Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί με τη στρατηγική της
γενικής εφόδου στο μέγαρο Μαξίμου την κατάληψη σε πρώτο πλάνο της Ν.Δ.
Πλαισιωμένος με καθοδηγητές όπως ο Θεοδωρικάκος και ο Βορίδης αποβλέπει
να επαναλάβει στο κόμμα του τη νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών και τη
συντριβή των μενσεβίκων.
Γνωστός ο δάσκαλος του
Θεοδωρικάκου, ο Λένιν, και λίγο πολύ γνωστή η στρατηγική του. Στην
κομματική πορεία του φρόντισε να εμβαθύνει στις αφηγηματικές του
ικανότητες. Μελέτησε τόσο τον Ζντάνοφ όσο και τον Γκέμπελς. Το μήνυμα
που έδωσε στη δημοσιότητα με την ευκαιρία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
είναι δείγμα καλού μαθητή. Ξεδιάντροπος, ακριβώς όπως εδιδάχθη. Στην ΚΝΕ
έμαθε ότι η αποστήθιση των σοφών κειμένων είναι θεολογισμός. Αποτρέπει
τη δράση εις το όνομα της ορθότητος. Κατάλαβε ότι δεν έχει αξία τι είπε ο
Λένιν ή Γκέμπελς, αλλά το πώς κατέληξε στο λεχθέν του την ιστορική
εκείνη στιγμή.
Μπορεί πλέον να επαναλάβει την
Ιστορία, χωρίς η επανάληψη να είναι καρικατούρα. Ενας καλός γκεμπελιστής
γνωρίζει τη μέθοδο και τον τρόπο, αρκεί να βρεθεί ο Αρχηγός. Κοντά στον
Κώστα Λαλιώτη εξάσκησε τις θεωρητικές του γνώσεις. Εμπέδωσε τα μαθήματα
της ψυχολογίας του έθνους. Οι κατηγορίες που οι ηθικολόγοι του
πολιτικού λόγου εκτοξεύουν, μπορούν να μεταλλαχθούν σε πυλώνες νίκης.
Ποια είναι τα εθνικά αρχέτυπα μιας μεταπρατικής κοινωνίας; Η σωστή
απάντηση θα βγάλει και τον νικητή.
Η μέθοδος
αυτή προϋποθέτει σύγκρουση τόσο με τους παλιούς οικείους, όσο και με τον
υποτιθέμενο πολιτικό εχθρό. Ο Αρχηγός πρέπει να στεφανωθεί όχι με δάφνη
ή ελιά, αλλά με άκανθο. Τα αγκάθια θα ξεπλύνουν τις κατηγορίες. Το
κατηγορητήριο θα μεταλλαχθεί σε υμνολόγιο. Οι κατηγορίες περί
νεποτισμού, οικογενειοκρατίας, διαπλοκής θα ακούγονται πλέον ως
ζηλοφθονία κι ανικανότητα να δράσει από την πλευρά του κατήγορου.
Ο
Μάκης Βορίδης, νεολαίος εθνικιστής, λάτρεψε τον Ιάπωνα συγγραφέα και
πολιτικό ακτιβιστή Γιούκιο Μισίμα. Σπουδαίος συγγραφέας, υποψήφιος τρεις
φορές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το 1970 προέβη σε δημόσιο χαρακίρι στο
γραφείο του στρατιωτικού διοικητή του Τόκιο. Είχε προηγηθεί
πραξικοπηματική κατάληψη του Διοικητηρίου από την παραστρατιωτική ομάδα
κρούσης που είχε ιδρύσει.
Ο Μισίμα ήταν
πολέμιος της αμερικανοποίησης της ιαπωνικής κοινωνίας. Θεώρησε την
αποποίηση της θεϊκής υπόστασης του αυτοκράτορα Χιροχίτο που ο Αμερικανός
στρατηγός Μακάρθουρ επέβαλε ως πράξη εθνικής ταπείνωσης. Παρά τον
φανατισμό του υπέρ του γιαπωνέζικου μιλιταρισμού, ο ίδιος φρόντισε με
ψευδή δήλωση για την υγεία του να μείνει θεατής στον πόλεμο.
Ο
Βορίδης, εμπνευσμένος από την υπερφίαλη ματαιοδοξία του δασκάλου του
περί εθνικής καθαρότητας, δεν θα διστάσει να αυτοανακηρυχθεί ο «ηγέτης»
που, για να ολοκληρώσει το πατριωτικό του καθήκον, θα δεχτεί τον
αυτοεξευτελισμό να υποκλιθεί στη Συναγωγή.
Θεωρεί
έκπτωση της ιδέας του έθνους την ιδεολογική επί δεκαετίες ηγεμονία της
Αριστεράς. Αν κι ο Βορίδης δεν έχει το λογοτεχνικό ταλέντο του δασκάλου
του, έχει θέσει στον εαυτόν του ως καντιανή επιταγή να αναδειχτεί
νικητής στη μετωπική σύγκρουση με τον αριστερό ιδεολογικό λόγο.
Η
επιθετικότητα και η αλαζονεία των κινήσεων του επιτελείου του Κυριάκου
Μητσοτάκη στον ένα μήνα διακυβέρνησης της χώρας φέρουν όλους τους
συμβολισμούς της ολοκληρωτικής ρήξης με τον ιδεολογικό λόγο της
προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτό προκαλεί κραδασμούς στις παραδοσιακές
δυνάμεις της Ν.Δ. Αντιβαίνει την καραμανλική αντίληψη περί εθνικής
συνεννόησης με πρωταγωνιστή την κύρια πολιτική δύναμη του συστήματος, το
κόμμα της Ν.Δ.
Για την υπονόμευση και την
αποκαθήλωση της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς ο Μητσοτάκης
χρειάζεται μια αναδομημένη Νέα Δημοκρατία με ικανότητα ιδεολογικής
σύγκρουσης. Ο καραμανλισμός και η σαμαρική λαϊκοδεξιά θεωρούνται εμπόδια
για την επιβολή της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας.
Το
ιδεολογικό σώμα της μητσοτακικής Ν.Δ. δομείται από το πνεύμα του
ιδεολογικού μιλιταρισμού του Βορίδη και τον ευνουχισμένο ιδεολογικά
τεχνοκρατισμό του Θεοδωρικάκου.
Ο
τεχνοκρατισμός θα υλοποιηθεί με την επιστράτευση μη άμεσα πολιτικών
προσώπων και με την ενοχοποίηση οιασδήποτε αναφοράς στα προ του 2015
γεγονότα.
Οι «παραγωγικές» και «αποδοτικές»
μοντέρνες στο άκουσμά τους ιδέες/πρωτοβουλίες θα προσδίδουν την εικόνα
του γραφικού αρχαιολόγου σε όσους ομιλούν για τους πραγματικούς
υπαίτιους της κατάρρευσης.
Το παρελθόν θα
μετατραπεί σε χθες. Ιδού τι εθνική καταστροφή χθες μόλις. Ο προηγούμενος
θα χριστεί υπαίτιος. Και διπλά υπαίτιος: αδράνησε να κάνει τις
αναγκαίες αλλαγές και λόγω ανικανότητας προκάλεσε νέες. Κι όλα αυτά
συνάδουν με τα εθνικά αρχέτυπα. Ο Βορίδης θα αποκαταστήσει την
αυτοπεποίθηση του εθνικισμού. Ο ήρωας, η εμπάθεια και το μίσος θα
ανακτήσουν τον ρόλο τους ως όπλα της νίκης επί του σκοτεινού
παρελθόντος. Ο Θεοδωρικάκος θα νομιμοποιήσει τον ευνουχισμένο
τεχνοκράτη. Θα τύχει της υποστήριξης και της ευρείας αποδοχής των
μεταρρυθμιστών και των κουρασμένων από τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Η
καπατσοσύνη που ο ίδιος επιδεικνύει θα αγιαστεί ως εθνικό προτέρημα.
Η
ηγετική ομάδα της Ν.Δ. έχει επιλέξει τη μετωπική σύγκρουση, την
κατάληψη των ιδεολογικών Ανακτόρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εθνικός εχθρός κι όχι
πολιτικός αντίπαλος. Η ολική ρήξη με το παρελθόν δεν επιτρέπει
οιανδήποτε συνεννόηση και συναινετική διαδικασία. Τίποτα δεν πρέπει να
νομιμοποιεί την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ.
