ΚΕΙΜΕΝΟ (από τη λίστα του ΚΟΚΚΙΝΟΠΡΑΣΙΝΟΥ), ΠΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ, πρωτοβουλία του σ. Χρ. Παπαθανασίου.
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
Οι τελευταίες εξελίξεις αποτελούν ένα πρωτόγνωρο και σημαντικό σχολείο τόσο για το κίνημα όσο και για την Αριστερά και ιδιαίτερα για την πορεία συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Τόσο η δράση των συντρόφων της βάσης όσο και οι κεντρικές τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι παρεμβάσεις των σ. Αλαβάνου ( δηλώσεις μετά τη συνάντηση με Καραμανλή , MEGA10/12 κ.α.) και Τσίπρα ( MEGA 10/12 ) έθεσαν το πρόβλημα «με το κεφάλι πάνω και τα πόδια κάτω».
Το ότι αναδεικνύουμε πως πρόκειται για εξέγερση, το ότι βάζουμε σε πρώτη γραμμή της ανάλυσης μας και προβάλουμε σταθερά το κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρό της, το ότι τολμάμε να την υπερασπιστούμε ανοιχτά, χωρίς ταλαντεύσεις απέναντι στις πιέσεις που πολλαπλασιάζονται, είναι αυτό που έφερε χιλιάδες κόσμο στα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν το περιμέναμε.
Και ο κόσμος όχι μόνο δεν αποθαρρύνθηκε από τα γεγονότα αλλά η συμμετοχή του ήταν αυξανόμενη και με διάθεση να παραμείνει στους δρόμους. Είναι αυτό που κάνει τον κόσμο να αντιστέκεται στην προσπάθεια να επικεντρωθεί η συζήτηση στις καταστροφές. Παρά την προσπάθεια των ΜΜΕ να παρουσιάσουν μια μαζική εικόνα «νοικοκυραίων υπό εξέγερση», ο πραγματικός απόηχος είναι διαφορετικός.
Ο κόσμος δεν έχει «τσιμπήσει ». Ακόμα και αυτοί που έχουν υποστεί ζημιές, δεν στρέφονται πλειοψηφικά κατά της εξέγερσης.
Αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει μια ανεκτίμητη πολιτική «ασφάλεια» στους εξεγερμένους νέους και ευρύτερα στους καταπιεζόμενους της χώρας. Τώρα πια υπάρχει κάποιος που θα μιλήσει γι’ αυτούς εκεί που δεν φθάνει ακόμα η φωνή τους, που θα τους ακούσει, που δεν θα τους νουθετήσει, που δεν θα ζητήσει αντάλλαγμα.
Αυτές οι θέσεις και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ σπάνε τον παραδοσιακό φόβο και «σεβασμό» της Αριστεράς – από το 49 και μετά - μπροστά στο συντηρητισμό της καθημερινότητας, το «αίσθημα ευθύνης». Αντιτίθενται δηλαδή σε θεμελιακές αξίες της άρχουσας τάξης, τον καθωσπρεπισμό, τη συναίνεση, το φόβο απέναντι στο αυθόρμητο και στην κλιμάκωση των αγώνων. Επιτέλους, αρχίζουμε να κάνουμε πολιτική κοιτώντας προς το μέλλον και όχι προς τις δημοσκοπήσεις και την εκλογολαγνεία. Στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι η επικοινωνία με τη νεολαία.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, τούτες τις γόνιμες μέρες, οφείλουμε να πολλαπλασιάσουμε τις αγωνιστικές μας πρωτοβουλίες.
2 σχόλια:
Το κείμενο του σ. Χ. Παπαδόπουλου επισημαίνει κατά την άποψή μου πολύ εύστοχα τις ευθύνες που επωμίζεται σήμερα η ριζοσπαστική αριστερά μπροστά σ' ένα πρωτόγνωρο νεολαιίστικο κίνημα διαμαρτυρίας, στο οποίο καλείται να παρέμβει, να το αναδείξει, να έρθει σε διάλογο, να το πολιτικοποιήσει, και στο μέτρο του δυνατού, να το εκπροσωπήσει πολιτικά, αλλά και ταυτόχρονα, να αντλήσει απ' αυτό στοιχεία για την ανάλυση της κοινωνίας που θέλουμε να ανατρέψουμε, στοιχεία για την πολιτική μας συγκρότηση και "ωρίμανση".
Προσυπογράφω λοιπόν το κείμενο και ταυτόχρονα προτείνω να οργανώσουμε το συντομότερο δυνατόν μια συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Α. Π. προκειμένου να συζητήσουμε τα ζητήματα που θέτει το κείμενο, αλλά και οι ίδιες οι ανοιχτές (πλέον...) κοινωνικές συγκρούσεις, και βέβαια να οργανώσουμε την πολιτική μας παρέμβαση στην πόλη.
Αν δεν το κάνουμε εμείς, τότε ποιός;
Αν δεν το κάνουμε τώρα, πότε;
Χ.Β.
Το προσυπογράφω
Πέτρος Σταύρου
Δημοσίευση σχολίου