Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά η κατάσταση επιδεινώνεται χρόνο με τον χρόνο και οι επιστήμονες συμφωνούν ότι η κλιματική αλλαγή παίζει καθοριστικό ρόλο.
Οι κυβερνήσεις όμως, με μπροστάρηδες τους εκπροσώπους της νέας Ακροδεξιάς, δεν συμφωνούν καν με τη μετονομασία της κλιματικής αλλαγής σε κλιματική κρίση. Ένα τέτοιο παράδειγμα, το πιο τρανταχτό, είναι ο Πρόεδρος Τραμπ, που χλευάζει τις οικολογικές ανησυχίες ως παραμύθια της Αριστεράς.
Ο Μπολσονάρου είναι ένα ακόμα παράδειγμα ακροδεξιού λαϊκιστή που ανήλθε στην εξουσία «λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους», δηλαδή αξιοποιώντας μια ατζέντα πολιτικού αυταρχισμού, κοινωνικής οπισθοδρόμησης και οικονομικής απορρύθμισης, την οποία είχαν φροντίσει να κανονικοποιήσουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ ως απάντηση στην Αριστερά που κυβέρνησε τη Βραζιλία δέκα χρόνια και την πήγε μπροστά έναν αιώνα.
Ο Μπολσονάρου δεν δίστασε να απολύσει τον επικεφαλής της διαστημικής υπηρεσίας της Βραζιλίας και να απορρίψει την εγκυρότητα των στοιχείων, όταν ο τελευταίος επεσήμανε ότι η αποψίλωση του Αμαζονίου έχει ξεφύγει. Και η αποψίλωση, μαζί με την καταστροφή των ντόπιων πληθυσμών και της άγριας ζωής που συνεπιφέρει, επιταχύνθηκε εντυπωσιακά αφότου ανέλαβε ο Μπολσονάρου, ο οποίος άφησε τα συμφέροντα που λυμαίνονται τον πνεύμονα του πλανήτη ανεξέλεγκτα.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε Τραμπ ούτε Μπολσονάρου «ντεκλαρέ» σε κορυφαίο επίπεδο, είμαστε άλλωστε μικρή χώρα. Έχουμε όμως μικρούς Μπολσονάρους.
Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία στη συνταγματική αναθεώρηση επέμενε να αρθεί η προστασία των δασών που προβλέπει το άρθρο 24.
Έχουμε επίσης κυβέρνηση και κυβερνών κόμμα που, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, επιχειρηματολογούν υπέρ μιας ανάπτυξης που βάζει τη φύση και το περιβάλλον και όσους τα υπερασπίζονται στο στόχαστρο ως εχθρούς των επενδύσεων.
Οι Μπολσονάροι καταστρέφουν τον πλανήτη μας. Ήδη όμως οργανώνεται και η αντίσταση σ' αυτά τα σχέδια και την αποστολή αυτήν την έχουν αναλάβει τα παιδιά. Οι υπόλοιποι καθόμαστε και κοιτάμε με αμηχανία.
