Ε, λοιπόν, όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν κάνει καλά τη δουλειά του ως αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή ως κορυφαία συστατική συνθήκη, συνταγματικά κατοχυρωμένη, αυτής της έρμης της δημοκρατίας, στης οποίας το όνομα τόσοι και τόσοι ομνύουν μόνο και μόνο για να μπορούν ευκολότερα να την καννιβαλίσουν. Και δεν κάνει καλά τη δουλειά του επειδή ανέχεται να υβρίζεται ολοένα και πιο χυδαία από τους εχθρούς της δημοκρατίας, δημιουργώντας έτσι σύγχυση κριτηρίων και άρα παρεμπόδιση -που είναι και ο σκοπός του σκοτεινού συστήματος- της ορθής κρίσεως. Δεν κάνει καλά τη δουλειά του επειδή αποδέχεται τη θέση του κατηγορούμενου από τη στιγμή που απολογείται, κραυγάζοντας έστω, προσπαθώντας να αποσείσει τις κατηγορίες που του αποδίδονται από ύποπτα, γελοία και απολύτως συνειδητοποιημένα υποκείμενα της κάθε παρασυνταγματικής δραστηριότητας. Και όταν λέμε παρασυνταγματικής δεν εννοούμε μόνο της τωρινής φυσικά.
Ε, ναι λοιπόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν κάνει καλά τη δουλειά του, πράγμα με απρόβλεπτες τραγικές συνέπειες για τη χώρα και τον λαό της, επειδή στην πολιτική του οπτική δεν υπάρχει ο λεπτός, αλλά θεμελιώδης διαχωρισμός μεταξύ συστήματος και πολιτεύματος
Έχω την αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει πέσει στη λούμπα του "ενοχικού συνδρόμου μπροστά στην εξουσία", την τρέχουσα εξουσία. Σε ρωτάει, ας πούμε, ο μπάτσος: "Τι έχεις εκεί μέσα;". Κι εσύ, ενώ ξέρεις ότι μέσα στο σακίδιο κουβαλάς τα λίγα χρειώδη της καθημερινότητας, αισθάνεσαι ένοχος... Και ανακουφίζεσαι όταν στο κάθε τυχαίο άθυρμα του ένστολου συμμοριτισμού, στον οποίο προΐσταται ο Δένδιας, αποδεικνύεις ότι δεν είσαι τρομοκράτης, αν και το τελευταίο παίζεται: αν υπάρχει διαταγή να θεωρηθείς ύποπτος, πάει και τέλειωσε. Θα θεωρηθείς. Και θα οδηγηθείς για τα περαιτέρω υπό τις αβρές χειρονομίες αυτού του σκοτεινού θιάσου φασιστικής παντομίμας που ονομάζεται Ελληνική Αστυνομία. Αυτού του στρατού κατοχής που με τα όπλα και τα ρόπαλα στα χέρια υπερασπίζεται τη σκληρή ενοχή του συστήματος έναντι του πολιτεύματος το οποίο ονομάζεται δημοκρατία.
Ε, ναι λοιπόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν κάνει καλά τη δουλειά του, πράγμα με απρόβλεπτες τραγικές συνέπειες για τη χώρα και τον λαό της επειδή στην πολιτική του οπτική δεν υπάρχει ο λεπτός, αλλά θεμελιώδης διαχωρισμός μεταξύ συστήματος και πολιτεύματος. Και έτσι φτάνει να απολογείται στο σύστημα, θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο υπερασπίζεται το πολίτευμα. Και όταν λέμε σύστημα, φυσικά εννοούμε το πολυδαίδαλο, πολυπλόκαμο και πολύπλαγκτο σύστημα εξουσίας το οποίο δρα αυτόνομα και ανεξέλεγκτα και κάποτε απολύτως διαφορετικά από το πολίτευμα.
