ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική



Μέσα από την 6 χρονη εμπειρία μου στους παιδικούς σταθμούς του κέντρου παιδιού του δήμου μας και κλείνοντας τον κύκλο αυτό σήμερα σκέφτηκα –ομολογώ με σκωπτικό ύφος- να γράψω ένα μικρό οδηγό για νέους γονείς που τώρα θα καταθέσουν αιτήσεις στους παιδικούς σταθμούς ή και για γονείς με μικρή εμπειρία σ΄αυτούς. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ από παλιούς φίλους ή συναδέλφους.

ΒΗΜΑ 1ο: Επισκεπτόμαστε τους σταθμούς κατά την διάρκεια της λειτουργίας τους, βλέπουμε τις αίθουσες , παρατηρούμε τα παιδιά που παίζουν στην αυλή και μιλάμε με γονείς που τυχαίνει να παίρνουν το παιδί τους εκείνη την ώρα.

ΒΗΜΑ 2ο: Μιλάμε με την διευθύντρια για τις συνθήκες , τα προβλήματα, τον αριθμό των παιδιών που μπορεί να φιλοξενήσει ο συγκεκριμένος σταθμός και το σημαντικότερο τον αριθμό του μόνιμου προσωπικού. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης μπαίνουμε και σε θέματα και ερωτήσεις του στυλ «ποιές πιστεύετε ότι είναι οι συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών σ’ αυτές τις ηλικίες και τι προσφέρει ο εν λόγω παιδικός σταθμός» και –πολύ σημαντικό, θα σας χρειαστεί για τη συνέχεια- βγάζουμε ένα πρώτο συμπέρασμα για τον άνθρωπο που διευθύνει τον σταθμό.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ίδιο κάνουμε σε όλους τους σταθμούς ανεξαρτήτως του πόσο κοντά μας είναι. Πιστέψτε με έχει μεγάλη σημασία.

ΒΗΜΑ 3ο: Επισκεπτόμαστε- χαλαρά-την εκάστοτε πρόεδρο του κέντρου παιδιού και χωρίς να αποκαλύψουμε την έρευνά μας κάνουμε ερωτήσεις: για τις κτιριακές υποδομές, για τη θέρμανση, για τα παιχνίδια που υπάρχουν και σιγά - σιγά μπαίνουμε στα δύσκολα.
Ρωτάμε για το πόσα παιδιά χωράει ο κάθε παιδικός σταθμός, αν τηρούνται τα κριτήρια εγγραφής που αναγράφονται στα φυλλάδια (το παίζουμε ανήξεροι), τι μόνιμο προσωπικό υπάρχει σε κάθε σταθμό, αν είναι επαρκές και αν θα είναι όλα στις θέσεις τους τον Σεπτέμβρη (εδώ μπορούμε να πούμε ότι κάτι είχαμε ακούσει από άλλους γονείς, ότι υπάρχουν προβλήματα τους πρώτους μήνες, αλλά όλα αυτά χαλαρά μην την εξοργίσετε και προπαντός μην πείτε ονόματα). Και εδώ πετάμε και το κουλτουριάρικο «τι παιδαγωγικούς στόχους έχει το κέντρο παιδιού και αν αυτοί αλλάζουν κάθε χρονιά ή προσθέτονται νέοι» όχι για να πάρουμε απάντηση, αλλά απλά για να τσεκάρουμε τις αντιδράσεις και να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα. Για πρώτη φορά, μη ζητήσετε τον κανονισμό λειτουργίας του κέντρου παιδιού, γιατί θα καταλάβει ότι είστε βαλτοί και αυτομάτως θα μπείτε στη λίστα με τους ανθρώπους που εν δυνάμει θα την υπονομεύσουν στο έργο της ή θα θεωρηθείτε πιθανοί μελλοντικοί πολιτικοί ανταγωνιστές.
Μέχρι τώρα πρέπει να έχετε διαμορφώσει μια καλή γνώμη για το ποιόν σταθμό θα επιλέξετε, αφού και λόγω κρίσης και εισοδήματος έχετε απορρίψει – και σωστά πράξατε -τη λύση του ιδιωτικού με τις πισίνες και τις δύο γλώσσες που αυτά παρέχουν και έχετε συμβιβαστεί με τις κτιριακές υποδομές των δημοτικών σταθμών.
Επιπλέον είστε γονείς που θέλετε να στηρίζετε τις δημοτικές υπηρεσίες, παρά την εγκατάλειψή τους και βέβαια δεν είστε από τους γονείς που απλά «παρκάρουν» το παιδί τους.
Αποφασίζετε λοιπόν το σταθμό, κάνετε την αίτηση σας και αφού ξαναπερνάτε μια σύντομη συνέντευξη από την πρόεδρο του κέντρου παιδιού – προσπαθήστε να επιμείνετε αν σας θέσει θέμα συνοικίας, ότι επιλέξατε ένα μακρινό σταθμό σε σχέση με την οικία σας, λέγοντάς της ότι για σας είναι θέμα το που αισθάνεστε πιο ασφαλείς. Και πιστέψτε με δεν θα το μετανιώσετε .
Και επειδή είναι και προεκλογική περίοδος η αίτησή σας θα γίνει δεκτή - διαφορετικά δεν σας το υπόσχομαι αν δεν έχετε κανένα γνωστό στα δημοτικά πράγματα ή αν είστε μετανάστες - και περιμένετε τυπικά την απάντηση.


ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ………

Θα είστε σίγουρα από τους τυχερούς αν επιλέξατε παιδικό σταθμό όχι από την εμφάνιση αλλά και από το κατά πόσο σας φάνηκε πειστική η διευθύντριά του και από τον αριθμό του μόνιμου προσωπικού. Συγχαρητήρια! θα έχετε τα λιγότερα προβλήματα για αρχή και δεν θα συναντήσετε ανακοινώσεις που σας προτρέπουν αν δεν έχετε μεγάλη ανάγκη να μην φέρετε τα παιδιά σας στον παιδικό σταθμό τον πρώτο καιρό. Αξίζει έστω και η μικρή ταλαιπωρία του πήγαινε-έλα χωρίς σχολικό τον πρώτο καιρό. Και το σημαντικότερο αν η διευθύντρια και το προσωπικό ξεπεράσουν «αναίμακτα» αυτή την πρώτη δυσκολία μειώνονται κατά πολύ οι πιθανότητες να συναντήσετε προβλήματα στο μέλλον. Όπως θα καταλάβετε και στη συνέχεια, το κλειδί είναι η διευθύντρια και «η ομάδα» που έχει φτιάξει.
ΒΗΜΑ 4ο: Μη «κωλώσετε» αν στην αρχή το παιδί σας αντιδράει και δεν θέλει να μπει στο σχολείο ή στην τάξη: συμβουλευτείτε τη διευθύντρια και μπείτε στη λογική του σιγά- σιγά μέχρι να συνηθίσει. Παρακολουθείστε τις αντιδράσεις του προσωπικού και αν η διευθύντρια είναι πάντα πριν από σας στο σχολείο και σας ανοίγει την πόρτα να σας υποδεχθεί όπως θα άνοιγε την πόρτα του σπιτιού της, χαλαρώστε, είστε σε καλά χέρια.
Αν όμως αναγκαστήκατε να πάτε σε σταθμό που δεν είχατε επιλέξει ή που είχατε επιλέξει, αλλά τα προβλήματα ξεκινάνε με το καλημέρα και δεν σας ανοίγει κανείς την πόρτα με χαμόγελο, πάρτε βαθιές ανάσες και ξεκινάμε.


ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ …. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑΚΙΑ

ΒΗΜΑ5ο: Συζητείστε με τη διευθύντρια ή με το μόνιμο και έμπειρο προσωπικό ότι πρόβλημα υπάρχει ή ότι έχει πέσει στην αντίληψή σας, ψύχραιμα, δείξτε τους ότι είστε γονείς που ενδιαφέρεστε για τα παιδιά σας και αν το πρόβλημα διαιωνίζεται, ζητείστε από τη διευθύντρια να το αναφέρει γραπτώς στην πρόεδρο του κέντρου παιδιού. Μη βιαστείτε να την επισκεφτείτε, ειδικά αν είστε καινούργιος, προτού ανταλλάξετε γνώμες με άλλους γονείς – αν το θέμα δεν είναι αυστηρά προσωπικό - για το πώς το βλέπουν και προβείτε τότε σε συνάντηση αλλά όχι μόνος. Όχι γιατί θα σας κάνουν τίποτα αλλά δεν θα έχετε κερδίσει τίποτα πέρα από μια καθησυχαστική συμβουλή ότι όλα θα πάνε καλά και επιπλέον δεν θα έχετε και μάρτυρες.

ΒΗΜΑ6ο: Αν τα προβλήματά σας στον σταθμό πληθαίνουν αντί να επιλύονται, μη χάσετε ακόμα την υπομονή σας. Αν το παιδί σας π.χ. το κρατάει στην τάξη μια κοπέλα που την έφεραν από τη δασοπροστασία, χωρίς να έχει τα απαραίτητα προσόντα για να καλύψει τα κενά σε ειδικευμένο προσωπικό του σταθμού ή αν το παιδί σας λόγω συμβάσεων αλλάζει συνεχώς δασκάλες μέσα στη σαιζόν ψυχραιμία. Μην αναζητήσετε εκπρόσωπο γονέων. Αυτόν τον διορίζει κάθε χρόνο η πρόεδρος του κέντρου παιδιού - που όλως τυχαίως είναι συνήθως άνθρωπος του περιβάλλοντος της – γιατί ή θα είναι εξαφανισμένος ή θα σας απαντήσει με το «έλα μωρέ δεν ξέρεις πως είναι το δημόσιο, δεν αλλάζει τίποτα» .Συγκαλέστε εσείς ή περιμένετε την πρώτη συνέλευση των γονέων και θέστε τα αιτήματά σας, γνωρίζοντας ότι το κέντρο παιδιού ή θα προσπαθήσει να σας απομονώσει αν είστε ο μόνος που διαμαρτύρεστε ή θα σας σπάσει τα νεύρα με εκείνη την απάθεια του «γνωρίζω τι συμβαίνει αλλά κάνω πως δεν καταλαβαίνω». Γιατί θα δείτε στην πορεία ότι όλοι -μα όλοι- ξέρουν, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα. Το καλύτερο που θα έχετε να κάνετε είναι να οργανωθείτε με γονείς με παρόμοιες ευαισθησίες και να ζητήσετε χρονοδιάγραμμα και δεσμεύσεις για λύση των προβλημάτων σας.

ΒΗΜΑ7ο: Βγάλτε στο σταθμό σας δικό σας εκπρόσωπο γονέων και προχωρήστε κατ αρχάς στη δημοσιοποίηση των θέσεων σας - κάτι που το φοβούνται και κάνουν ότι μπορούν για να το εμποδίσουν - και διεκδικήστε μεγαλύτερη παρέμβαση των γονέων στα θέματα των παιδικών σταθμών: από τα τροφεία που πληρώνετε, το πρόγραμμα, το φαγητό και οτιδήποτε αφορά τα παιδιά σας. Μην τα αφήνετε να τα «χρησιμοποιούν» σε φιέστες για την προσωπική προβολή κάποιων.

ΒΗΜΑ8ο και τελευταίο: Αν παρόλα όσα κάνατε η κατάσταση είναι «για τα μπάζα» δικαιούσθε να αλλάξετε σταθμό από το να βασανίζεστε εσείς και το παιδί σας –έτσι κι αλλιώς υπάρχουν στην πόλη σταθμοί δύο ταχυτήτων και εσείς διαλέξατε ή σας διάλεξαν τον πιο προβληματικό- και να πάτε σε κάποιον με λιγότερα προβλήματα, ακόμα και αν σας πέφτει λίγο μακριά.
Φτάνουμε στο τέλος και νομίζω ότι είτε εγκαταλείψετε ή όχι στο τέλος, καλό είναι να αφήσετε κάτι για τους επόμενους ανυποψίαστους ή μη γονείς. ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ.

Δύο σχόλια: θα έλεγε κανείς ότι έχουμε «πόλεμο» έτσι πως έγιναν οι περιγραφές. Απλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ευαίσθητες ηλικίες και κάτι πρέπει να κάνουμε, δεν μπορεί άλλο να δεχόμαστε να μας προσβάλλουν μες τα μούτρα μας , με ψέματα και υποσχέσεις.
Δεν μπορούμε να τα εξαργυρώνουμε και να τα δεχόμαστε όλα λόγω έλλειψης χρόνου για μια –όχι και τόσο ασφαλή- φύλαξη.
Απέφυγα σκόπιμα να ονοματίσω σταθμούς και να παραθέσω ονόματα-άλλωστε οι παλιοί που πέρασαν από σταθμούς θα καταλάβουν- όπως θα αποφύγω να υπογράψω με το πραγματικό μου όνομα και γιατί δεν με ενδιαφέρει η προβολή αλλά και για να μη μείνει «το ποιος το λέει» αλλά πιο πολύ το τι λέει. Στοιχεία άλλωστε για όποιον ενδιαφέρεται θα αφήσω στην εφημερίδα. Πιστεύω ότι όλες οι υπηρεσίες που προσφέρονται στους κατοίκους, στον αθλητισμό , στην υγεία, στον πολιτισμό, στα σχολεία, στις γειτονιές, είναι προβληματικές με τον τρόπο που οργανώνονται και το σκοπό που εξυπηρετούν και είναι πιστεύω ώρα να παρέμβουμε σαν πολίτες για να τις αλλάξουμε .Γι αυτά θα επανέλθω.

ΧΑ΅Ι΅ΝΗΣ