Σάββατο 10 Μαΐου 2014

9 Μαΐου 1945 . Η Μέρα της Νίκης.
Πριν από 69 χρόνια, σαν σήμερα, η κόκκινη σημαία κυμάτισε στο Ράιχσταγκ.
Ήταν το τέλος για το κτήνος του ναζισμού,
που ματοκύλισε την Ευρώπη και τον κόσμο.
Σήμερα γιορτάζουμε! Και η Ρωσία γιορτάζει. Τιμάει τους περήφανους βετεράνους της
και θυμάται τα 20.000.000 νεκρούς της.


Επειδή μόνον με τη μνήμη ζούμε. Χωρίς αυτήν δεν επιβιώνουμε...
Ζώγια Κοσμοντεμιάνσκαγια ( Zoyia Kosmodemianskaya ) Зоя Космодемьянская
…μια από τις ηρωικότερες μορφές του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, η 18χρονη Ζώγια Κοσμοντεμιάνσκαγια…
Στις 29 Νοεμβρίου 1941, στο κατεχόμενο από τους ναζί χωριό Πετρίσεβο στα περίχωρα της Μόσχας, εκτελείται με απαγχονισμό, αφού πρώτα υπέστη φρικτά, κτηνώδη, ανομολόγητα βασανιστήρια, μια 18χρονη κοπέλα, “κομσομόλα”, εθελόντρια παρτιζάνικου τμήματος της Κομσομόλ : Η θρυλική, Ζώγια Κοσμοντεμιάνσκαγια, Ηρωίδα της Σοβιετικής Ενωσης, σύμβολο θυσίας και ηρωισμού του σοβιετικού λαού κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όπως ευφυώς περιγράφεται ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην πατρίδα της.
Είχε συλληφθεί από τους Γερμανούς φασίστες εισβολείς το Νοέμβρη του 1941 κατά τη διάρκεια επιχείρησης και δέχτηκε με απαράμιλλο σθένος και θάρρος το μένος των βασανιστών και δολοφόνων της, ανεβαίνοντας αγέρωχη τον δικό της «Γολγοθά» .
Από τις μαρτυρίες κατοίκων του χωριού προκύπτει μία συγκλονιστική προσωπικότητα, «σμιλεμένη» από τις πανανθρώπινες αξίες της φιλοπατρίας . Μία χαρακτηριστική στιγμή από την ανάκρισή της όπως την κατέθεσαν, ηχογραφημένα οι κάτοικοι του Πετρίσεβο τον Φεβρουάριο του 1942, αμέσως μετά την απελευθέρωση του χωριού από τον «Κόκκινο Στρατό»:
«Τη ρωτάει ο Γερμανός: “Πού είναι ο Στάλιν;”. Εκείνη απάντησε: “Ο Στάλιν είναι στο πόστο του”! Και αμέσως μετά γύρισε και είπε: “Δεν πρόκειται να σας πω τίποτε άλλο”».
Την ημέρα της εκτέλεσης «περπατούσε ίσια, με ψηλά το κεφάλι, σιωπηλή, περήφανη (…) Τότε φώναξε: “Πολίτες! Μην καθόσαστε και κοιτάτε. Πολεμήστε! (…) Σύντροφοι, η νίκη είναι δική μας! Η Σοβιετική Ενωση είναι ανίκητη και δεν πρόκειται να νικηθεί! Γερμανοί στρατιώτες, πριν να είναι αργά, παραδοθείτε”»!
Ήταν τα τελευταία λόγια αυτής της κοπέλας, η οποία οργανώθηκε στην Κομσομόλ το 1938 και τον Οκτώβριο του 1941, μαθήτρια ακόμα της 10ης τάξης, στο 201 Γυμνάσιο της Μόσχας, κατατάχθηκε εθελόντρια στο παρτιζάνικο τμήμα της οργάνωσής της.
Αυτό το Γυμνάσιο υπάρχει ακόμα…
 
 
Υποκλινόμαστε σε όλους τους ανώνυμους ήρωες που παντού έφραξαν τότε το δρόμο στον φασισμό. . .
Φεύγοντας η 9η Μάη, κάποιοι που κάνουν πως δεν θυμούνται, την μνημόνευσαν απλά, σαν ημέρα της Ευρώπης και θυμήθηκαν τη "Διακήρυξη Σουμάν", που παρουσιάστηκε από τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν στις 9 Μαΐου 1950 και ξεχνούν επιδεικτικά την ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, πέντε χρόνια πριν με τη συντριβή του φασισμού. Και ο άνθρωπος της φωτογραφίας, πιθανόν βετεράνος του Σοβιετικού Στρατού που γλύτωσε από τη Χιτλερική λαίλαπα, αποτίει φόρο τιμής κι ευγνωμοσύνης στους πεσόντες κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για την Ιστορία: Σ' ένα μέτωπο, το μήκος του οποίου κυμαινόταν από 3.000 έως 6.200 χιλιόμετρα ο στρατός της ΕΣΣΔ έδωσε αδιάλειπτα μάχες για 1.418 μερόνυχτα. Κάθε λεπτό του πολέμου η Σοβιετική Ενωση θρηνούσε κατά μέσο όρο 9 νεκρούς, κάθε ώρα 507 και κάθε μέρα 1.400! Σε έναν πόλεμο που η Βρετανία είχε 375.000 νεκρούς και οι ΗΠΑ περίπου 400.000, η ΕΣΣΔ προσέφερε πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά της! Πάνω από 10 εκατομμύρια οι ανάπηροι και οι τραυματίες. Ο ανθός των κομμουνιστών έφραξε με τα στήθια του το Στάλινγκραντ, το Λένινγκραντ, τη Μόσχα, το Κουρσκ, τη Σεβαστούπολη. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ σε υλικές ζημιές το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μεγαλύτερο απ' αυτό που δαπάνησαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί. Πάνω από 1.700 πόλεις, πάνω από 70.000 χωριά, πάνω από 30.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις, πάνω από 100.000 συνεταιριστικές μονάδες, αμέτρητες χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, βιβλιοθήκες έγιναν στάχτη από τους ναζί.
[Έρνεστ Χέμινγουεϊ: "Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει"].

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ....

Δεν υπάρχουν σχόλια: