Guardian: Η δίκη κατά του «αντιφασισμού»
Διεθνής κατακραυγή για τη δίκη του διανοούμενου και ακτιβιστή Σάββα Μιχαήλ (ευτυχώς που υπάρχει κι ο Guardian!)
«Ο παλιός μου φίλος, Σάββας Μιχαήλ-Μάτσας, ακτιβιστής, διεθνώς αναγνωρισμένος συγγραφέας για τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία, γενικός γραμματέας του Εργ. Επαναστατικού Κόμματος, ουτοπικός στοχαστής, φλογερός ομιλητής και ασπρομάλλης επιζών από 17 κύκλους χημειοθεραπείας, είναι σε δίκη στην Αθήνα την Τρίτη, 3η Σεπτεμβρίου, για συκοφαντική δυσφήμιση, υποκίνηση βίας και της πολιτικής διχόνοιας και διατάραξη της δημόσιας ειρήνης» γράφει η Μαρία Μαργαρώνη στο άρθρο της στο Guardian, και η υπόθεση της δίκης του Σάββα Μιχαήλ παίρνει διαστάσεις και στο εξωτερικό.
Η δίκη του έχει χαρακτηριστεί «η δίκη κατά του "αντιφασισμού"». Η αρθρογράφος κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «βρίσκει κοινό τόπο με τους ναζί, για να περάσει τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της». Η αγωγή εναντίον του Σάββα Μιχαήλ έχει ασκηθεί από μέλη και υποστηρικτές του νεο-ναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής, με φόντο την πρόσκληση για την αντιφασιστική διαδήλωση του EEK τον Μάιο του 2009, η οποία έληξε με το σύνθημα «Ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά».
«Είναι πέρα από την πραγματικότητα να επιλέγουν τον εβραίο ως τον πρώτο που θα περπατήσει στη σανίδα, είναι ένα φθηνό τρόπαιο στη φασιστική γκαλερί», γράφει το άρθρο, και σημειώνει πωςαρκετά μέλη της ναζιστικής οργάνωσης «έχουν σοβαρές καταγγελίες εναντίον τους, αλλά κανείς από αυτούς δεν πηγαίνει στο δικαστήριο», όπως οι δηλώσεις περί εμφυλίου του Ηλία Παναγιώταρου στο BBC και η περίπτωση της Θέμιδας Σκορδέλη, η οποία κατηγορείται ότι μαχαίρωσε έναν αφγανό το Σεπτέμβριο του 2011.
«Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα τρέφεται από έναν εθνικισμό που ορίζεται μέσω της καθαρότητας του αίματος και του μίσους για τους άλλους, με τον αντισημιτισμό να είναι ο αυθεντικός ιστορικός εχθρός». Η αρθρογράφος σχολιάζει πως η ελληνική κυβέρνηση «έχει βρει κοινό τόπο με αυτούς τους ανθρώπους, στην απεγνωσμένη προσπάθεια να περάσει τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα των πιστωτών της και να προστατέψει τη διεφθαρμένη ελίτ στην Ελλάδα».
«Η βίαιη ρητορική τμημάτων της ελληνικής αριστεράς εξισώνεται με την ωμή βία της ακροδεξιάς, η οποία εμπεριέχεται και υποστηρίζεται στην σταυροφορία της εναντίον των μεταναστών, των αριστερών, των ομοφυλοφίλων και όλων όσων αντιδρούν».
