ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΛΛΑΓΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Η Συνέλευση που είχε προγραμματιστεί για 7/7 θα γίνει τη Δευτέρα 11/7 στις 7:30 μμ στην πιτσαρία ΠΑΡΓΑ ( Δερβενακίων & Ελπίδος). Η Συνέλευση θα εκλέξει τις/τους αντιπροσώπους για την επικείμενη Συνδιάσκεψη ΣΥΡΙΖΑ... Να είμαστε όλες και όλοι εκεί.

Εκδήλωση ΣΥΡΙΖΑ: ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ

Πάνω από 50 φίλες/φίλοι- συντρόφισσες και σύντροφοι πήραν ενεργό μέρος στην πρόσφατη εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Αγ. Παρασκευής.
Στα πλαίσια της επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν πυκνώσει οι δράσεις της τοπικής οργάνωσης που καθημερινά δίνει τη μάχη ενάντια στα αντιλαϊκά κυβερνητικά μέτρα: στις απεργίες, τις πορείες, τις συγκεντρώσεις της τοπικής Λαϊκής Συνέλευσης και κυρίως στην πλατεία του Συντάγματος.
Την Πέμπτη 7 Ιουλίου στις 7:30 μμ. στην αίθουσα συνεδριάσεων το Δ.Σ στο Δημαρχείο θα βρεθούμε οι Συριζαίοι προκειμένου να εκλέξουμε αντιπροσώπους για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη το προσεχές Σαββατοκύριακο.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΤΕΤΑΡΤΗ २२ ΙΟΥΝΙΟΥ

Την Τετάρτη 22 Ιουνίου στις 8 μμ στο θεατράκι της κεντρικής πλατείας στην Αγία Παρασκευή

Ο ΣΥΡΙΖΑ οργανώνει εκδηλωση - συζήτηση με θέμα:

ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ

Τί θα πληρώσει ο λαός και τί η δημοκρατία

ομιλητές :

Παύλος Κλαυδιανός, δημοσιογράφος-οικομολογόγος

Γαβριήλ Σακελαρίδης οικονομολόγος, Ινστιτούτο Ν. Πουλατζάς

Ομιλία Τσίπρα στη Βουλή

To «κίνημα των αγανακτισμένων» και η Αριστερά (αναδημοσίευση από το μπλογκ "κόκκινο"

1.Η πλημμυρίδα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που κατακλύζουν το Σύνταγμα και τις κεντρικές πλατείες άλλων πόλεων είναι γνήσιο τέκνο της κρίσης γενικά αλλά και της συγκεκριμένης πολιτικής συγκυρίας που η συνταγή του Μνημονίου έχει καταρρεύσει, που οι αυταπάτες της κοινωνικής πλειοψηφίας ότι υπομένοντας κάποιες θυσίες θα σωθούν τα βασικά και θα βγούμε από τον εφιάλκτη της κρίσης καταρρέουν επίσης, που η κατάρρευση των κοινωνικών υποδομών (νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, προνοιακές δομές κ.λπ.), η ανεργία και η φτώχεια παίρνουν εφιαλτικές διαστάσεις. Η αξιοπιστία του σχεδίου των «από πάνω» καταρρέει, και η προσπάθεια να το αναστηλώσουν εφαρμόζοντας πιο σκληρά την ίδια συνταγή δεν μπορεί να εξασφαλίσει πλέον ούτε τη «συναίνεση του τρόμου». Η εντεινόμενη αστάθεια σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο και η αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι είναι θέμα χρόνου η διαχείριση της συντελεσμένης από τον Απρίλιο του 2010 ελληνικής χρεοκοπίας να ξεφύγει από τον έλεγχο και να εκδηλωθεί με ανεξέλεγκτο και καταστροφικό τρόπο, αλλάζουν τη συγκυρία και τις διαθέσεις πλατιών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Η αίσθηση ότι θα γίνουν σημαντικά πράγματα τους επόμενους μήνες, η αίσθηση ότι «αφού λεηλατήσουν το σύμπαν» θα επέλθει και η κατάρρευση, καλλιεργεί μαζικά τη διάθεση «να γίνει κάτι τώρα για να τους σταματήσουμε». Το «κίνημα των αγανακτισμένων» είναι παιδί αυτής της συγκυρίας και φορέας αυτής της μαζικής διάθεσης.

2.Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το «κίνημα των αγανακτισμένων» είναι η έτοιμη πλατφόρμα για μια αριστερή εναλλακτική λύση ή ότι θα εξελιχθεί με ένα φυσικό τρόπο σε κάτι τέτοιο. Ο πολιτικός ρόλος που θα παίξει στη συγκυρία, το τι θα αφήσει πίσω του, το ποιες πολιτικές διεργασίες θα ευνοήσει ή θα «νομιμοποιήσει», με λίγα λόγια ποιου πολιτικού σχεδίου θα αποτελέσει την «κοινωνική βάση», είναι ερώτημα ανοιχτό σε πολλές και διαφορετικές απαντήσεις. Ποια απάντηση θα δοθεί τελικά, θα κριθεί από την έκβαση μιας σκληρής και αμφίρροπης μάχης για την ηγεμονία, την οποία οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν να δώσουν χωρίς ενοχές ή αυταπάτες αλλά και χωρίς υπεροψία ή ελιτισμό.

3.Το κίνημα αυτό βγαίνει από τα σπλάχνα μιας κοινωνίας που έχει βαθιά τα αποτυπώματα της μακρόχρονης ηγεμονίας των νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων, της ιστορικής κρίσης του εναλλακτικού - χειραφετητικού οράματος, της μακρόχρονης κρίσης της Αριστεράς και των συνδικάτων. Ακόμα χειρότερα: η αποτυχία της Αριστεράς και των συνδικάτων να ανακόψουν την κοινωνική αντεπανάσταση στον ένα χρόνο του μνημονίου και ιδιαίτερα η αδυναμία του συνόλου της Αριστεράς να εκπονήσει ένα ανταγωνιστικό σχέδιο απέναντι όχι μόνο στο μνημόνιο, αλλά και στη δομική κρίση του καπιταλισμού, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη δημιουργία αυτού του αντιφατικού μείγματος ιδεών, ιδεολογημάτων και διαθέσεων, σαν να μπήκαν μαζί στο μίξερ τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα και η λαϊκή οργή για την κυβέρνηση, το Μνημόνιο και την τρόικα.

4.Εκτός από αυτό, το «κίνημα των αγανακτισμένων» κουβαλάει πολλούς ταξικούς και ιδεολογικούς προσδιορισμούς. Στις πλατείες κατεβαίνουν τα θύματα της επισφαλούς εργασίας, τα οποία δεν έχουν έχουν γνωρίσει συνδικάτο και κανενός είδους συλλογική οργάνωση. Κατεβαίνουν όμως και εργαζόμενοι που έχουν πεισθεί ότι τα συνδικάτα δεν μπορούν να ανακόψουν την επίθεση. Όχι μόνο όσοι είναι μέλη των συνδικάτων και συμμετείχαν και σε κάποιες κινητοποιήσεις τους, αλλά και όσοι δεν συμμετείχαν και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ, όσοι είδαν τα κεκτημένα σαν «δωρεά» ή σαν προσωπικό άθλο, αλλά τώρα μέμφονται το συνδικάτο που δεν μπορεί να τα υπερασπιστεί αποτελεσματικά. Κατεβαίνουν επίσης οι αγανακτισμένοι μικροαστοί των οποίων απειλείται άμεσα το επίπεδο διαβίωσης. Αυτοί οι τελευταίοι είχαν κερδίσει ένα κοινωνικό status και κάποια περιουσιακά στοιχεία (σπίτι, αυτοκίνητα) συνήθως με τραπεζικά δάνεια. Τώρα βλέπουν όσα κέρδισαν με μια προσωπική προσπάθεια κοινωνικής ανόδου να απειλούνται σοβαρά, και εξεγείρονται. Αισθάνονται ότι τα κεκτημένα τους είναι προϊόν προσωπικού μόχθου, δεν τους τα χάρισε κανένα συνδικάτο και κανένα κόμμα και είναι πιο επιρρεπείς απ’ όλους στο να τσουβαλιάζουν και να στήνουν στον τοίχο όλα τα κόμματα, τους «300» της Βουλής ανεξαιρέτως, τα συνδικάτα και κάθε συλλογικότητα. Κατεβαίνει, τέλος, μαζικά η νεολαία. Γαλουχημένη από την «ταξική συνισταμένη» όλων αυτών των πιέσεων, από τα εργασιακά και κοινωνικά αδιέξοδα, από την κατάρρευση του οράματος της προσωπικής κοινωνικής ανόδου, από το ιδεολογικό «κενό» που γέμισε και εξακολουθεί να γεμίζει με τη σαβούρα των νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων και των μίντια.

