Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Αρχικη Πολιτικη Οικονομια Διεθνη Κοινωνια Περιβαλλον Πολιτισμος » Θεματα Συνέντευξη με το Γιώργο Καπόπουλο, αναλυτή διεθνών ζητημάτων (από την ΕΠΟΧΗ)


Σύγκρουση συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο στρατηγικού χαρακτήρα
 


** Οι σχέσεις Τουρκίας και ΗΠΑ στην περιοχή. Η χειραφέτηση των Κούρδων ως ζήτημα εξαιρετικής στρατηγικής σημασίας. Όμηρος της Ρωσίας η Τουρκία.
Δεν μπορεί οποιοδήποτε κράτος να υπαγάγει την εθνική του ασφάλεια και ακεραιότητα στη διακριτική ευχέρεια μιας μεγάλης δύναμης. Άρα η σύγκρουση συμφερόντων Τουρκίας και ΗΠΑ στην περιοχή έχει προσλάβει στρατηγικό χαρακτήρα.

Τη συνέντευξη πήραν η Ιωάννα Δρόσου και ο Παύλος Κλαυδιανός
Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι μεταφέρεται όλο και περισσότερο το βάρος στην Ανατολική Μεσόγειο. Που οφείλεται αυτό;
Οφείλεται σε δύο λόγους. Ο ένας είναι οικονομικός, επιχειρηματικός και ενεργειακός και ο άλλος γεωπολιτικός. Έχουμε δηλαδή, από τη μια την ανάγκη εξακρίβωσης –μέσω σειράς γεωτρήσεων- του τι υπάρχει στο βυθό της Ανατολικής Μεσογείου, γιατί μέχρι στιγμής έχουμε μόνο εκτιμήσεις, και, από την άλλη, την εμπλοκή κρατών της περιοχής στην αξιοποίηση ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτή έχει πολλαπλά γεωπολιτικό χαρακτήρα για τις ΗΠΑ. Πρώτον εντάσσεται στο σχέδιο εναλλακτικής πηγής ενέργειας και εναλλακτικής όδευσης φυσικού αερίου και πετρελαίου που να μειώνει την εξάρτηση της ΕΕ από τον ενεργειακό πλούτο της Ρωσίας. Δεύτερον, με την περιφερειακή συνεργασία χωρών, όπως η Αίγυπτος ή το Ισραήλ, με πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες και αν είναι δυνατόν μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα και τη συμμετοχή της Τουρκίας προφανώς επιδιώκεται να στηθεί ένα πλαίσιο, το οποίο να διασφαλίζει ότι καμία από τις περιφερειακές δυνάμεις δεν θα κινδυνεύσει να θέσει σε αμφιβολία τη συμμετοχή της στο ενεργειακό αυτό κονσόρτσιουμ, ακολουθώντας άλλη ατζέντα, επιβλαβή ή μετωπικά συγκρουόμενη με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Αυτοί, λοιπόν, είναι οι προφανείς γεωπολιτικοί λόγοι. Αυτό, όμως, που εκτιμά η Τουρκία ως στρατηγικής διάστασης κίνδυνο δεν ανταλλάσσεται ακόμα και με τις μεγαλύτερες δυνατές αντισταθμιστικές παραχωρήσεις των Αμερικανών σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.
Το Κουρδικό και οι ΗΠΑ

Επομένως, ποιος είναι ο μη προφανής λόγος, που όμως ορίζει την κατάσταση στην περιοχή;
Η χειραφέτηση των Κούρδων είναι ζήτημα εξαιρετικής στρατηγικής σημασίας. Μετά το 1991 και την «Καταιγίδα της ερήμου» είχαμε το δεύτερο κουρδικό κράτος στην ιστορία του 20ου αιώνα, το Βόρειο Ιράκ. Πρώτο κουρδικό κράτος, να θυμίσουμε στους αναγνώστες, υπήρξε την περίοδο 1943-46 στο Ιράν όταν η χώρα είχε μοιραστεί ανάμεσα σε σοβιετική και βρετανική ζώνη κατοχής. Οι σοβιετικοί δημιούργησαν το πρώτο αυτόνομο κουρδικό κράτος. Μετά το 2014 και μετά την επέλαση των τζιχαντιστών του ΙΣΙΣ στην Συρία και το Ιράκ, οι ΗΠΑ έκαναν μια ρεαλιστική στροφή και επένδυσαν στους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την κρατική υπόσταση και τη στρατιωτική δύναμη των Κούρδων του Ιράκ, που είναι συντηρητικοί. Οι Κούρδοι της Συρίας και οι βασικές τους οργανώσεις, η οργάνωση BYD και η λαϊκή πολιτοφυλακή YPG, είναι το PKK, με άλλο όνομα.
Το κουρδικό, λοιπόν, έχει πολλαπλά οφέλη για τις ΗΠΑ. Μια χειραφέτηση των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ, εμποδίζει την επανεμφάνιση μιας ατζέντας ριζοσπαστικού αραβικού εθνικισμού, είτε στη Βαγδάτη είτε στη Δαμασκό. Επιπλέον, σε μια Αμερική, η οποία έχει στοχοποιήσει το Ιράν, η αναμόχλευση του Κουρδικού, θα ήταν ένας παράγοντας αποσταθεροποίησης και του ίδιου του Ιράν. Φυσικά, με το Κουρδικό σε δυνητική άμεση ανάπτυξη στο Ιράκ, στη Συρία και στο Ιράν, η Τουρκία χάνει τον έλεγχο των εξελίξεων, που είχε μέχρι στιγμής στο δικό της εσωτερικό κουρδικό μέτωπο στη νοτιοανατολική Τουρκία. Άρα η δημιουργία ενός κουρδικού συμπλέγματος, σύμμαχου προς το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, είναι μια ζωτική απειλή για την ακεραιότητα και τα συμφέροντα της Τουρκίας που δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να το δεχτεί ο Ερντογάν.
Επομένως υπάρχει ισχυρή σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ.
Οι Αμερικανοί έκαναν έναν ελιγμό πρόσφατα. Ενώ εξακολουθούν και δίνουν βαριά όπλα και εκπαιδεύουν τους Κούρδους αντάρτες στη Συρία –τους οποίους μόλις πριν από τέσσερα χρόνια χαρακτήριζαν ως τρομοκράτες- επικήρυξαν με ποσά από 3 έως 5 εκατομμύρια δολάρια ιστορικούς ηγέτες του ΡΚΚ που βρίσκονται στο Βόρειο Ιράκ. Αυτό όσο και να φαίνεται σαν παιδαριώδες τέχνασμα, είναι ένα μήνυμα προς τον Ερντογάν, ότι αν δεν παρενοχλήσεις την επένδυση που κάνουμε στους Κούρδους στη Συρία και στο Ιράκ, τότε εμείς θα εμφανιζόμαστε εγγυητές ότι δεν θα ενισχύσουν οι Κούρδοι της Συρίας και του Ιράκ ένοπλη ανταρσία εντός της Τουρκίας. Όπως καταλαβαίνετε, όμως, δεν μπορεί οποιοδήποτε κράτος να υπαγάγει την εθνική του ασφάλεια και ακεραιότητα στη διακριτική ευχέρεια μιας μεγάλης δύναμης. Άρα η σύγκρουση συμφερόντων Τουρκίας και ΗΠΑ στην περιοχή έχει προσλάβει στρατηγικό χαρακτήρα.
Στάση αναμονής για την Ελλάδα
Όσο μας αναλύεις την κατάσταση, τόσο προκύπτουν ερωτήματα για το πώς θα τοποθετηθεί η Ελλάδα σε αυτή τη σύγκρουση.
Η Ελλάδα παρατηρεί μια αλλαγή ισορροπιών και διεθνούς συγκυρίας στον ευρύτερο μεσανατολικό χώρο και πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά της. Είναι η πρώτη φορά μετά το 1945 που ο αμερικανικός παράγοντας δεν αντιμετωπίζει την Τουρκία ως στρατηγικό σύμμαχο αλλά ως ενδεχόμενο αντίπαλο. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να κρατήσουν όσο μπορούν μια ισορροπία με την Τουρκία, προσπαθούν να την παρακάμψουν όπου μπορούν και αν χρειαστεί θα συγκρουστούν μετωπικά μαζί της. Είναι δηλαδή όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Αυτή τη στιγμή στη βορειοανατολική Συρία, όπου υπήρξαν βολές πυροβολικού πριν από ένα μήνα από πλευράς Τουρκίας κατά των Κούρδων ανταρτών ανατολικά του Ευφράτη, αυτό είναι μια κόκκινη γραμμή για τους Αμερικανούς. Από τότε υπάρχουν κοινές περιπολίες Κούρδων ανταρτών και αμερικανών πεζοναυτών στην τουρκοσυριακή μεθόριο. Αν οι ΗΠΑ, για να κατευνάσουν τον Ερντογάν, έπρεπε να προδώσουν τους Κούρδους της Συρίας, ξέρουν πολύ καλά τι θα συμβεί την επόμενη μέρα. Οι Κούρδοι της Συρίας θα στραφούν προς τον Άσαντ και την Ρωσία. Η Ελλάδα, λοιπόν, μπορεί να τηρήσει στάση αναμονής, αξιοποιώντας το γεγονός ότι η έκλειψη του παράγοντα Τουρκία για το σχεδιασμό των ΗΠΑ, την ευνοεί τακτικά και στρατηγικά. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα κράτη της περιοχής που είναι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ, η Ελλάδα είναι η πιο σταθερή και προβλέψιμη χώρα στην περιοχή.
Ναι αλλά η Ελλάδα χρειάζεται να έχει και καλές σχέσεις με την Τουρκία. Επομένως, υπάρχει μια διαφορά απόψεων με την Αμερική.
Εννοείται. Η Ελλάδα έχει τη δική της εθνική ατζέντα. Έχουμε επίγνωση ότι παρά την εμπρηστική ρητορική του Ερντογάν, δεν είναι προτεραιότητά του να δημιουργήσει κάποιο θερμό επεισόδιο ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο, ούτε στο Αιγαίο. Η προτεραιότητά του είναι το Κουρδικό. Άρα σε αυτή τη μεταβατική περίοδο, που είναι ζητούμενο πού θα σταθμίσουν οι σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας, νομίζω ότι η Ελλάδα μπορεί ταυτόχρονα να εμβαθύνει τη στρατηγική της πολιτική με τις ΗΠΑ, να κρατά ανοιχτό το διάλογο προς αποφυγή παρερμηνειών, ατυχημάτων ή κινήσεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Χωρίς να θέλω να απλοποιώ τα πράγματα, η σύγκρουση στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι τόσο ανάμεσα στην Τουρκία, την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, όσο προέκταση της αντιπαράθεσης των ΗΠΑ με την Τουρκία στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία και η εξομάλυνση και επιστροφή στην κανονικότητα των διμερών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας.
Ρευστή κατάσταση
Η πολιτική των υδρογονανθράκων για την Κύπρο και για την Ελλάδα θεωρήθηκε ότι θα λύσει και τα γεωπολιτικά ζητήματα. Μπορεί να επιτευχθεί αυτό;
Αυτό εξαρτάται πάντοτε από το πώς θα κινηθεί η Τουρκία. Όντως, η συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο θεωρητικά, αν δεν υπήρχε η κόντρα μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, θα ήταν ένας παράγοντας ευνοϊκός για την επίλυση του Κυπριακού. Αλλά εδώ έχουμε την εκκρεμούσα απάντηση για τη σχέση Ουάσιγκτον Άγκυρας, και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, να κρατάμε όλους τους δίαυλους ανοιχτούς διότι πρόκειται για μια ρευστή κατάσταση.
Οι εταιρείες έχουν αυτονομία ως οικονομικές μονάδες ή επηρεάζονται από τις στρατηγικές επιλογές;
Και τα δύο. Έχουμε παραδείγματα που τα μεγάλα πετρελαϊκά μονοπώλια των ΗΠΑ υπαγορεύουν την πολιτική στον Λευκό Οίκο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο και έχουμε και το ανάποδο. Έχουμε, δηλαδή, απόφαση κυβερνητικών μηχανισμών των ΗΠΑ να κατασκευάσουν τον πετρελαιοαγωγό Τσεϊχάν Μπακού, που ξεκινά από το Αζερμπαϊτζάν και φτάνει στην Τουρκία απέναντι από την Κύπρο και ο οποίος παρότι δεν συνέφερε οικονομικά και ήταν ένα άχρηστο μεταφορικό έργο, επιβλήθηκε από τον Λευκό Οίκο στις πετρελαϊκές εταιρείες, για να εξυπηρετήσουν τους γεωπολιτικούς στόχους της χώρας.
Η Ρωσία κυρίαρχη στη Συρία
Ο ρόλος της Ρωσίας ποιος είναι;
Είναι σύνθετος. Η Ρωσία είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού στη Συρία, προφανώς με τη σιωπηρή ανοχή ή παρασκηνιακή συμφωνία των ΗΠΑ, όχι μόνο υπό την έννοια ότι οι δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ ελέγχουν σχεδόν το σύνολο της χώρας, αλλά και γιατί όποιος θέλεις κάτι την επόμενη μέρα από τη Συρία πρέπει να περάσει πρώτα από το Κρεμλίνο. Για παράδειγμα, οι ισραηλινοί που θεωρούν στρατηγική απειλή την παρουσία των Ιρανών και φιλοϊρανικών δυνάμεων κοντά στα σύνορά τους, δεν έχουν καμία αντίρρηση αν τις δυνάμεις αυτές τις υποκαταστήσουν ρωσικές δυνάμεις. Άλλο παράδειγμα είναι η Σαουδική Αραβία που έχει προβλήματα με την Τουρκία και τις ΗΠΑ λόγω της δολοφονίας του Κασόγκι και όπως είδαμε υπήρξε επικοινωνία του Πούτιν με τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας.
Ποιες είναι οι σχέσεις Ρωσίας Τουρκίας;
Η Ρωσία έχει όμηρο την Τουρκία. Αν αυτή τη στιγμή οι Τούρκοι είναι παρόντες στη Συρία, που είναι στο Αφρίν και στο Ιντλίμπ, είναι στο έλεος της απόφασης της Μόσχας να ανεχτεί την παρουσία τους. Δεν είναι ορατή αυτή τη στιγμή μια συμμαχία με την Ρωσία. Καταρχήν είναι ανταγωνιστικές οι επιλογές τους. Η Τουρκία θεωρεί τη Συρία υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα τον Άσαντ και ο Άσαντ είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος της Μόσχας στην ευρύτερη περιοχή. Οι Τούρκοι και οι Ιρανοί έχουν ανταγωνιστικά σχέδια για την Μέση Ανατολή. Ο Ερντογάν θέλει να εμφανιστεί ως προστάτης των σουνιτών, από τους μετριοπαθείς έως και τους τζιχαντιστές, ενώ οι Ιρανοί επενδύουν στους σιίτες στο Ιράκ, στους σαλαουίτες στη Συρία και στη χεζμπολάχ στον Νότιο Λίβανο. Άρα πρόκειται για ένα «μέτωπο δυσαρεστημένων» με την αμερικανική πολιτική, χωρίς όμως στρατηγικό βάθος.

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

ΟΙ ΑΨΙΜΑΧΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ;

(Σάββ. 09/08/14 - 13:30)
Ο ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΤΡΟΦΗ…
Του JAMES PETRAS*
Χάος κυριαρχεί και εξαπλώνεται συνεχώς ενόσω εξοργισμένοι ηγέτες στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και οι πελάτες και σύμμαχοί τους επιδιώκουν πολέμους γενοκτονίας.
Μισθοφορικοί πόλεμοι στη Συρία∙ ισραηλινοί βομβαρδισμοί τρόμου στη Γάζα∙ πόλεμοι κατ’ εντολή στην Ουκρανία, το Πακιστάν, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και τη Σομαλία.
Δεκάδες εκατομμύρια πρόσφυγες εγκαταλείπουν όπως-όπως τα σημεία ολικής καταστροφής. Τίποτα δεν είναι ιερό. Δεν υπάρχουν άσυλα. Σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία και ολόκληρες οικογένειες αποτελούν στόχους καταστροφής.
ΧΑΟΣ ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ
Στο κέντρο του χάους, ο πανικόβλητος πρόεδρος Ομπάμα χτυπά στα τυφλά, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες, πρόθυμος να διακινδυνεύσει μια οικονομική καταστροφή ή έναν πυρηνικό πόλεμο. Επιβάλλει κυρώσεις στο Ιράν∙ απαιτεί κυρώσεις για τη Ρωσία∙ εγκαθιστά πυραυλικές βάσεις από τις οποίες οι πύραυλοι θα φτάνουν σε πέντε λεπτά στη Μόσχα∙ στέλνει τηλεκατευθυνόμενα drones-δολοφόνους κατά του Πακιστάν, της Υεμένης και του Αφγανιστάν∙ εξοπλίζει μισθοφόρους στη Συρία∙ εκπαιδεύει καιεξοπλίζει Κούρδους στο Ιράκ και χρηματοδοτεί τις αγριότητες του Ισραήλ στη Γάζα.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙ
Ο πρόεδρος του Χάους δεν βλέπει ότι το να κάνεις τους εχθρούς σου να πεινάσουν δεν εξασφαλίζει υποταγή: Τους ενώνει να αντισταθούν. Η καθεστωτική αλλαγή, η επιβολή εντολοδόχων με βία και τεχνάσματα, μπορεί να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό σύνθετων κοινωνιών: Εκατομμύρια χωρικοί και εργάτες ξεριζώνονται και γίνονται πρόσφυγες. Λαϊκά κοινωνικά κινήματα αντικαθίστανται από οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες και ληστοστρατούς.
Η Κεντρική Αμερική, το προϊόν δεκαετιών άμεσων και εντεταλμένων στρατιωτικών αμερικανικών επεμβάσεων, που απέτρεψαν τις πλέον βασικές δομικές αλλαγές, έχει γίνει μια χαοτική, ακατοίκητη κόλαση για εκατομμύρια ανθρώπους. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά δραπετεύουν από την «ελεύθερη αγορά» τους – που συνεπάγεται μαζική φτώχεια, στρατιωτικοποιημένο κράτος και γκανγκστερική βία. Παιδιά-πρόσφυγες στα σύνορα των ΗΠΑ συλλαμβάνονται μαζικά και φυλακίζονται σε πρόχειρα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου υπόκεινται σε ψυχολογική, σωματική και σεξουαλική βία από αξιωματούχους και φύλακες. Έξω, αυτά τα άξια οίκτου παιδιά είναι εκτεθειμένα στο ρατσιστικό μίσος ενός φοβισμένου αμερικανικού κοινού που αγνοεί τους κινδύνους από τους οποίους δραπετεύουν αυτά τα παιδιά καθώς και το ρόλο της αμερικανικής κυβέρνησης στη δημιουργία αυτής της κόλασης.
Οι αεροπορικές Αρχές του Κιέβου με τη στήριξη των ΗΠΑ ανακατεύθυναν διεθνές επιβατικό αεροπλάνο προκειμένου να πετάξει πάνω από πολεμική ζώνη που βρίθει από αντιαεροπορικούς πυραύλους, καθώς τζετ του Κιέβου βομβάρδιζαν τις επαναστατημένες μικρές και μεγάλες πόλεις. Η πτήση καταρρίφθηκε και σχεδόν 300 άμαχοι χάθηκαν. Αμέσως μετά, τα Δυτικά ΜΜΕ πλημμύρισαν από έκρηξη κατηγοριών από το Κίεβο εναντίον του Ρώσου προέδρου Πούτιν χωρίς, όμως, αληθινά στοιχεία για να εξηγηθεί η τραγωδία/έγκλημα. Ο πολεμοχαρής πρόεδρος Ομπάμα και οι παρατρεχάμενοι πρωθυπουργοί της Ε.Ε. εξαπέλυσαν τελεσίγραφα, απειλώντας να μετατρέψουν τη Ρωσία σε κράτος-παρία. «Κυρώσεις, κυρώσεις παντού, αλλά πρώτα… η Γαλλία πρέπει να ολοκληρώσει την αξίας 1,5 δισ. πώληση στο Ρωσικό Ναυτικό». Και ο Δήμος του Λονδίνου αποκλείει τους Ρώσους ολιγάρχες από τις «κυρώσεις», ενσωματωμένοι ως είναι στο λονδρέζικο οικονομικό πλαίσιο που κάνει ξέπλυμα χρημάτων και παρασιτεί (το επονομαζόμενο FIRE από τα αρχικά των λέξεων Fire φωτιά, Insurance ασφάλιση και Real Estate ακίνητα). Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει επιστρέψει και έχει πάρει επικίνδυνη στροφή… εξαιρώντας τις επιχειρήσεις.
Η αναμέτρηση ανάμεσα στις πυρηνικές δυνάμεις είναι στο δρόμο: Τόσο τα μανιασμένα βαλτικά κράτη όσο και η Πολωνία ζητούν πιο επιτακτικά από όλους πόλεμο με τη Ρωσία, λησμονώντας τις πάλαι ποτέ θέσεις τους στην πρώτη γραμμή του πυρός.
Κάθε μέρα η πολεμική μηχανή του Ισραήλ καταπίνει περισσότερα πτώματα παιδιών της Γάζας ενώ φτύνει περισσότερα ψέματα. Ζητωκραυγάζοντες Ισραηλινοί Εβραίοι κουρνιάζουν στους οχυρωμένους λόφους τους για να γιορτάσουν κάθε πύραυλο που χτυπά τα σπίτια και τα σχολεία στην πυκνοκατοικημένη γειτονιά της Shejaiya στην πολιορκούμενη Γάζα. Μια ομάδα ορθόδοξων και κοσμικών επιχειρηματιών στο Brooklyn οργανώνει ομαδικές επισκέψεις στα Ιερά Αξιοθέατα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ για το βράδυ το πρόγραμμα προβλέπει διασκέδαση με τα πυροτεχνήματα στη Γάζα… με νυχτερινά γυαλιά οράσεως για να βλέπουν με μικρό αντίτιμο τις μανάδες που προσπαθούν να διαφύγουν και τα παιδιά να καίγονται…
Η Γερουσία των ΗΠΑ ψηφίζει ομόφωνα για άλλη μια φορά τη στήριξη της τελευταίας εκστρατείας μαζικών δολοφονιών του Ισραήλ – κανένα έγκλημα δεν είναι αρκετά εξαχρειωμένο για να… ταράξει τους κύκλους των Αμερικανών ηγετών. Είναι προσκολλημένοι σε ένα κείμενο των 52 προέδρων των Κύριων Αμερικανοεβραϊκών Οργανώσεων. Όλοι μαζί αγκαλιάζουν ένα Τέρας από την Αποκάλυψη που ροκανίζει τη σάρκα και τα κόκαλα της Παλαιστίνης.
Αλλά οι γαλαζοαίματοι Γάλλοι Σιωνιστές έχουν κυριαρχήσει επί του «σοσιαλιστή προέδρου» Ολάντ. Το Παρίσι απαγορεύει όλες τις αντιισραηλινές διαδηλώσεις παρά τις καθαρές αναφορές περί γενοκτονίας.Διαδηλωτές που υποστηρίζουν την αντίσταση στη Γάζα δέχονται δακρυγόνα και επιθέσεις από ειδικές αστυνομικές δυνάμεις – ο «σοσιαλιστής» Ολάντ υπηρετεί τις απαιτήσεις των δυνατών Σιωνιστικών οργανώσεων, καθώς πετάει στα άχρηστα τις δημοκρατικές παραδόσεις της χώρας του και τα «Δικαιώματα του Ανθρώπου».
Οι νεαροί διαδηλωτές του Παρισιού αντιστέκονται με οδοφράγματα και πέτρες από τα πεζοδρόμια πιστοί στις καλύτερες παραδόσεις της Παρισινής Κομμούνας κουνώντας τις σημαίες μιας ελεύθερης Παλαιστίνης.Ούτε μια «κόκκινη σημαία» παρούσα: Η γαλλική «Αριστερά» είναι είτε κάτω από τα κρεβάτια της ή σε διακοπές.
Υπάρχουν δυσοίωνα σημάδια πέρα από τα θέρετρα του πολέμου. Το Χρηματιστήριο ανεβαίνει ενώ η οικονομία βαλτώνει. Οι άγριοι κερδοσκόποι έχουν επιστρέψει στο μεγαλείο τους, διευρύνοντας το χάσμα ανάμεσα στην πλασματική και την αληθινή οικονομία πριν τον «κατακλυσμό», το χάος ενός ακόμη αναπόφευκτου κραχ.
Στο κάποτε φοβερό και καταπληκτικό Ντιτρόιτ της βιομηχανικής Αμερικής έχει κοπεί η παροχή καθαρού νερού σε δεκάδες χιλιάδες οικογένειες που δεν μπορούν να πληρώσουν για τις βασικές υπηρεσίες. Στα μέσα του καλοκαιριού, οικογένειες της πόλης αφήνονται να χρησιμοποιούν ως απόπατο αδιέξοδα δρομάκια και άδεια πάρκινγκ. Χωρίς νερό οι τουαλέτες είναι βουλωμένες, τα παιδιά δεν πλένονται. Ο Roscoe, υπεύθυνος για τα υδραυλικά, λέει ότι η δουλειά τον ξεπερνά.
Σύμφωνα με τους διάσημους οικονομολόγους μας, η οικονομία του Ντιτρόιτ «αναρρώνει… τα κέρδη αυξάνονται, είναι μόνο οι άνθρωποι που υποφέρουν». Η παραγωγικότητα έχει διπλασιαστεί, οι κερδοσκόποι είναι ικανοποιημένοι∙ οι συντάξεις έχουν σφαγιαστεί και τα ωρομίσθια είναι χαμηλά∙ αλλά οι Τίγρεις του Ντιτρόιτ είναι στην πρώτη θέση στο πρωτάθλημα μπέιζμπολ.
Τα δημόσια νοσοκομεία παντού κλείνουν. Στο Μπρονξ και το Μπρούκλιν, τα επείγοντα είναι γεμάτα. Χάος! Οι ειδικευόμενοι εργάζονται 36ωρες βάρδιες, και οι άρρωστοι και τραυματισμένοι ρισκάρουν με έναν γιατρό που του λείπει ύπνος. Εν τω μεταξύ, το Mανχάταν βρίθει από ιδιωτικές κλινικές και ιατρεία «μπουτίκ» για την ελίτ.
Οι Σκανδιναβοί έχουν ενστερνιστεί την πραξικοπηματική αρπαγή εξουσίας στο Κίεβο. Ο Σουηδός υπουργός Εξωτερικών Καρλ Μπιλτ ουρλιάζει για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο με τη Ρωσία. Ο Δανός απεσταλμένος και ηγέτης του ΝΑΤΟ, Άντερς Φο-Ράσμουσεν, ξερογλείφεται μπροστά στην προοπτική βομβαρδισμού και καταστροφής της Συρίας σε μια επανάληψη της «νίκης» του NATO στη Λιβύη.
Οι Γερμανοί ηγέτες προσυπογράφουν τη συνεχιζόμενη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα∙ είναι βολικά προστατευμένοι από οποιαδήποτε ηθική συνείδηση από ένα νοσταλγικό πέπλο «ενοχής» εξαιτίας των εγκλημάτων των ναζί πριν από 70 χρόνια.
Τζιχαντιστές τρομοκράτες που στηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία στο Ιράκ έδειξαν το «απεριόριστο έλεός» τους… διώχνοντας, απλώς, χιλιάδες Χριστιανούς από την αρχαία Μοσούλη. Σχεδόν 2.000 χρόνια συνεχιζόμενης χριστιανικής παρουσίας ήταν αρκετά! Τουλάχιστον οι περισσότεροι διέφυγαν με τα κεφάλια στους ώμους τους.
ΧΑΟΣ ΠΑΝΤΟΥ
Πάνω από 100.000 πράκτορες του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ πληρώνονται για να κατασκοπεύουν 2.000.000 μουσουλμάνους πολίτες και κατοίκους των ΗΠΑ. Αλλά κι αν δεν ήταν τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύονται και οι δεκάδες εκατομμύρια συζητήσεις που ηχογραφούνται, οι ισλαμικές φιλανθρωπικές οργανώσεις καταδιώκονται και οι φιλάνθρωποι ενοχοποιούνται ως «στημένες επιχειρήσεις».
Πού πέφτουν οι βόμβες δεν ξέρει κανείς, αλλά ο κόσμος φεύγει. Εκατομμύρια δραπετεύουν από το χάος.
Αλλά δεν υπάρχει μέρος να πάνε! Οι Γάλλοι εισβάλλουν σε μισή ντουζίνα αφρικανικές χώρες, αλλά οι πρόσφυγες δεν γίνονται δεκτοί στη Γαλλία. Χιλιάδες πεθαίνουν στην έρημο ή πνίγονται περνώντας τη Μεσόγειο. Εκείνοι που τα καταφέρνουν, στιγματίζονται ως εγκληματίες ή προωθούνται σε γκέτο και στρατόπεδα.
Χάος κυριαρχεί στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Αμερική και το Ντιτρόιτ. Ολόκληρη η συνοριακή γραμμή των ΗΠΑ με το Μεξικό έχει γίνει στρατιωτικοποιημένο κέντρο κράτησης, ένα πολυεθνικό στρατόπεδο φυλάκισης. Η γενιά μας δεν γνωρίζει όρια.
Χάος κυριαρχεί στις αγορές. Το χάος μεταμφιέζεται σε εμπορικές κυρώσεις: χτες στο Ιράν, σήμερα στη Ρωσία και αύριο στην Κίνα. Ουάσινγκτον, πρόσεχε! Οι εχθροί σου βρίσκουν κοινό έδαφος, εμπορευόμενοι, κλείνοντας συμφωνίες, χτίζοντας άμυνες∙ οι δεσμοί τους γίνονται δυνατότεροι.
Χάος κυριαρχεί στο Ισραήλ. Πολεμοχαρείς Ισραηλινοί ανακαλύπτουν ότι ο Εκλεκτός Λαός του Θεού μπορεί κι αυτός να αιμορραγήσει και να πεθάνει, να χάσει πόδια, χέρια και μάτια στα στενά δρομάκια της Γάζας όπου φτωχά εξοπλισμένα αγόρια και άντρες υψώνουν το ανάστημά τους. Όταν οι ζητωκραυγές γίνουν χλευασμοί, θα επανεκλέξουν τον Bibi, τον τωρινό καθαγιασμένο χασάπη; Οι υπερπόντιοι αδελφοί, οι χρηματοδότες, οι λομπίστες και οι διάφοροι από την πολυθρόνα τους δολοφόνοι, θα αγκαλιάσουν αυτόματα κάποιο νέο πρόσωπο, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς να μετανιώνουν ή χωρίς (θου Κύριε!) αυτοκριτική – αν είναι «καλό για το Ισραήλ και τους Εβραίους», τότε είναι και σωστό!
Χάος κυριαρχεί στη Νέα Υόρκη. Δικαστικές αποφάσεις ευνοούν τους πειρατές και τα κερδοσκοπικά κεφάλαια απαιτώντας 1000% επιστροφή σε παλιά Αργεντίνικα ομόλογα. Αν η Αργεντινή απορρίψει αυτόν τον οικονομικό εκβιασμό και χρεοκοπήσει, το ωστικό κύμα θα φτάσει απανταχού στις αγορές. Οι πιστωτές θα τρέμουν από την αμφιβολία: οι φόβοι για ένα νέο οικονομικό κραχ θα μεγαλώσουν. Θα καταφέρουν να ξεζουμίσουν άλλο ένα τρισεκατομμύριο για να ξεφύγουν;
Αλλά πού είναι τα λεφτά; Τα νομισματοκοπεία δουλεύουν μέρα νύχτα. Υπάρχουν λίγες μόνο σωσίβιες λέμβοι… αρκετές για τους τραπεζίτες και την Γουόλ Στριτ, το υπόλοιπο 99% θα πρέπει να κολυμπήσει ή να ταΐσει τους καρχαρίες.
Ο διεφθαρμένος οικονομικός Τύπος τώρα συμβουλεύει τους πολέμαρχους ποια χώρα να βομβαρδίσουν και τους πολιτικούς πώς να επιβάλουν κυρώσεις∙ δεν παρέχουν πλέον υγιείς οικονομικές πληροφορίες ούτε συμβουλεύουν επενδυτές για τις αγορές. Στα εκδοτικά σημειώματά τους κομπάζουν για να υποκινήσουν τους επενδυτές να τρέξουν να αγοράσουν στρώματα βασιλικού μεγέθους για να τα γεμίσουν, καθώς οι τράπεζες θα χάνονται.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι στο χείλος της ψυχικής βλάβης: Είναι ένας ψεύτης αναλογιών Μινχάουζεν και πάσχει από πολιτική παράνοια, υστερία πολέμου και μεγαλομανία. Έχει πάθει αμόκ, βελάζοντας: «Εγώ κυβερνώ τον κόσμο: ή ηγεσία των ΗΠΑ ή τίποτα». Ολοένα και περισσότερο ο κόσμος έχει άλλο μήνυμα: «ΗΠΑ σημαίνει χάος».
Η Γουόλ Στριτ τον εγκαταλείπει. Οι Ρώσοι τον έχουν προδώσει. Οι Κινέζοι έμποροι κάνουν τώρα δουλειές εκεί που κάποτε ήμασταν εμείς και θα έπρεπε να παραμείνουμε. Παίζουν με πειραγμένα ζάρια. Οι πεισματάρηδες Σομαλοί αρνούνται να υποκύψουν σε έναν Μαύρο Πρόεδρο: απορρίπτουν αυτόν τον «Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με τα τηλεκατευθυνόμενα drones»… Οι Γερμανοί είναι αποχαυνωμένοι καθώς οι Αμερικανοί ελέγχουν και ηχογραφούν την κάθε τους συζήτηση… για τη δική τους ασφάλεια! «Οι επιχειρηματίες μας είναι αχάριστοι μετά από όλα όσα έχουμε κάνει γι’ αυτούς», κλαψουρίζει ο Πρώτος Μαύρος Πρόεδρος. «Αυτοί βρίσκουν τρόπους και τη γλιτώνουν από τους φόρους μας, ενώ εμείς χρηματοδοτούμε τις επιχειρήσεις τους».
ΤΕΛΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ
Η μόνη λύση είναι να κάνουμε το επόμενο βήμα: το Χάος γεννά χάος. Ο Πρόεδρος προσπαθεί να δείξει «ποιος είναι ο αρχηγός». Ρωτά τους κοντινούς του συμβούλους πολύ δύσκολες ερωτήσεις: «Γιατί δεν μπορούμε να βομβαρδίσουμε τη Ρωσία, όπως το Ισραήλ τη Γάζα; Γιατί δεν κατασκευάζουμε ένα “σιδερένιο θόλο” πάνω από την Ευρώπη και να καταρρίψουμε τους ρωσικούς πυρηνικούς πυραύλους καθώς θα ρίχνουμε στη Μόσχα από τις νέες βάσεις μας στην Ουκρανία; Ποιες χώρες θα προστατεύουμε με το “θόλο” μας; Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι στην Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλτικά Κράτη θα κάνουν με ευχαρίστηση την υπέρτατη θυσία. Εξάλλου, οι ηγέτες τους πρωτοστατούν για έναν πόλεμο με τη Ρωσία. Η ανταμοιβή τους, μια πυρηνική άχρηστη γη, αποτελεί μικρό τίμημα προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιτυχία»!
Το σιωνιστικό λόμπι θα επιμείνει ώστε ο «Σιδερένιος Θόλος» να καλύπτει το Ισραήλ. Αλλά οι Σαουδάραβες ίσως προσπαθήσουν να δωροδοκήσουν τους Ρώσους προκειμένου να γλιτώσουν τα πετρέλαιά τους, καθώς η Μόσχα έχει στόχο τις πυραυλικές βάσεις των ΗΠΑ κοντά στη Μέκκα. Οι ραδιενεργοί σύμμαχοί μας στη Μέση Ανατολή θα πρέπει απλώς να βρουν μια νέα Ιερή Γη.
Ο Ομπάμα και οι σύμβουλοί του οραματίζονται να μειώσουν τον ασιατικό πληθυσμό κατά ένα ή δύο δισεκατομμύρια; Σχεδιάζουν αρκετές εκατοντάδες Χιροσίμες επειδή οι Κινέζοι ξεπέρασαν τις «κόκκινες γραμμές» του προέδρου; Η οικονομία και το εμπόριο της Κίνας μεγάλωσαν υπερβολικά γρήγορα, επεκτάθηκαν πολύ, έγιναν πολύ ανταγωνιστικά, πολύ ικανά, πολύ πετυχημένα στο να κερδίζουν μερίδια αγοράς, και αγνόησαν τις προειδοποιήσεις μας και την απαράμιλλη στρατιωτική μας δύναμη.
Το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας θα εισπνεύσει πυρηνική σκόνη, εκατομμύρια Ινδοί και Ινδονήσιοι θα χαθούν ως παράπλευρες απώλειες. Οι επιζήσαντες θα γιορτάσουν με «ραδιενεργά ψάρια» σε μια φλεγόμενη θάλασσα.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΣ: Ο ΝΕΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
Επειδή ο «Σιδερένιος Θόλος» μας θα μας έχει απογοητεύσει, θα πρέπει να αναδυθούμε από τις τοξικές μας στάχτες και να συρθούμε έξω από τις πυριτιδαποθήκες μας, με όνειρο μια Νέα Αμερική ελεύθερη από πολέμους και φτώχεια. Η Βασιλεία του Χάους θα έχει τελειώσει. Η «ειρήνη και τάξη» του νεκροταφείου θα βασιλεύσει πάνω από όλα.
ΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ
Και δεν θα βρούμε ποτέ ποιος πυροδότησε εκείνον τον πύραυλο στο καταδικασμένο μαλαισιανό αεροπλάνο με τους 300 ανθρώπους – επιβάτες και πλήρωμα. Θα έχουμε χάσει το μέτρημα των χιλιάδων Παλαιστινίων γονιών και παιδιών που θα έχουν σφαγιαστεί στη Γάζα από τον Εκλεκτό Λαό του Θεού. Δεν θα μάθουμε πώς τα πήγαν οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.
Δεν θα έχει καμία σημασία στη μεταπυρηνική εποχή, μετά το Χάος…
*Ο James Petras, πρώην καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Binghamton της Νέας Υόρκης, ασχολείται εδώ και 50 χρόνια με τη θεωρία της ταξικής πάλης, είναι σύμβουλος των χωρίς γη και δουλειά στη Βραζιλία και την Αργεντινή και συν-συγγραφέας του βιβλίου Globalization Unmasked (Εκδ. Zed Books). Το άρθρο γράφτηκε στις 28 Ιουλίου για το Information Clearing House
Πηγή: e-dromos.gr, μετάφραση: Νίκος Μαγνήσαλης
Σάββατο 09 Αυγούστου 2014

Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

Το σημείο μιας επιλογής είναι και το σημείο μιας καμπής... (σκέψεις Π. Σταύρου)

Το σημείο μιας επιλογής είναι και το σημείο μιας καμπής...
... για αυτό που ήταν και αυτό που θέλει να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δείτε παρακάτω το διάγραμμα που συγκρίνει την βιομηχανική παραγωγή σε ΗΠΑ και ΕΕ. Η διακοπτόμενη ανάκαμψη είναι εμφανής στην Ευρώπη και είναι αποτέλεσμα των πολιτικών των μεγάλων θεσμών της νεοφιλελευθερης Ευρώπης.
Παραγωγικό δυναμικό θυσιάζεται και η τάση της ανάκαμψης διακόπτεται για την "ανατολή" μιας άλλης Ευρώπης. 
Το σημείο καμπής είναι η στιγμή που η κρίση έγινε αντιληπτή ως "ευκαιρία" για το Ευρωπαικό Κεφάλαιο.