Μια νέα αρχή η αυτοδιάλυση του ΣΥΝ

«Tο πρωί κλείνουμε το κεφάλαιο Συνασπισμός και το απόγευμα ανοίγουμε νέα σελίδα». Με τη φράση αυτή έκλεισε την ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ, το τελευταίο της ιστορίας του. Με συντριπτική πλειοψηφία, το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ αποφάσισε την αυτοδιάλυση του κόμματος. Συγκεκριμένα, ψήφισαν 513 σύνεδροι. Υπέρ της αυτοδιάλυσης ψήφισαν 505 κατά ψήφισαν 8. Ο Αλέξης Τσίπρας, τόνισε πως το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ δεν ήρθε για να βάλει ένα τέλος, ήρθε να επικυρώσει μια νέα αρχή, μια τομή στη συνέχεια, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ενιαίος φορέας της ελπίδας που θέλει, ξέρει και μπορεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου, για τη σωτηρία της κοινωνίας από τη μνημονιακή λαίλαπα. Για την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας. Για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και τη λαϊκής κυριαρχίας. Ο ΣΥΝ αποτέλεσε ένα πρώτο πείραμα ενότητας, συνεργασίας και αργότερα συγχώνευσης ιστορικών ρευμάτων της Αριστεράς, κόντρα στη παράδοση και στη συνήθεια των διασπάσεων και του κατακερματισμού και γεννήθηκε σε μια ταραγμένη περίοδο για το παγκόσμιο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα, ως αποτέλεσμα μιας γενναίας επιλογής υπέρβασης των διαφορών της ιστορικής διάσπασης του ‘68. Ο ΣΥΝ πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ, του πιο πετυχημένου πειράματος ενότητας της αριστεράς σε όλη την Ευρώπη που βρήκε την κοινωνική δυναμική που αναζητούσαμε χρόνια για να βάλουμε μπρος τη μεγάλη ανατροπή του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της διαπλοκής, της εξάρτησης, της μίζας, της σαπίλας και της φαυλοκρατίας.

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Α. Τσίπρα στο Διαρκές Συνέδριο του Συνασπισμού

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Σήμερα το συνέδριο μας δεν ήρθε για να βάλει ένα τέλος.

Ήρθε για να επικυρώσει μια νέα αρχή.

Μια τομή στη συνέχεια.

Από την άποψη αυτή δεν είμαστε αντιπρόσωποι του χτες.

Είμαστε αντιπρόσωποι του αύριο.

Ο Συνασπισμός για όλους εμάς δεν ήταν μόνο ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου αλλά και ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας.

Και από αυτό το κομμάτι της ζωής μας, δε πετάμε τίποτα.

Κρατάμε και τα καλά και τα άσχημα και τις χαρές και τις λύπες.

Όλα αυτά είναι η ιστορία μας και κομμάτι της ταυτότητάς μας.

Τα κουβαλάμε μαζί μας, αλλά ταυτόχρονα προχωράμε μπροστά, κοιτώντας μπροστά και όχι πίσω.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ αποτέλεσε ένα πρώτο πείραμα ενότητας, συνεργασίας και αργότερα συγχώνευσης ιστορικών ρευμάτων της αριστεράς, κόντρα στη παράδοση και στη συνήθεια των διασπάσεων και του κατακερματισμού.

Γεννήθηκε σε μια ταραγμένη περίοδο για το παγκόσμιο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα, ως αποτέλεσμα μιας γενναίας επιλογής υπέρβασης των διαφορών της ιστορικής διάσπασης του 68.

Θυμόμαστε σήμερα με συγκίνηση, τη μέρα που ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Χαρίλαος Φλωράκης, ξεπερνώντας τον αριστερό εμφύλιο, έβαλαν τις βάσεις για τη δημιουργία του Συνασπισμού.

Και άρχισε έτσι η όμορφη περιπέτεια του κόμματός μας, που ξεκίνησε ως πείραμα ενότητας για να εξελιχθεί σε ότι είναι σήμερα.

Θυμόμαστε τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών της συγκρότησης του ενιαίου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.

Τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με ομιλητές το Χαρίλαο, τον Λεωνίδα και το Λάζαρη.

Θυμόμαστε τις απογοητεύσεις που έφεραν γρήγορα και οι διεθνείς εξελίξεις, η αποτυχία της περεστρόικα, η πτώση σαν τραπουλόχαρτο του υπαρκτού, που γρήγορα οδήγησαν σε νέες διασπάσεις, αλλά και συμμετοχή στη κυβέρνηση Τζανετάκη.

Θυμόμαστε το ιδρυτικό Συνέδριο της Παλλήνης πριν 21 χρόνια, το καλοκαίρι του 1992.

Ένα γλυκόπικρο Συνέδριο.

Γλυκό για τη χαρά και τις προσδοκίες που μας έδωσε η τόλμη να προχωρήσουμε σε ένα ενιαίο φορέα της σύγχρονης αριστεράς που είχε στόχο την υπέρβαση των δύο ιστορικών εκδοχών της αριστεράς , της κομμουνιστικής και της σοσιαλδημοκρατικής.

Πικρό για τη θλίψη που προκάλεσε η πρόσφατη τότε διάσπαση στο ΚΚΕ, με την αποχώρηση του από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ.

20 χρόνια γεμάτα αγώνες, αγωνίες, λάθη, επιτυχίες, αποτυχίες, σημάδεψαν ην πορεία μας.

20 χρόνια τώρα, πολλοί στοχοποίησαν το μικρό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Δεν μας λύγισαν.

20 χρόνια τώρα επιφανείς αναλυτές και οργανικοί διανοούμενοι, παπαγαλάκια των 8, προέβλεψαν το τέλος και την εκλογική και πολιτική  μας εξαφάνιση.

Δεν τους κάναμε τη χάρη.

Δεν κάναμε πίσω, παρά μόνο για να πάρουμε φόρα.

Στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.

Στην προστασία του περιβάλλοντος.

Σε όλες τις μεγάλες ανατροπές και στην ταξική αντιπαράθεση.

Μείναμε πιστοί στη δύναμη των κοινωνικών κινημάτων και σταθήκαμε όρθιοι στις συμπληγάδες του δικομματισμού και της διαπλοκής.

Αποδομήσαμε όλες τις «μεγάλες ιδέες τους», το χρηματιστήριο, τα «μεγάλα έργα», την Ολυμπιάδα, την» ισχυρή Ελλάδα», τους όρους ένταξης στην ΟΝΕ.

Και καταφέραμε τελικά να συγκροτήσουμε μια νέα ταυτότητα.

Τη ταυτότητα της σύγχρονης ριζοσπαστικής και κινηματικής αριστεράς που σφραγίστηκε στους αγώνες και στις αναζητήσεις τις εποχής μας και στα μεγάλα γεγονότα των καιρών μας.

Στη Γένοβα, στη Φλωρεντία, στο Πόρτο Αλέγκρε, στο Ελληνικό, το Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο Φόρουμ, στοπ κίνημα για μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση.

Και θέλω να τονίσω δυο σημαντικές παρακαταθήκες που σήμερα που κλείνει αυτός ο κύκλος, κρατάμε ως κληρονομιά από την εικοσάχρονη πορεία.

Η πρώτη ήταν ότι μάθαμε να κουβεντιάζουμε, να συνθέτουμε, να διαφωνούμε, να τσακωνόμαστε αλλά στο τέλος να μετατρέπουμε σε πλούτο και πλεονέκτημα τη διαφορετικότητα.

Όχι πάντα με την ίδια επιτυχία, αλλά αυτή η πολλές φορές επίπονη διαδικασία, δημιούργησε τελικά μια κουλτούρα συνύπαρξης και συνεννόησης που ήταν καταλυτική ως μαγιά για να προχωρήσουν αργότερα, σημαντικά συνεργατικά και συμμαχικά σχήματα, όπως η διεθνής Δράση, το Ελληνικό κοινωνικό Φόρουμ, ο Χώρος διαλόγου για τη κοινή δράση της αριστεράς και τέλος ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η δεύτερη σημαντική παρακαταθήκη ήταν αυτή της διαρκούς και επίμονης υπεράσπισης αξιών.

Σε μια εποχή κρίσης αξιών εμείς σαν άλλοι Δον Κιχώτες, πολλές φορές απελπιστικά μόνοι, υπερασπιστήκαμε μέχρι κεραίας τις αρχές μας.

Εμείς μιλήσαμε τότε.

Με κόντρα τον καιρό.

Και δράσαμε τότε.

Όχι σήμερα και εκ του ασφαλούς.

Όχι σήμερα στη δίνη της κρίσης, μετά Χριστόν προφήτες.

Τότε.

Όταν η Ολυμπιάδα ήταν εθνικό όραμα.

Όταν λεηλατήθηκε το περιβάλλον, όταν τα έργα στοίχιζαν δέκα φορές επάνω από ότι σε άλλες χώρες, όταν καταστρεφόταν η παραγωγική βάση της χώρας προς όφελος του χρηματιστηρίου, όταν δινόταν η πολιτική εξουσία στους εργολάβους και τους καναλάρχες.

Όταν το χρηματιστήριο ήταν μόδα.

Όταν ο καταναλωτισμός ήταν τρόπος ζωής.

Όταν γκρεμιζόταν το κοινωνικό κράτος και άρχιζε το ξήλωμα των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων.

 Όταν έμπαιναν τα πρώτα λιθαράκια για τον κοινωνικό εκφασισμό.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς και της Προόδου στην αρχή, των κινημάτων και της οικολογίας στη συνέχεια, έμεινε όρθιος.

Και έμεινε όρθιος κυρίως χάριν στους ανθρώπους του.

Έμεινε όρθιος από τις θέσεις του.

Από το πρόγραμμα και τις κοινωνικές ρίζες που αποκτούσε αργά αλλά σταθερά.

Από τα στελέχη, τα μέλη και την ηγεσία του.

Δε θέλω να πετάξω τη προσφορά κανενός, ακόμη κι αυτών των συντρόφων που σήμερα βαδίζουμε δρόμους χωριστούς.

Άλλωστε δύο από τους πρώην προέδρους του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ έχουν διαλέξει ξεχωριστό δρόμο σήμερα.

Είναι και αυτοί κομμάτι της ιστορίας αυτού του κόμματος.

Τους αναλογεί μερτικό στα καλά και τα άσχημα.

Άλλωστε είπαμε: όλα όσα ζήσαμε είναι κομμάτι μας. Δεν πετάμε τίποτα.

Επιτρέψτε μου, όμως, ξεχωριστά να αναφερθώ στη συνεισφορά του Νίκου του Κωνσταντόπουλου.

 Όχι γιατί είναι εδώ μαζί μας, ούτε γιατί υπήρξε ο μακροβιότερος  πρόεδρος στην ιστορία του.

 Αλλά γιατί στη διάρκεια της θητείας του διαμορφώθηκε η νέα ταυτότητα αυτού του χώρου.

 Και κυρίως γιατί τότε γεννήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε επιλέχθηκε ο κινηματικός προσανατολισμός με τη συμμετοχή μας στο διεθνές αντιπαγκοσμιοποιητκό κίνημα, αλλά και τότε δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στη συγκρότηση της οργάνωσης νεολαίας.

Επιλογές ορθές, που όταν όμως έγιναν είτε λοιδορήθηκαν είτε φαινόντουσαν ασήμαντες, αλλά αργότερα άρχισαν να αποδίδουν σημαντικούς καρπούς.

Θέλω, τέλος, να μου επιτρέψετε και μια αναφορά στη μορφή ενός αγαπημένου συντρόφου που δεν είναι στη ζωή.

Ενός σπουδαίου συντρόφου, ενός σπουδαίου διανοούμενου της αριστεράς, του Μιχάλης Παπαγιαννάκη.

Με το Μιχάλη το Παπαγιαννάκη πολλές φορές διαφωνήσαμε και συγκρουστήκαμε.

Πάντοτε χαιρόσουνα ακόμα και τη σκληρή αντιπαράθεση μαζί του.

Ήταν ουσιαστική και πολιτική.

Δεν ξέρω πως θα τα φερνε η μοίρα αν δεν έφευγε τόσο πρόωρα.

Θυμάμαι όμως που έλεγε πολλές φορές όταν τον προκαλούσαν οι συνομιλητές του ότι είναι διαρκώς στη μειοψηφία : Μη νοιάζεστε εγώ θα είμαι ο τελευταίος που θα κλείσω τη πόρτα.

Δε ξέρω, λοιπόν αν θα ήταν μαζί μας σήμερα που κλείνουμε αυτή τη πόρτα για να ανοίξουμε μια άλλη, ακόμα μεγαλύτερη.

Αυτό που ξέρω είναι οτι ο Μιχάλης είναι κομμάτι της συλλογικής μας ιστορίας.

Και Εμείς δεν διαγράφουμε την ιστορία μας.

Ούτε αυτούς που έφυγαν, ούτε αυτούς που ακολούθησαν άλλους δρόμους.

Δεν διαγράφουμε αλλά τιμάμε την ιστορία μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ήταν η πρώτη απόπειρα στα τέλη της δεκαετίας του 80 για την ενότητα της αριστεράς.

Ήταν η πρώτη απόπειρα κοινού βηματισμού της αριστεράς την δεκαετία του 90.

Ήταν το πρώιμο στάδιο της  προσπάθειας για την κοινή δράση της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ.

 Του πιο πετυχημένου πειράματος ενότητας της αριστεράς.

Του πιο πετυχημένου εκλογικού σχηματισμού της αριστεράς σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Γιατί όταν ήρθε η κρίση, όλοι αναγνώρισαν στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και τη συμμαχία του, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη δύναμη που δικαιώθηκε, που προέβλεψε, αλλά κυρίως αντιστάθηκε με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια.

Ταυτίστηκε ένας ολόκληρος κόσμος με τον Συνασπισμό, βρήκε τις ρίζες του.

Και εμείς, βρήκαμε την κοινωνική δυναμική που αναζητούσαμε χρόνια για να βάλουμε μπρος τη μεγάλη ανατροπή του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της διαπλοκής, της εξάρτησης, της μίζας, της σαπίλας και της φαυλοκρατίας.

Αυτά κρατάμε σε αυτήν την πορεία των 20 χρόνων.

Δε πετάμε τίποτα και προχωράμε έτσι όπως ξέρουμε.

Ενωτικά.

Ριζοσπαστικά.

Αριστερά.

Και δεν διστάζουμε να γκρεμίζουμε για να χτίσουμε.

«Εμείς είμαστε οι γκρεμιστές, γιατί εμείς είμαστε και οι κτίστες».

Δεν το επιδιώξαμε, αλλά έχει ένα συμβολισμό αυτό που συμβαίνει σήμερα.

Το πρωί κλείνουμε το κεφάλαιο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και το απόγευμα ανοίγουμε νέα σελίδα.

 Με τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών του, τον ενιαίο φορέα της ελπίδας που θέλει ξέρει και μπορεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου.

Για τη σωτηρία της κοινωνίας από τη μνημονιακή λαίλαπα.

Για την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας.

Για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και τη λαϊκής κυριαρχίας.

Σας  ευχαριστώ όλες και όλους

o ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία!

ΤΡΙΤΗ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 8:00 μ .μ. ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ ΕΡΤ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΤΡΙΤΗ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 8:00 μ .μ. ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ ΕΡΤ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Την Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013 πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ) η συνεδρίαση της γραμματείας του Συντονιστικού  Μετώπου των Δευτεροβάθμιων Συνδικαλιστικών Οργανώσεων του Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.

Το συντονιστικό μέτωπο των Δευτεροβάθμιων συνδικάτων προέκυψε κάτω από την αδήριτη ανάγκη της σημερινής πραγματικότητας όπως  διαμορφώθηκε μετά την τεράστια επίθεση που δέχθηκαν και δέχονται οι εργαζόμενοι, με τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια από την τρόικα και τις υποτελείς κυβερνήσεις που τις εφάρμοσαν. Μία ανάγκη που προέκυψε για την ανάληψη πρωτοβουλίας και συντονισμού δράσης όλων των εργαζομένων, μέσω των συνδικάτων τους, προκείμενου να ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές που καταστρέφουν τους εργαζόμενους και την χώρα,  αλλά και τους πειθήνιους εφαρμοστές της αφού οι τριτοβάθμιες οργανώσεις ( ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ) αδυνατούν να συντονίσουν και να οργανώσουν αυτή την αντίσταση.

Στην συνεδρίαση αποφασίστηκε εκ μέρους των συνδικάτων η ανάληψη πρωτοβουλιών και δράσεων για το επόμενο διάστημα που θα αναδεικνύει το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, των απολύσεων, το ξήλωμα της εργατικής νομοθεσίας και την κατάργηση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Θα υπάρξουν δράσεις και περιοδείες στους χώρους εργασίες και στις συνοικίες της πόλης μας προκειμένου να ενημερώσουμε και να καλέσουμε τους εργαζόμενους και τους πολίτες της χώρας μας να αγωνιστούν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ και συμμετέχουμε ενεργά στις κινητοποιήσεις θεωρώντας κομβικό σημείο αναφοράς την νίκη των εργαζομένων που θα είναι και νίκη της δημοκρατίας  κατά της εξαθλίωσης και της ανεργίας. Καλούμε λοιπόν τους εργαζόμενους την Τρίτη 9 Ιουλίου στις 8 το απόγευμα σε συλλαλητήριο στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ προκειμένου να διαδηλώσουμε την αντίθεσή μας στο κλείσιμο της ΕΡΤ και στις απολύσεις που δρομολογούνται στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα και να αντιταχθούμε στην βαρβαρότητα που προσπαθεί να επιβληθεί.

Καλούμε επίσης τους  εργαζόμενους σε συγκέντρωση διαμαρτυρία στις 18 Ιουλίου στην πλατεία Συντάγματος για να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στον ερχομό του Σόιμπλε κύριου εκφραστή της αυτής της πολιτικής και να απαντήσουμε με ένα βροντερό όχι στην προσπάθεια τους να μας επιβάλουν την εξαθλίωση μας. Ο Σόιμπλε πρέπει να βρει απέναντι του τους Εργαζόμενους και όχι τους υποταγμένους της κυβέρνησης.

Καλούμε ακόμα την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις και να αναλάβουν ενεργό ρόλο συντονισμού στην αντίσταση των εργαζομένων για την κατάργηση αυτών των πολιτικών που μας εξαθλιώνουν.

ΟΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΈΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ και ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

1.      ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΙΥΕ)

2.      ΠΑΝ ΟΜ. ΕΡΓ. ΣΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΕΙΔΗ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΧΗΜ. ΒΙΟΜ. (ΠΟΕΠΔΧΒ)

3.      ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (ΠΟΕΣΥ)

4.      ΠΑΝ. ΟΜ. ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΠΡΟΣΩΠ. ΕΠΙΧ. ΠΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ- ΤΗΛΕΟΡ. (ΠΟΣΠΕΡΤ)

5.      ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ (ΠΟΕΠΤΥΜ)

6.      ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΟΗΕ)

7.      ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΑΚΡΟΑΜΑΤΟΣ (ΠΟΘΑ)

8.      ΟΜΟΣΠ. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΠΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΕΚΕ)

9.      ΟΜΑΣΠΟΝΔΙΑ ΘΥΡΩΡΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΘΕ)

10.  ΠΑΝ. ΟΜ. ΙΑΤΡ. ΕΠΙΣΚ. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΙΑΤΡ. ΚΛΑΔΩΝ (ΠΟΙΕ-ΦΣΕΚ)

11.  ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΔΕΗ (ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ)

12.  ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΙΕΛΕ)

13.  ΠΑΝ. ΟΜ. ΕΡΓΑΖΟΜ. ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (ΠΟΕ-ΟΤΑ)

14.  ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΟΛΜΕ)

15.  ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΕΝΓΕ)

16.  ΟΜ. ΔΙΟΙΚΗΤ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΟΔΠΤΕ)

17.  ΠΑΝ. ΟΜΟΣΠ. ΕΝΩΣΕΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΗΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ (ΠΟΕΜΔΥΔΑΣ)

Angelus Novus

 

