Διήμερο Μαρξιστικού Προβληματισμού

Πάντα «υπέρ των πολιτών» η κυβέρνηση Σαμαρά …

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανταποκρινόμενη στο διαρκές αίτημα των μελισσοκόμων και στη γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA), η οποία διαπιστώνει άμεσο κίνδυνο για τις μέλισσες από τη χρήση των νεονικοτινοειδών εντομοκτόνων Imidacloprid και Clothianidin της εταιρίας Bayer Crop Science και του Thiamethoxam της εταιρίας Syngenta, ενέκρινε την Παρασκευή τον Κανονισμό για τον περιορισμό των τριών αυτών νεονικοτινοειδών.

Η πρόταση για την απαγόρευση δέχθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, τα πυρά των εταιριών Bayer Crop Science και Syngenta.

Όμως με τη θέση των βιομηχανιών τάχτηκε και η Ελληνική κυβέρνηση.

Η Ελλάδα αν και κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις σε παραγωγή μελιού στην ΕΕ, εκπροσωπούμενη από την κυβέρνηση στις αντίστοιχες ψηφοφορίες ψήφισε αρχικά κατά της απαγόρευσης των επικίνδυνων για τις μέλισσες εντομοκτόνων και στη συνέχεια σε ρόλο Ποντίου Πιλάτου, αποχή.

Να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα ...

(ένα σχόλιο του Θανάση Κοντονάτσιου)

Σκέφτομαι πως είναι προσβλητικό να σου απευθύνεται κάποιος, με επιτηδευμένα υποβλητική φωνή, με προσεκτικά φορμαρισμένη ευγένεια αλλά πάντοτε στην προστακτική, για να σε κατευθύνει κάπου που μπορεί να είναι καλό μέρος για εσένα μπορεί και όχι ή να σε προστατέψει από κάτι που μπορεί πράγματι να υπάρχει, μπορεί και όχι. Αφορμή για την σκέψη αυτή μου έδωσε το μήνυμα που ακούω όλο και συχνότερα στο μετρό της Αθήνας «παρακαλούμε να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα … mind your personal belongings».

Πρόσφατα προστέθηκε κι άλλη μια παραίνεση που καλεί όλους μας «να προσέχουμε» τα παιδιά μας και να «μην τους επιτρέπουμε» να πλησιάζουν τις γραμμές του τραίνου. Τα μηνύματα αυτά απευθύνονται μέσω του πανάκριβου δικτύου οπτικών ινών του Αθηναϊκού μετρό (που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για άλλα πολύ πιο χρήσιμα πράγματα) σε αυτό που θα ονομάζαμε «μάζα». Δηλαδή σε ένα εξαιρετικά μεγάλο πλήθος ανθρώπων που μετακινείται τακτικά με το συγκεκριμένο μέσο. Η πιθανότητα να ακούσει κάποιος τις παραινέσεις αυτές πέντε έως δέκα φορές κατά την διάρκεια μιας μέτριας διαδρομής είναι μεγάλες και φανταστείτε πόσες φορές ακούγονται μέσα σε ένα χρονικό διάστημα εβδομάδων ή μηνών, από το μεγάλο πλήθος των επιβατών που χρησιμοποιεί καθημερινά το μέσο.

Πρόκειται άραγε για χαμηλή νοημοσύνη των υπευθύνων του μέσου που μεταδίδουν εντελώς άχρηστα, δηλαδή στοιχειωδώς αυτονόητα, μηνύματα η για κάτι άλλο; Μήπως πρόκειται για κάτι λιγότερο αθώο και βαθύτερο; Για την αξιοποίηση δηλαδή του μέσου και της ευκαιρίας από κάποιο αφηρημένο authority ώστε να μεταδοθεί ένα στοχευμένο μήνυμα. Ένα μήνυμα σχεδιασμένο έτσι ώστε να θεωρηθεί (υφαρπάζοντας την ασυναίσθητη συναίνεσή του αποδέκτη) το ίδιο το κοινό ως στόχος ενός «σήματος» που εμπεριέχει την έμμεση αντιμετώπισή του ως αδαή και ανίκανο «κοινωνικό χυλό»;

Διότι η φαινομενικά αθώα και informative (sic) προστακτική «να προσέχετε τα πράγματά σας» υπονοεί είτε πως όλοι εμείς οι αποδέκτες της παραίνεσης είμαστε ανίκανοι να προσέξουμε τον εαυτό μας ή πως κινδυνεύουμε να μας κλέψουν, άρα ο διπλανός μας – ο κάθε διπλανός μας – είναι ένας εν δυνάμει εχθρός. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια έ; Είναι τόσο εύκολο αυτή η τεχνική του inception να μεταπηδήσει από τις στοές του μετρό στους δρόμους και στα σπίτια μας. Τόσο εύκολο !

