(Παρ. 16/01/15 - 08:45)
Του ΣΤΑΘΗ*
Απολύθηκε απ’ το «Έθνος» ο δημοσιογράφος κ. Παναγιώτης Παναγιώτου (Παν-Παν) διότι δεν κατάφερε να επηρεάσει τον κ. Κουβέλη να ψηφίσει υπέρ του κ. Δήμα, καθώς ο κ. Παναγιώτου διαβεβαίωνε τον κ. Γ. Μπόμπολα ότι θα το κατορθώσει, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε εκλογές (το «Ποντίκι»
και άλλα μέσα ενημέρωσης). Δηλαδή, ένας δημοσιογράφος-οργανέτο του
εκδότη του (και) για άλλες δουλειές, ένας πολιτικός που είχε δώσει την
εντύπωση ότι μπορεί να επηρεάζεται από ένα οργανέτο -ή που είχε άλλοτε
επηρεασθεί από δαύτο- και ένας εκδότης που ταυτοχρόνως λαμβάνει
εργολαβίες απ’ το Δημόσιο. Δεν νομίζω ότι ο Μιχαήλ Αγγελος θα μπορούσε να έχει ζωγραφίσει καλύτερα το σύμπλεγμα της Διαπλοκής.
Κάθομαι και γραδάρω το πράγμα όσο πιο νηφάλια και ψύχραιμα μπορώ. Και από παντού είναι ορατό ότι η χώρα βρίσκεται στην πιο βαθειά παρακμή απ’ τη Μεταπολίτευση και μετά. Η κρίση έχει βγάλει στον αφρό όλη τη λάσπη που τη δημιούργησε. Για πρώτη φορά τέτοιο χάλι, τέτοιος κατιμάς! Ο κ. Βασίλης Οικονόμου, ΠΑΣΟΚ, ύστερα ΔΗΜΑΡ, ύστερα ανεξάρτητος, ύστερα παρ’ όλίγον ΕΛΙΑ, ύστερα παρόχθιος στο Ποτάμι - τσουπ! στο Επικρατείας της Ν.Δ.! Η κυρία Γκερέκου. Ή, όταν ο κ. Θεοχάρης συναντήθηκε με την κυρία Δρέττα στα ψηφοδέλτια του ανανεωτή της πολιτικής ζωής, Σταύρου και κυρ Mega και άμα λάχει Ν.Δ., άμα λάχει ΣΥΡΙΖΑ...!!!
Και πάνω απ’ όλους ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός ! Να το παίζει ο ίδιος
ηθοποιός στα προεκλογικά σποτάκια του κόμματός του - κακός ηθοποιός,
θλιβερός, να μιλά σαν να διαφημίζει πρίτι κολάν κι από πάνω η κυρία Σπυράκη να μέμφεται τον κ. Λαζόπουλο
σαν μαινόμενη ιεροεξεταστής για τη σάτιρα που κάνει ο καλλιτέχνης στη
Ν.Δ. Μα αν ένας σατιρικός δεν σατιρίσει τη Ν.Δ., τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ κι
όλο το πολιτικό φάσμα, τι θα σατιρίσει; το μανικιούρ της Μαρίας της
Μαγδαληνής; Βεβαίως η κυρία Σπυράκη, όπως άλλωστε και ο κ. Σαμαράς,
είναι Charlie Hebdo, αρκεί τα σκίτσα να ’ναι για τη συνιστώσα Ρόζα.
Μιλάμε για ξεπεσμό. Ο κ. Χαρδούβελης είναι «χαρούμενος» που μας φορμάρανε τα Μνημόνια διότι από μόνοι μας δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις. Πιο ραγιάς, πεθαίνεις.
Και ποιες μεταρρυθμίσεις;
αυτές που έστειλαν στον άλλο κόσμο χιλιάδες συνανθρώπους μας
(περισσότερους απ’ όσους θα ήθελαν να φάνε οι τζιχαντιστές στα πιο τρελά
τους όνειρα); Ποιες μεταρρυθμίσεις; αυτές που οδήγησαν 1.500.000 στην
ανεργία και 4.500.000 στη φτώχεια;
Το πρόβλημα με αυτήν την κυβέρνηση δεν είναι μόνον ότι άλλα λέει και άλλα κάνει, δεν είναι μόνον τα ψέματα, είναι και οι μπούρδες.
Για παράδειγμα, κλείνει 400.000 μαγαζιά ο κ. Σαμαράς και κατηγορεί την Αριστερά ότι θα αποκαθηλώσει τις εικόνες. Στέλνει η κυβέρνηση των ανδρεικέλων τις πρώτες κατοικίες στον πλειστηριασμό και κατηγορεί την Αριστερά ότι δεν έδειξε, ούτε δείχνει συναίνεση.
Μπούρδες με τα ΑΤΜ, μπούρδες με τα περιστέρια του... Αγίου Πνεύματος που εν είδει τουίτ βλασφήμησε ο κ. Τσίπρας.
Μπούρδες ατελείωτες. Σκοτώνουν τις Συλλογικές Συμβάσεις και κατηγορούν
τον ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι εθνικός κίνδυνος. Εγκαλούν την Αριστερά «πού θα
βρει τα λεφτά» που οι ίδιοι τα κρύβουν στις Λίστες Λαγκάρντ και
προστατεύουν τη φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο, τις μίζες και τα
θαλασσοδάνεια.
Ένα ψέμα μπορεί να είναι ένα ψέμα. Φέρ’ ειπείν, τα 18 Σημεία Σαμαρά στο Ζάππειο. Φέρ’ ειπείν, οι αγωνιώδεις προσπάθειες να χωθεί κάτω απ’ το χαλί το «e-mail Χαρδούβελη» - δηλαδή τα νέα μέτρα που έχει συμφωνήσει με την Τρόικα να πάρει η κυβέρνηση που τάχα δεν θα έπαιρνε άλλα μέτρα.
Ένα ψέμα μπορεί να ’ναι ένα ψέμα, αλλά οι ακατάσχετες μπούρδες είναι μια αφόρητη ξεφτίλα - σαν να επιστρέφει η κυρία Τρέμη στο Mega, ένας πανικός, σαν να επιστρέφει η κυρία Τρέμη στο Mega (δις).
Πέφτουν! και πέφτουν με τον πιο ντροπιαστικόν τρόπο. Ακόμα πιο ντροπιαστικόν κι από ’κείνον με τον οποίον έπεσε ο κ. Σημίτης
στέλνοντας τον Γιωργάκη να χάσει αντ’ αυτού. Ο κ. Σαμαράς πέφτει και
νομίζει ότι τον ρίχνει ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι τα ίδια του τα έργα. Δαιμονοποιεί λοιπόν την αξιωματική αντιπολίτευση κι αρχίζει το φρικ-σόου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αφοπλίσει τους αστυνομικούς, θα ρίξει τον φράχτη στον Εβρο
και θα πλημμυρίσει η χώρα λαθρομετανάστες, θα παραδώσει τη Φλώρινα στους
Σκοπιανούς, θα μας κάνει τις γραβάτες σαΐτες (έχετε προσέξει ότι ο
Τσίπρας δεν φοράει γραβάτα), θα βγάλει τον Μεγαλέξανδρο ντιγκιντάγκα και
θα βάλει τις μπεκάτσες να κυνηγάνε ΑΕΚτζήδες.
