Κι ο Νταβούτογλου, τον τραβάει απ' το μανίκι...

ΔΗΛΩΣΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ, ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ Π.Γ. ΚΑΙ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η αυριανή επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου πραγματοποιείται στον απόηχο των πρόσφατων δηλώσεων Ερντογάν: «Για μας, η Θράκη έχει ιδιαίτερη σημασία και έννοια. Η Θράκη ταυτόχρονα είναι Θεσσαλονίκη, ταυτόχρονα είναι Κομοτηνή, ταυτόχρονα είναι Ξάνθη, ταυτόχρονα είναι Deliorman (Ντόμπρουτζα), είναι Kircaali (Καρτζαλί, πόλη της Βουλγαρίας), είναι Vardar (Βαρδάρης) και, αν πάμε πιο πίσω, Θράκη είναι ταυτόχρονα Σκόπια, Πρίστινα, Prizren (Πρίζρεν στο Κόσοβο), είναι Σαράγεβο. Η Θράκη είναι η ζωντανή κοινή ιστορία μας στην Ευρώπη. Είναι εκπρόσωπος του παρελθόντος μας σ' αυτή τη γεωγραφία. Σήμερα, στη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων, στο επίκεντρο των σχέσεών μας βρίσκεται η Θράκη μας με την Αδριανούπολη, το Τεκίρνταγ, το Κιρκλάρελι και βέβαια την Κωνσταντινούπολη», αλλά και της συνέντευξης Ευάγγελου Βενιζέλου στην εφημερίδα Σαμπάχ: «Η συνέχιση της προσέγγισης είναι ζωτικής σημασίας. Έχουμε πολύ εποικοδομητικές σχέσεις. Βεβαίως και έχουμε γνωστά προβλήματα που έχουν να κάνουν με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Υπάρχουν, το βάρος της ιστορίας, οι παρεξηγήσεις και άλλα προβλήματα. Όμως, στρατηγική μας επιλογή είναι η προσέγγιση και συνεχίζουμε με επιτυχία, με τους διαύλους διαλόγου που παραμένουν ανοιχτοί. Οι Τούρκοι και οι Έλληνες επιχειρηματίες βλέπουν το Αιγαίο ως μία θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας. Το Αιγαίο έχει γίνει μία τουριστική αγορά. Στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο έχουμε κοινές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις. Εδώ και 13 χρόνια είμαστε απολύτως στο σωστό δρόμο. Αυτό είναι δική μας στρατηγική επιλογή.....Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι για μας μία στρατηγική επιλογή. Μοιραζόμαστε μία κοινή τύχη. Έχουμε ανάγκη από μία Τουρκία σταθερή, ανεπτυγμένη, ευρωπαϊκή, που δεν αισθάνεται την ανάγκη να εξάγει προβλήματα. Όταν έγινα Υπουργός Εξωτερικών, μετέβην πρώτα στην Κύπρο και στη συνέχεια στην Άγκυρα. Πραγματοποιήσαμε με τον κ. Νταβούτογλου πολύ ξεκάθαρες και εποικοδομητικές συνομιλίες. Οι Ατατούρκ και Βενιζέλος εγκαινίασαν μια περίοδο της ειρήνης μετά τον πόλεμο. Τώρα θα πρέπει, χωρίς πόλεμο, να εγκαθιδρύσουμε την ειρήνη. Και το casus belli δεν έχει, πλέον, νόημα. Έχουμε για τις δύο χώρες οικονομική προοπτική και όχι μόνο στα θέματα του Αιγαίου και της Υφαλοκρηπίδας».

Η παράθεση των δύο αποσπασμάτων καταδεικνύει με τον πιο εύγλωττο τρόπο την διολίσθηση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στις επιδιώξεις της νεο-Οθωμανικής στρατηγικής. Ο κατήφορος από τους εφαρμοστές Μνημονίου στην Ελλάδα δεν σταματά στους δανειστές-«εταίρους» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεχίζει, στην ίδια αδιέξοδη κατεύθυνση, οδηγώντας την ελληνική πλευρά σε ένα σταδιακό αφοπλισμό με τελικά θύματα τον ελληνικό και κυπριακό λαό. Αυτό τον στόχο υπηρετούν οι δύο μέχρι τώρα κοινές συνεδριάσεις των Υπουργικών Συμβουλίων Ελλάδας-Τουρκίας, καθώς και η τρίτη, η οποία, όπως έχει επίσημα εξαγγελθεί, προετοιμάζεται από την  επίσκεψη Νταβούτογλου.

Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος (ο ίδιος που, διαδοχικά, ως Υπουργός Δικαιοσύνης υπήρξε συντάκτης του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ως Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης του Τσοχατζόπουλου στην Βουλή, ως Υπουργός Οικονομικών απέκρυψε για ένα χρόνο την λίστα Λαγκάρντ, ως Υπουργός Άμυνας «μερίμνησε» ώστε το Πολεμικό μας Ναυτικό να διαθέτει σήμερα ένα μόλις αξιόπλοο υποβρύχιο) είναι τώρα ο Υπουργός Εξωτερικών που επιδιώκει «επίλυση» του Κυπριακού με  χιαστί τετραμερή διαπραγμάτευση, αναγνωρίζοντας έμπρακτα το ψευδοκράτος ως επίσημο συνομιλητή της Ελλάδας.

Είναι προφανές πού οδηγεί η πολιτική αυτή, που βαθύτατα υποτιμά τις δηλωμένες προθέσεις και την σταθερά αναθεωρητική στάση της Τουρκίας στην προσπάθεια της υλοποίησης ενός σαφούς σχεδίου που εφαρμόζεται ήδη στην Κύπρο, δοκιμάζεται στο Αιγαίο και θεωρεί τερματικό σταθμό τη Θράκη.

Είναι, επίσης, προφανές ότι το δίδυμο Βενιζέλου-Σαμαρά είναι απολύτως αναξιόπιστο και ανεπαρκές να χειριστεί υπεύθυνα τα εν λόγω εθνικά ζητήματα.

Ως Έλληνες Αριστεροί θεωρούμε ότι όλες οι δημοκρατικές, πατριωτικές δυνάμεις που αγωνίζονται για το γκρέμισμα των μνημονίων, για την σωτηρία του τόπου, την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία πρέπει ενωμένες να σταθούμε απέναντι στις απαράδεκτες αυτές μεθοδεύσεις.

Αθήνα, 12/12/2013

ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ

Λουκάς Αξελός, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Αγνή Καλογερή, βουλευτής Σάμου του ΣΥΡΙΖΑ

Ρούντυ Ρινάλντι, μέλος Πολιτικής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ

Ελένη Σωτηρίου, μέλος Πολιτικής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ

Χρήστος Καραμάνος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Μαρίνα Μπρέστα, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Μαρία Χατζησταυράκη, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Άβα Μπουλούμπαση, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Μανώλης Μούστος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Μαρία Τριανταφύλλου, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ

Βασίλης Χατζηλάμπρου, βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν θα μας πάρετε τα σπίτια

Εκδήλωση για το νέο Λύκειο

ένα θολό σημάδι...

 

… ο νεαρός ξεκίνησε να έρχεται προς το μέρος μου. Δρασκελούσε το δρόμο χωρίς να προσέχει καθόλου τα αμάξια. Και χωρίς απόλυτη χρονική ακολουθία και αλληλουχία κινήσεων, βρέθηκε να κάθεται στην απέναντι μου, καρέκλα. Το γνωστό πρόσωπο που ξέρω από τα αφιερώματα των εφημερίδων. Είχε στα μάτια μια θλίψη.