5.Δεν κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας αν συμπεράνουμε ότι ο αριστερός καταλύτης σ’ αυτό το αντιφατικό μείγμα ταξικών και ιδεολογικών προσδιορισμών ήταν πολύ ασθενικός και αναποτελεσματικός. Από αυτό όμως βγαίνει ένα σημαντικό συμπέρασμα: το σύστημα, τα ιδεολογήματα του συστήματος έχουν κερδίσει από την Αριστερά σημαντικά «εδάφη» στη μάχη για την ηγεμονία. Αν δεν εθελοτυφλούμε, όλοι ξέρουμε ποια είναι τα «εδάφη» που χάσαμε ως Αριστερά και που μας κάνουν να δίνουμε τη μάχη για την ηγεμονία έχοντας πολλά μειονεκτήματα: Ο φασίστας ή ο ακροδεξιός μπορεί να κουβαλάει άνετα την ελληνική σημαία (χωρίς να θέλουμε να πούμε ότι όσοι κρατάνε την ελληνική σημαία είναι φαίστες) και να προσπαθεί να την επιβάλει σαν τη «σημαία μας», αλλά ο αριστερός που θα κατέβει με την κόκκινη σημαία κινδυνεύει να φάει ξύλο. Η Αριστερά παρεμβαίνει στη συνέλευση και γενικά στις διεργασίες, αλλά για να κερδίσει το «δικαίωμα» να το κάνει, αισθάνεται ότι πρέπει να παραιτηθεί της ταυτότητάς της. Η κατάκτηση του δικαιώματος ότι όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε με τις ταυτότητές μας, αυτονόητη στα κινήματα μέχρι και την περίοδο των  Φόρουμ, τώρα είναι δύσκολο να διεκδικηθεί καν. Το μπλοκ της ΔΕΗ γιουχαΐστηκε από μερίδα του κόσμου και δίνεται μάχη για να σπάσει το στερεότυπο που θέλει να εξοβελιστούν όχι μόνο τα κόμματα αλλά και τα συνδικάτα.

Το ταξικό στοιχείο είναι ηγεμονευόμενο ενώ ο πατριωτισμός στις διάφορες εκδοχές του είναι κυρίαρχος. Το αντιπολιτικό στοιχείο και η εθνική ενότητα είναι οι ηγεμονικές συνιστώσες με μαζική επιρροή σ’ αυτό το κίνημα, παρόλο που αποτελούν ένα αμάλγαμα και δεν έχουν σαφώς καθορισμένο και εμπεδωμένο περιεχόμενο. Την Τρίτη στα Προπύλαια το πλήθος «μάγεψε» η κραυγή εθνικής ενότητας του Θεοδωράκη και του Πελεγρίνη (ο Θεοδωράκης διευκρίνισε ότι εθνική ενότητα χωρίς το 70% της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν είναι νοητή...) με τρόπο που ούτε στον ύπνο τους δεν μπορούν να δουν ηγέτες ή στελέχη της Αριστεράς.

6.Η παρέμβαση της Αριστεράς στο Σύνταγμα την πρώτη εβδομάδα έχει αποτελέσματα, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες για τον «αριστερό καταλύτη» να δράσει αποτελεσματικά. Για να συμβεί αυτό, όμως, πρέπει να δούμε πώς διαμορφώνονται τα χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος μέσα από όλους του τους προσδιορισμούς. Ως γέννημα της συγκεκριμένης συγκυρίας, το «κίνημα των αγανακτισμένων» βρίσκεται αντιμέτωπο με την επιρροή και την αφομοιωτική δύναμη διαφορετικών πολιτικών σχεδίων:

α. Το σχέδιο της Δεξιάς: Η Ν.Δ. θέλει μια χαλαρή διαμαρτυρία, με τα ελληνικά σύμβολα να κυματίζουν (γιατί αυτά ενώνουν), το θέλει ακομμάτιστο (και εννοεί απο-πολιτικοποιημένο), έτσι ώστε να φθείρει απλώς το ΠΑΣΟΚ και να αποτελεί συσχετισμό δύναμης για τη γραμμή «αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου» και μείωση της φορολογίας. Είναι το σχέδιο της εθνικής ενότητας για «σκληρή διαπραγμάτευση» με την τρόικα.

β. Το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ: Στην τρόικα και κατ’ επέκταση στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ωριμάζουν οι σχεδιασμοί για κυβέρνηση με τεχνοκράτες υπουργούς, η οποία θα προωθηθεί πιθανότατα μέσα από μια μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος (μείωση αριθμού βουλευτών, αναπροσαρμογή των αποδοχών τους, μείωση της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα κ.λπ.). Στόχος, η απαλλαγή από τα «βαρίδια του πολιτικού κόστους», δηλαδή η πλήρης χειραφέτηση από τα κόμματα και τα όποια στοιχεία κοινοβουλευτικού ελέγχου. Θα προσπαθήσει να κολακέψει τις αντιπολιτικές τάσεις του κινήματος μέσα από τέτοιες κινήσεις, ελπίζοντας ότι θα κουραστεί, θα αποπροσανατολιστεί και θα εκτονωθεί. Ωστόσο, η μόνιμη περικύκλωση της Βουλής όταν σε δύο βδομάδες θα ψηφίζεται το «πακέτο» του νέου Μνημονίου είναι μεγάλο πρόβλημα για την κυβέρνηση. Αν μέχρι τότε το κίνημα δεν εκτονωθεί, το σενάριο της καταστολής του θα πάρει το προβάδισμα.

γ. Το σχέδιο των φασιστών: Η λογική του «αδιαμεσολάβητου» και «ακομμάτιστου», η άρνηση της πολιτικής και το απολιτίκ δημιουργούν ένα έδαφος (δεν αρκούν από μόνα τους φυσικά) ώστε να επενδυθεί ένα σχέδιο παρόμοιο με τα ευρήματα της Έρευνας του «Βήματος» όπου το 23% δηλώνει ότι θέλει «έναν ηγέτη με κύρος και εξουσίες, που θα μπορούσε να λάβει γρήγορα αποφάσεις χωρίς να εμποδίζεται από το Κοινοβούλιο και τις εκλογές». Η καταστροφή των μικροαστών αλλά και εργατικών στρωμάτων που οι όροι ζωής τους είχαν μικροαστικοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια, δημιουργεί τη γνώριμη «ανθρώπινη σκόνη», η οποία αποτελεί την εν δυνάμει κοινωνική βάση του φασισμού. Μπορεί στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος να κυριαρχούν για την ώρα οι εκδοχές εθνικής ενότητας τύπου Σπίθας και Σαμαρά, αλλά λειτουργούν επίσης συστηματικά και οργανωμένοι πυρήνες του «βαθέος κράτους» και υπάρχουν οι όροι για την παρέμβαση και των φασιστών. Οι φασίστες έχουν σχέδιο και το υλοποιούν συστηματικά. Η βασική τους αφήγηση είναι: η κρίση οφείλεται στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Ως εδώ μας έφτασαν οι προοδευτικοί του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς, τα πουλημένα τους κόμματα και τα διεφθαρμένα τους συνδικάτα. Από αυτό το σημείο γίνεται εύκολα το άλμα στο ότι φταίει ο διεφθαρμένος κοινοβουλευτισμός και εν τέλει αυτοί που ανέτρεψαν τη χούντα, άρα η μόνη μας σωτηρία είναι ο Ηγέτης και ένα κίνημα που να ανατρέψει το διεφθαρμένο κοινοβουλευτισμό. Είναι αυτή την «αφήγηση» που θέλει να αποδομήσει το δικό μας σύνθημα «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ’73».

7.Στην Αριστερά η εξουθενωτική μακρόχρονη περίοδος κρίσης ταυτότητας, η ραγδαία αποϊδεολογικοποίηση τις τελευταίες δεκαετίες αλλά και οι διαλυτικές επιπτώσεις της αδυναμίας της να εκπονήσει και εφαρμόσει ένα ανταγωνιστικό πολιτικό σχέδιο απέναντι στο Μνημόνιο, κάνει πλειοψηφικές δύο προσεγγίσεις όσον αφορά το «κίνημα των αγανακτισμένων»:

Η πρώτη προσέγγιση, που είναι και η πλειοψηφική, εξιδανικεύει το κίνημα των αγανακτισμένων και αναλύεται σε ύμνους για το «αυθόρμητο», για τη μαζικότητα, για την «κοινωνία που μπαίνει στο προσκήνιο», για τα «αυτο-» χαρακτηριστικά του (αυτο-οργάνωση, αυτο-συνείδηση, αυτο-έκφραση κ.λπ.). Στη συνέχεια, διαχωρίζεται σε δύο τάσεις, εξειδικεύοντας με διαφορετικό τρόπο αυτή την καταρχήν συμφωνία: Οι μεν, θεωρούν ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να προστατευτεί και να καλλιεργηθεί το στοιχείο της αυτοοργάνωσης και της άμεσης δημοκρατίας, γιατί αυτό είναι το πολύτιμο πετράδι που κουβαλάει πάντα το αυθόρμητο. Το να βάζουμε κάποιο σχέδιο εξωστρέφειας, πολιτικά αιτήματα κ.λπ. υπονομεύει εξ ορισμού το στοιχείο της αυτοοργάνωσης – η αυτο-οργάνωση γίνεται αυτο-σκοπός! Οι δε, επειδή ίσως πιστεύουν ότι το αυθόρμητο έχει στο DNA του την εξέγερση ή ίσως και τα σοβιέτ, θέλουν να το σπρώξουν να συναντήσει αυτό του το «πεπρωμένο» μια ώρα αρχύτερα. Καταλήγουν λοιπόν σε μια τακτική πίεσης για γρήγορη ριζοσπαστικοποίηση του πολιτικού περιεχομένου (προωθημένα ή και μάξιμουμ αιτήματα, στροφή στην «εργατική δουλειά» κ.λπ.).

Η δεύτερη προσέγγιση, στις διάφορες παραλλαγές της, θεωρεί από τα πριν χαμένη τη μάχη της ηγεμονίας σ’ αυτό το κίνημα και διεκτραγωδεί ή καθολικεύει όψεις (υπαρκτές, σημαντικές και πολύ επικίνδυνες) μικροαστικών ή ρατσιστικών - εθνικιστικών ανακλαστικών και συμπεριφορών, θεωρώντας τες παγιωμένες και μη αναστρέψιμες. «Ανάχωμα» που πατρονάρεται από δυνάμεις του συστήματος το θεωρεί το ΚΚΕ και καλεί σε απονενοημένες εκδηλώσεις του «πραγματικού κινήματος» (καταφέρνοντας να πετύχει καταλυτικές συγκρίσεις σε βάρος του «πραγματικού κινήματος»...) ενώ άλλες δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς θεωρούν ότι το Σύνταγμα «κατουράει στον τάφο της Αριστεράς κι αυτή νομίζει ότι ψιχαλίζει»...

Η όλη συζήτηση γίνεται με πλήρη αφαίρεση των πολιτικών, ταξικών και ιδεολογικών προσδιορισμών που επιδρούν σε όσους/ες γεμίζουν το «Σύνταγμα» και τις πλατείες των άλλων πόλεων, έχοντας στο φόντο μεταφυσικές θεωρήσεις για το «κοινωνικό υποκείμενο» ή απλώς το «κοινωνικό» και τη σχέση του με το «πολιτικό» ή σκέτα το «αυθόρμητο» και τις εξωτικές του «ιδιότητες». Και δυστυχώς, μεγάλο μέρος της Αριστεράς αποκοιμίζεται και δεν αντιλαμβάνεται πόσο κρίσιμη, επείγουσα, αμφίρροπη, ζωής και θανάτου είναι η μάχη για την ηγεμονία, δηλαδή για τις προοπτικές αυτού του κινήματος.
8.Όσον αφορά την παρέμβαση από τα μέσα, στις ίδιες τις πλατείες, η εμπειρία του Συντάγματος λέει ότι δύο είναι τα βασικά μέτωπα:

α. Η συλλογικοποίηση του «εμείς» σε όλη την έκταση της πλατείας, μέσα από την επικράτηση της «μίας αρχής», της Γενικής Συνέλευσης της πλατείας: Ώστε να σπάσει η κυριαρχία του απολιτίκ και εθνικιστικού στοιχείου στο πάνω μέρος της πλατείας, όπου δρουν οργανωμένοι πυρήνες των φασιστών, των «330 Ελλήνων», της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, της Σπίθας. Οι οργανωμένοι πυρήνες παρέμβασης στο πάνω μέρος της πλατείας, τα συνθήματα, το μοίρασμα σε χιλιάδες αντίτυπα των ψηφισμάτων της Γενικής Συνέλευσης, η μάχη των συμβόλων (με καταρχήν στόχο τον πλουραλισμό: πλακάτ, πανό, σημαίες της Ισπανίας, της Τυνησίας και της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης κ.λπ., αυτοκόλλητα και πλακάτ με τον Τσε Γκεβάρα κ.λπ.).

β. Η επέκταση και ο συντονισμός του κινήματος, με σύνθημα «πλατείες παντού - πανελλαδικός συντονισμός», ώστε να μετατραπεί σε καθοριστικό παράγοντα στις πολιτικές εξελίξεις: Υπάρχει πλέον ο ορατός κίνδυνος η φετιχοποίηση της αυτοοργάνωσης και η μάχη συσχετισμών και «πλασαρίσματος» μεταξύ δυνάμεων της Αριστεράς και του αναρχικού χώρου να οδηγήσουν σε γραφειοκρατικοποίηση, παραλυσία και εσωστρέφεια. Ο στόχος αυτού του κινήματος πρέπει να είναι να μετασχηματιστεί σε πανελλαδικό κίνημα με συντονιστικά όργανα εκλεγμένων και ανακλητών ή εναλλασσόμενων αντιπροσώπων και να διοργανώσει ένα μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στα μέσα Ιουνίου, τη μέρα που θα ψηφίζεται στη Βουλή το νέο «πακέτο» μέτρων (πρόσθετα μέτρα 6,4 δισ. ευρώ για το 2011, Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2011-2015, αποκρατικοποιήσεις και ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας και των υποδομών του Δημοσίου). Δεν μιλάμε για «αποκέντρωση» του κινήματος, για κίνηση από το κέντρο στην περιφέρεια, αλλά για γεωγραφική και κοινωνική εξάπλωση, για επέκταση και πανελλαδική του συγκρότηση με έμφαση στο «κέντρο» των πολιτικών εξελίξεων, την Αθήνα και το Σύνταγμα.

9.Όμως τα προηγούμενα δεν αρκούν, γι’ αυτό η παρέμβαση της Αριστεράς και των δυνάμεών της δεν πρέπει να εξαντλείται σ’ αυτά! Πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα: «Βγήκαμε στους δρόμους και τις πλατείες και δεν πρόκειται να φύγουμε μέχρι να γίνει τι; Μέχρι να πετύχουμε τι;». Αν δεν απαντηθεί αυτό το ερώτημα, το κίνημα θα παραμείνει κίνημα διαμαρτυρίας και θα ξεφουσκώσει ή θα λεηλατηθεί από αλλότρια πολιτικά σχέδια. Η Αριστερά θα κριθεί καταλυτικά από το αν θα δώσει την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα και στη συνέχεια από το ποια απάντηση θα δώσει. Μόνο έτσι θα ξεφύγει από το τσουβάλιασμα του «να φύγουν όλοι, και οι 300», μόνο έτσι θα αποφύγει τη θανάσιμη λαβή που τη θέλει μέρος και όχι απάντηση στην κρίση του πολιτικού συστήματος. Και εδώ δύο απαντήσεις υπάρχουν: Η πρώτη, υπάρχει ήδη και δουλεύεται μαζικά: μια νέα εθνική ενότητα για τη διαπραγμάτευση με την τρόικα και τους πιστωτές. Είτε έχει την εκδοχή του Σαμαρά («να διαπραγματευτούμε όλοι μαζί») είτε την εκδοχή του Θεοδωράκη («να αντισταθούμε όλοι μαζί»), το αίτημα είναι η «εθνική αντίσταση και η εθνική αναγέννηση». Να φύγουν οι «πουλημένοι» και να πάρουν την εξουσία οι «αντιστασιακοί». Η δεύτερη απάντηση προς το παρόν ακούγεται τόσο ασθενικά, ώστε δεν μπορεί να επηρεάσει πραγματικά το κίνημα. Είναι το «Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε» σε συνδυασμό με το αίτημα «να φύγουν η κυβέρνηση, η τρόικα και όλοι οι πολιτικοί υπάλληλοι των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των τοκογλύφων πιστωτών». Για να γίνουν αυτά, «όλη η εξουσία στο λαό» και «κυβέρνηση της Αριστεράς, με πρόγραμμα απαλλαγής από τη δικτατορία των αγορών και του κέρδους», πυροδότηση μιας ευρωπαϊκής και διεθνούς ανταρσίας ενάντια στην Ε.Ε. και την εξουσία του κεφαλαίου.

Με όσα προωθούνται αυτή την περίοδο, με το νέο δάνειο και το νέο μνημόνιο, με την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας και πιθανότατα μια κυβέρνηση με εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς στα βασικά υπουργεία, είναι η εισαγωγή σε μια περίοδο που το φάσμα της ελληνικής κατάρρευσης και των θανάσιμων κινδύνων με τους οποίους απειλεί τον ελληνικό καπιταλισμό, την ΟΝΕ και το διεθνές σύστημα γίνεται όλο και πιο έντονο. Σε αυτή την περίοδο το «κράτος έκτακτης ανάγκης» (με τη συνεπικουρία της φασιστικής τρομοκρατίας) θα αναλάβει να σώσει τον ελληνικό καπιταλισμό και θα γίνει αδίστακτο στις μεθόδους που θα χρησιμοποιήσει. Οι εξελίξεις πλέον θα προχωρήσουν, με «εκτροπές», με τη φωτιά και το σίδερο. Το σχέδιο της εθνικής ενότητας είναι η «μεγάλη πύλη» για την  εισαγωγή σε τέτοιες εξελίξεις. Ας μην επιτρέψουμε να υφαρπάξει την κοινωνική «νομιμοποίηση» ηγεμονεύοντας στο κίνημα των αγανακτισμένων. Η Αριστερά πρέπει να είναι «απέναντι» σε όλη τη γραμμή! Και να ετοιμάζεται για τα δύσκολα, αλλά και για τις ανατρτοπές που έρχονται.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, ας αναλογιστούμε τη σημασία αυτής της μάχης, ας αναλογιστούμε πόσα πρέπει να γίνουν τις επόμενες κιόλας μέρες για να κερδηθεί αυτή η μάχη, ας εγκαταλείψουμε τους πανηγυρισμούς και τους επικολυρικούς «χαιρετισμούς» προς το κίνημα, ας πάψουμε να σπαταλάμε την πολιτική μας ενέργεια σε ενδοαριστερές οργανωτικές μάχες για το «πλασάρισμα», ας εκπονήσουμε ένα νικηφόρο πολιτικό σχέδιο και ας εμπλακούμε στη μάχη σε όλο το εύρος του «μετώπου»!

