Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Οι Γκέμπελς της ΝΔ χρειάζονται μόνιμες διακοπές, σχολιάζουν κυβερνητικοί κύκλοι


«Η ολιγομελής κυβερνητική αντιπροσωπία θα μεταβεί και θα επιστρέψει αυθημερόν και μάλιστα χωρίς επιβάρυνση των δημοσίων εξόδων, αφού την ειδική πτήση χορηγεί η Aegean»
Για κρεσέντο προπαγάνδας, ψεμάτων και λαϊκισμού της Νέας Δημοκρατίας, με πρωτεργάτη τον Άδωνι Γεωργιάδη, κάνουν λόγο κυβερνητικές πηγές σχολιάζοντας την υποτιθέμενη κυβερνητική αποστολή 54 ατόμων και τριήμερη διαμονή στην Πάρο με έξοδα του δημοσίου.
«Προκειμένου να ξεπεράσει το φιάσκο των 96 ψήφων και τη δεινή πολιτική ήττα που υπέστη στη Βουλή, η ΝΔ επιστράτευσε τις ιντερνετικές της εφεδρείες με επικεφαλής τον αντιπρόεδρό της, Άδωνι Γεωργιάδη, σε ένα κρεσέντο προπαγάνδας, ψεμάτων και λαϊκισμού που θα έκανε υπερήφανο τον Γιόζεφ Γκέμπελς» αναφέρουν χαρακτηριστικά.
«Επειδή ο λαϊκισμός και ο κιτρινισμός έχουν όρια, προσκαλούμε τον κ. Γεωργιάδη, αλλά και τον κ. Κουμουτσάκο που έσπευσε να υιοθετήσει την γκεμπελική πρακτική, να μεταβούν στην Πάρο, προκειμένου να διαπιστώσουν, με τα ίδια τους τα μάτια, ότι η ολιγομελής κυβερνητική αντιπροσωπία θα μεταβεί και θα επιστρέψει αυθημερόν και μάλιστα χωρίς επιβάρυνση των δημοσίων εξόδων, αφού την ειδική πτήση χορηγεί η Aegean» σημειώνουν από το Μέγαρο Μαξίμου.
«Έτσι, μπορούν να είναι σίγουροι πως το βράδυ της ίδια μέρας θα επιστρέψουν στην Αθήνα μαζί με την κυβερνητική αποστολή και την ίδια πτήση, προκειμένου να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους στον πρόεδρο της ΝΔ, ο οποίος, ασφαλώς, δεν πρόκειται να ανεχθεί δύο ψεύτες και λαϊκιστές σε ανώτατα κομματικά αξιώματα» καταλήγουν οι ίδιες πηγές.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

Οι πέντε άξονες για το νέο Σύνταγμα μιας Νέας Ελλάδας (Video)


"Στόχος της πρότασης μας», τόνισε ο Αλ. Τσίπρας, «είναι η εμβάθυνση της δημοκρατίας και του ρόλου του λαϊκού παράγοντα σε κάθε πτυχή της πολιτικής ζωής και της λαϊκής ετυμηγορίας στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων"
Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από το λαό, δυνατότητα διενέργειας δημοψηφισμάτων για κρίσιμα ζητήματα με λαϊκή πρωτοβουλία και συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής σε συνδυασμό με μια «εποικοδομητική» διαδικασία για την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης πρότεινε ο Αλέξης Τσίπρας για την συνταγματική αναθεώρηση.
«Το πρώτο μέτρο των προτάσεών μας για την αναθεώρηση, είναι η συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής. Το δεύτερο μέτρο, ως συμπλήρωμα γόνιμης εφαρμογής παγίως, εκλογικών συστημάτων απλής αναλογικής, είναι η εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας - η υποχρέωση δηλαδή, η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, να συνοδεύεται και από πρόταση για νέο Πρωθυπουργό, πράγμα που εξυπηρετεί τον σκοπό της κυβερνητικής σταθερότητας», ανέφερε ο πρωθυπουργός.
«Στόχος της πρότασης μας», τόνισε ο Αλ. Τσίπρας, «είναι η εμβάθυνση της δημοκρατίας και του ρόλου του λαϊκού παράγοντα σε κάθε πτυχή της πολιτικής ζωής και της λαϊκής ετυμηγορίας στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων.
Σε αυτή τη κατεύθυνση προτείνουμε τόσο τη δυνατότητα άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το εκλογικό σώμα, όσο και τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφισμάτων για κρίσιμα ζητήματα με λαϊκή πρωτοβουλία», είπε ο Πρωθυπουργός.

"Σαράντα δύο χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο τόπο μας, ο κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει, έχοντας χαρίσει μια ανεκτίμητη μακρά περίοδο κοινωνικής ειρήνης και δημιουργίας, αλλά και έχοντας αφήσει ένα κράτος με μεγάλες παθογένειες, που η κρίση και η συνακόλουθη επιτροπεία των μνημονίων, όχι μόνο δεν άμβλυναν αλλά τις μεγέθυνουν απελπιστικά", τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας, παρουσιάζοντας τα βασικά σημεία της κυβερνητικής πρότασης για τη συνταγματική αναθεώρηση, σε ειδική εκδήλωση στον προαύλιο χώρο της Βουλής.

Τα βασικά σημεία της ομιλίας του πρωθυπουργού
 
Χθες έκλεισαν 42 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας. Η χώρα και ο ελληνικός λαός πέρασαν από τον εθνικό διχασμό που ανατρέχει πίσω στον εμφύλιο πόλεμο, στην δημοκρατική ομαλότητα. Περάσαμε από το κράτος των εθνικοφρόνων και την διαίρεση, στο κράτος δικαίου και τις εγγυήσεις της πολιτικής ελευθερίας. Ήταν περίοδος της αισιοδοξίας που απελευθέρωσε το ζωντανό δυναμικό της ελληνικής κοινωνίας και του λαού.
Με τη δικαίωση του αιτήματος για δημοκρατία και ελευθερία ήταν το κοινωνικό ζήτημα, η αντιπαράθεση μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, που πήρε τα πρωτεία της πολιτικής σύγκρουσης. Η Ελλάδα τελικά ευθυγραμμίστηκε με τις πολιτικές συγκρούσεις που κυριαρχούσαν στο σύνολο των χωρών της Δυτικής Ευρώπης.
Όμως η διαδικασία της μεταπολίτευσης, όπως κάθε κοινωνική διαδικασία, ήταν αντιφατική. Οι κοινωνικοί αγώνες μετατράπηκαν σε αντιπαραθέσεις για την συντεχνιακή κατοχύρωση εγωιστικών συμφερόντων. Οι βασικές πολιτικές και ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές των πρώτων ετών της μεταπολίτευσης έδωσαν τη θέση τους στην τεχνοκρατική ιδεολογία. Στην ιδεολογία που αποδέχεται ότι οι λύσεις των κοινωνικών προβλημάτων  δεν μπορούν να αποτελούν θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης ή οργανωμένης συμμετοχικής διαβούλευσης όλων των πολιτών.
42 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο τόπο μας, ο κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει, έχοντας χαρίσει μια ανεκτίμητη μακρά περίοδο κοινωνικής ειρήνης και δημιουργίας, αλλά και ένα κράτος με μεγάλες παθογένειες, που η κρίση και η συνακόλουθη επιτροπεία των μνημονίων, όχι μόνο δεν άμβλυναν αλλά τις μεγέθυναν απελπιστικά.
Η οικονομική κρίση ήταν τελικά το αποτέλεσμα της ήττας της μεταπολίτευσης. Το ερώτημα είναι: Τι να κάνουμε;
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί να είναι η εθνική αναδίπλωση, όπως βλέπουμε να επιχειρείται σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Η απάντηση στα σημερινά προβλήματα, στις νέες προκλήσεις και την νέα πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώθηκε την τελευταία εξαετία, δεν μπορεί παρά να είναι το πέρασμα σε μια Νέα Μεταπολίτευση.
Μια ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα. Για την επαναθεμελίωση της δημοκρατίας, την διεύρυνση των ελευθεριών και της λαϊκής παρέμβασης.
Για την ενίσχυση των κοινοβουλευτικών θεσμών πέρα και έξω από τις δουλείες του πελατειακού κράτους και των μηχανισμών του.
Για την αποτελεσματική προστασία και διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων σε μια κοινωνία που έχει δεχτεί αλλεπάλληλα χτυπήματα από την πολιτική της λιτότητας
Για την οικοδόμηση νέων θεσμών λαϊκής συμμετοχής και διαβούλευσης που θα παράξουν από την αρχή την έννοια του κοινού συμφέροντος, του κοινού καλού. Γιατί το κοινό καλό δεν είναι κάτι δεδομένο από τα πριν. Αντίθετα παράγεται καθημερινά και ο ορισμός του εξαρτάται άμεσα από τον δημόσιο διάλογο και από τους ίδιους τους θεσμούς μέσα στους οποίους συντελείται αυτή η διαβούλευση.
Αυτή την ευκαιρία επομένως, δεν μας επιτρέπεται να την αφήσουμε να χαθεί. Στις προηγούμενες εκλογές, λάβαμε από τον ελληνικό λαό την εντολή: Να τελειώνουμε με το παλιό.
Το ζητούμενο για παραγωγική ανασυγκρότηση προϋποθέτει την πολιτική ανασυγκρότηση της χώρας. Οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος για την οικονομική και ηθική χρεοκοπία, είναι τεράστιες. Και ο μόνος τρόπος για να βγούμε από την κρίση, μια και καλή, είναι να τελειώνουμε με το παλιό. Να τελειώσουμε με αυτά που μας έφτασαν έως εδώ. Και πρώτα από όλα, να αλλάξουμε αυτό το κράτος.
