Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες
Τρία χρόνια τώρα ζούμε σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε
συνθήκες ενός ακήρυκτου πολέμου. Εμείς, ως μαθητές Λυκείου, νιώσαμε αυτά τα
χρόνια μέσα από τις αγωνίες και τις δυσκολίες των γονιών μας και των γύρω μας.
·
Πολλές φορές από
τη βουβή θλίψη και την οργή του άνεργου μέσα στο σπίτι μας ή στο σπίτι κάποιου
φίλου.
·
Μέσα από τη
δυσκολία να καλυφθούν έξοδα για την εκπαίδευση και τη ζωή μας που παλιότερα
έμοιαζαν δεδομένα.
·
Από
φίλους και γνωστούς μας, για τους οποίους η επιλογή για σπουδές σε άλλη πόλη
φαίνεται για αυτούς οικονομικά αδύνατη.
Ζήσαμε ακόμα στα ήδη προβληματικά
σχολεία μας καινούργιες καταστάσεις:
·
Βγάλαμε σχεδόν
ολόκληρη την προπέρσινη χρονιά με φωτοτυπίες αντί για βιβλία.
·
Είδαμε σχολεία
ολόκληρα και τάξεις να συγχωνεύονται ή και να καταργούνται.
·
Κενά στις θέσεις
των εκπαιδευτικών στα σχολεία μας.
·
Καθηγητές με
χτυπημένη την αξιοπρέπειά τους, ανίκανοι ακόμα και να απεργήσουν, να αντιδράσουν όντας
επιστρατευμένοι προληπτικά.
Σήμερα όμως, ο παραλογισμός αυτής της
κυβέρνησης βάζει το σχολείο για τα καλά στο στόχαστρο αυτού του πολέμου. Στους
πιο ευάλωτους κοινωνικά, ακόμα και η ίδια η δυνατότητα φοίτησης σε ένα σχολείο
φαίνεται πολλές φορές μακρινή, πόσο μάλλον η προσπάθεια εισαγωγής στην
τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι υψηλές πανεπιστημιακές σχολές είναι τώρα πια σχεδόν
αποκλειστικό προνόμιο για τη μειονότητα των εύπορων μαθητών, προνόμιο για
λίγους.
Το Λύκειο, που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται
χρόνια τώρα σε κρίση, μετατρέπεται σε ένα διαρκές προπονητικό κέντρο εξετάσεων.
Αντί για παιδεία θα παρέχει στους μαθητές του μόνο μια ατέλειωτη διαδικασία
διαχωρισμού των «αμνών» από τα «ερίφια». Θέλουν ένα μεγάλο κομμάτι από τα
παιδιά των πίσω θρανίων να βρεθεί εκτός λυκείου και ένα μεγάλο κομμάτι
εκπαιδευτικών να βρεθεί στην ανεργία.
Ο κύριος στόχος τους είναι μια
μονόπλευρη εκπαίδευση χωρίς καμία ενίσχυση της κριτικής σκέψης και της
καλλιτεχνικής ευαισθησίας των μαθητών. Απ’ τα δεκαπέντε του ο μαθητής μπαίνει
σε μια διαδικασία όπου μετατρέπεται σε άλλον έναν σκληρά εργαζόμενο, σε μια
μηχανή διαρκώς διαγωνιζόμενου, χάνοντας έτσι την κάθε δημιουργικότητα. Ένας
μαραθώνιος εξετάσεων σε 39 μαθήματα. Με λίγα λόγια μας θέλουν άλογα με
παρωπίδες σε έναν ιππόδρομο-κοινωνία ατελείωτου ανταγωνισμού.
Στη διαδρομή αυτή όλοι μας θα
είμαστε υποχρεωμένοι να αυξήσουμε ακόμη περισσότερο τις ώρες σε φροντιστήρια
και ιδιαίτερα, με μεγάλη αφαίμαξη των περιορισμένων πια οικογενειακών
εισοδημάτων.
Πολλοί από εμάς θα πρέπει να
εγκαταλείψουμε το τραίνο. Και αυτοί θα είναι αναγκασμένοι να αρκεστούν σε μια
ανύπαρκτη δημόσια τεχνική εκπαίδευση με δωράκι την μαθητεία και την
επαγγελματική κατάρτιση.
Έτσι καταργώντας μια γενιά μορφωμένων
και υψηλά αμειβόμενων εργαζομένων, καταφέρνουν να δημιουργήσουν φτηνούς και χωρίς δικαιώματα εργάτες…
Ή, ακόμη χειρότερα, εξωθώντας αρκετούς
από εμάς σε ουσιαστική απραξία μας σπρώχνουν στους δύσκολους δρόμους της
περιθωριοποίησης, εύκολη λεία σε μηχανισμούς εφηβικής και νεανικής
παραβατικότητας.
Σ’ όλα αυτά δεν έχουμε παρά να αντιτάξουμε
τη σταθερή και ισχυρή μας αντίσταση.
Δεν θα τους αφήσουμε να ρημάξουν τα
όνειρα μας. Για μας η παιδεία αποτελεί καθολικό ανθρώπινο δικαίωμα και
κοινωνικό αγαθό. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει δημόσια δωρεάν
εκπαίδευση ισότιμα σε όλους, με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας
και της πνευματικής ολοκλήρωσης μας.
Παλεύουμε ώστε σε κάθε σχολείο και σε
κάθε γειτονιά ν’ ανοίξουν μέσα από συζητήσεις και κινητοποιήσεις ισχυροί
πυρήνες αντίστασης. Μαζί με τους
γονείς και τους καθηγητές μας αποτελούμε ένα ισχυρό μέτωπο, που δεν θα
επιτρέψει να περάσουν όσα αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς………. Και που
ταυτόχρονα ξεκινάει μια καμπάνια σε όλα τα σχολεία και μέσα στην κοινωνία για
το σχολείο που θέλουμε κι έχουμε ανάγκη και για το πώς θα φτάσουμε σ’ αυτό.
Κύριε υπουργέ της ημιμάθειας………… δεν θα μας κάνετε πλέι μομπίλ.
Κύριε υπουργέ της ημιμάθειας………… αποφασίσατε
να μας θάψετε … ξεχάσατε όμως ότι είμαστε σπόροι. Είμαστε το μέλλον και το
μέλλον είναι τώρα.