[ … ] Υπάρχει ένας πίνακας το Paul Klee που ονομάζεται Angelus Novus. Δείχνει έναν άγγελο που μοιάζει να πρόκειται να απομακρυνθεί από κάτι που κοιτάζει. Τα μάτια του είναι διάπλατα, το στόμα του ανοιχτό, τα φτερά του απλωμένα. Έτσι πρέπει να μοιάζει ο άγγελος της ιστορίας. Το πρόσωπό του στρέφεται προς το παρελθόν. Όταν μια αλληλουχία γεγονότων εμφανίζεται μπροστά μας, αυτός δεν βλέπει παρά μια καταστροφή που στοιβάζει τα συντρίμμια πετώντας τα μπροστά στα πόδια του. Ο άγγελος θα ήθελα να μείνει εκεί, να ξυπνήσει τους νεκρούς και να αναστήσει ότι έγινε κομμάτια. Αλλά μια καταιγίδα που φυσάει από τον Παράδεισο, άρπαξε τα φτερά του. Είναι τόσο ισχυρή, που ο άγγελος δεν μπορεί να τα κλείσει. Η καταιγίδα τον οδηγεί ασυγκράτητα στο μέλλον, στο οποίο έχει στραμμένη την πλάτη του, ενώ ο σορός των συντριμμιών υψώνεται προς τον ουρανό. Αυτό που αποκαλούμε πρόοδο είναι αυτή η καταιγίδα [ … ] - Walter Benjamin, “On the Concept of History”

Το βρήκα στο «Πόλεμος και Ειρήνη» του Κωνσταντίνου Τσουκαλά,  2006 σ.367,σημ.45

 

Το AIDS στο μυαλό

(Με αφορμή την επαναφορά από τον υπουργό υγείας Γεωργιάδη της περιβόητης διάταξης Λοβέρδου θυμήθηκα ένα σημείωμα που έγραψα την 1η Μαϊου του 2012 - ΘΚ):

Η χώρα διολισθαίνει προς τον φασισμό, η κοινωνία εκχυδαΐζεται, ο πολίτης φορτώνεται μια σκοτεινή συνενοχή χωρίς να αντιδρά. Η δημοσιοποίηση των στοιχείων της πρώτης γυναίκας ιερόδουλης με AIDS και η συνέχιση τέτοιων δημοσιοποιήσεων,  φέρουν έντονη την οσμή της προπαγάνδας και της προσπάθειας τρομοκράτησης των πολιτών και υπερ-συντηρητικοποίησης ολόκληρης της κοινωνίας. Γιατί άραγε ακριβώς τώρα; 

Οι ενέργειες αυτές μοιάζουν πολύ με ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών, με μια αχαλίνωτη τάση προς την ανθρωποφαγία. Ούτε η ευαισθησία, ούτε το απόρρητο των πληροφοριών υγείας, ούτε οι αρχές προστασίας μπορούν να σταματήσουν τον εσμό των φαρισαίων που τραβούν την Ελληνική κοινωνία προς το χάος. 

Το φαινόμενο αυτό χρησιμοποιείται προ των εκλογών και για να στηρίξει τις εντελώς αδικαιολόγητες και άσκοπες πρωτοβουλίες τύπου αμυγδαλέζας και των περιπολιών τύπου γκεστάπο στο κέντρο της Αθήνας. Τα απάνθρωπα και εντελώς παράλογα αυτά μέτρα έχουν έναν εξαιρετικά διαφανή ψηφοθηρικό στόχο. Απευθύνονται είτε στους κάθε λογής ελληνόψυχους (sic) είτε στον φοβισμένο ανθρωπάκο που μετασχηματίζει την ανασφάλειά του σε άρνηση και μίσος προς όλους και όλα. 

Σημασία όμως δεν έχει τόσο η ανάλυση των παραπάνω θέσεων, αφού ο οποιοσδήποτε έχει διατηρήσει έστω μια στοιχειώδη ικανότητα σκέψης μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς γίνεται και γιατί, όσο η διαπίστωση της απάθειας και αφασίας του νομικού κόσμου, των πολιτικών θεσμών και της διανόησης μπροστά στην αποδόμηση των αξιών και την -ανεπαισθήτως τελούμενη- υποβάθμιση της κοινωνίας στο επίπεδο της αγέλης. 

Ο πνευματικός μας κόσμος ή ότι απέμεινε από αυτόν απλώς απ-εργεί. Αφασία !

Μουσική Βραδιά Σήμερα - 9μμ