Ο Μάνος Ελευθερίου γράφει για τους πρόσφυγες

Του Πόντου η μοίρα σεργιανά, η προσφυγιά της Σμύρνης
Κι έχει το χάρο συντροφιά στα δάση της σελήνης
Δεν βρήκαν βράχο να σταθούν, γωνιά να τραγουδήσουν
Να μάθουμε πώς τραγουδούν τ’ αηδονια αν μιλήσουν.

Πατρίδες που έγιναν φωτιά και πέτρα στην καρδιά σου
Κυλούν το μαύρο αίμα τους στα μαύρα όνειρά σου
Ποιο φως αποχαιρέτησες ποιες πόρτες ποιους γειτόνους
Ο κόσμος ολος γέμισε φωτιές και δολοφόνους.

Και του σπιτιού σου το κλειδί για ευχαριστώ χαρίζεις
Σ’ αυτούς που σου `δωσαν νερό για να `χεις να δακρύζεις
Πατρίδες που έγιναν φωτιά και πέτρα στην καρδιά σου
Κυλούν το μαύρο αίμα τους στα μαύρα όνειρά σου.

Δεν είναι βραδεμβούργια δεν είναι η ενάτη
Ψωμί κι ελευθερία ζητάς κι ένα ζεστό κρεβάτι
Από σκαλί σ’ άλλο σκαλί ποια γλώσσα θα μιλήσεις
Σ’ άλλον λαο θα κοιμηθείς και σ’ άλλον θα ξυπνήσεις.

Και το σ’ αγαπώ πώς θα το πεις που αλλού αλλιώς το λένε
Αλλιώς πονούν και συγχωρούν κι όσοι ποτέ δεν κλαίνε
Δεν ειν’ τα βραδεμβούργια δεν είναι η ενάτη
Ψωμί κι ελευθερία ζητάς κι ένα ζεστό κρεβάτι.

Στον ουρανό θα γράφονται οι λέξεις μία μία
Αυτό που δεν ευλόγησε η παντοδυναμία
Υπάρχει μόνο ανταμοιβή σε κείνους που συντρέξαν
Σ’ αυτούς που ξέρουν προσφυγιά και σ’ οσους την αντέξαν.

Γιατί ο πρόσφυγας πονά και σέρνει σ’ ένα μπόγο
Τα πλούτη του δυο αλλαξιές και του Θεού το λόγο
Στον ουρανό θα γράφονται οι λέξεις μία μία
Αυτό που δεν ευλόγησε η παντοδυναμία.

΄Αγγελοι όλων των Θεών Θεοί του κάθε αγώνα
Βοηθείστε εκείνες τις στιγμές που πέφτουν δακρυγόνα
Βοηθείστε να `βρουν σπιτικό κι ελευθέροι να τρέξουν
και τα παιδιά σε μια αυλή ελεύθερα να παίξουν.

Βοηθείστε οι άνθρωποι της Γης να βγει ξανά ο ήλιος
ο νέος κόσμος να φανεί και άνθρωπος ο φίλος
Βοηθείστε να `βρουν σπιτικό κι ελεύθεροι να τρέξουν
και τα παιδιά σε μια αυλή ελεύθερα να παίξουν.