Οι λογιστές που μας κυβερνούν έχουν την αίσθηση ότι το Βατοπέδι ήταν «το σκάνδαλο», ενώ το ξεπούλημα 50 δισεκατομμυρίων δημόσιου πλούτου σε περίοδο κρίσης, με χρονοδιάγραμμα αναγκαστικής εκποίησης, θα είναι «εθνικό έργο» αξιοπρέπειας και καλής διακυβέρνησης.

Βέβαια, οι αγοραστές δεν θα έχουν παρά να περιμένουν να τελειώνει ο χρόνος για κάποια από τις επόμενες δόσεις, οπότε η κυβέρνηση θα ξεπουλήσει όσο όσο, μιλώντας για υποχρεωτική εκποίηση διότι «το επιβάλλει ο μονόδρομος». Προκλητικά δε θα μας καλούν να τους πούμε τότε ποιους εναλλακτικούς αγοραστές έχουμε υπόψη μας.

Οι λογιστές, οι τοκογλύφοι των τραπεζών και των εργολάβων καθώς και τα φερέφωνά τους, ανακάλυψαν την ανάγκη να παριστάνουν τις μωρές παρθένες έναντι υπαλλήλων διεθνών οργανισμών που τους εξέθεσαν δημοσιοποιώντας τον ήδη υπάρχοντα προγραμματισμό του μεγαλύτερου σκανδάλου της σύγχρονης Ελλάδας. Καμώνονται ότι τσακώθηκαν μαζί τους, ασφαλώς όχι βέβαια για την πολιτική, αλλά για την επικοινωνία της λογιστικής της εκποίησης. Αναρωτιέμαι, πού πάει η κυβέρνηση; Είναι δυνατό να τσακώνεται με τους εκπροσώπους «της μονοδρομικής λύσης σωτηρίας της χώρας»; Με αυτούς στους «οποίους χρωστάμε και δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε»;

Η ανακοίνωση εκ μέρους των υπαλλήλων της τρόικας για την εκποίηση του εθνικού μας πλούτου, αποκληρώνοντας τις επόμενες γενιές, απέδειξε ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Η Βουλή δεν είχε καν το δικαίωμα να ψηφίσει την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Τους βουλευτές η κυβέρνηση τούς βλέπει απλά ως μαριονέτες ενός θεάτρου σκιών που ψηφίζουν την περαίωση με την οποία οι φοροφυγάδες καλούνται να βάλουν χαρτόσημα στη φοροκλοπή τους, αλλά είναι έτοιμοι να στείλουν φτωχούς ανθρώπους φυλακή εάν δεν πληρώσουν 1,40 ευρώ. Μια κυβέρνηση που ωρύεται ότι δεν θα αφήσει να καταργηθεί η νομιμότητα, ενώ παραβιάζει κάθε μέρα το Σύνταγμα. Η οποία εισήγαγε στη Βουλή τη διαγραφή 24 δισεκατομμυρίων χρεών εκείνων που εδώ και χρόνια πράττουν: «δεν πληρώνω - δεν πληρώνω για τα εκατομμύριά μου»...

Οι δημόσιες δηλώσεις των αλλοδαπών υπαλλήλων αποκάλυψαν ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Την εκποίηση δεν την γνώριζε θεσμικά ούτε καν το υπουργικό συμβούλιο. Μόνο ένας υπουργός. Ισως και κάποιοι κομματικοί που η πολιτική τους ευστροφία τούς οδήγησε καμαρωτοί καμαρωτοί να δηλώνουν ότι αυτά τα προέβλεπε το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, ενώ άλλοι, της Ν.Δ., περιφέρονταν από κανάλι σε κανάλι υποστηρίζοντας ότι εκείνοι τα είπαν πριν την τρόικα. Ω! Τι τιμή και τι δόξα!

Η φασαρία για την αποκάλυψη της εκποίησης δείχνει ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ απέτυχε ακόμα και στην πρόθεσή της να δημιουργήσει τεχνική κρίση με την τρόικα, για λόγους επικοινωνιακούς και εκλογικούς. Δείχνει, επίσης, ότι η τρόικα θέλει να δέσει τον γάιδαρο των συμφερόντων που εκπροσωπεί τώρα που υπάρχει μια κυβέρνηση που της επιτρέπει επί της ουσίας όλα. Διότι, μη μου πείτε ότι είναι αδιάφορο το ότι δεν υπάρχουν ανάλογα επεισόδια στο Δουβλίνο. Οτι ουδείς τόλμησε να πει οποιαδήποτε κουβέντα εις βάρος της Ιρλανδίας. Οτι η τρόικα δεν τόλμησε να κάνει εκεί αυτά που κάνει εδώ. Διότι αυτές οι διαφορές μάλλον δεν οφείλονται στο ότι τα εκεί τροϊκανόπαιδα έχουν καλύτερο χαρακτήρα από τα εδώ. Μάλλον τελικά έχει να κάνει με το τι κυβέρνηση και επιχειρηματίες «διαθέτει» η Ελλάδα...

*Άρθρο του Νίκου Κοτζιά, συγγραφέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», 20/02/2011

Τα ΕΙΠΑ-ΞΕΙΠΑ του Γιωργάκη. Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του...

Είμαστε μετανάστες…

Οφείλουμε να σεβαστούμε ένα αξίωμα, ότι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας δεν είναι καθόλου εύκολο. Η αντιμετώπιση μας οφείλει να έχει ως σημείο εκκίνησης το δεδομένο ότι βλέπουμε τον κάθε άνθρωπο ισότιμα. Συναναστρεφόμαστε κάθε άνθρωπο, ως πολίτη του κόσμου και θέλουμε να έχει τα ίδια δικαιώματα, του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στη ειρηνική συμβίωση, στον σεβασμό, στην αξιοπρέπεια, στην ανθρωπιά.

Αυτή είναι και οφείλει να είναι η βασική μας φιλοσοφία, που μπορεί μεν να μην λύνει αυτόματα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες μας από τη μετανάστευση ή από την προσφυγιά, αλλά αποτελεί όμως, βασική πυξίδα που μπορεί να μας δώσει το πλαίσιο, να μας δώσει την οπτική γωνία μέσα από την οποία θα αντιμετωπίσουμε, θα λύσουμε καλύτερα αυτά τα προβλήματα.

Η άποψη ότι ‘οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα, αλλά έχουν προβλήματα', αποτυπώνει μια πραγματικότητα, όσες βελτιώσεις και να έχουν εφαρμοστεί και υλοποιηθεί. Υπάρχουν σημαντικά πρακτικά και θεσμικά προβλήματα και υπάρχουν και προβλήματα αντίληψης, νοοτροπίας, υποδοχής και αποδοχής. Το καλύτερο που θα συνέβαλλε στο να σταματήσει αυτή η εικόνα, ήταν η ένταξη των μεταναστών. Όταν ο μετανάστης αισθάνεται στη χώρα όπου ζει ότι είναι ίσος προς όλους τους άλλους, ότι τον αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο, ότι έχει τα ίδια δικαιώματα στην υγεία, τα ίδια δικαιώματα στην εργασία, έχει λόγο, ακούγεται, τότε δεν έχει παρά να εξελίσσεται κι αυτός και να προσφέρει στην κοινωνία. Οφείλουμε να συνεισφέρουμε στην ένταξη των μεταναστών, ώστε να αισθανθούν όλοι οι μετανάστες την αξιοπρέπεια που χρειάζεται κανείς ως άτομο, ως οικογένειες, ως εθνότητες, ως κοινότητες εδώ στην Ελλάδα. Ας εντείνουμε τη προσπάθειά μας να δώσουμε ίσα δικαιώματα στην υγεία, στην εργασία, πρέπει να δούμε και τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών.

Στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών πραγματοποιήθηκε, στις 27-28 του Σεπτέμβρη, το 3ο αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, με αφορμή τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στη περιοχή. Διαβάστε εδώ τη παρουσίαση μας: Να σπάσουμε τα σύνορα που μας χωρίζουν.

Μια ομάδα από μετανάστες από τη Βόρειο Αφρική κατεβαίνουν σε απεργία πείνας στα Χανιά, θέτοντας πολύ συγκριμένα θέματα μεταναστευτικής πολιτικής και αιτούμενοι τη νομιμοποίηση των και άδεια παραμονής. Και αυτό κρίνοντας ότι δεν είναι αρκετά γνωστό στη κοινωνία το πρόβλημα και ότι δεν έχουν άλλο δρόμο για τη δικαίωση των, καταθέτουν την ακόλουθη ανοικτή επιστολή:

* ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς κάθε οργάνωση, τα κόμματα και τους βουλευτές, τους Δήμους και τις Νομαρχίες, Εργατικά Κέντρα και κάθε συνδικάτο εργαζομένων και επιστημονικό σύλλογο. Προς κάθε πολιτική και πολιτιστική συλλογικότητα στα Χανιά, σε όλη την Ελλάδα  και το εξωτερικό. Προς κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Είμαστε μετανάστες, μέλη του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης που ζούμε στην Ελλάδα. Ήρθαμε παράνομα όπως η πλειοψηφία των μεταναστών, μιας και το πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο  που υπάρχει δε δίνει τη δυνατότητα σε ανθρώπους που αναζητάμε μια καλύτερη μοίρα για μας και τις οικογένειές μας, να νομιμοποιηθούμε στην Ελλάδα, τη χώρα που ζούμε, δουλεύουμε, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.

Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία είχαμε καταθέσει το φάκελο μας για την άδεια παραμονής αφού εκπληρώναμε τις προϋποθέσεις, αλλά η απάντηση ήταν απορριπτική, γιατί το διαβατήριο μας είχε εκδοθεί μετά το 2004, ενώ η αίτηση για χορήγηση διαβατηρίου στην πρεσβεία μας στην Ελλάδα είχε γίνει πολύ πριν το 2004. Ακολουθήσαμε τη νόμιμη διαδικασία με προσφυγή κατά της απόφασης στα ελληνικά δικαστήρια, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Πληρώσαμε χιλιάδες ευρώ ο καθένας για όλη αυτή την διαδικασία. Πολλές από τις προσφυγές δεν έχουν ακόμη δικαστεί και η ζωή μας παραμένει «λαθραία». Για τις αστυνομικές αρχές δεν ισχύει κανένα από τα έγγραφα μας και ανά πάσα στιγή μπορούμε να βρεθούμε στα κρατητήρια και προς απέλαση, όπως έχει ήδη συμβεί.

Με βάση το σύνολο της μεταναστευτικής πολιτικής  και νομοθεσίας που ισχύει, η οποία μας βάζει στο περιθώριο, αγνοώντας την ύπαρξη και τα προβλήματα μας, αποφασίσαμε να κινηθούμε δυναμικά, και να μάθουν όλοι τα δίκαια αιτήματα μας.

Διεκδικούμε το δικαίωμα στη ζωή και στη δουλειά με αξιοπρεπείς συνθήκες.

Για να διαμορφωθεί μια μεταναστευτική πολιτική που θα εγγυάται την  πραγματική νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα και την ουσιαστική ένταξη μας στην ελληνική κοινωνία, είναι απαραίτητο
  • να αποδεσμευτούμε από το σημερινό καθεστώς ομηρίας, που είτε μας αποκλείει από τη διαδικασία νομιμοποίησης, είτε μας απειλεί με  από-νομιμοποίηση με βάση τις επιταγές της «Ευρώπης-Φρούριο».
  • να αποσυνδεθεί η ανανέωση της άδειας παραμονής από την ύπαρξη ορισμένου αριθμού ενσήμων γνωρίζοντας το καθεστώς μαύρης εργασίας που επικρατεί (μας αναγκάζει στην αγορά  ανύπαρκτων ενσήμων).
  • να αποσυνδεθεί το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης από την απόδειξη ορισμένου εισοδήματος (μας οδηγεί σε εικονικές δηλώσεις εισοδημάτων από αγροτικές εργασίες).
  • να μειωθεί η αξία του παράβολου ώστε να ανταποκρίνεται στο πραγματικό κόστος της έκδοσης της άδειας.
  • να αυξηθεί το προσωπικό στους Δήμους και τις περιφέρειες που ασχολούνται με την χορήγηση ή ανανέωση της άδειας παραμονής. Επίσης να υπάρχουν μεταφρασμένες οι απαραίτητες πληροφορίες για όσους δε γνωρίζουν τη γλώσσα. (το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης έχει από καιρό δηλώσει στις παραπάνω υπηρεσίες τη διαθεσιμότητα του να βοηθήσει σε αυτό).
  • να θεσμοθετηθεί η απαγόρευση απέλασης και κράτησης κάθε ανηλίκου.
  • Να εγγράφονται στα δημοτολόγια και να παίρνουν πιστοποιητικό γέννησης τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρωπαική Ένωση και να αποκτούν την ιθαγένεια με τη γέννηση τους.
  • Να γίνουν σεβαστές οι διεθνείς συμβάσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων
  • Για όλα τα παραπάνω έχουμε προσπαθήσει πολύ τα τελευταία χρόνια. Έχουμε  συμμετάσχει σε δημόσιες εκδηλώσεις και συζητήσεις με συμπολίτες μας αλλά και θεσμικούς παράγοντες και υπηρεσίες, έχουμε πάρει μέρος σε μαζικές πορείες διαμαρτυρίας και διεκδίκησης. Έχουμε εξαντλήσει κάθε νομική διαδικασία που ισχύει στην Ελλάδα και έχουμε πληρώσει πολλά από το υστέρημα και τον κόπο μας. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια.

 Απαιτούμε
  - να χορηγηθεί άμεσα άδεια παραμονής σε όλους όσους τη δικαιούνται με βάση τη νομοθεσία (εκατοντάδες μόνο στα Χανιά). Είτε δια της ανάγνωσης του νόμου με την κοινή λογική, είτε με ρύθμιση επέκτασης των κριτηρίων απόδειξης εισόδου στη χώρα.

Ξεκινάμε απεργία πείνας (11-11-2008) με την ελπίδα να ακουστεί η φωνή μας και η πολιτεία να διορθώσει την αδικία που γίνεται σε βάρος μας. Είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε την υγεία και τη ζωή μας, για να καταλάβει η κοινωνία πως εμείς οι μετανάστες έχουμε προβλήματα που αφορούν στην ίδια μας την επιβίωση.

Καλούμε σε ενεργή και καθημερινή συμπαράσταση και υποστήριξη, κάθε μετανάστη/στρια που ζεί στα Χανιά και σε όλη την Ελλάδα, αλλά και κάθε δημοκράτη και σκεπτόμενο Έλληνα συμπολίτη μας. Αναζητούμε στο πλευρό μας όλη την κοινωνία. Τη χρειαζόμαστε. Περιμένουμε στήριξη από τα κόμματα και τους βουλευτές, τους Δήμους και τις Νομαρχίες, Εργατικά Κέντρα και κάθε συνδικάτο εργαζομένων και επιστημονικό σύλλογο. Ζητάμε την υποστήριξη κάθε πολιτικής και πολιτιστικής συλλογικότητας στα Χανιά και σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό, γιατί ξέρουμε ότι μας αφορά όλους.

Γιατί ξέρουμε ότι η κοινωνία δεν κινδυνεύει από μας. Κινδυνεύει μόνο από το ρατσισμό, την καταστολή, τον αποκλεισμό και τις διακρίσεις.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΧΙΟΥ & ΤΣΙΜΙΣΚΗ

Έξω από το μονόδρομο του μνημονίου

(της Νάντιας Βαλαβάνη)

Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ της Κυριακής, 13.2.2011 Από τέλος Ιανουαρίου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό βρίσκεται σε εξέλιξη μια πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το «άνοιγμα» των συμβάσεων και τη διερεύνηση των στοιχείων που συγκροτούν το ελληνικό χρέος κατά τα πρότυπα των θεσμικών ή άτυπων επιτροπών που λειτούργησαν στο παρελθόν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας παρουσιάζουν ιδίως οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, από τη Ρωσία μέχρι το Εκουαδόρ. Είναι γνωστό ότι η λειτουργία τέτοιων Επιτροπών κατέληξε στον εντοπισμό του λεγόμενου «απεχθούς» τμήματος του χρέους - στις πιο πρόσφατες περιπτώσεις, αυτό κυμάνθηκε από το μισό έως και τα τρία τέταρτα του συνολικού του ύψους -, στην άρνηση πληρωμής του και σε αντίστοιχο δραστικό «κούρεμα» μετά από διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Μέσω των ΕΛΕ ουσιαστικά δρομολογήθηκαν διαδικασίες για μια ριζική και ριζοσπαστική «αναδιάρθρωση» του χρέους με πρωτοβουλία όχι των δανειστών (ελεγχόμενη πτώχευση) αλλά των ίδιων των κυβερνήσεων των χωρών, επιτρέποντας σε χώρες που βρίσκονταν πεσμένες στα γόνατα να σηκωθούν όρθιες και στους εργαζόμενους τους να μπορούν ξανά να ελπίζουν και να αγωνίζονται για το μέλλον: Καθώς την πρωτοβουλία είχαν οι δανειοδοτημένοι, το «κούρεμα» δεν συνοδεύτηκε από μακρόχρονα προγράμματα λιτότητας. Έγινε δηλαδή το αντίθετο απ’ αυτό που προϋποθέτει η σημερινή, «άτυπη» ακόμα, συζήτηση για «αναδιάρθρωση» με «επιμήκυνση» και «μερικό κούρεμα», που διεξάγεται στο σκοτάδι, κεκλεισμένων των θυρών, ανάμεσα στην Ελληνική κυβέρνηση, την Τρόικα, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ με πρωτοβουλία των δανειστών, καθώς οι αριθμοί «δε βγαίνουν» με τίποτα. Οποιαδήποτε τέτοια διευθέτηση προορίζεται να συνοδεύεται από ένα «αέναο» ελληνικό μνημόνιο, συμπληρωματικό στους στόχους συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού που επιδιώκει το Γερμανο-γαλλικό Διευθυντήριο της ΕΕ για όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Μ΄ ένα τέτοιο μπακγκράουντ ένα «απλό» δημοκρατικό αίτημα, όπως η δημιουργία ΕΛΕ, μπορεί να περικλείει μια εκρηκτική ανατρεπτική δυναμική. Η υποδοχή της πρωτοβουλίας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό υπήρξε εξαιρετικά ενθαρρυντική. Έχει ενδιαφέρον όμως το γεγονός ότι, έχοντας μάθει να σκεφτόμαστε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, κάποιοι από τους ανθρώπους στους οποίους απευθυνόμαστε για υπογραφή και συμμετοχή στη διεκδίκηση αυτής της υπόθεσης βάζουν το ερώτημα «ποιο κόμμα βρίσκεται πίσω απ’ αυτή την πρωτοβουλία». Και ίσως κάποιοι νομίζουν ότι η απάντηση μας - «κανένα κόμμα, άνθρωποι απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους» - δεν είναι ειλικρινής. Όμως πράγματι, η πρωτοβουλία αυτή αποφασίστηκε μετά από πρόταση των καθηγητών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Κώστα Λαπαβίτσα και Στάθη Κουβελάκη σε σύσκεψη, παραμονές Χριστουγέννων, του Αριστερού Βήματος, ενός χώρου με λίγο παραπάνω από μισό χρόνο ζωής, στο πλαίσιο του οποίου από το περασμένο καλοκαίρι συναντιούνται συζητώντας και επιχειρώντας κοινές δράσεις άνθρωποι απ’ όλα τα ρεύματα της Αριστεράς. Ενώ η επείγουσα πολιτική ανάγκη για τη δημιουργία μιας τέτοιας επιτροπής πρωτοδιατυπώθηκε μέσα κι έξω από τη Βουλή πριν απ’ όλους από τους βουλευτές Σοφία Σακοράφα και Παναγιώτη Λαφαζάνη, καθώς και από τον Αλέκο Αλαβάνο. Αυτή την περίοδο το κείμενο που καλεί για το συνταγμένο «άνοιγμα» του ελληνικού χρέους υπογράφεται «ενδεικτικά» από άντρες και γυναίκες, πολιτικούς και οικονομολόγους, δημοσιογράφους, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, συνδικαλιστές και συνταγματολόγους, μαχητικούς δημάρχους και πανεπιστημιακούς, γνωστούς για το ρόλο τους στις διεργασίες στην ελληνική κοινωνία - και ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες πολιτικές τους εντάξεις. Αλλά και από το εξωτερικό, από το Νόαμ Τσόμσκυ μέχρι τη Μάρτα Χάρνεκερ, από το Λόταρ Μπίσκι μέχρι τον Αλμπέρτο Ακόστα, συγκεντρώνει ήδη ανθρώπους που μπορούν να εξασφαλίσουν σημαντική αγωνιστική πολιτική στήριξη σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία «έρευνας» του χρέους. Στη συνέχεια θα βρεθούμε αντιμέτωποι, βέβαια, με το πλέον κρίσιμο κριτήριο για την επιτυχία αυτής της υπόθεσης: Αν θα γίνει δυνατόν να συνδεθεί με τις υπαρκτές πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες, αν θα μπορέσει να πάρει τη μορφή ενός πραγματικού κινήματος που να υπερβαίνει τα όρια καθεμιάς ξεχωριστά. Ένα τέτοιο κίνημα θα έχει συμπεριλάβει στις κεντρικές διεκδικήσεις κάθε χώρου τη διαφανή και συνταγμένη διερεύνηση του χρέους ως μια απάντηση από και προς όφελος της μεγάλης εργαζόμενης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, και πριν απ’ όλα των νέων ανθρώπων, στον καταστροφικό «μονόδρομο» βίαιης αποδόμησης και παρακμής κάθε ζωντανού στοιχείου στη χώρα μας, με πρώτους τους ίδιους τους ανθρώπους, του Μνημόνιου.

Η Πολιτική Κίνηση Χαλανδρίου του Συνασπισμού, σας προσκαλεί στην εκδήλωση - συζήτηση που θα γίνει  την Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011, στις 7:00 μ.μ., στο Κέντρο Νεότητας (Δαναΐδων και Αντιγόνης), με θέμα:

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ και πώς θα βγούμε από αυτήν

Θα μιλήσουν οι:

Γιάννης Μηλιός, καθηγητής  Πολιτικής  Οικονομίας   Ε.Μ.Π. 

Χάρης Γολέμης,  διευθυντής  του   Ινστιτούτου «Νίκος  Πουλαντζάς»

Διαμαρτυρία των εργαζομένων του Η.Σ.Α.Π. στο MEGA channel

Το κείμενο του "Στάθη" της "Ελεύθεροτυπίας" που δεν άρεσε στους συναδέλφους του "Μegα".

Το κείμενο του "Στάθη" της "Ελεύθεροτυπίας" που δεν άρεσε στους συναδέλφους του "Μegα".

«Τα ντόπερμαν της ενημέρωσης.
Η «πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούν πλέον σαν να είμαστε δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιας ημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν τις κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους, γιουσουφάκια.
Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 ευρώ.
Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους.
Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού...
Τι Τρόμος είναι αυτός;!
Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα.
Τι οργουελικός εφιάλτης!
Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ' τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης
να αρπάξουν απ' το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να τη δαγκώσουν
να τη διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν
και να του τη δώσουν πίσω να τη φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει - και
αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.
Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος Ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλά
με όλην τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται - είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη;
Όχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος ταλιμπανισμός, είναι φασισμός,
είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.
Τίποτα απ' όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι,
διακόπτουν όποιον γουστάρουν
και το στόμα τους στάζει μέλι μόνον μπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους. Αλλά, το πιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσιαστές (των οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι συνάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες ερωτήσεις στους υπουργούς, ανάλογες
με εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους αφεντάδες τους σε άλλες εποχές.
Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θεαματικότητα αυτού του δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτο ή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος για τη δημοσιογραφία, πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική.
Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε τα ξόανα της τηλεοπτικής τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή, αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν αισθάνονται έστω κι απ' τον καναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ' αυτήν την τηλεοπτική χούντα -αυτό
το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα
του πρασινοφρουρισμού. Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τη χώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες τώρα.
Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός καιρού, όστις υποστήριξε υπό τη δορά του εκσυγχρονισμού με τον πιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό μάς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, απ' το άγος του Χρηματιστηρίου έως την αποκοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις,
αυτός ο συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορηγούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και συν-ένοχους δημοσιογράφους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ' όσον έβλαψε η μαύρη πανώλη το Λονδίνο και τις τρεις φορές που το επισκέφθηκε.
Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού.
Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν.
Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα,
οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων - είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία.
Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας - με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες...
Ντροπή!".

ΥΓ: Έκπληξη δεν μου προκάλεσε το κείμενο του "Στάθη". Άλλωστε είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι και λίγα τους είπε. Μου προκάλεσε όμως τεράστια έκπληξη η αντίδραση των συναδέλφων στο "Mega". Δεν πιστεύω επ ουδενί ότι μεταξύ αυτών βρίσκονται και οι μισθοσυντήρητοι συνάδελφοι οι οποίοι ζουν στην κυριολεξία στο πετσί τους τον τρόπο με τον οποίο η κα. Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση αν μεταξύ των αντιδρούντων βρίσκονται και απλοί εργαζόμενοι συνάδελφοι τότε είμαι σίγουρος ότι η αντίδρασή τους είναι προϊόν τρομοκρατίας. Τρομοκρατίας του τύπου "όποιος δεν υπογράψει απολύεται". Άλλωστε είναι μικρή η πιάτσα και τόσα χρόνια όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας.