και χιλιάδες μοσχοβίτες και τουρίστες απ΄όλο τον κόσμο ξεχύθηκαν αυθόρμητα στο χώρο της απέραντης Κόκκινης πλατείας και χόρευαν ... συρτάκι! Το βίντεο με τις μοναδικές αυτές στιγμές έκανε το γύρο του κόσμου, επί μήνες ολόκληρους. Η Ελλάδα χωρίς κανένα έξοδο, η Ελλάδα της κρίσης, των μνημονίων, της ανεργίας και της ανέχειας, έδωσε τη θέση της στην εικόνα της Ελλάδας που αγαπά όλος ο κόσμος, μαζί και οι Ρώσοι. Του χορού, της μουσικής, του έρωτα, της αισιοδοξίας. Μιας εικόνας που είχε ανάγκη ο Ελληνας, και που για χάρη του τα ένστολα παληκάρια της Πολεμικής Αεροπορίας παρουσίασαν στο μοσχοβίτικο κοινό ξεπερνώντας εαυτόν. Ηταν ευτύχημα για όλους εμάς που βρεθήκαμε εκεί, στην Κόκκινη πλατεία, να γίνουμε μάρτυρες των μοναδικών εκείνων στιγμών, αλλά και να αφουγκραστούμε από κοντά τα αισθήματα των ίδιων των συντελεστών αυτής της μοναδικής προσφοράς, των μελών της ορχήστρας.

ΑΚΥΡΩΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ

Πέρυσι, οι Ρώσοι, έχοντας κατά νου την επιτυχία της προηγούμενης χρονιάς, κάλεσαν στις εκδηλώσεις τον αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας, εκφράζοντας έτσι την απεριόριστη εκτίμησή τους και προς το καλλιτεχνικό γεγονός αλλά και προς την Ελλάδα, ως χώρα και ως λαό. Δόθηκε, μάλιστα η δυνατότητα να στηθεί περίπτερο του ΕΟΤ, σε χώρο του Φεστιβάλ, μέσα στην πλατεία!

Για φέτος, και παρά τις διευρυμένες υποχρεώσεις του Φεστιβάλ που έχει γίνει πλέον θεσμός διεθνούς ακτινοβολίας, η ελληνική στρατιωτική ορχήστρα προσκλήθηκε από νωρίς. Από το Νοέμβρη του 2013 ακόμα. Υπογράφηκε σχετική συμφωνία και η συμμετοχή φαινόταν θέμα οριστικά λυμένο. Η ελληνική άρνηση για συμμετοχή, λίγες μόλις μέρες πριν από την έναρξη, αφήνει ένα πελώριο ερωτηματικό στους διοργανωτές. Επίσημα, δεν δόθηκε κάποια εξήγηση, ωστόσο, καλά πληροφορημένες πηγές στην Αθήνα, πιστοποιούν ότι, αν και σε επίπεδο στρατιωτικής ηγεσίας όλα ήταν έτοιμα για τη συμμετοχή, οι πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων Εξωτερικών και Αμύνης, προφανώς μετά από διαβουλεύσεις (!), αποφάσισαν τη ματαίωσή της.

Θετική απάντηση, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν έδωσε και η ηγεσία του ΕΟΤ, για το αν θα εκμεταλλευτεί το γεγονός για να στήσει το περίπτερο που της προτάθηκε από την οργανωτική επιτροπή. Παρά την ελληνική «ψυχρολουσία», πάντως, οι διοργανωτές κράτησαν το χώρο του περιπτέρου και το προσέφεραν σε μεγάλο τουριστικό γραφείο που κυριαρχεί στην αποστολή ρώσων τουριστών προς την Ελλάδα.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ, ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το φεστιβάλ στρατιωτικών ορχηστρών «Σπάσκαγια Μπάσνια», γίνεται υπό της αιγίδα του Προέδρου της Ρωσίας, συμπίπτει με τις γιορταστικές εκδηλώσεις για την «Ημέρα της Μόσχας», και κυριολεκτικά αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο μαζικό καλλιτεχνικό γεγονός σε ανοικτό χώρο, στη ρωσική πρωτεύουσα πριν από την έναρξη του χειμώνα.

Στις αρχές Αυγούστου η συμπόρευση της ελληνικής κυβέρνησης με τις επιλογές των Βρυξελλών για την επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, έφερε τις αντικυρώσεις με πρώτα θύματα τους Ελληνες ροδακινοπαραγωγούς, τους παραγωγούς ψαριών, σταφυλιού και έπονται οι παραγωγοί ακτινιδίων, εσπεριδοειδών και πάει λέγοντας. Ενα μεγάλο μέρος του κενού που δημιουργείται στην τροφοδοσία της ρωσικής αγοράς με ανάλογα φρούτα, θα καλυφθεί από την ..Τουρκία. Αυτό έχει ήδη γίνει γνωστό. Αυτό που απομένει να πληροφορηθεί το ελληνικό κοινό είναι το γεγονός ότι το κενό που αφήνει η ορχήστρα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στο Φεστιβάλ, στην Κόκκινη πλατεία, το αναπληρώνει ανάλογη μπάντα από την ... Τουρκία! Αυτά...

*Πηγή: http://gr.rbth.com/Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Στη Χιλή η σχολή Σικάγου, στην Ελλάδα ο Φούχτελ κι ο Ανδριανόπουλος. (Το άρθρο είναι από thepressproject)

Μαθήματα νεοφιλελευθερισμού σε φοιτητές από τον Φούχτελ και τον Ανδριανόπουλο

Μαθήματα νεοφιλελευθερισμού σε έλληνες φοιτητές με «καθηγητές» τον Χανς Φούχτελ και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο! Και μάλιστα σε «Θερινή Ακαδημία» στη Λέσβο, ώστε τα σεμινάρια να συνδυάζονται με διακοπές.

Της Βασιλικής Σιούτη

Την ευθύνη της διοργάνωσης είχε ένα από τα γερμανικά πολιτικά ιδρύματα, που έχουν αναλάβει ενεργό ρόλο μετά την κρίση και τη γερμανική κηδεμονία, το νεοφιλελεύθερο Friedrich Naumann, σε συνεργασία με τη ΜΚΟ «Ιωάννης Καποδίστριας».



Το πρόγραμμα που είχε ως τίτλο «Βιώσιμη ανάπτυξη, Νησιωτικός χώρος και Οικονομική κρίση» πραγματοποιήθηκε το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου και οι γερμανοί βουλευτές που συμμετείχαν σε αυτό, έμειναν τόσο ευχαριστημένοι, που -όπως δήλωσαν- ανυπομονούν να έρθει η ώρα αυτοί οι νέοι να πάρουν την εξουσία.

---

Από την ιστοσελίδα του γερμανικού ιδρύματος

---

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που παρουσιάστηκαν τα μαθήματα αυτά από τους διοργανωτές του γερμανικού πολιτικού ιδρύματος στην ιστοσελίδα τους, σε άρθρο με τίτλο «Μαθαίνοντας από τους πολιτικούς» προβάλλοντας ιδιαιτέρως την παρουσία του γερμανού εντεταλμένου της καγκελαρίου Μέρκελ, Χανς Φούχτελ.

Στη «Θερινή Ακαδημία», όπως αναφέρουν, συμμετείχαν κι άλλοι γερμανοί πολιτικοί, πλην του Φούχτελ, όπως οι Katrin Albsteiger (CSU), Josef Rief (CDU) και MarkusTressel (Πράσινοι).

Ο βουλευτής μάλιστα του γερμανικού κυβερνητικού χριστιανοδημοκρατικού κόμματος CDU, μετά από συζήτηση με τους φοιτητές που συμμετείχαν, αναφώνησε -προφανώς ενθουσιασμένος- ότι μπορούν να ελπίζουν πως «η γενιά αυτή θα πάρει σύντομα τα ηνία στην Ελλάδα».

Αποκορύφωμα των σεμιναρίων, σύμφωνα με τους διοργανωτές ήταν η ομιλία (μαζί με workshop) του νεοφιλελεύθερου πολιτικού που χρειάστηκε να βγάλουν από τη ναφθαλίνη, του πρώην υπουργού της Ν.Δ, Ανδρέα Ανδριανόπουλου , με θέμα«Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες. Μια πρόταση ανάπτυξης για τις νησιωτικές περιοχές». Πρόκειται για ζώνες όπου στις επιχειρήσεις παρέχονται δωρεάν κτίρια, ηλεκτρικό και νερό , είναι απαλλαγμένες από φορολογία και μπορούν να βγάζουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό. Το «αντάλλαγμα» είναι οι θέσεις εργασίας που προσφέρονται -σε συνθήκες και μισθούς όμως σύγχρονου σκλάβου. Τις «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες» προπαγανδίζει το ΔΝΤ ως παράγοντα ανάπτυξης, αλλά οι μόνοι που κερδίζουν από αυτό είναι οι επιχειρηματίες.

