Ένα μικρό απόσπασμα από άρθρο της Ζωής Χαλιδιά στο RedNotebook με αφορμή τις ρατσιστικές δηλώσεις της Κικής Δημουλά που
φέρεται να είπε σε εκδήλωση των Atenistas πως «δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί
που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε
που κλέβουν και φοβάται να βγει από το σπίτι». Λεπτομέρειες εδώ.
[ …] Επιτέλους, στην ηλικία της, η κυρία Δημουλά θα
έπρεπε να έχει καταδεχτεί, έστω και μία φορά, να συναναστραφεί και άλλους
πόνους πέραν των δικών της, να έχει στριμωχθεί με ανθρώπους που δεν τους
κούρασε πολύ η Κυριακή αλλά η φτώχεια, η ανεργία, η φυλακή - η πρέζα ίσως;
Επιτέλους, σαν τους μεγάλους ποιητές, έστω μια φορά, ας είχε "γλύψει με τη γλώσσα των πλακάτ τις φθισικές
ροχάλες"(*) [ … ]
(*) Στίχος από το ποίημα του Vladimir Mayakovsky ‘Μ’ όλη
μου τη φωνή’
1 σχόλιο:
Η Κική Δημουλά είναι -είτε της αρέσει είτε όχι- μια εμβληματική προσωπικότητα. Που, επιπλέον, ζει από και για τις Λέξεις της. Γι' αυτό, ίσως, θα όφειλε να τις μεταχειρίζεται με ιδιαίτερη προσοχή. Όχι επειδή "η σταλινική ομάδα της λογοκρισίας" την περιμένει στη γωνία, αλλά επειδή οι καιροί είναι πονηροί και η παραμικρή αμφισημία ρίχνει νερό στο μύλο του φασισμού και των εκφραστών του.
(Από σχόλιο της Ρηγούλας Γεωργιάδου στο Protagon)
Δημοσίευση σχολίου