Με κάθε ειλικρίνεια! απ’ το 1973 στην πολιτική ζωή κι απ’ το 1980 στη δημοσιογραφία τέτοια κατάντια των αστικών πολιτικών δυνάμεων σ’ αυτήν τη χώρα δεν έχω ξαναδεί. Από τους οργουελικούς ευφημισμούς του «εκσυγχρονισμού» (απασχολήσιμοι, ευέλικτη εργασία, αυτοπροσδιορισμός, αφήγημα και χίλια άλλα τέτοια) φθάσαμε στην αργκό Σαμαρά και στο παραλήρημα Βενιζέλου. Ο Γιωργάκης γυρίζει όπως ο εγκληματίας στον τόπο του εγκλήματος, ο κ. Κουτσούμπας έχει πάει βόλτα το ΚΚΕ στο υπερπέραν (ποτέ ο άνθρωπος αυτός δεν είπε ότι είναι θρασύς ο κ. Σαμαράς, αλλά ότι είναι θρασύς ο κ. Τσίπρας, ποτέ δεν είπε ότι είναι ξετσίπωτος ο κ. Βενιζέλος, αλλά ότι είναι ξετσίπωτος ο κ. Τσίπρας) - και η ντροπή της μπούρδας τέλος δεν έχει. Ένα χρυσαυγίτικο επίπεδο Μπαλτάκου, Γεωργιάδη, Σπυράκη, Βενιζέλου, Σαμαρά διατρέχει τον πολιτικό λόγο. Όπου πρωταγωνιστούν οι απειλές, οι εκβιασμοί, ο φόβος, ο διχασμός.
Και είναι αυτή η ρητορική φυσικό επακόλουθο ανάλογων έργων, ή μάλλον ανάλογων εγκλημάτων.
Διότι το άγος των εγκλημάτων εναντίον αυτής της χώρας τελειωμό δεν
έχει. Το σώμα της πωλείται, ή μάλλον λεηλατείται, οι πολίτες υποφέρουν,
οι νέοι φεύγουν, οι γέροντες τρέμουν για το αύριο - και οι πολιτικοί που
θα έπρεπε να απολογηθούν για όλα αυτά λένε μπούρδες, όπως οι μπούρδες που λέει ο κ. Ξηρός
για τα δικά του έργα. Σοκάρει, αλλά είναι αλήθεια: στο ίδιο επίπεδο
μπούρδας κινείται ο κ. Γεωργιάδης λέγοντας τα απίθανα, στο ίδιο και ο κ.
Σαμαράς - λαλίστατος για τη θεωρία των δύο άκρων, άφωνος για τους
καρκινοπαθείς που μένουν αβοήθητοι, ψεύτης για τα χαράτσια, τα νέα (κάθε
φορά) μέτρα, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε για την υποδούλωσή του στην
κυρία Μέρκελ - αυτό το «ουδείς αναμάρτητος» που της είπε είναι εφάμιλλης απαξίας με το «ένα μικρό δωράκι στον εαυτό σου» του Ανδρέα Παπανδρέου.
Δεν ξέρω
αν ο κ. Πρωθυπουργός θα κάνει τον κακό ηθοποιό και σε άλλο προεκλογικό
σποτ της Ν.Δ., αλλά η ευήθεια δεν μετράται μόνον με τον σάλο της
διακωμώδησής της στο διαδίκτυο, μετράται και απ’ το θανατηφόρο μείγμα
που δημιουργούν τα ψέματα όταν ανακατεύονται με τις μπούρδες...
Διότι, όταν λες, φέρ’ ειπείν, ότι το χρέος είναι βιώσιμο, είσαι φονιάς. Οταν μετά, εσύ ο ίδιος
λες ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, πάλι φονιάς είσαι. Οταν όμως, για
να υποστηρίξεις πότε το ένα και πότε το άλλο, λες τις ίδιες ή
διαφορετικές μπούρδες, δεν είσαι μόνον φονιάς, αλλά νομίζεις κι από πάνω
ότι ο φόνος είναι δικαίωμά σου. Το ίδιο ακριβώς που νόμιζε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης, το ίδιο ακριβώς που νομίζουν «τα θηρία ή οι θεοί», οι φασίστες και κάθε είδους ουτιδανός εθισμένος στην ασυλία του...
* Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015