Από εδώ, από τη Βουλή των Ελλήνων, το ναό της Δημοκρατίας, σας καλώ σήμερα  όλες και όλους, όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του τόπου και  πρώτα απ' όλα τους ίδιους τους πολίτες,  τον ίδιο το λαό,  σε έναν ευρύ, ανοικτό και γόνιμο διάλογο για ένα νέο Σύνταγμα που θα σηματοδοτήσει την νέα μεταπολίτευση. Για το Σύνταγμα που θα οδηγήσει σε μια νέα Ελλάδα. Την Ελλάδα του 2021. Για μια κοινωνία ευημερίας, δικαιοσύνης, ελευθερίας και ισότητας. Για μια Πολιτεία δημοκρατίας και αξιοπρέπειας.
Διαδικασία διαβούλευσης
Όση σημασία έχει το περιεχόμενο της Συνταγματικής Αναθεώρησης άλλη τόση, ίσως και περισσότερη, έχει η διαδικασία μέσα από την οποία θα φτάσουμε σε αυτήν.
Ο συντηρητικός κόσμος, το παλιό πολιτικό σύστημα αλλά και η τεχνοκρατική ελίτ θέλει να περιορίσει την διαδικασία της αναθεώρησης στα στενά πλαίσια του Κοινοβουλίου.
Η συνταγματική αναθεώρηση μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το εργαστήριο για την διαμόρφωση της πολιτικής κρίσης των ίδιων των πολιτών που θα αντανακλάται στο περιεχόμενο των προτάσεων τους. Γιατί η σύνταξη της πολιτείας, η συγκρότηση της πολιτείας γίνεται από το λαό για τον λαό και με τον λαό. Όχι ερήμην του.
Και αυτή η επανάσταση δημοκρατίας, σε τίποτα δεν παραβιάζει, όπως κάποιοι ενδεχομένως θα σπεύσουν να πουν, το άρθρο 110 του Συντάγματος που ορίζει συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις για την αναθεωρητική διαδικασία. Αντίθετα, η αντίληψη αυτή κινούμενη απολύτως μέσα στο πνεύμα των συνταγματικών επιταγών, διευρύνει και εξασφαλίζει την λαϊκή νομιμοποίηση της.
Θέλουμε μια διαδικασία που θα εμπλέκει, θα οργανώνει, θα κινητοποιεί τους πολίτες. Μια διαδικασία ενεργού συμμετοχής των πολιτών και όχι μια διαδικασία περιορισμένη, στους τέσσερις τοίχους της Ολομέλειας της Βουλής.
  • Το Σεπτέμβριο θα ανακοινωθεί η σύνθεση μιας οργανωτικής επιτροπής που θα αναλάβει την διεξαγωγή μιας πλατιάς, ανοιχτής διαδικασίας διαλόγου σε πανεθνική κλίμακα.
  • Σε πρώτη φάση: συζητήσεις για την αναθεώρηση σε όλους τους δήμους της χώρας με τη συμμετοχή επιστημονικών και κοινωνικών φορέων, κινήσεων πολιτών και συλλογικοτήτων αλλά και μεμονωμένων πολιτών. Και σε αυτή την προσπάθεια προσβλέπουμε στην βοήθεια και τη στήριξη από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
  • Σε δεύτερη φάση: τα συμπεράσματα από την δημόσια αυτή να συγκεντρωθούν με την διοργάνωση 13 συνελεύσεων σε κάθε περιφέρεια της χώρας.
  • Δημιουργία ειδικής ιστοσελίδας όπου όλοι οι πολίτες θα έχουν την δυνατότητα να καταθέσουν τις προτάσεις τους, τις συμφωνίες και τις αντιρρήσεις τους.
  • Μετά το τέλος της μεγάλης αυτής διαβούλευσης, την Άνοιξη του 2017, η Οργανωτική Επιτροπή θα συγκεντρώσει τα αποτελέσματα του διαλόγου και θα παραδώσει την έκθεσή της σε όλα τα πολιτικά κόμματα, που από κει και πέρα θα πάρουν την σκυτάλη για να εκκινήσει η κοινοβουλευτική διαδικασία, όπως ακριβώς ορίζεται από το άρθρο 110 του Συντάγματος και τον κανονισμό της Βουλής
Προτάσεις
Οι προτάσεις που σήμερα καταθέτω στην επίσημη έναρξη αυτής της διαδικασίας διαλόγου, έχουν στόχο να πυροδοτήσουν ένα γόνιμο διάλογο. Και οι προτάσεις αυτές δεν μπορούν παρά να συνδέονται και να αντιστοιχούν με όλα όσα ανέπτυξα παραπάνω για την αξία της δημοκρατικής συμμετοχής και της ανάγκης για διεύρυνση της εμπλοκής των πολιτών στη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων.
Πρώτος άξονας: δέσμη αλληλοσυνδεόμενων μεταρρυθμίσεων στην αρχιτεκτονική του Πολιτεύματος
η συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής
η εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας, Η υποχρέωση δηλαδή η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, να συνοδεύεται και από πρόταση για νέο Πρωθυπουργό. Πράγμα που εξυπηρετεί το σκοπό της κυβερνητικής σταθερότητας
προτείνουμε τη δυνατότητα εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το κοινοβούλιο, μόνο αν εξασφαλίζεται η μέγιστη συναίνεση των δύο τρίτων της Βουλής στο πρόσωπό του σε δύο διαδοχικές ψηφοφορίες. Αν αποβούν άκαρπες, τότε η τρίτη ψηφοφορία θα ανήκει στο εκλογικό σώμα, που θα αποφασίζει την εκλογή του Προέδρου με καθολική ψηφοφορία που θα διεξάγεται ανάμεσα στους δύο πλειοψηφήσαντες υποψηφίους της τελευταίας ψηφοφορίας στο κοινοβούλιο.
Παράλληλα ανοίγουμε και τη συζήτηση για τις αρμοδιότητές του προτείνοντας μια λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του Με στόχο να ενισχύσουμε το ρυθμιστικό, σταθεροποιητικό και εγγυητικό του ρόλο αλλά και για να εμπλέξουμε όποτε είναι αναγκαίο, τον ίδιο το λαό στη διαδικασία της εκλογής του, χωρίς όμως να διακόπτεται η θητεία της κυβέρνησης και να διαλύεται η Βουλή. Η λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων μπορεί να ενισχύσει τον ρυθμιστικό ρόλο του Προέδρου χωρίς να αγγίζεται ο πυρήνας του Πολιτεύματος. Για παράδειγμα: Το δικαίωμα του Προέδρου να απευθύνεται στη Βουλή για σπουδαίο λόγο, να συγκαλεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, αλλά και να παραπέμπει ψηφισμένο νόμο σε ειδικό γνωμοδοτικό όργανο, αποτελούμενο αποκλειστικά από δικαστές για να κρίνει επί της συνταγματικότητας του.
Προτείνουμε να θεσμοθετήσουμε πρώτον τις θητείες για τους Βουλευτές, έτσι ώστε κανένας Βουλευτής να μην μπορεί να εκλέγεται για πάνω από δύο συνεχόμενες κοινοβουλευτικές περιόδους ή για οκτώ συνεχόμενα έτη.
Και δεύτερον, την υποχρέωση Πρωθυπουργός, εκτός φυσικά των υπηρεσιακών, να ορίζεται αποκλειστικά αιρετός από το λαό, δηλαδή μόνο εν ενεργεία Βουλευτής
Δεύτερος άξονας: ενίσχυση των θεσμών άμεσης δημοκρατίας
Υποχρέωση κύρωσης με δημοψήφισμα, οποιασδήποτε συνθήκης μεταβιβάζει κυριαρχικές αρμοδιότητες του Κράτους.
Δυνατότητα διενέργειας Δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω των 500.000 υπογραφών για εθνικά θέματα.
Δυνατότητα διενέργειας Δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών, για ψηφισμένο νόμο, με εξαίρεση νόμους που αφορούν τα δημοσιονομικά.
Δυνατότητα διενέργειας Δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του 1 εκατομμυρίου υπογραφών για  νομοθετική πρωτοβουλία από τους ίδιους τους πολίτες.
Τρίτος άξονας: ενίσχυση του κράτους δικαίου
Στόχος μας εδώ είναι να εξασφαλίσουμε την απαιτούμενη ισορροπία μεταξύ της αρχής της διάκρισης των εξουσιών, της ταχύτητας στην απονομή της δικαιοσύνης, της ασφάλειας δικαίου αλλά και του σεβασμού των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων
Σε ό,τι αφορά τον συνταγματικό έλεγχο - και επειδή πολύς λόγος έχει γίνει για την συγκρότηση Συνταγματικού δικαστηρίου που θα αντικαταστήσει τον δίαχυτο και παρεμπίπτοντα συνταγματικό έλεγχο των δικαστηρίων κάθε βαθμού. Εδώ χρειάζεται  προσοχή και σε βάθος συζήτηση. Διότι δεν μπορούμε να μετατρέψουμε τον δικαστή σε νομοθέτη. Την ίδια στιγμή όμως δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε την ανάγκη για ασφάλεια δικαίου αλλά και για ταχύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης σε έναν κόσμο που διαρκώς μετασχηματίζεται. Πρέπει, λοιπόν, να βρεθεί η χρυσή τομή. Η θεσμοθέτηση ενός ειδικού γνωμοδοτικού οργάνου, αποτελούμενου αποκλειστικά από δικαστές των Ανώτατων Δικαστηρίων που σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μετά από πρόταση του ΠτΔ ή της Κυβέρνησης ή 120 Βουλευτών θα γνωμοδοτεί επί ψηφισμένου νομοσχεδίου εντός συντομότατης μάλιστα προθεσμίας, βρίσκει το απαιτούμενο σημείο ισορροπίας μεταξύ των αρχών που θέλουμε να υπηρετήσουμε.
Ενίσχυση, όμως, του Κράτους Δικαίου σημαίνει και απαρέγκλιτη τήρηση της αρχής της ισότητας μεταξύ των πολιτών. Σημαίνει ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε ρυθμίσεις που έχουν μετατρέψει Υπουργούς και Βουλευτές σε κάστα που απολαμβάνει ειδικά προνόμια και λειτουργεί ανεξέλεγκτα.
Κατάργηση βουλευτικής ασυλίας, ίδια ποινική αντιμετώπιση με τους πολίτες, δυνατότητα εξαίρεσης μόνο με για σχετικές με την άσκηση των καθηκόντων κατηγορίες.
Θα τροποποιηθεί ριζικά η κατάπτυστη διάταξη που ρυθμίζει τα περί της ευθύνης των Υπουργών.
Για τις ανεξάρτητες αρχές: Η τεχνοκρατική ιδεολογία έχει αποθεώσει τη λειτουργία τους και επιθυμεί διακαώς την διαρκή διεύρυνση των αρμοδιοτήτων και των εξουσιών τους. Με δεδομένη βέβαια την ολοένα και πιο τεχνική φύση της άσκησης της εξουσίας δεν αμφισβητώ την αναγκαιότητα ύπαρξης Ανεξάρτητων Αρχών. Ανεξαρτησία δεν σημαίνει όμως και πλήρης απουσία κοινοβουλευτικού ελέγχου. Αντικείμενο του διαλόγου ο τρόπος ελέγχου των ανεξάρτητων αρχών. Σκεπτικοί με τον πολλαπλασιασμό τους. Οι Ανεξάρτητες Αρχές να συγκροτούνται με μικρότερες πλειοψηφίες σε περίπτωση που τα 4/5 δεν συγκεντρωθούν σε συγκεκριμένη προθεσμία.

