ΓΙΑ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το υπέρτατο ηθικό καθήκον είναι αυτό της αληθινής αφύπνισης: όχι μόνο από τον ύπνο αλλά και από το ξόρκι της φαντασίωσης που μας ελέγχει ακόμα περισσότερο όταν δεν κοιμόμαστε.

Slavoj Zizek




Εξαιρετικά αφιερωμένο στις Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και στις Τάσεις του ΣΥΝ

TRY AGAIN, FAIL AGAIN, FAIL BETTER

Samuel Beckett


Συχνά ο σύντροφος Τσακόπουλος επανέρχεται με την ίδια «θεωρητική» αρματωσιά να μας υπενθυμίσει πόσο «στραβό» δρόμο έχουμε πάρει ως ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ. Οι απόψεις του σεβαστές, αν και λίγο μονότονες.
Με αφορμή το τελευταίο του άρθρο στην Αυγή, στο οποίο ασκεί κριτική στους εκλογικούς στόχους του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ με βάση το, όντως, πενιχρό εκλογικό αποτέλεσμα του 4,7% που ο τελευταίος πέτυχε, θέλω να παρατηρήσω τα εξής:

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η γραμμή της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς, που περιλαμβάνει το ΚΚΕ είτε ως γενική αντίληψη είτε ως τακτικός ελιγμός για να κερδίσουμε τους ψηφοφόρους του.

Παρότι εδώ σκιαμαχεί καταφανώς, να υπενθυμίσω στον σύντροφο πως οι ψηφοφόροι στο ελληνικό ανταγωνιστικό κομματικό σύστημα κερδίζονται με την σχετική ήττα του αντιπάλου κόμματος και όχι με τη συνεργασία και την ενότητα. Έτσι έγινε με το ΠΑΣΟΚ και την Ένωση Κέντρου, έτσι έγινε με το ΚΚΕ εσωτερικού και το ΚΚΕ στην μεταπολίτευση, έτσι έγινε και με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ στην περίοδο του Σημίτη. Στη παρούσα φάση, οι εκλογικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ αντιπαρατάχθηκαν για την τρίτη θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να καταλάβει την τρίτη θέση αλλά η αποτυχία αυτή είναι διαφορετική από την αποτυχία που μας περιγράφει ο σύντροφος.

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η άρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της εκλογικής συνεργασίας σε προγραμματική βάση με τους Οικολόγους Πράσινους στις προηγούμενες εκλογές και αργότερα, με αιτιάσεις στενοπαραταξιακής λογικής.

Να υπενθυμίσω και εδώ στο σύντροφο ότι η μη συνεργασία αποφασίστηκε, σχεδόν, κοινή συναινέσει και από τα δύο σχήματα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνεται μόνος του αυτός την στενοπαραταξιακή λογική; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το «κακό παιδί» που του φορτώνουμε όλα τα στραβά του κομματικού πατριωτισμού;

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η πολιτική της μη άμεσης και απροκάλυπτης καταδίκης της τυφλής βίας, αλλά και της βίας, γενικότερα ως μορφής επαναστατικής ή πολιτικής πάλης στα γεγονότα, του Δεκέμβρη και οι ψευδαισθήσεις ότι με τη πολιτική μας μπορούμε να κερδίσουμε την πλειοψηφία της νεολαίας.

Ποιος σου είπε σύντροφε ότι η βία του Δεκέμβρη ήταν τυφλή; Μια χαρά είχε την όραση της και τα έβαλε (πλην ελάχιστων μικρομάγαζων) με τα «τοτέμ» του καπιταλισμού, τα πολυκαταστήματα και τις Τράπεζες. Το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν που δεν υπάκουσε την προτροπή του πολιτικού κατεστημένου που του την είχε «στημένη», αλλά που απλώς θέλησε να κατανοήσει με κοινωνιολογικούς όρους τα κίνητρα της βίας, ενώ θα έπρεπε με πολιτικό τρόπο να «αλλάξει» τις πρακτικές ιδεολογίες που στηρίζουν τέτοιες συμπεριφορές και που όντως δεν τελεσφορούν σχεδόν ποτέ. Πάντως, για τον Βοτανικό δεν είπε τίποτα ο σύντροφος. Μήπως και εκεί δεν αφήσαμε να κτιστεί ο ναός της Πανάθας; Μήπως κόψαμε το μεροκάματο των εργατών του Βωβού; Γιατί μας βάραγε όλο το πολιτικό σύστημα;

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η μεθερμηνεία της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεταλλαγμένο κρατικισμό, σε ένα καλυμένο αντιευρωπαϊσμό που προσέγγιζε αυτόν του ΚΚΕ, στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική στον δικομματισμό πρόταση εξουσίας που παραπέμπει στην χρεωκοπημένη "μαρξιστικολενινιστική" λογική του κόμματος στην εξουσία.

Μεταλλαγμένος κρατικισμός η ανάπτυξη του δημόσιου χώρου; Μεταλλαγμένος κρατικισμός η παραγωγή νέων δημόσιων αγαθών, μεταλλαγμένος κρατικισμός η οικονομία των αναγκών; Αν συμφωνήσουμε στα παραπάνω τότε τι πρέπει να υποστηρίξουμε ως αριστεροί; Την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, την επικυριαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, την περαιτέρω ανάπτυξη της οικονομίας των κερδών; Όχι λέει ο σύντροφος. Πρέπει να αναπτύξουμε την αυτοδιαχείριση. Ωραία και απαλή έννοια! Κατασκευάζουμε ένα λογικό σχήμα, ενδιάμεσο της αγοράς και του κράτους και ξεμπερδεύουμε με την ρετσινιά του κρατιστή αλλά και με την κατηγορία του νεοφιλελεύθερου. Και η αυτοδιαχειριζόμενη επιχείρηση τι θα είναι δημόσια η ιδιωτική; Θα παράγει δημόσια αγαθά η εμπορεύματα; Μήπως ο σύντροφος θέλει να μιλήσει για αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων αλλά του φαίνεται πολύ παλαιομαρξιστικός ο όρος; Μάλλον όχι. Προφανώς εννοεί τη γνωστή αμερικανιά του μεικτού ενδιάμεσου τομέα, ο οποίος και στα πιο ανεπτυγμένα δυτικά κράτη φυτοζωεί με τις αγαθοεργίες του ιδιωτικού τομέα και των κρατικών παροχών.
Αλλά και το άλλο πάλι, η χρεωκοπημένη "μαρξιστικολενινιστική" λογική του κόμματος στην εξουσία τι να σημαίνει άραγε; Μήπως ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι μαρξιστικολενινιστικά κόμματα; Γιατί μόνα τους βρίσκονται στην εξουσία εδώ και κάτι δεκαετίες.

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η συγκρότηση των εκλόγιμων θέσεων του ευρωψηφοδελτίου κάτω από μια λογική μηχανισμών και ισορροπίας ομάδων, έξω από κάθε κινηματική λογική, πλουραλισμού και αξιοκρατίας.

Σύμφωνοι, αλλά δεν είδαμε τον σύντροφο ή άλλους συντρόφους να συμφωνούν με την άποψη του «κοκκινοπράσινου δικτύου» (Μικρή τάση του ΣΥΝ) για κινηματική γυναικεία υποψηφιότητα με εναλλαγή θέσης στην Ευρωβουλή; Γιατί δεν γράφτηκε κάτι υποστηρικτικό τότε που διαμορφωνόταν το ψηφοδέλτιο; Θα είχαμε έτσι διασώσει και την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και την τιμή μας και την υπόληψή μας.

Τέλος, αναφέρει ο σύντροφος, πως το πρόταγμα της νέας αριστεράς, κατά τη γνώμη του, πρέπει να βασίζεται στις ιδέες της απόρριψης της βίας ως μέσου για την κατάληψη της εξουσίας και του δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού δρόμου για το σοσιαλισμό, της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοδιαχείρισης και της κοινωνίας των πολιτών και ενός νέου πολιτισμικού προτύπου σε αντίθεση με το σημερινό της απαξίωσης, του ατομικισμού, της διαίρεσης και του φανατισμού.

Εδώ, εκτός του ότι το εδάφιο «μυρίζει» εποχές της δεκαετίας του 20 γιατί σήμερα βέβαια δεν αντιμετωπίζουμε τέτοια αρχαϊκά διλλήματα μεταξύ επαναστατικής και ειρηνικής κατάληψης της εξουσίας, φαίνεται πως του λείπει και κάτι!

Ενώ μιλάει για οικολογία, αυτοδιαχείριση, κοινωνία των πολιτών κλπ δεν εξηγεί καθόλου γιατί χρειαζόμαστε τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Μήπως χρειαζόμαστε τον σοσιαλισμό για πολιτιστικούς λόγους; Μήπως χρειαζόμαστε το σοσιαλισμό για ανθρωπιστικούς λόγους; Μήπως χρειαζόμαστε το σοσιαλισμό για οικολογικούς λόγους; Μα αυτά σύντροφε τα βρίσκουμε και σε μια καπιταλιστική οικονομία. Μας τα προσφέρει και η Σουηδία, η Ολλανδία, η Φιλανδία, ο Καναδάς, η Αυστραλία ακόμα και η Κόστα Ρίκα που έχει στηρίξει την οικονομία της εξολοκλήρου στην Πράσινη Ανάπτυξη. Τον σοσιαλισμό τι τον χρειαζόμαστε αφού μπορούμε να εκδημοκρατίσουμε τον καπιταλισμό; Φαίνεται λοιπόν πως κάτι λείπει από τις μεγάλες έννοιες που αναφέρονται. Και αυτό που λείπει είναι η Εκμετάλλευση. Τον σοσιαλισμό τον χρειαζόμαστε για να εξαλείψουμε την εκμετάλλευση.
Έτσι μαζί με όλα τα άλλα ωραία ας ξεκινήσουμε να μιλάμε και για την εκμετάλλευση, από τώρα. Για αυτήν δεν μιλάνε ούτε οι Οικολόγοι Πράσινοι, ούτε οι κοινωνίες των πολιτών, ούτε οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

Συντροφικά

Πέτρος Σταύρου

Ορόσημο και σταθμός μιας πολιτικής περιόδου

Εφημερίδα «Αυγή»

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/06/2009
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι ευρωεκλογές, όπως και κάθε γενικές εκλογές, αποτελούν για το ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για όλα τα κόμματα, ορόσημο και σταθμό μιας πολιτικής περιόδου, στην οποία, με τη λαϊκή ετυμηγορία, δοκιμάστηκε η στρατηγική και τακτική μας και η γενικότερη φυσιογνωμία που εκπέμπουμε ως κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς.
Χωρίς να προβούμε σε αναλυτικές εκτιμήσεις και λαμβάνοντας υπόψη τα ποσοστά των γκάλοπ στην πρώτη περίοδο της ανάληψης της προεδρίας του ΣΥΝ από τον σ. Αλέξη Τσίπρα, το ποσοστό 4,7% του ΣΥΡΙΖΑ, το πολύ μεγάλο ποσοστό της αποχής και τα ποσοστά που πήραν οι Οικολόγοι Πράσινοι και το ΚΚΕ, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι μεγάλη αποτυχία της πολιτικής γραμμής και της φυσιογνωμίας που εξέπεψαν ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Απέτυχε η γραμμή της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς, που περιλαμβάνει το ΚΚΕ είτε ως γενική αντίληψη είτε ως τακτικός ελιγμός για να κερδίσουμε τους ψηφοφόρους του. Οι ψηφοφόροι του ήταν σίγουρο ότι θα προτιμούσαν το αυθεντικό παρά τις απομιμήσεις ή τα υποκατάστατα, η δε κοινωνία έχει οριστικά απορρίψει την ιδεολογία και τα καθεστώτα που εκπροσωπεί αυτό το κόμμα.

Απέτυχε η άρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της εκλογικής συνεργασίας σε προγραμματική βάση με τους Οικολόγους Πράσινους στις προηγούμενες εκλογές και αργότερα, με αιτιάσεις στενοπαραταξιακής λογικής. Το πυροτέχνημα του "τρίτου πόλου" της τελευταίας εβδομάδας των εκλογών δεν έπεισε κανέναν.

Απέτυχε η πολιτική της μη άμεσης και απροκάλυπτης καταδίκης της τυφλής βίας, αλλά και της βίας, γενικότερα ως μορφής επαναστατικής ή πολιτικής πάλης στα γεγονότα, του Δεκέμβρη και οι ψευδαισθήσεις ότι με τη πολιτική μας μπορούμε να κερδίσουμε την πλειοψηφία της νεολαίας. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η νεολαία γυρίζει την πλάτη της στη σημερινή έκφραση της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος, στο οποίο εντάσσει και τη σημερινή αριστερά, και ότι αναζητεί ένα νέο πρόταγμα και όραμα για την κοινωνία.

Απέτυχε η μεθερμηνεία της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεταλλαγμένο κρατικισμό, σε ένα καλυμένο αντιευρωπαϊσμό που προσέγγιζε αυτόν του ΚΚΕ, στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική στον δικομματισμό πρόταση εξουσίας που παραπέμπει στην χρεωκοπημένη "μαρξιστικολενινιστική" λογική του κόμματος στην εξουσία.

Απέτυχε η συγκρότηση των εκλόγιμων θέσεων του ευρωψηφοδελτίου κάτω από μια λογική μηχανισμών και ισορροπίας ομάδων, έξω από κάθε κινηματική λογική, πλουραλισμού και αξιοκρατίας.

Απέτυχε, τέλος, και η πολιτική της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ ή της κεντροαριστεράς ή της συνεργασίας με τα κόμματα της γειτονιάς μας, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, ή του λευκού και της μη υποβολής προτάσεων της ηγετικής ομάδας της αντιπολίτευσης στον ΣΥΝ.
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ασυνέχειας στην αριστερά των θετικών παραδόσεων των λαμπράκηδων και της ΕΔΑ, των αυθεντικών θέσεων της ανανεωτικής αριστεράς για τον πλουραλισμό, την αυτονομία των κινημάτων, την άμεση δημοκρατία, την αυτοδιαχείρηση, την κοινωνία των πολιτών και τη μετατροπή της σε πολιτική κοινωνία κ.ά. Ακόμα και των ανανεωτικών δημοκρατικών θέσεων που είχαν εκφραστεί στο ΚΚΕ πριν το 13ο συνέδριό του και τη διάσπαση" του.

Βαθειά πεποίθηση μου, από την ίδρυση του Συνασπισμού ως ενιαίο κόμμα πολιτικής ενότητας μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου, της προϊούσης οικολογικής καταστροφής και της οικονομικής κρίσης, του θρησκευτικού φανατισμού, των πολέμων και των μεγάλων διεθνών οικονομικών και πολιτισμικών αντιθέσεων, οι κοινωνίες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς περιμένουν ένα νέο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πρόταγμα που μόνο η νέα αριστερά, που θα απορρίψει τα παλιά δόγματα, πρότυπα και καθεστώτα, θα ξαναεμβαθύνει στην ουσία των φιλοσοφικών ιδεών του Μαρξ και των μετέπειτα συνεχιστών διανοητών, μπορεί να το προτείνει. Το πρόταγμα αυτό, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να βασίζεται στις ιδέες της απόρριψης της βίας ως μέσου για την κατάληψη της εξουσίας και του δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού δρόμου για το σοσιαλισμό, της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοδιαχείρησης και της κοινωνίας των πολιτών και ενός νέου πολιτισμικού προτύπου σε αντίθεση με το σημερινό της απαξίωσης, του ατομικισμού, της διαίρεσης και του φανατισμού. Σε αυτή την κατεύθυνση μοχθούμε.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ Τ'ΑΦΗΣΑΜΕ

Τελικά τα πράγματα και στο δικό μας Γαλατικό χωριό δεν πήγαν όσο καλά θέλαμε και περιμέναμε... Οι λόγοι είναι πολλοί, άλλοι αντικειμενικοί, άλλοι όχι. Σίγουρα, όμως, γνώμη επ'αυτού μπορεί να έχουμε όσοι /ες δώσαμε αυτή τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις, με τον ενθουσιασμό και τη χαρά που δίνει η συλλογική δράση, και ΟΧΙ οι Ντερμπεντέρηδες τηλεδικαστές και τα τοπικά φερέφωνά τους!!! Αυτοί που λυσσάξανε όλο το προηγούμενο διάστημα να την πέφτουν στο ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του για τη δράση του το προηγούμενο διάστημα (Δεκέμβρης, Βοτανικός, Υμηττός, Γκιώνα, Αγ.Παντελεήμονας, Πανεπιστημιακοί κλπ.), εντείνουν τις επιθέσεις τους δίνοντας βήμα προνομιακά και αποκλειστικά σε όσα στελέχη του χώρου (πρώην και νυν) επιτίθενται συντασσόμενα με τη "γραμμή" τους! Αυτοί που μέχρι τώρα εγκαλούσαν το ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι ένα "συνονθύλευμα" χωρίς θέσεις, αυτοί τώρα μας εγκαλούν ότι "το παίζουμε", "με ύφος και τουπέ", και έχουμε "άποψη επί παντός του επιστητού"!!! (Τι από τα δυο συμβαίνει και πότε λέγανε ψέματα?)
Είναι σαφές ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, από όλες τις συνιστώσες, πρέπει να πάρουμε αυτή την υπόθεση στα χέρια μας.
ΜΑΖΙ να συζητήσουμε, να έπιχειρηματολογήσουμε, να χαρούμε, να στεναχωρηθούμε, να προβληματιστούμε για το τι έγινε.
ΜΑΖΙ να προγραμματίσουμε την επόμενη μέρα του ενωτικού μας εγχειρήματος. ΜΑΖΙ να οικοδομήσουμε πιο στέρεες σχέσεις, πιο δημοκρατικές δομές και δράσεις (μακριά από ομοσπονδοποιήσεις και παραγοντισμούς).
ΜΑΖΙ να χτίσουμε τη νέα συντροφικότητα, τη νέα κοινή δράση με το σεβασμό στις κοινές αποφάσεις και την απαιτούμενη αυτοδέσμευση.
ΜΑΖΙ όσοι /ες μπορούμε και θέλουμε. Οι υπόλοιποι, όσοι /ες δεν βλέπουν με "καλό μάτι" αυτό το "συνονθύλευμα", ας πειστούν πρώτα μέσα από τη δράση μας για τις προθέσεις, τους στόχους και την αποτελεσματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ και όταν πειστούν εδώ είμαστε!
Τα κεκτημένα μας, όμως, δεν θα τα απεμπολήσουμε προς όφελος μιας γενικής ενότητας, μακριά από αρχές, θέσεις και δράση. Ούτε στην Αγία Παρασκευή, ούτε Πανελλαδικά.
Προτείνω να κάνουμε μια μεγάλη, ανοιχτή συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ της Αγίας Παρασκευής, πιθανόν στην Πλατεία την ερχόμενη Δευτέρα 15/6 ή την Παρασκευή 19/6, για να μιλήσει και να ακούσει ο κόσμος μας τη φωνή μας, για να δούμε πραγματικά τι μπορούμε να κάνουμε από δω και πέρα.
Μέχρι τότε, αυτός ο ιστοχώρος μπορεί να εκφράσει (για ζύμωση) απόψεις, κρίσεις, θέσεις-αντιθέσεις, προτάσεις κλπ, όπως πάντα κάνει.
Ξεκινάμε!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ Τ'ΑΦΗΣΑΜΕ!
ΓΕΡΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ, ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ.

Η θεωρία του ψηφοφόρου τιμωρού

(και οι συνυποδηλώσεις της)

Τα δύο συνθήματα του ΠΑΣΟΚ «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» είναι αυτά που μονοπώλησαν σχεδόν το ενδιαφέρον των σχολιαστών αυτών των ευρωεκλογών, αλλά και των κομματικών του αντιπάλων. Και το μεν «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ήταν και είναι σύνθημα της αριστεράς, τo δε «βουλιάζουμε ή αλλάζουμε» είναι ένα ευφυολόγημα που ταιριάζει απόλυτα με την πασοκική αοριστολογία. . Αυτά ωστόσο που ελάχιστα τράβηξαν την προσοχή όχι μόνο των ΜΜΕ αλλά και τη δική μας, με ενοχλεί σφόδρα είναι τα συνθήματα του τύπου «σου είπαν ψέματα / τιμώρησέ τους» και «φόβησέ τους» που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ αλλά δυστυχώς και άλλοι, ακόμα και εντός του ΣΥΡΙΖΑ (τα κουκουέδικα επιχειρήματα αποτελούν μια παράδοση με βαθιές ρίζες μέσα στην αριστερά…)
Τα συνθήματα αυτά θυμίζουν την απατημένη σύζυγο που κάνει τα ίδια με το μοιχό σύζυγο όχι γιατί το πιστεύει, όχι γιατί το αισθάνεται, αλλά για να τον «τιμωρήσει»!!!
Η Αλέκα λοιπόν, κλείνει το μάτι στους δεξιούς και τους πασόκους, τους λέει, «σας εξαπάτησαν! Ελάτε μαζί μας, όχι για να κάνουμε σχέση, αλλά για να τους τιμωρήσετε»!!! Γιατί, τελικά, τι σημαίνει τιμωρία και γιατί τιμωρούμε κάποιον; Νομίζω ότι είναι προφανές ότι τιμωρούμε αυτόν που θέλουμε να διορθώσουμε, να συνετίσουμε, κλπ.
Εξ άλλου, σύμφωνα με κάποιες δοξασίες περί συζυγικής πίστης, οι «παρασπονδίες» που γίνονται με το σκοπό της «τιμωρίας» δεν μετράνε ως απιστίες, αφού γίνονται με καλό σκοπό… Οι ψηφοφόροι λοιπόν της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ που καλούνται να ψηφίσουν ΚΚΕ μπορούν να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους: δεν θα …αμαρτήσουν, αφού μπορούν να ψηφίσουν το κόμμα της Αλέκας διατηρώντας την ιδεολογική και πολιτική τους τοποθέτηση, από την οποία παρεξέκλιναν άλλοι: αυτοί που τους πρόδωσαν και τους εξαπάτησαν. Η κίνηση αυτή, όπως και κάθε τιμωρία, όπως θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια, θα έχει αποτέλεσμα: κατ’ αρχήν την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, αλλά (μιας και κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική ιδέα για τους ψηφοφόρους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και τη «διόρθωση» της πορείας των δύο μεγάλωνα κομμάτων που θα πάρουν το «μήνυμα». Αν λοιπόν ο συντηρητικός ψηφοφόρος κάνει σήμερα μια εφήμερη «απιστία» στο κόμμα του, μπορεί να την κάνει για να «σώσει τη σχέση του». Με μια φλωράκεια διατύπωση, θα λέγαμε «ο που αγαπάει παιδεύει».
Το πρόβλημα με αυτή την εκλογική τακτική δεν είναι μόνο το προφανές ότι δεν αλλάζει συνειδήσεις, αφού καταφεύγει στην ήσσονα προσπάθεια προσέλκυσης της ψήφου και μόνον ως μορφής διαμαρτυρίας. Η τακτική αυτή είναι και εκλογικά ατελέσφορη ακριβώς γιατί παραιτείται από τον αγώνα για την προβολή ενός άλλου αξιακού κόσμου (της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συναδέλφωσης,…) και αρκείται στη μίζερη επισήμανση των μικρών ή μεγαλύτερων αποστάσεων μεταξύ των επαγγελιών και των πεπραγμένων της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.
Η αριστερά που συνοψίζει την εκλογική της μάχη στο σύνθημα «σου είπαν ψέματα, τιμώρησέ τους» τελικά παραιτείται από το καθήκον να συλλάβει και να ασκήσει κριτική στην (αντιφατική) ενότητα του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πράξης των κομμάτων εξουσίας, την ενότητα εκείνη χάρη στην οποία τα δύο κόμματα εξουσίας ηγεμονεύουν στην πολιτική σκηνή επί 37 συνεχόμενα έτη.

H κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ

ΤΡΙΤΗ 2/6 - 19.30 - ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ

Την Τρίτη 2 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Αθήνα, με ομιλητή τον Πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα.

Θα χαιρετίσουν οι Δημήτρης Παπαδημούλης και Γιάννης Θεωνάς.Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στην πλ. Κοτζιά, στις 7.30 μ.μ.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ Αγ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Η Πολιτική Συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ της Αγίας Παρασκευής για τις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ θα γίνει την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 Μάη στις 20:00 στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ της Αγ. Παρασκευής.

Ομιλητές θα είναι ο Κ. Ήσυχος και η Αγγ. Σαπουνά.

Πριν την έναρξη της εκδήλωσης θα συμπληρωθούν οι κατάλογοι των εκλογικών αντιπροσώπων για τα εκλογικά τμήματα.

Στείλτε προτάσεις και ιδέες για την οργάνωση και το περιεχόμενο της εκδήλωσης!!!