Αθήνα 1 Ιουνίου 2011

1η Λαϊκή Συνέλευση Αγανακτισμένων Πλατείας Αγίας Παρασκευής

Παρασκευή 3 Ιούνη γύρω στις 6 το απόγευμα φάνηκαν στη πλατεία Αγίας Παρασκευής οι πρώτες κι οι πρώτοι αγανακτισμένοι συμπολίτες μας. Κάποιοι γνώριμοι από την “Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγ. Παρασκευής” κι από την “Πρωτοβουλία Πολιτών Αγίας Παρασκευής”. Γρήγορα άρχισαν να έρχονται “αγανακτισμένες” κι “αγανακτισμένοι” που δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας κι έπεσε η σχετική αμηχανία: “Ποια/ος να είναι αυτή/ός;” “Λες να πέσει κανένα καπέλωμα;” και όλες οι ανάλογες σκέψεις που περνάνε από το μυαλό όλων μας με τόσα που έχουν δει τα ματάκια μας…

Κάποιος είχε μια ιδέα για να σπάσει ο πάγος και για ν’ αρχίσει η γνωριμία κι η κουβέντα. Βρέθηκαν κάποια χαρτόνια, μαρκαδόροι και γρήγορα αποφασίσαμε ομόφωνα να γράψουμε την ταυτότητα της Λαϊκής Συνέλευσης κι ένα σύνθημα από τη συνέλευση στο Σύνταγμα. Με το που μπήκε το πλακάτ σ’ ένα φανοστάτη και καθίσαμε όλες κι όλοι στον κύκλο, γρήγορα η Συνέλευσή μας πήρε μπρος και γύρω στους 50 φίλες και φίλοι ετοιμάστηκαν να βγουν από τη μοναξιά τους, ν’ ανοίξουν την καρδιά τους, να βγάλουν την αγανάκτησή τους, να ξεπεράσουν τους φόβους και τις ενοχές που φορτώθηκαν τόσα χρόνια… Με την εμπειρία του Συντάγματος, γρήγορα ορίστηκε κάποιος να διευθύνει τη συζήτηση και κάποια φίλη να κρατάει πρακτικά. Όλες οι ομιλίες που ακολούθησαν είχαν τη δική τους αλήθεια, η καθεμιά κι ο καθένας μας έβγαζε ελεύθερα τις αγωνίες του, τους φόβους του, τα όνειρά του , η μόνιμη επωδός ήταν πάντως: “ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΟ”.
Ήταν φυσικό σε μια σύναξη πολιτών με ηλικίες από 18 έως 60 και βάλε χρόνων με ένα μωσαϊκό επαγγελμάτων, πολιτικών καταβολών και πάει λέγοντας, να ακουστούν κι απόψεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν κι αλληλοσυγκρουόμενες. Αυτό όμως που υπογράμμιζε όλες τις ομιλίες ήταν ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να τα βρούμε μεταξύ μας γιατί μόνο με το πλήθος μας και την ενότητά μας θα τους κάνουμε να φύγουν μια ώρα αρχύτερα

Μετά από προτάσεις για τις πρώτες δράσεις μας, αποφασίστηκε ομόφωνα η υπστήριξη στην απόφαση της συνέλευσης του Συντάγματος, την οποία θεωρούμε κέντρο του αγώνα που πρέπει να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο. Την Κυριακή συγκεντρωνόμαστε στις 5.00 μ.μ στην κάτω πλατεία, ακολουθεί πορεία στη Δουκίσσης Πλακεντίας και αφού κλείσουμε τα ακυρωτικά κατεβαίνουμε στο Σύνταγμα. Νέα συνέλευση την Τρίτη στις 7.00 στο θεατράκι της κάτω πλατείας.

ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΦΥΓΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΑΥΤΟΙ!

ΟΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

http://youtu.be/iRoebm2KLEI

Συνέντευξη του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στην εκπομπή "Πρωϊνή Ενημέρωση" της ΝΕΤ (Κ. Αρβανίτης - Μ.Κατσίμη)

---

• Αυτός ο κόσμος που συγκεντρώνεται καθημερινά στις πλατείες της χώρας βγάζει ένα κύριο αίτημα, δημοκρατία. Και, δεύτερον, μην συνεχίζετε σ΄ αυτόν τον αδιέξοδο δρόμο.

• Η νέα κοινωνική πλειοψηφία υπάρχει, πολιτική πλειοψηφία δεν υπάρχει.

• Ο κ. Καρατζαφέρης τώρα που βλέπει το αδιέξοδο, που βλέπει ότι βυθίζεται το καράβι, όπως τα ποντίκια στο καράβι πέφτουν πρώτα να σωθούν, έτσι κι αυτός προσπαθεί να σωθεί γιατί βλέπει ότι  η λαϊκή κατακραυγή είναι τεράστια

• Δεν περνάνε μέτρα διάλυσης της χώρας και ξεπουλήματος της κοινωνίας με το λαό στους δρόμους. Δεν περνάνε και τα εκβιαστικά διλήμματα που ετέθησαν από τα πιο επίσημα χείλη.

• Υπάρχει εκβιασμός γιατί δίνουν κάποια χρήματα και θέλουν να κερδίσουν πολλαπλάσια. Και θέλουν να πάρουν και το δημόσιο πλούτο και θέλουν να εξασφαλίσουν συνθήκες εργασιακές τύπου Ασίας,

• Υπάρχουν διαπραγματευτικές δυνατότητες μεγάλες για τη χώρα από μια κυβέρνηση η οποία θα είχε στοιχειωδώς διάθεση να διαπραγματευτεί. Δεν την έχει. Δεν είναι στο DNA της. Εδώ ο Πάγκαλος έλεγε «οι ισχυροί βάζουν τις κόκκινες γραμμές, δεν έχουμε να διαπραγματευτούμε τίποτα».

• Χρειάζεται ένα άλλο σχέδιο αναδιανομής του πλούτου και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας

• Υπάρχει ανάγκη ενός νέου συνασπισμού εξουσίας που θα περιλαμβάνει τις δυνάμεις της αριστεράς -όσες το θέλουν.

• Πρέπει να τους ακούσουμε αυτούς τους ανθρώπους που βγαίνουν έξω. Όχι να τους καθοδηγήσουμε. Να τους ακούσουμε

• Εμείς λέμε αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Όταν το λέγαμε τόσον καιρό αυτό, έπεφταν να μας φάνε, αυτοί οι οποίοι βγαίνουν τώρα και εκβιάζουν με το ευρώ και παίζουν παιχνίδια.

• Αυτό το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός. Αυτοί οι οποίοι το δημιούργησαν πρέπει να το χρεωθούν κιόλας

• Επίθεση στον κοινοβουλευτισμό ήταν ότι έχουμε μια δανειακή σύμβαση, ένα χρόνο τώρα, βάσει της οποίας δανειζόμαστε, και δεν την έχουμε ψηφίσει.

---

-    Νομίζω ότι τα πράγματα πρέπει να ειπωθούν πολύ καθαρά. Υπάρχει κυβερνητική πρόταση εξουσίας από την αριστερά το τι να κάνουμε;…

Σήμερα δεν υπάρχουν οι συσχετισμοί, όμως αυτό το οποίο γίνεται θα έλεγε κανείς ότι είναι πρωτοφανές. Αναδιατάσσονται οι συσχετισμοί και αναπροσδιορίζεται και η αντίληψη του καθενός από μας για τα πράγματα και αναδιατάσσεται το πολιτικό σύστημα. Κλυδωνίζεται το πολιτικό σύστημα. Αυτός ο κόσμος που συγκεντρώνεται καθημερινά στις πλατείες της χώρας, με αιτήματα σύνθετα, πολύμορφα, ένα πολυσυλλεκτικό πράγμα, βγάζει όμως, αν τα συνθέσεις όλα αυτά, ένα αίτημα, δημοκρατία κατ΄ αρχήν. Το κύριο αίτημα που βγαίνει είναι δημοκρατία. Και, δεύτερον, μην συνεχίζετε σ΄ αυτόν τον αδιέξοδο δρόμο.

Εμείς πιστεύουμε ότι μέσα απ΄ αυτές τις διεργασίες μπορεί να προκύψει -ήδη υπάρχει μια νέα κοινωνική πλειοψηφία, μια πλειοψηφία που λέει, δεν σκύβουμε το κεφάλι, δεν πηγαίνουμε σ΄ αυτόν τον μονόδρομο επειδή σώνει και καλά μας λέει ότι είναι μονόδρομος, γιατί στη ζωή δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Γιατί αυτός ο μονόδρομος μας οδηγεί σε ένα εφιαλτικό αδιέξοδο. Άρα να ανιχνεύσουμε άλλους δρόμους. Αυτό είναι το μήνυμα. Τουλάχιστον εγώ αυτό καταλαβαίνω…

-    Εσείς όμως είστε κόμμα…

Επειδή είμαστε κόμμα, ότι αυτή η νέα κοινωνική πλειοψηφία υπάρχει, πολιτική πλειοψηφία δεν υπάρχει. Και πρέπει να εργαστούμε για να τη δημιουργήσουμε. Δεν δημιουργείται όμως πολιτική πλειοψηφία ή εξελίξεις ή διεργασίες που αναιρούν την ουσία της δημοκρατίας. Γι αυτό εμείς λέμε ότι αυτή η κρίση δεν εκτονώνεται αλλιώς, παρά μόνο σε ανώμαλους δρόμους, που πρέπει όλοι να ευχόμαστε να μην πάμε σε ανώμαλους δρόμους, παρά μονάχα μέσα από το δημοκρατικό δρόμο.

-    Άρα εκλογές…

Προφανώς. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ο άλλος δρόμος είναι να δούμε εξελίξεις που θα γυρνάνε τη χώρα πάρα πολλά χρόνια πίσω.

-    Έχετε ζητήσει πολλές φορές εκλογές και χτες ο κ. Καρατζαφέρης είπε ότι θα αποσύρει τους βουλευτές του για να προκαλέσει σοκ και προφανώς να προκαλέσει εκλογές. Γιατί δεν κάνετε κι εσείς κάτι ανάλογο  για να προκαλέσετε εκλογές;…

Επιτρέψτε μου να πω ότι ο κ. Καρατζαφέρης διακρίνεται για τις πολιτικές του κωλοτούμπες και δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει από τον κ. Καρατζαφέρη να δώσει διέξοδο και λύσεις σε δημοκρατική κατεύθυνση.

-    Το είπε ο κ. Αλαβάνος όμως που δεν φημίζεται για τις πολιτικές του κωλοτούμπες…

 Καθένας κρίνεται για τις προτάσεις του. Ας κρίνουμε όμως τον κ. Καρατζαφέρη πρώτα και μετά βλέπουμε και τις φωνές που από τα αριστερά έλκονται από έναν κυρίαρχο στις μέρες αντικοινοβουλευτικό λαϊκισμό..

Ο κ. Καρατζασφέρης ήταν αυτός ο οποίος, όχι μόνο ψήφισε το μνημόνιο, αλλά υποστήριξε με θέρμη, στήριξε με θέρμη τις επιλογές της κυβέρνησης, τις επιλογές των μονόδρομων. Πριν από μια βδομάδα, λιγότερο από μια βδομάδα ήταν αυτός  ο οποίος με πάθος προσπαθούσε να πείσει τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Σαμαρά, περισσότερο τον κ. Σαμαρά να πάνε σε μια κυβέρνηση, να πάρει κι αυτός ένα υπουργείο, για να περάσουν τα μέτρα, να προχωρήσουμε δήθεν να σώσουμε την Ελλάδα αν γίνει αυτός υπουργός. Τώρα που βλέπει το αδιέξοδο, που βλέπει ότι βυθίζεται το καράβι, όπως τα ποντίκια στο καράβι πέφτουν πρώτα να σωθούν, έτσι κι αυτός προσπαθεί να σωθεί γιατί βλέπει ότι  η λαϊκή κατακραυγή είναι τεράστια.

Ο καινούργιος παράγοντας που μπαίνει στις εξελίξεις, με τρόπο ιδιαίτερα καθοριστικό, είναι ο λαϊκός παράγοντας. Δεν περνάνε μέτρα διάλυσης της χώρας και ξεπουλήματος της κοινωνίας με το λαό στους δρόμους. Δεν περνάνε. Και τα εκβιαστικά διλήμματα που ετέθησαν από τα πιο επίσημα χείλη, από τον υπουργό  των Οικονομικών στη σύνοδο των πολιτικών αρχηγών, αργότερα από τα διεθνή ΜΜΕ, βλέπετε ότι καταρρέουν. Τι μας έλεγαν πριν από μια βδομάδα; Τελείωσε η 5η δόση, ξεχάστε την 5η δόση, ξεχάστε την αν δεν περάσουν τα μέτρα. Σήμερα τι μας λένε; Σήμερα άλλαξαν το τροπάρι. Σήμερα μας λένε ότι υπάρχει η δυνατότητα για δανεισμό. Λάθος κι αυτός ο δανεισμός…

-    Θα πάρουμε την 5η δόση με τα νέα σκληρά μέτρα, δεν θα την πάρουμε χωρίς μέτρα…

Την 5η δόση θα την πάρουμε είτε έτσι, είτε αλλιώς…

-    Χωρίς να πάρουμε μέτρα;…

.. Είτε έτσι, είτε αλλιώς και το υπογράφω. Να το πω πολύ απλά να το καταλάβει ο κόσμος. Χρωστάγαμε 200 τόσα δις και μας έδωσαν και 110. Χρωστάμε συνολικά 350. Είναι δυνατόν για 12 από τη δόση που ήδη έχουν αποφασίσει να μας δώσουν, να χάσουν και τα 350; Είναι δυνατόν; Αυτοί θα τα χάσουν. Αν πάμε σε χρεοκοπία, θα χάσουν οι δανειστές, οι πιστωτές, αυτοί που μας αιμοδοτούν -όσο μας δίνουν, τους δίνουμε όμως- κάθε μήνα που περνάει πληρώνουμε τοκοχρεολύσια, πληρώνουμε τόκους, κερδίζουμε από τους τόκους, δεν μας τα χαρίζουν τα λεφτά. Ήδη απ΄οσα μας έχουν δώσει, έχουν βγάλει 20 εκατ. τόκους. Η Γερμανία μόνο έχει βγάλει 20 εκατ. τόκους.

Άρα λοιπόν ας αφήσουμε αυτή την κινδυνολογία. Δεν υπάρχει περίπτωση να μας οδηγήσουν σε πτώχευση, παρά μονάχα  εάν έχει αποφασίσει η Γερμανία να φύγει από το ευρώ. Δεν φαίνεται να το έχει αποφασίσει.

Προσέξτε η Γερμανία να φύγει από το ευρώ, όχι εμείς. Γιατί αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ,  όπως κινδυνολογεί η κα Δαμανάκη, ο κ. Δασκαλόπουλος, όλοι αυτοί οι οποίοι με την τακτική τους οδηγούν σε καταστροφή το τραπεζικό σύστημα…

-    Δεν τα λέει όμως μόνο η κα Δαμανάκη και ο κ. Δασκαλόπουλος…

.. Αν  η Ελλάδα φύγει από το ευρώ, σε μια βδομάδα θα αναγκαστεί να φύγει η Γερμανία. Γιατί; Γιατί αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ,  τις επόμενες μέρες, αν το αποφασίσει μια Παρασκευή, τη Δευτέρα το πρωί θα είναι τόσο μεγάλο αυτό το ντόμινο.. η υποτιμητική κερδοσκοπία στις χώρες της περιφέρειας, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Βέλγιο,  που το κόστος διάσωσης αυτών των χωρών για την ευρωζώνη και για τη Γερμανία θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το να παραμείνει η Γερμανία στο ευρώ. Θα αφήσει τους άλλους να τις σώσουν και θα φύγει η ίδια.

Άρα λοιπόν, όσο δεν έχουν αποφασίσει τη διάλυση της ευρωζώνης, όσο δεν έχουν αποφασίσει να φύγουν οι ίδιοι, νομίζω ότι κίνδυνος χρεοκοπίας με την έννοια, να αφήσουν δηλαδή την Ελλάδα να μην πάρει τις δόσεις δεν υπάρχει. Υπάρχει εκβιασμός γιατί δίνουν κάποια χρήματα και θέλουν να κερδίσουν πολλαπλάσια. Και θέλουν να πάρουν και το δημόσιο πλούτο και θέλουν να εξασφαλίσουν συνθήκες εργασιακές τύπου Ασίας, τύπου Κίνας, θέλουν οι εργαζόμενοι να μην παίρνουν μισθούς.. και καθόλου να μην έπαιρναν, να δούλευαν τζάμπα, θα το ήθελαν επίσης.. Αυτός ο εκβιασμός υπάρχει αυτή τη στιγμή.

-    Θα  επανέλθω στην αρχική μου σκέψη, γιατί την θέτουμε σ΄ αυτή την εκπομπή πάρα πολύ καιρό, σ΄αυτό που λέμε πρόταση, πρόταση..

.. Γράφει ένα .. κίνδυνος χρεοκοπίας δεν υπάρχει. Να κάνω μια παρατήρηση σ΄ αυτό; Ο μόνος κίνδυνος που υπάρχει είναι αυτοί οι ανεύθυνοι χειρισμοί από την πλευρά της κυβέρνησης, που η ίδια προαναγγέλλει και διαλαλεί τη χρεοκοπία της χώρας, να οδηγήσουν σε τραπεζικό κραχ.

Πριν μια βδομάδα πήρα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και του είπα, αυτό που κάνει η κυβέρνηση είναι ανεύθυνο. Μας καλείτε αύριο σε έκτακτη σύγκληση πολιτικών αρχηγών, ενώ υπάρχει  η άποψη της κας Δαμανάκη, ο εκβιασμός της επιτρόπου ότι θα φύγουμε από το ευρώ και δεν έχει διαψευστεί. Ξέρετε τι θα γίνει αύριο; Όσο εμείς θα συνεδριάζουμε, ο κόσμος θα πηγαίνει στις τράπεζες και θα σηκώνει τις καταθέσεις. Συμμερίστηκε εν μέρει την άποψή μου, είπε να δούμε τι θα κάνουμε, να βάλουμε ένα θέμα στη σύνοδο ώστε να μην δημιουργείται αυτός ο πανικός. Ενάμισι δις καταθέσεις έφυγαν από την Πέμπτη που ανακοινώθηκε η έκτακτη σύνοδος μέχρι τη Δευτέρα. Οι ίδιοι, με την ανευθυνότητα που τους διακρίνει, μπορεί να οδηγήσουν σε ένα κραχ του τραπεζικού συστήματος.

-    Λέτε ότι το είπε η κυρία Δαμανάκη για να εκβιάσει τον κόσμο να περάσουν τα σκληρά μέτρα. Εσείς δεν έχετε ακούσει να συζητείτε αυτό και από πιο επίσημα χείλη από την Ευρώπη; Σύμβουλοι το λένε ο Ζισκάρ ντ΄ Εστέν το είπε. Δεν το είπε μόνο η κα Δαμανάκη. Εσείς το παρουσιάζετε ότι το είπε μόνο το ΠΑΣΟΚ για να τρομοκρατήσει τον κόσμο να περάσει τα σκληρά μέτρα…

Το είπε πρώτος ο πρόεδρος του ΣΕΒ…

-    Λέω από το εξωτερικό…

Στο εξωτερικό υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση αυτή τη στιγμή, η οποία διεξάγεται και με έναν τρόπο ασύντακτο, ακατάστατο. Και αυτό είναι πλεονέκτημα για τη χώρα. Υπάρχουν διαπραγματευτικές δυνατότητες μεγάλες για τη χώρα από μια κυβέρνηση η οποία θα είχε στοιχειωδώς διάθεση να διαπραγματευτεί. Δεν την έχει. Δεν είναι στο DNA της. Εδώ ο Πάγκαλος έλεγε οι ισχυροί βάζουν τις κόκκινες γραμμές, δεν έχουμε να διαπραγματευτούμε τίποτα.

Αλλά, αν πάρεις τρεις διαφορετικούς υπουργούς Οικονομικών της Ε.Ε. αυτή τη στιγμή θα βρεις πέντε διαφορετικές απόψεις. Η ουσία είναι μία, ότι όσο δεν αποφασίζουν τη διάλυση της ευρωζώνης και την έξοδο της Γερμανίας, δεν τους συμφέρει να αφήσουν τη χώρα να χρεοκοπήσει. Αυτό ας το καταλάβει ο κόσμος. Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας έρχεται από εμάς τους ίδιους, από μια κυβέρνηση, που πρωτοφανώς δεν υπάρχει άλλη κυβέρνηση στον κόσμο, να διαλαλεί τη χρεοκοπία της χώρας.

-    Ρωτώ, ο κόσμος είναι στους δρόμους, μπορεί να αυξηθεί.. αυτό το πράγμα συνεχίζεται, έχει και μια υγεία και μια ανησυχία. Σας είπα στην αρχή ότι εσείς είστε κόμμα. Δεν μπορούν οι κάτω να καθορίσουν το πλαίσιο. Τα κόμματα θα πουν το πλαίσιο και θα δούμε μετά  αν η κοινή γνώμη θα συνταχθεί…

Ναι, αλλά πρέπει να τους ακούσουμε τους κάτω…

-    Ναι, αλλά και εσείς σαν κόμμα έχετε μια πρόταση εξουσίας.. Όλα τα κόμματα είναι κόμματα εξουσίας…

Εμείς πολύ έγκαιρα διαπιστώσαμε…

-    Επιμένω στο τι θα κάνουμε. Ποια είναι η οικονομική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, σε τι μοντέλο ανάπτυξης πρέπει να πάει η χώρα, ποιο είναι το δίλημμα;… Για τον σοσιαλισμό παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ;…

Είναι πολύ εύλογα τα ερωτήματα και νομίζω ότι κάποιοι ρωτάνε για τον σοσιαλισμό, ενώ κορόιδευαν και γελάγανε όσοι το άκουγαν τα προηγούμενα χρόνια, είναι κι αυτό ένα βήμα. Θα σας πω.

Νομίζω ότι δύο είναι οι βασικοί πυλώνες μιας εναλλακτικής πρότασης. Ο πρώτος και ουσιαστικότερος πυλώνας είναι ένα άλλο σχέδιο αναδιανομής του πλούτου και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Γιατί εμείς διαφωνούμε με το μνημόνιο; Με το μνημόνιο διαφωνούμε  γιατί παράγει ύφεση και δεύτερον γιατί είναι κοινωνικά άδικο. Άρα τι χρειάζεται; Χρειάζεται ένα άλλο πρόγραμμα -το οποίο εμείς το έχουμε περιγράψει- με μεγάλη φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο, να πληρώσουν αυτοί που έχουν τα λεφτά. Να πληρώσουν αυτοί οι οποίοι έχουν βγάλει 600 δις καταθέσεις -Έλληνες είναι δεν είναι ξένοι, πατριώτες και αυτοί- έχουν βγάλει 600 δις καταθέσεις σε τράπεζες της Ελβετίας. Οι κρατικοδίαιτοι, οι τσιφλικάδες και οι διεφθαρμένοι δεν είναι στις δημόσιες υπηρεσίες, όπως μας έχουν πει τόσο καιρό -και ο κόσμος που μαζεύεται στο Σύνταγμα δεν έχει αίτημα να μειωθεί το δημόσιο, άλλα αιτήματα έχει. Οι κρατικοδίαιτοι, οι τσιφλικάδες και οι διεφθαρμένοι είναι στον ΣΕΒ, που πηγαίνει και ο πρωθυπουργός και ο Σαμαράς και υποκλίνονται. Εκεί είναι. Και στους εφοπλιστές, που έχουμε τον μεγαλύτερο στόλο στον κόσμο και δεν έχουν συμβάλει καθόλου στην ελληνική οικονομία.

Υπάρχουν χρήματα, πράγματι. Πού έχουν πάει αυτά; Να γίνει λοιπόν περιουσιολόγιο. Όχι μονάχα τα εισοδήματα που φοροφεύγουν, φοροκλέβουν και φοροαποφεύγουν. Να γίνει περιουσιολόγιο να καταλάβουν και να μάθουν όλοι οι Έλληνες ποιοι έχουν τα λεφτά, πού τα έχουν, γιατί τα έχουν πάει στο εξωτερικό και να βρουν έναν τρόπο ώστε να τους φορολογήσουμε.

Και να σας πω και κάτι άλλο. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει ο κ. Τρισέ και να λέει ότι θα κόψουμε τη δυνατότητα χαμηλότοκου δανεισμού, θα κόψουμε δηλαδή τη ρευστότητα από τις ελληνικές τράπεζες. Εγώ θα έλεγα να την συνεχίσει αλλά σε δημόσιες τράπεζες.  Την ίδια στιγμή όμως που έχουν φύγει πάνω από 60 δις και έχουν πάει στο εξωτερικό σε καταθέσεις. Θα υπάρξει ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων;  Θα δούμε, θα απαιτήσουμε από την ΕΚΤ όσες καταθέσεις φεύγουν και πάνε στο εξωτερικό αντίστοιχη ρευστότητα να υπάρχει και στην Ελλάδα;…

Δεύτερος πυλώνας το χρέος…

-    Μισό λεπτό.. Αυτά πώς θα τα διαπραγματευόμαστε. Θεωρείτε εσείς ότι πρέπει να γίνουν εκλογές…

.. Να υπάρξει μια νέα πλειοψηφία …

-    Νέα πλειοψηφία…. Προφανώς θα είναι συνασπισμός…

.. Εμείς προσδιορίζουμε αυτή τη νέα πλειοψηφία. Μιλάμε για την ανάγκη ενός νέου συνασπισμού εξουσίας που θα περιλαμβάνει τις δυνάμεις της αριστεράς -όσες το θέλουν. Πιστεύουμε ότι θα; αναγκαστεί και η ηγεσία του ΚΚΕ να καταλάβει ότι δεν μπορεί να την ενδιαφέρουν μόνο τα ποσοστά τους, αλλά πρέπει να δούμε και τη σωτηρία της χώρας, των εργαζόμενων. Και θα περιλαμβάνει και τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται μαζικά, καταθέτουν τις κομματικές τους ταυτότητες οι άνθρωποι, από το ΠΑΣΟΚ. Δεν πιστεύω ότι το 44% του ελληνικού λαού που πριν από ενάμισι χρόνο ψήφισε ΠΑΣΟΚ είναι άνθρωποι που έχουν έναν δημοκρατικό προσανατολισμό, αξίες, ιδανικά, οράματα….

-    Εσείς δεν είστε σύστημα;…

Τι εννοείτε σύστημα; Πολιτικό σύστημα;…

-    Ναι…

Όλοι ανήκουμε σ΄αυτό το πολιτικό σύστημα. Άλλοι έχουν μεγαλύτερη ευθύνη όμως κι άλλοι λιγότερη.

-    Γιατί δεν το εισπράττετε εσείς πολιτικά;….

Εγώ σας είπα πρώτος ότι πρέπει να τους ακούσουμε αυτούς τους ανθρώπους που βγαίνουν έξω. Όχι να τους καθοδηγήσουμε. Να τους ακούσουμε.

-    Εάν εκλεγεί ο ΣΥΝ με άλλες δυνάμεις κ.λπ. τι θα κάνετε; Θα πάτε στην Ε.Ε. και θα επαναδιαπραγματευτείτε το μνημόνιο;..

Βεβαίως…

-    .. Ή θα πείτε φεύγουμε από την Ε.Ε.    …

Κάθε άλλο. Η Ε.Ε. σήμερα είναι το όπλο μας…

-    Τι.. Πείτε μας ακριβώς…

.. Εάν φύγουμε από την Ε.Ε., απλά μόνοι μας θα υποστούμε αυτή την φτωχοποίηση, την οποία υφιστάμεθα σήμερα μέσα από το ΔΝΤ.

-    Άρα, επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου…

Εμείς λέμε να αξιοποιήσουμε το χαρτί το ότι είμαστε μέσα, γιατί είμαστε βάρος και άρα αν πάμε στον πάτο θα τους πάρουμε μαζί μας, και να τους πούμε, φεύγουμε από το μνημόνιο, αφήστε την αναδιαπραγμάτευση, αυτή την καραμέλα. Δεν αναδιαπραγματεύεσαι το σφαγείο. Δεν διαπραγματεύεσαι αν θα σφαγείς με βαμβάκι ή με ξυραφάκι..

-    Ναι, αλλά πρέπει να διαπραγματευτείς για να πάρεις δανεικά…

.. Φεύγουμε από το μνημόνιο. Αφήστε λοιπόν τα δανεικά. Σας εξήγησα ότι έχουν περισσότερους λόγους απ΄όσους έχουμε εμείς να μας δώσουν δανεικά. Πάμε λοιπόν στην Ε.Ε. …

-    Αυτό το έχετε σίγουρο δηλαδή….

Πόσες φορές να το ξαναπώ; .. Πάμε στην Ε.Ε. και τους εξηγούμε. Εμείς θα πάμε σε ένα άλλο πρόγραμμα αναδιανομής του πλούτου για να μειώσουμε τα ελλείμματα. Αφήστε μας μόνους μας και βάζουμε μόνοι στους εαυτούς μας τόκους για να φτάσουμε στη μείωση των ελλειμμάτων. Πρώτον.

Δεύτερον. Δανεισμός. Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να μας στηρίξετε. Δεν το πιστεύετε εσείς; Αν δεν το πιστεύετε εσείς, κοιτάτε τις συνέπειες που έχετε. Και να προτείνουμε και να διεκδικήσουμε μέσα σε ένα πλαίσιο ισχυρής διαπραγμάτευσης και όρους, αλλά επί της ουσίας ένα σχέδιο για το χρέος το οποίο είναι ο μεγάλος βραχνάς. Κι εμείς λέμε αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Όταν το λέγαμε τόσον καιρό αυτό, έπεφταν να μας φάνε, αυτοί οι οποίοι βγαίνουν τώρα και εκβιάζουν με το ευρώ και παίζουν παιχνίδια. Λένε ότι δίνουμε λάθος σήμα στις αγορές. Εμείς που λέγαμε ευρωομολόγο, που λέγαμε επαναδιαπραγμάτευση

Και τώρα βγαίνουν οι ίδιοι και το λένε. Προσέξτε τώρα αντίφαση. Λένε ότι δεν αντέχει το ευρώ. Δεν αντέχει η ΕΚΤ και οι άλλες χώρες ένα 20%, 30% αναδιάρθρωση. Αλλά για 12 δις αντέχουν το 100% της ασύντακτης, της άτακτης αναδιάρθρωσης, που θα σημαίνει πτώχευση. Προσέξτε εδώ αντιφάσεις.

Αυτό το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός. Αυτοί οι οποίοι το δημιούργησαν πρέπει να το χρεωθούν κιόλας. Τόσα χρόνια κέρδιζαν από την ανάπτυξη, να μην βάλουν και μια δεκάρα να πληρώσουν.

Λοιπόν με ένα χρέος το οποίο υπερβαίνει το 150%, ψάξτε, ανοίξτε όλα σας τα κιτάπια, φέρτε εδώ όλους τους οικονομολόγους να μας πουν ποια χώρα κατάφερε να το αντιμετωπίσει λογιστικά. Μονάχα, ενδεχομένως, η Ιαπωνία, που έχει όμως άλλες παραγωγικές δυνατότητες ή χώρες όπως η Νορβηγία, που έχει όμως πετρέλαια. Εμείς δεν έχουμε τίποτε απ’ όλα αυτά. Όλες οι χώρες σαν την Ελλάδα, του επιπέδου της Ελλάδας, που αντιμετώπισαν μια κρίση χρέους η οποία υπερέβαινε τη διαχειρισιμότητά του 150% που έχει φτάσει τώρα 160%, αντιμετωπίστηκε μέσα από μια διαδικασία αναδιάρθρωσης.

Το ερώτημα είναι, αυτή η αναδιάρθρωση θα είναι προς όφελος του λαού ή εις βάρος του. Να συζητάμε τώρα αν είναι καλή ή κακή η αναδιάρθρωση, είναι σαν να λέμε είναι καλό ή κακό να βρέξει. Θα βρέξει κάποια στιγμή, η φύση είναι τέτοια που θα μας οδηγήσει εκεί. Το ερώτημα είναι θα προφυλαχτούμε από τη βροχή ή θα την αφήσουμε να γίνει κατακλυσμός. Θα φτιάξουμε αναχώματα, θα φτιάξουμε τρόπους για να μαζέψουμε το νερό και να το πάμε να ποτίσει τα άγονα χωράφια μας ή θα το αφήσουμε να ξεχειλίσει ώστε να επωφεληθούν οι κερδοσκόποι και το μεγάλο κεφάλαιο.

-  Θέλω να σας ρωτήσω, ξέρουμε ποιο είναι το χρέος; Τι χρωστάει αυτός ο τόπος, η χώρα τι χρωστάει, εμείς τι χρωστάμε; .

Αυτή την κουβέντα είχαμε στη Βουλή και σύσσωμες οι άλλες δυνάμεις, με εξαίρεση το ΚΚΕ…. - Μας είπαν δεν χρειάζεται να ξέρουμε, υπάρχει κανένας λόγος να ξέρουμε;

-    Εμείς θέλουμε να ξέρουμε…

Κάναμε πρόταση ελέγχου του χρέους. Να υπάρξει μια διακομματική Επιτροπή που να ελέγξει πώς δημιουργήθηκε, πότε δημιουργήθηκε, ποιος ήταν αυτός ο ρόλος ο φοβερός της Goldman Shacks, αυτής της παγκόσμιας τράπεζας που ορίζει τις τύχες όλων μας, που πήγαν αυτά τα σορταρίσματα τα φοβερά και δεν επενέβη κανένας εισαγγελέας, όπου έπαιζαν κερδοσκόποι και με τα CDS και με τα ελληνικά ομόλογα -τα CDS είναι τα ασφάλιστρα κινδύνου και τζογάρουν στη χρεοκοπία της χώρας. Μα ποιοι το κάνουν κατ’ αρχήν αυτό; Ποιοι; Και να μάθουμε για ποιο λόγο δημιουργήθηκε το χρέος. Είπα χαρακτηριστικά στη Βουλή, ότι απ’ αυτά τα 50-54, που χρωστάγαμε πέρυσι τον Μάιο και έπρεπε να μπούμε στο ΔΝΤ για να τα χρεώσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος τους ήταν δεκαετή ομόλογα, που επί Σημίτη πάρθηκαν για να πάρουμε την Ολυμπιάδα, τα C4I, τη Siemens και όλα αυτά. Όχι δεν θα είχαμε να τα πληρώσουμε, θα είχαμε να τα πληρώσουμε, αλλά ο κόσμος θα είχε άλλη αντίληψη, άλλη συνείδηση για το άδικο του μηχανισμού δημιουργίας του χρέους και άρα για το γεγονός ότι ο ίδιος δεν είναι απαραίτητο, δεν είναι δίκαιο, να υποστεί όλες αυτές τις θυσίες για να το πληρώσει.

Άρα, μια δίκαιη ρύθμιση του χρέους. Ο δανεισμός είναι λάθος τώρα που πάνε να κάνουμε στην Ε.Ε.. Προσέξτε, είναι σαν να έχουμε έναν άνθρωπο υπερχρεωμένο και να του δίνουμε δάνειο, και μάλιστα ακριβό δάνειο, με την απαίτηση αυτό το δάνειο να μην το αξιοποιήσει για να μπορέσει να βρει δουλειά και να παράγει ο ίδιος, αλλά για να αποπληρώνει τα προηγούμενα. Το μόνο που κάνουμε είναι να του φορτώνουμε την καμπούρα με νέα χρέη και νέα βάρη…

-    Μισό λεπτό, τον Ιούλιο είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι δεν θα έχουμε λεφτά να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Να μην τον πιστέψουμε, πάλι μας τρομοκρατεί;

-    

 Ο κ. Παπακωνσταντίνου και σωστά πράγματα να λέει, καλό είναι να μην τα λέει, διότι είναι τόσο αναξιόπιστος, ο οποίος αναγκάζεται να διαψεύδει τρεις φορές την ημέρα τον εαυτό του. Καλό είναι, λοιπόν, να μην συζητάμε  τι λέει ο κ. Παπακωνσταντίνου, να μιλήσουμε για κάποιον άλλο.

-    Δηλαδή, εσείς έτσι λέτε, ότι αυτό δεν υφίσταται;

-    Ότι υπάρχουν λεφτά οι δημόσιοι υπάλληλοι  να πληρώνονται, όλα συνεχίζονται χωρίς να πάρουμε δανεικά… αυτό λέτε εσείς και ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου λέει ψέματα; Αυτό λέτε..

Σας εξήγησα πριν από λίγο ότι τα περισσότερα απ’ όσα ακούγονται είναι μέσα σε ένα σχέδιο, που στόχο έχει να εκβιάσει την ελληνική κοινωνία για να παρθούν αυτά τα σκληρά μέτρα. Βεβαίως και πρέπει να πάρουμε κάποια δανεικά για να κινηθούμε. Το ερώτημα είναι θα τα πάρουμε για να βάλουμε σε κίνηση την παραγωγική μηχανή της χώρας; Με ένα πρόγραμμα, που σας το περιέγραψα πιο πριν, της παραγωγικής ανασυγκρότησης να οδηγηθούμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να έχουμε πλεόνασμα; Ή θα τα παίρνουμε αυτά τα χρήματα για να συνεχίζουμε να έχουμε ύφεση 5, 6 και 7% και δημόσιες δαπάνες…. Ξέρετε ποιο είναι τα τραγικό, το θετικότερο σενάριο του ΔΝΤ λέει ότι το 2020 η χώρα μας θα έχει πρωτογενείς δαπάνες 30% του ΑΕΠ. Ξέρετε ποιες χώρες έχουν πρωτογενείς δαπάνες 30% του ΑΕΠ; Της Αφρικής. Και όταν το είπα αυτό, μου είπαν ότι είμαι ρατσιστής. Ε, τι να κάνουμε που αυτές έχουν 30% του ΑΕΠ πρωτογενείς δαπάνες. Ξέρετε που μας οδηγούν; Η γενιά η δική μου,  και οι μικρότεροι από εμάς και η δική σας, είναι οι γενιές που θα περάσουν τις περισσότερες δυσκολίες. Εκατό χιλιάδες άνθρωποι της ηλικίας μας και λίγο νεότεροι φεύγουν στο εξωτερικό και είναι επιστήμονες. Ψάχνουν να βρουν δουλειά στο εξωτερικό και εγκαταλείπουν αυτή τη χώρα. Γιατί να τους παραδώσουμε αυτή τη χώρα, είναι δικιά τους; Είναι του κ. Προβόπουλου η χώρα; Είναι του κ. Γιούνκερ; Ποιανού είναι αυτή η χώρα;

Λοιπόν, αν δεν αντιδράσει ο λαός σε αυτή την φτωχοποίηση, σε αυτό το έγκλημα που γίνεται, θα τους την παραδώσουμε την χώρα μας και είναι κρίμα να τους την παραδώσουμε.

-    Έχουμε –και κλείνουμε έτσι την κουβέντα μας, έχουμε πάρα πολλά μηνύματα προβληματισμού και αυτό έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ήθελα να σας ρωτήσω κ. Πρόεδρε, έχουμε κάποιες εξάρσεις βίας..

Ευτυχώς τώρα όχι. Είχαμε παλαιότερα. Τώρα αυτό το κίνημα που βγαίνει το ειρηνικό, αναδεικνύει ότι στην τελική είναι πιο αποτελεσματική η μη βία. Και αυτό πρέπει όλους μας να μας προβληματίσει.

-    Στο μεγάλο μέρος. Όμως, προχθές οι βουλευτές είχαν μια περιπέτεια στο Κοινοβούλιο…

… Εντάξει, να μην το μεγαλοποιούμε…

-    καθόλου…

Είχαν μια περιπέτεια, ας έχουν και αυτοί μια περιπέτεια… Δεν το εγκρίνω, δεν το επικροτώ, αλλά μην το σπουδαιολογούμε τώρα. Εντάξει, υπήρξαν κάποιοι παππούδες – γιαγιάδες που πήγαν και αποδοκίμαζαν τους πολιτικούς και βγήκε ο κ. Πάγκαλος και μας είπε ότι ντρέπεται. Δεν ντρέπεται για αυτά που έχει πει τόσα χρόνια και γι’ αυτά που έχει κάνει, ντρέπεται επειδή κάποιοι βουλευτές βγήκαν απόν τον Εθνικό Κήπο νύχτα. Ε, βγήκαν νύχτα από τον Εθνικό Κήπο…

-    …και χθες κάποιοι άλλοι βουλευτές στην Κέρκυρα έφυγαν δια θαλάσσης…

Εγώ δεν επικροτώ όλα αυτά και θεωρώ ότι αυτές οι τακτικές είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης για να μετατρέψει το κλίμα. Αλλά να μην  τρελαθούμε κιόλας τώρα, ότι ήταν επίθεση στον κοινοβουλευτισμό, στη δημοκρατία. Εντάξει, επίθεση στον κοινοβουλευτισμό ήταν το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που έκαναν ένα χρόνο πριν και είπαν ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου θα υπογράφει συμβάσεις χωρίς να παίρνει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Επίθεση στον κοινοβουλευτισμό ήταν ότι έχουμε μια δανειακή σύμβαση, ένα χρόνο τώρα, βάσει της οποίας δανειζόμαστε, και δεν την έχουμε ψηφίσει. Δεν την έχουν φέρει τη δανειακή σύμβαση στη Βουλή να την ψηφίσουμε. Αυτή είναι η επίθεση στον κοινοβουλευτισμό. Μην τρελαθούμε τώρα ότι αισθάνεται ταπεινωμένος. Αυτοί οι άνθρωποι που φτύνανε, ξέρετε πόσο ταπεινωμένοι έχουν αισθανθεί, όταν ο Πάγκαλος έβγαινε και τους έλεγε ότι είναι τεμπέληδες, ότι είναι κοπρίτες, ότι αυτοί φταίνε, ότι μαζί τα φάγαμε και σήμερα δεν έχουν ούτε ένα χαρτζιλίκι να δώσουν στα εγγόνια τους;

-    Ναι αλλά έχουν και μια ψήφο για να διαμαρτυρηθούν αυτοί οι άνθρωποι, την οποία δε φαίνεται να χρησιμοποιούν.

Επαναλαμβάνω, ότι η μόνη λύση που θα οδηγήσει σε ομαλές εξελίξεις και δεν θα μας πάει σε ανώμαλες εξελίξεις είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Και αυτό που συζητάνε, όλα τα χαρτιά που έχουν βγάλει μέχρι τώρα καίγονται ένα – ένα. Πρώτο χαρτί έλεγε να φτιάξουμε κυβέρνηση προθύμων. Ευθεία αλλοίωση της λαϊκής εντολής είναι αυτή η κυβέρνηση των προθύμων. Ο λαός που ψήφισε τον Παπανδρέου, τον ψήφισε για να μας κυβερνήσει και με άλλο πρόγραμμα. Όχι για να φέρει τον Καρατζαφέρη και την Μπακογιάννη και να τους κάνει υπουργούς. Είναι αλλοίωση της λαϊκής εντολής, πως θα το κάνει αυτό; Ή τώρα λέει να μας κάνει μια άλλη κυβέρνηση τεχνοκρατών. Δηλαδή την κρατικοδίαιτη τραπεζοκρατία, τους τραπεζίτες που τους παραδώσαμε την οικονομία και μας τη φαλίρισαν και τις τράπεζές τους τις φαλίρισαν και θέλουν ζεστό κρατικό χρήμα, θέλουν να τους βάλουμε και στην κυβέρνηση. Να τους δώσουμε, δηλαδή, τη λαϊκή εντολή. Την κυβέρνηση να τους δώσουμε. Και θα δώσει λύση αυτό; Δηλαδή, αν γίνει Υπουργός Οικονομικών αντί για τον κ. Παπακωνσταντίνου, ο κ. Προβόπουλος ή ο κ. Παπαδήμος, δεν θα πηγαίνει ο κόσμος στο Σύνταγμα το βράδυ, αν είναι να εφαρμόσεουν την ίδια πολιτική; Και ακούμε και άλλες τρέλες, όπως το να βγάλουν νέο εκλογικό νόμο. Δεν φτάνει που κλέβουν 50 έδρες για να τις πάνε στο πρώτο κόμμα, να κλέβουν 150 ή θα έλεγα εγώ180 για να ψηφίζουν και τα μνημόνια με τα 2/3.

Λοιπόν, αυτές είναι λύσεις εκτροπής, οι οποίες μπορεί να μας οδηγήσουν σε ανώμαλες καταστάσεις, αντίστοιχες με αυτές που έζησε η χώρα στα Ιουλιανά, στην περίοδο της μεταπολίτευσης, της δικτατορίας εννοώ. Λοιπόν, δεν πρέπει να τους αφήσουμε να οδηγηθούν εκεί.

Τούτη την ώρα είναι βέβαιο -σας το υπογράφω εγώ- δεν υπάρχουν 151 βουλευτές στην κυβερνητική πλειοψηφία για να ψηφίσουν το νέο μνημόνιο. Δεν υπάρχουν, όχι γιατί ο κόσμος είναι έξω, γιατί οι ίδιοι καταλαβαίνουν ότι ήταν αδιέξοδο. Με τη σημερινή σύνθεση της Βουλής. Άμα παραιτηθούν καμιά τριανταριά, δεν ξέρω, μπορεί και να υπάρξουν. …Αλλά σήμερα δεν υπάρχουν. Το καταλαβαίνει αυτό ο Πρωθυπουργός ή θα βγαίνει συνεχώς να λέει ότι φταίει η παγκοσμιοποίηση, όπως μας είπε προχθές. Φταίει η παγκοσμιοποίηση. Ο ίδιος  υπήρξε πιθανότητα να έφταιξε πουθενά; Υπήρξε πουθενά η δυνατότητα να βγει κάπου και να πει έφταιξα κι εγώ, έκανα λάθος; Όχι, δεν έχει τη γενναιότητα να το παραδεχθεί. Ας αποκτήσει τη γενναιότατα να μην οδηγήσει τη χώρα σε ανώμαλες εξελίξεις, να μη γίνει παράγοντα ανωμαλίας. Και η μόνη δυνατότητα είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.

To Γραφείο Τύπου