Διαχωρισμοί

(ένα κείμενο του Θ. Κοντονάτσιου, μέλους ΣΥΡΙΖΑ)

Πολύς και άνευ ουσίας θόρυβος έγινε τελευταία με αφορμή τις αναφορές, πρώτα και κύρια από τον αστικό τύπο, για την περιουσιακή κατάσταση κάποιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Το φαινόμενο δεν είναι φυσικά πρωτότυπο, είναι όμως ενοχλητικό και κινείται, εμπλουτισμένο με μεγάλες δόσεις υποκρισίας και κοινωνικού αυτοματισμού, στα όρια του ποταπού.

Η διάκριση κάποιων ατόμων ή κοινωνικών ομάδων, η ιεράρχηση και ο χαρακτηρισμός τους ως ‘καλές’ και πολύ αριστερές ή ‘κακές’ και λίγο αριστερές, είναι ένας τρόπος κατακερματισμού της κοινωνίας και διαχωρισμού των κοινωνικών ομάδων. Πρόκειται για την δημιουργία μιας διαχωριστικής γραμμής ρατσιστικού τύπου μέσα σε ένα περιβάλλον ανθρώπων που χαρακτηρίζεται, είναι ή νομίζει πως είναι αριστερό-προοδευτικό.

Τα άτομα που βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτού του κυνηγιού μαγισσών δεν παρανόμησαν, δεν ζουν προκλητικά ούτε απέκτησαν την περιουσία τους απομυζώντας Δημόσιους πόρους. Ότι υπάρχει δεν αποκτήθηκε αδιαφανώς ούτε με συστημικά τεχνάσματα και ‘παρακάμψεις’. Όμως οι άνθρωποι αυτοί, και ίσως αυτό να είναι για κάποιους το πλέον ενοχλητικό, είναι στελέχη της αριστεράς με ευρεία αποδοχή και σοβαρή δυναμική τρέχουσας και μελλοντικής προσφοράς.

Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι αποφάσισαν -ως μη όφειλαν- να μιλήσουν εκτεταμένα και με συνεχείς γραπτές αναφορές και συνεντεύξεις προσπαθώντας να εξηγήσουν πως δεν κινήθηκαν ούτε κατά διάνοια στα πλαίσια παραβατικών ή έστω αμφιλεγόμενων πρακτικών απαντώντας σε πολλαπλές, ακόμη και προσωπικού τύπου, ερωτήσεις. Όποιος σκέπτεται νηφάλια οφείλει να αναγνωρίσει την ευαισθησία και την θετική τους στάση. Φαίνεται επίσης πως ήταν απολύτως ορθή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος, δίνοντας στο θέμα την βαρύτητα που εξ αρχής του άξιζε, σεβάστηκε τις προσπάθειες των στελεχών αυτών να αμυνθούν τόσο ως πρόσωπα όσο και ως στελέχη της αριστεράς χωρίς να δώσει συνέχεια στην ανούσια, επικεντρωμένη σε πρόσωπα, συζήτηση.

Όπως μέσα στην κοινωνία υπάρχουν μαύροι, άσπροι και κίτρινοι άνθρωποι έτσι και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί, λιγότερο φτωχοί και μερικοί που θα μπορούσαν να θεωρηθούν πλούσιοι. Ο διαχωρισμός αυτός δεν μας κάνει. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον σε αυτό. Δεν υπάρχει ουσία ούτε ‘συμβολισμοί’. Εκτός εάν συμφωνήσουμε να χαράξουμε ένα άλικο γράμμα στο μέτωπο όσων ξεπερνούν ένα ορισμένο όριο (ποιο άραγε;) εισοδημάτων. Ο κοινωνικός κατακερματισμός και ο διαχωρισμός των ανθρώπων δεν είναι παρά ένας υφέρπων εργαλειακός ρατσισμός νέου τύπου που αξιοποιείται κατά κόρον από τους τεχνικούς της νέο-εξουσίας. Θα υιοθετήσουμε τον τρόπο σκέψης και τα πλέον ποταπά χαρακτηριστικά του αντιπάλου λοιπόν;

Όμως η συζήτηση αυτή οδηγεί άμεσα και σε δύο βασικές παρατηρήσεις που θα πρέπει ίσως να τονιστούν ξεχωριστά.

