Σκασμός! Μιλάει ο Αλέκος!

Τάδε έφη Αλέκος Αλαβάνος σε πρόσφατη συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=425521

Διαβάστε και κρίνετε ποιον βοηθάνε οι "μπηχτές' που κάθε τρεις και λίγο αμολάει ο Αλέκος. Ακολουθεί δικός μου εξίσου πικρόχολος σχολιασμός. Στο κάτω-κάτω είμαστε της ίδιας γενιάς (αλλά διαφορετικής ταξικής προέλευσης) κι εγώ διατηρώ την πολυτέλεια να μην έχω το παραμικρό "διάφορο" που λένε στα χωριά και να μπορώ να "τα χώνω" ακόμα και στον Αλέκο... Κοκκίνισα τη σπόντα του Αλαβάνου μιας κι αυτός δεν κοκκινίζει από μόνος του με τη διασπαστική τακτική που ακολουθεί εμπράκτως.

Πιστεύετε ότι θα είχατε θέση σε ένα σχήμα εκλογικής συνεργασίας «αντιμνημονιακών» δυνάμεων στο οποίο θα συμμετείχεκαι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ;
«“Αντιµνηµονιακοί” είναι επίσης ο Σαµαράς, κάθε Τρίτη ο Καρατζαφέρης, πρώην αυλικοί του ΠΑΣΟΚ υπό αναβάπτιση. Το “αντί” δεν αρκεί. Ο λαός θέλει το “τι”. Ο δρόµος είναι ανοικτός: µια συνάντηση δυνάµεων της Αριστεράς χωρίς εξαιρέσεις. Ενα µαχητικό πρόγραµµα µε την παύση πληρωµών, την έξοδο από την ευρωζώνη, τις εθνικοποιήσεις και τον σχεδιασµό. Ενα µετωπικό άνοιγµα. Κινήσεις σε όλη την Ελλάδα. Λαϊκές κάλπες παντού για τη στήριξη µιας πορείας ρήξης και αναγέννησης. Εκλογή µιας συλλογικής ηγεσίας – κανένα λόγο δεν έχει η Αριστερά να συνεχίσει να δέχεται το µοντέλο του αρχηγού που επιβάλλουν οι κανονισµοί του συστήµατος. Ηγεσία δική µας είναι οι ιδέες, οι αξίες, το κάλεσµα της Ιστορίας και η αίσθηση χρέους».
.......


Πού το πάει ο Βοναπάρτης; Τυχαίο το τσουβάλιασμα ανθρώπων που έχουν δώσει τα πάντα για την ενότητα της Αριστεράς και συμπαρατάσσονται με το αντιμνημονιακό μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ με τα ονόματα που παραθέτει στη συνέντευξή του; Γιατί δεν είπε απλά την άποψή του για το πώς βλέπει αυτός τη συγκρότηση του Μετώπου της Αριστεράς και ξεκίνησε με το βιτριολικό σχόλιο; Νομίζει πως αυτό είναι αρκετό για να αποπροσανατολίσει τους αναγνώστες πως απώτερος στόχος του δεν είναι απλά η συλλογική ηγεσία αλλά η θριαμβευτική ολική επαναφορά του στην ηγεσία της Αριστεράς;
Ας  παίξουμε με ανοιχτά χαρτιά, Αλέκο. Κι οι πέτρες το ξέρουν πως η μπλόφα με το δαχτυλίδι στον Τσίπρα έκρυβε τις βλέψεις σου για ηγεμονία σε ένα μεγαλύτερο του ΣΥΝ κόμμα. "Μικρός είναι αυτός, του χεριού μου, θα του δώσω το ΣΥΝ για λίγο και όταν γίνει κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ κι εγώ Συριζιάρχης, θα τον έχω φτερό στο καπέλο μου..." Δεν σου έκατσε γιατί ο "μικρός" βγήκε ανυπάκουος κι ακομπλεξάριστος απέναντί σου και τώρα τρέχεις  με το ΑΚΕΠ και κανα-δυο γκρουπούσκουλα και ψάχνεσαι για το comeback. 


Πάρε και λίγο Βάρναλη μπας και χαμπαριάσεις πως το τσουβάλιασμα στο οποίο αναφέρεται ο ποιητής λίγο διαφέρει από το δικό σου. Ξανατονίζω με κόκκινο το σημείο που αναφέρομαι χωρίς φυσικά να τρέφω αυταπάτες πως θα κοκκινίσεις... 
Οι απαντήσεις στα γραφόμενά μου καλοδεχούμενες.


Δημήτρης Κανταλής.

Μας σιδεροδέσανε τα χέρια και μας κλείσαν ολούθε μαλινχέρια. Μας μετρήσανε, κάπου εξηνταριά, και μας ζυγιάσαν την ψυχή – βαριά! Μουδιάσανε σφιχτόδετα καιρό χέρι δεξί με χέρι αριστερό. Μουδιασμένο και τ’ άλλο μας, που εκράτη βαλίτσα ή δέμα για τον Άη – Στράτη. Κατάχαμ’ αρετή, μυαλό και νιάτα! Τον κάλλιον ο χειρότερος επάτα. Τυχερέ, κείνο τ’ άθλιο δειλινό σε δέσαν με το δάσκαλο Γληνό. Μεγάλα μάτια αστραφτερά, στητός κι ατάραγος πάνου απ’ τη μοίρα αυτός, κοιτούσε την ερχόμενην ευδία. Συ νευρικός απ' την αηδία. Μαζί μας, τελευταίοι, με το βαπόρι πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι. Ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια λογιούνται η λευτεριά και τα χασίσια. Μα το καλογεράκι απ’ τ’ Αγιονόρος, που πέταξε τα ράσα, ο θεοφόρος, και το πιάσανε νύχτα στην Ομόνοια, ξουρισμένα μουστάκια και σαγόνια, μαζί μας δεν το δέσανε. Βλακεία να πομπέψουν πατρίδα και θρησκεία! Έτσι μας εφορτώσαν στο βαπόρι, τους πατριώτες οι πατριδεμπόροι. Εξορία στο λαό, χέρια δεμένα, για να 'ρθει ο εξορισμένος απ’ τα ξένα, να χωρίσει το Έθνος και να βάλει τη μια μεριά να πολεμάει την άλλη.