Τέταρτος άξονας της πρότασης σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας.
Γνωρίζουμε όλοι καλά ότι πρόκειται για εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα. ρητή κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του Κράτους με διατήρηση όμως για ιστορικούς και πρακτικούς λόγους της αναγνώρισης της Ορθοδοξίας ως κρατούσας θρησκείας.
Πέμπτος άξονας: κοινωνικά δικαιώματα
ρητή απαγόρευση άρσης του δημόσιου ελέγχου των αγαθών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας.
σαφής και αποτελεσματική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως του μοναδικού μέσου για τον προσδιορισμό του μισθού. Συνταγματική κατοχύρωση της υποχρεωτικότητας της διαιτησίας.
Οι πέντε αυτοί άξονες αποτελούν έναν σκληρό πυρήνα μεταρρυθμίσεων που στοχεύουν στην εμβάθυνση της δημοκρατίας, στη δημιουργία θεσμών διαβούλευσης αλλά και στην επίλυση συγκεκριμένων κοινωνικών αντιθέσεων με θετικό πρόσημο για την κοινωνική πλειοψηφία
Ο δημόσιος διάλογος, η διαβούλευση των πολιτών και η κοινοβουλευτική διαδικασία είναι βέβαιο ότι θα αναδείξουν και άλλα ζητήματα. Και είναι αυτό ακριβώς στο οποίο προσβλέπουμε. Σήμερα δεν ήρθαμε εδώ για να κλείσουμε τις προτάσεις μας. Αλλά για να ανοίξουμε με τις προτάσεις αυτές έναν πολύ ουσιαστικό και γόνιμο διάλογο με τους πολίτες.
Σήμερα, με τη πρότασή μας για τη δημιουργία ενός Νέου Συντάγματος, μαζί με το λαό, μαζί με τους πολίτες αυτής της χώρας, επιθυμούμε να ανοίξουμε έναν καινούργιο κύκλο.
Καλούμε τους ενεργούς πολίτες, καλούμε τις νέες και τους νέους, να ανοίξουν αυτοί το δρόμο. Να διεκδικήσουν και  να απαιτήσουν μια καλύτερη Ελλάδα. Να δημιουργήσουμε μαζί τη Νέα Ελλάδα.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Το καλύτερο μαντζούνι γίνεται από Σκλαβούνη Του Θανάση Καρτερού


