ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΔΗΛΩΣΗ ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗΣ

ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Μπορεί να μην τίθεται ζήτημα αντικατάστασης του Φώτη Κουβέλη από τη θέση του εκπροσώπου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Η Κ.Ο, παρά τα διαφορετικά σκεπτικά που αναπτύχθηκαν εντός της, ήταν σαφής ως προς αυτό. Όμως, εκτιμούμε πως το ζήτημα των μορφών εκπροσώπησης, σε όλα τα επίπεδα, του εγχειρήματος της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς με το όνομα ΣΥΡΙΖΑ είναι υπαρκτό και κρίσιμο για τη συνέχεια του εγχειρήματος.

Εμείς δεν θέλουμε να κλείσουμε την υπόθεση εδώ. Θεωρούμε ότι δεν πρόκειται για ένα ζήτημα που έβαλε το κείμενο των 23ών της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ με δόκιμο για ορισμένους, η αδόκιμο για άλλους, τρόπο.

Θεωρούμε ότι είναι ζήτημα που υπάρχει καιρό τώρα, σχεδόν από την αρχή του εγχειρήματος. Απασχολεί τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά εκείνη την εξωστρεφή βάση που έρχεται σε επαφή με τον πολύ κόσμο και συνδιαλέγεται μαζί του. Αυτού του είδους η βάση νοιώθει να ακυρώνεται συνεχώς η προσπάθεια της όχι τόσο από τις διαφορετικές δηλώσεις των κεντρικών στελεχών όσο από μια σαφή και ρητή εχθρότητα ως προς το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ που ενυπάρχει σε κάθε κίνηση τους.

Δεν είμαστε ανθρωποφαγικοί αλλά να υπενθυμίσουμε λίγο σε όλο το ανώτατο στελεχιακό φάσμα του ΣΥΡΙΖΑ και των Συνιστωσών του πως η μάχη των ευρωεκλογών δόθηκε και από εμάς που βρεθήκαμε στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίσουμε αποκλειστικά και μόνο τον «εσωτερικό εχθρό» της συνολικής αμφισβήτησης όλης της δομής του ευρωψηφοδελτίου από συγκεκριμένους συντρόφους. Περασμένα, ξεχασμένα; Όχι βέβαια!

Πριν από λίγες ημέρες «γιορτάστηκαν» στο Ζάππειο και στα στούντιο των ΜΜΕ οι πρώτες εκατό ημέρες «σοσιαλιστικής» διακυβέρνησης. Λίγο παρά δίπλα, στην Αίγλη, ο σύντροφος Λεωνίδας Κύρκος παρέθεσε γεύμα «εθνικής συνεννόησης» με προσκεκλημένους από όλο το πολιτικό φάσμα, την οργανική διανόηση, και τη νέα επιχειρηματική γενιά που ευθύνεται για τη δημιουργία πολλών ελαστικών θέσεων εργασίας και για την εγκαθίδρυση πρωτόγνωρων όρων εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Και ενώ βιώνουμε, ως κοινωνία και όχι ως έθνος, την σκληρότερη ταξική επίθεση από τον καιρό της μεταπολίτευσης, ένα τμήμα της δικής μας αριστεράς επιδιώκει με μονομανία την «υπεύθυνη αριστερή πολιτική» που «συλλογιέται», με αίσθηση «ιστορικής ευθύνης» πάντα, τη θέση της κοινοβουλευτικής της συνείδησης στον κόσμο! Το χειρότερο όμως είναι πως αυτό το τμήμα της δικής μας αριστεράς, μας εκπροσωπεί.

Ο Φώτης Κουβέλης, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, πήγε μαζί με άλλες πολιτικές προσωπικότητες της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ στο τραπέζι του σημερινού αστικού μπλοκ εξουσίας και συνομίλησε μαζί τους. Λίγο μετά, σε τηλεοπτικό σαλόνι του ίδιου αστικού μπλοκ εξουσίας, συμφώνησε στο όνομα της δικής του αριστεράς, στην ανάγκη ενίσχυσης του επιχειρηματικού κλίματος για να αισθανθεί ικανοποιημένος και δικαιωμένος ο κ. Μίχαλος του ΕΒΕΑ, ενώ λίγο πριν το μόνο αριστερό που είχε να προτείνει ήταν η πάταξη της εισφοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής. Λίγες μέρες πριν, η κοινοβουλευτική του συνείδηση και ο τασικός του πατριωτισμός τον υποχρέωσαν να τοποθετηθεί θετικά για την στήριξη του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας και για την εκλογική σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ και τους Οικολόγους στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και όλα αυτά με το σκεπτικό ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αυτονομηθεί πλήρως και από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και από τα επίσημα όργανα του ΣΥΝ και πολύ περισσότερο, από τις δεσμεύσεις του «πολιτικού συμβολαίου» που έχει υπογράψει με τον κόσμο της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς.

Όταν ο σύντροφος Φώτης Κουβέλης εκπροσωπεί με τον τρόπο που εκπροσωπεί την Κ.Ο. και όταν ορισμένοι σύντροφοι της Ανανεωτικής Πτέρυγας εκπροσωπούν με τον τρόπο που εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ να ξέρουν ότι δεν υπηρετούν την ανανέωση και την αριστερά. Αντίθετα, μας πάνε πίσω στον συντηρητισμό του 19ου αιώνα όπου οι πολιτευτές της εποχής είχαν να κάνουν μόνο με τη συνείδηση τους και «έγραφαν», τους πολίτες, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Μας πάνε πίσω και από τον 18ο αιώνα όπου ο Ρουσσώ μίλαγε για το «Κοινωνικό Συμβόλαιο».

Για αυτό και εμείς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και της σύγχρονης ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, οφείλουμε να πούμε πως το ζήτημα της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης δεν είναι απλά ένα ζήτημα ελευθερίας της συνείδησης του βουλευτή και σεβασμού του πλουραλισμού των απόψεων στο εσωτερικό της αριστεράς. Αυτά τα σεβόμαστε και τα ενισχύουμε. Όμως, πιστεύουμε ότι το ζήτημα της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης αποτελεί, πρωτίστως, ζήτημα αρχών ενός πολιτικού «συμβολαίου» της ηγεσίας της αριστεράς και της κοινοβουλευτικής ομάδας με τον κόσμο της αριστεράς. Η πολιτική σημασία αυτού του συμβολαίου αυξάνεται σήμερα που οι λαϊκές τάξεις της ελληνικής κοινωνίας δέχονται μια πρωτοφανή δημοσιονομική τρομοκρατία.

Όλοι εμείς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και της σύγχρονης ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς πιστεύουμε ότι οι όροι αυτού του «συμβολαίου» δεν τηρούνται. Ο Φ. Κουβέλης, με την όλη παρουσία του, ιδιαίτερα στη μετεκλογική περίοδο, δείχνει να περιφρονεί επιδεικτικά τις αρχές και τις διακηρύξεις που καθόρισαν το συλλογικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Για αυτό και δηλώνουμε απερίφραστα πως δεν αναγνωρίζουμε στον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ το δικαίωμα να μιλά στο όνομα της δικής μας αριστεράς. Η συνέχιση της παρουσίας του Φ. Κουβέλη στη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει τον πολιτικό μας χώρο σε αποστράτευση των μελών του και σε μια μη αναστρέψιμη πολιτική ανυποληψία.

Η δήλωση μας δεν είναι αίτημα αντικατάστασης του οποιουδήποτε. Είναι δήλωση πολιτικής ανυπακοής στις συγκεκριμένες αποφάσεις της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ και πρόθεση αυτονομίας από τις επιλογές της. Θα αρθεί με την αποκατάσταση της δημοκρατίας στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι από την ενίσχυση του «εθελοντισμού» της ομοφωνίας όπως και από κάθε άλλου είδους «εθελοντισμό».

Αβραμίδης Αντρέας

Αλεξίου Δημήτρης

Αντωνίου Κατερίνα

Βαλλιάνος Χρήστος

Βωβός Παναγιώτης

Δάβος Γιώργος

Δημόπουλος Δημήτρης

Δημοπούλου Ελένη

Δούλη Βίκυ

Δουρέκα Καίτη

Θεοχάρης Δημήτρης

Καρατζάς Τηλέμαχος

Κουτρούκης Μάκης

Κρητικίδης Γιώργος

Λαβατσής Δημήτρης

Μαρούδας Λεωνίδας

Μπαθρέλου Βάσω

Μπουντουρίδης Μωϋσής

Ξυνογαλά Μαρία

Ορφανός Δημήτρης

Παπαγεωργίου Φάνης

Παπαθανασίου Χρήστος

Πασχαλίδης Σταύρος

Πετούνη Μάρη

Σταύρου Πέτρος

Τσαουσίδου Νιόβη

Για τις συνεργασιες στις αυτοδιοικητικες εκλογες

ΑΥΓΗ, 10.1.2010 - ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΚΟΥΡΑΚΗ

Η αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης στους δήμους της χώρας ασφαλώς και συνδέεται με τα πρόσωπα που καλούνται να υπηρετήσουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Τ.Α.), αλλά δεν εξαντλείται σε αυτά:

Ακριβέστερα η αλλαγή στους δήμους:

Δεν θα επέλθει όσο τα κινήματα των πολιτών θα είναι ολιγομελείς ομάδες δραστήριων πολιτών, εφόσον ελάχιστοι πολιτικοί σχηματισμοί ενδιαφέρονται να αναπτυχθούν τέτοια κινήματα που θα συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση των προτάσεων και στην προώθηση λύσεων.

Δεν θα επέλθει ερήμην της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο κεντρικό επίπεδο, καθώς οι αποφάσεις για την οικονομία, τις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό, το περιβάλλον, την κοινωνική πολιτική (παιδεία, υγεία, πρόνοια κ.ά), καθορίζονται ακόμη από την κεντρική εξουσία, χωρίς ίχνος περιφερειακής αποκέντρωσης.

Δεν θα επέλθει όσο η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο επαίτης και δέσμιος των οικονομικών πόρων από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Δεν θα επέλθει με συμφωνίες κορυφής ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ και ΑΛΛΟΥΣ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ» πολίτες αναζητώντας το λαμπερό πρόσωπο που θα ανατρέψει τον «δεξιό» δήμαρχο.

Η παραγνώριση όλων αυτών, με ταυτόχρονη προβολή της μονομερούς θέσης ότι οι εκλογές στην Τ.Α. είναι προνομιακός χώρος για συνεργασίες (μικροί δήμοι και μεγάλες πόλεις, όλοι στον ίδιο τορβά) και ότι αρκεί η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ως σημαίνον και ως ζητούμενο για να αλλάξουν τα πράγματα στην κοινωνία, οδηγεί τους πολίτες σε στρεβλή αντίληψη για το πώς αλλάζουν τα πράγματα στην πόλη και όχι μόνον.

Εάν δεν γίνει συνείδηση στον καθένα και καθεμιά, τι είναι η εξουσία, τι διαφέρει από την διοίκηση -ακόμη ενίοτε και από την κυβέρνηση-, πώς αλλάζει η εξουσία χέρια και ποιος ο ρόλος του κινήματος για την ανατροπή αλλά και για την υπεράσπιση της εξουσίας των πολιτών, τότε πολύ εύκολα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αρκεί «να συμφωνήσουμε σε ένα πρόσωπο, στη βάση ενός προγράμματος και πάμε όλοι μαζί να αλλάξουμε τον δήμο». Μια αντίληψη που είναι όχι μόνο αναποτελεσματική (ακόμη και εάν «πάρουμε» τον δήμο) αλλά και μας γυρίζει πίσω. Διαπαιδαγωγεί τους πολίτες στην φενάκη ότι η εξουσία αλλάζει χέρια με Μια συμφωνία, με Μια εκλογική διαδικασία (Μια Κυριακή), έξω από τους πολίτες (με την έννοια των ενεργών συλλογικοτήτων), χωρίς τη συμμετοχή τους σε όλα τα επίπεδα και βεβαίως χωρίς συγκρούσεις (με τους εργολάβους, την εκκλησία, τους μεγαλοεκδότες, την κυβερνητική πολιτική).

Ακόμη περισσότερο παραβλέπει τις αναπόφευκτες συνέπειες -σε επίπεδο πολιτικής συνείδησης- πολιτικής ανοχής και συνεργασίας με τις δυνάμεις που εφαρμόζουν στην πράξη την πιο σκληρή και ανάλγητη πολιτική του νεοφιλελευθερισμού.

Ιδιαίτερα για τη Θεσσαλονίκη, η συνεχής επίκληση της αναγκαιότητας ανατροπής της κυριαρχίας της τριάδας (δήμαρχος, νομάρχης, μητροπολίτης), μέσω ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, όπως αναπτύχθηκε πιο πάνω, μπορεί να «ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά μας», αλλά όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα της πόλης, αλλά επιπλέον ακυρώνει κάθε μελλοντική προοπτική. Έτσι είναι σημαντικό να πληροφορηθούν οι πολίτες για τη στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων και το ρόλο που διαδραμάτισαν σε κρίσιμα ζητήματα της πόλης (π.χ. ας μας θυμίσει ο κ. Μπουτάρης τη θέση που τήρησε η παράταξή του στο δημοψήφισμα για την υποθαλάσσια, τη θέση που εξέφρασε για την πρόταση της διοίκησης της ΔΕΘ περί «αξιοποίησης» του χώρου της ΔΕΘ, ή για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της πόλης…).

Θετική διέξοδος

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αναλάβει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες και να ανοίξει όλα τα ζητήματα σε τοπικό επίπεδο, προτείνοντας όχι μόνο λύσεις των προβλημάτων, αλλά (κυρίως) τη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ επίλυσής τους, μέσω της ενεργούς συστράτευσης και συμμετοχής όλων. Με έμφαση στα κινήματα της πόλης αλλά και στην περιφερειακή αποκέντρωση, την οικονομική αυτοτέλεια των Δήμων, την απόλυτη αντίθεση στις ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα).

Οφείλει να πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία και ενίσχυση της αυτοοργάνωσης των πολιτών και να εμφυσήσει την αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις τους. Τα κινήματα της πόλης έχουν να καταθέσουν σημαντικές επιτυχίες. Να εκθέσει με σαφήνεια τις θέσεις και τις προϋποθέσεις για την κοινωνική αλλαγή στην πόλη. Να εξηγήσει ότι τα ζητήματα δεν είναι μόνο τεχνοκρατικά, ή μόνο διαχειριστικά, αλλά πρωτίστως πολιτικά.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο ο ΣΥΝ, σύντροφοι, μην το ξεχνάμε) πρέπει να απευθύνουν κάλεσμα προς όλους τους κατοίκους (ντόπιους και αλλοδαπούς) για να συζητήσουν όλοι μαζί τους τρόπους για να αλλάξει ουσιαστικά η πολιτική της διοίκησης στην πόλη και όχι μόνον τα πρόσωπα.

Να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του σε ΜΙΑ δημοτική και ΜΙΑ νομαρχιακή κίνηση και να στήσει επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ ανά δημοτικό διαμέρισμα με αντίστοιχη δικτύωση και στο νομαρχιακό επίπεδο. Να αναδείξει τα ζητήματα δημοκρατίας και συλλογικής λειτουργίας.

Να διερευνήσει με όρους αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας τα περιθώρια που υπάρχουν για συνεργασία με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και της Οικολογίας, καθώς και με πολίτες από άλλους πολιτικούς χώρους, σε μικρά και μεγάλα ζητήματα της πόλης και του νομού.

Εάν και όπου προκύψει, να εξετασθούν και οι εκλογικές συνεργασίες που θα ανοίγουν το δρόμο την επόμενη μέρα για να γίνει όντως πράξη η πολυπόθητη αλλαγή στην Τ.Α. με συμφωνία πάνω σε τρεις άξονες:

α) αντίθεση και μέτωπο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Τ.Α. (ελαστικές σχέσεις εργασίας, εισβολή του ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ),

β) διεύρυνση του δημόσιου χώρου (πράσινο αλλά και κοινωνική πρόνοια),

γ) βάθεμα της δημοκρατίας με όρους ενεργούς συμμετοχής των πολιτών (συμμετοχικός προϋπολογισμός, συνοικιακά συμβούλια, αυτοδιαχείριση).

-Αλλιώς το «όλοι μαζί αδέλφια» μπορεί να γίνει «όλοι μαζί για το γκρεμό της αναξιοπιστίας».

Στην A.C.S Αγίας Παρασκευής στις 03/12/09 μέσα σε ένα βράδυ μεταβιβάσθηκε η εταιρεία σε άλλον πράκτορα, ο παλιός πράκτορας αποχώρισε χωρίς να καταβάλει στους εργαζόμενους τους οφειλόμενους μισθούς και της νόμιμες αποζημιώσεις .Ο καινούργιος πράκτορας ισχυρίζεται ότι αγόρασε μόνο τα δικαιώματα του πρακτορείου και όχι τις υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους η δε κεντρική A.C.S που παρέχει τα πρακτορεία και την άδεια ταχυδρόμησης – ταχυμεταφοράς σφυρίζει αδιάφορα..

Οι συνάδελφοι βρίσκονται σε ένα αγώνα ώστε να τους καταβληθούν οι οφειλές και να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας τους στο πρακτορείο με τα ίδια δικαιώματα που είχαν με τον προηγούμενο πράκτορα.