Στον κρόταφο του πιο πάνω από το αφτί ένα θολό σημάδι … κάτι σαν μουντζαλιά σε φωτογραφία …

… Η ταραχή μου μεγάλωνε, έκανα προσπάθεια να την κρύψω. Και αυτός με την ίδια φωνή, αυτή τη χαμηλή και σταθερή φωνή του, συνέχισε:

… είναι το σημάδι του θανάτου μου … εγώ δεν μπορώ να το δω …

Από το κείμενο ‘Φαντάσματα’ του Δημήτρη Κουκουλά

Σύμφωνο Συμβίωσης

Τέσσερεις παράγραφοι από το Σημείωμα Τεκμηρίωσης της πρότασης νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για το νέο Σύμφωνο Συμβίωσης, ένα από τα πλέον ανθρώπινα και πλήρη κείμενα για το θέμα αυτό. Ολόκληρο το Σημείωμα μπορεί να διαβαστεί εδώ

[ ... ] Παρότι η έρευνα για την ανθρώπινη σεξουαλικότητα έχει ακόμη πολλά ανοιχτά ερωτήματα, τις τελευταίες δεκαετίες έχει κάνει πολλά βήματα. Για παράδειγμα, έχει εξακριβωθεί πλέον ότι η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί ψυχική ασθένεια ή «διαστροφή», όπως θεωρούσαν παλαιότερα, ούτε αμιγώς ψυχολογικό φαινόμενο που σχετίζεται με τον τρόπο ανατροφής (σχέσεις με πατέρα και μητέρα) ή με πιθανή σεξουαλική κακοποίηση κλπ. Πολλές ερευνητικές ομάδες μάλιστα αναζητούν και βιολογικούς ή γενετικούς παράγοντες που συμβάλουν στον καθορισμό της σεξουαλικότητας. Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αφαιρέσει την ομοφυλοφιλία από τον κατάλογο των ασθενειών από το 1993 και ότι η διεθνής επιστημονική κοινότητα θεωρεί ότι ο ομοφυλοφιλικός σεξουαλικός προσανατολισμός αποτελεί μια ανθρώπινη κατάσταση που δεν εμποδίζει την ανάπτυξη ώριμων προσωπικών σχέσεων (ερωτικών, οικογενειακών, φιλικών, κοινωνικών) [ ... ]

[ ... ] Το σύμφωνο συμβίωσης αλλά και ο πολιτικός γάμος δεν είναι ζητήματα που αφορούν την εκκλησία: πραγματοποιούνται ενώπιον κρατικών αρχών και αφορούν τις σχέσεις των πολιτών με το κράτος. Δεν δεσμεύουν την εκκλησία σε τίποτα, ούτε την υποχρεώνουν να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας της ή να αποδεχθεί πρακτικές με τις οποίες διαφωνεί [ ... ]

[ ... ] Το σύμφωνο συμβίωσης και ο πολιτικός γάμος ομοφύλων όχι μόνο δεν απειλούν, αλλά αντίθετα διευρύνουν το θεσμό της οικογένειας, όπως έγινε στο παρελθόν με άλλες μορφές οικογένειας (π.χ. μονογονεϊκές οικογένειες). Το σύμφωνο συμβίωσης και ο γάμος αναγνωρίζουν το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι ζουν οικογενειακή ζωή, και την κατοχυρώνουν θεσμικά. Αυτή η αναγνώριση είναι ακόμη πιο σημαντική σήμερα, εν μέσω της κρίσης, καθώς η οικογένειας έχει αναδειχθεί σε σημαντικό χώρο στήριξης των ανθρώπων την ώρα που η κοινωνική πρόνοια συρρικνώνεται. Παράλληλα, στα μάτια των νέων ιδίως ανθρώπων διαμορφώνεται μια θετική εικόνα της οικογενειακής ζωής ως κάτι που προστατεύεται και προσφέρει ασφάλεια και δικαιώματα, και όχι ως κάτι που αποκλείει και καταπιέζει [ ... ]

[ ... ] Οι πρώτες έρευνες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας σε άλλες χώρες δείχνουν ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στα παιδιά που μεγαλώνουν σε ετερόφυλες οικογένειες και αυτά που μεγαλώνουν σε ομόφυλες. Το σημαντικό είναι να μεγαλώνουν σε μια οικογένεια που τα αγαπά, σε ένα περιβάλλον ασφαλές και σε μια κοινωνία αποδοχής. Αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε για κάθε παιδί, υιοθετημένο ή μη [ ... ]

Ντιπ λέμε!

