Τσίπρας: Τιμήστε την υπογραφή σας (avgi,gr)

Τείχος στις κατά συρροήν και κατά σύστημα αξιώσεις του ΔΝΤ, που τορπιλίζουν την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης και την ομαλή εφαρμογή του ελληνικού προγράμματος, βάζει ο πρωθυπουργός θέτοντας την ευρωπαϊκή πλευρά των δανειστών προ των ευθυνών της.

• Τα συνεχή προσκόμματα του ΔΝΤ στη διαπραγμάτευση και ο κίνδυνος εκτροχιασμού του προγράμματος ανάγκασαν τον πρωθυπουργό να θέσει τους Ευρωπαίους προ των ευθυνών τους

Με αφορμή και τη χθεσινή εμμονή των εκπροσώπων του ΔΝΤ στην Αθήνα να οριστούν από τώρα λεπτομερώς προληπτικά μέτρα 3,5 δισ., που ενδεχομένως να εφαρμοστούν το 2018 εάν υπάρξουν αποκλίσεις από τους στόχους του προγράμματος, ο Αλέξης Τσίπρας θα ζητήσει σήμερα από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ τη σύγκληση συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης για "να διασφαλιστεί η εφαρμογή των συμφωνηθέντων" του περασμένου Ιουλίου.

Η απαίτησή του είχε συνέπεια τη διακοπή των συζητήσεων και νέα μετάθεση του αποφασιστικού Eurogroup για μετά το Πάσχα. Και όλα αυτά ενώ υπάρχει πλήρης συμφωνία με την ευρωπαϊκή πλευρά για τα θέματα της αξιολόγησης και σε μια περίοδο που τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους φθάνουν στα όριά τους.

Η δεξιά παρένθεση (Γιώργος Παπασπυρόπουλος) tvxs.gr

Μετά το φιάσκο με την ΟΝΝΕΔ (διαγραφή της -κυρίαρχης στα πανεπιστήμια- νεολαίας από το κόμμα) ακολουθεί το φιάσκο του "10ου συνεδρίου" της ΝΔ που ξεκινά σήμερα: με ορισμό πενταετούς θητείας για τον πρόεδρο που θα επεκταθεί αν προλάβει να γίνει και πρωθυπουργός και ταυτόχρονα με αποκλεισμό από την προεδρική υποψηφιότητα των μη βουλευτών (φωτογραφική διάταξη για Τζιτζικώστα) οδεύει το τρίο της ηγετικής ομάδας της ΝΔ στο συνέδριό της, αποπειρώμενο να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στην ΝΔ έστω και αν χάσει το μισό κόμμα...




Σε πολιτικό επίπεδο η ηγεσία της ΝΔ έχει εναποθέσει τις τελευταίες της ελπίδες πολιτικής επιβίωσης σε έναν γκαιμπελίστικο αντιπερισπασμό με χαιρεκακίες για τις δυσκολίες ολοκλήρωσης της αξιολόγησης και καθημερινές προαναγγελίες αποτυχίας ή κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων ώστε να δικαιολογήσει το εκτός τόπου και χρόνου αίτημά της για εκλογές...
Είναι πλέον φανερό - η ΝΔ δεν θέλει με τίποτα να ολοκληρωθεί η αξιολόγησηγιατί αυτή, εκτός από τα προφανή και καθοριστικά οφέλη για την χώρα με το άνοιγμα της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του χρέους και τη δυνατότητα εξόδου από την καταθλιπτική του δικτατορία, θα σταθεροποιήσει και την κυβέρνηση της αριστεράς: ούτε εκλογές ούτε αριστερή παρένθεση...
Η δεξιά της αποστασίας ήταν πάντα προδοτική: προτιμούσε να βυθιστεί η χώρα για να επιβιώσει η ίδια...
Όμως αυτή η δεξιά, του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι δορυφόροι της ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, γεύονται την μια ήττα μετά την άλλη. Η αξιολόγηση κλείνει, οι προβλέψεις του ΔΝΤ διαψεύδονται ξανά - αυτήν την φορά από την Eurostat, η συζήτηση για το χρέος ανοίγει και η διαπλοκή ζει την αγωνία της μπροστά στο πέναλτι...
Κι έτσι αντί να αποτελέσει η αριστερά παρένθεση, σήμερα διαπιστώνουμε να γίνεται παρένθεση η δεξιά.
Ανίκανοι και απρόθυμοι να απεγκλωβιστούν από την εξάρτηση της βιωσιμότητάς τους από την διαπλοκή, που έθρεψε γενιές πολιτικών και Πολιτικών του δικομματισμού, αδυνατούν να συνεισφέρουν στον αστικό εκσυγχρονισμό που λόγω ιστορικών λόγων που έχουν αναλυθεί από τους ιστορικούς μας, πραγματοποιεί αυτήν την στιγμή στη χώρα μας η ...Αριστερά συνεπικουρούμενη από το υπαρκτό εθνικοαστικό κομμάτι της κεντροδεξιάς.
Ο νέος αρχηγός, κρατικοδίαιτος από την κούνια του, διέψευσε σε λίγες εβδομάδες κάθε ελπίδα ότι θα μπορούσε να εκπροσωπήσει μια αστική φιλελεύθερη αντίληψη μέσα στην δεξιά και να την σύρει στον εκσυγχρονισμό της: η προσχώρησή του στον λαϊκισμό και τις ακροδεξιές σχεδόν ρεβανσιστικές εμφυλιοπολεμικές θέσεις τόσο γρήγορα δεν αποδεικνύει παρά την ένδεια ακόμη και σε ιδεολογικό επίπεδο της ελληνικής δεξιάς σε πραγματικά φιλελεύθερες ιδέες.
Το ταξικό της πρόσημο δεν είναι πλέον ούτε κατά προσέγγιση εκείνο του εκπροσώπου μιας κάποιας εθνικής αστικής τάξης - ασθενικής ούτως ή άλλως ιστορικά σε αυτήν την χώρα αλλά παρούσας κάποτε στις δεκαετίες πριν την χούντα στις απόπειρες ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Το ταξικό της πρόσημο είναι η εκπροσώπηση των φανατικά και αποκλειστικά μεταπρατών, όσων ζουν και πλουτίζουν εκπροσωπώντας ξένα συμφέροντα στην χώρα μας, συνηθισμένους να ζουν από την μίζα ή έστω την νόμιμη προμήθεια και πάντως όχι από την παραγωγή.
Οι άνθρωποι αυτοί, που εκπροσωπεί "επάξια" ταξικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι τα golden boys των πολυεθνικών και των τραπεζών, οι αντιπρόσωποι των ξένων "συμφερόντων", οι πειρατές του εθνικού πλούτου τον οποίο παραδίδουν συστηματικά στα ξένα εμπορικά και άλλα συμφέροντα έναντι αδρής αμοιβής.
Πολλοί από αυτούς είναι πολιτικοί - εκπροσωπούν τα τζάκια της διαπλοκής, των διορισμών έναντι ψήφου, της χρήσης του κράτους από το κόμμα, του πλουτισμού των ημετέρων χωρίς κόπο: ο "δικός" μας, ο γνωστός του γνωστού... η αναξιοκρατία στο Δημόσιο και η κομματική δικτατορία επί της "ελεύθερης" αγοράς - όλη η παθογένεια της ελληνικής οικονομίας, εκείνοι δλδ που αποβιομηχάνισαν συστηματικά την Ελλάδα τις δεκαετίες μετά τον εμφύλιο  προτιμώντας την οικονομική εξάρτηση της χώρας που τους γέμιζε την τσέπη από την ενδογενή της ανάπτυξη και αυτονομία.
Γι αυτό τους ενοχλεί τόσο πολύ η θετική κατάληξη της αξιολόγησης από τους θεσμούς και το άνοιγμα της συζήτησης για τα αίτια του χρέους (αποκάλυψη και καταδίωξη της διαπλοκής-διαφθοράς) αλλά και για την αναδιάρθρωση-ελάφρυνσή του (που θα σημάνει νέα δυνατότητα απεξάρτησης της χώρας από το καταθλιπτικό βάρος του χρέους και πιθανότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης κάτι που θα βγάλει εκτός τα μεταπρατικά παράσιτα...).

Αν συμβούν όλα αυτά τι θα απογίνουν οι "επενδυτές" τους και οι κρατικοδίαιτες εταιρίες τους; Τι θα απογίνει η βάση ύπαρξής τους, δλδ η διαπλοκή και ο παρασιτισμός του κράτους και του δημόσιου πλούτου;

Κατηγορούν λοιπόν την αριστερά για όλα τους τα κρίματα και τις πομπές τους! 
Κατηγορούν την αριστερά ως κρατικοδίαιτη, εκείνοι που έκαναν το κράτος κομματικό παραμάγαζο και δημιούργησαν τα επιχειρηματικά τζάκια της αρεσκείας τους με θαλασσοδάνεια και απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες φαντάσματα, λαθρεμπόρους και πρώην κομματικά στελέχη τους.
Κατηγορούν την αριστερά ότι είναι εναντίον των επενδύσεων, θεωρώντας ως τέτοιες τα ληστρικά περάσματα των κερδοσκόπων του άμεσου κέρδους με ξεπούλημα εθνικής περιουσίας και όχι βέβαια τους σοβαρούς επενδυτές τους οποίους δεν γνωρίζουν ούτε εξ όψεως εφόσον όλοι οι διαγωνισμοί επί εξουσίας τους ήταν στημένοι για τους δικούς τους και το φορολογικό πλαίσιο σταθερά υπέρ του μόνιμα ελλειμματικού δημοσίου που παρασιτούσαν μέχρι θανάτου.
Κατηγορούν την αριστερά ότι μισεί τις μεταρρυθμίσεις - την αριστερά που εφαρμόζει ήδη στον ένα χρόνο της, μεταρρυθμίσεις αστικού εκσυγχρονισμού που δεν θέλησαν από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους να πραγματοποιήσουν οι εκπρόσωποι της πειρατικής ελληνικής αστικής τάξης. Και που σταθεροποιεί την χώρα για να μπορέσουν να γίνουν πράξη και οι αριστερές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία που η κυβέρνηση συνεργασίας έχει υποσχεθεί.
Κατηγορούν την αριστερά για φοροεπιδρομές, κλείσιμο των επιχειρήσεων, φτώχεια και ανεργία εκείνοι που χρεοκόπησαν τη χώρα και την έκαναν παιχνίδι στα χέρια του ΔΝΤ και του Σόιμπλε. Την αριστερά που σε ένα χρόνο διαχείριση πήρε κάθε υποχρεωτικό από τα μνημόνια μέτρο με κριτήριο πρώτα την ανακούφιση των ανέργων, ανασφάλιστων, χωρίς ρεύμα και νερό, χωρίς επαρκές εισόδημα ανθρώπων των κατεστραμμένων από τις κυβερνήσεις ΝΔ ΠΑΣΟΚ - και προσπάθησε να μεταφέρει τα βάρη στα υψηλότερα εισοδήματα.
Κατηγορούν την αριστερά ως δικτατορία τύπου Β Κορέας επειδή κυνηγά την διαπλοκή, την φοροδιαφυγή των εχόντων, τα κομματικά διαπλεκόμενα ΜΜΕ, την παρα-δικαιοσύνη...
Όλα αυτά όμως είναι απλά προπαγάνδα...
Η αλήθεια είναι ότι η νεοφιλελεύθερη δεξιά των αποκλειστικά μεταπρατών, δεν έχει τίποτα εναλλακτικό να προτείνει και καταφεύγει στην κατασκευασμένη ένταση  - δεν έχει ούτε εθνικά ούτε αστικά εκσυγχρονιστικά κίνητρα παρά μόνο την αγωνία της σωτηρίας του χθες - του δικού της χθες, του κρατισμού, των ημετέρων και της ζωογόνας προμήθειας από ότι  άλλοι παράγουν, κατασκευάζουν, εισάγουν ή επινοούν.
Αναμφίβολα, η ελληνική δεξιά θα αποτελέσει παρένθεση για πολλά πολλά χρόνια ακόμη.
Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η έναρξη της συζήτησης για το χρέος είναι η αρχή για μια μεγάλη περίοδο όπου η δεξιά θα παραμένει πολιτικά παρένθεση- μέχρις ότου τουλάχιστον κυριαρχήσουν ξανά σε αυτόν τον πολιτικό χώρο δυνάμεις εθνικοαστικές που θα νοιάζονται για την ανεξαρτησία της χώρας τους, οικονομική και πολιτική και κυρίως που θα ασκούν το αστικό τους καθήκον της επιχειρηματικότητας ανταγωνιστικά των ξένων συμφερόντων και όχι υποτελώς σε αυτά.
Μέχρι τότε, με πολιτικούς τύπου Σαμαρά, Μητσοτάκη, Βορίδη και Γεωργιάδη να την εκπροσωπούν, η Δεξιά δεν έχει καμιά ελπίδα σε μια χώρα που βρίσκει σιγά σιγά τον βηματισμό της εξερχόμενη χάρη στην αριστερά και το συνεργαζόμενο κομμάτι της εθνικοαστικής δεξιάς από το τούνελ της χρεοκοπίας και της εξάρτησης.
Συνεπώς η παρένθεση για την δεξιά δείχνει να οριστικοποιείται αντί να ανατρέπεται με το πρώτο συνέδριο της ΝΔ "χωρίς νεολαία" δλδ μιας ΝΔ δίχως αύριο...
Πηγή: Αριστερή Στρουθοκάμηλος

Ευτυχώς, στη ζωή, που υπάρχεις κι εσύ...

ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Εξομολόγηση: Δεν είναι κι εύκολο να κρατάς μια στήλη κάθε μέρα. Να βρίσκεις κάθε μέρα, βρέξει χιονίσει, ένα θέμα που να σε τσιγκλήσει, για να αραδιάσεις και να μοιραστείς τις σκέψεις σου γι' αυτό. Υπάρχουν και μέρες που, όσο και να συνωμοτεί το σύμπαν, τζίφος, μηδέν, τα ίδια και τα ίδια. Δεν κατεβαίνει καμιά φαεινή που να έχει τη δυνατότητα να ριζώσει στον υπολογιστή και να δώσει έστω κάποια ταπεινά άνθη ως χρονογράφημα, άρθρο, σημείωμα, ό,τι είναι τέλος πάντων κατάλληλο για το δημοσιογραφικό ανθοδοχείο.
Ευτυχώς, όμως, υπάρχει ο Θεός του γραφιά. Εκείνος που φροντίζει να φέρνει στην επικαιρότητα, στις τηλεοράσεις και στους υπολογιστές μας κάποια πρόσωπα που είναι η απαντοχή του γραφιά. Που κάθε μέρα, ό,τι και να γίνει, θα δώσουν τη συνεισφορά τους στο ανθοκομικό γίγνεσθαι. Θα δέσουν με τα λόγια και τα έργα τους μπουμπούκια έτοιμα να κοπούν από το δημοσιογραφικό χέρι για να προσφερθούν στην κυρία που αποκαλείται ενημέρωση ή στην κακόφημη ξαδέλφη της, που αποκαλούμε επικοινωνία.
Ο Άδωνις, ας πούμε, για να εννοήσετε τι εννοώ. Παλιότερα ο Πάγκαλος. Ο Βενιζέλος. Και άλλοι, ευάριθμοι μεν, άκρως παραγωγικοί δε. Και τώρα τελευταία, να τον έχει καλά ο μεγαλοδύναμος, ο Κυριάκος. Α, ο Κυριάκος! Δεν κατεβάζει η κούτρα σου θέμα; Ο Κυριάκος. Δεν βρίσκεις κάποια ατάκα, βλακεία, εξυπνάδα, φούσκα, μεγαλοστομία, ταρατατζούμ; Ο Κυριάκος. Συνεπής στο ραντεβού του με τον αμήχανο γραφιά. Από τον έρωτα με τις εκλογές και το ΔΝΤ, μέχρι το μίσος για την ΟΝΝΕΔ, δεν θα σε αφήσει ποτέ παραπονεμένο.
Να, για παράδειγμα, πήγε προχθές στο συνέδριο των μια φορά Οννεδίτης, για πάντα Οννεδίτης. Με χαμόγελα νικηφόρα και ατάκες κανονιοφόρες. "Διώξτε τους", είπε στα νιάτα (του) για την κυβέρνηση. Και σε λίγες ώρες έδιωξε ο ίδιος τα νιάτα που θα έδιωχναν την κυβέρνηση. Τόσο μέσα έπεσε. Τόσο καλά ήξερε σε ποιους μιλούσε. Κι αν δεν ήξερε –εσείς τι λέτε ήξερε, ή όχι;- τι εστί ΟΝΝΕΔ, τι γίνεται στο ίδιο του το σπίτι, φανταστείτε πόσο καλά ξέρει τι γίνεται στα σπίτια των άλλων. Εκείνα που ρήμαξε η πολιτική του.
Έγινε σαφές; Αν δεν υπήρχε ο Κυριάκος, έπρεπε να τον εφεύρουμε. Για να μην πεινάσουν οι γραφιάδες, τουλάχιστον...

Η προβιά του αρνιού δεν μπορεί να σκεπάσει τη λεοντή

"Ανθρώπων έκαστος δύο πήρας φέρει, την μεν έμπροσθεν την δε όπισθεν. Η μεν έμπροσθεν γέμει αλλοτρίων κακών, η δε όπισθεν γέμει ιδίων κακών".
Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι βλέπουν τα σφάλματα των άλλων και όχι τα δικά τους, τα οποία πολλές φορές είναι ασύγκριτα βαρύτερα από των άλλων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έπεσαν έξω στον υπολογισμό της απάνθρωπης και ανάλγητης αντίστασης των συμφερόντων όταν υπόσχονταν δραστικές βελτιώσεις πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015. Τα συμφέροντα τους χτύπησαν και τους χτυπούν αδυσώπητα.
Η συμφωνία του καλοκαιριού ήταν συνθηκολόγηση, όχι για τις καρέκλες τους, αλλά για το μέλλον της εξαθλιωμένης χώρας. Δεν υπήρχε καμιά άλλη εφικτή και άμεσα εφαρμόσιμη λύση. Σ' αυτό συμφώνησε σχεδόν σύσσωμη και η αντιπολίτευση, υπερψηφίζοντας ένα τρίτο Μνημόνιο.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, όμως, κατέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας πάρει την πικρή γεύση της άνισης μάχης και δήλωσε στον κόσμο την πραγματικότητα.
Η αντιπολίτευση, ωστόσο, ουδέποτε είχε σκοπό να βοηθήσει το κυβερνητικό έργο αντιμετώπισης της κρίσης και της εξόδου απ' αυτήν. Οι 222 υπογραφές στη Βουλή μπήκαν απλώς για ν' αφήσουν την κυβέρνηση να επωμιστεί όλο το βάρος της κρίσιμης κατάστασης.
Τα τεράστια συμφέροντα δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Πολέμησαν κι εξακολουθούν να πολεμούν λυσσαλέα την κυβέρνηση, διότι ξεσκεπάζει πλέον τη συσσωρευμένη, πολύχρονη βρομιά, της οποίας η δυσωδία είναι αισθητή από μακριά.
Στρατηγική τους: αδυσώπητη επίθεση με αφορμή κάθε παραμικρή ευκαιρία και τον πιο ασήμαντο λόγο, ποντάροντας στην πιθανή έλλειψη μνήμης του ελληνικού λαού και προβάλλοντας ένα «νέο» πρόσωπο. Η προβιά, όμως, του αρνιού δεν μπορεί να σκεπάσει τη λεοντή, το τομάρι του λιονταριού.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενοι από την υπόλοιπη αντιπολίτευση, νομίζουν πως, εφόσον παραδέχθηκαν ότι έκαναν «κάποια λάθη» στο παρελθόν, έχουν πάρει πλέον συγχώρεση και προβάλλουν τους εαυτούς τους ως τους μόνους ικανούς να... ξανασώσουν τη χώρα. «Κάποια λάθη» ονομάζουν την κατάρρευση της οικονομίας και την εξαθλίωση του λαού.
Χωρίς ουσιαστικό πολιτικό λόγο, χωρίς συγκεκριμένες αντιπροτάσεις, ζητούν την πτώση της νόμιμης κυβέρνησης, που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να υπερασπίσει τα συμφέροντα της χώρας.
Με κλισέ όπως την υπεσχημένη προ του Ιανουαρίου 2015 απαγκίστρωση από την τρόικα, την επαναφορά της 13ης σύνταξης κ.ά. προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον λαό. Κι όμως, δεν μας λένε ποιος κατάργησε τη 13η σύνταξη;
Ποιος έφερε τη χώρα στην απελπιστική αυτή κατάσταση, που προσπαθεί η κυβέρνηση ν' αλλάξει;
Επικρίνουν το προτεινόμενο ασφαλιστικό πρόγραμμα. Αποκρύπτουν βεβαίως την αλήθεια, ότι δεν θα υπάρχει βιώσιμο ασφαλιστικό εάν δεν γίνουν οι προτεινόμενες αλλαγές, ούτε το ότι εκείνοι μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού.
Ξεσηκώνουν τον κόσμο να στραφεί εναντίον της κυβέρνησης. Με ποιο σκοπό; Διότι είναι ανίκανη να διαχειριστεί τα ζητήματα της χώρας; Της χώρας, δηλαδή, που αυτοί λεηλάτησαν;
Λένε πως η κυβέρνηση δεν παραιτείται για να μη χάσουν τις καρέκλες. Αλήθεια; Και αυτοί, που κατείχαν τις καρέκλες επί 40 χρόνια, αλλά τώρα δεν μπορούν πια να ωφεληθούν απ' αυτές, γιατί θέλουν να ξανακυβερνήσουν;
Ασφαλώς όχι για τη σωτηρία του λαού, τον οποίο εκμεταλλεύονταν επί μισό αιώνα.
Ασφαλώς όχι για την κυριαρχία της χώρας, την οποία εκχώρησαν σε ξένα συμφέροντα.
Ασφαλώς όχι για την ευνομία, την οποία καταπάτησαν ασύστολα.
Ασφαλώς όχι για τη δικαιοσύνη, την οποία χειρίστηκαν για να σκεπάσουν οικονομικά κακουργήματα.
Ασφαλώς όχι για την αξιοκρατία, την οποία κουρέλιασαν.
Ασφαλώς όχι για τα συμφέροντα της χώρας, τα οποία βάρβαρα κακοποίησαν.
Γιατί, λοιπόν, κάνουν λυσσώδη πολλαπλή εκστρατεία να επανέλθουν στην κυβέρνηση της χώρας;
Είναι ηλίου φαεινότερον: ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ = ΧΡΗΜΑ, ΕΞΟΥΣΙΑ = ΚΑΛΥΨΗ = ΑΣΥΔΟΣΙΑ και ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ στα δικαιώματα του λαού.

Αγγελική Καμπούρη
Μπράμπτον, Καναδάς
(akabouris@rogers.com)

Κατερίνα Ακριβοπούλου: Αυτά ξέρουν, αυτά εμπιστεύονται… (altsantiri.gr)

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου
Ο Ομπάμα παρεμβαίνει υπέρ της Ελλάδας βάζοντας στο κάδρο και τη Μέρκελ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αιφνιδιάζει ευχάριστα, ανακοινώνοντας ποσοτική χαλάρωση και για τα ελληνικά ομόλογα, ακόμη και ο Νταϊσελμπλουμ βλέπει κλείσιμο της αξιολόγησης σύντομα χωρίς νέα μέτρα, ο διαγωνισμός για της τηλεοπτικές άδειες προκηρύχθηκε , το ΚΥΣΕΑ, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, κάνει συντεταγμένο και στρατηγικό «παιχνίδι» με την άμυνα και στη Βουλή περνά ομοφώνως η πρόταση της κυβέρνησης για εξεταστική επιτροπή, αναφορικά με τη δανειοδότηση κομμάτων και ΜΜΕ…
Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως μόνο σε μια μέρα, ενώ η ο χρόνος για το «βελούδινο» διαζύγιο με το ΔΝΤ έχει ήδη αρχίσει να μετρά αντιστρόφως…
Ταυτοχρόνως ο «ιστορικός συμβιβασμός» ανάμεσα στην Καθολική και Ορθόδοξη Εκκλησία με την θεαματική από κάθε άποψη, συνάντηση Βαρθολομαίου–Πάπα στη Λέσβο, δίνει μια άλλη διάσταση στην αρχιτεκτονική αντιμετώπισης του προσφυγικού.
Απέναντι στο μαύρο μέτωπο των ακροδεξιών θυλάκων της Ευρώπης, η κοινή γραμμή των δυο Εκκλησιών, με αιχμή την ανθρωπιστική διάσταση, μπορεί να αποτελέσει υπο όρους,  ένα είδος ιδιότυπου αντίποδα…
Τα μέτωπα κλείνουν και η πολιτική επικαιρότητα παράγει το τελευταίο διάστημα περισσότερες θετικές ειδήσεις από όσες αντέχουν να καταναλώσουν τα κανάλια, τα καθοδηγητικά τους κέντρα και η καθοδηγούμενη αντιπολίτευση …
Δουλεύουν στο φουλ τις μονταζιέρες, επενδύουν στη χρεωκοπία και επιστρατεύουν Καρατζαφέρηδες και Μπαλτάκους από το τάγμα εφέδρων βρικολάκων, ενώ η Φώφη μπερδεύει τα σκονάκια και συναγωνίζεται σε δεξιά ρητορική τον Κυριάκο, τον οποίο κάποιοι δουλεύουν ότι θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός !
Ο μίστερ Μπιν της ελληνικής Βουλής σε νέες περιπέτειες και το «μέτωπο της λογικής» σε παροξυσμικό ίλιγγο φύσης και θέσης να χτυπιέται στον αέρα για το «λαϊκισμό του ακραίου ανθρωπισμού»…
Έρμαια της παρακμής τους και υποχείρια ξοφλημένων συμφερόντων, αντιπολιτεύονται στην πραγματικότητα την ίδια τη χώρα, υπερασπιζόμενοι ξεδιάντροπα τα ιδιαζόντως απεχθή όπως το ΔΝΤ και η διαπλοκή…
Αυτά ξέρουν αυτά εμπιστεύονται …

Αυτόκλητοι προστάτες

Της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Τα ξερά σκατά στον τοίχο δεν κολλάν·
και αν κολλήσουν, δεν βρομάνε
(Κοζανίτικη παροιμία)

Δεν μας φτάνουν τα χάλια μας (εντός και εκτός χώρας), έρχονται και μερικοί να το "γλεντήσουν". Με τα τεράστια ειρωνικά χαμόγελά τους δηλώνουν ότι αυτοί ξέρανε. Για τα λάθη των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. Λύκοι που σκαρφίζονται κόλπα για να κερδίσουν "τρόπαια" και βάλανε την προβιά. Μοιράζουν υποσχέσεις και τρέχουν να πιάσουν σειρά. Με το παραμικρό πρόσχημα και εκ του ασφαλούς ζητάνε να φύγει η ανίκανη κυβέρνηση, που είναι η χειρότερη όλων των εποχών. Ξέχασαν τα δικά τους χάλια. Να φύγει ο Τσίπρας για να αφήσει ελεύθερο τον χώρο για άλλους, πιο ικανούς διαπραγματευτές. Ανησυχούν λίγο για το καινούργιο φιλοβασιλικό κόμμα, επειδή θα χάσουν ψηφοφόρους. Προτάσεις δεν κάνουν. Ξέρουν, φυσικά, ότι οι εκλογές δεν θα δώσουν καμία λύση. Πληροφορήθηκαν ότι οι φίλοι μας μας θάβουν και, αντί να αντιδράσουν σαν ενιαίο σώμα, προτιμούν να το "γλεντήσουν" με τα αδύνατα σημεία στην πολιτική της Ελλάδας μας. Η βάρκα, αν θα βουλιάξει, θα μας παρασύρει όλους στον πάτο, στην καταστροφή.
Σε μια τόσο δύσκολη καμπή των διαπραγματεύσεων, με δεδομένη την προσπάθεια των υπουργών μας να σώσουν την κατάσταση, αρέσκονται να δηλώνουν ότι η κυβέρνηση είναι σε πανικό. Ακούραστοι, ρίχνουν λάσπη, επιτίθενται στους πάντες και δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Τίποτα, μα τίποτα δεν τους σταματάει. Η έκδηλη χαρά τους με τα σκαμπανεβάσματα της κυβέρνησης σου προκαλεί ελεεινή εντύπωση. Δεν χάνουν παράθυρο και μικρόφωνο. "Κλείσανε" για ώρες θέση κοντά στον ανεμιστήρα και ρίχνουν το φιλικό, προς τη φύση τους, υλικό. Δεν αναγνωρίζουν τίποτα, δεν ήταν παρόντες στον φόνο και ούτε τα χέρια τους βρομάνε από τις μίζες. Όποτε θέλουν, επικαλούνται τη "θυσία" τους για τη σωτηρία της χώρας. Τώρα που η χώρα καίγεται, βρίσκουν την καλύτερη ευκαιρία να διατυμπανίσουν την αποκλειστικότητά τους στον ρόλο του σωτήρα! Είναι οι μοναδικοί. Είναι οι πλέον κατάλληλοι επειδή έχουν ξανακυβερνήσει και ξέρουν καλύτερα. Τα κόλπα!
Οι αυτόκλητοι προστάτες, οι εκλεκτοί, δεν ξέρουν ότι το κάλπικο κάνει μπαμ από μακριά. Όσοι γλύψανε, "φάγανε", αλλά τώρα το πιάτο έμεινε άδειο. Άλλοι έχουν εγκαταλείψει την ενεργή πολιτική σκηνή (έχουν να κρύψουν τίποτα;) και έμειναν εκτός παιχνιδιού. Άλλοι συνεχίζουν το κυνήγι των συμφερόντων. Τα χούγια τους μείνανε. Ο απλός κόσμος δεν θέλει τέτοια πρόσωπα. Αναγνωρίζει τον άνθρωπο που τον κορόιδεψε τόσες φορές. Ξέρει και την παλιά κοζανίτικη παροιμία. Δεν τους πλησιάζουν πλέον, άσχετα αν δεν μυρίζουν τόσο...

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ: ΜΜΕ & ΔΙΑΠΛΟΚΗ

Η ομιλία της Άντυ στην εκδήλωση με θέμα: ΜΜΕ & Διαπλοκή

Σήμερα, μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.

Τα ΜΜΕ, μαζί με την εκάστοτε πολιτική εξουσία και το τραπεζικό σύστημα, αλληλοσυμπληρώνονται κ δημιουργούν το τρίγωνο της διαπλοκής με βασικό στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους. Στην ελλάδα, αποτέλεσαν τους ιδεολογικούς στυλοβάτες των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που έφεραν την κοινωνία στην εξαθλίωση.

Στις ολιγοπωλιακές και μονοπωλιακές επιχειρήσεις των μίντια, οι εργασιακές σχέσεις είναι ακαθόριστες και αδιαφανείς, ενώ υπάρχει υπερσυγκεντρωτισμός της εξουσίας σε μερικά πρόσωπα που ελέγχουν ένα μεγάλο αριθμό μέσων, δημιουργώντας μάλιστα πολλαπλές ταυτότητες προκειμένου να προσεκλύσουν ένα ευρύτερο κοινό. Στην εποχή της κρίσης, αλλά και στην εποχή της υποτιθέμενης ευημερίας, τα αστικά μέσα, υπηρετώντας τα κέντρα εξουσίας και τα δικά τους παράκεντρα, έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα αυστηρά υποκινούμενης κ ελεγχόμενης ενημέρωσης. Στην πλειονότητα των συστημικών μέσων, δεν υπάρχει καθαρή ενημέρωση, ούτε μια στοιχειώδης συνείδηση στη μετάδοση σημαντικών θεμάτων. Η πίεση που ασκείται στους δημοσιογράφους από τις ηγετικές ομάδες, περιορίζει την ανεξάρτητη δημοσιογραφία στα όρια του επιτρεπτού και του δυνατού, όπως αυτά ορίζονται από το καπιταλιστικό σύστημα.

Η λογοκρισία είναι σκληρή, αφού γίνεται με όρους ελεύθερης αγοράς, με τη μορφή της εξάρτησης από τη διαφήμιση, του υψηλού κόστους εισαγωγής των ΜΜΕ και της συνεχούς αύξησης των ολιγοπωλίων. Αυτό σημαίνει ότι οι φωνές που θα ακουστούν περισσότερο, είναι φυσικά εκείνες που διαθέτουν το κεφάλαιο.

Ξέρουμε ότι ένα ευρύτατο φάσμα μέσων ελέγχεται από συγκεκριμένα πρόσωπα. Για παράδειγμα ότι ο τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός σταθμός του Σκάι, η Καθημερινή, η μελωδία και ο red, υπάγονται στον Όμιλο Αλαφούζου, το έθνος και ένα μέρος των μετοχών του Mega ανήκει στον Όμιλο Μπόμπολα, ενώ ο Όμιλος Βαρδινογιάννη ελέγχει μια σειρά από μέσα, όπως το Star, το Mega, την Espresso και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Δίεση και Rock fm. Γνωρίζοντας όλα αυτά, πώς μπορεί κανείς να εμπιστευτεί τα μέσα? Πώς μπορεί να διακρίνει την αλήθεια από την προπαγάνδα?

Είναι γεγονός πως τα μέσα, όντας ταξικά, μεταβάλλουν και χειραγωγούν την πραγματικότητα, αντί να λειτουργούν ως καθρέφτης της. Επιλέγουν να πολώνουν το κοινό, χρησιμοποιώντας προπαγανδιστικό λόγο, ο οποίος, στην σύγχρονη Ελλάδα, έχει μετατραπεί σε καθεστώς. Αυτό συμβαινει διότι υπάρχει πόλωση σε όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικο-πολιτικού γίγνεσθαι και διευρύνει το χάσμα μεταξύ ανώτερων και κατώτερων κοινωνικών τάξεων, δημιουργώντας μια κατάσταση επισφαλούς και απειλούμενης ταξικής κυριαρχίας. Η προπαγάνδα, μεταλάσσει δημιουργικά, συστημικά και οργανωμένα την αλήθεια, με στόχο τη διατήρηση αυτής της κυριαρχίας. Μεγαλοδημοσιογράφοι και πρόσωπα που έχουν στρατευτεί με το ισχύον ταξικό καθεστώς, μέσω του δημόσιου λόγου και της πειθούς, ενισχύουν την προπαγάνδα και τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη. Τα ΜΜΕ είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις αφού τα κοινωνικο-οικονομικά τους συμφέροντα τάσσονται με εκείνα του καπιταλιστικού συστήματος και με τη στάση τους, ενισχύουν τις πολιτικές δυνάμεις που το υπηρετούν.

Πιο συγκεκριμένα, τα μίντια ευθύνονται εν μέρει για την επιβαρυνση της χώρας με το χρέος και το έλλειμα. Πρώτον, ευθύνονται για τα δάνεια τα οποία παίρνουν, δεύτερον για τις ασφαλιστικές εισφορές που δεν καταβάλλουν και τις πληρώνει το κράτος και τρίτον για τη φοροδιαφυγή. Υπάρχουν όμιλοι ΜΜΕ που δεν θα έπρεπε να λειτουργούν, διότι τα κεφάλαιά τους δεν ξεπερνούν το 10% και σύμφωνα με το νόμο του κράτους, αν μια επιχείρηση έχει κάτω απο 10% κεφάλαιο, πρέπει να κλείσει. Μέχρι σήμερα, οι ελληνικές κυβερνήσεις, ποτέ δεν προχώρησαν στο κλείσιμο αυτών των ομίλων, όπως κάνουν με άλλες επιχειρήσεις. Το 2011 πχ, οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, όφειλαν στο ελληνικό κράτος 41 εκατ. ευρώ, τα οποία τελικά πλήρωσε το ελληνικό δημόσιο. Τα ιδιωτικά ΜΜΕ, από το '95 κ μετά λειτουργούν χωρίς καμία αδειοδότηση. Το ύψος του ποσού που έπρεπε να καταβάλλουν και πλήρωσε το κράτος από το '95 μέχρι το 2013 ήταν 500 εκ ευρω. Για 200 εκ ευρώ έλειμμα, έγιναν τελικά περικοπές στις συντάξεις. Αυτή είναι η υλική συμβολή των ελληνικών mainstream μέσων στην κρίση. Έχουν οικονομική ευθύνη για το χρέος. Παραταύτα, μεχρι και πριν λιγους μηνες συνεχιζαν να δανειοδοτούνται με όρους απροσδιόριστους και ασαφείς.

Πώς είναι δυνατόν οι μέτοχοι των ΜΜΕ να συντηρούν ελλειμματικά μεσα?

Τα μμε που λανσάρουν μια δήθεν εικόνα υγιούς επιχειρηματικότητας, βασιζονται στην χρηματοδότηση του κράτους. Ουσιαστικά στην Ελλάδα, ο πνεύμονας των ιδιωτικών σταθμών, δεν είναι τα κεφάλαια των ιδιωτών τους, αλλά οι κρατικές χρηματοδοτήσεις μέσω των διαφημίσεων, η έμμεση επιδότηση λόγω της παράνομης κατάληψης χωρίς να αποδίδουν φόρους και τέλη, η άμεση επιδότηση λόγω των εγγυημένων αγορών χρήματος απο τις τράπεζες με υψηλη εποπτεία, αλλά και το πράσινο φως κρατικών λειτουργών, υπουργών κ πολιτικών του πάλαι ποτέ ομοιοπολικού δικομματισμού των γαλαζοπράσινων στρατοπέδων. Ο υπέρογκος και εξωπραγματικός δανεισμός των ΜΜΕ είναι ένα από τα μεγάλα σκάνδαλα της σημητικής και σαμαροβενιζελικής εποχής. Τα λεφτά των δανειων, δεν προορίζονται για τις παραγωγές αλλά τοκίζονται σε λογαριασμούς στην Ελβετία ή το Λουξεμβούργο, ενώ ορισμένοι “διορατικοί” καναλάρχες κ εκδότες, κατέχουν ακίνητα στο Λονδίνο, το Μαϊάμι και τη Γαλλική Ριβιέρα.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνες, 8 στους 10 πολίτες δεν εμπιστεύονται τα εγχώρια ΜΜΕ, κυρίως την τηλεόραση και τον τύπο. Το γεγονός έλλειψης εμπιστοσύνης έγινε ακόμα πιο έντονο, αφού με την ανάληψη της εξουσίας από το Σύριζα, τα συστημικά μέσα ξεκίνησαν δριμύ και οξύτατο πόλεμο κατά της Κυβέρνησης και έφτασαν στα όρια της χυδαιότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στάση των τηλεοπτικών μίντια, κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος οπου ο κοινωνικός κανιβαλισμός έφτασε στο απόγειό του στον κρισιμότερο αγώνα παλινόρθωσης του παλιού κατεστημένου. Τα μμε εξαπολύωντας ακατάσχετη κινδυνολογία, κάνοντας εκστρατεία φόβου με τρομολαγνικά σενάρια, προβάλλοντας ψευδή γκάλοπ, προπαγάνδιζαν με ακραία ξεδιαντροπιά το “ΝΑΙ”.

Ακόμα και η ΕΣΗΕΑ, που υποτίθεται είναι το ανεξάρτητο συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσιογράφων, συντάχθηκε κραυγαλέα με τους βαρόνους της διαπλοκής και εναντιώθηκε στην Κυβέρνηση διότι θέλησε με το ν/σ για τις τηλεοπτικές άδειες, να βάλει ένα τέλος στο σημερινό τριτοκοσμικό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Κήρυξε απεργία, υποστηρίζοντας ανενδοίαστα το σκεπτικό των καναλαρχών και τα σκοτεινά παιχνίδια του ΕΣΡ. Είναι η ίδια ΕΣΗΕΑ, που σφύριζε αδιάφορα τη στιγμή που τα κανάλια τόσα χρόνια επέβαλαν το μνημόνιο στη συνείδηση της κοινής γνώμης και λοιδορούσαν την κοινωνία.

Για 40 ολοκληρα χρόνια, δομήθηκε ένα σύστημα πολιτικής και οικονομικής, θεσμικής και παραθεσμικής εξουσίας που θέριεψε περισσότερο στα χρόνια της κρίσης.

 Ως φοιτήτρια δημοσιογραφίας, αντιλαμβάνομαι όλη αυτή τη κατάσταση κ βλεπω οτι έχει ωθήσει πολλούς νέους δημοσιογράφους να συμβιβαστούν με το κυρίαρχο συστημα, να ανταλάσσουν τις αξίες τους για μία πενιχρά αμειβόμενη δουλειά και να μετατρέπονται σε πιόνια του συστήματος. Ωστόσο, δεν είναι λίγη η εκροή νέων στο εξωτερικό προκειμένου να βρουν καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής. Βεβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στα μίντια, δεν είναι λίγα τα περιστατικά οικογενειοκρατίας, αφού υπάρχουν και εκείνοι, που προσλαμβάνονται ρουσφετολογικά σε μεγάλα κανάλια, αφού είναι παιδιά, εγγόνια, ανίψια του Χ μεγαλοδημοσιογράφου.

Όμως, ποιά είναι η άποψη της νέας γενιάς για τα ΜΜΕ; Αυτό πρέπει να μας απασχολεί. Τα μέσα, λειτουργώντας ως ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους, εισβάλλουν στις συνειδήσεις των νέων, παραμερίζουν την κριτική τους σκέψη και με ύπουλο τρόπο τείνουν να δημιουργούν ανθρώπους που θα είναι υποχείριά τους και θα ακολουθούν τα δικά τους πρότυπα. Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με τις παλιότερες γενιές, παρατηρούμε ότι η νέα γενιά έχει κάνει μεταστροφή στα ηλεκτρονικά μέσα, αφού δεν εμπιστεύεται τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Αυτό αποκρυσταλλώνεται και στην συνολική αμφισβήτηση των νέων για το όλο σύστημα. Τα μέσα τείνουν να στηλιτεύουν, να στοχοποιούν και να εκμηδεκνίζουν τις διεκδικήσεις της νέας γενιάς. Δεν προβάλλουν την καθημερινότητα και τα προβλήματα που απασχολούν τους νέους ανθρώπους. Υπάρχει έλλειψη σοβαρών νεανικών προγραμμάτων και καμία προσπάθεια βελτίωσης της  υπαρχουσας κατάστασης. Η μεταστροφή των νέων προς το internet, είναι μια αμφιλεγόμενη εξέλιξη, αφού η μορφή του μέσου δεν εξασφαλίζει την απριόρι τήρηση κανόνων δεοντολογίας ή τη σφαιρικότητα της ενημέρωσης. Διότι, μπορεί το διαδίκτυο να εκθειάζεται για την πολυφωνία του, αλλά εκεί έχουν βρει καταφύγιο η λασπολογία, ο κιτρινισμός & η αστήρικτη, πλαστή προπαγάνδα.

Πιστεύω ότι ορισμένα πλουραλιστικά μέσα όπως ο ραδιοφωνικός σταθμός Στο Κοκκινο, το left, η εντυπη κ ηλεκτρονικη Αυγη, θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν στήλες με θέσεις της νεολαίας μια φορά την εβδομάδα, να δίνουν φωνή στους νέους και να προωθούν τα αιτήματά τους. Οραματίζομαι έναν κόσμο όπου η δημοσιογραφία δεν θα ταυτίζεται με ονόματα όπως Τρέμη, Μπογδάνος,Πορτοσάλτε κτλ. Οφείλουμε εμείς οι νέοι να πρωτοστατήσουμε για να το αλλάξουμε. Αυτοί συμβολίζουν πια το παρελθόν, εμείς όμως συμβολίζουμε το μέλλον.

Είμαστε εδώ, μαζί θα αγωνιστούμε και μαζί θα νικήσουμε. Γιατί... όπως λέμε και στη νεολαία, έχουμε έναν κόσμο να αλλάξουμε. Θα τα καταφέρουμε!