Το αξιοθρήνητο μικροπολιτικό σόου της Ν.Δ.

Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε στο Ευρωκοινοβούλιο για την ανάγκη ενός προοδευτικού μετώπου στην Ευρώπη, που θα κόψει τον δρόμο στον νεοφιλελευθερισμό και την Ακροδεξιά. Παρουσίασε επίσης διεξοδικά τον αγώνα που έκανε τα τελευταία τρία χρόνια η χώρα για να απαλλαγεί από τα Μνημόνια και την επιτροπεία.
Η Νέα Δημοκρατία χαρακτήρισε την ομιλία του πρωθυπουργού “διχαστική”. Για την αξιωματική αντιπολίτευση “διχαστικό” είναι οτιδήποτε δεν περιλαμβάνεται στην ατζέντα της. “Ενωτική” είναι μόνο η εμφυλιοπολεμική ρητορική του Γεωργιάδη και του Βορίδη, η πολιτική κακομοιριά των δελτίων Τύπου της Πειραιώς, η ακατάσχετη σπέκουλα με τα 200 δισ. (τελευταία έχουν ξανακατέβει στα 100), η καπηλεία της καταστροφής στο Μάτι, η ακροδεξιά δημαγωγία στο «Μακεδονικό».
Στο πλαίσιο αυτό οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. δεν κατάφεραν να βρουν έναν αξιοπρεπή τρόπο να διατυπώσουν, μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, τις δικές τους απόψεις απέναντι σε αυτά που είπε ο Τσίπρας.
Επέλεξαν το αξιοθρήνητο μικροπολιτικό σόου σαν να βρίσκονταν στις πρωινές εκπομπές του ΣΚΑΪ, προφανώς γιατί είναι το μόνο που ξέρουν να κάνουν.
Και “έστησαν”, απέναντι στον Αλ. Τσίπρα, τον αντιπρόεδρο της ευρωομάδας τους, ο οποίος, πέρα από ειρωνείες, το γνωστό παραμύθι με τα 100 δισ. και λίγη θεωρία των δύο άκρων, κατήγγειλε και την ελληνική Αριστερά για νεποτισμό. Τόσο αξιόπιστα τον είχαν προετοιμάσει. Πήρε φυσικά τις απαντήσεις που έπρεπε.
Σε αντίθεση με την υπόλοιπη χώρα, η Νέα Δημοκρατία αρνείται να επανέλθει στην κανονικότητα. Αντιπολιτεύεται με όρους του 2016. Αναζητά βοήθεια απ' έξω για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση.
Και όσο νιώθει ότι χάνει την πολιτική ουσία, τόσο ανεβάζει τους τόνους στη δημαγωγία. Κατάντια.

Αλ. Τσίπρας: Ευρύτερη συμμαχία δυνάμεων στην Ευρώπη για να ανασχεθεί το ρεύμα ανόδου της Ακροδεξιάς

Ο πρωθυπουργός εξέφρασε στην συνέντευξη τύπου στην 83η ΔΕΘ την ανησυχία του για το ρεύμα ανόδου της Ακροδεξιάς και τάχθηκε υπέρ της ευρύτερης δυνατής συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων για να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα σε αυτό το ρεύμα.

«Η Ευρώπη σήμερα, δυστυχώς, κάτω από την πίεση της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης και από την πίεση λαϊκιστικών δυνάμεων, παίρνει μια στροφή δεξιά και αντιευρωπαϊκή. Όχι απλά δεξιά. Ακραία δεξιά και αντιευρωπαϊκή. Και διαμορφώνονται αδρά-αδρά, δύο στρατόπεδα. Το ένα είναι το στρατόπεδο που αμφισβητεί βασικές αξίες του ευρωπαϊκού ιδεώδους, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της δημοκρατίας και της πολυπολιτισμικότητας. Και από την άλλη πλευρά, βεβαίως, ένα στρατόπεδο δυνάμεων με διαφορετική ιδεολογική αφετηρία που υπερασπίζεται αυτές τις αξίες. Και άρα, αυτό μας οδηγεί στην σκέψη, ότι θα πρέπει το επόμενο διάστημα στην Ευρώπη να εντείνουμε τις διεργασίες για την συνεργασία. Την ευρύτερη δυνατή συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων για να δημιουργήσουμε ένα ανάχωμα σε αυτό το ρεύμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την ευρωπαϊκή Αριστερά, την παραδοσιακή Αριστερά, την ριζοσπαστική Αριστερά που υπερασπίζεται αυτές τις αξίες. Και το τελευταίο διάστημα έχει έρθει σε συνεργασία στην Ευρώπη και με δυνάμεις που έχουμε διαφορές όσον αφορά, αν θέλετε, την οικονομική πολιτική ή ζητήματα που έχουν να κάνουν με το πόσο πιο βαθιές πρέπει να είναι οι τομές και οι μεταρρυθμίσεις στήριξης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αλλά, είμαστε αναγκασμένοι αυτές τις συνεργασίες να τις εμβαθύνουμε το επόμενο διάστημα ακριβώς διότι, ναι. Η απάντησή μου είναι ότι με ανησυχεί αυτή η εξέλιξη. Μας ανησυχεί αυτή η εξέλιξη.

Βλέπουμε σε χώρες που παίζουν καθοριστικό ρόλο να έχουμε μορφώματα της ακροδεξιάς που παίρνουν πολύ μεγάλα ποσοστά. Στη Γαλλία η Λεπέν, στην Ιταλία ο Σαλβίνι και η Λέγκα του Βορρά, στη Γερμανία το AFD και βεβαίως βλέπουμε και μία λαθεμένη, ακατανόητα λαθεμένη, κατά την άποψή μου, φοβική στάση των κομμάτων της Χριστιανοδημοκρατίας, τα οποία ακριβώς υπό τον φόβο ότι οι δυνάμεις της ακραίας Δεξιάς τους παίρνουν ποσοστά, κάνουν στροφή προς την δική τους ατζέντα. Όπου αυτό έχει καταγραφεί, το αποτέλεσμα δεν ήταν να ανασχεθεί η άνοδος των κομμάτων της ακραίας Δεξιάς, αλλά να συρρικνωθούν κι άλλο το κόμματά αυτά. Και να δοθεί έδαφος, νερό στο μύλο, των κομμάτων της ακροδεξιάς. Αυτή είναι η δική μου εκτίμηση. Θεωρώ λάθος, αν λέω, η καγκελάριος Μέρκελ κάνει την επιλογή να υποχωρήσει από θέσεις αρχών που κράτησε και της έχω δώσει τα εύσημα διότι κράτησε το προηγούμενο διάστημα. Θεωρώ ότι θα είναι πολύ επιζήμιο για το μέλλον της Ευρώπης, αν αυτό συμβεί. Θέλω να επισημάνω, ότι τούτη την ώρα, παρά το γεγονός ότι είμαστε σε αντίπαλα ιδεολογικά, αν θέλετε, στρατόπεδα, διαβλέπω την ανάγκη να υπάρξει μια ευρύτερη συμμαχία δυνάμεων στην Ευρώπη για να ανασχεθεί το ρεύμα ανόδου της Ακροδεξιάς», ανέφερε ο πρωθυπουργός.

Τα «μέτωπα» είναι ήδη εδώ... (avgi.gr)

Εν όψει των τριών εκλογικών αναμετρήσεων του 2019 κάποιοι πασχίζουν, τον τελευταίο καιρό, να στήσουν ισχυρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Κάποιοι άλλοι επιχειρούν να συγκροτήσουν ισχυρό αντι-δεξιό μέτωπο. Εδώ που τα λέμε πάντως, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια από καμιά πλευρά. Καθώς και τα δύο μέτωπα είναι κιόλας εδώ. Υπάρχουν ήδη, λειτουργούν και εξελίσσονται. Το ερώτημα και το στοίχημα, το και εκλογικό εντέλει στοίχημα, είναι ποιο από τα δύο θα επικρατήσει...

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ
Ναι λοιπόν και τα δύο μέτωπα, και το αντι-ΣΥΡΙΖΑ και το αντι-δεξιό, είναι ήδη εδώ. Κορμός του πρώτου η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με παραστάτες εξέχουσες προσωπικότητες του Κέντρου. Πρόκειται για τη γραμμή που πρώτος χάραξε ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η οποία έχει πλέον κυριαρχήσει καθ’ όλη την έκταση του χώρου. Καθώς μάλιστα τελευταία, και μετά από κάποιες -ασθενείς πάντως- αμφιταλαντεύσεις, προσεχώρησε σ’ αυτήν και η Φώφη Γεννηματά. Η οποία έχει υιοθετήσει, αν και καταφανώς ανεπεξέργαστη, ατόφια και τη ρητορική Βενιζέλου περί «στρατηγικής ήττας» του ΣΥΡΙΖΑ. Και, απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, η επιλογή αυτή της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι μάλλον η οριστική...
Εννοείται ότι ισχυρός (ο πλέον ισχυρός) βραχίονας του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου είναι τα μεγάλα, τα μεγαλύτερα μέσα μαζικής ενημέρωσης της χώρας, ηλεκτρονικά και έντυπα. Αυτά κάνουν παιχνίδι, αυτά μπαίνουν μπροστά, αυτά «στήνουν» καταστάσεις, αυτά οικοδομούν επιχειρηματολογία, αυτά δίνουν γραμμή. Στ’ όνομα και για λογαριασμό των συμφερόντων των αφεντικών τους, φυσικά.
Θα πρέπει ωστόσο να διευκρινιστεί πως το περί ου ο λόγος αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο δεν αναμένεται να «σχηματοποιηθεί» με τον όποιον τρόπο. Όχι τουλάχιστον προεκλογικά ή εκλογικά. Θα περιοριστεί στο πεδίο της ταυτόσημης συνθηματολογίας, διαρκώς οξυνόμενης όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές. Με την προσδοκία, ασφαλώς, των εμπνευστών και των διαχειριστών του, ότι θα είναι τέτοιες οι εξελίξεις ώστε μετεκλογικά θα «μορφοποιηθεί», θα λάβει κυβερνητική σάρκα και οστά. Α λα παλαιά, ξέρετε...

Μέτωπο λαϊκής βάσης

Στη συγκρότηση και στη διεύρυνση ισχυρού αντι-δεξιού, αντι-νεοφιλελεύθερου, προοδευτικού μετώπου προσβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η διαφορά του από το άλλο, από το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο είναι πως δεν πρόκειται για μέτωπο, κορυφής. Το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, αν και κρατά και θα συνεχίσει να κρατά ανοιχτές τις πόρτες, δεν μπορεί να υπολογίζει βασίμως σε διακομματικές συμπορεύσεις με κάποιο από τα σχήματα του κεντρώου χώρου. Ωστόσο είναι κι αυτό ήδη εδώ. Σ’ επίπεδο βάσης. Το αντι-νεοφιλελεύθερο μέτωπο άρχισε διαμορφούμενο ήδη στις εκλογές του 2012. Για να ολοκληρωθεί σ’ εκείνες του 2015. Το στοίχημα λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά να το διατηρήσει και, ει δυνατόν, να το ενισχύσει. Εγχείρημα όχι και τόσο εύκολο βεβαίως, αντιθέτως.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε εν πολλοίς ο πρόσφατος ανασχηματισμός. Καθώς επιχειρήθηκε να εκπροσωπηθεί στο κυβερνητικό σχήμα το κοινωνικό μέτωπο που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ. Και να εκφρασθεί δι' αυτού. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται και η όλη «παρουσία» του πρωθυπουργού στη φετινή ΔΕΘ. Δεδομένου ότι στόχος του ήταν να υπερτονίσει το αντι-νεοφιλελεύθερο πρόσημο της κυβερνητικής πολιτικής της μεταμνημονιακής φάσης. Χρωματίζοντας έντονα τις χαώδεις ιδεολογικές, πολιτικές και προγραμματικές διαφορές του από το άλλο μέτωπο. Εξασφαλίζοντας έτσι την ευρεία κοινωνική συμμαχία προς την οποία προσβλέπει.
Στην σχετική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ συνηγορεί, προφανώς, και η κατεύθυνση των όλων ευρωπαϊκών συμμαχικών διεργασιών. Εκεί όπου πλέον οι Ευρωπαίοι αριστεροί, οι σοσιαλδημοκράτες και οι πράσινοι συμπορεύονται όλο και περισσότερο, σε όλο και ευρύτερο πεδίο δράσης. Με στόχο την ανατροπή των κυρίαρχων σήμερα στην Ευρώπη υπερσυντηρητικών συσχετισμών. Ε, λοιπόν και επ’ αυτού η καθ’ ημάς Κεντροαριστερά κάνει την αρνητική διαφορά. Εξακολουθεί να συμπορεύεται με τη Δεξιά. Τον μεγάλο ιστορικό αντίπαλο της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν είναι μυστικό ότι η Φώφη Γεννηματά θεωρείται, ως εκ τούτου, σχεδόν «αποσυνάγωγος» του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Το ερώτημα και το στοίχημα λοιπόν, το και εκλογικό στοίχημα, είναι ποιο από τα δύο ήδη διαμορφωμένα μέτωπα θα κυριαρχήσει. Καθώς οι αναμετρήσεις του 2019 θα είναι μετωπικές έτσι κι αλλιώς. Και καθώς τα δεδομένα των «δύο κόσμων» είναι σαφή και ξεκάθαρα, ίσως πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Έτσι ώστε ο πολίτης το μόνο που δεν μπορεί να επικαλεσθεί είναι η άγνοια...

Νέο «ράλι» για τις εξαγωγές

Αύξηση 15,6% στο α' εξάμηνο του 2018 - Με βάση τις προβλέψεις του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν αρνητικές γεωπολιτικές εξελίξεις μεγάλης έκτασης στην ευρύτερη περιοχή, οι ελληνικές εξαγωγές αναμένεται να αυξηθούν περίπου κατά 8% - 10% το 2018 

Σε “ράλι” εξελίσσεται η αυξητική πορεία των εξαγωγών για το 2018, η άνοδος των οποίων έφτασε το 15,6% για το πρώτο εξάμηνο του έτους, κάτι το οποίο αποτελεί ένα ακόμη στοιχείο για τη θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα οι εξαγωγείς αναμένουν αύξηση-ρεκόρ για φέτος.
«Σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης έχουν εισέλθει οι ελληνικές εξαγωγές, οι οποίες κόντρα στις αντιξοότητες συνέχισαν να κινούνται σε υψηλές ταχύτητες και στο πρώτο εξάμηνο του 2018» όπως σημειώνει σε ανακοίνωσή του ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων.

Σύμφωνα με την ανάλυση του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων και του Κέντρου Εξαγωγικών Ερευνών και Μελετών (ΚΕΕΜ), επί των προσωρινών στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, οι εξαγωγές, συμπεριλαμβανομένων των πετρελαιοειδών, στο διάστημα Ιανουαρίου - Ιουνίου 2018 αυξήθηκαν κατά 2,2 δισ. ευρώ ή κατά 15,6% και ανήλθαν σε 16,2 δισ. ευρώ από 14,0 δισ. ευρώ, ενώ χωρίς τα πετρελαιοειδή αυξήθηκαν στα 10,81 δισ. ευρώ από 9,58 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά 1,23 δισ. ευρώ ή κατά 12,8%.

Μείωση εμπορικού ελλείμματος
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω κινήσεων, το εμπορικό έλλειμμα μειώθηκε σημαντικά το πρώτο εξάμηνο του 2018, κατά 1,12 δισ. ευρώ ή κατά 10%, στα 10,05 δισ. ευρώ από 11,17 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2017. Χωρίς τα πετρελαιοειδή, το εμπορικό έλλειμμα μειώθηκε στα 7,88 δισ. ευρώ από 9,57 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά 1,69 δισ. ευρώ ή κατά -17,7%. Μια πολύ σημαντική εξέλιξη, καθώς βασικός στόχος της χώρας θα πρέπει να είναι ο εξορθολογισμός του εμπορικού ισοζυγίου.
Κατά το ίδιο διάστημα, οι Έλληνες εξαγωγείς ενίσχυσαν την παρουσία τους σε παραδοσιακές αγορές της Ευρώπης, οι οποίες απορροφούν το μεγαλύτερο κομμάτι των ελληνικών προϊόντων που κατευθύνονται στο εξωτερικό, ενώ διεύρυναν το αποτύπωμά τους, σε νέες και πολλά υποσχόμενες οικονομίες, εκμεταλλευόμενοι τα συγκριτικά πλεονεκτήματά τους.

Ρεκόρ για το 2018
Με βάση τις προβλέψεις του ΠΣΕ και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν αρνητικές γεωπολιτικές εξελίξεις μεγάλης έκτασης στην ευρύτερη περιοχή, οι ελληνικές εξαγωγές αναμένεται να αυξηθούν περίπου κατά 8% - 10% το 2018. Αυτό σημαίνει, κατά τον σύνδεσμο, πως οδεύουμε προς νέο ιστορικό ρεκόρ.
Οι προβλέψεις αυτές, όπως σημειώνει ο ΠΣΕ, βασίζονται στις εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ ότι ο ρυθμός ανάπτυξης για το 2018 προβλέπεται να κυμανθεί σε 2,23% στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), 2,55% στον ΟΟΣΑ και 3,82% στον Κόσμο.
Γ.Α.

Ο φρέσκος θατσερισμός του Κ. Μητσοτάκη

Είπε ο κ. Μητσοτάκης απευθυνόμενος σε παραγωγικούς φορείς της Θεσσαλονίκης: “Για το ασφαλιστικό έχω μιλήσει αναλυτικά. Συγκρατήστε τη δέσμευσή μας για μείωση των εισφορών στην κύρια ασφάλιση από το 20% στο 15%.”. Σωστά. Αυτό πρέπει να συγκρατήσουν. Γιατί οι επιπτώσεις μιας τέτοιας μείωσης στο ίδιο το ασφαλιστικό σύστημα -που σήμερα είναι βιώσιμο, ενώ αυτοί το παρέδωσαν ετοιμόρροπο μετά από 11 διαδοχικές μειώσεις στις συντάξεις- δεν πρέπει να απασχολούν τους επιχειρηματίες.
Σωστά, πώς δεν το είχαμε σκεφτεί; “Η μείωση των εισφορών αυξάνει το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων” επισήμανε ο πρόεδρος της Ν.Δ. (Το να δουλεύεις εντελώς ανασφάλιστος, το αυξάνει ακόμα περισσότερο.) Και επίσης “μειώνει το κόστος της εργασίας μιας επιχείρησης”. Αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Η ανάπτυξη θα έρθει αποσυνδέοντας τη μισθωτή εργασία από την κοινωνική ασφάλιση, λογικά και καθαρά πράγματα.
Είπε επίσης ο κ. Μητσοτάκης ότι γνωρίζει πολύ καλά “πόσο δυσβάσταχτο είναι το κόστος εργασίας για τις ελληνικές επιχειρήσεις”. Άρα προτίθεται να το μειώσει, για λόγους ανταγωνιστικότητας. Αυτή είναι η αντίληψή του για την ανάπτυξη, μετά από 8 χρόνια λιτότητας.
Γνωρίζει επίσης ότι “ο συνδυασμός υψηλών εισφορών και υψηλής φορολογίας οδηγεί τελικά πολλά άξια νέα παιδιά στο εξωτερικό”. Ενώ το χαμηλό κόστος εργασίας, χωρίς κοινωνική ασφάλιση, θα τα κρατήσει στην Ελλάδα. Έτσι πιστεύει ο Κ. Μητσοτάκης.
Όσα προωθούνται από την κυβέρνηση για τη στήριξη της εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης, των πιο αδύναμων, βρίσκονται ευθέως στο στόχαστρο του Κ. Μητσοτάκη. Και όσο περισσότερο προσπαθεί να κρυφτεί ο πρόεδρος της Ν.Δ., πίσω από αοριστίες και γενικολογίες, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται.

Οι «φρέσκιες ιδέες» του Κ. Μητσοτάκη για το ασφαλιστικό (avgi.gr)

