Τα οργανωτικά ζητήματα, οι αντιλήψεις και η βάση

Του Τάσου Βαρούνη. Η συζήτηση για τα οργανωτικά ζητήματα του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ξεκινήσει.

Τόσο στην οργανωτική επιτροπή που έχει συγκροτηθεί, όσο και σε όποιες άλλες διαδικασίες γίνονται αυτό το διάστημα. Η συζήτηση αυτή δείχνει ότι υπάρχουν διάφορες αντιλήψεις για το τι πολιτικό φορέα θέλουμε. Ποια είναι μερικά βασικά ζητήματα;
 

Πρώτο, αν θα υπάρχει χώρος για να εκφραστεί ουσιαστικά η βάση του ΣΥΡΙΖΑ και τα νέα μέλη ή θα καταλήξουμε «λογικά» σ’ ένα συνέδριο στελεχών και οργανωμένων τάσεων. Εδώ υπάρχουν προτάσεις για ποσόστωση εκλογής για τα νέα μέλη και τη βάση του κόμματος, για όσους δεν συμμετέχουν σε θέσεις, όργανα και επιτελεία. Η πρόταση αυτή δεν φαίνεται να υποστηρίζεται από πολλούς. Το αντεπιχείρημα ότι «αρκεί ο προσυνεδριακός διάλογος για να εκφραστεί η βάση» φανερώνει μια περιοριστική αντίληψη. Σύμφωνα με αυτή, δημοκρατία είναι η ελεύθερη διατύπωση γνώμης αλλά όχι και η πιο ενεργητική συμμετοχή στις αποφάσεις.
 

Δεύτερο, αν θέλουμε ένα μαζικό συνέδριο με πολλούς αντιπρόσωπους ή μια πιο στενή διαδικασία. Εδώ υπάρχουν διάφορες προτάσεις για το μέτρο εκλογής των αντιπροσώπων. Από το 1/10 μέχρι το 1/30. Το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να έχουμε συνέδριο ουσίας με μεγάλο σώμα δεν στέκει. Φανερώνει φόβο και υποτίμηση για τον κόσμο που ακόμα προσδοκά από τον ΣΥΡΙΖΑ; Ένα δογματισμό που συσχετίζει αυθαίρετα τον αριθμό των αντιπροσώπων με την παραγωγική και γόνιμη διαδικασία; Μια στρέβλωση ότι «πολιτική συζήτηση» είναι η συζήτηση κάποιων «πολιτικοποιημένων» στελεχών; Ή και μια άρρητη αποδοχή ότι είμαστε ευχαριστημένοι με τις μέχρι τώρα διαδικασίες του κόμματος;
 

Τρίτο, αν η πορεία προς το Συνέδριο θ’ αποτελέσει ένα σταθμό για τη μαζικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και την εγγραφή νέων μελών ή για την ακόμα μεγαλύτερη κατοχύρωση ομαδοποιήσεων στον «υπαρκτό» ΣΥΡΙΖΑ. Ο κίνδυνος άλωσης του κόμματος από αριβίστες ή από εγγραφές της τελευταίας στιγμής και αποκλειστικά για εκλογικούς σκοπούς δεν φαίνεται να αντιστοιχεί και τόσο στην πραγματικότητα. Μάλλον, ζούμε την αντίστροφη πορεία και άλλα προβλήματα έχουμε να αντιμετωπίσουμε: Συνελεύσεις χωρίς μεγάλη συμμετοχή, «πάγωμα» αρκετών φίλων και μελών του κόμματος, στασιμότητα. Πρόβλημα που δεν είναι, βέβαια, μόνο οργανωτικό.
 

Τέταρτο, ακριβώς επειδή είναι κυρίως πολιτικά τα προβλήματα και οι λύσεις τους, για το ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό, που είναι αν το Συνέδριο θα βοηθήσει στην πολιτική ενοποίηση γύρω από μια κατεύθυνση και στην προετοιμασία για όσα έρχονται ή απλά θα καταγράψει εσωτερικούς πολιτικούς συσχετισμούς. Η δυναμική επανεμφάνιση του «Κανένα» στις δημοσκοπήσεις και κυρίως τα μηνύματα που έρχονται από παντού, αυτή την ανάγκη υποδηλώνουν: Για έναν ΣΥΡΙΖΑ ζωντανό φορέα της μετάβασης σε μια άλλη Ελλάδα, σε σύνδεση και με δεσμούς με τον κόσμο που παλεύει για την επιβίωση. Ένας τέτοιος φορέας χρειάζεται μπόλικη σκέψη, πρωτοτυπία και πλούτο σχετικά με τους τρόπους που θα οργανώνεται, θα λειτουργεί, θα αποφασίζει.

* Ο Τάσος Βαρούνης είναι μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου