Του Δημήτρη Κανταλή*
Ξεκίνησε ήδη ο δημόσιος διάλογος ενόψει του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συμμαχίας που φιλοδοξεί να καταλήξει στη δημιουργία ενός νέου, μαζικού και σύγχρονου κόμματος της Αριστεράς . Φυσικό είναι, το επικείμενο συνέδριο του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού αριστερού κόμματος να απασχολεί όχι μόνο τα μέλη και τους φίλους του, αλλά και όλο το πολιτικό φάσμα της Ελλάδας και -σε ένα βαθμό-και της Ευρώπης.
Μεγάλη έκπληξη, ωστόσο, αποτέλεσε η προσφορά του γαλαντόμου ινστρούχτορα της νεοφιλελεύθερης παράταξης να μας προσφέρει το γήπεδο και για την προθέρμανση και για τον καθαυτό αγώνα και μάλιστα να διαιτητεύσει αφιλοκερδώς στο ματς που φαντασιώνεται ότι θα διεξαχθεί ανάμεσα τους φίλα προσκείμενους στον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα και τους "εσωκομματικούς αντιπάλους" του. Υποσχέθηκε μάλιστα στον αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης ότι θα στήσει το παιχνίδι και θα τον αφήσει να κερδίσει με πολλά γκολ στην εσωκομματική κόντρα, αρκεί να παίξει το σύστημα που θα του υποδείξει. Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε αυθωρεί και παραχρήμα και το περιεχόμενό της σε Κυπριακή απόδοση είχε ως ακολούθως: «Η αλεπού στον ύπνο της εθώρεν πετεινάρκα». Η νεοφιλελεύθερη αλεπού προφανώς δεν θα ησυχάσει αλλά θα πασχίσει με τους πληρωμένους κονδυλοφόρους της να περάσει το δίλημμα στα μέλη και τους φίλους της Αριστεράς: Ή μαζικό, μαλθακό κεντροαριστερό μόρφωμα θα φτιάξετε, ή ελιτίστικο αλλά πούρο Αριστερό κόμμα. Ελπίζει ότι θα φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του γαϊδάρου του Μπουριντάν που επειδή ταυτόχρονα πεινούσε και διψούσε υπερβολικά δεν μπορούσε να διαλέξει αν θα φάει ή θα πιει και μας άφησε χρόνους.
Εκείνο που μέχρι το συνέδριο θα αναγκαστούν να καταπιούν οι πολιτικοί αντίπαλοι και οι άσπονδοι «φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι και τις ιδέες μας δεν θα απεμπολήσουμε και την κυβέρνηση θα ξαναπάρουμε στις επόμενες εκλογές! Και μαζικό κόμμα θα έχουμε και την αριστερή ψυχή μας δεν θα απολέσουμε. Η αγκύρωση των μελών της σύγχρονης μαζικής Αριστεράς με την κοινωνία θα είναι εκ των ων ουκ άνευ για κάθε αριστερό άνθρωπο που κινείται σε οποιοδήποτε χώρο διαβιούν, εργάζονται ή περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους οι πολίτες. Για να μην αδικούμε, ωστόσο τους νεοφιλελεύθερους καλοθελητές πως είναι η κόλαση για τον ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουμε να δούμε, και μάλιστα με κατανόηση, ότι υπάρχουν ορισμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν με κάποια επιφύλαξη το τι θα προκύψει από το όντως εκρηκτικό άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία. Υπάρχουν για παράδειγμα μέλη που θέλουν πάση θυσία επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και πιστεύουν πως αυτό είναι εφικτό μόνο με τη μετάλλαξη του κόμματος σε ένα μεγάλο κεντρο-αριστερό πολιτικό σχηματισμό όπου οι έννοιες «μέλος», «φίλος», «οπαδός» δεν παίζουν σημαντικό ρόλο και ποσώς ενδιαφέρει η ιδεολογική τους φόρτιση. Εκ διαμέτρου αντίθετα κινούνται άλλα μέλη, που θεωρούν ότι ο εξαπλασιασμός μέσα σε λίγους μήνες των μελών του κόμματος θα είναι ανεξέλεγκτος και πιθανότατα θα «χαθεί η μπάλα», μαζί και η αριστερή μας ταυτότητα. Επιπλέον, θεωρούν πως το διαδίκτυο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη φυσική παρουσία των μελών σε οποιαδήποτε κομματική δραστηριότητα.
Εάν όλα αυτά συνέβαιναν στην προεπαναστατική Ρωσία, είμαι σίγουρος πως θα γελάγανε ακόμα και τα μουστάκια του σύντροφου Λένιν. Χαρακτηριστική ήταν η αποστροφή του σε μια κομματική συνεδρίαση: «Δώστε μου έναν αγκιτάτορα κι έναν ινστρούχτορα σε μια πλατεία γεμάτη κόσμο και σε μια ώρα έχω φτιάξει επαναστατική κατάσταση!». Ανάλογη ήταν και η υποθήκη του Ιησού στους μαθητές του που θα σήκωναν όλο το βάρος της διάδοσης ανά τον κόσμο της νέας θρησκείας : «Εσείς είσαστε το αλάτι της γης. Αν το αλάτι υγρανθεί και αλλοιωθεί, θα χάσει την ιδιότητά του ως συντηρητικό των τροφίμων!»
Κοινό σημείο εκκίνησης είναι εκ του ασφαλούς η αποδοχή όλων πως τη μεγάλη διεύρυνση του κόμματος οφείλαμε να την έχουμε κάνει ήδη από το 2008 που μας έβαζε τις φωνές ο σ. Ελεφάντης. Ας την κάνουμε, λοιπόν, έστω και με δεκαετή καθυστέρηση αλλά και με περίσσεια κομματική αλλά και κυβερνητική πείρα. Τώρα μάλιστα, υπάρχει και η τεχνολογία που μας λύνει τα χέρια.
Η δημιουργία ειδικών φόρουμ στο διαδίκτυο, που σύντομα θα γίνει πραγματικότητα θα συμβάλλει καταλυτικά και στη μαζικοποίηση αλλά και στην εξασφάλιση της άμεσης δημοκρατίας στο νέο κόμμα: Στην ιδανική περίπτωση δεκάδες χιλιάδες μέλη θα μπορούν να διαβουλεύονται σε ανοιχτές διασκέψεις για όλες κι όλους, κάτι που είναι φύσει αδύνατο να επιτευχθεί έστω κι αν αντάμωνε όλος ο ΣΥΡΙΖΑ στο γήπεδο Μαρακανά! Εδώ και χρόνια οι Φινλανδοί πολίτες μπορούν να διατυπώνουν ακόμη και νομοθετικές προτάσεις στην πλατφόρμα Open Ministry. Οι Podemos στην Πορτογαλία, ο Κόρμπιν στη Μ. Βρετανία, ο Sanders στις ΗΠΑ έχουν πολλά να μας διδάξουν με τις καινοτόμες μεθόδους που αξιοποιούν για να μηδενίζουν μέσω διαδικτύου τον χρόνο και τις αποστάσεις ανάμεσα στα μέλη τους και να εξασφαλίζουν την πλέρια ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Όταν ο γνωστός ψυχίατρος Irvin D. Yalom τονίζει στο τελευταίο βιβλίο του: “Becoming Myself- A Psychiatrist’s Memoir” τη χρησιμότητα του διαδικτύου στην ψυχιατρική, νομίζω ότι πρέπει να είναι κανείς δογματικός και άκρως συντηρητικός για να εναντιώνεται στη χρησιμότητα του διαδικτύου ακόμη και στην πολιτική επικοινωνία! Φαντάζομαι πως στο νέο, σύγχρονο, μαζικό κόμμα της αριστεράς κανένας Αριστερός άνθρωπος δεν θα μπει στον πειρασμό των Λουδιτών επαναστατών του 19ου αιώνα που έσπαγαν τις μηχανές για να μην αυξηθεί η ανεργία!
* Ο Δημήτρης Κανταλής είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Παρασκευής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου