(και οι συνυποδηλώσεις της)
Τα δύο συνθήματα του ΠΑΣΟΚ «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» είναι αυτά που μονοπώλησαν σχεδόν το ενδιαφέρον των σχολιαστών αυτών των ευρωεκλογών, αλλά και των κομματικών του αντιπάλων. Και το μεν «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ήταν και είναι σύνθημα της αριστεράς, τo δε «βουλιάζουμε ή αλλάζουμε» είναι ένα ευφυολόγημα που ταιριάζει απόλυτα με την πασοκική αοριστολογία. . Αυτά ωστόσο που ελάχιστα τράβηξαν την προσοχή όχι μόνο των ΜΜΕ αλλά και τη δική μας, με ενοχλεί σφόδρα είναι τα συνθήματα του τύπου «σου είπαν ψέματα / τιμώρησέ τους» και «φόβησέ τους» που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ αλλά δυστυχώς και άλλοι, ακόμα και εντός του ΣΥΡΙΖΑ (τα κουκουέδικα επιχειρήματα αποτελούν μια παράδοση με βαθιές ρίζες μέσα στην αριστερά…)
Τα συνθήματα αυτά θυμίζουν την απατημένη σύζυγο που κάνει τα ίδια με το μοιχό σύζυγο όχι γιατί το πιστεύει, όχι γιατί το αισθάνεται, αλλά για να τον «τιμωρήσει»!!!
Η Αλέκα λοιπόν, κλείνει το μάτι στους δεξιούς και τους πασόκους, τους λέει, «σας εξαπάτησαν! Ελάτε μαζί μας, όχι για να κάνουμε σχέση, αλλά για να τους τιμωρήσετε»!!! Γιατί, τελικά, τι σημαίνει τιμωρία και γιατί τιμωρούμε κάποιον; Νομίζω ότι είναι προφανές ότι τιμωρούμε αυτόν που θέλουμε να διορθώσουμε, να συνετίσουμε, κλπ.
Εξ άλλου, σύμφωνα με κάποιες δοξασίες περί συζυγικής πίστης, οι «παρασπονδίες» που γίνονται με το σκοπό της «τιμωρίας» δεν μετράνε ως απιστίες, αφού γίνονται με καλό σκοπό… Οι ψηφοφόροι λοιπόν της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ που καλούνται να ψηφίσουν ΚΚΕ μπορούν να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους: δεν θα …αμαρτήσουν, αφού μπορούν να ψηφίσουν το κόμμα της Αλέκας διατηρώντας την ιδεολογική και πολιτική τους τοποθέτηση, από την οποία παρεξέκλιναν άλλοι: αυτοί που τους πρόδωσαν και τους εξαπάτησαν. Η κίνηση αυτή, όπως και κάθε τιμωρία, όπως θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια, θα έχει αποτέλεσμα: κατ’ αρχήν την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, αλλά (μιας και κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική ιδέα για τους ψηφοφόρους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και τη «διόρθωση» της πορείας των δύο μεγάλωνα κομμάτων που θα πάρουν το «μήνυμα». Αν λοιπόν ο συντηρητικός ψηφοφόρος κάνει σήμερα μια εφήμερη «απιστία» στο κόμμα του, μπορεί να την κάνει για να «σώσει τη σχέση του». Με μια φλωράκεια διατύπωση, θα λέγαμε «ο που αγαπάει παιδεύει».
Το πρόβλημα με αυτή την εκλογική τακτική δεν είναι μόνο το προφανές ότι δεν αλλάζει συνειδήσεις, αφού καταφεύγει στην ήσσονα προσπάθεια προσέλκυσης της ψήφου και μόνον ως μορφής διαμαρτυρίας. Η τακτική αυτή είναι και εκλογικά ατελέσφορη ακριβώς γιατί παραιτείται από τον αγώνα για την προβολή ενός άλλου αξιακού κόσμου (της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συναδέλφωσης,…) και αρκείται στη μίζερη επισήμανση των μικρών ή μεγαλύτερων αποστάσεων μεταξύ των επαγγελιών και των πεπραγμένων της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.
Η αριστερά που συνοψίζει την εκλογική της μάχη στο σύνθημα «σου είπαν ψέματα, τιμώρησέ τους» τελικά παραιτείται από το καθήκον να συλλάβει και να ασκήσει κριτική στην (αντιφατική) ενότητα του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πράξης των κομμάτων εξουσίας, την ενότητα εκείνη χάρη στην οποία τα δύο κόμματα εξουσίας ηγεμονεύουν στην πολιτική σκηνή επί 37 συνεχόμενα έτη.
Τα συνθήματα αυτά θυμίζουν την απατημένη σύζυγο που κάνει τα ίδια με το μοιχό σύζυγο όχι γιατί το πιστεύει, όχι γιατί το αισθάνεται, αλλά για να τον «τιμωρήσει»!!!
Η Αλέκα λοιπόν, κλείνει το μάτι στους δεξιούς και τους πασόκους, τους λέει, «σας εξαπάτησαν! Ελάτε μαζί μας, όχι για να κάνουμε σχέση, αλλά για να τους τιμωρήσετε»!!! Γιατί, τελικά, τι σημαίνει τιμωρία και γιατί τιμωρούμε κάποιον; Νομίζω ότι είναι προφανές ότι τιμωρούμε αυτόν που θέλουμε να διορθώσουμε, να συνετίσουμε, κλπ.
Εξ άλλου, σύμφωνα με κάποιες δοξασίες περί συζυγικής πίστης, οι «παρασπονδίες» που γίνονται με το σκοπό της «τιμωρίας» δεν μετράνε ως απιστίες, αφού γίνονται με καλό σκοπό… Οι ψηφοφόροι λοιπόν της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ που καλούνται να ψηφίσουν ΚΚΕ μπορούν να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους: δεν θα …αμαρτήσουν, αφού μπορούν να ψηφίσουν το κόμμα της Αλέκας διατηρώντας την ιδεολογική και πολιτική τους τοποθέτηση, από την οποία παρεξέκλιναν άλλοι: αυτοί που τους πρόδωσαν και τους εξαπάτησαν. Η κίνηση αυτή, όπως και κάθε τιμωρία, όπως θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια, θα έχει αποτέλεσμα: κατ’ αρχήν την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, αλλά (μιας και κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική ιδέα για τους ψηφοφόρους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και τη «διόρθωση» της πορείας των δύο μεγάλωνα κομμάτων που θα πάρουν το «μήνυμα». Αν λοιπόν ο συντηρητικός ψηφοφόρος κάνει σήμερα μια εφήμερη «απιστία» στο κόμμα του, μπορεί να την κάνει για να «σώσει τη σχέση του». Με μια φλωράκεια διατύπωση, θα λέγαμε «ο που αγαπάει παιδεύει».
Το πρόβλημα με αυτή την εκλογική τακτική δεν είναι μόνο το προφανές ότι δεν αλλάζει συνειδήσεις, αφού καταφεύγει στην ήσσονα προσπάθεια προσέλκυσης της ψήφου και μόνον ως μορφής διαμαρτυρίας. Η τακτική αυτή είναι και εκλογικά ατελέσφορη ακριβώς γιατί παραιτείται από τον αγώνα για την προβολή ενός άλλου αξιακού κόσμου (της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συναδέλφωσης,…) και αρκείται στη μίζερη επισήμανση των μικρών ή μεγαλύτερων αποστάσεων μεταξύ των επαγγελιών και των πεπραγμένων της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.
Η αριστερά που συνοψίζει την εκλογική της μάχη στο σύνθημα «σου είπαν ψέματα, τιμώρησέ τους» τελικά παραιτείται από το καθήκον να συλλάβει και να ασκήσει κριτική στην (αντιφατική) ενότητα του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πράξης των κομμάτων εξουσίας, την ενότητα εκείνη χάρη στην οποία τα δύο κόμματα εξουσίας ηγεμονεύουν στην πολιτική σκηνή επί 37 συνεχόμενα έτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου