Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ DOSEPASA ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝΑ-ΜΑΤΖΟΥΡΑΚΗ ΜΕΤΑ ΣΧΟΛΙΩΝ

Θα επιμείνουμε Αριστερά και Ενωτικά

Των Γιάννη Θεωνά, Σωκράτη Μαντζουράνη.
Χωρίς αμφιβολία, το επόμενο διάστημα θα είναι χρόνος καθοριστικών εξελίξεων για το μέλλον και τον προσανατολισμό τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ριζοσπαστικής αριστεράς γενικότερα. Ήδη εδώ και καιρό έχουν αρχίσει οι διαπαραταξιακές διαβουλεύσεις και οι εσωκομματικές συζητήσεις για την προοπτική και τον πολιτικό ρόλο του ενωτικού εγχειρήματος.
Από τις ήδη γνωστές κομματικές αποφάσεις, αλλά και από αρθρογραφία και δηλώσεις στελεχών, προκύπτουν τα εξής:
Ενώ όλοι αντιλαμβάνονται την πολιτική χρησιμότητα –ιδιαίτερα σήμερα– της παρακαταθήκης που άφησε το ενωτικό εγχείρημα, δεν υπάρχει ενιαία άποψη για την ουσία, το ρόλο και τον προσανατολισμό της «ενότητας». Μια δεύτερη κοινή διαπίστωση είναι ότι η λειτουργία σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική και κοινωνική του παρέμβαση, είναι ανύπαρκτες. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, συνέβη ό,τι περίπου και με τις ΔΕΚΟ. Αφού ο δικομματισμός τις εκμεταλλεύτηκε και τις υπερχρέωσε, επικαλείται την απαξίωση που δημιούργησε για να τις «αναδιαρθρώσει».
Έτσι, αφού συνιστώσες ακύρωσαν και μπλόκαραν στην πράξη αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που τις ψήφισαν και οι ίδιοι, αφού απαξίωσαν τη δημοκρατική λειτουργία και την κοινωνική του παρέμβαση, αφού υποβάθμισαν σημαντικές ιδεολογικές του επεξεργασίες στις οποίες και οι ίδιοι συνέβαλαν, έρχονται σήμερα και επικαλούμενοι τα προβλήματα που δημιούργησε η στάση τους, προβάλλουν την ανάγκη «ανασυγκρότησης» του ΣΥΡΙΖΑ, την ανάγκη «να πιάσουμε το νήμα από την αρχή».
Έστω και έτσι, θα περίμενε κανείς πως οι προτάσεις αναζωογόνησης του ΣΥΡΙΖΑ, θα είχαν πρωτίστως να κάνουν τόσο με την απόφαση να εφαρμοστούν και να δοκιμαστούν στην πράξη οι αποφάσεις πανελλαδικών σωμάτων του σχήματος, όσο και η ανάγκη προβολής των πολιτικών και ιδεολογικών του επεξεργασιών ή και επικαιροποίησής τους, όπου χρειάζεται.
Αντίθετα, τα σενάρια που διατυπώνονται ή διαρρέουν, δεν αφορούν την αναβάθμιση και την ενίσχυση της πολιτικής παρουσίας του εγχειρήματος, αλλά τον πολιτικό επαναπροσδιορισμό του ρόλου του.
Ως πρόσχημα μιας τέτοιας ανάγκης «αναπροσαρμογής», αξιοποιούνται δυο βασικά ζητήματα.
Το πρώτο, είναι η προβαλλόμενη από τον ΣΥΝ «αναγκαιότητα διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ προς το σοσιαλιστικό χώρο».
Ζήτημα που είναι λυμένο και κοινά συμφωνημένο εδώ και χρόνια και οριοθετείται από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, από την απόφασή μας για «ενότητα δράσης και πολιτική συνεργασία ΟΛΗΣ της Αριστεράς» και από την ομόφωνη απόφαση που προσδιορίζει τη σχέση του σχήματος με τη σοσιαλδημοκρατία.
Το δεύτερο, αφορά την ύπαρξη και δράση του σχήματος «Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης», τη σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ο ηγετικός ρόλος του Α. Αλαβάνου σ’ αυτό το σχήμα.
Το θέμα των σχέσεων των συνιστωσών και των «ανένταχτων» στη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι επίσης κοινά συμφωνημένο στην ιδρυτική του διακήρυξη που προβλέπει την «πολιτική, ιδεολογική και πολιτική αυτοτέλεια» όλων όσων μετέχουν στο ενωτικό εγχείρημα το οποίο δεν αποτελεί ενιαίο κόμμα, αλλά πολιτική συμμαχία διαφορετικών αριστερών υποκειμένων.
Άλλωστε παρόμοια σχήματα και «συσπειρώσεις» που υπήρξαν και ακόμα υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν με τέτοια πολεμική, ούτε υπήρξαν αιτία ανασύνθεσης του εγχειρήματος.
Για παράδειγμα, το ξεχωριστό ψηφοδέλτιο των γυναικών του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2004, δεν έθεσε ζήτημα εξοβελισμού κανενός. Θεωρούμε πως κανείς δεν χρειάζεται άδεια από κανέναν για να ενισχύει συντονισμένα την κοινωνική και πολιτική εμβέλεια και αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι ή αλλιώς, η συζήτηση για τη μορφή και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει και ελπίζουμε να γίνει με οργανωμένο και συντροφικό τρόπο.
Επειδή όμως γίνεται σε μια περίοδο που τα λαϊκά προβλήματα πολλαπλασιάζονται, οξύνονται και βαθαίνουν, πιστεύουμε πως τούτη η συζήτηση πρέπει να είναι τουλάχιστον ειλικρινής, μακριά από «πίσω σκέψεις» και παραλυτικούς συμψηφισμούς.
Θα θέλαμε λοιπόν έγκαιρα και δημόσια να διατυπώσουμε τις δικές μας απόψεις για το ζήτημα.
Πιστεύουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως σύλληψη έκφρασης της ενότητας δράσης και της πολιτικής συμπόρευσης της ριζοσπαστικής αριστεράς, έχει ρίζες σε λαϊκές δυνάμεις και δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί.
Το πρόγραμμα, οι θέσεις, οι προτάσεις και οι επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν πολύτιμο κεκτημένο, το οποίο μπορεί να επικαιροποιηθεί όπου κριθεί αναγκαίο και να γίνει κτήμα του λαού.
Η λειτουργία και η δράση του –ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα– είναι αναντίστοιχη με τις απαιτήσεις της πολιτικής κατάστασης και τις ανάγκες του λαϊκού κινήματος.
Βασική προϋπόθεση για να αρχίσει μια πορεία ανάκαμψης, είναι να εφαρμοστούν άμεσα όλες οι αποφάσεις των προηγούμενων Συνδιασκέψεων και να συμπληρωθούν όπου χρειάζεται.
Η ζωή απέδειξε πως η σημερινή απαξίωση του εγχειρήματος, δεν έχει να κάνει με «κακές» αποφάσεις, αλλά με την πολιτική απόφαση ορισμένων συνιστωσών ή να μην τις εφαρμόσουν ή να μπλοκάρουν την υλοποίησή τους.
Απ’ αυτή την άποψη, στηρίζουμε την πρόταση για μια οργανωμένη συζήτηση σε Συνδιάσκεψη του σχήματος, όπου θα υπάρξει δημόσια πολιτική δέσμευση όλων για τα παραπάνω ζητήματα. Άλλωστε, πέρα από το γεγονός ότι η σύγκληση της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης είναι απόφαση της ΠΣΕ του περασμένου Ιούλη, δεν είναι απαραίτητο σ’ αυτές τις συνθήκες να μιλήσει κάποτε και ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ;
Πιστεύουμε πως προτάσεις για τη μετατροπή του Μετώπου σε κόμμα, είναι λαθεμένες και επιζήμιες για την ενωτική προσπάθεια της ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως θεωρούμε λαθεμένες και αποπροσανατολιστικές και τις προτάσεις να ισχύσει στη λήψη αποφάσεων, ο κανόνας «ένα μέλος, μια ψήφος».