---

---

Στο workshop για τις «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες» υπήρξαν και ρόλοι, μεεπιλεγμένα ελληνικά νησιά, στα οποία έπρεπε να επιβάλλουν το καθεστώς αυτό, σε ένα παιχνίδι «προσομοίωσης». Το «τεστ» δηλαδή, ήταν να πάρουν ένα ελληνικό νησί και να το μετατρέψουν σε «Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη» ξεπερνώντας τα «εμπόδια του κρατικού προστατευτισμού».

Έτσι ονειρεύονται κάποιοι την ανάπτυξη για την Ελλάδα. Και δεν κρύβουν ότι θέλουν να μετατρέψουν τα ελληνικά νησιά, αλλά και πολλές περιοχές της Ελλάδας, σε ζώνες όπου οι επιχειρηματίες θα έχουν μόνο δικαιώματα, δεν θα πληρώνουν φόρους, θα είναι ελεύθεροι να βγάζουν τα κέρδη τους έξω και θα τους παρέχονται τα πάντα δωρεάν από το κράτος, και οι κάτοικοι θα βρίσκουν εργασία, αλλά σε συνθήκες σκλαβιάς. Αν οι επιχειρηματίες μάλιστα είναι και Γερμανοί, μπορούμε να κατανοήσουμε και τον ενθουσιασμό των γερμανών βουλευτών, καθώς και την ανυπομονησία τους. Ίσως -και γιατί όχι;- να θέλουν να μετατρέψουν και όλη τη χώρα σε «αποκλειστική οικονομική ζώνη».




Η επίσκεψη του κ.Φούχτελ στο πρόγραμμα

---

Η πρόταση του Φιλελευθερισμού για την Ελλάδα της κρίσης

Ενα λιοκούκουτσο του 7000 π.Χ. είναι εξίσου σημαντικό μ’ ένα χρυσό στεφάνι

«Ενα λιοκούκουτσο του 7000 π.Χ. είναι εξίσου σημαντικό μ’ ένα χρυσό στεφάνι»

Αναστασία Λαζαρίδου – Αρχιτέκτων

Κανείς δεν γνώριζε την Αμφίπολη, μέχρι, μεσούντος του Αυγούστου, ο πρωθυπουργός μας εμφανίστηκε, αυτή τη φορά σε ρόλο Ιντιάνα Τζόουνς. Πρόκειται για ένα χωριό, το οποίο δύσκολα βρίσκεις, καθώς η ταμπέλα στην Εγνατία γράφει προς Πρώτη Σερρών, πατρίδα του εθνάρχη, άρα σημαντικότερη.

Ο πατέρας μου Δημήτρης Λαζαρίδης, κλασικός αρχαιολόγος, εγκαταστάθηκε, μετά τον πόλεμο και τις σπουδές του στη Σαλονίκη, στην Καβάλα. Το πεδίο έρευνάς του ήταν εξαιρετικά ευρύ και περιελάμβανε όλη την Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη. Σαν παιδί τον ακολουθούσα στις ανασκαφές της Θάσου και της Σαμοθράκης, κάνοντας επικίνδυνα ταξίδια στη θάλασσα, τα πρώτα χρόνια με γρι-γρι.

Εστησε το νέο Μουσείο Καβάλας, Θάσου, Αμφίπολης. Εκανε ανασκαφές στα Αβδηρα και τη Μαρώνεια, όπου στο μουσείο υπάρχει αίθουσα «Δημήτρη Λαζαρίδη». Αναστήλωσε τα αρχαία Θέατρα Θάσου και Φιλίππων κ.λπ.

Η χούντα τον απομάκρυνε για 7 χρόνια. Οταν επέστρεψε αφιερώθηκε στις ανασκαφές της Αμφίπολης, σημαντικής αποικίας των Αθηναίων, λόγω του χρυσοφόρου Παγγαίου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στις ανασκαφές του χρησιμοποιούσε σαν πολύτιμο οδηγό τον ιστορικό Θουκυδίδη, εξόριστο τότε στη σκαπτή ύλη Παγγαίου.

Το ενδιαφέρον του για την Αμφίπολη είχε αρχίσει απ’ το 50. Εσκαψε τούμπες με μακεδονικούς τάφους και σημαντικά ευρήματα. Οι πολιτικοί τότε δεν ενδιαφέρονταν για τις ανασκαφές. Με μία εξαίρεση. Το ’54 η Φρειδερίκη κι ο Παύλος Γλίξμπουργκ επισκέφθηκαν το Μουσείο Θάσου. Ο πατέρας μου είχε βρει ένα αγαλματάκι με ένα δελφινάκι, την Αφροδίτη στην πλάτη του και τον Ερωτα να παίζει στην ουρά του. Η Φρειδερίκη το ’θελε για την προσωπική της συλλογή. Ο πατέρας μου, επιστρατεύοντας τη διπλωματικότητά του, της είπε ένα έμμεσο μεν, πλην σαφέστατο «όχι». Το «όχι» αυτό και καταγράφηκε και πληρώθηκε το ακριβό του τίμημα.

Ως φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής απ’ το ’70-’75, τον βοήθησα με αποτυπώσεις στο τείχος της πόλης, μήκους 7 χλμ., της αρχαίας πασσαλόπηχτης γέφυρας στον Στρυμώνα, απ’ όπου και το όνομα Αμφι-πολη, ελληνιστικά σπίτια, τον κατασκευασμένο τύμβο Καστά, όπου η πρώτη του ανασκαφική τομή ήταν πάνω στον εν λόγω τάφο, αλλά δεν είχε λεφτά να συνεχίσει. Βρήκε ωστόσο ένα νεκροταφείο της γεωμετρικής εποχής.

Ανάμεσα στις πολλές βοηθούς του που πέρασαν, ήταν και η μαθήτριά του Καίτη Περιστέρη. Ο πατέρας μου ήταν γενναιόδωρος άνθρωπος και γενικά μοίραζε τομείς στις βοηθούς του, υπό την αδιάκοπη γκρίνια της μάνας μου, στην οποία απαντούσε στερεότυπα ότι δεν του φτάνουν 10 ζωές για να δημοσιεύσει τα ευρήματά του. Ισως διαισθανόταν πως θα πεθάνει νέος. Ισως, εκ των υστέρων η μάνα μου να ’χε δίκιο.

Φέτος το καλοκαίρι, εκτός των άλλων, ζήσαμε την εθνικιστική παράκρουση της Αμφίπολης. Με φρίκη έβλεπα τον πρωθυπουργό, τους κ.κ. Τασούλα και Μενδώνη και τα ΜΜΕ να επιβλέπουν την ανασκαφή. Γιατί τόσος όψιμος ζήλος; Κι από πού κι ώς πού, κι αυτό αποτελεί ύβριν, της οποίας επέρχεται τιμωρία, το επιστημονικό έργο συντελείται σε καθεστώς άγρυπνης παρακολούθησης από άσχετους προς το επάγγελμα; Ο καταβασανισμένος λαός μας χρειάζεται μια μεγαλειώδη αφήγηση, μιας μεγαλειώδους ιστορίας, που εξικνείται ώς τον Σαγγάριο, όπου πνίγηκε μεθυσμένος ο Μεγαλέξανδρος, την Αίγυπτο, τη Σαμαρκάνδη, τη Βακτριανή κ.λπ.;

Εύχομαι ο τάφος να μην είναι συλημένος και να προκύψει κάτι στην αρχαιολογική έρευνα. Εδώ θέλω να θυμίσω έναν άλλο μεγάλο αρχαιολόγο, τον Γιώργο Χουρμουζιάδη, προϊστορικό αρχαιολόγο, ο οποίος δημιούργησε μια σχολή αρχαιολόγων για τους οποίους ένα λιοκούκουτσο του 7000 π.Χ. είναι εξίσου σημαντικό από αρχαιολογική σκοπιά μ’ ένα χρυσό στεφάνι.

Οι λόγοι που με τσίγκλισαν να γράψω τα παραπάνω είναι:

• Φόρος τιμής στη μνήμη του πατέρα μου.

• Οργή και αγανάκτηση για το υπερθέαμα και την αμετροέπεια ανθρώπων, που λόγω βεληνεκούς όφειλαν να ‘ναι πιο συγκρατημένοι.

• Θυμός, γιατί πολιτικοί που απαξιώνουν τον πολιτισμό και ξεπουλούν αρχαιολογικές περιοχές (Ναός Ζωσιμαίου Απόλλωνα στον Αστέρα Βουλιαγμένης, Αμνισός, Ισσός, κ.λπ.), που απολύουν έμπειρους μαρμαροτεχνίτες, σχεδιαστές, συντηρητές, εργάτες ανασκαφών κ.λπ. και αγνοούν τη λεπτή και προσεκτική ανασκαφική διαδικασία, που γίνεται με πενιχρά οικονομικά και αγάπη για τη δουλειά, λησμονιούνται.