Παρατήρηση πρώτη: Η ίδια η θεσμοθέτηση των ελέγχων πόθεν έσχες και της δημοσιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών πέραν του γεγονότος πως έχει αποδειχθεί ανούσια και απολύτως αναποτελεσματική, εμπεριέχει και μεγάλη δόση υποκρισίας. Το κυριότερο όμως είναι πως λειτουργεί με ξεκάθαρο εργαλειακό τρόπο στα χέρια επιτήδειων «ρυθμιστών» στης πολιτικής οι οποίοι ανεβάζουν και κατεβάζουν πρόσωπα και υπολήψεις κατά το δοκούν. Σε αυτού του τύπου τις μεθοδεύσεις της συντήρησης και της αστικής προπαγάνδας η αριστερά θα πρέπει να απαντά άμεσα με νηφαλιότητα αλλά και στο επίπεδο και την έκταση που αρμόζει. Με αυτόν τον τρόπο οι εκστρατείες πολιτικής και ηθικής αποδυνάμωσης θα πέφτουν στο κενό. Διαφορετικά θα ξαναζήσουμε το φαινόμενο η αριστερά να τρέχει καταϊδρωμένη πίσω από την προπαγάνδα των αντιπάλων της αλλάζοντας σπασμωδικά και αδικαιολόγητα την πολιτική της ατζέντα και χάνοντας έτσι -σε αυτές τις πολύ κρίσιμες εποχές που ζούμε- κάτι εξαιρετικά πολύτιμο: την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των πολιτών.

Παρατήρηση δεύτερη: Για το ζήτημα αυτό ξαναζήσαμε την ίσως άκριτη υπερ-ευαισθησία ειδικού τμήματος εντός της ίδιας της αριστεράς. Ο αδικαιολόγητος, στην συγκεκριμένη περίπτωση, θόρυβος απαξίωσης στελεχών του κόμματος βρήκε δυστυχώς βολικό όχημα -σχεδόν βολικότερο και από την ίδια την αστική προπαγάνδα- την νοοτροπία και τα επιχειρήματα του τμήματος αυτό.

Οποιαδήποτε οικονομική ή άλλη παρεκτροπή στελέχους είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και τελεσίδικα ώστε να ικανοποιείται το αίσθημα του δικαίου αλλά και να λειτουργεί ο εσωτερικός συμβολισμός στον οποίο τόσο ευαίσθητη είναι -και πρέπει να είναι- η αριστερά. Όμως, προς το παρόν, τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει. Είναι λοιπόν σημαντικό ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι περισσότερο προετοιμασμένος για να αντιμετωπίσει επιθέσεις προσωπικής σπίλωσης των στελεχών του. Οι επιθέσεις αυτές στο μέλλον θα αυξάνονται συνεχώς σε ποσότητα και ένταση. Η αριστερά πρέπει να δείξει με ήρεμο αλλά σταθερό και αμετάκλητο τρόπο σε όσους είναι υπερβολικά δεκτικοί στα προπαγανδιστικά τεχνάσματα, που ακριβώς βρίσκονται και ποια είναι τα πλαίσια μέσα στα οποία είναι δυνατόν να κινούνται.

Πρέπει όλοι να θυμόμαστε πως οι δεσμώτες στη σπηλιά του Πλάτωνα τελικά δεν είχαν δίκιο και πως όποιος ζει στις σκιές μπορεί, χωρίς να το καταλάβει ο ίδιος, να ξεπέσει στην υπόσκαψη και να συνεισφέρει στην αποδυνάμωση όχι απλά του κόμματος αλλά του κινήματος συνολικά.

Θανάσης Σ. Κοντονάτσιος

Μέλος ΣΥΡΙΖΑ

Ο.Μ. Αγίας Παρασκευής