Τα ΕΙΠΑ-ΞΕΙΠΑ του Γιωργάκη. Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του...

Είμαστε μετανάστες…

Οφείλουμε να σεβαστούμε ένα αξίωμα, ότι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας δεν είναι καθόλου εύκολο. Η αντιμετώπιση μας οφείλει να έχει ως σημείο εκκίνησης το δεδομένο ότι βλέπουμε τον κάθε άνθρωπο ισότιμα. Συναναστρεφόμαστε κάθε άνθρωπο, ως πολίτη του κόσμου και θέλουμε να έχει τα ίδια δικαιώματα, του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στη ειρηνική συμβίωση, στον σεβασμό, στην αξιοπρέπεια, στην ανθρωπιά.

Αυτή είναι και οφείλει να είναι η βασική μας φιλοσοφία, που μπορεί μεν να μην λύνει αυτόματα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες μας από τη μετανάστευση ή από την προσφυγιά, αλλά αποτελεί όμως, βασική πυξίδα που μπορεί να μας δώσει το πλαίσιο, να μας δώσει την οπτική γωνία μέσα από την οποία θα αντιμετωπίσουμε, θα λύσουμε καλύτερα αυτά τα προβλήματα.

Η άποψη ότι ‘οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα, αλλά έχουν προβλήματα', αποτυπώνει μια πραγματικότητα, όσες βελτιώσεις και να έχουν εφαρμοστεί και υλοποιηθεί. Υπάρχουν σημαντικά πρακτικά και θεσμικά προβλήματα και υπάρχουν και προβλήματα αντίληψης, νοοτροπίας, υποδοχής και αποδοχής. Το καλύτερο που θα συνέβαλλε στο να σταματήσει αυτή η εικόνα, ήταν η ένταξη των μεταναστών. Όταν ο μετανάστης αισθάνεται στη χώρα όπου ζει ότι είναι ίσος προς όλους τους άλλους, ότι τον αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο, ότι έχει τα ίδια δικαιώματα στην υγεία, τα ίδια δικαιώματα στην εργασία, έχει λόγο, ακούγεται, τότε δεν έχει παρά να εξελίσσεται κι αυτός και να προσφέρει στην κοινωνία. Οφείλουμε να συνεισφέρουμε στην ένταξη των μεταναστών, ώστε να αισθανθούν όλοι οι μετανάστες την αξιοπρέπεια που χρειάζεται κανείς ως άτομο, ως οικογένειες, ως εθνότητες, ως κοινότητες εδώ στην Ελλάδα. Ας εντείνουμε τη προσπάθειά μας να δώσουμε ίσα δικαιώματα στην υγεία, στην εργασία, πρέπει να δούμε και τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών.

Στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών πραγματοποιήθηκε, στις 27-28 του Σεπτέμβρη, το 3ο αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, με αφορμή τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στη περιοχή. Διαβάστε εδώ τη παρουσίαση μας: Να σπάσουμε τα σύνορα που μας χωρίζουν.

Μια ομάδα από μετανάστες από τη Βόρειο Αφρική κατεβαίνουν σε απεργία πείνας στα Χανιά, θέτοντας πολύ συγκριμένα θέματα μεταναστευτικής πολιτικής και αιτούμενοι τη νομιμοποίηση των και άδεια παραμονής. Και αυτό κρίνοντας ότι δεν είναι αρκετά γνωστό στη κοινωνία το πρόβλημα και ότι δεν έχουν άλλο δρόμο για τη δικαίωση των, καταθέτουν την ακόλουθη ανοικτή επιστολή:

* ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς κάθε οργάνωση, τα κόμματα και τους βουλευτές, τους Δήμους και τις Νομαρχίες, Εργατικά Κέντρα και κάθε συνδικάτο εργαζομένων και επιστημονικό σύλλογο. Προς κάθε πολιτική και πολιτιστική συλλογικότητα στα Χανιά, σε όλη την Ελλάδα  και το εξωτερικό. Προς κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Είμαστε μετανάστες, μέλη του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης που ζούμε στην Ελλάδα. Ήρθαμε παράνομα όπως η πλειοψηφία των μεταναστών, μιας και το πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο  που υπάρχει δε δίνει τη δυνατότητα σε ανθρώπους που αναζητάμε μια καλύτερη μοίρα για μας και τις οικογένειές μας, να νομιμοποιηθούμε στην Ελλάδα, τη χώρα που ζούμε, δουλεύουμε, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.

Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία είχαμε καταθέσει το φάκελο μας για την άδεια παραμονής αφού εκπληρώναμε τις προϋποθέσεις, αλλά η απάντηση ήταν απορριπτική, γιατί το διαβατήριο μας είχε εκδοθεί μετά το 2004, ενώ η αίτηση για χορήγηση διαβατηρίου στην πρεσβεία μας στην Ελλάδα είχε γίνει πολύ πριν το 2004. Ακολουθήσαμε τη νόμιμη διαδικασία με προσφυγή κατά της απόφασης στα ελληνικά δικαστήρια, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Πληρώσαμε χιλιάδες ευρώ ο καθένας για όλη αυτή την διαδικασία. Πολλές από τις προσφυγές δεν έχουν ακόμη δικαστεί και η ζωή μας παραμένει «λαθραία». Για τις αστυνομικές αρχές δεν ισχύει κανένα από τα έγγραφα μας και ανά πάσα στιγή μπορούμε να βρεθούμε στα κρατητήρια και προς απέλαση, όπως έχει ήδη συμβεί.

Με βάση το σύνολο της μεταναστευτικής πολιτικής  και νομοθεσίας που ισχύει, η οποία μας βάζει στο περιθώριο, αγνοώντας την ύπαρξη και τα προβλήματα μας, αποφασίσαμε να κινηθούμε δυναμικά, και να μάθουν όλοι τα δίκαια αιτήματα μας.

Διεκδικούμε το δικαίωμα στη ζωή και στη δουλειά με αξιοπρεπείς συνθήκες.

Για να διαμορφωθεί μια μεταναστευτική πολιτική που θα εγγυάται την  πραγματική νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα και την ουσιαστική ένταξη μας στην ελληνική κοινωνία, είναι απαραίτητο
  • να αποδεσμευτούμε από το σημερινό καθεστώς ομηρίας, που είτε μας αποκλείει από τη διαδικασία νομιμοποίησης, είτε μας απειλεί με  από-νομιμοποίηση με βάση τις επιταγές της «Ευρώπης-Φρούριο».
  • να αποσυνδεθεί η ανανέωση της άδειας παραμονής από την ύπαρξη ορισμένου αριθμού ενσήμων γνωρίζοντας το καθεστώς μαύρης εργασίας που επικρατεί (μας αναγκάζει στην αγορά  ανύπαρκτων ενσήμων).
  • να αποσυνδεθεί το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης από την απόδειξη ορισμένου εισοδήματος (μας οδηγεί σε εικονικές δηλώσεις εισοδημάτων από αγροτικές εργασίες).
  • να μειωθεί η αξία του παράβολου ώστε να ανταποκρίνεται στο πραγματικό κόστος της έκδοσης της άδειας.
  • να αυξηθεί το προσωπικό στους Δήμους και τις περιφέρειες που ασχολούνται με την χορήγηση ή ανανέωση της άδειας παραμονής. Επίσης να υπάρχουν μεταφρασμένες οι απαραίτητες πληροφορίες για όσους δε γνωρίζουν τη γλώσσα. (το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης έχει από καιρό δηλώσει στις παραπάνω υπηρεσίες τη διαθεσιμότητα του να βοηθήσει σε αυτό).
  • να θεσμοθετηθεί η απαγόρευση απέλασης και κράτησης κάθε ανηλίκου.
  • Να εγγράφονται στα δημοτολόγια και να παίρνουν πιστοποιητικό γέννησης τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρωπαική Ένωση και να αποκτούν την ιθαγένεια με τη γέννηση τους.
  • Να γίνουν σεβαστές οι διεθνείς συμβάσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων
  • Για όλα τα παραπάνω έχουμε προσπαθήσει πολύ τα τελευταία χρόνια. Έχουμε  συμμετάσχει σε δημόσιες εκδηλώσεις και συζητήσεις με συμπολίτες μας αλλά και θεσμικούς παράγοντες και υπηρεσίες, έχουμε πάρει μέρος σε μαζικές πορείες διαμαρτυρίας και διεκδίκησης. Έχουμε εξαντλήσει κάθε νομική διαδικασία που ισχύει στην Ελλάδα και έχουμε πληρώσει πολλά από το υστέρημα και τον κόπο μας. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια.

 Απαιτούμε
  - να χορηγηθεί άμεσα άδεια παραμονής σε όλους όσους τη δικαιούνται με βάση τη νομοθεσία (εκατοντάδες μόνο στα Χανιά). Είτε δια της ανάγνωσης του νόμου με την κοινή λογική, είτε με ρύθμιση επέκτασης των κριτηρίων απόδειξης εισόδου στη χώρα.

Ξεκινάμε απεργία πείνας (11-11-2008) με την ελπίδα να ακουστεί η φωνή μας και η πολιτεία να διορθώσει την αδικία που γίνεται σε βάρος μας. Είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε την υγεία και τη ζωή μας, για να καταλάβει η κοινωνία πως εμείς οι μετανάστες έχουμε προβλήματα που αφορούν στην ίδια μας την επιβίωση.

Καλούμε σε ενεργή και καθημερινή συμπαράσταση και υποστήριξη, κάθε μετανάστη/στρια που ζεί στα Χανιά και σε όλη την Ελλάδα, αλλά και κάθε δημοκράτη και σκεπτόμενο Έλληνα συμπολίτη μας. Αναζητούμε στο πλευρό μας όλη την κοινωνία. Τη χρειαζόμαστε. Περιμένουμε στήριξη από τα κόμματα και τους βουλευτές, τους Δήμους και τις Νομαρχίες, Εργατικά Κέντρα και κάθε συνδικάτο εργαζομένων και επιστημονικό σύλλογο. Ζητάμε την υποστήριξη κάθε πολιτικής και πολιτιστικής συλλογικότητας στα Χανιά και σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό, γιατί ξέρουμε ότι μας αφορά όλους.

Γιατί ξέρουμε ότι η κοινωνία δεν κινδυνεύει από μας. Κινδυνεύει μόνο από το ρατσισμό, την καταστολή, τον αποκλεισμό και τις διακρίσεις.