Σκεπτόμενος αυτά, δεν μπόρεσε να μην έρθει στο μυαλό μου το μικρό αλλά περιεκτικό κείμενο του Noam Chomsky περί των δέκα τεχνικών ελέγχου των πολιτών. Στην παράγραφο που περιγράφει την στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά γράφει: «χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο αποδέκτης ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος».

Τα μηνύματα του τύπου «να προσέχετε τα πράγματά σας» και «να προσέχετε τα παιδιά σας» που εκτοξεύονται από τα μεγάφωνα του Αθηναϊκού μετρό, είναι ίσως πιο δηλητηριώδη και περισσότερο ύπουλα από τις φωτογραφίες του μεγάλου πατέρα στην κόκκινη πλατεία ή τις sofistique τεχνικές του Goebbels. Πρόκειται για όπλα που επιδρούν στην συνείδηση των πολιτών καθορίζοντας και υποβάλλοντας την θέση που ο ίδιος ο πολίτης, ανυποψίαστα, επιφυλάσσει για τον εαυτό του: την θέση του αδύναμου και διαχειριζόμενου υποκειμένου.

Το σύστημα και οι εκφραστές του μεταθέτουν τις μεθόδους τους, μεταπηδώντας από την επιβολή στην υποβολή διότι οι τεχνικοί της εξουσίας δίνουν πλέον βάρος στον υποσυνείδητο προγραμματισμό του ατόμου.

Για όσους με θεωρήσουν υπερβολικό, έχω την παράκληση να αντιμετωπίσουν τις μαζικές παραινέσεις «προσέχετε τα παιδιά σας» και «προσέχετε τα πράγματά σας» όχι ως προπόνηση χειραγώγησης της ατομικής και συλλογικής συνείδησης και μεθοδευμένης υποτίμησης του κοινού, ούτε ως τρυκ διαχείρισης της κοινωνίας -αφού αυτά τους πέφτουν βαριά- αλλά απλά και μόνο ως ευθεία υποτίμηση του πολίτη και ως βαθύτατη προσβολή της ίδιας της αισθητικής.

ΘΚ

ΦΙΛΟΙ ΣΥ.ΡΙΖ.Α Ε.Κ.Μ: 17 IOYNIOY.. ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ..!!

ΦΙΛΟΙ ΣΥ.ΡΙΖ.Α Ε.Κ.Μ: 17 IOYNIOY.. ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ..!!

Από την ομιλία - συζήτηση με τον Γιάννη Δραγασάκη στις 20 Μαϊου

«Δεν μπορείτε να κλείνετε σχολεία...»

Προς ποιά Ευρώπη;

 

Από το μανιφέστο των Jurgen Habermas, Peter Bofinger και Julian-Ninda Ruemelin:

[ http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=708228 ]

[ … ] Οι μελλοντικές προβολές που βασίζονται σε στατιστικά στοιχεία μας λένε πως η Ευρώπη οδεύει προς μια ακόμα αλλαγή, και προορίζεται να μεταβληθεί σε μια ήπειρο με μειούμενο πληθυσμό, παρακμάζουσα οικονομική δύναμη και συρρικνούμενη πολιτική σημασία. Ο λαός της Ευρώπης χρειάζεται να ξέρει πως ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει το κοινωνικό του μοντέλο και την πολιτιστική του ποικιλομορφία είναι να ενωθεί και να συνεργαστεί. Χρειάζεται να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα αν θέλει να επηρεάζει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τα διεθνή πολιτικά πράγματα και να συνεισφέρει σε λύσεις στα παγκόσμια προβλήματα. Εγκατάλειψη της ευρωπαϊκής ενοποίησης σήμερα, σημαίνει δια παντός αποχώρηση από την παγκόσμια σκηνή [ … ]

Από την απάντηση του Etienne Balibar στον Jurgen Habermas: Ποια δημοκρατική Ευρώπη;

[ http://enthemata.wordpress.com/2012/09/30/balibar ]

[ … ] η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης (είτε ονομαστεί «ομοσπονδία» είτε όχι) μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον υπό τον όρο ενός ουσιαστικού εκδημοκρατισμού, που να αγγίζει την ίδια τη φύση των εξουσιών και της αντιπροσωπευτικότητάς τους, και κατά συνέπεια τη νομιμοποίησή τους. Σε ό,τι με αφορά, είχα υποστηρίξει από καιρό μια πιο ριζοσπαστική θέση – την οποία  κάποιοι θα χαρακτήριζαν επισφαλή: ότι η πολιτική Ευρώπη, έξω από την οποία το μόνο που υπάρχει είναι  η παρακμή και αδυναμία των ευρωπαϊκών λαών, δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί και δεν είναι δυνατή, παρά μόνον εάν είναι πιο δημοκρατική από το σύνολο των  εθνών που την συναποτελούν [ … ]