Αν κάτι έχει να μας πει η υπόθεση Σκλαβούνη, που ο Κυριάκος τον έχει σκιώδη υπουργό Ανάπτυξης, τρομάρα του, και ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο τον είχαν μπάστακα του ΤΧΣ, ήτοι του ταμείου που φρόντιζε για την υγεία των ελληνικών τραπεζών, τρομάρα μας, δεν είναι  η  εντιμότητα  του  συγκεκριμένου τραπεζίτη.

Θα τον ερευνήσουν οι αρμόδιοι, θα τον ξεψαχνίσουν, και θα δούμε αν και ποια στοιχεία θα προκύψουν. Στο κάτω-κάτω οι πάντες είναι αθώοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου.

Έχει να μας πει όμως η υπόθεση πολλά για την ποιότητα, την ακεραιότητα, τις προθέσεις, τις ιδιοτελείς αγκυλώσεις
εκείνων που μας κυβερνούσαν χτες και φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν κι αύριο.

Διότι, τι εστί Σκλαβούνης; Αφεντικό στο ελληνικό υποκατάστημα της UBS, της αμερικάνικης τράπεζας που την τσάκωσαν να οργανώνει ξέπλυμα και φοροδιαφυγή επίλεκτων πελατών της. Και της έκοψαν ένα πρόστιμο πάνω από εφτακόσια εκατομμύρια δολάρια. Οι Αμερικάνοι, όχι ο Τσίπρας.

Σε μια τέτοια ιστορία, δεν είναι λογικό να θεωρείται τουλάχιστον ύποπτος ο Έλληνας εκπρόσωπος των κομπιναδόρων;

Δέκα φορές πιο ύποπτος, όταν ο μάρτυρας, που ξεσκέπασε τη UBS, υποστηρίζει ότι οι ευαγείς δραστηριότητές της ήταν απλωμένες σε όλο τον κόσμο;

Πώς λοιπόν τον διορίζεις σε μια νευραλγική για το τραπεζικό σύστημα θέση; Πώς τον ορίζεις κομισάριο επί της ανάπτυξης στο κόμμα σου; Δεν σε απασχολεί μήπως τον χρυσοπλήρωνε η UΒS για να κάνει εδώ, όσα εκείνη έκανε εκεί;

Δεν τους απασχολεί, όχι. Ακόμα και τώρα τον έχουν κορώνα στο κεφάλι τους.

