Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2020

Λίο Πάνιτς / Έφυγε ο τολμηρός μαρξιστής ΤΕΧΝΕΣ 4’ 22.12.20 08:15 Η Πόλυ Κρημνιώτη Πόλυ Κρημνιώτη

 

Ένας σπουδαίος διανοητής της εποχής μας, ο μαρξιστής πολιτικός επιστήμονας και οικονομολόγος Λίο Πάνιτς, έφυγε από τη ζωή την Κυριακή σε ηλικία 75 χρόνων νικημένος από τον κορωνοϊό.

Ο μαρξιστής Καναδός διανοητής, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Γιορκ του Τορόντο και συνεκδότης του ιστορικού “Socialist Register”, έχοντας κατακτήσει κορυφαία θέση στη σύγχρονη ριζοσπαστική διανόηση με το θεωρητικό έργο και τις παρεμβάσεις του στη δημόσια σφαίρα, δεν έπαψε να στοχάζεται για τον κοινωνικό μετασχηματισμό ως αντίδοτο στις τοξίνες του καπιταλισμού και για την ανάγκη μελέτης και εμπλουτισμού της θεωρίας του κράτους.

Φίλος της Ελλάδας, αναδείχτηκε σε πολύτιμο συμπαραστάτη στο εγχείρημα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στη χώρα μας. Τον περιμέναμε τον Ιανουάριο, οπότε επρόκειτο να συμμετέχει στη διημερίδα «Left Theory for the 21st Century» που οργανώνει το Ινστιτούτο Πουλαντζάς, με το οποίο είχε αναπτύξει στενούς δεσμούς. Αντ' αυτού η διημερίδα αφιερώνεται στη μνήμη του, ως ελάχιστος φόρος τιμής.

Γεννημένος το 1945 στο Γουίνιπεκ του Καναδά, μέλος εργατικής οικογένειας μεταναστών από την Ευρώπη, έφερε την κουλτούρα του μεταπολεμικού κοινωνικού ιδεώδους. Ξεκίνησε τις σπουδές του στις πολιτικές επιστήμες και τα οικονομικά από το Πανεπιστήμιο της Μινιτόμπα και συνέχισε με υποτροφία στο London School of Economics υπό την επίβλεψη του Ραλς Μίλιμπαν.

Με τη διατριβή του υπό τον τίτλο «Social Democracy and Industrial Militancy», για τις σχέσεις του βρετανικού Εργατικού Κόμματος με τα συνδικάτα, έδωσε ένα έργο αναφοράς στη θεωρητική συζήτηση για τις στρατηγικές των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων διαγράφοντας ήδη τον πρώτο κύκλο μιας λαμπρής σταδιοδρομίας. Στα 28 του έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κάρλτον της Οττάβα και το 1985 άρχισε να διδάσκει στο Γιορκ του Τορόντο.

Από τη μελέτη και την κριτική του Εργατικού Κόμματος και των διαχειριστικών πολιτικών του πέρασε στη μελέτη και την παρέμβαση σε ζητήματα που αφορούσαν τις εργασιακές σχέσεις, τον κορπορατισμό, τη δημοκρατία και πρωτίστως τη μελέτη του κράτους, για να αναδειχτεί σε κορυφαία μορφή της ριζοσπαστικής διανόησης διεθνώς.

"Ο Λίο Πάνιτς υπήρξε ένας τολμηρός μαρξιστής" λέει ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης, κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ και στενός φίλος του Καναδού διανοητή. Βοηθώντας να κατανοήσουμε τον στοχασμό και τη δράση του Λ. Πάνιτς, ο  Έλληνας φίλος του επισημαίνει:

"Με κριτική ματιά στις κυρίαρχες απόψεις, αλλά πάντα με σεβασμό προς  όσους διαφωνούσε και όσους προσπαθούσε να συμπληρώσει, συνέβαλε στην οργάνωση της κριτικής παράδοσης της πολιτικής επιστήμης και γενικά των κοινωνικών επιστημών σε όλη τη διάρκεια της ακαδημαϊκής πορείας του. Η ένταση της ακαδημαϊκής του δραστηριότητας και η αφοσίωσή του στο διδακτικό ερευνητικό έργος αλλά και στους φοιτητές του, πάντοτε συνοδεύονταν από τη συμμετοχή του σε κοινωνικές και πολιτικές πρωτοβουλίες που στόχευαν και προβληματίζονταν ενεργά και δραστήρια στον κοινωνικό μετασχηματισμό.

Χωρίς δογματισμό με την κριτική και ανήσυχη ματιά ενός ανθρώπου που δεν διολίσθησε ποτέ σε εύκολες αισιοδοξίες και βολονταρισμούς, ο Λίο δεν σταμάτησε να οραματίζεται μια κοινωνία δικαιοσύνης και δημοκρατίας και αυτό το όραμα υπερασπίστηκε σε κάθε στιγμή της ζωής του και με κάθε ιστορική ευκαιρία, όπου οι αγώνες και οι προσπάθειες των υποτελών τάξεων επιχειρούσαν να πραγματώσουν".

Ο Λίο Πάνιτς αγαπούσε πολύ την Ελλάδα, την επισκέφθηκε αλλεπάλληλες φορές τα τελευταία 50 χρόνια, απέκτησε σχέσεις με το σύνολο της ελληνικής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το 2008 κάνει τη 2η ετήσια διάλεξη στην μνήμη Νίκου Πουλαντζά και έκτοτε συμμετέχει και παρεμβαίνει σε συνέδρια, ημερίδες και εκδηλώσεις, όπου συμβάλλει με τη θεωρητική του σκευή στις πολιτικές και κοινωνικές αναζητήσεις της περιόδου.

"Ο Λίο Πάνιτς ήταν ένας ουσιαστικός συμπαραστάτης που δεν υπολόγισε το προσωπικό κόστος στη διεθνώς εκπεφρασμένη άποψή του" υπογραμμίζει ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης αναφερόμενος στους δεσμούς που ένωναν τον Καναδό διανοητή με την ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά.