Το Σωματείο Εργαζομένων Ταχυδρομικών & Ταχυμεταφορικών Επιχειρήσεων Αττικής ( Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α ) έκανε με τους εργαζόμενους στην ταχυμεταφορά - ταχυδρόμηση , πρωτοβάθμια σωματεία , εργατικά σχήματα , εργαζόμενους , το Ε.Κ.Α και την Ο.Ι.Υ.Ε παράσταση διαμαρτυρίας την Δευτέρα 14/12/09 και ώρα 06.30 π.μ στην A.C.S Αγίας Παρασκευής, Μεσογείων 466.
Οι εργαζόμενοι χρειάζονται τη στήριξή μας. Οργανώνουμε για τη Δευτέρα 21 Δεκέμβρη στις 6:30 π.μ., (σε συμβολική ανάμνηση της παράστασης των συνδικάτων, επίσκεψη στην ACS, αλλά και τις άλλες μεταφορικές (SPEEDEX...) με τα υλικά της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την επαφή μαζί τους για στήριξη σε μελλοντικές κινητοποιήσεις τους.
Postάρετε συμμετοχές και ιδέες!

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Τη Πέμπτη 17 Δεκέμβρη 2009, στις 8 το απόγευμα, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου στο Δημαρχείο της Αγίας Παρασκευής θα γίνει η
ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ των μελών του ΣΥΡΙΖΑ.

Εκεί πρόκειται να ΕΓΓΡΑΦΟΥΜΕ όλοι και όλες στο ΕΝΙΑΙΟ ΜΗΤΡΩΟ των ΜΕΛΩΝ του ΣΥΡΙΖΑ, να στελεχώσουμε τις θεματικές επιτροπές του (τοπικά θέματα - αυτοδιοίκηση, πολιτισμός και πολιτικός προβληματισμός) και να αναδείξουμε τη νέα Συντονιστική Γραμματεία.

Είναι πολύ σημαντική η συμβολή όλων όσων επιμένουμε ΕΝΩΤΙΚΑ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ, όλων όσων ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ!
Είναι πολύ σημαντική η παρουσία όλων μας στη νέα αρχή του κινήματος της ενωμένης αριστεράς.
Προχωράμε, πιο ΕΝΩΤΙΚΑ, πιο ΑΡΙΣΤΕΡΑ, πιο ΔΥΝΑΤΑ!!!

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, διαδηλώνουμε στις 6 και 7 Δεκέμβρη

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και την εξέγερση της νεολαίας που ακολούθησε, το πολιτικό τοπίο φαίνεται να έχει αλλάξει ριζικά: Η χρεωκοπημένη κυβέρνηση Καραμανλή κατέρρευσε υπό το βάρος των σκανδάλων και της αφερέγγυας πολιτικής της, παραδίδοντας την εξουσία σε μια νέα πασοκική διακυβέρνηση που αυτοπροβλήθηκε ως «εξουσία των αντιεξουσιαστών», με σημαία τη διαφάνεια, τη συναίνεση και την αποκατάσταση της τραυματισμένης εμπιστοσύνης των πολιτών στην κεντρική εξουσία. Από την άλλη, η ΝΔ με την ανάδειξη ενός νέου ηθικά άφθαρτου ηγέτη – θεματοφύλακα των παραδοσιακών αξιών της δεξιάς, προσπαθεί να απαλλαγεί από ένα παρελθόν όπου η ταύτιση με τις επιλογές του νεοφιλελευθερισμού συμβάδισε με μια εικόνα ηθικής εξαχρείωσης των κρατούντων. Για όσους δεν αντιλαμβάνονται τις εξελίξεις στην κορυφή του κράτους σαν σκηνοθετημένο παιγνίδι για την «εξαπάτηση του λαού», και οι δυο αυτές εξελίξεις δεν είναι άσχετες με την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ωστόσο, ας μη γελιόμαστε: οι βασικές αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία και την κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη, παραμένουν εδώ:

• Η οικονομική κρίση που τελικά πληρώνεται από τους εργαζόμενους με τους μισθούς τους, τις συντάξεις και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, και που εξαργυρώνεται από τους καπιταλιστές.
• Η γιγάντωση της εργασιακής επισφάλειας, των "ελαστικών" και "ευέλικτων" σχέσεων εργασίας, της κοινωνικής περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού.
• Η αστυνομοκρατία και η στοχοποίηση της νεολαίας και της διαφορετικότητας. Όλων όσοι δεν υποτάσσονται και αντιστέκονται στα «καθώς πρέπει» πρότυπα που επιβάλλουν τα ΜΜΕ.
• Η συκοφάντηση των αγώνων όποιων πολιτών και κοινωνικών ομάδων μάχονται για τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματά, για ένα βιώσιμο περιβάλλον – κοινωνικό αγαθό, για προσωπικές ελευθερίες.

Ένα χρόνο μετά, δεν έγινε απολύτως τίποτα για να μην ξαναϋπάρξει άλλος «Κορκονέας». Αντιθέτως, όχι μόνο παραμένει σε λειτουργία αλώβητος ο μηχανισμός που γεννάει τους "αστυνομικούς-πιστολέρο", αλλά και μεθοδεύεται η «επιεικής» δικαστική μεταχείριση των δολοφόνων, με πρώτο βήμα την προκλητική μεταφορά της δίκης στην Άμφισσα. Είναι ενδεικτικό ότι σε πέντε χρόνια, η Ελλάδα καταδικάστηκε δέκα φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και την αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ, για παράνομη χρήση αστυνομικής βίας κατά πολιτών. Στο διάστημα μεταξύ του Δεκέμβρη του 2004 και του Ιανουαρίου 2009, καταγράφηκαν 10 περιπτώσεις όπου όργανα της αστυνομίας ξυλοκόπησαν, τραυμάτισαν ή ακόμη και σκότωσαν πολίτες, χωρίς να τιμωρηθούν και αυτά είναι μόνο τα περιστατικά που οδηγήθηκαν έως το ΕΔΔΑ!

Ένα χρόνο μετά, θα βγούμε και πάλι στους δρόμους για να διαδηλώσουμε όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική συνέχισης της λιτότητας, της κατάργησης των stage δια του αφανισμού των εργαζομένων σ’ αυτά, της λύσης του ασφαλιστικού δια της εξόντωσης των συνταξιούχων, των ιδιωτικοποιήσεων και της αύξησης της ανεργίας, του αντεργατικού και αντικοινωνικού προϋπολογισμού, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών, του συμβιβασμού με το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.

Ένα χρόνο μετά επιμένουμε: η εξέγερση απέναντι σε κάθε μορφή ανελευθερίας, αδικίας και μιζέριας, ήταν, είναι, και θα παραμείνει δίκαιη!

Όλοι στην πορεία διαμαρτυρίας την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου στη 1:30 μμ στα Προπύλαια, ημέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη. Όλοι την επόμενη μέρα Δευτέρα 7η Δεκεμβρίου στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο (Προπύλαια, 12:00).
Ένα χρόνο μετά το έγκλημα των δυνάμεων της κρατικής καταστολής και την κοινωνική εξέγερση, θα διαδηλώσουμε διεκδικώντας:

· Να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί που δολοφόνησαν τον Αλέξη Γρηγορόπουλο.
· Να αποστρατιωτικοποιηθούν τα σώματα ασφαλείας, να καταργηθούν οι ειδικές δυνάμεις (ΜΑΤ, «Δ», κτλ) και να απαγορευθεί η χρήση χημικών ουσιών και πλαστικών σφαιρών σε διαδηλώσεις, απεργίες και κάθε είδους συλλογικές κινητοποιήσεις.
· Να καταργηθούν οι «τρομονόμοι»
· Να μπει ένα τέλος στην πολιτική εκείνη που χρόνια τώρα οδηγεί ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας στο περιθώριο της κοινωνίας, δολοφονώντας τα όνειρά της για μια αξιοπρεπή ζωή.

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΜΕΤΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 12:30 μ.μ.

ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αγίας Παρασκευής αποφάσισε, κατά πλειοψηφία (η παράταξη του Δημάρχου), τη σύσταση και λειτουργία Τοπικού Συμβουλίου (ΤοΣΠΑ), για την πρόληψη της παραβατικότητας (10 υπέρ, 1 κατά, 2 δεν συμμετείχαν).

Διαβάζοντας την παραπάνω απόφαση έχουμε να πούμε εξαρχής το εξής:

Το δημοτικό συμβούλιο λειτούργησε υπό το κράτος κάποιου «θεσμικού αυτοματισμού» ψηφίζοντας για την υλοποίηση μιας εγκυκλίου που προέρχεται από το πρώην Υπουργείο Δημοσίας τάξεως και ξεχνώντας ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι μόνο το «μακρύ χέρι» του κεντρικού κράτους αλλά οφείλει να είναι και αυτοδιοικητικό κίνημα που εκφράζει και διεκδικεί τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και συνομιλεί με τα πολύμορφα κινήματα πόλης που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια. Με μια στημένη κουβέντα, χωρίς προετοιμασία, χωρίς διάλογο και με προαποφασισμένη στάση θέλησε να τελειώνει σε μια ημέρα με το θέμα. Δικαίωμα του αναμφίβολα αλλά και δικαίωμα μας να θεωρούμε πως πάρθηκε μια απόφαση με ανύπαρκτη δημοκρατική νομιμοποίηση.

Τώρα για την ουσία του θεσμού έχουμε να πούμε τα εξής:


Οι Βασικές ιδέες που διαπνέουν το θεσμό αυτό, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Υπουργείου Προστασίας του πολίτη στην επίσημη ιστοσελίδα του, είναι ότι η Πολιτεία, δηλαδή το Υπουργείο Προστασίας του πολίτη, χαράσσει την αντεγκληματική πολιτική και οι πολίτες σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Τοπική Αστυνομία, τους κοινωνικούς φορείς εφαρμόζει τα προγράμματα πρόληψης της παραβατικότητας.

Διαβάζοντας προσεκτικά το παραπάνω σκεπτικό για τη δημιουργία και το ρόλο του Τοπικού Συμβουλίου Πρόληψης Παραβατικότητας, γεννιούνται τα εξής ερωτήματα:
• Πως ορίζεται η προβατική συμπεριφορά; Ποιος και με ποια κριτήρια κρίνει κάθε φορά ότι μια συμπεριφορά είναι παραβατική; Από τη χρήση των όρων έγκλημα και παραβατικότητα, είναι προφανές ότι κάτω από τον ασαφή και γενικόλογο όρο «παραβατικότητα» εντάσσονται τόσο περιπτώσεις εγκληματικής συμπεριφοράς όσο και περιπτώσεις απλής παραβατικότητας. Σύμφωνα δε με το οργανόγραμμα και τη δομή , το θεσμό αυτό στελεχώνει ο κοινοτάρχης, ο Αστυνομικός, ο Παπάς της Ενορίας, ο δάσκαλος του δημοτικού σχολείου, ο προύχοντας της περιοχής, άντε και δυο – τρεις κοινωνικοί επιστήμονες (οι μόνες θέσεις που παραπέμπουν σε σύγχρονη μητροπολιτική κοινωνία, όλες οι άλλες μας θυμίζουν τα χωριά των παππούδων μας) που θα αποφαίνονται περί παραβατικότητας και θα αποενοχοποιούν τις πολιτικές ευθύνες μιας κοινωνίας που δεν θέλει να δει κατάματα τα προβλήματα και κυρίως τις λύσεις τους στο πλαίσιο μιας σύγχρονης πόλης. Γιατί η πόλη μας εξαναγκάζει να έρθουμε σε επαφή με το Ξένο, να ζήσουμε μαζί του, να το καταλάβουμε και να αποδεχθούμε την κοινωνική χρησιμότητα του. Το χωριό όμως πάντα «κινδύνευε» από το Ξένο που είτε το απέκλειε, είτε το πολεμούσε, είτε το λοιδορούσε (ο τρελός του χωριού).
• Γιατί πολίτες που ανήκουν, στις λεγόμενες «ευπαθείς ομάδες», θεωρούνται εκ των προτέρων «συνήθεις ύποπτοι» για την τέλεση εγκληματικής και παραβατικής συμπεριφοράς; Η ενοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και πολιτών παράγει τον στιγματισμό και τη θυματοποίησή τους. Ταυτόχρονα εντείνει την ρατσιστική αντιμετώπιση πολιτών, όπως οι μετανάστες, οι χρήστες ουσιών, οι νέοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι κακοποιημένες γυναίκες και τα εγκαταλειμμένα παιδιά, κατασκευάζει την κοινωνική τους ταυτότητα και τους εντάσσει αυθαίρετα και απροκάλυπτα στο περιθώριο της τοπικής κοινωνίας.
• Τι εννοούν όταν μιλάνε για συμμετοχή και ενεργό εθελοντική δράση των πολιτών στο τοπικό Συμβούλιο Πρόληψης της παραβατικότητας; Η λογική του αρμόδιου Υπουργείου είναι σαφής, το Υπουργείο χαράσσει την αντεγκληματική πολιτική και ο πολίτης την εφαρμόζει. Δηλαδή στοχοποιεί τους συμπολίτες του, τους γείτονές τους, οποιονδήποτε θεωρεί «επικίνδυνο» για την περιουσία του, τη ζωή του, την ασφάλεια του.


Όσον αφορά δε στον βαθμό υλοποίησης του νέου θεσμού παρατηρούνται τα εξής:

1. Ο θεσμός των τοπικών συμβουλίων παραβατικότητας μέχρις στιγμής, όπου και αν συστάθηκε υπολειτουργεί με σοβαρά ζητήματα προσανατολισμού, στόχων, στελέχωσης και πραγματικής παρέμβασης. Αυτό δεν είναι κάτι που μας δυσαρεστεί γιατί είναι καλύτερα να μην λειτουργεί ένας αντιδραστικός θεσμός από το να λειτουργεί αλλά ακόμα καλύτερο είναι να μην υπάρχει. Όμως και μόνο το γεγονός της σύστασης του πρέπει να μας προβληματίσει.
2. Πολλές κριτικές φωνές υποστηρίζουν ότι πρόκειται περί μιας επισημοποίησης του χαφιεδισμού σε τοπικό επίπεδο. Εμείς θα διαφωνήσουμε με αυτήν την κριτική κυρίως γιατί ακόμα και ο χαφιεδισμός προαπαιτεί έναν μίνιμουμ κοινωνικό ιστό, μια μίνιμουμ οργάνωση της γειτονιάς έστω και σε αντιδραστική κατεύθυνση και κάτι τέτοιο δεν έχουμε, ευτυχώς σε αυτήν την περίπτωση, τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις ακόμα.

Εμείς πιστεύουμε ότι :
√ πρόκειται για έναν επικίνδυνο θεσμό που χρήζει άμεσης απάντησης από εκείνο το τμήμα της τοπικής κοινωνίας που θέλει να αντισταθεί.
√ πρόκειται για μια ενσωμάτωση των ζητημάτων κοινωνικής πολιτικής και μέριμνας στο ιδεολογικό πρόσταγμα της ασφάλειας και υπό την κυριαρχία των δυνάμεων καταστολής και επιτήρησης. Γι αυτό και η πραγματικότητα της υπολειτουργίας αυτού του θεσμού μπορεί να μας ευχαριστεί, προσωρινά, αλλά δεν παύει να μας ανησυχεί ακόμα και η συμβολική ύπαρξη του.
√ ο πραγματικός ρόλος του θεσμού είναι ιδεολογικός και όχι αποφασιστικός.
√ επιδιώκει να πείσει την κοινωνία ότι τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα που γενούν τις παραβατικότητες μπορούν να λυθούν από κάποιον θολό και απροσδιόριστο κοινωνικό ρόλο της αστυνομίας σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και την εκκλησία.
√ παραπέμπει σε μορφές ενός αντιδραστικού κοινοτισμού
√ κατασκευάζει, στοχοποιεί και στιγματίζει ως «συνήθεις ύποπτους» κοινωνικές ομάδες και πολίτες όπως οι νέοι, τα εγκαταλειμμένα παιδιά, οι κακοποιημένες γυναίκες, οι μετανάστες, οι άνεργοι κ,λπ.

Για όλα τα παραπάνω, καλούμε τον Δήμαρχο και τη πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου να πάρουν πίσω την απαράδεκτη απόφαση περί σύστασης τοπικών συμβουλίων παραβατικότητας και τους προτείνουμε, αν θέλουν πραγματικά να ασχοληθούν με τα κοινωνικά προβλήματα της περιοχής, να θεσπίσουν και να χρηματοδοτήσουν πραγματικές κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου που θα είναι δημοκρατικά προγραμματιζόμενες, δεν θα σχετίζονται στο ελάχιστο με θεσμούς καταστολής (αστυνομία) και ιδεολογικής προκατάληψης (Εκκλησία), θα βλέπουν τα ζητήματα από τη ματιά της σύγχρονης πόλης και στο τέλος – τέλος θα προσφέρουν πραγματικό κοινωνικό έργο, με πραγματικές θέσεις εργασίας, από πραγματικούς εργαζόμενους επιστήμονες και διοικητικό προσωπικό και όχι από επιτροπές αμειβόμενων συμβούλων – ιδεολόγων.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