Τη φτηνή πατάτα, οι οππορτουνιστές την τρώνε (αναδημοσίευση από το μπλογκ της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ)

ΟΙ ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΙ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε., ΟΙ ΦΤΗΝΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ ΚΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ.

Posted Μαρτίου 3, 2012 by dimitrisdaskalos in ρατσισμός, τρόικα, φασισμός, Αναδημοσιεύσεις, Εργατικά, Νέα,Οικονομία, Πολιτική, απόψεις, λαϊκή συνέλευση. Με επισήμανση:πατάτες, Κ.Κ.Ε, Παπαρήγα, μεσάζοντες. Γράψτε ένα σχόλιο | Επεξεργασία

Αδυνατώ να αντικρούσω με ψυχραιμία τα επιχειρήματα της ηγετικής ομάδας του Περισσού για τα λαϊκά κινήματα που παλεύουν μέσα από πρωτόβουλες κι αλληλέγγυες μορφές αγώνα να κρατηθούμε όρθιοι για να αντιμετωπίσουμε τον νεοφιλελεύθερο ολετήρα που εδώ και δυο χρόνια σαρώνει τα πάντα…
Τελικά, ό,τι δεν έχει τη στάμπα του Κ.Κ.Ε, ό,τι αναδεικνύει τη δύναμη που έχει ο λαός στα χέρια του χωρίς ινστρούχτορες και καθοδηγητές, ό,τι δίνει αυτοπεποίθηση στο λαό για να κάνει δική του υπόθεση την έξοδο από την κρίση και τη διέξοδο σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΠΑΤΗ, ΚΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Εντάξει σύντροφοι που μονοπωλείτε τους λαϊκούς αγώνες, ας εξαθλιωθούμε άπαντες μπας και μας φωτίσει η πείνα μας και γίνουμε κομμουνιστές. Κι αν, βέβαια, μας προλάβει ο θάνατος από την πείνα, δε βαριέσαι… Στη Δευτέρα Παρουσία θα έχουμε σίγουρη θέση σε κάποια κομμουνιστική ντάτσα (δηλ. εξοχική κατοικία) και θα κοπανάμε τις βότκες μας με την Αλέκα, το Μαϊλη κι άλλους εξέχοντες σκαντζόχοιρους του Μαρξισμού- Λενινισμού-Σταλινισμού…
Δεν γνωρίζουν, άραγε, πως το λούμπεν (εξαθλιωμένο) προλεταριάτο αποτελεί την πιο καλή πελατεία των φασιστικών μορφωμάτων που έχουν πάρει τα πάνω τους στη χώρα μας; Επειδή όμως και ιστορία μελετούν και συγγράφουν, και είναι βαθείς γνώστες των “ψαρότοπων” του φασισμού και του ολοκληρωτισμού, κάτι άλλο συμβαίνει: Το μαγαζάκι να κρατήσουμε, έστω και μικρό, κι άσε το λαό να τον φάει η μαρμάγκα. Μέχρι να συνειδητοποιηθούν οι μάζες και να γεμίσει η Ελλάδα κομμουνιστές δι’ επιφοιτήσεως, το Κ.Κ.Ε. θα κάθεται σαν το σκαντζόχοιρο με προτεταμένα τα αγκάθια μη τυχόν και κολλήσει καμιά οππορτουνιστική ή αριστερίστικη ασθένεια.
Αλέκα, κάποτε ο Γιωργάκης έλεγε πως μπορεί τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ να τους πάρει ο λαός με τις πέτρες! Αναρωτήθηκες ποτέ μήπως εσένα και τους λοιπούς επιβήτορες του Κ.Κ.Ε σας πάρει ο λαός με τις πατάτες και τότε ούτε οι μεσάζοντες ούτε τα ΚΝΑΤ θα μπορέσουν να σας προστατέψουν;
ένας ιδανικός και πένης εραστής της φτηνής πατάτας

Ακολουθεί αυτούσια η συνταγή για πατατοσαλάτα της Αλέκας:
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για τις φθηνές πατάτες
02/03/12
Με πρωταγωνιστές τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών και την ενθάρρυνση της συγκυβέρνησης εξελίσσεται μία νέα ανήθικη εκστρατεία προπαγάνδας για την εξαπάτηση του λαού με τον κωδικό «κίνημα της πατάτας». Παίζουν και αξιοποιούν τον πόνο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που καθημερινά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.
Το λεγόμενο κίνημα της φθηνής πατάτας που προβάλλεται ως λύση ή ανακούφιση είναι σαν αυτά τα κόλπα που χρησιμοποιούν τα Super Market στο παιχνίδι των προσφορών. Είναι η συνέχεια του άθλιου κυβερνητικού εμπαιγμού ότι η ακρίβεια θα χτυπηθεί με τα «παρατηρητήρια τιμών» και τη διαφάνεια ή με τις επιτροπές ανταγωνισμού.

Η ακρίβεια που πνίγει τη λαϊκή οικογένεια οφείλεται πρώτα και κύρια στην κατακρεούργηση των μισθών, στην ανεργία, στα εξοντωτικά χαράτσια και τη βαριά έμμεση και άμεση φορολογία. Οφείλεται στα μονοπώλια και τα καρτέλ που δεσπόζουν σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Η αισχρή ληστεία που κάνουν στη λαϊκή οικογένεια μαζί, κυβέρνηση μέσω φόρων και μονοπώλια εισαγωγής και επεξεργασίας του πετρελαίου, επαναλαμβάνεται στον ένα ή τον άλλο βαθμό σε όλους τους τομείς.

Η αλήθεια είναι ότι τα μονοπώλια όσο θα υπάρχουν θα επιβάλλουν ληστρικές τιμές και θα καθορίζουν την ποιότητα των τροφίμων, των αγροτικών προϊόντων, των φαρμάκων, της ενέργειας, και όλων όσα είναι απαραίτητα για τη διαβίωση της λαϊκής οικογένειας. Ακόμα και εκεί που βγάζουν τις επιχειρήσεις που λειτουργούν ως μεσάζοντες, το όφελος είναι γι αυτούς και όχι για το λαό που καταναλώνει.

Ο στόχος προβολής του «κινήματος της φθηνής πατάτας» είναι ίδιος με εκείνον της προβολής του λεγόμενου κινήματος των πλατειών. Αποπροσανατολισμός των μικρών φτωχών αγροτών παραγωγών, απομάκρυνσή τους από το αγροτικό κίνημα με προσανατολισμό ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ. Να μη συνειδητοποιήσουν και αγωνιστούν ενάντια στους πραγματικούς υπεύθυνους για το ξεκλήρισμά τους, τα μονοπώλια, τις μεγάλες βιομηχανίες και τις αλυσίδες Super Market που εμπορεύονται τα προϊόντα τους, ελέγχουν τις εισαγωγές. Αυτά τα μονοπώλια αξιοποιούν τα όπλα που τους παρέχει η ΕΕ με την ΚΑΠ σε βάρος και της φτωχής αγροτιάς και των εργαζομένων – καταναλωτών.

Αυτή η κατάσταση αναδεικνύει την ανάγκη άλλου δρόμου ανάπτυξης. Η χώρα έχει όλες τις προϋποθέσεις να καλύψει με επάρκεια, ασφάλεια και φθηνά, τις διατροφικές ανάγκες του λαού σε αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα καθώς και τις ανάγκες της βιομηχανίας. Ότι αυτό δεν γίνεται καταδεικνύει πόσο είναι ώριμη και επιτακτική ανάγκη να υπάρξει κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός. Αυτό απαιτεί να γίνουν κοινωνική λαϊκή περιουσία όλες οι επιχειρήσεις, ο φυσικός και ορυκτός πλούτος και να δημιουργηθούν παραγωγικοί συνεταιρισμοί της μικρής και μεσαίας αγροτιάς. Το μεγαλοεμπόριο και οι εισαγωγές να είναι αποκλειστική υπόθεση του κράτους. Αυτό σημαίνει αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία. Η συσπείρωση με το ΚΚΕ είναι μονόδρομος για να γίνει ο λαός κυρίαρχος στον τόπο του και να απολαμβάνει τον πλούτο που ο ίδιος παράγει.

Οι δέκα άξονες του ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση της Αριστεράς (ΑΝΑΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ ΑΠΟ ΒΗΜΑ, TVXS)

Δέκα κεντρικούς προγραμματικούς άξονες προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για μια αριστερή ριζοσπαστική πολιτική, την οποία θα μπορούσε να εφαρμόσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, «στηριγμένη σε ένα ενωτικό, αγωνιστικό, μαχητικό μαζικό κίνημα». Σύμφωνα με το τελικό κείμενο απόφασης της πρόσφατης Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ (18-19.2.2012), το οποίο παρουσιάζει Tο Βήμα, η πρόταση αφορά την περίοδο μέχρι τις εκλογές, τις ίδιες τις εκλογές, αλλά και τη μετεκλογική περίοδο. 

Οι δέκα άξονες 

Στην κατεύθυνση αυτή, οι κύριοι άξονες της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι εξής: 

1. Απεμπλοκή από το μνημόνιο. Η τρόικα «πρέπει να απομακρυνθεί από τη χώρα». Ένας νέος συνασπισμός εξουσίας με ισχυρή λαϊκή εντολή θα καταγγείλει το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, θα καταργήσει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που απορρέουν από αυτά, καθώς και τις δανειακές συμβάσεις και τις δεσμεύσεις τους. 

2. Ανατροπή της νέας δανειακής σύμβασης και των μέτρων που τη συνοδεύουν. 

3. Ανατροπή της λιτότητας/ αναδιανομή του πλούτου / εξεύρεση νέων πόρων. Περιλαμβάνονται μέτρα όπως: φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, κατάργηση των προκλητικών φοροαπαλλαγών, δήμευση περιουσίας σε περιπτώσεις διαφθοράς, ειδική εισφορά στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές, άρση του τραπεζικού και εμπορικού απορρήτου, διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας, κρατικοποίηση της μεγάλης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας, διεκδίκηση του γερμανικού κατοχικού δανείου, των επανορθώσεων και αποζημιώσεων για τα θύματα της κατοχής. 

Ως κύρια άμεσα μέτρα επιβίωσης του λαού αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: αύξηση μισθών και συντάξεων, κατάργηση όλης της αντεργατικής νομοθεσίας των τελευταίων χρόνων, κατάργηση των άτυπων, μερικών και ελαστικών σχέσεων εργασίας, μείωση των έμμεσων φόρων, κατάργηση των χαρατσιών, μείωση της φορολόγησης των χαμηλών εισοδημάτων. Κατάργηση του Φ.Π.Α. στα είδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, κατάργηση του άρθρου 99 του Πτωχευτικού Κώδικα. Δέσμευση υπέρ των εργαζομένων της προσωπικής περιουσίας εργοδοτών που δεν καταβάλλουν τους μισθούς. 

4. «Προτεραιότητα για την Αριστερά είναι η κοινωνία και οι ανάγκες της». Η κρίση χρέους, σημειώνεται, χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης χάριν των συμφερόντων του κεφαλαίου. 

5. Προτάσσεται η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς μνημόνια λιτότητας. Σε αυτή την κατεύθυνση, «πρέπει να αξιοποιηθούν όλα τα όπλα επιθετικής αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, τα οποία δίνουν χρόνο για να εξελιχθεί ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης της οικονομίας της χώρας». Στη θέση «της αδιέξοδης και καταστροφικής διαδικασίας του PSI», αντιπροτείνεται αναστολή πληρωμών προς τους πιστωτές για εύλογο χρονικό διάστημα. 

6. Δημόσιο χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό κοινωνικό-δημοκρατικό έλεγχο. Εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση των τραπεζών. 

7. Μέτρα για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας και για ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, στη βάση των αναγκών της κοινωνίας και της προστασίας του περιβάλλοντος 

8. Υπεράσπιση δημόσιων αγαθών Υγείας – Παιδείας – Κοινωνικής Ασφάλισης. 

9. Υπεράσπιση της δημοκρατίας (εισαγωγή μορφών άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας και κοινωνικού ελέγχου, η διεκδίκηση νομιμοποίησης και ίσων δικαιωμάτων για τους μετανάστες και τις μετανάστριες, η απλή αναλογική, η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος) 

10. Λαϊκή κυριαρχία, ανεξαρτησία. Ριζικός αναπροσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής, απεγκλωβισμός από το ΝΑΤΟ και «τον επικίνδυνο άξονα στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ». Υιοθέτηση μιας νέας, πολυδιάστατης και ενεργητικής, εξωτερικής πολιτικής με στόχο την ειρήνη, τη σταθερότητα και τη συνεργασία των λαών.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟ 7/3, 7μμ.

ΤΕΤΑΡΤΗ 7/3 7μ.μ. στο 3ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ
Δερβενακίων & Σ. Καράγιωργα (απέναντι από την εκκλησία Αγ. Δημητρίου).

Εξάντας-Υπέροχη μακροοικονομία.

"Arizona dream" - Iggy Pop & Goran Bregović

ΠΕΜΠΤΗ 23/2 , 7μ.μ. στο ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ - Ανοιχτή Συζήτηση ΣΥΡΙΖΑ

Θα ήταν τιμή μας να παρευρεθείτε και να συμμετέχετε στην επίκαιρη συζήτηση που διοργανώνουμε  ο ΣΥΡΙΖΑ Αγ. Παρασκευής την

Πέμπτη 23/2 στις 7μμ 

στο Δημαρχείο Αγ. Παρασκευής

( οδός  Μεσογείων 415-17  &  Υψηλάντου, είσοδος από  Υψηλάντου )

Α ν ο ι κ τ ή    Σ υ ζ ή τ η σ η :

ΔΕΚΑ   ΑΞΟΝΕΣ  -  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

·  για  τη  Συνεργασία  την  Ενότητα Δράσης,

·  για την Ανατροπή της συγκυβέρνησης της Τρόϊκας,

·  για μια Εναλλακτική Κυβερνητική Πρόταση  διεξόδου από την κρίση

Μανιφέστο συμπαράστασης στον ελληνικό λαό από Γάλλους διανοούμενους: Στην Ελλάδα διακυβεύεται η τύχη των ευρωπαϊκών λαών (από την ΑΥΓΗ)

• Aρχική
• ΔΙΕΘΝΗ
• ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
• Μανιφέστο συμπαράστασης στον ελληνικό λαό από Γάλλους διανοούμενους: Στην Ελλάδα διακυβεύεται η τύχη των ευρωπαϊκών λαών

Μανιφέστο συμπαράστασης στον ελληνικό λαό από Γάλλους διανοούμενους: Στην Ελλάδα διακυβεύεται η τύχη των ευρωπαϊκών λαών

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 23/02/2012

Τη στιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι και πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλλουν αρκετές προσπάθειες», επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις.
Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οι οικονομολόγοι που είναι άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ' αυτού. Το ζητούμενο είναι να κερδηθεί χρόνος προκειμένου να σωθούν οι πιστωτές, ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη χρεωκοπία. Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν να έχουν μια εργασία καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης.
Προκειμένου όμως αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει τον στόχο της χρειάζεται να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Με διαταγή των σωτήρων, βλέπουμε λοιπόν να εγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών που περιφρονούν τη λαϊκή κυριαρχία. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα, στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους «αντιπροσώπους του λαού» να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, το οποίο προσφεύγει, μεταξύ άλλων, και σε ένα διευρυμένο κατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, από τη στιγμή που οι βουλευτές επικύρωσαν τη διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που είχαν λάβει σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), μια εξουσία στερούμενη δημοκρατικής νομιμότητας υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια. (...)

