Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

ΕΝΩΝΟΝΤΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ


ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:
ΕΝΩΝΟΝΤΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ
Αθήνα (Ξενοδοχείο President), 16-17 Μαρτίου 2018
Πιάνοντας το νήμα από το «1ο Ευρωπαϊκό Φόρουμ Προοδευτικών Δυνάμεων» (Μασσαλία, Νοέμβριος 2017) και την «Προοδευτική Συμμαχία» (Progressive Caucus) στο Ευρωκοινοβούλιο, διοργανώνεται στην Αθήνα μια διήμερη διεθνής συνάντηση για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης και την προοπτική της ενωτικής δράσης των προοδευτικών δυνάμεων.
Στη συνάντηση αυτή θα πάρουν μέρος ευρωβουλευτές και εκπρόσωποι κομμάτων και δεξαμενών σκέψης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και των Ευρωπαίων Πρασίνων, ενώ οι εργασίες του διημέρου θα κλείσουν με ομιλία του Πρωθυπουργού της χώρας, Αλέξη Τσίπρα.

PROGRESSIVE FORUM IN GREECE:
JOINING FORCES FOR ANOTHER EUROPE
Athens (President Hotel), 16-17 March 2018
Following the footsteps of the “1st European forum of Progressive Forces” (Marseille, November 2017) and the “Progressive Caucus” (in the European Parliament), a two-day European conference is organized in Athens, to discuss on the present and future of Europe and the perspectives for common action of the progressive forces.
Representatives of parties and think-tanks of the European Left, the European Socialists and the European Greens, along with academics and representatives of progressive political initiatives from Greece will exchange thoughts and proposals.
The conference will close with a keynote speech by the Prime Minister of Greece, Alexis Tsipras.

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Το μη αναμενόμενο και η ουσία της πολιτικής -ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΑΡΑΚΛΑ (διδάσκει Πολιτική Φιλοσοφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο)

Πολιτική νομίζουμε συνήθως ότι είναι η υλοποίηση ενός προγράμματος. Δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα. Μπορεί μια παράταξη να έχει τη βούληση να πετύχει κάποιους στόχους και να γνωρίζει σε ποια μέσα μπορεί να προσφύγει για να τους πετύχει. Τα ανθρώπινα πράγματα είναι όμως έτσι πλασμένα, ώστε τα μέσα σπανίως φέρνουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Η εκτίμηση της κατάστασης αποδεικνύεται εσφαλμένη, ο συσχετισμός δυνάμεων διαφορετικός από τον προβλεπόμενο, η συγκυρία φαίνεται να επηρεάζει περισσότερο την έκβαση από ό,τι φαινόταν λογικό. Το πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι ανακαλύπτουμε έτσι πως θέλουμε κάτι άλλο από αυτό που νομίζαμε πως θέλαμε.
Βέβαια αυτό δεν εμφανίζεται ακριβώς ως αλλαγή του γενικού στόχου ενός κόμματος, που μπορεί να είναι η συντήρηση, η απελευθέρωση των αγορών ή η κοινωνική δικαιοσύνη... Σε επίπεδο μέσων αλλάζει μια παράταξη. Αλλά υπάρχουν μέσα που θεωρούνται σχεδόν το ίδιο παγιωμένα με τους γενικούς στόχους, αυτούς από τους οποίους εξαρτάται η ίδια η πολιτική ταυτότητα του κόμματος. Και όταν αλλάζουν τέτοιας σημασίας μέσα, τότε μπορεί να πει κανείς ότι το κόμμα έμαθε από την πράξη τι είναι αυτό που θέλει. Όταν ένα κομμουνιστικό κόμμα εγκαταλείπει τη δικτατορία του προλεταριάτου ή ένα φιλελεύθερο κόμμα στηρίζει το κοινωνικό κράτος, ίσως δεν αποκλίνουν από αυτό που θέλουν. Ίσως διαλέγουν ένα καλύτερο μέσον για να το πετύχουν. Αλλά κατά τούτο μαθαίνουν τι ακριβώς θέλουν.
Αν ένα κόμμα, μια εξουσία, μια κοινωνία δεν μπορούσε να μάθει τι ακριβώς θέλει από την πράξη, δεν θα ζούσαμε σε ιστορικό κόσμο. Ο κόσμος μας θα ήταν ο φυσικός. Μέσα του θα κατασκευάζαμε εργαλεία και πολιτεύματα, θα πριονίζαμε και θα χαράσσαμε πολιτική με τον ίδιον τρόπο, δηλαδή ελέγχοντας τα μέσα ως προς τον σκοπό που έχουμε εκάστοτε βάλει με τον νου μας. Ο Μαρξ λέει ότι η οργάνωση μιας ελεύθερης πολιτείας μπορεί να προκύψει μόνο στην πράξη και όχι ως εφαρμογή του επινοημένου από έναν θεωρητικό σχεδίου (σχετικά με την Κομμούνα του 1871). Γιατί; Ακριβώς γιατί τέτοιου είδους θεωρητικά προβλήματα δεν λύνονται με τεχνικό τρόπο, εφαρμόζοντας ένα σχέδιο. Λύνονται μόνο στην πράξη, γιατί μόνον αυτή περιέχει τα μη αναμενόμενα από τη θεωρία αποτελέσματα που απαιτούνται για να βρεθεί η λύση. Η πολιτική πράξη δεν είναι κατασκευή, θα πει η Άρεντ, γιατί η έκβασή της δεν προεξοφλείται.
Έτσι, ευτυχώς που η πολιτική δεν είναι η υλοποίηση ενός προγράμματος. Αν ήταν, δεν θα υπήρχε τυχαιότητα, άρα ούτε εξέλιξη. Η πολιτική δεν θα διέφερε από τη μηχανική. Δεν θα προέκυπτε κατά τη διαδικασία υλοποίησης ενός σχεδίου καμία δημιουργική απόκλιση σε σχέση με το σχέδιο. Το πιο απροσδόκητο πράγμα που μας συνέβη ποτέ ήταν ότι κάποτε αρχίσαμε να μιλάμε. Κανείς δεν μπορούσε να σχεδιάσει την κατασκευή της γλώσσας (σε ποια γλώσσα άλλωστε θα τη σχεδίαζε;). Έκτοτε όμως δεν σταματήσαμε να μιλάμε. Το μη αναμενόμενο είναι πολύ συχνά ολέθριο, οι περισσότερες μεταλλάξεις εμβίων είναι τέρατα, αλλά, όπως στην περίπτωση της γλώσσας, κάποτε προκύπτει μια δημιουργική εξέλιξη. Και αυτή καθίσταται αναγκαία άπαξ και εμφανιστεί. Τότε θα πούμε ότι μάθαμε εκ του αποτελέσματος τι ήταν αυτό που θέλαμε, που δεν μπορούσαμε να το ξέρουμε πριν.
Με άλλα σχέδια ήλθε η Αριστερά στην εξουσία και άλλα εφάρμοσε. Η εύκολη ερμηνεία της «μετάλλαξης» είναι πάντα η ψυχολογική: Έγιναν «λάθη» λένε, υπήρξε «προδοσία» λένε άλλοι. Το πιθανότερο είναι ότι η μη αναμενόμενη συμπεριφορά της πραγματικότητας πρόσφερε στην Αριστερά τη δυνατότητα να μάθει καλύτερα τι ήταν αυτό που ήθελε. Το λιγότερο που έμαθε σε αυτά τα λίγα χρόνια είναι η φύση της πολιτικής. Η πολιτική δεν είναι ποτέ η εφαρμογή ενός σχεδίου στην πραγματικότητα. Είναι μάλλον η εκμαίευση ενδιαφερουσών δυνατοτήτων από την πραγματικότητα.

Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018

FAZ: Ο Τσίπρας θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός που απελευθέρωσε τη χώρα από την επιτήρηση

«Οικονομική ανεξαρτησία για την Αθήνα;», τιτλοφορείται η ανταπόκριση της Frankfurter Allgemeine Zeitung από την Αθήνα, στην οποία τονίζεται ότι ο Αλεξης Τσίπρας «θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός ο οποίος απελευθέρωσε τη χώρα από τη δυσάρεστη όσο και αποτελεσματική επιτήρηση των ξένων. Η φήμη ότι θα μπορούσε να είναι αυτός που θα διώξει τους ξένους επιτηρητές, θα είναι η ιστορία επιτυχίας που ελπίζει να του δώσει ώθηση για τις επόμενες εκλογές. Θα μπορούσε πράγματι να γίνει κάτι τέτοιο διότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα που δεν θα είχε συμφέρον από ένα τέταρτο πρόγραμμα βοήθειας», αναφέρεται στο ίδιο δημοσίευμα.
Η Αθήνα αίρει ένα από τα τελευταία εμπόδια πριν τη λήξη του τρίτου προγράμματος βοήθειας σημειώνει η FAZ και προσθέτει ότι στις 20 Αυγούστου θα λήξει το τρίτο πρόγραμμα βοήθειας για την Ελλάδα που εγκρίθηκε το καλοκαίρι του 2015. Ο κυβερνητικός συνασπισμός στην Αθήνα θέλει να αποφύγει ένα τέταρτο «πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής».
Σήμερα ξεκινά το τελευταίο σκέλος της πορείας της Αθήνας για την ανάκτηση της ανεξαρτησίας, όπως υποστηρίζουν οι Αθηναίοι πολιτικοί. γράφει η γερμανική εφημερίδα. Προηγουμένως, το ελληνικό Κοινοβούλιο πέρασε και πάλι μια ολοκληρωμένη νομοθετική δέσμη που ορίζει τις μεταρρυθμίσεις που ζητούν οι δανειστές. Μολονότι σημειώθηκαν μικρές βίαιες ταραχές έξω από το Κοινοβούλιο, η συγκριτικά σύντομη κοινοβουλευτική συζήτηση έληξε χωρίς συμβάντα. Οι 153 βουλευτές του «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» και των «Ανεξάρτητων Έλληνων», ψήφισαν το «πακέτο», παίρνοντας μαζί τους και μια βουλευτίνα της αντιπολίτευσης.
Η εφημερίδα τονίζει, ακόμη, ότι μια από τις μεταρρυθμίσεις που εγκρίθηκαν την Τρίτη είναι ένας νόμος για τον ηλεκτρονικό πλειστηριασμό ακινήτων ιδιαίτερα κάποιων δανειοληπτών, που θα μπορούσαν να εξοφλήσουν τα χρέη τους αλλά σταμάτησαν να κάνουν πληρωμές. Ονομάζονται «στρατηγικοί κακοπληρωτές», δηλαδή «εκ προθέσεως μη πληρωτές» στην τραπεζική ορολογία. Οι ελληνικές τράπεζες εκτιμούν ότι περίπου το ένα πέμπτο των μη εξυπηρετούμενων δανείων τους, αξίας άνω των δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ, αντιπροσωπεύουν αυτούς τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Όταν ο νόμος για το 2010 τροποποιήθηκε τελικά και οι κατασχέσεις ξεκίνησαν εκ νέου, δημιουργήθηκε ένα νέο εμπόδιο: αυτό, σύμφωνα με όσα κατά λέξη γράφει ο ανταποκριτής της FAZ, «οι πλούσιοι οφειλέτες ανέθεσαν σε συμμορίες οι οποίοι χτύπησαν ή απείλησαν τους συμβολαιογράφους τις ημέρες δημοπρασίας έξω από τα δικαστήρια». Για να παρακάμψει αυτό, σύμφωνα με το ίδιο πάντα, δημοσίευμα, η κυβέρνηση επέτρεψε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς το 2017, αλλά πολλές κατασχέσεις συνεχίστηκαν στα δικαστήρια. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στις επιθέσεις, οι Έλληνες συμβολαιογράφοι ξεκίνησαν απεργία αρκετές φορές κατά το προηγούμενο έτος. Σε διαπραγματεύσεις με το Υπουργείο οι συμβολαιογράφοι μπόρεσαν να επιβάλουν τις αξιώσεις τους. Οι πρώτες κατοικίες των κοινωνικά μειονεκτούντων ατόμων εξακολουθούν να προστατεύονται, αλλά μετά από χρόνια καθυστερήσεων, οι «στρατηγικοί κακοπληρωτές» τελικά θα τιμωρούνται. Για τις ελληνικές τράπεζες, αυτό σημαίνει ότι θα μπορέσουν να εξαλείψουν πολλά «κακά δάνεια» από τα βιβλία τους κατά τη διάρκεια του έτους, σημειώνει η FAZ.