ένα κειμενάκι του Θανάση Κοντονάτσιου

Κάποιος με μάλωσε γιατί ανέβασα στο facebook της Ο.Μ. την φράση του Karl Marx «Η καταστροφική κατάσταση της κοινωνίας στην οποία ζω με γεμίζει αισιοδοξία».

Αφού κατεγράφει μια αλλοπρόσαλλη πορεία διαμαρτυριών με πολιούχους και τα τοιαύτα, ύστερα βγήκε και το συμπέρασμα πως η φράση ειρωνεύεται τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν.

Στην αρχή σκέφτηκα πως δεν αξίζει τον κόπο να δοθεί συνέχεια αλλά κατόπιν, αφενός γιατί η συμπεριφορά του αγιατολάχ που του έθιξαν τον Μωάμεθ με εκνευρίζει αφάνταστα και αφετέρου διότι το συμβάν μπορεί να είναι και -με γενικότερο τρόπο- διδακτικό, σκέφτηκα να απαντήσω με κάπως μεγαλύτερη πληρότητα. Έτσι βγήκε αυτό το εκνευριστικό κειμενάκι που διαβάζετε τώρα.

[ … ] Δεν είμαι απαισιόδοξος, αντιθέτως. Η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία, άλλωστε, δεν συνιστούν φιλοσοφικές κατηγορίες. Δεν μπορείς να κρίνεις μια σκέψη ή μια θεωρία με βάση την αισιοδοξία ή την απαισιοδοξία της. Ο φίλος μου ο Guy Debord παρέθεσε  κάποτε ένα απόσπασμα του Μαρξ: «Η καταστροφική κατάσταση της κοινωνίας στην οποία ζω με γεμίζει αισιοδοξία». Αυτό που επιχειρώ στο βιβλίο μου για το Άουσβιτς, το στρατόπεδο, τη νεωτερικότητα δεν είναι μια ιστορική κρίση, αλλά να εικονογραφήσω ένα παράδειγμα, προκειμένου να καταλάβουμε την πολιτική στις μέρες μας. Διάφοροι λένε: «Ο Αγκάμπεν υποστηρίζει ότι ζούμε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης». Όχι. Αλλά μας είναι χρήσιμο να πάρουμε το στρατόπεδο ως παράδειγμα για να καταλάβουμε την εξουσία σήμερα [ … ]

Αυτή την παράγραφο διάβασα, σε συνέντευξη του Giorgio Agamben, που εμπεριείχε την φράση του Marx που απομόνωσε ο Guy E. Debord. Μου φάνηκε εξαιρετικά προκλητική και νοηματικά πολύπλευρη φράση. Και λέω: αφού προκάλεσε στο δικό μου μυαλό σκέψεις, ας την αναπαράξω ώστε να προκληθούν σκέψεις και σε άλλα μυαλά. Πάντοτε κάτι καλό βγαίνει όταν το ένα μυαλό τσιγκλάει το άλλο…

Και τι σκέψεις άραγε; Γιατί το είπε ο Marx αυτό σχεδόν διακόσια χρόνια πριν; Μήπως εννοούσε πως η κακή κατάσταση της κοινωνίας τότε (για την οποία δεν είχε φυσικά καμία ευθύνη ούτε ο ίδιος ούτε και η τότε αριστερά) εμπεριείχε την δυναμική, τον σπινθήρα της αλλαγής; Μήπως εννοούσε κάτι άλλο; Και πόσο επίκαιρη είναι αυτή η αιρετική φράση σήμερα, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του την τρέχουσα κατάσταση της τοπικής αλλά και της Ευρωπαϊκής κοινωνίας; Μήπως μέσα στο καταφανώς προκλητικό κρύβεται και κάτι άλλο πίσω από αυτή την -εκ των πραγματων ‘επίκαιρη’- φράση; Δεν θα άξιζε να το ψάξουμε;

Αυτά σκέφτηκα και αυτά ήθελα χωρίς πολλές – πολλές εξηγήσεις να γίνουν αυτόματα κατανοητά από κάποιους συντρόφους μου. Αλλά αυτοί ντιπ! (που έλεγε κι ο Νιόνιος). Ντιπ λέμε!