Είναι μάλλον ξεκάθαρο σε κάθε πολίτη που σκέφτεται
χρησιμοποιώντας την κοινή λογική πως οποιαδήποτε συζήτηση που ανοίγει προοπτική
εξόδου από το ευρώ ή και αμφισβητεί την Ένωση καθ' αυτή, είναι πολιτικά επιζήμια. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ φαίνεται καμιά φορά ως να σύρεται από
πιέσεις για εσωτερικές ισορροπίες. Η λαγνεία του δραχμοσύμπαντος γεννά το πιο
κενό περιεχομένου αλλά και το πιο πολιτικά καταστροφικό δίλημμα μέσα από το
οποίο η Αριστερά μπορεί και πάλι να στείλει τον εαυτό της στην ανυπαρξία.
Οι καταβολές της αποστεωμένης παραδοσιακής αριστεράς που
δυστυχώς επιβιώνουν εντός του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ λειτουργούν ως βαρίδι που τον τραβά
στο χείλος της πιο βαθιάς και πιο άκαιρης πολιτικής πλάνης.
Το ευρώ ως
οικονομικό εργαλείο, ως νόμισμα, δεν ανήκει μόνο στις ελίτ αλλά ανήκει και
στα 500 εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών. Ο φανταστικός κόσμος της δραχμής
όπου όλα τα προβλήματα λύνονται ως δια μαγείας και όπου η χώρα (παρά την παρεπόμενη
πλήρη πολιτική και οικονομική της απομόνωση) θα ζει καλά κι εμείς καλύτερα,
υπάρχει μόνο στα φαντασία κάποιων.
Η Ελλάδα ανήκει πολιτιστικά και γεωπολιτικά στον σκληρό πυρήνα της
Ευρώπης. Τα χρέη έρχονται και παρέρχονται αλλά οι ιστορικοί δρόμοι και
ρόλοι παραμένουν και εξελίσσονται στο παρόν αλλά και στις δεκαετίες που θα
έρθουν.
Ζούμε στην Ευρώπη, μετέχουμε στην Ευρωζώνη και το νόμισμά
μας είναι το ευρώ.
Η Ένωση και το νόμισμα ανήκει και στους λαούς, είναι και δικά μας και δεν τα
χαρίζουμε σε κανέναν.
Ιδού το γήπεδο!
Ας παίξουμε μπάλα κι ας αφήσουμε τις ονειρώξεις περί του
δραχμοσύμπαντος.
Ή καταλαβαίνουμε αυτό ή αποσυρόμαστε ως Αριστερά από το
πολιτικό προσκήνιο για τις επόμενες τέσσερεις - πέντε δεκαετίες.
Τώρα που ολόκληρος ο πλανήτης κινείται στην αδυσώπητη
λογική των Οικονομικών Κέντρων ας σκεφτούμε αν και κατά πόσο πιο ισχυροί θα
ήταν οι λαοί της Ευρώπης με λιρέτα, πεσέτα, μάρκο, φιορίνι, φράγκο … Πόσο;
Τμήμα της Αριστεράς και η ανώριμη θέση του σχετικά με την ΕΕ και
το ευρώ, έδωσε λαβή στους πολιτικούς αντιπάλους, τους θιασώτες της ξεφτισμένης σοσιαλδημοκρατίας και του τυφλού νεο-φιλελευθερισμού για στοχευμένη και
εξαιρετικά επιτυχημένη πολιτική υπονόμευση με αποτέλεσμα να χαθούν οι
προηγούμενες εκλογές.
Οι κακώς εννοούμενες εσωτερικές ισορροπίες αλλά πιθανόν
και οι έμμεσες ή υποδόριες επιδράσεις από τον εκτός του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ χώρο της
παραδοσιακής αριστεράς και του ΚΚΕ, ειδικά τώρα που το τελευταίο δίνει έναν
απελπισμένο αγώνα πολιτικής επιβίωσης, αποτελούν την πιο καταστροφική συνταγή
για ένα κόμμα που βρίσκεται μια ανάσα πριν από την εκλογική νίκη.
Θα είναι νομίζω πολιτικά σουρεαλιστικό αλλά και άδικο
απέναντι στους Έλληνες και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πολίτες να επαναληφθεί το
ίδιο ακριβώς λάθος. Είναι η κατάλληλη στιγμή για πλήρες ξεκαθάρισμα και
υιοθέτηση απλών, υπεύθυνων και πολιτικά ρεαλιστικών θέσεων.
Ένα κόμμα εναντίον
του ευρώ είναι ένα κόμμα που εχθρεύεται την Ένωση.
Ένα τέτοιο κόμμα, που δεν
έχει την ιστορική οξυδέρκεια ή την πολιτική ειλικρίνεια να αποδεχθεί τους
συσχετισμούς και την κατεύθυνση της ιστορίας, είναι σήμερα καταδικασμένο στην
πολιτική καταστροφή.
Μαζί με αυτό το κόμμα τσακίζονται οι προοπτικές για
ισχυροποίηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και καταστρέφονται όλες οι προσδοκίες των
πολιτών για μια προς την σωστή κατεύθυνση μετεξέλιξη της Ένωσης.
Θανάσης Σ. Κοντονάτσιος