Η καθιέρωση μιας τέτοιας πρακτικής, σημαίνει στην πράξη τη διάλυση των συνιστωσών και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα και δεν έχουμε ακούσει από κανέναν τέτοια πρόταση.
Η αλλαγή διά της διολίσθησης, πάντα οδήγησε την αριστερά σε διάλυση και διασπάσεις. Τέλος θέλουμε για μια ακόμα φορά, να δηλώσουμε πως σενάρια που κυκλοφορούν για μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε μια «συμμαχία προθύμων» και πολύ περισσότερο σε μια κατά περίπτωση εκλογική συνεργασία, ούτε μας αφορούν, ούτε μας ενδιαφέρουν.
Πιστεύουμε ολόψυχα, πως στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται σήμερα η εργατική τάξη της χώρας μας και όλη η κοινωνία, η Αριστερά εκ των πραγμάτων είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να αντισταθεί και να ανατρέψει το σκηνικό προς όφελος του λαού.
Και αυτή μας την πεποίθηση θα την υπηρετήσουμε με συνέπεια και ανυστερόβουλα μέχρι τέλους.
Αναδημοσίευση από  ” δρόμο ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ”
Κατηγορίες:ΑριστεράΣΥΡΙΖΑ
Be the first to like this post.
  1. Πάνος Δ.
    04/01/2011 στις 17:24 | #1
    Ξεκίνησα να γράφω μια απάντηση σε επιμέρους σημεία του κειμένου, αλλά πραγματικά δεν αξίζει να το κάνω για ΑΛΛΗ μία φορά. Ναι στη δημοκρατική λειτουργία του σύριζα, αλλά όχι στο “ένα μέλος, μία ψήφος”. Αγωνία για τις “ανάγκες του λαϊκού κινήματος”, αλλά αγωνία και για να μη χάσει κανένα κεκτημένο η οργάνωσή μας (θα είμαι κόσμιος και δε θα πω “μαγαζάκι”). Και φυσικά, πάντα φταίνε οι άλλοι… Δεν υπάρχει καθόλου τσίπα πια; Από πού κι ως πού μπορεί κάποιος να “επιμένει ενωτικά” και να διεκδικεί για τον εαυτό του μεγαλύτερη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων από άλλους “συντρόφους” του; Γιατί αυτό σημαίνει η άρνηση του “ένα μέλος, μία ψήφος” που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Πόσο ενωτικό, πόσο συντροφικό, πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Πόσο σημαντικό για το λαϊκό κίνημα είναι το να έχει παραπάνω λόγο από ισάριθμους ανένταχτους αριστερούς-απλά μέλη του σύριζα η κάθε ΚΕΔΑ; Γιατί δεν πηγαίνετε, επιτέλους, τη μιζέρια σας πουθενά αλλού;
    • Δημήτρης
      05/01/2011 στις 15:44 | #2
      Αυτά ακριβώς σκεφτόμουνα κι εγώ σ. Πάνο διαβάζοντας το άρθρο του Θεωνά… Τελικά αυτοί οι τύποι λίγο διαφέρουν από τους “δεξιούς” πολιτικάντηδες. Καβαλημένα καλάμια και νάρκισσοι που θεωρούν πως τους έταξε ο Θεός της Αριστεράς να μας σώσουν. Δεν σου θυμίζει ο λόγος του το τσιτάτο που λέγανε τα γουρούνια στη “Φάρμα των Ζώων” του Όργουελ; ” Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια (τα γουρούνια) είναι πιο ίσα από τα υπόλοιπα”. Μάλλον θα πρέπει να ανησυχούν όσοι εξακολουθούν να κουβαλάνε τέτοια μυαλά. Η χλεύη δεν περιορίζεται προς το νεοφιλελευθερισμό. Περισσεύει κάμποση και προς τους νάρκισσους καρεκλοκένταυρους που επιμένουν να δηλώνουν σωτήρες της Αριστεράς και του λαού.
  2. redpunk67
    04/01/2011 στις 18:00 | #3
    Κλασικός γραφειοκρατικός λόγος. Κουβέντα για το κίνημα, για το πώς πρέπει να δράσει η αριστερά, οι αριστεροί, για το πώς θα οργανώσουν την αντίστασή τους οι απλοί άνθρωποι. Ούτε μια ιδέα. Τίποτα. Όλη η κουβέντα για το «κόμμα», για τους συσχετισμούς, για τις ισορροπίες κι αυτά με γενικολογίες και στρογγυλεμένα λόγια.
    Κακώς ασχολούμαστε, συμφωνώ με τον Πάνο.
    • Β.Χ.
      04/01/2011 στις 19:59 | #4
      Νομίζω πως οι απλοί άνθρωποι έχουν καταλάβει και δεν περιμένουν τίποτα,από αυτούς που έδειξαν στις κρίσιμες στιγμές την ανικανότητά τους να ανταποκριθούν…
      Όσο για την “προοπτική και τον ρόλο του ενωτικού εγχειρήματος” αστα να πάνε…αναρωτιέμαι ποιούς περιμένουν ότι θα πείσουν όταν έχουν αποδείξει μέχρι σήμερα ότι μόνο να διαλύουν μπορούν..
  3. Ας είμαστε προσεκτικοί
    05/01/2011 στις 00:57 | #5
    1. Το θέμα δεν είναι αν αυτές οι θέσεις είναι μόνον της ΚΕΔΑ. Η ΚΟΕ και η ΔΕΑ δεν νομίζω να έχουν διαφορετικές θέσεις για αυτά τα ζητήματα. Ο Αλαβάνος ίσως να έχει, αλλά μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα, τόσο για το θέμα της δημοκρατικής λειτουργίας του ΜΕΤΩΠΟΥ όσο και για το θέμα του ΣΥΡΙΖΑ.
    2. Επίσης πιστεύω ότι υπερτονίζονται οι πολιτικές διαφορές και προβάλλονται παραπάνω απ’ ότι τους αντιστοιχούν για να καλυφθούν τα άλλα ζητήματα.
  4. ftanei_pia
    05/01/2011 στις 14:57 | #6
    Όταν κατακρίναμε και απαιτούσαμε από άλλους κομματικούς σχηματισμούς να μην μας βλέπουν ΜΟΝΟ σαν αφισσοκολητές, χειροκροτητές, διακινητές ψηφοδελτίων, χρηματοδότες, προπαγανδιστές, και μύρια όσα -τές (και -τρίες), και ποτέ -ΚΑΙ- σαν μέλη με δικαιώματα, με υποχρεώσεις, με άποψη, με προτάσεις, για όλα και για όλους, που κάποια στιγμή θα πούμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, δεν μας έλαβαν, δυστυχώς, υπόψιν τους.
    Είναι ανάγκη αυτόν τον Γολγοθά να τον ξαναζήσουμε πάλι, διαβάζοντας τις (ας μην τις χαρακτηρίσω πως) απόψεις για το Ένα μέλος-Μία ψήφος;
    Τελικά είναι δυνατόν, “τόσα παθήματα κανένα μάθημα”;
    Και 
  5. Δημήτρης
    05/01/2011 στις 16:01 | #7
    Ας πάρουνε χαμπάρι οι “μπαρουτοκαπνισμένοι”, προβεβλημένοι και πολλάκις εκλεγμένοι και βολεμένοι επώνυμοι Αριστεροί πως κάνανε ό,τι πέρναγε από το χέρι τους για να μας σώσουνε ως πεφωτισμένοι ηγέτες. Ας δουλέψουνε και λιγάκι ως απλοί κι ισότιμοι “στρατιώτες” της Αριστεράς κι επειδή “τα στερνά τιμούν τα πρώτα” ας αποδεχθούν ότι οι κολασμένοι της γης δεν τους αναθέτουν τίποτα και γουστάρουνε να σωθούνε μόνοι τους παίρνοντας σβάρνα όποιον στέκεται εμπόδιο στο δρόμο τους. Ίσως επειδή οι παλιοί αριστεροί μεγαλώσαμε και γαλουχηθήκαμε μ’ ένα ηλίθιο κι άκριτο -σχεδόν δουλικό- σεβασμό στην κομματική ηγεσία, οι “φιρμάτοι” σύντροφοι δεν χαμπάριασαν ότι αυτό το παραμύθι τελειώνει επιτέλους κι ο κάθε κατεργάρης επιβάλλεται να κάτσει στον πάγκο του!

1 σχόλιο:

ΚΑΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥΛΑ είπε...

Νομίζω ότι όσοι θέλουμε πραγματικά στη πράξη και στη δράση ενότητα της αριστεράς,γιατί σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ (δεν θα αναλύσω εδώ τους γνωστούς σε όλους λόγους, πρέπει να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα και όχι να αναλωνόμαστε στα επιθυμητά για τον καθένα μας.
Δεν υπάρχουν οι όροι μιας πολιτικής ενότητας, μέσα σε ένα ενιαίο σχήμα – κόμμα. Και δεν χρειάζεται -λέω εγώ- να την βιάσουμε, αφού γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι θα καταλήξει σε νέες διασπάσεις και απογοητεύσεις.
Αυτό που χρειάζεται, αυτό που θέλει ο κόσμος της Αριστεράς αλλά και άλλοι πολίτες που ζητούν διέξοδο αλλά δεν την βλέπουν προς τα αριστερά, είναι η ενότητα στη δράση. Να μας βλέπει μαζί στην πάλη ενάντια στις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ-Μνημονίου-τρόϊκας. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν πάμε μαζί αφού κάνουμε τον ίδιο αγώνα. Τάχει χαμένα και οδηγείται στην παραίτηση. Αυτή τη ζημιά την κάνουμε πλέον και εμείς, όχι μόνο το ΚΚΕ.
Μέσα σε αυτή τη λογική ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπάρχει όπως συγκροτήθηκε, ως Συνεργασία αυτόνομων κομμάτων-συνιστωσών-ανένταχτων αριστερών. Η Συνεργασία αυτή αφορά θέματα για τα οποία έχουν συμφωνήσει όλοι οι μετέχοντες. Σε ότι δεν συμφωνούν υπάρχει η αυτόνομη παρέμβαση και δράση του καθενός. Άν και όταν υπάρξουν οι προϋποθέσεις (και η κουλτούρα) για μεγαλύτερες συγκλίσεις (που απαιτούν κοινή ιεράρχηση για τα κυρίαρχα θέματα), τότε μπορούμε να δούμε την σταδιακή εξέλιξη του σχήματος.
Κατά την γνώμη μου αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι η ενεργοποίηση και κοινή δράση από τα κάτω, όλων των αριστερών πολιτών και όχι μόνο. π.χ. στην Αγ. Παρασκευή θα μπορούσαμε να έχουμε ενωτική παρουσία στις διαδηλώσεις -πορείες με δική μας προσυγκέντρωση και προετοιμασία (αφίσες-κοινά καλέσματα-ντουντούκα στις γειτονιές κλπ.)ή να κάνουμε συγκέντρωση -πορεία εδώ (π.χ. Αγ. Ιωάννου-πλάτεία) ή εκδήλωση – ομιλία για διάφορα θέματα,κλπ. Να έρθουμε κοντά, να γνωριστούμε, να μιλήσουμε, να μυρίσουμε τα χνώτα μας. Πιστεύω και το έχω προτείνει ότι σ’αυτό θα βοηθούσε ένα κοινό στέκι, ένας πολυχώρος, που θα λειτουργεί καθημερινά και ως καφενείο, όπου θα μας δίνεται η δυνατότητα και ευκαιρία καθημερινής συνάντησης και πολιτικής ζύμωσης.