Είναι πραγματικά ελκυστικός ο τρόπος με τον οποίον ο Κ. Μητσοτάκης παρουσιάζει την πρότασή του για το ασφαλιστικό. Η λέξη “πυλώνας” δείχνει σταθερότητα, η λέξη “κουμπαράς” δείχνει νοικοκυροσύνη και συνέπεια. Μείωση εισφορών. Ποιος δεν τη θέλει; Και “όποιος δουλεύει περισσότερο θα παίρνει περισσότερα”. Σφύζει από δικαιοσύνη.
Ο Κ. Μητσοτάκης υπόσχεται λοιπόν ένα δίκαιο, σταθερό, έντιμο και παράλληλα φθηνό ασφαλιστικό σύστημα. Σωστά; Όχι. Αυτό που υπόσχεται είναι να δώσει σε ιδιώτες ένα φιλέτο της κοινωνικής ασφάλισης. Και σε αυτό προκαλεί πραγματικά εντύπωση η δογματική εμπιστοσύνη του Κ. Μητσοτάκη στην αξιοπιστία του ιδιωτικού χρηματοοικονομικού τομέα. Δεν έχει δει ασφαλιστικούς κολοσσούς να βαράνε κανόνια ούτε golden boys να κλέβουν τα λεφτά των ασφαλισμένων και να εξαφανίζονται ούτε εισφορές τέτοιων “πυλώνων” να καταλήγουν σε φορολογικούς παραδείσους. Και αν έχει δει, δεν τον απασχολεί. Αυτά τα λύνουν η ζωή και η ελεύθερη οικονομία. Αυτό που τον ενδιαφέρει τώρα να πει είναι “θα σας μειώσω τις εισφορές”.
Σε αντίθεση με την κυβέρνηση, ο Κ. Μητσοτάκης δεν συναρτά τη μείωση των εισφορών με τη βιωσιμότητα του συστήματος. Αντίθετα βλέπει τη μείωση των εισφορών ως μοχλό για την απορρύθμιση της δημόσιας ασφάλισης. Οριζόντια μείωση των εισφορών σημαίνει μικρότερες συντάξεις, σημαίνει συρρίκνωση των ταμείων και νέους γύρους περικοπών. Σε κάθε γύρο συρρίκνωσης οι ιδιώτες θα καταλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο χώρο. Και όποιος βγάζει λεφτά ας ασφαλίζεται ιδιωτικά. Όποιος δεν βγάζει ας πρόσεχε.
Ο Κ. Μητσοτάκης προτείνει ως φρέσκο αυτό που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες προσπαθούν εδώ και 30 χρόνια να αποτρέψουν. Είναι όμως καλό για τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Ο υποκατώτατος Κ. Μητσοτάκης (από την ΑΥΓΗ)

«Τρίτο μήνυμα το οποίο θέλω να μεταφέρετε στα νέα παιδιά. Καταργούμε τον 'υπο-κατώτατο' μισθό, δηλαδή τις αμοιβές της ντροπής για τα νέα παιδιά». Αυτό είπε ο Κ. Μητσοτάκης μιλώντας στο Summer school (sic) της ΟΝΝΕΔ στην Κόρινθο.

Αμοιβές ντροπής λοιπόν. Αλλά όταν τις θεσπίζανε μαζί με τους δανειστές, επί κυβέρνησης Παπαδήμου, ήταν αναγκαίο μέτρο. Για να φρενάρουν οι απολύσεις και για να απορροφηθεί η ανεργία των νέων. Που οι ίδιοι, με άλλα καταστροφικά μέτρα, είχαν προκαλέσει. Ευγενές κίνητρο.

Δεν είναι σαφές αν τότε ο Κ. Μητσοτάκης ένιωσε ντροπή, σίγουρα πάντως δημόσια δεν του φάνηκε. Όπως δεν του φάνηκε να ντρέπεται όταν κανόνιζε με την τρόικα τις απολύσεις 15.000 ανθρώπων από το Δημόσιο. Τώρα, όμως, βγήκε να πάρει επάνω του την κατάργηση του υποκατώτατου με τις «αμοιβές ντροπής».
Το να υπαναχωρεί βέβαια ο Κ. Μητσοτάκης από τη θέση εκείνη σημαίνει ότι αναγνωρίζει βελτίωση στο επιχειρηματικό κλίμα. Αλλά το πολιτικό ζήτημα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι πως ο κ. Μητσοτάκης, που θεωρεί το οκτάωρο «ξεπερασμένο», τις κλαδικές συμβάσεις «ιδεοληψία» την αύξηση του κατώτατου μισθού μη απαραίτητη, αποφάσισε να χαρακτηρίσει «ντροπή» τον υποκατώτατο. Σε αμοιβές ντροπής δεν οδηγούν και αυτά; Και την ντροπή του υποκατώτατου δεν την έχει ψηφίσει με τα χέρια του; Ο Κ. Μητσοτάκης σφυρίζει αδιάφορα.

Με βάση τα παραπάνω, το ότι ο Κ. Μητσοτάκης γελοιοποιείται εξαγγέλλοντας ότι θα καταργήσει κάτι που η κυβέρνηση καταργεί ήδη είναι λεπτομέρεια. Οι λογογράφοι του Κ. Μητσοτάκη δεν μπορούν να κάνουν δύο δουλειές ταυτόχρονα, να γράφουν ομιλίες και να παρακολουθούν την επικαιρότητα. Αριστεία και σε αυτό.