Το Χαστουκόδεντρο

ΔΕΗ: Προετοιμάζοντας την πώληση

[ άρθρο του Γιάννη Μπενίση που δημοσιεύτηκε στην Αυγή ]

Η ΔΕΗ κατάφερε, επικαλούμενη διάφορες δικαιολογίες, με γνωμοδότηση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) και απόφαση του Υπουργείου, να προεγκριθούν για το 2013 αυξήσεις που είχαν εκτιμηθεί συνολικά 16,5% ως εξής:

 α)  8% τον Γενάρη (που έγινε ήδη)
 β)  4% την 1η Μαΐου (η οποία τελικά δεν εφαρμόστηκε) και
 γ)  4% επίσης την 1η Ιουλίου (αναμενόμενη αφού τότε θα έχουμε και πλήρη απελευθέρωση των τιμολογίων με σύνδεση των τιμών χονδρεμπορικής και λιανικής αγοράς).

Όλες όμως οι δικαιολογίες στις οποίες στηρίχθηκαν προκειμένου να εφαρμόσουν τις αυξήσεις αυτές, συνηγορούν, όπως θα δούμε, αντιθέτως για μειώσεις.

Ειδικότερα :

1) Ενώ το κόστος για τα τέλη ρύπων είχε υπολογισθεί στα 270 εκ. ευρώ για όλο το 2013, τελικά αυτό θα ανέλθει στο μισό, γιατί ο τόνος των ρύπων, αντί να κοστίζει πάνω από 7 ευρώ, όπως είχαν υπολογίσει, στοιχίζει κάτω από 4 ευρώ. Και μάλιστα αν αγοραστεί ένα μέρος όχι από τον Ευρωπαϊκό αλλά από τον μηχανισμό του ΟΗΕ, υπάρχει περαιτέρω μείωση του κόστους. Τις τελευταίες μάλιστα μέρες, μετά την γνωστή απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου (back loading), θα κοστίζουν, όπως υπολογίζει και ο Λειτουργός Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΛΑΓΗΕ) στο δελτίο του μηνός Απριλίου, 2,8 ευρώ ο τόνος μεσοσταθμικά για το 2013 και 2,9 για το 2014.

2)   Η ΔΕΗ έχει δύο διαφορετικούς ρόλους στην όλη διαδικασία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Ο πρώτος είναι να παράγει και να πουλάει στη χονδρεμπορική αγορά ρεύμα, στη λεγόμενη οριακή τιμή συστήματος (ΟΤΣ) και μάλιστα η συμμετοχή της είναι περίπου το 67% της συνολικής παραγωγής (ΔΕΗ παραγωγός). Ο δεύτερος ρόλος της είναι να αγοράζει από την χονδρεμπορική αγορά με την ΟΤΣ, που έχει διακυμάνσεις, αφού καθορίζεται από τούς κανόνες της αγοράς, και στη συνέχεια να πουλάει στους καταναλωτές σε τιμές όμως προκαθορισμένες. Και μάλιστα σε αυτό το ρόλο κατέχει το 98,5% της αγοράς (ΔΕΗ προμηθευτής- λιανοπωλητής). Εύκολα καταλαβαίνει κάποιος ότι όταν η ΟΤΣ είναι χαμηλή, η ΔΕΗ κερδίζει αφού πουλάει ως παραγωγός το 67%  στην χαμηλή αυτή τιμή, αγοράζει δε ως προμηθευτής το 98,5% στην ίδια τιμή και το μεταπωλεί στους καταναλωτές σε στάνταρ τιμή, σχετικά αρκετά υψηλή. Την περίοδο αυτή η τιμή της αγοράς είναι πολύ χαμηλή, όπως συνάγεται από τον παρακάτω πίνακα:

Μέση οριακή τιμή συστήματος σε ευρω/ mwh:

Ιαν. ‘12  72,2     Ιαν. ‘13  45,78 Μείωση  -36,59 %

Φεβρ.‘12  81,64.   Φεβρ. ‘13  44,89     >>   -45,02 %

Μαρτ.‘12  63,65.   Μαρτ. ‘13  30,55     >>   -52,01 %                

Μεσοσταθμικά είναι γύρω στα 40 ευρώ η mwh, όμως λόγω κυρίως των στρεβλώσεων, η ΔΕΗ αγοράζει με την τιμή των αποκλίσεων που είναι μεσοσταθμικά για το τρίμηνο 61 ευρώ η mwh, και στη συνέχεια το πουλάει στους οικιακούς καταναλωτές 90 ευρώ την mwh, δηλαδή με κέρδος 30 ευρώ την mwh. Και για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος, η κατανάλωση είναι 140.000 mwh την ημέρα (όχι όλη όμως από τους  οικιακούς καταναλωτές). Να ληφθεί επίσης υπόψη ότι το κόστος μεταφοράς και δικτύου πληρώνεται ξεχωριστά από τους καταναλωτές.

3) Άλλος σημαντικός λόγος που αυξάνει την κερδοφορία της ΔΕΗ είναι οι φετινές βροχοπτώσεις. Τα υδροηλεκτρικά φράγματα περιέχουν τεράστιες ποσότητες υδάτων, 7 φόρες πάνω από το ιστορικό χαμηλό και 3 φορές πάνω από τον μέσο όρο. Οι ποσότητες αυτές αντιστοιχούν σε 2.880 γιγαβατώρες (στοιχεία Μαρτίου) με τάση ανόδου αφού πάντα τον Απρίλιο πού λειώνουν τα χιόνια παρατηρείται άνοδος της στάθμης, με ανώτατο όριο κινδύνου τις 3.000 γιγαβατώρες. Υποχρεωτικά λοιπόν πρέπει να δουλεύουν τα υδροηλεκτρικά, τα οποία ως γνωστό έχουν μηδενικό κόστος καυσίμου. Με μέση τιμή παραγωγής τα τελευταία χρόνια γύρω στις 200.000 MWh το μήνα, το τρίμηνο του 2013 είχαμε την εξής παραγωγή σε MWh:

Ιανουάριος    550.000

Φεβρουάριος   702.000

Μάρτιος       1.019.000

Όπως διαπιστώνει κανείς, παρατηρείται αύξηση της πολύ φθηνής παραγωγής της ΔΕΗ που φθάνει τον Μάρτιο ως και 520% πάνω από τον μέσο όρο. Αυτή την σχεδόν μηδενικού κόστους παραγωγή, η ΔΕΗ την πουλάει με σχεδόν 60 ευρώ την MWh, δηλαδή μόνο για τον μήνα Μάρτιο ανέρχεται σε 60 εκ. ευρώ ως ΔΕΗ παραγωγός.

4) Όπως και η διοίκηση της ΔΕΗ αναφέρει, η εταιρία έκανε μειώσεις στο προσωπικό - απασχολεί σήμερα 19.990 άτομα -, ενώ περιέκοψε και τις αποδοχές του, π.χ. υπερωρίες, νυχτερινά, κλπ.. Η συνολική μείωση λοιπόν μόνο για το 2012 ανήλθε σε 179 εκ. ευρώ.

Πρόχειροι υπολογισμοί αποδεικνύουν ότι η ΔΕΗ για το πρώτο τρίμηνο του 2013, αθροιστικά ως παραγωγός και ως προμηθευτής, (αφού καταναλώθηκαν 140.000 MWh την ημέρα), πρέπει να έχει περίπου 500 εκ ευρώ κέρδη, με μικρά λειτουργικά κόστη (17% περίπου κόστος προσωπικού) αφού δίκτυα και σύστημα μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΗΕ) έχουν ξεχωριστές χρεώσεις, ξεχωριστό λογαριασμό. Αυτό σημαίνει ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα έχει περίπου 2 δισ ευρώ κέρδος (ΕΒΙΤDA) προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων, ετησίως, γεγονός που δεν προκαλεί έκπληξη αφού το αντίστοιχο νούμερο το 2010 ήταν 1,5 δις. Καθαρά δε, προ φόρων, κέρδη της τάξης του 1 δις ευρώ.
Όλα αυτά μας οδηγούν να βγάλουμε τα παρακάτω συμπεράσματα:

Πρώτον, Πώληση της ΔΕΗ, δηλαδή αλλαγή του δημόσιου χαρακτήρα της παραγωγής και πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας, θα αλλοιώσει και το χαρακτήρα που εμείς θέλουμε να έχει το ρεύμα : να είναι δημόσιο και κοινωνικό αγαθό. Οπότε είμαστε κατά της πώλησης σε οποιαδήποτε τιμή.

Ειδικότερα όποιος τολμήσει πώληση σε τιμή 1,2 δις ευρώ (αυτή είναι σήμερα η χρηματιστηριακή της αξία), δηλαδή με τα κέρδη 7-8 μηνών, θα πρέπει να λογοδοτήσει ως καταχραστής της δημόσιας περιουσίας. Οι δικαιολογίες του τύπου ότι έχει δάνεια 4,5 δις ευρώ, δεν ευσταθούν γιατί η αξία των παγίων της ανέρχεται σε πάνω από 15 δις ευρώ. Επίσης και μόνο το δικαίωμα εκμετάλλευσης των λιγνιτικών αποθεμάτων της χώρας, εκτιμάται σε άνω των 20 δις για τα επόμενα χρόνια.

Δεύτερον, Υπάρχουν δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία προχωράει η συνεργασία ΔΕΗ – Κοπελούζου, με στόχο την ανάπτυξη δικτύου εξυπηρέτησης πελατών. Τι είναι αυτό που εμποδίζει την διοίκηση της ΔΕΗ να γίνει πελατοκεντρική (όπως αναφέρει η ίδια) και να αναπτύξει δίκτυο καταστημάτων εξυπηρέτησης πελατών μόνη της; Γιατί έχει ανάγκη και μάλιστα κατά 51% τον Κοπελούζο, για να το επιτύχει; Μήπως αφήνουν να υπάρχουν οι τεράστιες ουρές στα ταμεία της, ώστε να δικαιολογηθεί μετά εύκολα η ιδιωτικοποίηση σε πρώτη φάση του τομέα εξυπηρέτησης πελατών, μετά της μικρής ΔΕΗ και στο τέλος ολόκληρης; Πάντως, είναι σίγουρο ότι η ΔΕΗ έχει στελέχη ικανά να αναπτύξουν το δίκτυο καταστημάτων που απαιτείται, αρκεί να υπάρχει βούληση εκ μέρους της διοίκησης προκειμένου να αξιοποιηθούν στελέχη με αξιοκρατικά κριτήρια.

Τρίτον, Δεν  μπορεί από την μια η ΔΕΗ να έχει τέτοια υπερκέρδη και από την άλλη να προχωρά σε αυξήσεις των τιμολογίων της. Ούτε μπορεί ο υφυπουργός να επιχαίρει και να παρουσιάζει ως επιτυχία το γεγονός ότι δεν υλοποιήθηκε η προγραμματισμένη αύξηση του Μαΐου, τη στιγμή που τα οικονομικά στοιχεία συνηγορούν σε μειώσεις της τάξης  ακόμα και του 20%. Η κατά τα άλλα  ανεξάρτητη ΡΑΕ γιατί δεν εξετάζει το θέμα της μείωσης; Δεν βλέπει τα στοιχεία του τριμήνου ,που αφορούν  την πολύ χαμηλή ΟΤΣ ,τα υδροηλεκτρικά και τα δικαιώματα ρύπων;

Η κυβέρνηση δια του υφυπουργού τι κάνει; Θα πρέπει και  μάλιστα άμεσα, με γνωμοδότηση της ΡΑΕ, η τρικομματική κυβέρνηση  να εξαγγείλει γενναίες μειώσεις των τιμολογίων της, παίρνοντας πίσω την αύξηση που επιβλήθηκε τον Γενάρη, αλλά και να προωθήσει περαιτέρω μειώσεις σε σχέση με το 2012.Βέβαια θα  βρούνε δικαιολογία ότι έχουν αυξηθεί τα «φέσια» και οι διακανονισμοί, οπότε υπάρχει πρόβλημα ρευστότητας και ότι είναι μικρό το διάστημα για να βγουν συμπεράσματα.

Δεν πείθουν όμως αυτά γιατί όταν κάποιοι σου χρωστάνε δεν βάζεις παραπάνω τιμή στους άλλους για να ισοσκελίσεις. Ούτε φυσικά στο άμεσο μέλλον θα αλλάξει κάτι ,δηλαδή δεν θα εξαφανιστεί το νερό ή δεν θα αυξηθεί ως δια μαγείας η ΟΤΣ τα δε δικαιώματα ρύπων θα είναι φθηνά για τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστον.

Μήπως όλα αυτά είναι σκόπιμα και έχουν να κάνουν με την επικείμενη πώληση της ΔΕΗ, τώρα που έχει ανοίξει η όρεξη ακόμη και Ρώσων που, όπως μαθαίνουμε πηγαινοέρχονται στα αρμόδια Υπουργεία και στου Μαξίμου; Δηλαδή δεν κάνουν  τις μειώσεις των τιμολογίων που πρέπει στους καταναλωτές ,σκόπιμα ώστε να φανεί υψηλή κερδοφορία και να είναι ακόμα ποιός ελκυστική για τούς υποψήφιους αγοραστές.

Ποιό είναι το νόημα της πώλησης, ακόμα και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια μιας τόσο  κερδοφόρας επιχείρησης στρατηγικού χαρακτήρα; Απλά  θέλουν να υπακούουν όλα στο νόμο του κέρδους και της επιχειρηματικότητας και όχι στο κανόνα των κοινωνικών αναγκών, οπότε μετά την ενέργεια σειρά έχει η υγεία ,η παιδεία ,το νερό κλπ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θα κάνει οτιδήποτε περνάει από το χέρι του ώστε να αποτραπεί αυτή η πώληση ,που αν γίνει θα μας φέρει δεκαετίες πίσω στο τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας ,με αποτέλεσμα το ρεύμα αντί να είναι δημόσιο και κοινωνικό αγαθό ,να είναι είδος πολυτελείας για την πλειονότητα των ανέργων, εργαζομένων και συνταξιούχων.

Γιάννης Μπενίσης

Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

ΟΜΙΛΙΑ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΑΝΟΙΚΤΗ  ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

H   ΠΡΟΤΑΣH 

ΤΟΥ   ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ  20  ΜΑΪΟΥ 7.30μμ στην Πλατεία Αγ. Παρασκευής

με τον Γιάννη Δραγασάκη

βουλευτή και μέλος της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

·    ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

·    NA ΟΡΓΑΝΏΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΌΣΙΟ ΤΟΜΈΑ ΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΌ ΈΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΊΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΟΥ ΛΑΟΎ

·    ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ,  ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΥΣΙΚΌ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ.

ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ  ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ   ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ,   ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ,   ΧΟΛΑΡΓΟΥ - ΠΑΠΑΓΟΥ

Συγκέντρωση ΟΛΜΕ

Εντάξει, δεν τα καταφέραμε όπως οι Ισπανοί αλλά ότι μορέσαμε κάναμε. Την άλλη φορά καλύτερα ...

Μέχρι τις 20.30 περίπου που έφυγα, δεν είδα πουθενά σχεδόν αστυνομικούς διότι δεν υπήρξαν επεισόδια. Και δεν υπήρξαν επεισόδια ... ακριβώς διότι δεν υπήρξαν πουθενά αστυνομικοί.

Αντισυνταγματική η επιστράτευση των εκπαιδευτικών

 

Εντελώς αντισυνταγματική και παράνομη χαρακτήρισε την επιστράτευση των εκπαιδευτικών ο συνταγματολόγος και καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Γιώργος Κατρούγκαλος, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά πως το Σύνταγμα απαγορεύει την «αναγκαστική εργασία». Ο κ. Κατρούγκαλος τόνισε πως το Σύνταγμα δεν θεωρεί την επιστράτευση σαν μέσο περιορισμού της απεργίας, ενώ υποστήριξε πως η επιστράτευση επιτρέπεται μόνο σε καιρό πολέμου, σε θεομηνία και όταν υπάρχει ανάγκη που θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία, χαρακτηρίζοντας την επίδοση φύλλων πορείας από την κυβέρνηση στους εκπαιδευτικούς, ως «προληπτική επιστράτευση», η οποία «εντείνει την αντισυνταγματικότητα» του όλου εγχειρήματος.

 

Στη συνέχεια, σε ερώτηση που του έγινε για το πως μπορεί να αντιμετωπιστεί η απεργία, ο συνταγματολόγος απάντησε πως υπάρχουν άλλα μέσα εκτός της επιστράτευσης όπως τα δικαστήρια, ενώ τέλος σε νέα ερώτηση αυτή την φορά από τον Δημήτρη Παπαδημούλη για το εάν προβλέπεται συνταγματικά η πολιτική επιστράτευση σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο κ. Κατρούγκαλος απάντησε πως στον «σκληρό πυρήνα» της Ε.Ε., δηλαδή σε 15 χώρες, η επιστράτευση δεν υφίσταται, και συμπλήρωσε πως η Ελλάδα έχει υπογράψει συμβάσεις κατά της αναγκαστικής εργασίας.

 

πηγή: iefimerida

Το βασικό ερώτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και ο νομισματικός πόλεμος

 

(ένα ενδιαφέρον σημείωμα του Κώστα Καλλωνιάτη που βρήκαμε στο λογαριασμό facebook του Γιάννη Μηλιού. Ενδιαφέρον έχουν και τα διαγράμματα ισοτιμίας προς το τέλος του κειμένου)

 

Είναι απολύτως φυσικό νομίζω λίγο πριν το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ να επικεντρώνεται ο δημόσιος διάλογος της αριστεράς γύρω από προβλήματα στρατηγικής της σοσιαλιστικής μετάβασης και να απασχολεί ιδιαίτερα η στάση απέναντι στην Ευρώπη με δεδομένη την ειλημμένη απόφαση κατάργησης του μνημονίου και της απάνθρωπης πολιτικής της μονόπλευρης και διαρκούς λιτότητας για τη μισθωτή εργασία. 

Θα ήθελα λοιπόν να σταθώ σε δύο ζητήματα που θέτει το μέλος της Κ. Ε. του ΣΥΡΖΑ, Παναγιώτης Αθανασιάδης, σε άρθρο του που διάβασα στο iskra.gr με τίτλο «Φταίει ο γάιδαρος, χτυπάμε το σαμάρι...» και συγκεκριμένα στο βασικό ερώτημα που κατά τον Π.Α. πρέπει να απασχολεί το συνέδριο και στο θέμα του νομισματικού πολέμου που ο ίδιος ανακινεί με αφορμή την κριτική του Γ. Μηλιού στο πρόγραμμα του ΑΚΕΛ. 

Να διευκρινίσω εξαρχής πως τα θέματα αυτά με απασχολούν ως πολίτη και αριστερό χωρίς να είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά προσδοκώντας σε κάτι καλύτερο από το συνέδριο του. Πιστεύω, δε, πως απασχολούν και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας που αναζητεί λύσεις επιβίωσης και πολιτικές διεξόδους στην συντελούμενη κοινωνική καταστροφή. Γι’ αυτό και δεν αντιλαμβάνομαι την προτροπή του Π.Α. προς τον Γ.Μ. σε ένα πιο κλειστό προσυνεδριακό διάλογο ή στην επίδειξη διπλωματικής ευγένειας και ευαισθησίας προς το αδελφό κόμμα του ΑΚΕΛ. Αν μία πολιτική είναι επικίνδυνη ή και καταστροφική για την κοινωνία και κατ’ επέκταση και για το ίδιο το κόμμα που την ασπάζεται, πρέπει να επικρίνεται ανοιχτά και έγκαιρα με κάθε τρόπο. Έτσι προφυλάσσεται το αδελφό κόμμα κι αυτό απαιτεί ο σεβασμός στις αρχές και τους στρατηγικούς στόχους που διακηρύσσει, όχι ο σεβασμός σε κάποια πρόσωπα, ηγεσίες ή τυπικές διακομματικές σχέσεις. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη κι ελπίζω να μην σφάλλω όντας έξω από τα κομματικά πράγματα. 

Έρχομαι τώρα στο βασικό ερώτημα του Π.Α. όπως ο ίδιος το διατυπώνει : «δεδομένης της ανάλυσης που έχουμε ως ΣΥΡΙΖΑ για το ρόλο των κρατών του ευρωπαϊκού νότου ως πειραματόζωων μιας πολιτικής που θα εφαρμοστεί στη συνέχεια σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ΟΝΕ η αντιπαραβολή ενός προγράμματος ριζικά αντιπαραθετικού τόσο τακτικά όσο και στρατηγικά με το κυρίαρχο αυτή τη στιγμή σχέδιο στην ευρωζώνη πόσο πιθανό είναι να αποσπάσει τη συγκατάθεση ή την ανοχή της Μερκελικής Ευρώπης ήτοι να μην πυροδοτήσει μια διαδικασία εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είτε ως αφετηριακή επιλογή είτε ως χειρότερη έκβαση;».

Μία πρώτη παρατήρηση: η πολιτική της δημοσιονομικής λιτότητας ήδη εφαρμόζεται σε μικρότερη έκταση και ένταση σε όλη σχεδόν την ΕΕ. Από εκεί και πέρα, το αν και πόσες από τις προτάσεις μιας ελληνικής αριστερής κυβέρνησης μπορεί να δεχθεί η ευρωπαϊκή αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι είναι συνάρτηση του συσχετισμού των ταξικών και πολιτικών δυνάμεων που θα έχουν ως τότε διαμορφωθεί για να τις υποστηρίξουν. Με τα σημερινά δεδομένα, οι πιθανότητες είναι να μην δεχθούν ακύρωση του μνημονίου και αναδιαπραγμάτευση της πολιτικής με μαζική διαγραφή χρέους, μολονότι προσανατολίζονται σε νέο κούρεμα από μόνοι τους επειδή αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο της πολιτικής τους. Εκτός κι αν έχει φουντώσει πάλι η οικονομική κρίση και ο συστημικός κίνδυνος για διάλυση της Ευρωζώνης από μία έξοδο της Ελλάδας είναι μεγάλος. Αυτό δεν πρέπει να το υποτιμάμε γιατί η κρίση είναι όλη μπροστά μας όπως μαρτυρεί η νέα φούσκα των αγορών και οι απελπισμένες προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών να αποσοβήσουν την ύφεση και τον αποπληθωρισμό με μαζική εκτύπωση χρήματος και έμμεση υποτίμηση του νομίσματος. 

Ακριβώς για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει η μάχη να δοθεί μέσα στην Ευρώπη με την κατάλληλη προετοιμασία, συντονισμό και συνεργασία σε διεθνές επίπεδο με άλλα αριστερά κόμματα και με εργατικά συνδικάτα πάνω σε αμοιβαία αποδεκτές προτάσεις. 

Γιατί ενώ το κεφάλαιο είναι ενωμένο, οι δυνάμεις της εργασίας παραμένουν διασπασμένες. 

Γιατί ακόμη κι αν μας διώξουν από την Ευρωζώνη (γι’ αυτό χρειάζεται το Πλάνο Β μετά το Πλάνο Α), θα έχουμε δημιουργήσει τις αναγκαίες συμμαχίες για να μην οδηγήσουν στην πλήρη απομόνωση και ασφυξία μετά την Ελλάδα όπως λογικά θα επιχειρήσουν για λόγους παραδειγματισμού και αποτροπής μιας διάλυσης της Ευρωζώνης. 

Γιατί ο ελληνικός λαός μετά από μία εξοντωτική εσωτερική υποτίμηση το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι επιπλέον μία δυσβάστακτη νομισματική υποτίμηση στα πλαίσια μιας αστικής εθνικής διαχείρισης της κρίσης.

Γιατί αν όπως σωστά θυμίζει ο Π.Α. στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σοσιαλισμός, τότε πρέπει να διδαχθούμε από την ιστορία του 20ου αιώνα πως δεν μπορεί να κτιστεί σοσιαλισμός σε μία μόνο χώρα.

Γιατί αν η έξοδος της Ελλάδας διαλύσει την Ευρωζώνη και η κάθε χώρα-μέλος υιοθετήσει τη λογική ‘ο καθένας για τον εαυτό του’ υποτιμώντας μαζικά και ανταγωνιστικά το νόμισμα του με στόχο να φορτώσει τα δικά του προβλήματα ανταγωνιστικότητας στον γείτονα, τότε το επόμενο στάδιο θα είναι ο εμπορικός και το μεθεπόμενο στάδιο ο στρατιωτικός δηλαδή ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτό είναι το δίδαγμα του μεσοπολέμου που συστηματικά παραβλέπει η ‘αριστερά της δραχμής’. 

Αναφερόμενος στον κίνδυνο ενός νομισματικού πολέμου ο Π.Α. επισημαίνει : «Τέλος ο σφος Μηλιός, όπως και άλλοι σφοι σε διάφορες τοποθετήσεις τους εστιάζουν στο θέμα της νομισματικής υποτίμησης και του κινδύνου ενός νομισματικού πολέμου που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι σε περίπτωση επανόδου σε εθνικά νομίσματα. Το ερώτημα το οποίο προκύπτει εντελώς αβίαστα είναι: Ο σφος Μηλιός και άλλοι σφοι που μετέρχονται αυτήν την φιλολογία δεν έχουν αντιληφθεί ότι πέρα της εσωτερικής υποτίμησης μέσω των μνημονίων, το σχέδιο των ευρωπαϊκών ελίτ από την αρχή της κρίσης περιλαμβάνει και το σκέλος της νομισματικής υποτίμησης την οποία πληρώνουν οι λαοί της Ευρώπης;

Ποια ήταν άραγε η ισοτιμία ευρώ – δολαρίου το 2010 και ποια είναι σήμερα; Μήπως ένας από τους βασικούς λόγους που οι ΗΠΑ αντιτίθενται στη γερμανική πολιτική για την ευρωζώνη δεν είναι ότι αυτή συνεπάγεται την υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου, γεγονός που αυξάνει την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών προϊόντων και οικονομιών και μειώνει την αντίστοιχη των εταιρειών και της οικονομίας των ΗΠΑ σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων και στις δύο όχθες του Ατλαντικού την ίδια μάλιστα στιγμή που μαίνεται ένας νομισματικός πόλεμος της Κίνας με αμφότερες τις ΗΠΑ και την ΟΝΕ;»

Ο Π.Α. σφάλλει εάν θεωρεί πως το ευρώ είναι υποτιμημένο. Αν ήταν δεν θα είχαν τόσο μεγάλο αναπτυξιακό πρόβλημα οι χώρες του Νότου, ούτε θα έχαναν την τελευταία 5ετία εξαγωγικά μερίδια αγοράς όλες οι χώρες-μέλη (μηδέ εξαιρουμένης της Γερμανίας και Γαλλίας). Όποιος εξετάσει τη μακροχρόνια ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο, το γιεν και τη στερλίνα θα διαπιστώσει πως το ευρώ έχει στη διάρκεια των τελευταίων 10-15 ετών ανατιμηθεί (βλ διαγράμματα) γιατί η λογική της ΟΝΕ ήταν να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην προοπτική του νέου νομίσματος μιας ενωμένης Ευρώπης ώστε να ανταγωνισθεί το ευρώ το δολάριο σαν το δεύτερο ισχυρό διεθνές αποθεματικό νόμισμα. Από εκεί και πέρα, η ΕΚΤ έχει βρεθεί στην ανάγκη να τυπώσει χρήμα κατά διαστήματα προκειμένου να στηρίξει τις χώρες του Νότου με αγορές κρατικών ομολόγων, ενδίδοντας μερικά στις πιέσεις των ανταγωνιστών της να υποτιμήσει το ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, θα έπρεπε να προβληματίσει τον Π.Α. το γεγονός ότι στην πρόσφατη κρίση χρεών της Ευρώπης, το ευρώ δεν υποτιμήθηκε.

http://www.barchart.com/chart.php?sym=^EURUSD&t=BAR&size=M&v=0&g=1&p=MO&d=X&qb=1&style=technical&template=

http://www.barchart.com/chart.php?sym=^EURJPY&t=BAR&size=M&v=0&g=1&p=MO&d=X&qb=1&style=technical&template=

http://www.barchart.com/chart.php?sym=^EURGBP&t=BAR&size=M&v=0&g=1&p=MO&d=X&qb=1&style=technical&template=

Κλείνω το σημείωμα αυτό με μία φιλική παρατήρηση. Η παρακίνηση του Π.Α. όλα αυτά να κουβεντιαστούν εσωτερικά στον προσυνεδριακό διάλογο για να μην τραυματιστούν με σπασμωδικές κινήσεις οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με αδελφά κόμματα και τον ελληνικό λαό με βρίσκει εντελώς αντίθετο και τη θεωρώ εξόχως συντηρητική γιατί νομίζω υποτιμά τόσο την δυνατότητα συμμετοχής όσο και την ανάγκη των εργαζομένων να ζυμωθούν και να πεισθούν μέσα από ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες για το ρεαλισμό και το δυναμικό στοιχείο της αλλαγής που όλοι ευελπιστούν πως κομίζει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν πραγματικά πιστεύουμε στο σοσιαλισμό, τότε ας μην υποτιμούμε την ωριμότητα και την κρίση των πολιτών στους οποίους απευθυνόμαστε και τους οποίους φιλοδοξούμε να εκπαιδεύσουμε και να ενεργοποιήσουμε στην υπόθεση του σοσιαλισμού.

Είμαστε όλοι καθηγητές !

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ, ΣΤΙΣ 7μμ, ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΟΛΜΕ, Κορνάρου & Ερμού.

Είμαστε όλοι καθηγητές !

Η επίθεση της κυβέρνησης στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων έβαλε στο στόχαστρο και πάλι την εκπαίδευση. Μαθητές και εκπαιδευτικοί θυσιάζονται, ως άλλες Ιφιγένειες, για να ξεπληρωθούν οι τραπεζίτες-τοκογλύφοι και για να μη χάσουν τα κέρδη τους οι επιχειρηματίες. Σε αυτήν την κατεύθυνση, επιδιώκουν οι άθλιοι της τρικομματικής κυβέρνησης και της τρόικας να μειώσουν στο ελάχιστο τις δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία και ψηφίζουν αιφνιδιαστικά νόμους για τον περιορισμό του αριθμού των εκπαιδευτικών στο δημόσιο σχολείο.

Γι’ αυτό έχουν καταργήσει σε 3 χρόνια πάνω από 1000 σχολεία σε όλη τη χώρα και τώρα καταργούν χιλιάδες οργανικές θέσεις και τμήματα, αυξάνουν τους μαθητές ανά τμήμα, σταματούν το διορισμό εκπαιδευτικών και απολύουν ουσιαστικά 10.000 αναπληρωτές. Θεσπίζουν την αναγκαστική μετάθεση, την ψευτοαξιολόγηση-χειραγώγηση και την αύξηση του διδακτικού ωραρίου με στόχο τη δημιουργία εργασίας λάστιχο και στο δημόσιο σχολείο, όπως και στον ιδιωτικό τομέα, και την «ανακάλυψη» εκπαιδευτικών που είναι «υπεράριθμοι», ώστε να απολυθούν. Γι’ αυτό η τρικομματική ετοιμάζει νέους νόμους για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο, με στόχο τα σχολεία να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως οι επιχειρήσεις, οι μαθητές να μετατραπούν σε πελάτες και οι διευθυντές των σχολείων σε managers, η ουσιαστική γνώση να εξευτελιστεί σε αποσπασματικές πληροφορίες και δεξιότητες και η διδασκαλία να υποδουλωθεί από τις συνεχείς εξετάσεις και φραγμούς.  Για το σχολείο αυτό χρειάζονται εκπαιδευτικούς εξαθλιωμένους, με διαλυμένες τις εργασιακές σχέσεις τους καθώς υποχρεώνονται να μετακινούνται σε όλη τη  χώρα για πολλά χρόνια και με μισθό που είναι τελικά επίδομα.

Οι καθηγητές μπροστά σε αυτή την επίθεση αποφάσισαν να δώσουν έναν σκληρό αγώνα επιβίωσης των ίδιων αλλά και της δημόσιας εκπαίδευσης. Η απεργία τους είναι απεργία για τη δημόσια παιδεία, είναι απεργία για το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωση και στο μέλλον, είναι απεργία για το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και την ελπίδα. Είναι ψηφίδα στον αγώνα του λαού για την απόκρουση και ανατροπή του κοινωνικού σφαγείου κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Και η νίκη τους μπορεί να γίνει αφετηρία για να απαλλαγεί όλος ο λαός με τους αγώνες του από τον εφιάλτη των μνημονίων, του χρέους και των αντεργατικών μέτρων.

Ο αγώνας των καθηγητών μπορεί να είναι νικηφόρος μόνο αν στηριχτεί από τους εργαζόμενους και τη νεολαία! Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ κατηγορούν τους καθηγητές ότι παίζουν με τον κόπο και την αγωνία των μαθητών. Κατηγορούν αυτοί που έχουν δημιουργήσει ένα σχολείο προβληματικό, ένα εξεταστικό κάτεργο, που περικόπτουν θέσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και καταργούν 130 σχολές, που εκτινάσσουν την ανεργία στους νέους στο 64% και αφήνουν τη μετανάστευση των νέων να θερίζει. Δεν δικαιούνται να μιλάνε για την αγωνία της νεολαίας και των οικογενειών τους, αυτοί που πυροβολούν τα όνειρα και το μέλλον της! Οι καθηγητές και καθηγήτριες απεργούν για όλους μας και γι' αυτό όλες και όλοι είμαστε στο πλευρό τους!

Καλούμε την κυβέρνηση να πάρει πίσω την επιστράτευση που τους επέβαλε αυταρχικά και αντισυνταγματικά, πριν ακόμα αποφασίσουν να απεργήσουν!

Ο Συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων συμπαραστέκεται στο δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών. Καλεί όλα τα συνδικάτα, ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα να εκφράσουν την έμπρακτη υποστήριξη τους. Να βρεθούμε μαζί τους στο δρόμο για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην εκπαίδευση, την εργασία και τη ζωή, αλλά και το δικαίωμα να παλεύουμε για όλα αυτά. 

ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

 ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