ΕΡΕΥΝΑ Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας

 

• Το 2016, 745.000 άνθρωποι πέθαναν από εγκεφαλικό ή καρδιακές παθήσεις εξαιτίας των πολλών ωρών που εργάζονταν
• Ο αριθμός των ωρών εργασίας αυξήθηκε κατά περίπου 10% στη διάρκεια των lockdown
• Επαγγελματίες, βιοτέχνες, μικρέμποροι κινδυνεύουν εξ ίσου από την υπερεργασία

 

Μια έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), ήρθε να επιβεβαιώσει, για μια ακόμη φορά, τις αρχικές διαπιστώσεις των Άγγλων Εποπτών Εργασίας που σημείωναν στις εκθέσεις τους,  τον 19οα αιώνα, ότι όταν οι ώρες εργασίας ξεπερνούν τα όρια ομαλής αναπαραγωγής – αναπλήρωσης της εργατικής – εργασιακής δύναμης μειώνεται τόσο ο χρόνος παραγωγικής εργασιακής ζωής των εργαζομένων, όσο και ο χρόνος της ίδιας της ζωής τους. Έκρουαν δε τον κώδωνα του κινδύνου για την αγγλική βιομηχανία ότι αν δεν σταματήσει η ατέρμονη εργασία, πολύ γρήγορα αυτή θα χάσει τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που στηρίζονται στην ποιότητα του εργατικού δυναμικού και στις ικανότητές του.

Στον 20ο αι. μετά από πολλές, ως και αιμτηρές κοινωνικές και συνδικαλιστικές συγκρούσεις καθιερώθηκε το ωράριο που οι εργαζόμενοι διατύπωσαν ως τη «χρυσή τομή» της ομαλής αναπαραγωγής και ανάπτυξης της εργατικής δύναμης, της εργατικής οικογένειας και της ανάπτυξης των ικανοτήτων με τα 3 οκτάωρα: 8 ώρες εργασίας, 8 ώρες ανάπαυση – πολιτισμός – μόρφωση, 8 ώρες ύπνου, με αργία της Κυριακής και ετήσιες άδειες.

Την ίδια διαπίστωση όμως έκαναν και οι άλλοι εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, βιοτέχνες, επαγγελματίες, μικρέμποροι και με διάφορους τρόπους, ακόμη και μαχητικούς, καθιέρωσαν στην κοινωνία τα δικά τους ανθρώπινα ωράρια λειτουργίας και εργασίας, όπως τα είδαμε, σχεδόν μέχρι το τέλος του 20ου αι. Ωστόσο, αυτά τα στρώματα ήταν πιο ευάλωτα με αποτέλεσμα να πιέζονται διαρκώς από τον ανταγωνισμό των μεγάλων επιχειρήσεων και ως αντίδοτο να βρίσκουν την αύξηση του ωραρίου εργασίας ή, ακόμη χειρότερα, να τραβάνε στη μία εργασία και άμισθα μέλη της οικογένειες για να επιβιώσουν.  Το «χρυσό ωράριο» κατέρρευσε κάτω από την πίεση των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυκαταστημάτων πριν από την κατάρρευση του εργατικού ωραρίου. Δεν είναι λίγες οι φορές που επαγγελματίες έφτασαν και τις 90 ώρες δουλειά!

Αν στους εργαζόμενους με εξαρτημένη σχέση εργασίας υπάρχει μια θέση ανεργίας από την υπερεργασία των άλλων εργαζομένων, στις οικογενειακές επιχειρήσεις υπάρχει μια θέση άμισθης υπερεργασίας από τα συμβοηθούντα μέλη της οικογένειας, χωρίς κανένα δικαίωμα!

Δεν υπάρχουν έρευνες για τις επιπτώσεις της ατέρμονης εργασίας στους επαγγελματίες αλλά είναι βέβαιο ότι πολλές «εργατικές» ασθένειες τους έχουν προσβάλει ίσα ή περισσότερο από τους εργάτες.

Η έρευνα του ΠΟΥ ίσως είναι και μια απάντηση – καμπανάκι σε όσους πλασάρουν το 10ωρο ή, ακόμη χειρότερα, το ωράριο της Οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 4ης Νοεμβρίου 2003, «σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας» που καθιερώνει 10ωρο,   12ωρο και 13ωρο καθώς και 12 συνεχόμενα 12ωρα εργασίας, χωρίς ανάπαυση! «Φύλο συκής» η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», που ορίζει ότι το εξοντωτικό ωράριο θα αναπληρώνεται με ίση ξεκούραση σε άλλη χρονική περίοδο ίσως και στο επόμενο εξάμηνο! Δεν λαμβάνονται εδώ υπόψη οι ανεπίστρεπτες απώλειες και βλάβες στην εργασιακή δύναμη που αργά ή γρήγορα θα εμφανιστούν, όχι μόνο ως ατομικές σωματικές ασθένειες αλλά και ως «κοινωνικές ασθένειες», όπως η αδυναμία ομαλής οικογενειακής ζωής, η τεκνοποίηση και   το άκρως επικίνδυνο, της όξυνσης του δημογραφικού προβλήματος που κοινωνικά θα εμφανιστεί με ανατροπή του ισοζυγίου εργαζομένων – συνταξιούχων και εθνικά με έλλειμμα γενεών συνέχειας της ισχύος του λαού και του κράτους να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Και φυσικά λύση δεν είναι η συνεχόμενη παράταση του έτους συνταξιοδότησης σε εργαζόμενους που «έκαψαν το γαλονάκι» τους πολύ νωρίς με τα 10ωρα και τα 12ωρα.

Αν όμως αυτό θα συμβεί στους εργαζόμενους με εξαρτημένη σχέση εργασίας, τι θα συμβεί με τους επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολούμενους; Γιατί, ανεξαρτήτως θέσης και ταξικής ονομασίας, ο ανθρώπινος οργανισμός είναι το ίδιο ευάλωτος απέναντι στη εξαντλητική εργασία.

Σε μια εποχή ψηφιακής υπερ-τεχνολογίας και αυτοματισμού, που τόσο διαφημίζουν οι κυβερνήσεις των χωρών του κόσμου,  θα περίμενε κανείς την ακριβώς αντίθετη πορεία στις ώρες εργασίας του ανθρώπινου παραγωγικού δυναμικού, εργαζομένων και μικρομεσαίων. Δυστυχώς αντιφάσκουν με όσα λένε για τις τεχνολογίες, επικαλούμενες οικονομική κρίση και σκληρό ανταγωνισμό που επιβάλουν τόσο περισσότερη εργασία όσο πιο εξελιγμένες είναι οι νέες τεχνολογίες!

ΟΧΙ στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια

 

Γράφει η Μαρία Καραμεσίνη, καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΣΧ ΤΟΥ ΥΠ. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Οι φεμινιστικές οργανώσεις δίνουν μια μάχη εδώ και μήνες, που κορυφώνεται την άλλη Τετάρτη στη Βουλή, ενάντια στο ΝΣΧ του Υπ. Δικαιοσύνης, που εμμέσως καθιερώνει υποχρεωτικά και οριζόντια (ανεξαιρέτως) τη συνεπιμέλεια των παιδιών από τους διαζευγμένους γονείς. Ο κ. Τσιάρας υποχώρησε στο "λόμπι των μπαμπάδων", που έφτασε να απειλεί και δικαστικούς λειτουργούς, ενώ δεν έκανε κανένα διάλογο με τις γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσες και απέκλεισε πολλούς φορείς από την ακρόαση στη Βουλή.

Το κριτήριο για την επιμέλεια δεν μπορεί παρά να είναι το συμφέρον του παιδιού και όχι τα συμφέροντα των γονέων. Το συμφέρον του παιδιού επιβάλλει είτε τη συναινετική συνεπιμέλεια μεταξύ των διαζευγμένων γονέων που καθορίζουν τόπο κατοικίας και χρόνο επικοινωνίας είτε, σε περίπτωση διαφωνίας, απόφαση δικαστηρίου που εξετάζει τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά των γονέων (π.χ. άσκηση ενδοοικογενειακής βίας, αμέλεια) και τις ανάγκες και προτιμήσεις κάθε παιδιού, που δεν μπορεί παρά να είναι εξατομικευμένες. Το νομοσχέδιο θα δημιουργήσει τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Δεν πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή.

Editorial #46

 

Οι αλλαγές στον κόσμο εξαιτίας της πανδημίας, ήδη, εμφανίζονται εκτεταμένα σε πολλές δυτικές χώρες. Ζητήματα όπως τα υγειονομικά συστήματα και η κοινωνική πολιτική απομακρύνονται από νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις. Χρεοκόπησαν από την πανδημία. Δεν μπόρεσαν να δώσουν απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα που έχουν αναδειχθεί τον τελευταίο χρόνο. Μόνο να σκεφτεί κανείς, ότι το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού δίνεται δωρεάν παγκοσμίως για την προστασία της δημόσιας υγείας, αρκεί για να συνειδητοποιήσει το αδιέξοδο των επικρατουσών πολιτικών κατά τις τελευταίες δεκαετίες στην ΕΕ και αλλού. Πλέον, ο ρόλος του κράτους προσεγγίζεται διαφορετικά. Η πανδημία έθεσε νέες βάσεις για τις αναγκαίες παρεμβάσεις που πρέπει να γίνονται από τον δημόσιο τομέα, χωρίς τα συμπλέγματα συγκεκριμένων ελίτ που έχουν οδηγήσει σε αύξηση των οικονομικών εθνικισμών, αποσταθεροποίηση της ΕΕ και παρατεταμένες δημοσιονομικές και τραπεζικές κρίσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν λήξει πολύ γρήγορα. Η αναπάντεχη, για πολλούς, στροφή του Μπάιντεν σε μία πιο κοινωνική πολιτική, με φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, ενίσχυση της εργασίας και των μισθών και ένα γιγάντιο πρόγραμμα ανοικοδόμησης του κοινωνικού κράτους είναι ενδεικτική της αλλαγής συσχετισμών. Των ρωγμών που εμφανίζει το μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού. «Η Ευρώπη δέχεται ένα αριστοτεχνικό μάθημα από τα οικονομικά προγράμματα που ανακοίνωσε ο Μπάιντεν, ο οποίος κατανοεί ότι η αμερικανική οικονομία, για να συμβαδίζει με την εποχή, πρέπει να αλλάξει πορεία, εξαλείφοντας τις άδικες και πολύ επιβλαβείς νεοφιλελεύθερες ιδέες και να εμπιστευτεί με βεβαιότητα σε ένα νέο οικονομικό σύστημα, βασισμένο στις θεωρίες του Κέινς», γράφει η Ιταλική εφημερίδα il Fatto Quotidiano. Όμως, στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν παίρνει αυτό το μάθημα. Αντίθετα συνεχίζει να πορεύεται έχοντας ως άξονα το νεοφιλελεύθερο μοντέλο Πισσαρίδη που έρχεται κατευθείαν από μια αραχνιασμένη εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, ακόμα και πριν από την οικονομική κρίση του 2010. Όχι απλά δείχνει να μην καταλαβαίνει την ιστορική τομή της πανδημίας. Αλλά να έχει βαλθεί αντί να αμβλύνει, να εκτοξεύσει τις ανισότητες. Ξετυλίγει με ακόμα μεγαλύτερη ένταση τη στρατηγική της για αναδιάρθρωση της αγοράς με λουκέτα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις - ζόμπι όπως τις χαρακτηρίζουν τώρα - και για μειώσεις μισθών και εργασιακό Μεσαίωνα ως μέσα «ανάπτυξης» για λίγους επιχειρηματικούς ομίλους.  Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη λειτουργεί σαν να πιάνει το νήμα από το τέλος της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Συμπεριφέρεται σαν να μην μεσολάβησαν 30 χρόνια, σαν ο κόσμος να πάγωσε στο 1993. Οι εμμονές τους για τα εργασιακά, για τη λειτουργία του δημοσίου, για τον ρόλο των ΜΜΕ και για τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια βρίσκονται ήδη σε μια άλλη εποχή. Ο κόσμος, όμως, έχει αλλάξει. Ο κόσμος συνεχίζει να αλλάζει. Και στην πορεία προς τα εμπρός δεν έχει ανάγκη από απολιθώματα.

 

Οι Έλληνες δημοσκόποι θύμωσαν με το ευρωβαρόμετρο

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Θυμάστε το τελευταίο ευρωβαρόμετρο που παρουσιάζει για την Ελλάδα μία κατάσταση εντελώς διαφορετική από αυτή που μας δείχνουν οι εγχώριες δημοσκοπήσεις; Αυτό το ευρωβαρόμετρο που λέει ότι το 90% κρίνει αρνητικά την κατάσταση στην οικονομία, το 65% ότι η χώρα πάει προς τη λάθος κατεύθυνση κ.ο.κ.;

Ε, λοιπόν, έβγαλε ολόκληρη ανακοίνωση ο Σύνδεσμος Εταιρειών Δημοσκοπήσεων για να μας πει ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που νομίζουμε. Όπως οι απατημένοι σύζυγοι.

Και μας εξηγεί πως δεν είναι σωστό να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα των δικών τους δημοσκοπήσεων με τα αποτελέσματα του Ευρωβαρόμετρου για πολλούς και διάφορους λόγους. Επειδή, π.χ., η «διατύπωση των ερωτήσεων είναι διαφορετική», επειδή «ο χρόνος διεξαγωγής των ερευνών είναι διαφορετικός», επειδή «οι κλίμακες καταγραφής των απόψεων των πολιτών είναι διαφορετικές» και άλλα πολλά κοινότοπα...

Όταν δηλαδή το ευρωβαρόμετρο λέει πως οι πολίτες πιστεύουν ότι η χώρα πάει κατά διαόλου, ενώ οι δημοσκοπήσεις των καναλιών λένε πως οι πολίτες πίνουν νερό στο όνομα του Μωυσή, να ξέρετε, φταίνε οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται. Αν το ευρωβαρόμετρο λέει πως το 71% δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση, ενώ η δημοσκόπηση του ΣΚΑΪ λέει πως το μεγαλύτερο ποσοστό θεωρεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη καταπληκτική, ευθύνονται οι... κλίμακες καταγραφής.

«Η δημοσίευση συγκρίσεων ανόμοιων ερευνών δεν είναι καλόπιστη και οδηγεί σε παραπλανητικά συμπεράσματα», καταλήγει ο Σύνδεσμος Εταιρειών Δημοσκοπήσεων.

Νομίζουμε πως ήρθε η ώρα για νέες δημοσκοπήσεις στα κανάλια που θα αποθεώνουν την κυβέρνηση.

Πάντως, πέραν του αστείου, ζούμε πρωτοφανή πράγματα...

ΑΠΕΡΓΙΑ- ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 6 ΜΑΗ

 

ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Υπόθεση Φουρθιώτη

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

Ζούμε ένα ατελείωτο θέατρο του παραλόγου: Ο κ. Χρυσοχοΐδης ανακάλυψε τώρα ότι η υπόθεση Φουρθιώτη είναι «εξαιρετικά δυσώδης». Ο ίδιος που επί υπουργίας του είχαν αναθέσει σε μισό αστυνομικό τμήμα να τον φυλάει.
Οι υπουργοί και στενοί συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη θα κάνουν τα πάντα για να ξεχαστούν οι δεσμοί τους με τον κ. Φουρθιώτη, όσο αποκαλύπτονται μέχρι και καταγγελίες για συμβόλαια θανάτου. Ωστόσο το ερώτημα, το οποίο έθεσε εκ νέου σήμερα και ο κ. Τσίπρας στον κ. Μητσοτάκη, παραμένει, ένα μήνα μετά τις πρώτες αποκαλύψεις:
Ποιοι υπουργοί και στενοί συνεργάτες του είχαν σχέσεις μαζί του και τι είδους σχέσεις ήταν αυτές; Όσο δεν απαντά ο κ. Μητσοτάκης, τόσο επιβεβαιώνει πως κάτι θέλει να κρύψει.​

x

Απολείπειν ο θεός Αντώνιον - Κωνσταντίνος Καβάφης

 

Απολείπειν ο θεός Αντώνιον

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’ ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ώς τελευταίαν απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.