Ταξικός πόλεμος εναντίον όλης της κοινωνίας
Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα είχαν ως μοναδικό αποτέλεσμα την εμβάθυνση του ελληνικού εθνικού χρέους, το οποίο, με τη βοήθεια των σωτήρων που δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια, έχει κυριολεκτικά εκτοξευθεί στα ύψη προσεγγίζοντας το 170% ενός ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε ελεύθερη πτώση, ενώ το 2009 δεν αντιπροσώπευε παρά το 120%. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι αυτός ο εσμός σχεδίων σωτηρίας -τα οποία παρουσιάζονται κάθε φορά ως «τελικά»- δεν στόχευε παρά στο να εξασθενίσει ολοένα και περισσότερο τη θέση της Ελλάδας, ούτως ώστε, στερούμενη κάθε δυνατότητας να προτείνει από μόνη της τους όρους μιας ανασυγκρότησης, να εξαναγκαστεί να εκχωρήσει τα πάντα στους πιστωτές της υπό τον εκβιασμό «καταστροφή ή λιτότητα». Η τεχνητή και καταναγκαστική επιδείνωση του προβλήματος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου για την άλωση μιας κοινωνίας στο σύνολό της.
Σκόπιμα χρησιμοποιούμε εδώ όρους που ανήκουν στη στρατιωτική ορολογία: πρόκειται σαφώς για πόλεμο που διεξάγεται με τα μέσα της οικονομίας, της πολιτικής και του δικαίου, πόλεμο ταξικό εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας. Και τα λάφυρα που η χρηματοπιστωτική τάξη υπολογίζει να αποσπάσει από «τον εχθρό» είναι τα κοινωνικά κεκτημένα και τα δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά αυτό που διακυβεύεται σε τελική ανάλυση είναι η δυνατότητα για μια ανθρώπινη ζωή. Και η ζωή εκείνων που δεν παράγουν ή δεν καταναλώνουν αρκετά σε σύγκριση με τις στρατηγικές μεγιστοποίησης του κέρδους δεν πρέπει να διατηρηθεί.
Έτσι, η αδυναμία μιας χώρας πιασμένης στη μέγκενη της χωρίς όρια κερδοσκοπίας και των καταστροφικών σχεδίων σωτηρίας, γίνεται η μυστική πόρτα από την οποία εισβάλλει βίαια ένα μοντέλο κοινωνίας σύμφωνο προς τις απαιτήσεις του νεο-φιλελεύθερου φονταμενταλισμού. Μοντέλο που προορίζεται για ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα, και γι' αυτό η υπεράσπιση του ελληνικού λαού δεν είναι συρρικνώσιμη σε μια χειρονομία αλληλεγγύης ή αφηρημένης ανθρωπιάς: διακυβεύεται το μέλλον της δημοκρατίας και η τύχη των ευρωπαϊκών λαών. Παντού η «επιτακτική αναγκαιότητα» μιας «οδυνηρής, αλλά σωτήριας» λιτότητας θα μας παρουσιαστεί ως το μέσον για να αποφύγουμε τη μοίρα της Ελλάδας, ενώ οδηγεί κατευθείαν σε αυτήν.
Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην καταστροφή και των τελευταίων νησίδων της δημοκρατίας, καλούμε τους συμπολίτες μας, τους Γάλλους και Ευρωπαίους φίλους μας να εκφρασθούν σθεναρά. Δεν πρέπει να αφήσουμε το μονοπώλιο του λόγου στους ειδήμονες και στους πολιτικάντηδες. Το γεγονός ότι το αίτημα κυρίως των Γερμανών και των Γάλλων ιθυνόντων είναι η απαγόρευση πλέον των εκλογών στην Ελλάδα μπορεί να μάς αφήνει άραγε αδιάφορους; Ο στιγματισμός και η συστηματική δυσφήμηση ενός λαού δεν θα άξιζε άραγε απάντηση; Είναι δυνατόν να μην υψώσουμε την φωνή μας ενάντια στη θεσμική δολοφονία του ελληνικού λαού; Και μπορούμε άραγε να σιωπούμε μπροστά στην καταναγκαστική εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θέτει εκτός νόμου ακόμη και την ίδια την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης;

Να αναχαιτίσουμε τη ρητορική του φόβου
Βρισκόμαστε σε σημείο μη επιστροφής. Είναι επείγον να δώσουμε τη μάχη των αριθμών και τον πόλεμο των λέξεων για να αναχαιτίσουμε την ακραιο-φιλελεύθερη ρητορική του φόβου και της παραπληροφόρησης. Είναι επείγον να αποδομήσουμε τα μαθήματα ηθικής που συσκοτίζουν την πραγματική διαδικασία που εκτυλίσσεται μέσα στην κοινωνία. Είναι κάτι περισσότερο από επείγον να απομυθοποιήσουμε τη ρατσιστική εμμονή περί ελληνικής «ιδιαιτερότητας», που φιλοδοξεί να αναγάγει τον υποτιθέμενο εθνικό χαρακτήρα ενός λαού (τεμπελιά ή κατά βούληση πονηριά) σε πρωταρχική αιτία μιας κρίσης η οποία στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια. Αυτό που μετρά σήμερα δεν είναι οι ιδιαιτερότητες, πραγματικές ή φαντασιακές, αλλά τα κοινά: η τύχη ενός λαού που θα επηρεάσει και τους άλλους.
Πολλές τεχνικές λύσεις έχουν προταθεί για να βγούμε από το δίλημμα «ή καταστροφή της κοινωνίας ή πτώχευση» (πράγμα που σημαίνει, το βλέπουμε σήμερα: "και καταστροφή και πτώχευση"). Όλες οι λύσεις πρέπει να εξεταστούν σαν στοιχεία στοχασμού προκειμένου να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη. Αλλά κατ’ αρχάς πρέπει να καταγγείλουμε το έγκλημα, να αναδείξουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός, εξ αιτίας των «σχεδίων βοήθειας» τα οποία έχουν συλληφθεί από και για τους κερδοσκόπους και τους πιστωτές. Τη στιγμή που ένα κίνημα υποστήριξης υφαίνεται σε όλο τον κόσμο, όπου τα δίκτυα Ίντερνετ βουίζουν από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, οι Γάλλοι διανοούμενοι θα ήταν άραγε οι τελευταίοι που θα ύψωναν τη φωνή τους υπέρ της Ελλάδας; Χωρίς να περιμένουμε περισσότερο, ας πολλαπλασιάσουμε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις στα μέσα, τις συζητήσεις, τις εκκλήσεις, τις διαδηλώσεις. Γιατί κάθε πρωτοβουλία είναι καλοδεχούμενη, κάθε πρωτοβουλία είναι επείγουσα. Σε ό,τι μας αφορά, ιδού τι προτείνουμε: να προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών για την αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό που αντιστέκεται. Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι; Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι;
Βίκη ΣΚΟΥΜΠΗ, αρχισυντάκτρια του περιοδικού αλήthεια, Αθήνα. Michel SURYA, διευθυντής του περιοδικού Lignes, Παρίσι. Δημήτρης Βεργέτης, διευθυντής του περιοδικού αλήthεια.
Και Daniel ALVARO, Alain BADIOU, Jean-Christophe BAILLY, Etienne BALIBAR,Fernanda BERNARDO, Barbara CASSIN, Bruno CLEMENT, Danièle COHEN-LEVINAS, Yannick COURTEL, Claire DENIS, Georges DIDI-HUBERMANN, Roberto ESPOSITO, Francesca ISIDORI, Pierre-Philippe JANDIN, Jèrôme LEBRE, Jean-Clet MARTIN,Jean-Luc NANCY, Jacques RANCIERE, Judith REVEL, Elisabeth RIGAL, Jacob ROGOZINSKI, Avital RONELLU, go SANTIAGO, Beppe SEBASTE, Michele SINAPI, Enzo TRAVERSO

* Το κείμενο μεταφράστηκε από τον ιστοχώρο Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