Όλα είναι εφικτά. Ο Ζυλιέν δείχνει το δρόμο ( αναδημοσίευση από tvxs)

Ζυλιέν: Ο πρόσφυγας από την Αφρική που μπήκε πρώτος στα ΤΕΙ

Το πρόσωπο

«Ευχαριστώ την Ελλάδα που με στήριξε. Ευχαριστώ όλους εδώ στην Κόνιτσα, που με βοήθησαν να σταθώ στη ζωή και να προχωρήσω». Με αυτά τα λόγια, ο 20χρονος Ζυλιέν, που ήρθε στην Ελλάδα από την Αφρική τον Νοέμβριο του 2011 και σήμερα είναι πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά με 18.500 μόρια, μιλάει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, για τον δικό του προσωπικό αγώνα στη νέα πατρίδα του, όπως αποκαλεί την Ελλάδα.

Συναντήσαμε τον Ζυλιέν στο Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων Προσφύγων της Κόνιτσας, όπου διαμένει τα τελευταία τρία χρόνια. Η χαρά του ξεχειλίζει και τη μοιράζεται μαζί μας. «Θέλω να αφιερώσω αυτή την επιτυχία στους γονείς και τα αδέλφια μου, που δεν υπάρχουν πια στη ζωή» λέει και προσπαθεί να κρύψει τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια του. 

Όταν έφτασε στην Ελλάδα ήταν 16 χρόνων. Τον πρώτο καιρό αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες. Ως «παράνομος μετανάστης», έμεινε για τρεις μήνες στα κρατητήρια του Έβρου και στη συνέχεια περιπλανήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ώσπου τον Οκτώβριο του 2012, με εισαγγελική παραγγελία, μεταφέρθηκε στο Κέντρο της Κόνιτσας.

Οι υπάλληλοι του Κέντρου θυμούνται πως τότε ο Ζυλιέν δεν μίλαγε ελληνικά, ήταν πάντα θλιμμένος, σκεπτικός και το μοναδικό αίτημά του ήταν να πάει σε σχολείο. Οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να εγγράψουν τον νεαρό πρόσφυγα από την Αφρική, στο ΕΠΑΛ της Κόνιτσας.

«Οι γονείς μου, πάντα μου έλεγαν ότι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι η παιδεία. Εγώ αυτό το κράτησα» εξηγεί ο Ζυλιέν, όταν τον ρωτάμε για τη θέλησή του να συνεχίσει στο σχολείο, που απρόσμενα είχε διακόψει στην πατρίδα του, αλλά και για τη δύσκολη ελληνική γλώσσα, την οποία με επίπονες και επίμονες προσπάθειες κατάφερε να μάθει. Ξεκίνησε στο Κέντρο της Κόνιτσας, από την πρώτη στιγμή, καθώς η καθηγήτρια-φιλόλογος Γιάννα Νίκου του παρέδιδε μάθημα Ελληνικών τα απογεύματα.

Στις περισσότερες κουβέντες του, ο Ζυλιέν επικαλείται τον Θεό, στον οποίο όπως αποκαλύπτει, προσεύχεται καθημερινά. Πάνω στο γραφείο του, μας δείχνει την Καινή Διαθήκη, «φυλαχτό» από τη μητέρα του, πριν την αποχωριστεί για πάντα, βίαια. Οι άνθρωποι της Κόνιτσας λένε πως πολλές φορές είδαν τον Ζυλιέν να ανηφορίζει με τα πόδια το βουνό και να πηγαίνει στην Μονή Στομίου, το ησυχαστήριο του Αγίου Παϊσιου.

Το ΕΠΑΛ της Κόνιτσας ήταν για τον νεαρό μία οικογένεια, γιατί, όπως μας περιγράφει, οι συμμαθητές και οι καθηγητές του τον αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Ήταν ο πρώτος μαθητής στην τάξη, κάθε χρόνο, και το απολυτήριό του γράφει 19,8.

Τον περασμένο Αύγουστο, ο Ζυλιέν έκανε αίτηση για χορήγηση προσφυγικού ασύλου. «Θέλω να νιώθω ασφαλής και να έχω διεθνή προστασία, σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης. Θέλω να προχωρήσω για να γίνω χρήσιμος και σημαντικός άνθρωπος για την κοινωνία. Να προσφέρω, όσο μπορέσω, στην Ελλάδα που με βοήθησε» είναι η απάντησή του στο ερώτημα για το πώς βλέπει τώρα το μέλλον του.

Τον ελεύθερο χρόνο του, ο νεαρός ζει με αναμνήσεις από την οικογένεια που έχασε και τον τόπο του. Γιος πολιτικού, αν και γύρισε σελίδα στη ζωή, δεν διαγράφει από τη μνήμη του τον αγώνα του πατέρα του και των συμπατριωτών του για τη δημοκρατία.

Δήλωση στήριξης Podemos στο ΣΥΡΙΖΑ

Podemos: Οι Έλληνες θα ψηφίσουν Τσίπρα επειδή είδαν σ' αυτόν ένα λιοντάρι

21:04 | 24 Αυγ. 2015

Τελευταία ανανέωση 21:12 | 24 Αυγ. 2015

  

Ο ηγέτης του ισπανικού κόμματος Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας, εξέφρασε σήμερα την υποστήριξή του στον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο χαρακτήρισε «λιοντάρι», καθώς και στον Τζέρεμι Κόρμπιν, που θεωρείται φαβορί για την ανάληψη της ηγεσίας του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, υπογραμμίζοντας ότι «η αλλαγή είναι εφικτή στην Ευρώπη».

«Πιστεύω ότι οι Έλληνες θα στηρίξουν τον Τσίπρα επειδή είδαν σ' αυτόν ένα λιοντάρι» είπε ο Ιγκλέσιας σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, λίγους μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές που πρόκειται να διεξαχθούν στην Ισπανία. «Οι Έλληνες είδαν πώς τα έδωσε όλα στις διαπραγματεύσεις» για την επίτευξη συμφωνίας με τους διεθνείς πιστωτές, πρόσθεσε ο ηγέτης του Podemos. Ο Ιγκλέσιας είχε επικοινωνήσει με τον Αλέξη Τσίπρα λίγες ημέρες πριν από την ανακοίνωση της παραίτησης της κυβέρνησης, την περασμένη Πέμπτη.

«Στηρίζουμε τον Τσίπρα και όλους εκείνους που είναι έτοιμοι να μοχθήσουν» συνέχισε, επαναλαμβάνοντας ότι στόχος του κόμματός του είναι να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές και να μην συμμαχήσει με το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE), με το οποίο απέκλεισε κάθε πιθανότητα εκλογικής συμφωνίας.

Για τους ίδιους λόγους, ο Ιγκλέσιας δήλωσε ότι το Podemos στηρίζει τον Τζέρεμι Κόρμπιν, τον θεωρούμενο ως τον πιο «αριστερό» υποψήφιο για την προεδρία του βρετανικού Εργατικού Κόμματος. «Το γεγονός ότι είναι το φαβορί για να κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές και για να σπάσει τη γραμμή που επέβαλε ο Τόνι Μπλερ καταδεικνύει μέχρι ποιου σημείου είναι δυνατή η αλλαγή στην Ευρώπη», επισήμανε.

Ο Ιγκλέσιας εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η νίκη του κόμματός του στις ισπανικές εκλογές θα συνοδευτεί από «μια αλλαγή της στάσης των Ευρωπαίων ηγετών». «Τα πράγματα αλλάζουν, ακόμη και αν αυτό δυσαρεστεί την (καγκελάριο της Γερμανίας) Μέρκελ», σημείωσε.

10 ΘΕΣΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ THΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ»

87 ενεργοί στα κοινωνικά κινήματα πολίτες, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι από την αρχή της δημιουργίας του, κατέθεσαν και δημοσιοποιούν ένα κείμενο με τίτλο: Κριτική αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ/Για ένα πολιτικό και κοινωνικό κίνημα «ΟΧΙ μέχρι τέλους».


1.  Στις 14 Αυγούστου 2015 η Ελληνική Βουλή ολοκλήρωσε με μεγάλη πλειοψηφία την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, που εισηγήθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και στηρίχθηκε από τις πρόθυμες μνημονιακές δυνάμεις : Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ. Το αντιμνημονιακό σχέδιο ανατροπής της λιτότητας, ανάκτησης των δικαιωμάτων της εργασίας, διάσωσης της δημόσιας περιουσίας και ανασύστασης της δημοκρατίας, στο όνομα του οποίου οι εργαζόμενες τάξεις έδωσαν μαζικούς αγώνες και το υπερασπίστηκαν με το συντριπτικό «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου 2015, ηττήθηκε κοινοβουλευτικά.
Είναι προς τιμήν των βουλευτών/τριών του ΣΥΡΙΖΑ που με το «όχι» και το «παρών»  στις κρίσιμες ψηφοφορίες δεν επέτρεψαν η υπόθεση της απελευθέρωσης της χώρας και του ελληνικού λαού από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις να θεωρηθεί ένα επεισόδιο με ημερομηνία λήξης και να επιβληθεί ο ολοκληρωτισμός του «there is no alternative» στη σύγχρονη ιστορία της ριζοσπαστικής αριστεράς.

2.  Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η νίκη των αποκαλούμενων «θεσμών» θα αποδειχθεί πύρρεια.  Στο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης η λιτότητα και η ύφεση αποτελούν στρατηγική επιλογή για την υπέρβαση της κρίσης σε βάρος της εργασίας, μηχανισμό καταστροφής μη ανταγωνιστικών κεφαλαίων και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, ενώ ο σκληρός πυρήνας των χωρών του κέντρου εκμεταλλεύεται τον πλούτο και την εργασία των περιφερειακών χωρών ως οιονεί προτεκτοράτων. Όμως, η ευστάθεια του οικοδομήματος αυτού δεν είναι δεδομένη. Όχι μόνο λόγω εγγενών αντιφάσεων αλλά κυρίως γιατί κανείς ποτέ στην ιστορία δεν μπόρεσε να βάλει τέλος στην ταξική πάλη. Γιατί οι άνθρωποι δεν θα πάψουν ποτέ να αγωνίζονται για το ψωμί και να διψούν δικαιοσύνη.

3.  Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανατρέψει την ιδρυτική πράξη δημιουργίας του και το κοινωνικό συμβόλαιο με τις λαϊκές τάξεις που τον οδήγησε στην κυβέρνηση. Ο ισχυρισμός ότι είναι δυνατόν να ασκηθεί φιλολαϊκή πολιτική εντός των συμφωνιών είναι απολύτως αβάσιμος. Η χώρα έχει απολέσει μέρος της κυριαρχίας της και οι σοβαρές κυβερνητικές αποφάσεις υπόκεινται στην έγκριση του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου. Τα εργαλεία άσκησης σχετικά αυτόνομης πολιτικής - τραπεζικό σύστημα, νόμισμα, δημόσιος τομέας, διαχείριση των παραγωγικών τομέων με δραστικές επιλογές για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας - υπόκεινται στον έλεγχο των δανειστών και στους γενικούς ευρωπαϊκούς κανόνες.
Πάνω από όλα, το χρέος αποτελεί τον βασικό μηχανισμό υφαρπαγής των περιουσιακών στοιχείων του κράτους και εξαθλίωσης των λαϊκών τάξεων, υποθηκεύοντας τη χώρα για πάνω από τριάντα χρόνια. Η νομιμοποίησή του από την κυβέρνηση στο όνομα μιας ηπιότερης διαχείρισης αποτελεί μεγάλη παγίδα που διαιωνίζει, επιδεινώνοντας, τον φαύλο κύκλο της λιτότητας/ύφεσης. Η Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος έχει αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία ότι δημιουργήθηκε με παράνομα μέσα, ώστε το χρέος των τραπεζών να μετατραπεί σε δημόσιο, καθώς και με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνούς και εθνικής νομοθεσίας. «Η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος της αλλά και δεν πρέπει να το πληρώσει ….. διότι είναι παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο».

4. Ένα ερώτημα πλανάται εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Η μνημονιακή κατάληξη ήταν αναπότρεπτη; Απαντάμε, όχι ! Κανείς δεν μπορεί βεβαίως να εγγυηθεί ότι ένα σχέδιο σύγκρουσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη για την έξοδο από τα μνημόνια και τη λιτότητα, στο οποίο θα αναφερθούμε εν συνεχεία, θα είχε οπωσδήποτε νικηφόρα έκβαση. Μπορούμε, όμως, να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι ο δρόμος που ακολούθησε και επέβαλε στο ΣΥΡΙΖΑ το εξωθεσμικό πολιτικό κέντρο γύρω από τον πρόεδρο οδηγούσε σε ήττα. Οι εκ των υστέρων ισχυρισμοί περί υποτίμησης της βιαιότητας των δανειστών και υπερτίμησης του κινδύνου που θα διέτρεχε το ευρώ σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν ευσταθούν και, πάντως, δεν δικαιολογούν την αμεριμνησία μαθητευόμενων μάγων. Ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να γνωρίζει ότι οι μάχες απέναντι σε ταξικούς αντιπάλους δεν δίδονται με ανταλλαγές ιδεών αλλά αποτελούν συγκρούσεις ισχύος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παρέμεινε ανίσχυρος,  η κοινωνία κρατήθηκε σε απόσταση, η χώρα έμεινε ανοχύρωτη με τα διαθέσιμα να εξαντλούνται.  Γιατί ;

5.  Σταδιακά συγκροτήθηκε πέραν των συλλογικών αποφάσεων μια λανθασμένη αφήγηση περί της Ευρώπης που βασίζεται στις ιδρυτικές αρχές της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, σε αντίθεση με την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση ως καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Ήδη από την εποχή του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ γίνεται σαφής η επίθεση του κεφαλαίου στις κατακτήσεις που οι λαϊκές τάξεις κέρδισαν με τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση και τις μεγάλες εξεγέρσεις των δεκαετιών 1960 και 1970. Το νεοφιλελεύθερο σχέδιο, με καθοριστικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού τομέα της οικονομίας, αποτελεί τη σκληρή ταξική απάντηση στο φάντασμα μιας βαθιά δημοκρατικής, κοινωνικής, οικολογικής και αλληλέγγυας Ευρώπης. Είναι ένα σχέδιο μεταφοράς  της κρίσης του κεφαλαίου στις δυνάμεις της εργασίας, αξιοποίησης της κρίσης προκειμένου να αποσαθρωθούν κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, συγκέντρωσης του πλούτου και αναδιάταξης συσχετισμών μεταξύ κέντρου - περιφέρειας και βορρά - νότου εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι ιστορικές, θεωρητικές, φιλοσοφικές προσεγγίσεις του δυτικού μαρξισμού και άλλων ριζοσπαστικών ρευμάτων σκέψης, όπως και οι νεότερες σε θέματα κυριαρχίας, βιοπολιτικής της εξουσίας, απομείωσης της δημοκρατίας και εξάντλησης - με τη λεηλασία της φύσης - των βασικών προϋποθέσεων αναπαραγωγής των ανθρώπινων κοινωνιών, ήταν ευρέως γνωστές στο ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης ήταν γνωστές οι απόψεις συστημικών και μη συστημικών οικονομολόγων για την αδύνατη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας με στρατηγική λιτότητας και χωρίς διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Όπως γνωρίζουμε, όμως, η ερμηνεία του κόσμου δεν συνεπάγεται την απόφαση αλλαγής του. Έτσι, επικράτησε ένας καθησυχαστικός φιλοευρωπαϊσμός ο οποίος συνέβαλε στην αποσιώπηση των γενικευμένων αντιδράσεων  που θα συναντούσε από την ευρωπαϊκή υπερδύναμη μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση της αριστεράς στην Ελλάδα. Έτσι, η επιδίωξη λύσης εντός ευρώ μετατράπηκε σταδιακά σε παραμονή στο ευρώ πάση θυσία, ενώ το πολιτικό διακύβευμα μνημόνιο ή όχι μνημόνιο κατέληξε στο δίλημμα μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία.

6.  Δεν είναι, όμως, μόνο η απώθηση της ευρωπαϊκής πραγματικότητας που στέρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να δώσει μια μάχη και ενδεχομένως να την κερδίσει. Ο  ΣΥΡΙΖΑ έπασχε και πάσχει βαθιά από έλλειψη δημοκρατίας και οργανικών δεσμών με τον λαϊκό κόσμο - τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία που θα μπορούσε να συγκροτηθεί πάνω στα ερείπια της κοινωνικής καταστροφής, την οποία δημιούργησαν τα μνημόνια για τη μισθωτή εργασία, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τις μικρές μη ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και τους νέους που δεν πρόλαβαν καν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας.
Οι οργανικοί δεσμοί ενός αριστερού κόμματος με την κοινωνία και η αναγνώριση της πρωτόβουλης δράσης των κοινωνικών υποκειμένων - γενικά του αντιμνημονιακού λαού, προϋποθέτουν ένα βαθιά δημοκρατικό κόμμα. Για μια περίοδο δύο χρόνων μέχρι τη νίκη στις βουλευτικές εκλογές του 2012 τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησαν μαχητικά και με ανιδιοτέλεια στα κοινωνικά μέτωπα που γεννούσε καθημερινά το εξεγερμένο πλήθος. Στις πλατείες, τις καταλήψεις, τις απεργίες, τα αγροτικά μπλόκα και τις πράξεις ανυπακοής η ενδιάθετη κοινωνική συμμαχία των αποκάτω απέκτησε, με τη μαζικότητα και την αποφασιστικότητά της, ένα μεγάλο πολιτικό βάρος. Αυτός ο λαός αναδιπλώθηκε μετά τις εκλογές του 2012, αν και με ορισμένες σημαντικές αντιστάσεις (καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες, διοικητικοί υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί, συγκοινωνίες, το μεγάλο λαϊκό κίνημα για την ΕΡΤ), εναποθέτοντας πολλές ελπίδες σε μια πολιτική ανατροπή που θα έφερνε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Ο πολιτικός ΣΥΡΙΖΑ αποσύρθηκε ενσυνείδητα από τα κοινωνικά μέτωπα στη βάση μιας εγγενούς στη φυσιογνωμία του κόμματος αντίληψης κυβερνητισμού, που σταδιακά επικράτησε. Προσανατολίστηκε στην πτώση της κυβέρνησης αποκλειστικά με χειρισμούς εντός βουλής, παίρνοντας αποστάσεις από τη δυνατότητα επανόδου στην πολιτική σκηνή ενός μεγάλου λαϊκού κινήματος που θα μπορούσε να επηρεάσει καταλυτικά την έκβαση της σύγκρουσης με τους «θεσμούς». 
Στην προσυνεδριακή περίοδο, δηλαδή στην πορεία από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ, δεν λύθηκε κανένα πρόβλημα δημοκρατίας. Αντίθετα, ενισχύθηκαν οι περιχαρακώσεις των επιμέρους τάσεων και το άτυπο πολιτικό κέντρο γύρω από τον πρόεδρο, το οποίο και προχώρησε δυναμικά επιβάλλοντας τετελεσμένα και οικοδομώντας ένα κομματικό μηχανισμό ανάλογο με των αστικών κομμάτων στην εποχή της μετα-δημοκρατίας.

7. Από την πολυδιασπασμένη αυτή εσωτερική γεωγραφία προέκυψε ένα κείμενο κοινών θέσεων - με το σχέδιο B ως τροπολογία - όχι ένα πολιτικό σχέδιο θέσεων και προϋποθέσεων σύγκρουσης με τις κυρίαρχες τάξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα για την ανατροπή της λιτότητας και τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέκτησε ποτέ ένα πραγματικό σχέδιο A πολύ περισσότερο ένα σχέδιο B. Γιατί τα σχέδια των μεγάλων ανατροπών, όπως αυτές που επαγγελλόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι γενικές ιδέες ούτε διακηρύξεις ομάδων επί χάρτου. Αποτελούν - πρέπει να αποτελούν - συλλογικό έργο του κόμματος, που εργάζεται για τη διέξοδο από την κρίση με βαθιά γνώση των πραγματικών οικονομικών/παραγωγικών δεδομένων της χώρας, των ταξικών συσχετισμών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα, όπως και των άμεσων αποφάσεων που θα πρέπει να λάβει η κυβέρνηση της αριστεράς τόσο στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων (έλεγχος του τραπεζικού συστήματος, αθέτηση πληρωμών, νομοθετικές ρυθμίσεις κ.λπ.) όσο και στην περίπτωση εξόδου από την Ευρωζώνη (αλλαγή νομίσματος, παρεμβάσεις στην οικονομία, κ.λπ.).
Εξάλλου, τα σχέδια της κοινωνικής απελευθέρωσης από τα μνημόνια δεν μπορούν να συγκροτηθούν, πολύ περισσότερο να πραγματοποιηθούν, χωρίς να επιστρατευτεί η γνώση των πραγματικών παραγωγών του κοινωνικού πλούτου και η αποφασιστικότητά τους να υπερασπιστούν και να οικοδομήσουν τις υλικές και ηθικές προϋποθέσεις της ζωής τους.
Το σχέδιο Α, το οποίο αναφέρεται στα βασικά προαπαιτούμενα της εναλλακτικής πορείας της χώρας (συσχετισμοί δύναμης, προϋποθέσεις σύγκρουσης, κοινωνικές συμμαχίες, παραγωγικές δυνατότητες, ανάκτηση του ελέγχου της οικονομίας, κ.λπ.), θέτει τα κοινά δεδομένα τόσο για ενδεχόμενη λύση εντός ευρώ όσο και για την έξοδο από την Ευρωζώνη (σχέδιο Β).

8.  Η αντιδημοκρατική συγκρότηση του κόμματος, όπως και οι μεταβαλλόμενες κατά τις περιστάσεις θέσεις και η απουσία σχεδίου σύγκρουσης, αποτέλεσαν μέρος της πολιτικής στρατηγικής για να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές, με τον τρόπο που τις κέρδισε, και να γίνει κυβέρνηση της χώρας. Η πολιτική αυτή στρατηγική προσομοιάζει στις τακτικές του ισχυρού κατά το παρελθόν δικομματισμού, οι οποίες είχαν αναμφισβήτητη επιτυχία σε περιόδους πριν την κρίση : θεσμική και εξωθεσμική παντοδυναμία του αρχηγού, συνεχείς ανατροπές αποφάσεων, παραβίαση του καταστατικού, στελέχωση των οργάνων με προειλημμένες συμφωνίες, επαγγελματοποίηση των στελεχών του κόμματος, αποκλεισμός διακεκριμένων κοινωνικών και πολιτικών στελεχών, αδιαφανείς προσχωρήσεις/συνεργασίες με αφερέγγυα πρόσωπα του παλαιού καθεστώτος, προσπάθεια να ελεγχθούν οι εκλογικές λίστες, κ.λπ.
Πρόκειται για τη σταδιακή διαμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ στη βάση επιλογών που επιβλήθηκαν με πράξεις του άτυπου πολιτικού κέντρου και των τάσεων που το στήριζαν και παραλείψεις αυτών που ενδιαφέρονταν μονόπλευρα για την προβολή των δικών τους επιλογών και τα δικαιώματα της δικής τους ομάδας. Η κατάσταση αυτή έλαβε πολλαπλάσιες διαστάσεις με την ανάληψη της κυβέρνησης, όταν εν μέσω διαπραγματεύσεων ξεκίνησε η στελέχωση του κράτους με αδιαφάνεια και στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς κριτήρια αξιοκρατίας και λειτουργικών αναγκών, κυρίως με επιλογές του Μεγάρου Μαξίμου.

9.  Η πολιτική στρατηγική που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάστηκε δύο φορές σε μεγάλες, κοινωνικές και πολιτικές, εκλογικές αναμετρήσεις : αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές, οι οποίες έγιναν με τους τρόπους των συστημικών πολιτικών κομμάτων, χωρίς λαϊκή κινητοποίηση και συμμετοχή, χωρίς δηλαδή να αποτελέσουν βασικά στάδια μιας συγκρουσιακής πορείας που οδηγεί στην κυβέρνηση. Η πολιτική αυτή στρατηγική δεν αποδίδει πια. Ο σχετικός έλεγχος του κράτους, που άλλωστε ελέγχεται στα βασικά οικονομικά του κέντρα από τους «θεσμούς», δεν εξασφαλίζει την κυβερνητική ευστάθεια. Οι άνθρωποι που η ζωή τους καταστρέφεται δεν διαθέτουν σήμερα ίχνος ευπιστίας και πολλοί αισθάνονται προδομένοι. Αν ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται έτοιμος να εφαρμόσει τα μνημόνια, αυτό δεν σημαίνει ότι η κοινωνία θα προχωρήσει στον αυτοχειριασμό της.
Το «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου 2015, ως συλλογική πράξη αντίστασης στην κοινωνική καταστροφή, την τρομοκρατία και την ταπείνωση του λαϊκού κόσμου, συνιστά την επανεμφάνιση του κοινωνικού κινήματος των πρώτων μνημονιακών χρόνων στην πολιτική σκηνή. Χωρίς το πρώτο αντιμνημονιακό κίνημα η κοινωνία θα είχε βρεθεί από νωρίς στο γύψο και χωρίς το πρόσφατο «ΟΧΙ» δεν θα είχε εκφράσει μαζικά την καταστατική της άρνηση στη διαιώνιση των μνημονίων.
Η ιερή ευρωπαϊκή συμμαχία, με τη συμμετοχή των ελληνικών κυρίαρχων τάξεων, έχει ήδη επανασυσταθεί και επιβάλλει επιθετικά διαδοχικά πακέτα μέτρων για την ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου : αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, λεηλασία των χαμηλών εισοδημάτων, δραματική συρρίκνωση των ασφαλιστικών/κοινωνικών δικαιωμάτων, υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας και της ιδιωτικής περιουσίας των λαϊκών τάξεων.
Απέναντι στη νέα πραγματικότητα, βουλευτές και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν με δημόσια κείμενα να ξεδιαλύνουν τις αντιφάσεις ανάμεσα στο αντιμνημονιακό παρελθόν και το μνημονιακό παρόν ή ανάμεσα στην ταχύτατη εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων και την κοινωνική απόρριψη των νέων μέτρων, ελπίζοντας σε πολιτικές ανακούφισης. Όμως, οι εκκλήσεις για ενότητα στη βάση του κοινού παρελθόντος δε συνυπολογίζουν ότι αυτή η κοινή πορεία κατέληξε στην απεμπόληση του κοινωνικού συμβολαίου με τον λαό, επομένως πρέπει να γίνει αντικείμενο ριζικής κριτικής και να αναζητηθούν οι λόγοι που ο ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε την κοινωνία στην ήττα.
Από την άλλη, η προσπάθεια, μέσω του έκτακτου συνεδρίου, να ελεγχθεί η κυβερνητική πολιτική από ενδεχόμενες αντιμνημονιακές αποφάσεις δημιουργεί ανυπέρβλητες παραδοξότητες. Αυτό που δεν επιχειρήθηκε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση - δηλαδή ο αναπροσανατολισμός του κόμματος ώστε να προετοιμαστεί για τη σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση - θα γίνει τώρα ; Πιστεύουν ειλικρινά όσοι και όσες επενδύουν στο συνέδριο ότι αυτό θα αποτελέσει ένα αμερόληπτο φόρουμ διαλόγου και σύνθεσης ; Πόσοι τραυματισμοί χρειάζονται ακόμα για να αντιληφθούμε ότι το αδιέξοδο είναι πραγματικό. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι μελλοντικές δραματικές αντιφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής μπορεί να δώσουν δυνατότητες αριστερής ανασύστασης του κόμματος.

10. Σήμερα, όμως, η πρώτη, για να μην πούμε η μοναδική, άξια λόγου κοινωνική και πολιτική πράξη των αριστερών είναι να υπερασπιστούν τις λαϊκές τάξεις - μέρος των οποίων άλλωστε είναι - από τη νέα βιαιότερη επίθεση στις βασικές προϋποθέσεις επιβίωσής τους. Πριν η ελπίδα που γέννησε το «ΟΧΙ», ως θεμελιακό στοιχείο μιας μεγάλης απελευθερωτικής κοινωνικής σύνθεσης, εξατμιστεί πρέπει να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να κρατήσουμε ζωντανή αυτή τη δυνατότητα. Το «ΟΧΙ μέχρι τέλους» πρέπει να συγκροτηθεί σαν ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό κίνημα μέσα από λαϊκές πρωτοβουλίες σε κάθε περιοχή της χώρας και σε κάθε κοινωνικό χώρο. Με την αυτενέργεια των ανθρώπων που ψήφισαν «ΟΧΙ» και πίστεψαν ότι μπορεί να είναι ελεύθεροι, ότι έχουν το δικαίωμα αλλά και τη δύναμη να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους τον αγώνα της ζωής που μας στερούν.
Το «ΟΧΙ μέχρι τέλους» είναι ταυτόχρονα ένα σχέδιο αντίστασης/ανυπακοής αλλά και κοινωνικής δημιουργίας. Τα σχέδια, που δεν έγιναν όπως έπρεπε, τώρα πρέπει να διαμορφωθούν με συμμετοχή όλων των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας και τη στήριξη των κινημάτων αλληλεγγύης στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Χάσαμε τη μάχη αλλά δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πόλεμο που μας κήρυξαν οι κυρίαρχες τάξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα. Με πίστη στους νέους ανθρώπους και τη μεγάλη πλειοψηφία που ζει από την εργασία της και σήμερα δεν έχει μέλλον, είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε.      

Ακολουθούν υπογραφές
1.Αγγελόπουλος Βένιος, πανεπιστημιακός, Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
2.Αναστασόπουλος Γιάννης, συντ. πολιτικός μηχανικός, ΣΥΡΙΖΑ Σαρωνικού
3.Αντωνιάδης Κωνσταντίνος, κτηματομεσίτης, π. μέλος ΣΥΡΙΖΑ Μίκρας Θεσσαλονίκης
4. Βελιτζέλου Ακτίνα, κτηνοτρόφος, συντονιστικό ΣΥΡΙΖΑ Λιβαδειάς
5.Βεργέτης Πάνος, συντ. πολιτικός μηχανικός, νομαρχιακή κίνηση «Ηλεία των Πολιτών», Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας, π. αντιπρόεδρος ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας,
π. πρόεδρος Επιτροπής ΤΕΕ νομού Ηλείας
6.Βερνάρδου Μαρία, αρχιτέκτων, συντ. δημ. υπάλληλος, ΔΣ εκπολιτιστικού συλλόγου Φιλοθέης-Αμαρουσίου, δημ. κίνηση «Κόντρα στον καιρό»
7.Γαβριηλίδης Κώστας, πολιτικός μηχανικός, περιφερειακός σύμβουλος Δυτ. Ελλάδας, Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας
8.Γεώργακα Βάσω, καθηγήτρια, π. μέλος ΣΥΡΙΖΑ Χανίων
9.Γεωργιάδου Φωτεινή, δημ.υπάλληλος, ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας
10 Γιαννούλια Κατερίνα, , γραμματεία Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ  Νότιας Αθήνας
11.Γκιβίσης Δημήτρης, πρόεδρος σωματείου εργαζομένων δήμου Σκύρου, ΣΥΡΙΖΑ Σκύρου
12.Γκουράρος Ηλίας, γεωπόνος/αρχιτέκτων τοπίου, ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου
13.Γρηγοριάδου Λένα, φωτογράφος, ΣΥΡΙΖΑ Ν. Σμύρνης
14. Δάνος Ανδρέας, αρχιτέκτων, «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού», ΣΥΡΙΖΑ Ελληνικού
15. Δεμέστιχας Γρηγόρης, γραμματεία Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθήνας
16. Δημοπούλου Μαρία, αρχιτέκτων, Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών , ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου
17.Δούρος Θεόδωρος, μηχανολόγος μηχανικός, ΣΥΡΙΖΑ Πύργου
18. Επιθυμιάδου Μάνια, βιοτέχνης, συντονιστική επιτροπή Β Α Αττικής ενάντια στα διόδια, Αντιφασιστική Πρωτοβουλία και Αλληλεγγύη Διονύσου, ΣΥΡΙΖΑ Διονύσου
19.Ζαφειράτου Μαρία, εκπαιδευτικός, ΣΥΡΙΖΑ Π. Φαλήρου
20.Ζαχάρος Κώστας, αναπληρωτής καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας
21 .Θεοδωρίδης Νάσος, δικηγόρος, ΣΥΡΙΖΑ Αμπελοκήπων
22.Θεοχάρης Θανάσης, οδοντοτεχνίτης, «Επιτροπή για τη διάσωση της Οίτης», ΣΥΡΙΖΑ Π. Φαλήρου
23. Ιατρίδου Μαριλένα, συντ. πολιτικός μηχανικός, «Πρωτοβουλία Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ», «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο    Ελληνικού», ΣΥΡΙΖΑ Π. Φαλήρου
24. Ιωαννίδης Χρήστος , ελαιοχρωματιστής , ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας     
25.Καλαντζόπουλος Γιώργος, συντ. δημ. υπάλληλος, Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών, ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου
26.Καλογρίδου Λιάνα, ελεύθερος επαγγελματίας, Περιβαλλοντικό Δίκτυο Αθήνας, ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου.
27. Καραβίτη Εύη, αρχιτέκτων, Αντιπροσωπεία ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, ΣΥΡΙΖΑ μηχανικών
28.Καραμάνος Νίκος, αυτοαπασχολούμενος, π. οργαν. υπεύθυνος ΣΥΡΙΖΑ Καλάμου Αττικής, συντονιστική επιτροπή Β Α Αττικής ενάντια στα διόδια
29.Καράμπελας Ανδρέας, διοικητικό συμβούλιο ΕΜΔΥΔΑΣ Δυτικής Ελλάδας , ΣΥΡΙΖΑ Πάτρας
30.Καραντώνη Βούλα, λογίστρια, π. μέλος Συντονιστικού ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου
31.Κασκαρίδου Μαρία, χημικός-διατροφολόγος, ΣΥΡΙΖΑ Πολυκάστρου
32 .Κασούτσα Γιώτα, δημοτική σύμβουλος , υποψήφια βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Φωκίδας
33.Κατσορίδας Βαγγέλης, άνεργος,  ΣΥΡΙΖΑ Παγκρατίου
34.Κατσορίδας Δημήτρης, επιστ. συνεργάτης, αντιπρόεδρος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, ΣΥΡΙΖΑ Πολυγώνου
35.Κλώσσα Σοφία, αυτοαπασχολούμενη, ΣΥΡΙΖΑ Φωκίδας
36.Κόδος Τάσος,  διακοσμητής , προσκείμενος στο ΣΥΡΙΖΑ
37.Κοζαδίνος Μανώλης, «Αλληλεγγύη Γαλλία Ελλάδα για την Υγεία» (SFGS), Ευρωπ. Επιτρ. Δικαίου, Ηθικής ,Ψυχιατρικής , ATTAC, ΣΥΡΙΖΑ Παρισιού
38.Κόλλιας Γιώργος, επιστημονικός συνεργάτης INE-ΓΣΕΕ, ΣΥΡΙΖΑ Πατησίων
39.Κοντογιαννοπούλου Γιάννα, πολιτικός μηχανικός, συντονίστρια ΣΥΡΙΖΑ Μελιγαλά, μέλος Ν.Ε. Μεσσηνίας
40.Κοντόπουλος Σπύρος, αρχιτέκτων, ΣΥΡΙΖΑ Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης, μέλος Επιτροπής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Επιτροπής Χωροταξίας
41.Κουβαρδάς Κώστας, μηχανολόγος μηχανικός, καθηγητής, ΣΥΡΙΖΑ εκπαιδευτικών
42.Κουρούνη Ειρήνη, εκπαιδευτικός, π. μέλος ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης
43.Κράνος Λευτέρης , αγρότης, Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Ιωαννίνων        
44.Κρητικός Μάριος, πολιτικός μηχανικός, αντιπρόεδρος Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ, ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης
45.Κυρούση Σταυρούλα, φυσικός, π. υπάλληλος Πολυτεχνείου Κρήτης, ανενεργό μέλος ΣΥΡΙΖΑ Χανίων
46.Λάιος Νίκος, πρόεδρος σωματείου εργαζομένων Κέντρων Πρόληψης Φωκίδας, ΣΥΡΙΖΑ Φωκίδας
47.Λεκάκης Ευθύμης, νομικός-οικονομολόγος, π. μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Χανίων.
48.Μαλανδρενιώτη Λιάνα, κριτικός μουσικής, ΣΥΡΙΖΑ Παγκρατίου
49.Μαρκεζίνη Όλγα, συντ. διδακτ. προσωπικού Παντείου, «Πρωτοβουλία Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ»
50.Μεγαλιός Γιώργος, μηχανολόγος μηχανικός, ΣΥΡΙΖΑ Πολυγώνου
51.Μέγγος Παναγιώτης, δημοτικός σύμβουλος Δελφών, επικεφαλής δημοτικής κίνησης Πολίτες στο προσκήνιο
52.Μηνακάκη Ρεγγίνα, οικονομολόγος, ΣΥΡΙΖΑ Κυψέλης  - πλ. Αμερικής
53.Μουτούσης Μιχάλης,  PhD, ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής
54.Μπέγκα Άλεξ, αρχιτέκτων, μέλος Αντιπροσωπείας ΣΑΔΑΣ και  ΤΕΕ Τμήματος Ηπείρου, ΣΥΡΙΖΑ Ιωαννίνων
55.Μπελαντής Δημήτρης, δικηγόρος, δρ Συνταγματικού Δικαίου, μέλος Δ.Σ. ΔΣΑ,  «Πρωτοβουλία Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ», Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
56.Μπερή Μάρθα, συνταξιούχος
57. Μπίθας Σπήλιος, γιατρός ΙΚΑ, ΣΥΡΙΖΑ Εξαρχείων
58. Μπόλαρη Μαρία, π βουλεύτρια, Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
59. Μπουργάνης Σωτήρης, αυτοαπασχολούμενος, συντονιστής ΣΥΡΙΖΑ Ίου
60.Ντούζγος Κώστας, ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας
61. Ντουντουνάκης Μανώλης, μηχανολόγος μηχανικός, π.μέλος Σ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κρήτης, ΣΥΡΙΖΑ Χανίων
62.Οικονόμου Ουρανία,  αρχιτέκτων,  Αντιπροσωπεία  ΣΑΔΑΣ - ΠΕΑ
63.Ορφανός Δημήτρης, συντ. μηχανολόγος μηχανικός, ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Παρασκευής
64.Παναγιωτακόπουλος Δημήτρης, δάσκαλος, αντιπρόεδρος συλλόγων δασκάλων Δυτ. Αττικής,
 π. γραμματέας ΣΥΡΙΖΑ Ελευσίνας
65.Παπαγιαννοπούλου Σύλλα, ιδ. υπάλληλος, Παγκρήτιο Δίκτυο κατά των ΒΑΠΕ, Ελληνικό Δίκτυο Φίλων της Φύσης, Ένωση Αγροτουρισμού Κρήτης ,ΣΥΡΙΖΑ Φαιστού
66.Παπαδημητρίου Γιάννης,νομικός,  γραμματεία τμήματος οικολογίας - περιβάλλοντος, ΣΥΡΙΖΑ Ιωαννίνων
67. Παπαδοπουλος Μένανδρος, εικαστικός ,μέλος ΠΕΚΑ και Εικαστικού Επιμελητηρίου
68.Παπαθανασίου Δημήτρης, δικηγόρος , δημοτικός σύμβουλος Τρικκαίων, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Φυσάει κόντρα για την ανατροπή»
69.Πικιώνης Δημήτρης , πολιτικός μηχανικός, ΣΥΡΙΖΑ Κω 
70.Πορτάλιου Ελένη, πανεπιστημιακός, «Πρωτοβουλία Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ», «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού», Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
71. Πρασσάς Γιώργος , χημικός μηχανικός, Δ.Σ. ΕΜΔΥΔΑΣ Δυτ. Ελλάδας
72.Ρήγος Γιάννης, μηχανολόγος μηχανικός, Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών, π. μέλος Συντονιστικού ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Παρασκευής
73.Σαμπανοπούλου Λίλα, αρχαιολόγος, ΣΥΡΙΖΑ Κέντρου Θεσσαλονίκης
74.Σιατερλή Βέρα, εικαστικός, ομάδα  ΩΡΑ εικαστικών, φεμινιστικό κίνημα, Πρωτοβουλία Κατοίκων Εξαρχείων, κλαδική εικαστικών ΣΥΡΙΖΑ
75.Σκούμπη Βίκυ, αρχισυντάκτρια του περιοδικού «αληthεια»
76.Σούνδιας Γιώργος,  τεχνολόγος  βαφέας  κλωστουφαντουργός     
77.Σούρλας Σπύρος, ψυχίατρος, ΣΥΡΙΖΑ Χολαργού-Παπάγου
78.Σουρούνης Ανδρέας, πολιτικός μηχανικός, αντιπρόεδρος ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ, ΣΥΡΙΖΑ Πάτρας
79.Σπανούδη Δέσποινα,  Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ  Βοιωτίας και συντονιστικό τμήματος περιβάλλοντος-οικολογίας ΣΥΡΙΖΑ,
80.Τζανετάκου Κική, αγρότισσα, κινήματα : κατά των ΒΑΠΕ Λακωνίας, κατά της Ιδιωτικοποίησης των Υδάτινων Πόρων Περιφ. Πελοποννήσου και Παραλίων Λακωνίας, Αλληλεγγύη για Όλους, μέλος ΠΕΡΙ.ΠΟΛ. Μάνης, συντονιστικό ΣΥΡΙΖΑ Αν. Μάνης μέχρι 2013
81.Τζάρας Αλέξανδρος , πτυχ. Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου, φοιτητής Νομικής, νεολαία ΣΥΡΙΖΑ
82.Τζάρας Νίκος , δικηγόρος, επιτροπή κατά της ιδιωτικοποίησης αεροδρομίου Χανίων, ΣΥΡΙΖΑ Χανίων
83.Τότσικας Πάνος , αρχιτέκτων, , «Πρωτοβουλία Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ», «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού»,
84.Τσιαπή Ιωάννα, δασκάλα, ΣΥΡΙΖΑ Γκύζη
85.Φλωράκης Γιάννης, δημοσιογράφος, π. μέλος ΣΥΡΙΖΑ Παλλήνης
86. Χατζηαργυρού Έρση, εικαστικός, ομάδα  ΩΡΑ εικαστικών,  κλαδική εικαστικών ΣΥΡΙΖΑ, Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
87. Χρυσοβιτσάνου Αγγέλα, γλύπτρια, π.  μέλος ΕΕΤΕ ,π. μέλος ΔΣ Συλλόγου Γλυπτών, ομάδα  ΩΡΑ εικαστικών, κλαδική εικαστικών ΣΥΡΙΖΑ

OΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

Η υπογραφή ενός νέου Μνημονίου και μάλιστα από μία κυβέρνηση που εκλέχτηκε για να καταργήσει τα δύο προηγούμενα, ισοδυναμεί με καταστροφή για τον ελληνικό λαό και τη δημοκρατία. Το νέο Μνημόνιο σημαίνει ακόμη περισσότερη λιτότητα, συρρίκνωση των δικαιωμάτων των πολιτών και διαιώνιση του καθεστώτος επιτροπείας της χώρας. Το νέο Μνημόνιο ανατρέπει πλήρως την εντολή του ελληνικού λαού, που απέρριψε συνολικά στις 5 Ιουλίου τις μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές φτώχειας και νεοαποικιακής εξάρτησης.  

Σε όλη τη διάρκεια των πέντε τελευταίων χρόνων ο λαός εναντιώθηκε με κάθε τρόπο στην τρομοκρατία και τους εκβιασμούς και απαίτησε μία Ελλάδα ανεξάρτητη, δίκαιη, ανασυγκροτημένη, δημοκρατική και κυρίαρχη. Το μνημόνιο αυτό όπως και τα προηγούμενα, χρειάζεται να συναντήσει την ακόμα πιο πλατιά αγωνιστική αντίσταση μίας αλληλέγγυας και αποφασισμένης κοινωνίας. Αυτήν τη στιγμή επιβάλλεται να συνεχίσουμε στο δρόμο της 5ης Ιουλίου μέχρι το τέλος, μέχρι την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, με εναλλακτικό σχέδιο για την επόμενη ημέρα, για μια Ελλάδα δημοκρατική, ανασυγκροτημένη, κοινωνικά δίκαιη.  

Ο αγώνας ενάντια στο νέο Μνημόνιο αρχίζει τώρα, με την κινητοποίηση του λαού σε κάθε γωνιά της χώρας. Για να αναπτυχθεί και να νικήσει αυτός ο αγώνας, είναι αναγκαία η άμεση λαϊκή οργάνωση σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. 

Καλούμε στην πολιτική και κοινωνική συγκρότηση ενός πλατιού πανελλαδικού κινήματος, με δημιουργία επιτροπών αγώνα ενάντια στο νέο Μνημόνιο, τη λιτότητα και την επιτροπεία της χώρας. Ένα ενωτικό κίνημα που θα δικαιώσει τους πόθους του λαού για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.  

Ο αγώνας που οδήγησε στον θρίαμβο του "Όχι" της 5ης Ιουλίου συνεχίζεται και θα νικήσει.  

Οι υπογράφοντες

Βερναρδάκης Αλέκος

Γαλάνης Νίκος

Κάβουρας Δημήτρης

Καλτσώνης Δημήτρης

Λαφαζάνης Παναγιώτης

Μαντάς Παναγιώτης

Νταβανέλος Αντώνης

Παγιάτσος Ανδρέας

Σακελλαρόπουλος Σπύρος

Σαραφιανός Δημήτρης

Σουάνη Μαρία

Τζήμας Θέμης

Χήτας Λάμπρος  

*Οι υπογράφοντες την παραπάνω δήλωση μετέχουν κατά σειρά στις εξής οργανώσεις και τάσεις: Βερναρδάκης Αλέκος - "Κομμουνιστική Ανανέωση", Γαλάνης Νίκος - "Παρέμβαση", Κάβουρας Δημήτρης - "Κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη", Καλτσώνης Δημήτρης - "Μαρξιστικός Σύλλογος "Γ.Κορδάτος", Λαφαζάνης Παναγιώτης - "Αριστερό Ρεύμα" του ΣΥΡΙΖΑ, Μαντάς Παναγιώτης - "ΔΗΚΚΙ", Νταβανέλος Αντώνης - "ΔΕΑ", Παγιάτσος Ανδρέας - "Ξεκίνημα", Σακελλαρόπουλος Σπύρος - "Αριστερή Ανασύνθεση (ΑΡΑΝ)", Σαραφιανός Δημήτρης "Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση (ΑΡΑΣ)", Σουάνη Μαρία - "Κομμουνιστικό Κίνημα - Εργατικός Αγώνας", Τζήμας Θέμης - "Δίκτυο Σοσιαλιστών", Χήτας Λάμπρος - "Πρωτοβουλία των 1000".

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΜΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΔΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ: ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ!

 Να γίνει σεβαστή από όλους η βούληση του ελληνικού λαού, όπως εκδηλώθηκε στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου και να διακοπεί η μνημονιακή πορεία «καταστροφής και υποδούλωσης», το «πρόγραμμα δολοφονίας της Ελλάδας» και «εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού».

 Αυτό ζητούν, με δραματική έκκλησή τους προς τον ελληνικό λαό και τους λαούς όλου του κόσμου, ο Μίκης Θεοδωράκης, o δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης, , ο συνταγματολόγος Δημήτρης Μπελαντής και δεκάδες γνωστές προσωπικότητες της κοινωνικής δράσης, της ακαδημαϊκής διδασκαλίας, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής στην Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο. , την οποία υπογράφουν εκτός του Μίκη, ο ομότιμος Καθηγητής του ΕΜΠ, Βένιος Αγγελόπουλος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο καρδιολόγος Γιώργος Βήχας, μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, εκ των εμπνευστών και πρωτεργατών του Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού, ο ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας, η Κατερίνα Θανοπούλου, εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο εκδότης της εφημερίδας «Αντιφωνητής» της Θράκης Κώστας Καραίσκος, ο Γεώργιος Κασιμάτης, ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, ιδρυτικό μέλος και επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς ‘Ενωσης Συνταγματικού Δικαίου, πρώην νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, ο Παπα-Αντρέας Κεφαλογιάννης από τα Ανώγεια της Κρήτης, ο Στάθης Κουβελάκης,  Καθηγητής στο King’s College του Λονδίνου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βουλευτής Αμμοχώστου Νίκος Κουτσού, ένας εκ των δύο Κυπρίων βουλευτών που αντιτάχθηκαν μέχρι τέλους στην ψήφιση των Μνημονίων στην Κύπρο, ο αντιπρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ Μάριος Κρητικός, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, συντονιστής της «Πρωτοβουλίας των Δελφών» και μέλος της συντακτικής επιτροπής της διεθνούς επιθεώρησης για την αυτοδιαχείρηση «Utopie Critique» («Κριτική Ουτοπία»), ο οικονομολόγος και συγγραφέας Σπύρος Λαβδιώτης, πρώην στέλεχος της Κεντρικής Τράπεζας του Καναδά, το στέλεχος του ΠΑΚ και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Λευτέρης Κωνσταντινίδης, ο Γιάννης Μαύρος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα, ο σκηνοθέτης Γιώργος Μουστάκης, ο δικηγόρος Δρ. Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρης Μπελλαντής, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, η οικονομολόγος Μαρία Νεγρεπόντη-Δεληγιάννη, τρεις φορές εκλεγείσα Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, συνεργάτης του ΟΟΣΑ και βραβευθείσα από πληθώρα διεθνών οργανισμών, ο οικονομολόγος-ερευνητής Παναγιώτης  Παντελίδης, ο αν. Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης Δημήτρης Πατέλης, η Καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο Ελένη Πορτάλιου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο σκιτσογράφος Στάθης, ο Πρέσβης Θέμος Στοφορόπουλος, ο δημοσιογράφος Μιχάλης Στυλιανού, διευθυντής της ελληνικής εκπομπής της Γαλλικής Ραδιοφωνίας κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, οι συγγραφείς Γιάννης Σχίζας και Φώτης Τερζάκης, ο δικηγόρος Βαγγέλης Τσεκούρας και ο φυσικός Στάθης Χαμπίμπης.

Η υπογραφή της έκκλησης συμπίπτει με τον εορτασμό των γενεθλίων του ‘Ελληνα μουσικοσυνθέτη, ελληνικού και παγκόσμιου συμβόλου αντίστασης.

 Η άμεσα εκδηλωμένη βούληση του ελληνικού λαού υπερέχει, κατά τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά και του ευρωπαϊκού δικαίου, οποιωνδήποτε αντίθετων αποφάσεων κυβέρνησης,  Βουλής και ΕΕ και μπορεί να αλλάξει μόνο με νέο δημοψήφισμα, υπογραμμίζεται στην έκκληση. Ο σεβασμός του ‘Όχι του ελληνικού λαού, ακόμα ισχυρότερου αφού δόθηκε σε περιβάλλον τρομοκρατίας και οικονομικού πολέμου, είναι ο μόνος δρόμος για να διασωθεί η εμφύλια ειρήνη στην Ελλάδα και η δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη.  

Στην έκκληση υποστηρίζεται ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται από το 2010, παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Προκάλεσε ήδη τη μακράν μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην Ευρώπη μετά το 1945. Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως «πειραματόζωο», για να δοκιμασθούν οι μέθοδοι καταστροφής του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας.

Για να διατηρηθούν οι πιο βασικοί όροι ηθικής και υλικής επιβίωσης του ελληνικού λαού, του ελληνικού έθνους, υποστηρίζουν οι υπογράφοντες, αυτό το πρόγραμμα πρέπει να διακοπεί, κατά προτίμηση σε  συμφωνία με τις άλλες χώρες της ΕΕ, ή, αν αυτό δεν είναι δυνατό, μονομερώς. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος να σωθεί η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός.  

Οι υπογράφοντες προειδοποιούν ότι η νέα συμφωνία, που συνομολογήθηκε με «εξευτελιστικούς» και «παράνομους» τρόπους, όπως τους χαρακτηρίζουν, θα οδηγήσει σε αρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, περιλαμβανομένων των πρώτων κατοικιών, της γης των αγροτών και των τραπεζών.

 Το κείμενο της έκκλησης επικρίνει σφόδρα την κυβέρνηση γιατί ενεργεί μετά το δημοψήφισμα, ωσάν να είχαν ψηφίσει «Ναι» οι ‘Ελληνες και γιατί, αντί να οργανώνει την άμυνα της χώρας, ενσταλάσσει  «αποθάρρυνση», «φόβο» και «πανικό» στον ελληνικό λαό. Επικρίνει τα δύο κόμματα που κυβερνούν, επαγγελθέντα τη διακοπή του μνημονιακού προγράμματος, γιατί επί τρία χρόνια και μέχρι την τελευταία στιγμή, ούτε ετοιμάστηκαν, ούτε προετοίμασαν τον ελληνικό λαό και τη χώρα για το πολύ πιθανό ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης.   

 Οι υπογράφοντες καλούν τον ελληνικό λαό, σε μια από τις πιο δραματικές στιγμές της ιστορίας του «να μην το βάλει κάτω, να μη χάσει το θάρρος και την ευθυκρισία» του. Θυμίζουν ότι οι πατεράδες και οι παπούδες των σημερινών Ελλήνων άντεξαν, επιβίωσαν, αντιστάθηκαν και νίκησαν και στη γερμανική κατοχή του 1941-44 και στη φοβερή πείνα του 1941-42. Εκφράζουν την βεβαιότητα ότι το «φιλότιμο και ο πατριωτισμός των Ελλήνων» θα υπερισχύσουν τελικά του φόβου και ότι η Ελλάδα, η Δημοκρατία και η Δημοκρατική Ευρώπη θα νικήσουν.

Οι υπογράφοντες παροτρύνουν τους ‘Ελληνες πολίτες «να οργανωθούν και να παλέψουν άμεσα για να βοηθήσουν τους πιο αδύνατους να αντιμετωπίσουν την πείνα, την αρρώστια, την ανέχεια, για να στηρίξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων…, να βάλουν πλάτη για να μη διαλυθούν, από το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, οι πιο βασικές λειτουργίες της κοινωνίας και του κράτους…να αντισταθούν, όπου μπορούν και όπως μπορούν, στην επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων» Καλούν τον ελληνικό λαό «να βγάλει τα οδυνηρά αλλά αναγκαία συμπεράσματα από την εμπειρία του και να οικοδομήσει ένα σοβαρό και αξιόπιστο μέτωπο αντίστασης, να μην ξαναεμπιστευτεί τυφλά αυτοσχέδιους σωτήρες, τυχοδιώκτες και καιροσκόπους».

Τέλος, η έκκληση απευθύνεται στους λαούς όλου του κόσμου καλώντας τους «να συνειδητοποιήσουν ότι ο δικός μας αγώνας είναι και δικός τους. Απευθύνεται ιδιαίτερα «στους Ευρωπαίους που συμπαραστάθηκαν στους ‘Ελληνες κατά τη διάρκεια της μαύρης περιόδου της στρατιωτικής δικτατορίας» και τους ζητά «να εμποδίσουν τώρα το πραξικόπημα που οργανώνουν οι κυβερνήσεις τους, μαζί με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, υπό την καθοδήγηση του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, για να επιβάλλουν τη δικτατορία των Πιστωτών στην Ελλάδα σήμερα, σε όλη την Ευρώπη αύριο!»

 Οι δυνάμεις που σχεδίασαν και μετατρέπουν τώρα μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Ιράκ ή Λιβύη με «οικονομικούς βομβαρδισμούς», καταλήγει η έκκληση, «αν επικρατήσουν, θα καταστρέψουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μπροστά στον νέο ολοκληρωτισμό των «Αγορών», το ίδιο, αν όχι περισσότερο επικίνδυνο από τους ολοκληρωτισμούς των δεκαετιών του 1930 και του 1940, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ενωθούμε και να πολεμήσουμε..Αύριο κινδυνεύει να είναι πολύ αργά για όλη την Ευρώπη, για όλη την ανθρωπότητα», καταλήγει η έκκληση (Το μέιλ επικοινωνίας των υπογραφόντων την έκκληση είναι defend.democracy.in.Greece@gmail.com)

Ολόκληρο το κείμενο της έκκλησης έχει ως εξής

Nα υπερασπιστούμε το ‘Όχι του ελληνικού λαού!

Να υπερασπιστούμε την πατρίδα και τη δημοκρατία!

Στις 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία, το τελεσίγραφο των Πιστωτών, που ενεργούν ως ανελέητοι αποικιοκράτες και καταστροφείς της χώρας μας. Ζήτησε την διακοπή της μνημονιακής πορείας καταστροφής και λεηλασίας της χώρας, αποικιοποίησης της Ελλάδας, που ξεκίνησε τον Μάιο 2010.

Αυτό το ‘Όχι, που άφησε κατάπληκτη όλη την ανθρωπότητα, δόθηκε στις πιο δύσκολες συνθήκες, συνθήκες τρομοκρατίας από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, απειλών και εκβιασμών από τις ισχυρότερες διεθνείς δυνάμεις και αρχόμενου οικονομικού πολέμου, που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών. Είναι εφάμιλλο των μεγάλων ‘Όχι της ιστορίας μας, όπως τα ‘Οχι του 1821, του 1940, του 1941-44 και πολλών άλλων, με τα οποία ο ελληνικός λαός διατήρησε την αξιοπρέπεια, τον πολιτισμό και τις πιο βασικές ηθικές προϋποθέσεις της ύπαρξής του ως συγκροτημένο έθνος.

Σύμφωνα με τις πιο βασικές αρχές του πολιτεύματός μας, αυτό το ‘Όχι υπερέχει όλων των αποφάσεων της κυβέρνησης και της Βουλής. ‘Όλα τα ελληνικά κρατικά όργανα  και τα ευρωπαϊκά, οφείλουν να το σεβαστούν, πόσο μάλλον που απολύτως τίποτα δεν μεταβλήθηκε από τις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου (αν κάτι έγινε είναι ότι επιδεινώθηκαν οι όροι που επιβάλλουν οι Δανειστές στον ελληνικό λαό).

Η απόφαση ενός δημοψηφίσματος αλλάζει μόνο με άλλο δημοψήφισμα. Η τήρηση αυτών των κανόνων, ο σεβασμός της άμεσης έκφρασης της βούλησης του ελληνικού λαού και της ουσίας του πολιτεύματός μας, δεν είναι μόνο ένα σοβαρό νομικό,  πολιτικό και οικονομικό θέμα. Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρηθεί η ειρήνη στην ελληνική κοινωνία.

Είναι επιπλέον ο μόνος δρόμος για να εξασφαλισθεί η ηθική και υλική μας επιβίωση, για να επιζήσει η Ελλάδα ως κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική ταυτότητα. Τα τελευταία πέντε χρόνια αποδείχθηκε, με τον πιο απόλυτο και τραγικό τρόπο, ότι τα προγράμματα αυτά, που επιβλήθηκαν από την Τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ)  στον ελληνικό λαό (με τη συγκατάθεση ελληνικών κυβερνήσεων που παραβίασαν μαζικά το Σύνταγμα, την βούληση των εκλογέων, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο), δεν οδήγησαν παρά στη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή που σημειώθηκε στην Ευρώπη μετά το 1945. Είναι προγράμματα δολοφονίας της χώρας μας!

Η συνέχιση του προγράμματος αυτού επί μιας χώρας που έχει ήδη υποστεί πρωτοφανή καταστροφή θα την οδηγήσει σε πλήρη αποσύνθεση και διάλυση σε όλα τα επίπεδα. Ούτε άλλωστε αυτοί που ψήφισαν στη Βουλή τα απάνθρωπα μέτρα που επιβάλλει η τελευταία, έκδηλα παράνομη και αντισυνταγματική «συμφωνία», δεν επικαλέστηκαν πειστικά κάποιο πλεονέκτημά της. Το μόνο τους επιχείρημα είναι «δεν έχουμε άλλη λύση, πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι, να παραδοθούμε». Ουσιαστικά, μας ζητάνε να αυτοκτονήσουμε ως χώρα και ως λαός.

Ο ελληνικός λαός, όλοι οι ‘Ελληνες πολίτες και η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολούθησαν εμβρόντητοι όσα συνέβησαν μετά το δημοψήφισμα. Ακόμα και σήμερα το μυαλό του ανθρώπου δυσκολεύεται να καταλάβει πως, μια κυβέρνηση που ζήτησε και πήρε, μια συντριπτική εντολή αντίστασης από τον ελληνικό λαό άρχισε, ουσιαστικά μόλις έκλεισαν οι κάλπες, να ενεργεί ωσάν να είχε κερδίσει το Ναι. Δυσκολεύεται να καταλάβει πως, πέντε μέρες αργότερα, και χωρίς να έχει αλλάξει απολύτως τίποτα στις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου, συνομολόγησε με εξευτελιστικές διαδικασίες, μια ταπεινωτική και καταστροφική για την Ελλάδα «συμφωνία». Μια «συμφωνία» που δεν τόλμησε να υποβάλλει στη Βουλή για κύρωση, όπως ορίζει το Σύνταγμα, αλλά υπέβαλε για ψήφιση, όπως έκανε και τον Μάη του 2010 η τότε κυβέρνηση, ένα νομοσχέδιο που βάφτισε «συμφωνία», όπως τότε το βάφτισαν «Μνημόνιο». Ο εξευτελισμός της Ελλάδας και του Συντάγματος ολοκληρώθηκε συμβολικά με τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του νόμου με τα μέτρα, που ψήφισε η Βουλή, με τοποθετημένο πάνω από τον νόμο και από το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας ανυπόγραφου, χωρίς να έχει ψηφιστεί από τη Βουλή, του κειμένου της «συμφωνίας στα αγγλικά και ελληνικά», δίκην πίνακα εντολών ανώτερης εξουσίας.

Στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να εξηγήσει τις οβιδιακές της μεταμορφώσεις, η κυβέρνηση έγινε τώρα ο κύριος προπαγανδιστής όλων των επιχειρημάτων του Ναι. Ενσταλλάσει η ίδια τον φόβο και τον πανικό στους ‘Ελληνες πολίτες. ’Εβαλε το κύρος που της έδωσε η προηγούμενη, αντιμνημονιακή στάση της, αλλά και το κύρος μιας αριστεράς, που έδωσε στο παρελθόν ηρωϊκούς αγώνες, στην υπηρεσία δυνάμεων που θέλουν να διαλύσουν το ηθικό του ελληνικού λαού, να τον πείσουν ότι το κράτος του είναι τελείως ανίσχυρο, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να παραδώσει αμαχητί την εθνική και λαϊκή κυριαρχία του στους Πιστωτές και να ελπίσει στο έλεός τους. ‘Ελεος που, όπως έμαθαν οι ‘Ελληνες, με τίμημα τη διάλυση της χώρας μας την τελευταία πενταετία, δεν υπάρχει καν.

Αυτά που λέει σήμερα η κυβέρνηση, τα έλεγαν πριν το δημοψήφισμα οι χρεωκοπημένοι πολιτικοί και τα κόμματα που φέρουν την ιστορική ευθύνη της διάλυσης και υποδούλωσης της Ελλάδας. Οι ‘Ελληνες τα αγνόησαν, δίνοντας στην κυβέρνησή τους το ‘Όχι που ζήτησε, αλλά δεν ξέρουμε αν ήθελε. Το να επαναλαμβάνει όμως, ο ίδιος ο «αρχηγός» των αντιμνημονιακών τέτοια επιχειρήματα, γεμίζει φόβο, αμφιβολίες και σύγχυση την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Στα άμεσα, υλικά και αντικειμενικά αποτελέσματα της συνθηκολόγησης, προστίθεται η ηθική αποσύνθεση του έθνους, η κατάρρευση του ηθικού, της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησής του!

Λέει βέβαια ο Πρωθυπουργός, όπως και οι προκάτοχοί του: «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Αυτό δεν είναι αλήθεια. Θα ήταν αξιόπιστο ένα τέτοιο επιχείρημα, μόνο αν στη μάχη για την υπεράσπιση της κυριαρχίας της πατρίδας του, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου, είχε χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που διέθετε η Ελλάδα, όπλα που δεν χρησιμοποίησε και επιμελώς απέκρυψε. ‘Όταν έχεις λαό αποφασισμένο πίσω σου, πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση! Και πάντως, ο πρώτος υπεύθυνος και αρμόδιος να οργανώσει την άμυνα του κράτους και του λαού μας που δέχονται επίθεση και πόλεμο - και επίθεση και πόλεμο δέχονται οι ‘Ελληνες και το κράτος τους εδώ και πέντε χρόνια- είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Αυτοί πρέπει να ενθαρρύνουν, όχι να πανικοβάλλουν. Να βάλουν στην υπηρεσία του απειλούμενου κράτους και λαού όλα τα μέσα στη διάθεσή τους. Και όχι βέβαια να διατάσσουν έμφοβοι αποστρατεία του λαού και του κράτους τη στιγμή της εχθρικής επίθεσης!

Γιατί άλλωστε επί δυόμισυ χρόνια, από τις εκλογές του 2012 μέχρι τις εκλογές του 2015, ο Πρωθυπουργός και τα κόμματα που κυβερνούν δεν προετοιμάστηκαν για το πολύ πιθανό ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης με τους πιστωτές; Γιατί δεν το έκαναν ούτε όταν φάνηκε καθαρά ότι δεν επρόκειτο να προκύψει τίποτα από τις διαπραγματεύσεις; Γιατί ξόδεψαν τα κρατικά αποθεματικά για να διατηρήσουν πέντε μήνες μια παρωδία «διαπραγματεύσεων»; Γιατί παραπλανούσαν και καθησύχαζαν τον ελληνικό λαό πριν και μετά τις εκλογές, αντί να τον προετοιμάζουν; Γιατί, όχι μόνο δεν αναζήτησαν χρηματοδοτική βοήθεια διεθνώς, εκτός ΕΕ, αλλά και την απέκλεισαν με επανειλημμένες δηλώσεις τους; Ποιών τις διαβεβαιώσεις αφρόνως εμπιστεύτηκαν; Για ποιον ακριβώς λόγο ευχαριστούν τώρα τις Ηνωμένες Πολιτείες; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αμείλικτα ερωτήματα που τους θέτει ο Λαός και η Ιστορία.

Καλούμε τον ελληνικό λαό, αυτές τις τραγικές στιγμές της ιστορίας μας, να μη το βάλει κάτω, να διατηρήσει το θάρρος και την ευθυκρισία του. Να μην επιτρέψει να του σπάσουν ξανά την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη του στις αστείρευτες, ιστορικά αποδεδειγμένες δυνάμεις του. Να μη λυγίσει.

Οι πατεράδες και οι μανάδες μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας έζησαν τη γερμανική κατοχή. ‘Εζησαν την πείνα του 1941. Επιβίωσαν όμως, αντιστάθηκαν και νίκησαν τον κατακτητή. ‘Ετσι θα γίνει και τώρα.

Καλούμε τους ‘Ελληνες πολίτες να οργανωθούν και να παλέψουν άμεσα για να βοηθήσουν τους πιο αδύνατους να αντιμετωπίσουν την πείνα, την αρρώστια, την ανέχεια, για να στηρίξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.  Να συνδράμουμε πρώτα από όλα αυτούς που δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα στα σπίτια τους, ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, τα φάρμακα που χρειάζονται!

Καλούμε τους ‘Ελληνες πολίτες να βάλουν πλάτη για να μη διαλυθούν, από το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, οι πιο βασικές λειτουργίες της κοινωνίας και του κράτους.

Τους καλούμε να αντισταθούν, όπου μπορούν και όπως μπορούν, στην επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Αυτή η χώρα είναι δική μας. Δεν θα την παραδώσουμε.

Καλούμε τον ελληνικό λαό να βγάλει τα οδυνηρά αλλά αναγκαία συμπεράσματα από την εμπειρία του και να οικοδομήσει ένα σοβαρό και αξιόπιστο μέτωπο αντίστασης, να μην ξαναεμπιστευτεί τυφλά αυτοσχέδιους σωτήρες, τυχοδιώκτες και καιροσκόπους. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο εθνικό και λαϊκό καθήκον σήμερα από τη διακοπή του συνολικού δανειακού προγράμματος καταστροφής και υποδούλωσης της χώρας. Είναι προτιμότερο η διακοπή αυτή να γίνει συμφωνημένα, από κοινού με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης. Αν δεν μπορεί όμως να γίνει έτσι, πρέπει να γίνει μονομερώς. Δεν έχουμε άλλο  δρόμο για να σωθούμε, ούτε την πολυτέλεια για καινούριες αυταπάτες! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να σωθεί η Ελλάδα από ολοκληρωτική καταστροφή, να σωθεί με δυνάμεις ικανές να κρατήσουν τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας και τον πολυτιμότερο θησαυρό που έχει, το ζωντανό κεφάλαιο των νέων, που χάνεται σήμερα στον δρόμο της μετανάστευσης.

Για να μπορέσει να γίνει αυτό, χρειάζεται η καθολική κινητοποίηση του ελληνικού λαού, χωρίς ιδιοτέλειες, μικροκομματισμούς, εύκολα συνθήματα και καιροσκοπισμούς. Χρειάζεται η  αναζήτηση ερεισμάτων και συμμαχιών σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, χωρίς αποκλεισμούς. Χρειάζεται θάρρος, ανιδιοτέλεια και σοβαρότητα. Καταστραφήκαμε από τα εύκολα συνθήματα, τους πολιτικαντισμούς, τις κραυγές χωρίς περιεχόμενο, τους τυχοδιώκτες, την καιροσκοπική εκμετάλλευση της τραγωδίας του λαού μας. Χρειαζόμαστε επιστημονικά άρτια επεξεργασία των εναλλακτικών, πλατιά και σοβαρή συζήτηση στην ελληνική κοινωνία και στους ‘Ελληνες του εξωτερικού για τις λύσεις που έχουμε και το που πάμε ως έθνος.

Ο Δαυίδ μπορεί να νικήσει τον Γολιάθ. Αλλά πρέπει να είναι πιο σοβαρός, πειθαρχημένος και έξυπνος από τον Γολιάθ. Σήμερα, ο ελληνικός λαός πληρώνει πανάκριβο, τεράστιο τίμημα, όπως και τόσες άλλες φορές στην ιστορία του, γιατί οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις και τα δύο κόμματα που κυβερνούν, ακριβώς γιατί επαγγέλθηκαν τη διακοπή της μνημονιακής πορείας, δεν έπραξαν το καθήκον τους, δεν προετοιμάστηκαν και δεν προετοίμασαν το λαό, κινήθηκαν συχνά με πνεύμα καιροσκοπισμού και μικροκομματισμού, εμπιστεύτηκαν διαβεβαιώσεις και συμβουλές ξένων, που σε όλη την ιστορική διαδρομή μας απέδειξαν ότι δεν είναι φίλοι μας.

Η πατρίδα μας δεν κινδύνευσε όταν ο λαός, ενωμένος σε μια γροθιά, αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία και την προκοπή του. Κινδύνευσε πάντα και καταστράφηκε συχνά, όταν οι δυνάμεις της ξένης εξάρτησης πήραν το πάνω χέρι.

 Καλούμε ιδιαίτερα τα κοινωνικά στρώματα που κατάφεραν, μέσα στον καιρό της κρίσης, να διατηρήσουν παρόλα αυτά κάποιες καταθέσεις και κάποια εχέγγυα υλικής άνεσης και ασφάλειας, να συνειδητοποιήσουν ότι παίζουν με τον φόβο τους για το τι μπορεί να σημαίνει μια σύγκρουση, αλλά δεν τους λένε τι θα συμβεί αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία της χώρας. Σίγουρα, κάθε άμυνα, κάθε αντίσταση, κάθε αγώνας είναι σύγκρουση με τις ισχυρότερες δυνάμεις της καταστροφής και της υποδούλωσης. Σίγουρα, κάθε σύγκρουση έχει κινδύνους για τους αγωνιστές. ‘Ερχονται όμως στη ιστορία στιγμές που η σύγκρουση γίνεται  απαραίτητη για να σωθεί η πατρίδα, ο λαός, ο πολιτισμός του και οι επόμενες γενηές. Για να σωθεί η αξία και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Σε κάθε αγνό αγώνα, οι αγωνιστές κλείνουν τα αυτιά τους και στους ευχάριστους και στους τρομοκρατικούς ήχους των σειρήνων του κατακτητή.

‘Ένα από τα πιο απάνθρωπα όπλα που χρησιμοποιούν σήμερα οι κάθε είδους κατακτητές είναι η «συντεταγμένη χρεωκοπία», που συνήθως ψευδεπίγραφα ονομάζεται «βοήθεια αλληλεγγύης». Είναι από τα πιο απάνθρωπα όπλα, γιατί εξαρθρώνει ολοκληρωτικά ένα λαό και τις επόμενες γενηές του. Το όπλο αυτό, που χρησιμοποιούν κατά του ελληνικού λαού από το 2010, οδηγεί στον πλήρη αφανισμό της Ελλάδας ως εθνικού κράτους, ως κοινωνίας, ως ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητας, μαζί με τις επόμενες γενηές της. Αυτή τη χρεοκοπία μας έχουν επιβάλλει σήμερα, αυτήν έχουμε και αυτή συμφώνησε η σημερινή μας πολιτική ηγεσία με τους δανειστές μας να συνεχίσουν και να διαιωνίσουν. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να το επιτρέψει.

Αν οι πιστωτές νικήσουν, θα τα πάρουν όλα κι από αυτούς που σήμερα κάτι διαθέτουν. Η Κυρία Μέρκελ μόνο τον θεσμό της δουλείας δεν έχει δοκιμάσει να εφαρμόσει στη χώρα μας. Ίσως βέβαια κι αυτό έγινε γιατί πέτυχε να επιβάλλει τα «ισοδύναμά» του. ‘Οσοι διαθέτουν ακόμα κάτι από τις οικονομίες και τον ιδρώτα τους, όσοι ‘Ελληνες έχουν επιχειρήσεις, μικρές, μεσαίες ή μεγάλες, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι θα φύγουν από τα ελληνικά χέρια τους, ότι σκοπός των δανειστών είναι να περάσουν αυτές και ολόκληρη η αγορά στα χέρια των πολυεθνικών επιχειρήσεων και του κερδοσκοπικού χρηματιστικού κεφαλαίου.

Η επιβολή αυτής της συμφωνίας και μάλιστα η εφαρμογή της από μια κυβέρνηση που μιλά στο όνομα της αριστεράς, συνιστά πλήρη κατίσχυση του νεοφιλελευθερισμού, στην πιο ακραία του μορφή. Συνιστά ολοσχερή κατάργηση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, απαξίωση των ήδη πληγέντων μεσαίων στρωμάτων, καταστροφή αγροτών και ανέργων.

Η προστασία του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η κοινωνική και οικονομική αναδιανομή δεν είναι μια πολυτέλεια. Είναι η πιο απόλυτη, η πιο ζωτική προϋπόθεση για τη σωτηρία της πατρίδας. Το έθνος, η πατρίδα  δεν είναι αφηρημένες έννοιες, ταυτίζονται με τον ζωντανό, υπαρκτό ελληνικό λαό που μοχθεί και αγωνίζεται. Ούτε μπορεί να υπάρχει έθνος και πατρίδα χωρίς τον λαό και χωρίς την αξιοπρέπειά του. Ούτε φυσικά μπορεί να ταυτίζεται η Ελλάδα με μια ολιγαρχία, άρρηκτα συνδεδεμένη με ξένα συμφέροντα.

Η παράδοση της κρατικής κυριαρχίας στην ηγεσία της ευρωζώνης και το ΔΝΤ είναι ο τόπος συνάντησης της ντόπιας «ελίτ» με το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Είναι το σχέδιο εκχώρησης της δημόσιας, αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, του τραπεζικού τους συστήματος, των πρώτων κατοικιών τους, που ήδη αίρεται η προστασία τους, ακόμα και της γης των αγροτών στους δανειστές. Είναι το σχέδιο της πλήρους φτωχοποίησης, της εξαθλίωσης και του εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού.

Είμαστε βέβαιοι ότι το φιλότιμο και ο πατριωτισμός των Ελλήνων θα νικήσουν τη βαθειά απογοήτευση και την αποθάρρυνση που είναι τόσο φυσικό να νοιώθουμε όλοι μας τώρα. Οι Πιστωτές είναι άλλωστε τόσο ανελέητοι, που δεν μας αφήνουν κανένα άλλο περιθώριο, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, ως άτομα και ως λαός.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους λαούς του κόσμου και τους καλούμε να συνειδητοποιήσουν ότι ο δικός μας αγώνας είναι και δικός τους. Να καταλάβουν το είδος των δυνάμεων που αντιμετωπίζουμε και που διάλεξαν την Ελλάδα ως πειραματόζωο.

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους Ευρωπαίους που συμπαραστάθηκαν στους ‘Ελληνες κατά τη διάρκεια της μαύρης περιόδου της στρατιωτικής δικτατορίας και τους ζητάμε να εμποδίσουν τώρα το πραξικόπημα που οργανώνουν οι κυβερνήσεις τους, μαζί με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, υπό την καθοδήγηση του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, για να επιβάλλουν τη δικτατορία των Πιστωτών στην Ελλάδα σήμερα, σε όλη την Ευρώπη αύριο!

Οι δυνάμεις που σχεδίασαν και μετατρέπουν τώρα μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Ιράκ ή Λιβύη με «οικονομικούς βομβαρδισμούς», αν επικρατήσουν, θα καταστρέψουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μπροστά στον νέο ολοκληρωτισμό των «Αγορών», το ίδιο, αν όχι περισσότερο επικίνδυνο από τους ολοκληρωτισμούς των δεκαετιών του 1930 και του 1940, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ενωθούμε και να πολεμήσουμε. Πρέπει να το κάνουμε τώρα.  Αύριο κινδυνεύει να είναι πολύ αργά για όλη την Ευρώπη, για όλη την ανθρωπότητα.

Η Ελλάδα θα νικήσει, η Δημοκρατία θα νικήσει, η δημοκρατική Ευρώπη θα νικήσει!

Αθήνα, 29 Ιουλίου 2015

Η ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

της  Ελένης Πορτάλιου

Η ηρωϊδα του μυθιστορήματος και θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά συμπυκνώνει όλα τα σουσούμια του ψωροφαντασμένου μικροαστισμού, που ανάγει - αυτογελοιοποιούμενος - την περιφρόνηση σε όσους θεωρεί basse classe και την αντιγραφή της  συμπεριφοράς των πλουσίων, σε διαβατήριο κοινωνικής ανόδου. 74 χρόνια μετά  αποδεικνύεται ότι ο τύπος ανθρώπου που ενσαρκώνει η Μαντάμ Σουσού κακώς αποδόθηκε  σε γυναικείο πρόσωπο - βλέπετε η φεμινιστική προσέγγιση ήταν τότε περιθωριακή. Σήμερα, εκατοντάδες άρρενες του δημόσιου βίου, βουλευτές, πολιτευτές και δημοσιογράφοι σουσουδίζουν ασύστολα από τα τηλεπαράθυρα των καναλιών και το βήμα της Βουλής, συναγωνιζόμενοι σε απαξιωτικές κατηγορίες για τους «συνωμότες της δραχμής».

Το ευρώ δεν είναι πλέον ένα νόμισμα - εργαλείο της σύγχρονης ταξικής πολιτικής, η οποία έχει χαράξει εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις σκληρότερες μεταπολεμικά γραμμές ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, ανάμεσα στις χώρες - προτεκτοράτα και τις χώρες - κέντρα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού. Είναι ένα νόμισμα φετίχ επιλογή των ανώτερων τάξεων, το οποίο δικαιούνται και οι κατώτερες εφόσον πληρώσουν το τίμημα της αυτοεξόντωσής τους.

Ο επαρχιωτισμός των τάχα μου δήθεν ανώτερων τύπων, των Messieurs Σουσού, είναι παροιμιώδης. Τι κι αν δεκάδες επιφανείς οικονομολόγοι, διακεκριμένοι νομικοί, αναγνωρισμένοι ιστορικοί και πολυδιαβασμένοι διανοούμενοι όλου του προοδευτικού πολιτικού φάσματος, αρθρογραφώντας σε συστημικά και μη συστημικά μέσα, ελεεινολογούν τη συμφωνία - καταδίκη της Ελλάδας, προτείνοντας οι περισσότεροι λύσεις  εκτός  Ευρωζώνης. Εντός της χώρας η αναφορά  σε άλλο νόμισμα πλην ευρώ τείνει να γίνει ιδιώνυμο. Όσοι διανοούνται ότι υπάρχει ζωή εκτός ευρώ είναι περιθωριακοί τύποι, «αριστεριστές», «νεοσταλινικοί» κατά τον κ. Σωτηρέλλη, παλαιομοδίτες που  αναπολούν της μιας δραχμής τα γιασεμιά και φαντάζονται τον λαό στη θέση της φτωχής κοπέλας του Αττίκ.

Πάνω από 250 μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου ψήφισαν τα προαπαιτούμενα παραμονής στο ευρώ για να σώσουν τη χώρα. Πώς γίνεται, παρά αυτή τη συντριπτική πλειοψηφία, το πρόβλημα της Ελλάδας να είναι όσοι εντός Βουλής ή εντός /εκτός ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθονται. Να το πούμε ολοκληρωτισμό, μέσα θα πέσουμε. Να το πούμε ψυχολογική αστάθεια / φόβο ότι σύντομα θ’ αποδειχθούν οι νέες συμφωνίες ανεφάρμοστες και πιθανόν το grexit θα επανέρθει ; Να το πούμε ανησυχία για το ότι η κοινωνική πλειοψηφία δεν συμμερίζεται ήδη, πολύ περισσότερο όταν αρχίσει η εφαρμογή των μέτρων, τον σωτηριολογικό χαρακτήρα τους ; Πάλι μέσα θα πέσουμε.

Όλα αυτά και άλλα συναφή διαμορφώνουν την κεντρική γραμμή των μνημονιακών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων :  συντριβή της διαφωνίας δια της περιθωριοποίησης των διαφωνούντων στα χρονοντούλαπα της ιστορίας, καμιά ρωγμή στο πολιτικό σύστημα, ξεκαθάρισμα με τους διαφωνούντες εντός ΣΥΡΙΖΑ και εντός Βουλής. Όμως, δεν σταματούν εδώ. Προωθείται ένα είδος αναστολής των συνταγματικών ελευθεριών, ακόμα και η ποινικοποίηση αυτών που δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις.

Το μεγάλο θύμα αυτών των εκκαθαρίσεων/πολιτικών διώξεων είναι αυτές τις μέρες ο Γιάνης Βαρουφάκης. Γιατί μπορεί οι «συνωμότες της δραχμής» να είναι απροσάρμοστα κατάλοιπα της ιστορίας των αποκάτω αλλά ο Βαρουφάκης ; Καθηγητής στα πιο έγκριτα πανεπιστήμια, δημοφιλής με διεθνές πωλήσεις των βιβλίων του, φίλος διασημοτήτων  και ροκ σταρ με αντισυμβατικό στυλ, πως τόλμησε να αυθαδιάσει στο σύστημα ; Πως τόλμησε να περιφέρει τις ιδέες του  και να «συνωμοτεί» ενώ ήταν επικεφαλής του ιερού ναού του Υπουργείου Οικονομικών, άλλως Υπουργείου του Ευρώ. Αυτός πρέπει να συντριβεί, ακόμα και ποινικά. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να υπερασπιστούμε με σθένος τον Γιάνη Βαρουφάκη και στο πρόσωπό του το δικαίωμα να σχεδιάζουν οι πολιτικά επιφανείς όπως και οι πολιτικά αφανείς το μέλλον της χώρας και του λαού της.

Δυστυχώς δεν έχουμε πολλούς γελοιογράφους  που θα μας βοηθούν να σαρκάζουμε τους αντιπάλους  μας και να αυτοσαρκαζόμαστε.  Ακόμα και ο Γιάννης Καλαϊτζής λοιδορεί τον Παναγιώτη Λαφαζάνη ως ένα ταλαίπωρο πραματευτή στην Ελλάδα του 1950 - την Ελλάδα της λευκής τρομοκρατίας για να μην ξεχνάμε.

Μπορούμε να δραπετεύσουμε από την παραφιλολογία της μετά το τρίτο μνημόνιο εποχής ; Όχι, στο βαθμό που αποτελεί το φύλλο συκής για πιθανές εκτροπές σε δικαιώματα και ελευθερίες.  Η δημοκρατία κινδυνεύει στο βαθμό που επιχειρείται να επιβληθεί ο νόμος και η τάξη στη σκέψη και τη δράση που δεν εντάσσονται στην κυρίαρχη αφήγηση. Η επέτειος των Ιουλιανών, όπως και άλλες ιστορικές στιγμές,  μας θυμίζει  ότι η δημοκρατία αποτελεί διεκδίκηση των πολλών - του απλού λαού. Οι πρωτοβουλίες  του  «ΟΧΙ μέχρι τέλους» πρέπει να ιδρυθούν στον κόσμο της πραγματικής ζωής μέσα στις έγνοιες των πραγματικών ανθρώπων που είναι και δικές μας έγνοιες. Να μην ξεχνάμε, εγκλωβισμένοι σε κλειστούς μικρόκοσμους και πρωτοπορίες, ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να γράψουν την ιστορία τους όπως έγινε πολλές φορές στην Ιστορία.