"Πίστευε βαθιά ότι το εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν η ενδεδειγμένη λύση για τα προβλήματα της Ελλάδας. Στήριξε το εγχείρημα της αντι-λιτότητας, χωρίς όμως να παραβλέπει τις τεράστιες δυσκολίες που αυτό αντιμετώπισε απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις. Δεν παρασύρθηκε από την εύκολη κριτική ή και πολεμική και εν τέλη αποστασιοποίηση της διεθνούς Ριζοσπαστικής Αριστεράς απέναντι στις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε όμως διολίσθησε σε εύκολους επαίνους".

"Ο Λίο υπήρξε πάνω απ' όλα ευγενικός, ανθρώπινος, γενναιόδωρος και δυστυχώς πολύ άτυχος. Δυστυχώς η τύχη δεν στάθηκε γενναιόδωρη μαζί του όταν χρειάστηκε" υπογραμμίζει για τον μέντορά του. "Ο Λίο δεν ήταν ο διανοούμενος του γραφείου, απομακρυσμένος και έξω από τις ρουτίνες της καθημερινότητας.  Ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος, που αγαπούσε την τζαζ και όλες τις τέχνες, τα ταξίδια, το καλό φαγητό και την Ελλάδα. Τίμησε την αριστερή διανόηση και ύμνησε τη χαρά της ζωής" καταλήγει ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης.

Ινστιτούτο Πουλαντζάς: αγαπημένος σύντροφος και συνεργάτης

Τη μεγάλη θλίψη του εκφράζει το Δ.Σ. του Ινστιτούτου Πουλαντζάς για τον θάνατο ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους μαρξιστές διανοητές, που "υπήρξε εκτός των άλλων καλός φίλος της Ελλάδας και ένας αγαπημένος σύντροφος και συνεργάτης για όλους εμάς στο Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς". Όπως επισημαίνει στην ανακοίνωσή του:

"Με τη σκέψη και τις αναλύσεις του γύρω από τον παγκόσμιο καπιταλισμό, τον ρόλο του κράτους, τη σύγχρονη Αριστερά και τη στρατηγική της, ο Λίο Πάνιτς υπήρξε πάντοτε ένα σημείο αναφοράς για όσους και όσες οραματίζονται έναν διαφορετικό κόσμο και επιζητούν μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική.

Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς είχε τη χαρά και την τιμή να τον φιλοξενήσει σε αρκετές ευκαιρίες, με κορυφαία την παρουσία του στη 2η Ετήσια Διάλεξη στη Μνήμη του Νίκου Πουλαντζά το 2008, με τίτλο ‘Το κράτος στην τρέχουσα καπιταλιστική κρίση και η στρατηγική της Αριστεράς τον 21ο αιώνα’.

Τον αποχαιρετάμε με ευγνωμοσύνη για τη συνεργασία μας, για την καλοσύνη του και για τη συντροφικότητα με την οποία στεκόταν πάντα δίπλα σε όλους και με την υπόσχεση ότι οι ιδέες που μοιράστηκε μαζί μας θα συνεχίσουν να μας εμπνέουν".

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2020

Το κατοχικό καθεστώς της ντροπής και της κατάντιας (Γιώργος Θαλάσσης)

 




Σε αυτό το κατοχικό καθεστώς της ντροπής και της κατάντιας που ζούμε τα 3 ρόδια είναι πολύ πιο επικίνδυνα από 3 βόμβες μολότοφ.
Έως τη γωνία Ιπποκράτους και Αραχώβης με το αυτοκίνητο κι από κει με τα πόδια. Παντού αστυνομικές δυνάμεις. Ώρα 08:30, πρωί, για να μην υπάρχει καμιά δικαιολογία, για να μην υπάρχει καμιά συνάθροιση. Ψυχή δεν κυκλοφορεί εκτός από την αστυνομία. Στη γωνία Τζαβέλλα και Ζωοδόχου Πηγής ομάδα αστυνομικών μας σταματάει. Μαζί τους και ανώτερος αστυνομικός με δαφνοσκεπές καπέλο. Αναμενόμενος διάλογος. Απαγορεύεται. Απαγορεύονται οι συναθροίσεις του λέω. Εμείς είμαστε μόνο δύο, η σύζυγός μου κι εγώ. Δεν υπάρχει καμιά συνάθροιση. Όχι, μου λέει. Η εντολή είναι να μην πλησιάσει κανείς στο μνημείο. Αν κάνετε ακόμη ένα βήμα θα σας προσαγάγω. Συνεχίζω «Αυτοί που σας έδωσαν την εντολή δεν ντρέπονται. Εσείς που την εκτελείτε ντρέπεστε ή την εκτελείτε με ευχαρίστηση;» «Αυτή είναι προσωπική ερώτηση και δεν είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω».
Ε, λοιπόν, εγώ σας λέω ότι ντρέπεται, γιαυτό δεν μπορεί να απαντήσει. Αλλιώς τίποτε δεν θα τον εμπόδιζε να πει «Όχι, δεν ντρέπομαι».
Εκεί κατάντησαν. Μόνο η κυβέρνηση δεν ντρέπεται. Μόνο ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δεν ντρέπονται. Γιατί αυτό που υπερτερεί σε αυτούς είναι ο φόβος. Φοβούνται ό,τι σημαίνει η δολοφονία του Αλέξανδρου. Φοβούνται τα λουλούδια στο μνημείο. Φοβούνται το κλαδί με τα 3 ρόδια που έκοψα το πρωί από τον κήπο, για να τα αφήσω στο μνημείο. Γιατί τα ρόδια είναι το σύμβολο της ζωής και του θανάτου. Δεν τα άφησα στο μνημείο, αλλά στη γωνία Τζαβέλλα και Ζωοδόχου Πηγής, εκεί από όπου έφυγε η σφαίρα του Κορκονέα, η σφαίρα που χτύπησε τον Αλέξανδρο κατάστηθα, η σφαίρα που σκότωσε τη δημοκρατία.
Αλλά η δημοκρατία θα αναστηθεί κάποια στιγμή. Θα την αναστήσουμε εμείς. Ο Αλέξανδρος όμως δεν θα αναστηθεί. Γιατί ο Αλέξανδρος ζει. Ο Αλέξανδρος δεν θα πεθάνει ποτέ. Γιαυτό φοβούνται.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020

Αλέξης Τσίπρας : Το νέο lockdown φέρει την υπογραφή του Κυρ. Μητσοτάκη - βίντεο

 

Εισήγηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στη συνέντευξη Τύπου, για τις εξελίξεις σχετικά με την πανδημία


.

Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, η δραματική αυτή κατάσταση δεν ήταν αναπόφευκτη. Η ασφυξία του συστήματος υγείας, η ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εγκληματική αδράνεια, στον εγκληματικό εφησυχασμό του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης.

Το δεύτερο lockdown φέρει την υπογραφή του. Και αποτελεί απόδειξη και ομολογία της αποτυχίας της κυβέρνησης στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.

Η χώρα είχε μια και μοναδική ευκαιρία όταν άρθηκαν οι περιορισμοί του 1ου lockdown, τον περασμένο Μάιο.

Ο κ. Μητσοτάκης, όμως, αντί να αξιοποιήσει αυτή την ευκαιρία και να προετοιμάσει την άμυνα της χώρας, επέλεξε να θριαμβολογεί και να αυτοαποθεώνεται.

ΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ:

• Δεν προσέλαβε μόνιμους γιατρούς και νοσηλευτές στα νοσοκομεία.
• Δεν μερίμνησε για την επαρκή προσθήκη νέων ΜΕΘ στο ΕΣΥ.
• Δεν προχώρησε στη μαζική συνταγογράφηση δωρεάν τεστ για όλους τους πολίτες.
• Δεν μερίμνησε για την ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς για την αποφυγή του συνωστισμού.
• Δεν άνοιξε τον τουρισμό με ασφαλές σχέδιο και σαφή υγειονομικά πρωτόκολλα για την είσοδο των επισκεπτών στη χώρα.
• Δεν πήρε κανένα μέτρο προστασίας για το άνοιγμα των σχολείων, αντίθετα αύξησε αντί να μειώσει τον αριθμό μαθητών ανά τάξη.


ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ:

• Ανακοίνωσε αυτάρεσκα μετά την πρώτη φάση ότι νίκησε οριστικά τον κορονοιό, στέλνοντας το απατηλό μήνυμα του εφησυχασμού και της επιστροφής στην κανονικότητα στους πολίτες.
• Επέλεξε, αντί να λάβει αναγκαία μέτρα με ευθύνη της πολιτείας, να αναπαράγει διαρκώς το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και να στοχοποιεί ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους.
• Άφησε τους πολίτες να πληρώνουν από την τσέπη τους 80 και 100 ευρώ για ένα τεστ, μόνο και μόνο για να κάνουν χρυσές δουλειές ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.
• Άφησε την συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων, των αυτοαπασχολούμενων, των ελεύθερων επαγγελματιών στη μοίρα τους, χωρίς ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης.
• Άφησε τους εργαζόμενους στο έλεος της κρίσης, με την αναστολή συμβάσεων, τη νομιμοποίηση της απλήρωτης υπερωριακής εργασίας, με αποτέλεσμα την εκτόξευση της ανεργίας και της ύφεσης.
• Και πρόσφατα, στο απόγειο της υγειονομικής κρίσης, έφερε και έναν πτωχευτικό νόμο που υφαρπάζει τα σπίτια και τις περιουσίες των Ελλήνων για χάρη των τραπεζών.
• Και εξασφάλισε βέβαια την ασυλία μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ, με διαφημιστική δαπάνη εκατομμυρίων, ώστε να κρύβουν τις παλινωδίες της κυβέρνησης, να τον αποθεώνουν και να βοηθούν στη διαρκή ωραιοποίηση της πραγματικότητας.

Σήμερα λοιπόν, μετά και την άρνησή του να προσέλθει να απαντήσει στη Βουλή σε ερώτησή μου, κάλεσα αυτή τη συνέντευξη Τύπου για να παρουσιάσω την πραγματικότητα ως έχει.

Και η πραγματικότητα είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης βάζει λουκέτο στη χώρα γιατί άφησε το ΕΣΥ να είναι στα όρια του και γιατί πλέον οι ΜΕΘ δεν επαρκούν.

Βάζει λουκέτο για δεύτερη φορά επειδή αδράνησε. Και αδράνησε παρά το ότι τα στοιχεία ήταν εξόχως ανησυχητικά εδώ και αρκετό καιρό.

Η Ελλάδα ΔΕΝ είναι πρωταθλήτρια στην αντιμετώπιση της πανδημίας, όπως διαρκώς η κυβέρνηση καυχιέται.

Η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες τα πάει, θα έλεγα, εξαιρετικά άσχημα. Και ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση το κρύβουν επιμελώς.

Είτε λέει ψέματα είτε λέει τις μισές αλήθειες. Συγκρίνοντας απόλυτα νούμερα σε χώρες με πολλαπλάσιο από το δικό μας πληθυσμό.

Η αλήθεια όμως είναι σκληρή. Και έχουμε χρέος να τη δούμε κατάματα.


Ας δούμε λοιπόν τα νούμερα.

Από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα οι θάνατοι ανά ένα εκατομμύριο πολίτες έχουν βεβαίως αυξηθεί παντού. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, που ήταν το επίκεντρο της πανδημίας στην πρώτη φάση, αυξήθηκαν 15%. Στην Ισπανία 23%, στη Γαλλία 28%. Στην Ελλάδα όμως είχαμε μια αύξηση από τον Ιούνη έως σήμερα 263%.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα κρούσματα, για το αντίστοιχο διάστημα. Παρόλο που τα κρούσματα έχουν να κάνουν και με τα διενεργούμενα τεστ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ECDC και εκεί είμαστε πολύ χαμηλά, σε χειρότερη θέση σχεδόν από τις περισσότερες χώρες της ΕΕ. Έστω και με αυτά όμως τα μη επαρκή τα τεστ, έστω δηλαδή και με μια διαρκή υποεκτίμηση των κρουσμάτων παρατηρούμε μια τρομακτική επιδείνωση και στα κρούσματα από τον Ιούνη και μετά.

Βλέπουμε λοιπόν σύμφωνα με τα στοιχεία του ΠΟΥ ότι η Ιταλία πράγματι έχει κι αυτή μια αύξηση, τριπλάσια κρούσματα το τελευταίο διάστημα,, η Ισπανία τα πενταπλάσια, η Γαλλία δεκαπλάσια κρούσματα.

Η Ελλάδα όμως έχει 13 φορές περισσότερα κρούσματα από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα.

Μιλάμε δηλαδή για μια κατάσταση που βγήκε εκτός ελέγχου. Αλλά δεν βγήκε χθες εκτός ελέγχου. Εδώ και αρκετές μέρες,


Πάμε τώρα σε μια πολύ ουσιαστική σύγκριση. Η σύγκριση με τις άλλες χώρες, στο τι έχουν κάνει για την ενίσχυση των συστημάτων υγείας, μετά την έναρξη της πανδημίας.

Η σύγκριση είναι αποκαρδιωτική. Πρώτα απ’ όλα, στους πόρους για τη στήριξη του ΕΣΥ. Η Ελλάδα έδωσε μόλις 233 εκατομμύρια, τη στιγμή που η Ισπανία έδωσε 5,3 δισ. και η Ιταλία 3,3 δισ.

Και ακόμα πιο συγκεκριμένα:

Στην Ισπανία, οι ΜΕΘ αυξήθηκαν μέσω της χρησιμοποίησης άλλων μονάδων ή δημιουργήθηκαν νέες μέσω αναπροσαρμογής κλινών νοσηλείας και φυσικά επιτάχθηκαν όλες οι ιδιωτικές ΜΕΘ.

Στη Γαλλία, οι ΜΕΘ από την πανδημία και μετά αυξήθηκαν από 5.000 σε 8.000.

Στην Ιταλία, στην Περιφέρεια της Λομβαρδίας που χτυπήθηκε όσο καμία άλλη στην Ευρώπη, είχε 724 ΜΕΘ στις αρχές Μαρτίου και σήμερα έχουν αυξηθεί κατά 86%. Ενώ η κυβέρνηση εκεί επίταξε όλες τις ιδιωτικές ΜΕΘ ανά τη χώρα αλλά και όλο το ανθρώπινο δυναμικό τους.

Αυτά τα λέω για να έχουμε μια εικόνα σύγκρισης με άλλες χώρες, μια σύγκριση που διαψεύδει απολύτως το αφήγημα ότι η ελληνική κυβέρνηση διαχειρίζεται συγκριτικά καλύτερα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες την υγειονομική κρίση ή ότι είναι και πρωταθλήτρια, όπως λέει ο κ. Μητσοτάκης.

Θέλω όμως να σας παρουσιάσω ίσως το πιο εξοργιστικό στοιχείο. Τη σύγκριση του αριθμού των εργαζομένων στο ΕΣΥ, μόνιμων και συμβασιούχων, τον Σεπτέμβρη του ΄19, δηλαδή αυτό που αφήσαμε εμείς φεύγοντας από την κυβέρνηση, σε σύγκριση με αυτό του Σεπτέμβρη του 20, δηλαδή επτά ολόκληρους μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας.

 

Η εικόνα που μας δίνει το Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού Ελληνικού Δημοσίου, από την απογραφή δηλαδή, είναι μια εικόνα εξοργιστική. Διότι τώρα με τη πανδημία έχουμε λιγότερους εργαζόμενους, μόνιμους και συμβασιούχους, στο ΕΣΥ, από ό,τι είχαμε πριν.

Έρχομαι τώρα και στο θέμα της ερώτησης μου που σήμερα ακυρώθηκε, γιατί ο κ. Μητσοτάκης αρνήθηκε να απαντήσει, προφανώς ελλείψει επιχειρημάτων.

Το θέμα που αφορά τον καθημερινό αναγκαστικό συνωστισμό στα ΜΜΜ, τη στιγμή που κουνούσε το δάχτυλο στους πολίτες όλο αυτό το διάστημα για την ατομική τους ευθύνη.

Η χθεσινή του τοποθέτηση, ότι «δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία», είναι επιεικώς απαράδεκτη.

Να τα γεννήσει προφανώς δεν μπορεί. Όμως να ακυρώσει με το που εξελέγη τον διαγωνισμό που είχαμε προχωρήσει εμείς για την προμήθεια 750 νέων λεωφορείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μπορούσε και με το παραπάνω.

Όπως μπόρεσε και ο κ. Πατούλης της Περιφέρειας Αττικής να ακυρώσει την προμήθεια 92 λεωφορείων νέας τεχνολογίας, με εξασφαλισμένη ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Και το χειρότερο είναι πως την ώρα που τα λέει αυτά τα ειρωνικά πως δεν μπορεί να γεννήσει λεωφορεία, υπάρχουν πάνω από 200 οχήματα τα οποία παραμένουν παρκαρισμένα στα αμαξοστάσια.

Μπορούν να βγουν άμεσα στον δρόμο, αρκεί να προχωρήσει η επισκευή μικρών βλαβών που παρουσιάζουν καθώς και η τοποθέτηση οδηγών, πολλοί εκ των οποίων σήμερα βρίσκονται δυστυχώς αποσπασμένοι την ώρα της κρίσης σε άλλες θέσεις και υπηρεσίες. Αρκετοί δε ακόμη και σε γραφεία υπουργών. Γύρω στους 15.


Η κυβέρνηση μας εγκαλεί βέβαια ότι επί των ημερών μας υπήρχε η ίδια εικόνα στα ΜΜΜ. Καταρχάς, είναι αδιανόητο να συγκρίνει το σήμερα της έκτακτης ανάγκης με τις μέρες της κανονικότητας.

Αλλά ακόμη και αυτό το επιχείρημά τους είναι ψευδές, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΣΥ και του ΟΑΣΑ τόσο τα προγραμματισμένα όσο και τα εκτελεσμένα δρομολόγια του 2020 είναι λιγότερα από τα αντίστοιχα του 2019. Δηλαδή, την περίοδο της πανδημίας έχουμε λιγότερα δρομολόγια από ό,τι είχαμε το ΄19 που δεν υπήρχε κορωνοϊός.

Ας βγάλει ο καθένας και η καθεμιά τα συμπεράσματά του από αυτά τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία.

Το άλλο ζήτημα, και θέλω να κλείσω με αυτό, πριν αναφερθώ στην οικονομία, είναι αυτό των σχολείων. Και εκεί απόλυτος εφησυχασμός και αδράνεια. Αδιανόητες δηλώσεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τον συνωστισμό 25, 26, 27 μαθητών σε μια τάξη.

Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου εν μέσω της πανδημίας αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη.

Εμείς φωνάζαμε, προτείναμε. Αυξήστε τις δαπάνες, προχωρήστε στις απαραίτητες προσλήψεις εκπαιδευτικών, βρείτε αίθουσες.

Προτείναμε ακόμα και την αλλαγή του ωραρίου, ώστε σε βάρδιες πρωί-απόγευμα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να έχουμε τμήματα με λιγότερους μαθητές.

Δεν άκουσαν ούτε εμάς, ούτε τους δασκάλους, ούτε τους καθηγητές. Δεν άκουσαν κανέναν.

Παρά μόνον επαναλάμβαναν διαρκώς τη θεωρία ότι οι μαθητές δεν κολλάνε.

Το αποτέλεσμα; Την προηγούμενη εβδομάδα καταγράφηκαν πάνω από 700 κρούσματα (εκ παραδρομής αναφέρθηκαν 7000) σε μαθητές. Αναλογικά δηλαδή πρέπει να είναι ακριβώς απόλυτη αναλογία σε σχέση με τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες.

Και σήμερα υπάρχουν πάνω από 500 κλειστά τμήματα, πριν το λοκντάουν δηλαδή, κλειστά τμήματα σχολείων λόγω κορωνοϊού.

Έρχομαι τώρα στην οικονομία.

Η πραγματική εικόνα και σε αυτόν τον τομέα είναι πολύ διαφορετική με αυτήν που θέλει να μας παρουσιάσει η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης.

Ο μέσος όρος της ύφεσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση προβλέπεται, σύμφωνα με τις φθινοπωρινές προβλέψεις της Κομισιόν, στο 7,4% για την Ε.Ε., στο 9% για την Ελλάδα. Κι αυτό χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το νέο lockdown που θα ξεκινήσει από αύριο.
Με αυτά τα δεδομένα, η Ελλάδα βρίσκεται στην 6η χειρότερη θέση σε σύνολο 27 χωρών, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας εισήλθε στην πανδημική κρίση αργότερα από τις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης.

Και για να δούμε τη σύγκριση, ας δούμε πώς αντιμετωπίζουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες τη κρίση.
• Καμία εισοδηματική ενίσχυση νοικοκυριών εδώ, ενώ Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία εφαρμόζουν αντίστοιχα προγράμματα.
• Καμία εισοδηματική ενίσχυση αυτοαπασχολούμενων εδώ, ενώ Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Ολλανδία, Τσεχία ενισχύουν με κρατική επιχορήγηση το εισόδημα των επαγγελματιών.
• Επιστρεπτέα ενίσχυση που διογκώνει το χρέος των επιχειρήσεων εδώ, αντί της απευθείας επιχορήγησης σε ευρωπαϊκές χώρε, της μη επιστρεπτέας δηλαδή. Όπως στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Δανία, στην Ολλανδία, στη Σουηδία, στην Τσεχία.
• Επιδότηση της ανεργίας με ένα οριζόντιο επίδομα εδώ, αντί για επιδότηση της εργασίας και αναπλήρωση μισθών, όπως κάνουν πολλές άλλες χώρες με πολύ μικρότερο πρόβλημα ανεργίας από εμάς: Για παράδειγμα το κράτος αναλαμβάνει την αναπλήρωση του μισθού στη Γαλλία και την Τσεχία κατά 100%, στη Σουηδία κατά 82% έως 96%, στην Ολλανδία κατά 90%.
• Καμία επιδότηση ενοικίου των επιχειρήσεων μέχρι σήμερα, εδώ. Επιδότηση ενοικίου σε αρκετές χώρες, στην Ιταλία, τη Σουηδία, την Τσεχία, την Ισπανία και αλλού.


Και υπάρχουν και άλλα μέτρα εισοδηματικής ενίσχυσης νοικοκυριών στην Ευρώπη, όπως πχ. η παύση πληρωμών σε νερό και ηλεκτρικό που κάνει η Ισπανία και η Γαλλία, η Σουηδία που καλύπτει πλήρως την άδεια ασθενείας των εργαζομένων, και πολλά άλλα.

Με δυο λόγια, την ώρα δηλαδή που η πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών προχωρά σε γενναία πακέτα στήριξης της οικονομίας, η ελληνική κυβέρνηση βαδίζει στην αντίθετη κατεύθυνση.

Παρόλες τις μεγάλες δυνατότητες που είχαμε, έδωσαν μέχρι τέλος Σεπτέμβρη μόλις 5,3 δισ. Είπαν ότι έδωσαν 24 δισ. 5,3 δισ. έδωσαν σε άμεσες δαπάνες (2,9% του ΑΕΠ) για τη στήριξη της οικονομίας, γεγονός που μας φέρνει στις τελευταίες θέσεις της ευρωζώνης, ενώ και τα μέτρα αναβολών πληρωμών που απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα για αργότερα, δημοσιονομικά δεν ξεπερνούν τα 1,2 δισ. (0,7% του ΑΕΠ).

Η περίφημη δε επιστρεπτέα προκαταβολή δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Και μάλιστα με παρακράτηση, δίνεται με παρακράτηση των επιδομάτων αναστολής εργασίας, πράγμα που σε πολλές περιπτώσεις εξαφανίζει σχεδόν ολοσχερώς την ενίσχυση.

Και χθες ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε τα ίδια μέτρα που έχουν ήδη οδηγήσει σε κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο.

Τα μέτρα που η κυβέρνηση χαρακτηρίζει έγκαιρα και κοινωνικά δίκαια, είναι αυτά που έχουν ήδη οδηγήσει σε 130.000 νέους ανέργους. Στο 12% των εργαζομένων σήμερα να έχουν μισθό από 200 ευρώ και κάτω. Και στη μείωση κατά 4 δισ. ευρώ του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών.

 

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι

Αυτή που σας παρουσίασα είναι δυστυχώς η οδυνηρή πραγματικότητα. Η έξαρση της πανδημίας που μπορούσε να είχε αποφευχθεί, σήμερα δυστυχώς απειλεί όσο ποτέ ανθρώπινες ζωές.

Την ίδια στιγμή, η οικονομία βουλιάζει.

Και ο κ. Μητσοτάκης, ο πρωθυπουργός που βάζει λουκέτο στην Ελλάδα για δεύτερη φορά για να περιορίσει τη ζημιά που προκάλεσε ο ίδιος και η κυβέρνησή του, συνεχίζει να παριστάνει τον σωτήρα.

Εγώ σήμερα θέλω πρώτα και πάνω απ’ όλα να καταθέσω την αγωνία μου για τις εξελίξεις.

Αν ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί, αν τον υπερβαίνει η πραγματικότητα, να το δηλώσει ανοιχτά.

Να συγκαλέσει το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να ζητήσει τη βοήθεια όλων μας.

Όχι όμως να συνεχίζει την προπαγάνδα, ενώ είναι αυτός που μας έριξε στο χείλος του γκρεμού.

Όχι να παριστάνει τον σωτήρα και να κουνά και το δάχτυλο από πάνω.

Να παρουσιάζεται ως σωτήρας συνεχίζοντας όμως να πορεύεται σαν οδοστρωτήρας.

Με ψήφιση νόμων κοινωνικής αναλγησίας μέσα στην πανδημία, όπως για παράδειγμα ο πτωχευτικός και με άλλους που φιλοδοξεί να φέρει για την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων.

Αυτό που απαιτείται έστω και τώρα, έστω και στο και πέντε, είναι ένα συνεκτικό σχέδιο σωτηρίας.

Με χιλιάδες προσλήψεις στην υγεία ΤΩΡΑ.

Με επέκταση των συμβάσεων επικουρικού προσωπικού.

Με αναμόρφωση του μισθολογίου για τους εργαζόμενους νοσηλευτές και γιατρούς.

Με επίταξη ιδιωτικών μονάδων.

Με δωρεάν τεστ για το σύνολο του πληθυσμού.

Αλλά και στην οικονομία:
Με άμεση ενίσχυση όλων των νοικοκυριών που πλήττονται. Έχουμε προτείνει το εισόδημα έκτακτης ανάγκης, πρέπει να εφαρμοστεί. Με 400 ευρώ για τον πρώτο ενήλικα, 200 για τον δεύτερο και 100 για κάθε παιδί.

Με τη μη επιστρεπτέα ενίσχυση, δηλαδή την απευθείας επιχορήγηση των επιχειρήσεων για να αντέξουν.

Με την επιδότηση της εργασίας και όχι της αναστολής της.

Και φυσικά, με άμεση απαγόρευση των εξώσεων και των ρευστοποιήσεων.

Να μην τεθεί σε εφαρμογή ο πτωχευτικός νόμος, που ψήφισε η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας τις προηγούμενες ημέρες.

Θέλω να καλέσω τον πρωθυπουργό, έστω και τώρα, να συμπεριφερθεί υπεύθυνα και να πάρει άμεσα αυτά τα απαραίτητα μέτρα.

Καλούμε επίσης και τον κάθε πολίτη να δείξει ψυχραιμία και δύναμη στις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Να τηρεί όλες εκείνες τις οδηγίες με τις οποίες είμαστε πλέον όλοι εξοικειωμένοι και ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε και τι να αποφεύγουμε.

Αυτό που προέχει είναι η προστασία της ζωής, των ανθρώπων μας, των οικογενειών μας.

Γνωρίζω ότι υπάρχει μεγάλη ανησυχία και οργή απέναντι στη συγκλονιστική ανεπάρκεια της σημερινής κυβέρνησης που προκαλεί τεράστια ανασφάλεια σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας.

Εμείς θα είμαστε εδώ κάθε ώρα, κάθε μέρα για να απαιτούμε από την κυβέρνηση να κάνει τα αυτονόητα.

Θα είμαστε εδώ να λέμε την αλήθεια, γιατί μόνο αντιμετωπίζοντας την ίδια την πραγματικότητα θα νικήσουμε αυτό τον ιό και θα πάρουμε πίσω τις ζωές μας.

Θα είμαστε εδώ, έτοιμοι να κάνουμε το καθήκον μας και να στηρίζουμε την κοινωνία και τους συνανθρώπους μας σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.


Σας ευχαριστώ και είμαι στη διάθεσή σας για τις όποιες ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, απαντήσεις στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων

 

Αλ. Τσίπρας: Το νέο lockdown φέρει την υπογραφή του Κυρ. Μητσοτάκη - βίντεο
Αλ. Τσίπρας: Το νέο lockdown φέρει την υπογραφή του Κυρ. Μητσοτάκη - βίντεο
Αλ. Τσίπρας: Το νέο lockdown φέρει την υπογραφή του Κυρ. Μητσοτάκη - βίντεο

Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

Μαρξ,θρησκεία και Αριστερά (Γιάννης Δερμεντζόγλου - από tvxs.gr)

Η Αριστερά δεν είναι η σύνθεση των προσωπικών απόψεων και δοξασιών όσων δηλώνουν ή αισθάνονται αριστεροί και πολύ περισσότερο του κάθε Καρανίκα. Αρέσει δεν αρέσει, βασίζεται πάνω στο πνευματικό έργο του Μαρξ. 

Ο Μαρξισμός βέβαια δεν είναι ευαγγέλιο ούτε οι δέκα εντολές γραμμένες σε πέτρα. Η ιστορία του άλλωστε είναι γεμάτη από αναθεωρήσεις, άλλες γόνιμες και άλλες όχι. Μια από τις βασικές φιλοσοφικές θέσεις του Μαρξισμού αλλά και του Αναρχισμού, είναι η άρνηση ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ. Με απλά λόγια ότι δεν υπάρχει κανένας θεός, καμιά υπέρτατη δύναμη έξω και πάνω από τον κόσμο αυτό. 

Για τον Μαρξ η θρησκεία ήταν μια ανθρωπίνως κατανοητή παρηγοριά των απελπισμένων (το περίφημο όπιο) η οποία όμως εμπόδιζε τη χειραφέτησή τους. Γιατί μόνο όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ότι είναι ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ στον κόσμο αυτόν, με μόνο πιθανό στήριγμα τους συνανθρώπους του, ότι δεν υπάρχει καμία δικαίωση σε κανέναν άλλο υπερβατικό κόσμο, θα κάνει την απελπισία του ορμή για να αλλάξει την κοινωνική αδικία. 

Στην Ελλάδα οι "νεοφιλελεύθεροι" χρηματοδοτούνται από το κράτος. Εμείς... από εσάς ! Στήριξε την ανεξαρτησία του tvxs.gr, κάνοντας κλικ εδώ.

Δεν μπορεί κάποιος που θρησκεύεται να είναι αριστερός ή να ψηφίζει ένα αριστερό κόμμα; Προφανώς μπορεί. Καλό θα ήταν όμως να διαβάσει λίγο και να προβληματιστεί επάνω στην συγκεκριμένη (ανθρωπίνως κατανοητή) αντίφαση. Αν κάτι ξεχώριζε τους παλιούς αριστερούς, όλους αυτούς που με τη στάση ζωής τους έδωσαν παράδειγμα και διαμόρφωσαν στη συνείδηση της κοινωνίας το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς, ήταν η αγάπη τους για το διάβασμα, την ουσιαστική μόρφωση. 

Στις μέρες μας αρχίζει και στην Αριστερά να εκστομίζεται η λέξη «διανοούμενοι» με ειρωνική και απαξιωτική χροιά ακολουθώντας το ακροδεξιάς προέλευσης απαξιωτικό χαρακτηρισμό «θολοκουλτουριάρηδες». Ο Ουμπέρτο Έκο αναφέρει ότι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του εκφασισμού μιας κοινωνίας είναι η απαξίωση της διανόησης, της μόρφωσης και της επιστήμης. 

 

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στον ιστορικό ρόλο των θρησκειών, είναι πολύ γνωστά όλα αυτά. Ο χριστιανικός κόσμος πέρασε αιώνες φρίκης και αδιανόητης βαρβαρότητας κάτω από τη θεοκρατία. Στο όνομα του θεού οι Ισπανοί κονκισταδόρες έψηναν ζωντανούς τους Ινδιάνους. Ο ισλαμικός κόσμος περνάει το μεσαίωνα του στις μέρες μας και συναγωνίζεται σε βαρβαρότητα και φρικαλεότητες τους χρόνους του χριστιανικού Μεσαίωνα. 

Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες στη χώρα μας η θρησκεία ήταν σκληρός μηχανισμός κοινωνικής καταπίεσης και σήμερα ακόμη η Εκκλησία είναι φορέας των πιο αντιδραστικών και ακροδεξιών απόψεων. Μερικοί παπάδες που φιγουράρουν πλάι στους αντάρτες του ΕΛΑΣ, όταν ο ΕΛΑΣ είχε δύναμη κι εξουσία, ήταν οι εξαιρέσεις που επιβεβαίωναν τον κανόνα. 

Μπορεί λοιπόν ο πρόεδρος ενός αριστερού κόμματος και μάλιστα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να χαιρετίσει μια θρησκευτική γιορτή; Φυσικά και μπορεί και οφείλει ίσως λόγω της θεσμικής του θέσης. Το να χαϊδεύει όμως μεταφυσικές πεποιθήσεις που δεν συμμερίζεται για να κερδίσει συμπάθειες στο θρησκευόμενο κοινό δεν είναι αποδεκτό. Ο σεβασμός στη θρησκεία της πλειοψηφίας ή την όποια θρησκεία αποδεικνύεται από το ενδιαφέρον για την ανεμπόδιστη άσκηση των θρησκευτικών δικαιωμάτων της αλλά όσον αφορά στους χριστιανούς είναι το μόνο πρόβλημα που δεν έχει η Ελλάδα. 

Αντίθετα τα δικαιώματα των άθεων καταπατούνται βάναυσα αλλά ελάχιστο ενδιαφέρον έχει δείξει για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εκτιμώ ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ η εξουσία είναι ήδη αυτοσκοπός αλλά ο κίνδυνος να γίνει είναι υπαρκτός και αυτό είναι τόσο ανθρωπίνως κατανοητό όσο και η παρηγοριά από μεταφυσικές δυνάμεις.

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2020

“Σώπα, μη μιλάς”

 

 “Σώπα, μη μιλάς”

 Αζίζ Νεσίν (Τούρκος ποιητής)

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου, σώπασε
κι επιτέλους
αν ο λόγος είναι άργυρος
η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις
που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα
μού ‘λεγαν: «σώπα».

Στο σχολείο μού ‘κρυψαν την αλήθεια τη μισή
και μού ‘λεγαν: «εσένα τι σε νοιάζει; σώπα!»
Με φιλούσε το πρώτο αγόρι
που ερωτεύτηκα και μού ‘λεγε:
«κοίτα, μην πεις τίποτα, και…σώπα!»
Κόψ’ τη φωνή σου, μη μιλάς, σώπαινε.
Κι αυτό βάστηξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στα πεζοδρόμια
«τι σε νοιάζει, μού ‘λεγαν,
θα βρεις το μπελά σου – τσιμουδιά, σώπα».
Αργότερα φώναζαν οι προϊστάμενοι:
«μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, και σώπα».

Παντρεύτηκα κι έκανα παιδιά και τα ‘μαθα να σωπαίνουν.
Ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός
κι ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή που του έλεγε «σώπα».
Στα χρόνια τα δίσεχτα οι γείτονες με συμβούλευαν:
«μην ανακατεύεσαι, πες πως δεν είδες τίποτα και σώπα».
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή
μας ένωνε όμως το «σώπα».

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι κι οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «σώπα»,
και μαζευτήκαμε πολλοί,
μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη
αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά και φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα
κι όλα πολύ εύκολα, μόνο με το «σώπα».
Μεγάλη τέχνη αυτή, το «σώπα».
Μάθε το στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου, στην πεθερά σου
κι αν νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν’ την να σωπάσει.
Κόψ’την σύρριζα.
Πέταχ ‘την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο απ’ τη στιγμή
που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα ‘χεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δεν θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου
και θα γλιτώσεις απ’ το βραχνά
να μιλάς χωρίς να μιλάς
να λες «έχετε δίκιο, είμαι με ‘σας».

Αχ, πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς
και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’ την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις
κόψε τη γλώσσα σου.

Για να ‘σαι τουλάχιστον σωστός
στα σχέδια και τα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς
κρατώ τη γλώσσα μου
γιατί νομίζω πως θα ‘ρθει η στιγμή
που δε θ’ αντέξω
και θα ξεσπάσω και δε θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω μ’ έναν φθόγγο
μ’ έναν ψίθυρο μ’ ένα τραύλισμα με μια κραυγή

που θα μου λέει: ΜΙΛΑ!

Σώπα μη μιλάς! – Αζίζ Νεσίν Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κόψ’ τη φωνή σου σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: “σώπα”. Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε : “εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!” Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε: “κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ….σώπα!” Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, “Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε, “θα βρεις το μπελά σου, σώπα”. Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι “Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα” Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”. Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε : “Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα” Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές, με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα. Σώπα ο ένας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο. Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι. Κατάπιαμε τη γλώσσα μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”. και μαζευτήκαμε πολλοί μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή! Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα, τα πάντα κι όλα πολύ. Εύκολα , μόνο με το Σώπα. Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”. Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου και κάν’την να σωπάσει. Κόψ’την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά. Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά. Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες. Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς , χωρίς να μιλάς να λες “έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς” Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς. και δεν θα μιλάς , θα γίνεις φαφλατάς , θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς . Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός. Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη γλώσσα σου. Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου, γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο , με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει: ΜΙΛΑ!….

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr


Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ - Σύννεφο με παντελόνια


Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι - Βιογραφία - Σαν Σήμερα .gr
Την σκέψη
στο πλαδαρό μυαλό σας που ονειρεύεται,
σαν υπηρέτης λαίμαργος σε καναπέ λιγδιάρικο
με την καρδιά κουρέλι ματωμένο θα ερεθίσω˙
χορταστικά χλευαστικός, ξεδιάντροπος και καυστικός.
Ούτε μια γκρίζα τρίχα δεν έχω στην ψυχή,
μήτε των γηρατειών την στοργή!
Μέγας ο κόσμος με της φωνής τη δύναμη
έρχομ' όμορφος,
στα εικοσιδυό μου χρόνια.
Τρυφεροί μου!
Αφήστε τον έρωτα στα βιολιά.
Είναι βάρβαρο στα τύμπανα να μένει.
Και δεν μπορείτε να φέρετε τα πάνω κάτω όπως εγώ,
ώστε να μείνουν μόνο τα χείλη.
Ελάτε να μάθετε -
απ' το βελούδινο σαλόνι
του τάγματος των αρχαγγέλων το πρωτόκολλο
που ήρεμα τα χείλη ξεφυλλίζει
όπως η μαγείρισσα το βιβλίο των συνταγών.
Πηγαίνετε -
Η σάρκα πάει να με τρελάνει
-κι όπως αλλάζει χρώμα ο ουρανός-
Πηγαίνετε -
θα είμαι άψογα τρυφερός,
δεν είμαι άντρας εγώ, είμαι ένα σύννεφο με παντελόνια!
Πώς η ολάνθιστη Νίκαια υπάρχει δεν πιστεύω!
Και πάλι θα υμνήσω
τους αραχτούς σα νοσοκομεία άντρες
και τις παλιές σαν παροιμίες γυναίκες.
ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
(μετάφραση: Δημήτρης Τριανταφυλλίδης)

Κυριακή 19 Ιουλίου 2020

Η μπαλάντα του οπερατέρ


Στο Σαντιάγκο, στης σφαγής τα χρόνια
πέσαν πολλοί και πού να βρεις ονόματα
και με μια λέξη να ποια είναι η Χιλή
κάποιος που ταινία γυρίζει τη σκηνή του φόνου του.

Αχ ! Η δύναμη βγαίνει απ` τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα
από στόμια βγαίνει η δύναμη
κι όχι από τα στόματα.

Σύντροφοι, γνωστό αυτό
ήταν, είναι και μένει αληθινό
κι αυτή είναι η πικρή αλήθεια της Ουνιδάδ Ποπουλάρ.

Αυτό το φιλμ μάθημα ας μας γίνει
είδα τη δουλειά των στρατιωτών, το μακέλεμα
είδα σκηνές που όλοι γνωρίζουν
το λαό να τρέχει στο λιθόστρωτο για να σωθεί
και τα ντουφέκια να σαρώνουνε τους δρόμους
και προλετάριους να ξαπλώνονται νεκροί
είδα τις σφαίρες να ξεσκίζουνε τα παιδιά
και τις γυναίκες να ρίχνονται πάνω στους νεκρούς.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2020

Θὰ σᾶς περιμένω - Μιχάλης Κατσαρός


 

Θὰ σᾶς περιμένω.

Θὰ σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος-
Δὲν ἔχω πιὰ τί ἄλλο νὰ πιστοποιήσω.
Οἱ φύλακες κακεντρεχεῖς παραμονεύουν τὸ τέλος μου
ἀνάμεσα σὲ θρυμματισμένα πουκάμισα καὶ λεγεῶνες.
Θὰ περιμένω τὴ νύχτα σας ἀδιάφορος
χαμογελώντας μὲ ψυχρότητα γιὰ τὶς ἔνδοξες μέρες.

Πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο κῆπο σας
πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο πρόσωπό σας
ἐγὼ θὰ ξαφνιάζω τὰ πλήθη
ὁ ἄνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι καὶ τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες
μάταιοι λόγοι.

Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολλή ξηρασία.