ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΒΗΤΟΡΕΣ.

http://epivattikis.blogspot.com/ 

Ανταποκρινόμαστε, συμμετέχουμε ενεργά και πολλαπλασιάζουμε με δημιουργικότητα και φαντασία τις δράσεις του ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΑΤΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ!

ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ:

• ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ, ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ  ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΑ Μ.Μ.Μ.
• ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝΟΥΜΕ ΟΜΑΔΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΟΣΙΑΛ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΔΝΤ-ΕΕ . 
• ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΠΙΑ!
• ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΟΒΟΥΝ ΤΟ ΝΕΡΟ, ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ , ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΞΟΦΛΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΣΑΪΛΟΚ.
• ΛΑΕ ΠΟΛΕΜΑ- ΣΟΥ ΠΙΝΟΥΝΕ ΤΟ ΑΙΜΑ!

Μόνο οι παρανομήσαντες πολιτικοί έχουν άσυλο!

Των ΜΑΡΩΣ ΔΟΥΚΑ, ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ

«Χάσαμε πολλά, να μη χάσουμε την ανθρωπιά μας», τονίζουν σε επιστολή τους οι συγγραφείς Μάρω Δούκα και Ιωάννα Καρυστιάνη, με αφορμή τη «δραματική κατάσταση στη Νομική».

Ολόκληρη η επιστολή τους έχει ως εξής:

«Τελικά μόνον ένα άσυλο λειτουργεί τέλεια στον τόπο μας, το Κοινοβούλιο, και μόνο για παρανομήσαντες βουλευτές, που δεν αίρεται η ασυλία τους, και παρανομήσαντες υπουργούς, που προστατεύονται από τον κατάπτυστο και κραταιό νόμο τους.

Το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών παντού. Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει ευρύτερο νόημα, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν πλήττονται βάναυσα και ιδίως στις μέρες μας, αποδεκατίζονται ραγδαία, σε βάρος όλων, Ελλήνων και μεταναστών, ηλικιωμένων και νέων. Ισως οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και φοιτητές στο σύνολό τους θα έπρεπε να σκεφτούν ότι η κοινωνία στρέφεται προς αυτούς προσδοκώντας πιο γενναία υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών και του ρόλου των πανεπιστημίων στις ταραγμένες δύσκολες εποχές.

Ο,τι συμβαίνει στη Νομική δεν είναι μια δυσάρεστη κατάσταση, είναι μια δραματική κατάσταση. Αλλά αυτές τις μέρες κυριάρχησαν φωνές του τύπου "γιατί δεν συνέλαβαν τους μετανάστες στα Χανιά", "γιατί δεν τους πιάσανε στο βαπόρι μαζί με τον καπετάνιο", "γιατί δεν τους πέταξαν έξω από το κτήριο αμέσως", "ποιος τους υποκίνησε;", "ποιος έφερε το 'κοπάδι' στην πρωτεύουσα". Η ομαδική απεργία πείνας μέχρις εσχάτων είναι απόφαση απελπισμένων ανθρώπων. Το μεταναστευτικό, με τις πολλές όψεις και πολλαπλές συνέπειες, δεν το δημιούργησαν οι ίδιοι οι μετανάστες, για να στοχοποιούνται ως υπαίτιοι δεινών. Θα είναι ντροπή για τους Ελληνες πολίτες να στραφούνε εναντίον τους, εναντίον θυμάτων. Χάσαμε πολλά, ας μη χάσουμε και την ανθρωπιά μας. Θα είναι η έσχατη ταπείνωση και ήττα. Ισως δεν μας πολυαρέσει που κάποιοι άλλοι στις τωρινές συνθήκες αγωνίζονται με αποφασιστικότητα. Η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει σπουδαίο και πολύπλευρο ρόλο να διαδραματίσει, να φωτίσει αιτίες, να συμβάλει θετικά. Η Νομική Σχολή θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες επιστημονικού χαρακτήρα για τη διεθνοποιήση του μεταναστευτικού προβλήματος. Ηδη συμβαίνουν πολλά. Θα συμβούν και άλλα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή τη μεγάλη ανθρωπιστική και οικονομική κρίση μόνη της. Είναι άδικο και άθλιο να αφήνεται από την Ε.Ε., τον ΟΗΕ, και τις μεγάλες χώρες να πληρώνει τα σπασμένα από τους πολέμους και τις ληστρικές οικονομικές επεμβάσεις τους».

ΤΟΥ ΑΡΗ - SOCIAL WASTE

Η Αννούλα ....γκαλλοπίζεται

Απαντώντας στον Π. Λαφαζάνη του ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγόρησε στη Βουλή την κυβέρνηση ότι αυξάνει την τιμή του εισιτηρίου στις συγκοινωνίες, ο Σ. Βούγιας έκανε την εξής εκπληκτική παρατήρηση, κουνώντας μάλιστα με περίσσια δύναμη πειθούς τον δείκτη του χεριού του: Το ξέρετε ότι έχουμε το χαμηλότερο εισιτήριο στην Ευρώπη;

Αυτό όντως αποτελεί μέγιστο σοσιαλιστικό επίτευγμα. Επίτευγμα μάλιστα τις διαστάσεις του οποίου η κυβέρνηση, από υπερβολική αίσθηση μετριοφροσύνης, σπεύδει να περιορίσει με ανατιμήσεις, μην τυχόν κατηγορηθεί για υπέρμετρη κομπορρημοσύνη.

Ενα άλλο κορυφαίο σοσιαλιστικό επίτευγμα της κυβέρνησης είναι ότι διαθέτουμε και τους χαμηλότερους μισθούς στην ευρωζώνη (και όχι μόνο). Εκεί όμως καμία αίσθηση μετριοπάθειας δεν λέει να την οδηγήσει σε αυξήσεις, λες και σε αυτό το θέμα βάλθηκε να επιδείξει όλη την υπερφίαλη σοσιαλιστική της ιδιότητα.

Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, παρόμοια ήταν και η αντίδραση του βουλευτή της ΔΗ.ΑΡ., Θ. Λεβέντη, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για τους παχυλούς βουλευτικούς μισθούς σε καιρούς οικονομικής κρίσης. «Πληρωνόμαστε λιγότερο από ό,τι οι συνάδελφοί μας στην Ευρώπη», ήταν η αποστομωτική απάντηση του αριστερού πολιτικού.

Αλλά το αμίμητο επίτευγμα ήταν της υπουργού Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου. Πληρώνει δημοσκοπήσεις με λεφτά από τα ΕΣΠΑ, δηλαδή τα μισά δικά τους (των κορόιδων) και τα άλλα μισά δικά μας (των άλλων κορόιδων) για θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής. Μάλιστα, κάνει γκάλοπ για ζητήματα που άπτονται της πολιτικής που της έχει ανατεθεί από τον πρωθυπουργό να υλοποιήσει. (Αν δεν ρωτήσεις, πώς θα μάθεις. Και αν δεν πληρώσεις, πώς θα ρωτήσεις.)

Κοντά 60.000 ευρώπουλα θα πάρει η MRB HELLAS, για να πραγματοποιήσει σφυγμομέτρηση «επί ζητημάτων ανώτατης εκπαίδευσης». Το δείγμα θα είναι αντιπροσωπευτικό και θα περιλαμβάνει τον κυρ Μήτσο, την κυρα-Ευφροσύνη, τον μπαρμπα-Στάμο κ.ά. οι οποίοι θα κληθούν να γνωμοδοτήσουν επί θεμάτων δομής και λειτουργίας της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Μα θα μου πείτε τι ξέρουν αυτοί από τέτοια πράγματα. Πρώτον, έχουν κατατοπιστεί από τον έντονα διδακτικό και μαθησιακό χαρακτήρα της κρατικής και ιδιωτικής τηλεόρασης. Δεύτερον και κυριότερον, έχουν επιμορφωθεί αναπτύσσοντας ειδικευμένες γνώσεις και υψηλής ποιότητας δεξιότητες μέσω του προγράμματος της διά βίου μάθησης, για το οποίο:

Η υπουργός θα πληρώσει 40.000 ευρώπουλα, προκειμένου η κοινή γνώμη να σφυγμομετρηθεί και επ' αυτού. Τι λέει, δηλαδή, ο κυρ Μένιος για τη διά βίου εκπαίδευση, χάριν της οποίας εξάλλου ο ίδιος πολίτης είναι σε θέση να μας πληροφορήσει κατά τρόπο έγκριτο για το τι σκέφτεται περί της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε γκάλοπ, στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε.

Το ωραίο είναι ότι για τη διά βίου εκπαίδευση το νομοσχέδιο έχει ήδη καταρτιστεί. Ερήμην του κυρ Στέλιου, ο οποίος θα ερωτηθεί κατόπιν εορτής. Δεν βαριέσαι. Λεφτά υπάρχουν.

Προϋπολογισμός 60.000 ευρώ έχει εγκριθεί για δημοσκόπηση επί θεμάτων λυκειακής εκπαίδευσης. Καλά, εδώ αποφανθήκαμε επί της πανεπιστημιακής, στο Λύκειο θα κωλώσουμε;

Η METRON ANALYSIS θα εισπράξει 33.000 ευρώπουλα «για τη διεξαγωγή έρευνας κοινής γνώμης επί ζητημάτων διαπολιτισμικής εκπαίδευσης». Καλά ακούσατε, ο Μπάμπης ο διαπολιτισμικός. Εχει χαθεί το METRON, γεγονός που χρήζει ιδιαίτερης ANALYSIS.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Είμαστε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη Από τα "Επίκαιρα", 20.1.2011 Όταν ο βρετανικός Economist, το αιματοβαμμένο πλέον και υπεραντιδραστικό Κόμμα του τσαγιού στις ΗΠΑ και ο Πάγκαλος στα καθ’ ημάς ξεσπαθώνουν κατά των δημοσίων υπαλλήλων, ε, τότε κι εμείς, στα βήματα του διευθυντή της γαλλικής Le Monde που την επομένη της 11ης Σεπτέμβρη αναφώνησε «είμαστε όλοι Αμερικάνοι!» δεν μπορούμε παρά να δηλώσουμε, «είμαστε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι!» Γιατί, κακά τα ψέματα, η επίθεση στους δημοσίους υπαλλήλους δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά το προπέτασμα καπνού που κρύβει και νομιμοποιεί στη συνέχεια την κατάργηση του δημόσιου, δωρεάν και κοινωφελή χαρακτήρα των υπηρεσιών που εξακολουθεί να παρέχει το κράτος. Επίσης, ο ρατσιστικός διασυρμός των δημοσίων υπαλλήλων δεν αποσκοπεί παρά στην αναίρεση εργασιακών δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών κατακτήσεων που, σε σύγκριση με τα Νταχάου του ιδιωτικού τομέα όπου το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία ισοδυναμεί με απόλυση, θυμίζουν πραγματικά άλλες εποχές – πολύ πιο δημοκρατικές! «Ετοιμαστείτε για τα χειρότερα» προειδοποιούσε ο Economist με το πρώτο θέμα του πρώτου του τεύχους για το 2011, αναφερόμενος στις αντιδράσεις των δημοσίων υπαλλήλων όλου του κόσμου – από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους της Καλιφόρνιας μέχρι τους γάλλους σιδηροδρομικούς και τους έλληνες δασκάλους – εν όψει των μέτρων λιτότητας που προμηνύονται. Στη συνέχεια παρέθετε τις αιτίες του κακού στον δημόσιο τομέα. «Σε πολλές πλούσιες χώρες οι μισθοί στον δημόσιο τομέα είναι κατά μέσο όρο υψηλότεροι, οι συντάξεις πολύ καλύτερες και οι δουλειές πολύ πιο σίγουρες». Το «ολίσθημα» των δημοσίων δεν έγκειται μόνο στο ότι δεν παίρνουν τις συντάξεις και τους μισθούς πείνας του ιδιωτικού τομέα! Το βρετανικό έντυπο εκφράζοντας με τον πιο γνήσιο τρόπο το μίσος που σιγά – σιγά διαμορφώνεται στις πολιτικές ελίτ απέναντι ακόμη και στις πιο θεσμικές και επίσημα αναγνωρισμένες μορφές εκπροσώπησης των εργατικών συμφερόντων, ρίχνει την πέτρα του αναθέματος στα ίδια τα συνδικάτα των δημοσίων, που πλέον θεωρούνται επικίνδυνος αναχρονισμός. «Καθώς η συμμετοχή στα συνδικάτα κατέρρευσε στον ιδιωτικό τομέα τα προηγούμενα 30 χρόνια (από 44% του εργατικού δυναμικού στο 15% στη Βρετανία και από 33% στο 15% στην Αμερική) στον δημόσιο τομέα έχει παραμείνει υψηλή. Στην Βρετανία περισσότεροι από τους μισούς εργάτες είναι συνδικαλισμένοι. Στην Αμερική τα στοιχεία δείχνουν 36% (ενώ το 1960 ήταν 11%). Στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Ευρώπης οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι ανήκουν σε συνδικάτα», κοκ. Σε τρεις κατευθύνσεις στρέφονται οι προτάσεις του βρετανικού εντύπου που στην εικαστική κάλυψη του θέματος παρομοιάζει τον δημόσιο τομέα με ένα αποκρουστικό, χονδρό τέρας που έχει την κοιλιά του παραγεμισμένη με κάρτες οι οποίες γράφουν: «μεγαλύτερες συντάξεις», «λιγότερες ώρες», «καλύτερη αμοιβή», «σύνταξη στα 50», «μεγαλύτερα συνδικάτα», «ρεπό», κ.α. Πρόκειται ενδεχομένως για την εικαστική απεικόνιση του χαρακτηρισμού «κοπρίτες» που απηύθυνε ο αντιπρόεδρος του Γ. Παπανδρέου στους δημόσιους υπάλληλους. Τι προτείνει ο Economist, εκφράζοντας μια αναδυόμενη, νέα πολιτική συναίνεση; Πρώτο, «τα 65 θα πρέπει να είναι η ελάχιστη ηλικία συνταξιοδότησης για τους ανθρώπους που δαπανούν τις ώρες τους στις αίθουσες διδασκαλίας και τα γραφεία, ενώ οι νέοι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να ενταχθούν σε συνταξιοδοτικά σχήματα». Δεύτερο, «το δικαίωμά τους στην απεργία θα πρέπει να περιοριστεί, ενώ οι κανόνες που διέπουν τις πολιτικές χορηγίες, ακόμη και τον συνδικαλισμό θα πρέπει να γίνουν εθελοντικοί, όπου κάθε μέλος αποφασίζει αν θα δώσει ή θα γίνει μέλος». Και τρίτο «την πρόσληψη μιας νέας γενιάς εργατών με διαφορετικές συμβάσεις»! Οι συντάκτες του βρετανικού εντύπου δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους και για το γερμανικό θαύμα όπου «οι μισθολογικές αυξήσεις στον δημόσιο τομέα υπολείπονται εκείνων του ιδιωτικού τομέα και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν επιτρέπεται να απεργήσουν»! Στις ΗΠΑ στο στόχαστρο της νεο-αντιδραστικής εκστρατείας του Κόμματος του τσαγιού, που η επιθετικότητα και η επικινδυνότητά του έγινε σαφής σε όλους με αφορμή την δολοφονική επίθεση στην Αριζόνα την οποία ενέπνευσε, βρίσκονται οι δάσκαλοι. Σε τρεις μάλιστα Πολιτείες δόθηκε η δυνατότητα ακόμη και απόλυσής τους στην περίπτωση που κριθούν ακατάλληλοι στο πλαίσιο της αξιολόγησης τους, για δύο συνεχόμενες χρονιές. Το πολιτικό σκάνδαλο έγκειται στην προσπάθεια μεταβίβασης στους δασκάλους των αιτιών διάλυσης των δημόσιων σχολείων. Γιατί, πολύ σημαντικότερη αιτία υποβάθμισης των γνώσεων των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στις ΗΠΑ είναι οι άγριες περικοπές παρά οι ελλείψεις των δασκάλων, όσο υπαρκτές κι αν είναι. Η αλήθεια είναι πως το σημείο στο οποίο έχουν φτάσει οι μειώσεις δαπανών στις ΗΠΑ απέχει έτη φωτός μέχρι στιγμής απ’ όσα έχουν καταφέρει οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Στην Καλιφόρνια, την άλλοτε χρυσή πολιτεία, η διανομή δωρεάν βιβλίων στους μαθητές έχει σταματήσει πλήρως και τα βιβλία δίνονται σε ηλεκτρονική μορφή δημιουργώντας μια γενιά μορφωμένων ανθρώπων που δεν θα έχουν καν πιάσει στα χέρια τους βιβλία, ενώ στην Χαβάη οι μέρες του σχολείου μειώθηκαν από πέντε σε τέσσερις επειδή το σχετικό κονδύλι του πολιτειακού προϋπολογισμού έπρεπε να περικοπεί κατά 20%! Και με την ίδια ευκολία που θα μείωναν τις ώρες εργασίας σε μια αυτοκινητοβιομηχανία επειδή πρέπει να μειωθεί η παραγωγή λόγω πτώσης των πωλήσεων, μείωσαν και τις ώρες εργασίας των δασκάλων, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αυτό σημαίνει την ραγδαία υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης τουλάχιστον για τα παιδιά των πιο φτωχών, των εργαζομένων και πλέον των μεσαίων εισοδημάτων, που αδυνατούν να πληρώσουν το κόστος των ιδιωτικών σχολείων. Αντί λοιπόν να απολογηθούν οι κυβερνήτες των Πολιτειών και ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για την κατάργηση στην πράξη της δημόσιας παιδείας ρίχνουν από κοινού την πέτρα του αναθέματος στους δασκάλους, που γίνονται εξιλαστήρια θύματα και χαρακτηρίζονται υπεύθυνοι για τα χάλια της παιδείας. Το ίδιο συμβαίνει στην Ευρώπη και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα. Η φιλολογία για τις «υψηλές αμοιβές» των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ επιχειρεί να συγκαλύψει την κατάργηση των δημόσιων υπηρεσιών. Έτσι, τη στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να επιβάλει δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια και να τα παραδώσει στους μάνατζερ της αγοράς καταργώντας τον δωρεάν χαρακτήρα της πανεπιστημιακής παιδείας, τη στιγμή που έχει χιλιάδες πανεπιστημιακούς καθηγητές απλήρωτους, οδηγώντας τους να ζητούν δανεικά για να ζήσουν, θυμάται την οικογενειοκρατία στα ΑΕΙ. Τη στιγμή που διαλύει τις δημόσιες συγκοινωνίες μέσω της μείωσης των δρομολογίων των αστικών λεωφορείων και της αύξησης του εισιτηρίου κατά 40% και της κατάργησης δρομολογίων του ΟΣΕ ταυτόχρονα με την αύξηση του εισιτηρίου ακόμη και κατά 300%, ανακαλύπτει τους υψηλούς μισθούς των οδηγών λεωφορείων και των μηχανοδηγών! Τη στιγμή που έχει οδηγήσει τα δημόσια νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία σε τριτοκοσμικά χάλια, με μέση ώρα αναμονής στα εφημερεύοντα των νοσοκομείων Παίδων 6 ώρες και πλήθος δωρεάν μέχρι πέρυσι παροχών και εξετάσεων να καταργούνται, στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας στα φαινόμενα διαφθοράς. Κι αυτό μάλιστα όταν όλοι ξέρουν πως αν η Ζίμενς, ο ευρωπαϊκός μας προμηθευτής, πέρα από ιατρικά μηχανήματα προμήθευε γιατρούς και νοσοκόμους όχι μόνο θα καλύπτονταν τα χιλιάδες κενά αλλά θα φτιάχνονταν και νέα σύγχρονα οργανογράμματα, με επιπλέον οργανικές θέσεις… Η κυβέρνηση παρόλα αυτά ετοιμάζεται να κλείσει νοσοκομεία και κέντρα υγείας μέσω των συγχωνεύσεων, με απώτερο σκοπό να μειωθούν οι δαπάνες κατά ένα τρίτο όπως προβλέπεται στο τρίτο Μνημόνιο, οδηγώντας το επίπεδο της δημόσια υγείας σε προ-ΕΣΥ εποχές. Κοινή συνισταμένη όλων των παραπάνω είναι ότι η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου επιδιώκει να αναιρέσει όλη την κοινωνική πρόοδο που συντελέστηκε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, προκειμένου να εφαρμόσει την πολιτική του Μνημονίου. Υλοποιεί μάλιστα την κοινωνική οπισθοδρόμηση ωθώντας τους εργαζόμενους σε έναν γενικευμένο αλληλοσπαραγμό όπου ο άνεργος θα επιτίθεται στον δάσκαλο και ο ασθενής στον οδηγό του λεωφορείου, με απώτερο ζητούμενο να θωρακιστεί η πολιτική τους. Η στοχοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων επομένως δεν είναι τυχαία. Η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους όπως επιδιώκει η κυβέρνηση δεν πρόκειται να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά γιατί, απλώς, αλλού βρίσκονται οι αιτίες των ελλειμμάτων. Το μόνο που θα σημάνει μια ήττα των δημοσίων υπαλλήλων στον αγώνα τους να υπερασπίσουν τον δωρεάν και κοινωφελή χαρακτήρα των δημόσιων υπηρεσιών και των δικών τους δικαιωμάτων θα είναι νέα ώθηση στην κυβέρνηση για να βάλει το μαχαίρι ακόμη πιο βαθιά, καταργώντας για παράδειγμα δια νόμου το δικαίωμα στην απεργία, κατά το γερμανικό πρότυπο το οποίο χαρακτηρίζει «αχτίδα φωτός» ο Economist, τις συντάξεις και τις συλλογικές συμβάσεις! Αυτό είναι το σχέδιο τους, στην πλήρη του εφαρμογή. Πρόκειται μάλιστα για μια πολιτική που με τον ίδιο κανιβαλικό τρόπο εφαρμόζεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του ανεπτυγμένου κόσμου. «Σε όλη τη χώρα, κυβερνήτες και δήμαρχοι παλεύοντας με τις μειώσεις του προϋπολογισμού κατηγορούν τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα για τα προβλήματα», ανέφερε σχετικό άρθρο του New Yorker με τίτλο State of the unions, πριν λίγες μέρες, βεβαιώνοντας έτσι πως το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό. Οι ρίζες του αντίθετα βρίσκονται στα δισεκατομμύρια που ξόδεψαν οι κυβερνήσεις όλων των χωρών για να σώσουν τις τράπεζες, την προηγούμενη διετία. Αυτό τον λογαριασμό επιχειρούν τώρα να μεταβιβάσουν στην κοινωνία. Και για να συγκαλυφθεί το έγκλημα που συντελείται ο Πάγκαλος (αφού διόρισε την κόρη του στο δημόσιο όσες περισσότερες φορές μπορούσε) αποκαλεί τους δημόσιους υπάλληλους «κοπρίτες», ο πρώην κυβερνήτης της Μινεσότα «εκμεταλλευτές» κατά το New Yorker, και ο Economist θυμάται τον Γουίλιαμ Κόμπετ που τους αποκαλούσε «φορο-φαγάδες»! Τέλος, οργή και γέλια προκαλεί ταυτόχρονα το γεγονός ότι τα «πρώτα βιολιά» στην επίθεση κατά των δημοσίων υπαλλήλων είναι δημόσια πρόσωπα που αμείβονται συστηματικά από το δημόσιο! Καθηγητές πανεπιστημίων, εκλεγμένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι που έχουν αναγάγει σε τέχνη να απομυζούν τις δημόσιες μισθοδοσίες, με μια επινοητικότητα που θα τη ζήλευε ο νους του απλού ανθρώπου και συναγωνίζεται μόνο την αυθάδεια και την ικανότητα τους να επιβιώνουν παρέχοντας συμβουλές, έχουν αναγορευτεί σε κατ’ επάγγελμα υβριστές των δημοσίων υπαλλήλων και υμνητές της ανταποδοτικότητας – αρκεί φυσικά να μην αφορά τα δικά τους έσοδα. ΥΓ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων υπογραμμίζεται ότι ο γράφων, με εξαίρεση την έκτακτη αμοιβή που αντιστοιχεί σε μερικές δεκάδες διδακτικές ώρες, ουδέποτε συμπεριλήφθη σε καταστάσεις μισθοδοσίας του ελληνικού δημοσίου.

Ανακοίνωση - κάλεσμα του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αιστεράς για τη σύσκεψη που γίνεται για τη συγκρότηση επιτροπής επιβατών κατά της αύξησης εισιτηρίων Δευτέρα 24/1 στις 5:00μμ στα γραφεία της ΟΤΟΕ, Βησσαρίωνος 9, 4ος όροφος

Καλούμε τους πολίτες σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη να συγκροτήσουν  σε όλους τους δήμους και γειτονίες αυτών των πόλεων κινήσεις και συσπειρώσεις ενάντια στις αυξήσεις τιμών των εισιτηρίων αλλά και στις  αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στις αστικές συγκοινωνίες. Επίσης με στόχο οι αστικές συγκοινωνίες, επειδή χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο από τους πιο φτωχούς και αδύναμους συμπολίτες μας, να είναι σε όλους και όλες προσιτές, αν όχι και να παρέχονται με συμβολικό εισιτήριο και σε ορισμένες, τουλάχιστον, κοινωνικές κατηγορίες δωρεάν.

Για τον σκοπό αυτό στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε μια σύσκεψη που διοργανώνεται για τη συγκρότηση επιτροπής επιβατών Αττικής ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες και για τη διοργάνωση εβδομάδας κοινωνικής ανυπακοής 1-8 Φλεβάρη, την Δευτέρα  24/1 στις 5:00 μμ το απόγευμα, στα γραφεία της ΟΤΟΕ Βησσαρίωνος 9, 4ος όροφος και καλούμε συνδικάτα, δημοτικές κινήσεις, δήμους, επιτροπές κατά της ακρίβειας και κινήματα να συμμετέχουν σε αυτή.

•    «Δεν πληρώνουμε», δεν «πληρώνουμε» τις αυξήσεις των προϊόντων και υπηρεσιών.

•    Καμιά αύξηση  στα εισιτήρια των συγκοινωνιών.

•    Δωρεάν μετακίνηση για όλους το πρωί και για ανέργους, φοιτητές και μαθητές όλες τις ώρες.

•    Αποκλειστικά δημόσιες σύγχρονες αναβαθμισμένες συγκοινωνίες.

•    Καλούμε τους πολίτες να συγκροτήσουν παντού επιτροπές κοινωνικής ανυπακοής κατά της ακρίβειας.

•    Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Σταλινισμού παρενέργειες (Γ. Ρούση)   Από την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 16 Ιανουαρίου 2011 Στο προηγούμενο κυριακάτικο σχόλιό μου έγραφα: «Η προσπάθεια πολύμορφης προβολής των αρνητικών πλευρών της σταλινικής περιόδου (...) αποτελεί μια προσπάθεια απαξίωσης του σοσιαλισμού, μέσα από την ταύτισή του με (αυτήν την περίοδο) και όλα τα έκτροπα που συντελέστηκαν κατά τη διάρκειά της. Με άλλα λόγια, στο βαθμό που το φάντασμα του κομμουνισμού συνεχίζει να πλανάται (...) οι δυνάμεις της συντήρησης είναι απολύτως λογικό να επιχειρούν να το απαξιώνουν και ο πλέον εύκολος (...) τρόπος να το πράξουν, είναι να το ταυτίζουν με την πλέον αποτρόπαια ιστορικά διαστρέβλωσή του». Ιδού πώς αναποδογυρίζει στην κυριολεξία το όργανο της Κ.Ε. του ΚΚΕ, με σχόλιο του οποίου ο συντάκτης δεν έχει ούτε καν το θάρρος να υπογράψει με το όνομά του, αυτό μου το σχόλιο: Κατά τον «παράφρονα» Ρούση, «ο λυσσώδης πολύχρονος παροξυσμός, που χρόνο με το χρόνο αυξάνεται, των κάθε λογής και μορφής υπερασπιστών του καπιταλισμού κατά της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, ειδικά την περίοδο που ηγέτης ήταν ο Στάλιν, στόχο και σκοπό έχει να υπηρετήσει το σοσιαλισμό(1)». Ητοι, ενώ εγώ κάνω σαφέστατα λόγο για απαξίωση του σοσιαλισμού, το ανθρωπάκι του Τσίρκα, μου αποδίδει ότι κάνω λόγο για υπεράσπισή του. Εδώ συμβαίνει ένα από τα δύο: ή η θολωμένη και τεθλασμένη, λόγω υπερβάλλοντος δογματισμού, σκέψη οδηγείται στην αλλοπρόσαλλη αυθαιρεσία ότι όποιος όπως εγώ καταγγέλλει τον νεοσταλινισμό του ΚΚΕ ως αντικομμουνιστικό, διότι εκθέτει το κομμουνιστικό όραμα, αυτόματα θεωρεί τον όποιο χυδαίο αντισταλινισμό των απανταχού αντικομμουνιστών ως φιλοκομμουνιστικό, ή πρόκειται για συνειδητή επιλογή, η οποία και χαρακτηρίζει τον πολιτισμό διαλόγου που διακατέχει τα στελέχη του ΚΚΕ. Οποια από τις δύο περιπτώσεις κι αν ισχύει, το αυθαίρετο συμπέρασμα το οποίο εξάγεται χρησιμοποιείται για να χτυπηθούν μ΄ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: 1. Η χυδαία απαξίωση όποιου διαφωνεί και του οποίου δεν έτυχε να διαβαστεί η πραγματική άποψη πριν απ΄ τη διαστρέβλωσή της. 2. Η δήλωση και με αυτόν τον τρόπο της άρνησης ενός πραγματικού ενδοαριστερού διαλόγου, μια και ένας τέτοιος διάλογος καθίσταται αδύνατος αν οι συνδιαλεγόμενοι παραχαράζουν ο ένας τον άλλο. Το δράμα όμως για το όργανο της Κ.Ε. του ΚΚΕ είναι ότι όσο κι αν πασχίζει, είναι ευτυχώς αδύνατον να απομονώσει διά στεγανών τούς φίλους και τα μέλη του κόμματος από τους υπόλοιπους αγωνιστές και τις κριτικές τους θέσεις, με συνέπεια όλο και περισσότερο να δυσκολεύεται να επιβάλλει την τυφλή υπακοή και τη μηχανική υποταγή στα κομματικά κελεύσματα, το ψέμα απέναντι στην αλήθεια. Και εν προκειμένω, η αλήθεια είναι ότι αποτελεί έγκλημα, όχι δα «η οικοδόμηση και η υπεράσπιση του σοσιαλισμού, (και) η εξάλειψη της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας», όπως με περίσσια θρασύτητα μου καταλογίζει ο «Ριζοσπάστης», ότι υποστηρίζω, αλλά η υπεράσπιση των σταλινικών εγκλημάτων που και το ίδιο το ΚΚΕ είχε στα λόγια τουλάχιστον καταδικάσει κατά το παρελθόν. Διά του λόγου το αληθές παραθέτω την ομόφωνη απόφαση της 10ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του κόμματος. Κι αν επιμείνουν στο ίδιο μοτίβο έπεται συνέχεια και μάλιστα οδυνηρή για τα ανθρωπάκια συκοφάντες. «Η 10η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ, παίρνοντας υπόψη τα στοιχεία που υπάρχουν για τους παρακάτω συντρόφους-θύματα της προσωπολατρίας και μέλη και στελέχη του ΚΚΕ: 1. Κλειδωνάρη Απόστολο 2. Μαρκοβίτη Μάρκο 3. Χαϊτά Ανδρόνικο 4. Ευτυχιάδη Κώστα 5. Πηλιώτη Διονύσιο 6. Ντούβα Γεώργιο (Βορεινό) 7. Τσαγκαράκη Γιάννη (Τόμωφ) 8. Γιαννοκούτση Γιάννη 9. Δημάκο Νικόλαο (Γρηγόριεφ) 10. Δουλούδη Βασίλη (Ταμπακώφ) 11. Χριστοδουλίδη Χριστόδουλο (Αλέξη) 12. Κολοζώφ Γεώργιο (Λεωνίδα) 13. Χαραμή Στάθη (Ασάνωφ) Αποφασίζει: 1) Αποκαθιστά ηθικά και κομματικά τους συντρόφους αυτούς που πέθαναν, σαν μέλη και στελέχη του ΚΚΕ. 2) Η απόφαση αυτή ν΄ ανακοινωθεί εσωκομματικά και να μη δημοσιευτεί στον κομματικό Τύπο. Το Π.Γ. να πάρει μέτρα ώστε στον κατάλληλο χρόνο και τρόπο (επέτειοι, ιστορικές αναμνήσεις και άλλες δημοσιεύσεις) ν΄ αποκαταστήσει δημόσια τη μνήμη των παραπάνω συντρόφων. 3) Η Κ.Ε. εξουσιοδοτεί το Π.Γ. ν΄ ανακοινώσει κατάλληλα την απόφασή της στην οικογένεια, αν έχει, του κάθε συντρόφου και ταυτόχρονα να εξετάσει την περίπτωση ηθικής και υλικής βοήθειάς της. Γενάρης 1967».(2) Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ανδρόνικος Χαϊτάς υπήρξε γενικός γραμματέας του Κόμματος (1928-1931), οι Γιώργος Κολοζώφ και Γιώργος Ντούβας, γραμματείς της ΟΚΝΕ (1928-1931) και (1925-1928), ο Κώστας Ευτυχιάδης, μέλος του Π.Γ. (1928-1931), ο Χριστόδουλος Χριστοδουλίδης, διευθυντής του «Ριζοσπάστη» (1928-1931)... Μήπως γνωρίζετε τουλάχιστον, εσείς οι μη παράφρονες σύντροφοι, να μας πείτε πού είναι οι τάφοι αυτών των συντρόφων -εκτός αν τώρα πια τους θεωρείται και αυτούς «συνωμότες με τμήματα του στρατού καθώς και με μυστικές υπηρεσίες ξένων κρατών»(3)- να τους βάλουμε έστω εκ των υστέρων ένα λουλούδι ελληνικής γης; Αν ναι, ας μας το πείτε. Αν όχι υποχρεούστε να τους βρείτε, όπως καλεί το κόμμα να το πράξει, και μάλιστα ως «ιερή του υποχρέωση», ο Νίκος Ζαχαριάδης στο τελευταίο του γράμμα-διαθήκη.(4) (1) Ολες οι υπογραμμίσεις που ακολουθούν είναι δικές μου Γ. Ρ. (2) Αρχείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ «Η 10η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ» Εκδόσεις της Κ.Ε. του ΚΚΕ, 1971, σελ. 702» (3) Ετσι δικαιώνονται οι αποφάσεις των δικών της Μόσχας του 1936-1937 στην Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για το δεύτερο θέμα. Βλέπε σελίδα 17 σχετικού ένθετου του «Ριζοσπάστη», Μάρτης 2009. (4) Πέτρος Ανταίος, Νίκος Ζαχαριάδης θύτης και θύμα, εκδόσεις Φυτράκη 1991, σελίδα 511.