Κι ενώ οι Financial Times -όχι η «Αυγή»- ασχολούνται με τον Σκλαβούνη, ο Κυριάκος ασχολείται με τον Σταθάκη, την «Αυγή», τον Φλαμπουράρη. Και τον μισητό Παπά. Θεέ μου, πώς κρατάς τα κεραμίδια ξεκάρφωτα, δηλαδή.

Λάδι διά της σιωπής ο αναπτυξιάρχης τους. Όπως πριν από αυτόν ο Παπασταύρος. Και πριν από αυτόν ο Χαρδούβελης. Και
μετά από αυτούς, όπως σας βλέπω και με βλέπετε, θα έχουμε κι άλλους.

Δεν είναι θέμα μυαλού -αν και έχουν κάποιο έλλειμμα τώρα τελευταία- οι επιλογές τους.

Τα χέλια των αγορών, τα πιράνχας των τραπεζών, του ξεπλύματος και της φοροδιαφυγής είναι το υγειονομικό τους. Οι φαρμακοτρίφτες τής κατά Κυριάκο αναπτυξιακής θεραπείας.

Και, όπως καταλαβαίνετε, το καλύτερο μαντζούνι γίνεται από Σκλαβούνη...

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Κατερίνα Ακριβοπούλου: SIEMENS – «Το παρακράτος είμαι εγώ»

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου
Σιγά το νέο!
Ο Ντογιάκος και το παραδικαστικό που έστησαν οι προηγούμενοι μεθόδευσαν την παραγραφή του σκανδάλου της Siemens, λέει εμβρόντητο το άπαν σύμπαν που όλο και περισσότερο συνωμοτεί για να μας προσβάλλει…
Λές και υπήρχε περίπτωση να εξελιχθεί διαφορετικά μια υπόθεση που τέμνει το ελληνικό πολιτικό σύστημα από την πρώτη μεταπολεμική εποχή, ορίζοντας τους όρους του παιχνιδιού σ ένα διαχρονικό power game που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με στόχο τον απόλυτο έλεγχο της χώρας…
Από την εποχή του διαβόητου Iωάννη Βουλπιώτη, συνομιλητή του Χίτλερ που παντρεύτηκε την κόρη του Siemens, μέχρι το Σημίτη, τον Τσουκάτο, τον Μαντέλη και την οικογένεια Μητσοτάκη, προνομιακοί φίλοι του Χριστοφοράκου όλοι τους, η ιστορία της διαπλοκής με γερμανική μήτρα, εξελίσσεται μόνον ως τραγωδία…
Ο Βουλπιώτης αμέσως μετά τον πόλεμο, έφερε στην Ελλάδα τις πρώτες προμήθειες του γερμανικού κολοσσού, εγκαθιδρύοντας στην ουσία την απόλυτη και κυρίως αδιάλειπτη ηγεμονία των γερμανικών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, τα οποία κάνουν κουμάντο ακόμη και σήμερα…
Αρκεί μια σύντομη αναδρομή στα πεπραγμένα του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου που μεγαλούργησε σε διαφθορά και υποτέλεια…
Ψηφιοποίηση των τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ επί οικουμενικής και με βασικό εταίρο την Intracom από το 1990 ως το 1997, το σύστημα C4I για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, το τρίτο τμήμα του Προαστιακού (μαζί με τις εταιρίες Τέρνα και Άκτωρ), ντιζελάμαξες και τροχαίο υλικό για τον ΟΣΕ και τον ΗΣΑΠ, το πρόγραμμα τηλεπικοινωνιών «Ερμής» του Ελληνικού στρατού από το 1999 για 300 εκ. ευρώ, ο φάκελος των PATRIOT που αφορά τη συμφωνία του 1998 για προμήθεια πυραύλων από αμερικανική εταιρία με ανάθεση στη SIEMENS υποκατασκευαστικού έργου για τα ηλεκτρονικά συστήματα των όπλων και οι προμήθειες των δημόσιων νοσοκομείων, είναι μόνον μερικά δείγματα των δράσεων…!
Δέκα χρόνια μετά την πρώτη δικαστική διερεύνηση για το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών, με αποκαλύψεις για μίζες, λίστες και ληστές, άθλιους και επιβεβλημένους από τον Σοϊμπλε το 2012, εξωδικαστικούς συμβιβασμούς, με τη συνδρομή Στουρνάρα, το σημείο μηδέν στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα σηματοδοτεί την επιτομή της πρόκλησης.
Η Siemens, αυτός ο μέγας χορηγός της διαφθοράς στην Ελλάδα και γεννήτορας του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου, το οποίο την υπηρετεί με αξιοσημείωτη αφοσίωση, προχώρησε κάπως παραπάνω αυτή τη φορά την επίδειξη ισχύος στην οποία μας έχει συνηθίσει: «Το κράτος είμαι εγώ και το παρακράτος επίσης» ήταν το μήνυμα που μας πέταξε στη μούρη μέσω του δικαστικού πραξικοπήματος, με τη Ντόρα ως «ευδοκίμως θητεύσασα» στο μεγάλο σχολείο της Μαμάς Εταιρίας, να τα σπάει σε κρεσέντο θράσους, τιτιβίζοντας τις «ανησυχίες» της για τον κίνδυνο παραγραφής των αδικημάτων !!!
Και να πείς ότι όλα αυτά ήταν κεραυνός εν αιθρία… Όπως υπενθύμισε το alstantiri.gr από τον Φλεβάρη είχε προειδοποιήσει ο Λάκης, τότε που ο καιρός δεν ήταν ακόμη αίθριος…

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Δίκη Χρυσής Αυγής: Εκλεισαν τον Παύλο Φύσσα σ' έναν κλοιό θανάτου


 
Σ'έναν κλοιό θανάτου, τον οποίο σχημάτισαν 3-4 χρυσαυγίτες ουρλιάζοντας και χτυπώντας με μανία, κλείστηκε ο Παύλος Φύσσας. Έναν κλοιό που έσπασε μόνο όταν εμφανίστηκε με γρήγορα και σταθερά βήματα ο Γιώργος Ρουπακιάς, μέσα σ'ένα όργιο κραυγών που «ήταν σαν τον ανεβάζανε, σαν να του φτιάχνανε την ψυχολογία» και πήγε κατευθείαν για να καρφώσει το μαχαίρι στην καρδιά. Κι όσο για τους άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ που ήταν παρόντες, «δεν έκαναν τίποτα, πλησιάσαν αφού έγινε το κακό»...
Ακόμα μία συγκλονιστική μαρτυρία, αυτή του φίλου του Π. Φύσσα, Ηλία Κοντονικόλα, προστέθηκε σήμερα στην δίκη της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για τον μάρτυρα που επίσης ξυλοκοπήθηκε άγρια εκείνο το βράδυ από άνδρες του τάγματος εφόδου που «κάνανε σαν κτήνη» και που κατάλαβε ότι επρόκειτο για μέλη της Χρυσής Αυγής γιατί «φαινόντουσαν σαν εγκληματίες»...
Στην περιγραφή του «για εκείνα τα λίγα λεπτά» μέχρι το μαχαίρι του Ρουπακιά να καρφώσει τον μουσικό, ο μάρτυρας τόνισε πως είδε δύο αστυνομικούς κοντά στο σημείο που αυτός, ο Φύσσας και ακόμη ένας από την παρέα τους, δέχονταν επίθεση από την ομάδα των χρυσαυγιτών. Σε ερωτήσεις της προέδρου, μάλιστα, για τις ενέργειες των αστυνομικών εκείνη την κρίσιμη στιγμή, ο κ. Κοντονικόλας απάντησε: «Δεν είδα να κάνουν κάτι».
Είχε προηγηθεί η κατάθεση του Διαμαντή Βίντση, αστυνομικόυ, οδηγού περιπολικού, που έσπευσε στο Κερατσίνι το βράδυ της δολοφονίας Φύσσα, απαντώντας στις περισσότερες ερωτήσεις με τη φράση: «δεν θυμάμαι». Η... απώλεια μνήμης προκάλεσε την ειρωνεία της προέδρου του δικαστηρίου Μαρίας Λεπενιώτη που του ανέφερε πως η συνεισφορά του στη δίκη δεν είναι τίποτε άλλο πλην του «δεν θυμάμαι».