Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

Μαρξ,θρησκεία και Αριστερά (Γιάννης Δερμεντζόγλου - από tvxs.gr)

Η Αριστερά δεν είναι η σύνθεση των προσωπικών απόψεων και δοξασιών όσων δηλώνουν ή αισθάνονται αριστεροί και πολύ περισσότερο του κάθε Καρανίκα. Αρέσει δεν αρέσει, βασίζεται πάνω στο πνευματικό έργο του Μαρξ. 

Ο Μαρξισμός βέβαια δεν είναι ευαγγέλιο ούτε οι δέκα εντολές γραμμένες σε πέτρα. Η ιστορία του άλλωστε είναι γεμάτη από αναθεωρήσεις, άλλες γόνιμες και άλλες όχι. Μια από τις βασικές φιλοσοφικές θέσεις του Μαρξισμού αλλά και του Αναρχισμού, είναι η άρνηση ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ. Με απλά λόγια ότι δεν υπάρχει κανένας θεός, καμιά υπέρτατη δύναμη έξω και πάνω από τον κόσμο αυτό. 

Για τον Μαρξ η θρησκεία ήταν μια ανθρωπίνως κατανοητή παρηγοριά των απελπισμένων (το περίφημο όπιο) η οποία όμως εμπόδιζε τη χειραφέτησή τους. Γιατί μόνο όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ότι είναι ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ στον κόσμο αυτόν, με μόνο πιθανό στήριγμα τους συνανθρώπους του, ότι δεν υπάρχει καμία δικαίωση σε κανέναν άλλο υπερβατικό κόσμο, θα κάνει την απελπισία του ορμή για να αλλάξει την κοινωνική αδικία. 

Στην Ελλάδα οι "νεοφιλελεύθεροι" χρηματοδοτούνται από το κράτος. Εμείς... από εσάς ! Στήριξε την ανεξαρτησία του tvxs.gr, κάνοντας κλικ εδώ.

Δεν μπορεί κάποιος που θρησκεύεται να είναι αριστερός ή να ψηφίζει ένα αριστερό κόμμα; Προφανώς μπορεί. Καλό θα ήταν όμως να διαβάσει λίγο και να προβληματιστεί επάνω στην συγκεκριμένη (ανθρωπίνως κατανοητή) αντίφαση. Αν κάτι ξεχώριζε τους παλιούς αριστερούς, όλους αυτούς που με τη στάση ζωής τους έδωσαν παράδειγμα και διαμόρφωσαν στη συνείδηση της κοινωνίας το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς, ήταν η αγάπη τους για το διάβασμα, την ουσιαστική μόρφωση. 

Στις μέρες μας αρχίζει και στην Αριστερά να εκστομίζεται η λέξη «διανοούμενοι» με ειρωνική και απαξιωτική χροιά ακολουθώντας το ακροδεξιάς προέλευσης απαξιωτικό χαρακτηρισμό «θολοκουλτουριάρηδες». Ο Ουμπέρτο Έκο αναφέρει ότι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του εκφασισμού μιας κοινωνίας είναι η απαξίωση της διανόησης, της μόρφωσης και της επιστήμης. 

 

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στον ιστορικό ρόλο των θρησκειών, είναι πολύ γνωστά όλα αυτά. Ο χριστιανικός κόσμος πέρασε αιώνες φρίκης και αδιανόητης βαρβαρότητας κάτω από τη θεοκρατία. Στο όνομα του θεού οι Ισπανοί κονκισταδόρες έψηναν ζωντανούς τους Ινδιάνους. Ο ισλαμικός κόσμος περνάει το μεσαίωνα του στις μέρες μας και συναγωνίζεται σε βαρβαρότητα και φρικαλεότητες τους χρόνους του χριστιανικού Μεσαίωνα. 

Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες στη χώρα μας η θρησκεία ήταν σκληρός μηχανισμός κοινωνικής καταπίεσης και σήμερα ακόμη η Εκκλησία είναι φορέας των πιο αντιδραστικών και ακροδεξιών απόψεων. Μερικοί παπάδες που φιγουράρουν πλάι στους αντάρτες του ΕΛΑΣ, όταν ο ΕΛΑΣ είχε δύναμη κι εξουσία, ήταν οι εξαιρέσεις που επιβεβαίωναν τον κανόνα. 

Μπορεί λοιπόν ο πρόεδρος ενός αριστερού κόμματος και μάλιστα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να χαιρετίσει μια θρησκευτική γιορτή; Φυσικά και μπορεί και οφείλει ίσως λόγω της θεσμικής του θέσης. Το να χαϊδεύει όμως μεταφυσικές πεποιθήσεις που δεν συμμερίζεται για να κερδίσει συμπάθειες στο θρησκευόμενο κοινό δεν είναι αποδεκτό. Ο σεβασμός στη θρησκεία της πλειοψηφίας ή την όποια θρησκεία αποδεικνύεται από το ενδιαφέρον για την ανεμπόδιστη άσκηση των θρησκευτικών δικαιωμάτων της αλλά όσον αφορά στους χριστιανούς είναι το μόνο πρόβλημα που δεν έχει η Ελλάδα. 

Αντίθετα τα δικαιώματα των άθεων καταπατούνται βάναυσα αλλά ελάχιστο ενδιαφέρον έχει δείξει για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εκτιμώ ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ η εξουσία είναι ήδη αυτοσκοπός αλλά ο κίνδυνος να γίνει είναι υπαρκτός και αυτό είναι τόσο ανθρωπίνως κατανοητό όσο και η παρηγοριά από μεταφυσικές δυνάμεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: