Να μην ξεχνιόμαστε ... (ένα άρθρο από το RedNotebook)

Αποχαιρέτα τον ΣΥΝασπισμό που χάνεις Ένα σημαντικό και ιστορικό κομμάτι του κόμματος «θρήνησε» για την απώλεια   Του Βασίλη Στόλη Ιεροσυλία,  θα έλεγε κάποιος, το να παραφράζεις τον ποιητή προκειμένου να δείξεις την απώλεια ενός πολιτικού οργανισμού, μετά από 20 χρόνια ζωής στην ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Μιας ζωής με διάφορα (πάνω-κάτω, μέσα-έξω) που, αν μη τι άλλο, οφείλει κανείς ως μέλος του (και μη) να αναλύσει για να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. Συμπεράσματα που οφείλουν να αποτελέσουν και αυτά υλικό οικοδόμησης για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Σε ανύποπτο χρόνο, και ζώντας σε περίοδο με απελευθερωμένη την επιστημονική διαστροφή,  έγραψα για την «ιστορία του ΣΥΝ, που είναι η ιστορία της πάλης των τάσεων». Άλλη μια ιερόσυλη παράφραση η οποία,  αν φαίνεται ευρηματική,  είναι γιατί πατάει πάνω σε γεγονότα που αποτέλεσαν κάτι περισσότερο από ένα μέρος της λειτουργίας του ΣΥΝ αυτά τα 20 χρόνια. Επί του θέματος, ο ΣΥΝ είναι γνωστός για τις τάσεις του. Λειτουργώντας με πρωτοποριακό για τα δεδομένα και την παράδοση της ελληνικής αριστεράς τρόπο, μέσα από τη καταστατική θεσμοθέτηση των τάσεων, ο ΣΥΝ κατέστησε την ενδοκομματική διαπάλη σε  βασική λειτουργία για πολλά χρόνια, αν όχι για όλα τα χρόνια της ζωής του ως κόμμα. Ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό,  την διαπάλη αυτή να την ταυτίσουμε με την ιδεολογική. Πιο αναλυτικά, η λειτουργία των τάσεων, όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο δεν προώθησε την μορφή του μαζικού κόμματος αλλά, με την επίκληση του «κοινού καλού» του κόμματος, οι τάσεις,  ευρισκόμενες σε ανταγωνισμό μεταξύ τους και σε μια διαδραστική σχέση με τη βάση του κόμματος,  προωθούσαν τα στελέχη τους στα κομματικά όργανα διαμορφώνοντας εντός τους συσχετισμούς. Έτσι, βλέπαμε τους συσχετισμούς να αλλάζουν κάθε τόσο (2000, 2004 με τις στροφές του κόμματος προς την αριστερά). Αυτή η πολύπλοκη σχέση (σε ανταγωνίζομαι και σε «τρώω» στη βάση, τα «βρίσκω» μαζί σου στην Κεντρική Επιτροπή, και αντίστροφα) περιόρισε την ρήξη διατηρώντας τη δυνατότητα σε μια «οργανωμένη αντιπολίτευση» να λειτουργεί αντιπαραθετικά ακόμα και με τις αποφάσεις του κόμματος, και μάλιστα δημοσίως. Έτσι, το κόμμα αντιμετώπισε συνοπτικά τα εξής προβλήματα: λειτούργησαν εντός του εκλογικές μηχανές ανάδειξης αντιπροσώπων, οι τασικές διαδικασίες υποκατέστησαν τις κομματικές διαδικασίες, πρόσωπα βασιζόμενα σε αυτούς τους ανταγωνισμούς αναδείχθηκαν ως «η άλλη άποψη» ακόμα και μέσα από κανάλια και εφημερίδες των εκδοτών που καταγγέλλουμε σήμερα (θυμηθείτε τους Ανανεωτικούς στο MEGA), η κατάρτιση ψηφοδελτίων και η ανάδειξη βουλευτών γινόταν με βάση τους τασικούς συσχετισμούς και,  το χειρότερο, σύντροφοι/σες που «δεν μιλάνε μεταξύ τους» ή, ακόμα χειρότερα, τη μια μέρα «δε μιλάνε» και την επόμενη συνεργάζονται εις βάρος άλλου/άλλης. Γιατί γινόντουσαν όλα αυτά σε ένα κόμμα του 3%; Για ποια εξουσία όλα αυτά; Σε αυτό το σημείο εντοπίζεται ένα άλλο πρόβλημα: ο πλουραλισμός των απόψεων και η δυνατότητα ζύμωσης και έκφρασής τους στη κομματική ζωή γίνεται αντικείμενο χρήσης. Η ετερογένεια και η διαφορετικότητα δεν αποτελούν πλούτο,  αλλά γίνονται εργαλείο. Εργαλείο για να «περάσουμε τη δικιά μας άποψη, που είναι η σωστή», για να «μη μας πάνε οι άλλοι στο ΠΑΣΟΚ», για να «μη μας πάνε οι άλλοι στο ΚΚΕ»,  και άλλα γνωστά κλισέ και μη. Προτού όμως βιαστούμε να καταδικάσουμε τις τάσεις, υποστηρίζοντας βιαστικά ότι εκ των πραγμάτων οδηγούν στην γραφειοκρατικοποίηση του κόμματος, πρέπει να υπολογίσουμε και τις θετικές προσπάθειες που έγιναν από πλευράς τάσεων: για συνύπαρξη, για ζύμωση, για την διαφύλαξη της εφαρμογής στρατηγικών αποφάσεων του κόμματος (η υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα), για το άνοιγμα της κουβέντας σε ιδεολογικές βάσεις, για την προγραμματική εμβάθυνση και ξεκαθάρισμα. Πρέπει, επίσης, να αναλογιστούμε και τον ρόλο της βάσης. Της βάσης που, όσο δεν λειτουργούσε και δεν έκανε μαζική πολιτική, συνέβαλε στην υποκατάσταση της κομματικής λειτουργίας από τις τάσεις. Μια βάση πο,υ όταν λειτούργησε και βγήκε προς τα «έξω», έκανε ρήξεις και με τον εαυτό της και με τα στεγανά των τάσεων και με την κατάσταση της εμπεδωμένης ήττας που υπήρχε στην ελληνική αριστερά ως το ξεκίνημα του 21ου αιώνα. Η σημαντικότερη ρήξη που πραγματοποιήθηκε ήταν αυτή στο συνέδριο του 2010, που έτρεψε σε φυγή την ανανεωτική πτέρυγα. Την τάση που λειτούργησε σαν κόμμα μέσα στο κόμμα, προσπαθώντας διακαώς να αλλοιώσει τα εναλλακτικά χαρακτηριστικά που απέκτησε ο Συνασπισμός με αρχή το 2000,  και την στροφή του προς τα κινήματα και την μαζική πολιτική, κι άρα προς την Αριστερά. Η ρήξη αυτή, ωστόσο, δεν έγινε αποδεκτή από όλους όσοι αποτέλεσαν τον Συνασπισμό μετά από εκείνον τον θερμό Ιούνιο. Ένα σημαντικό και ιστορικό κομμάτι του κόμματος «θρήνησε» για την απώλεια. Οι παραπομπές είναι χαρακτηριστικές: «Η αποχώρηση των συντρόφων της Ανανεωτικής Πτέρυγας αποτελεί σοβαρό πλήγμα για το κόμμα μας σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, το οποίο θα έπρεπε να πρωτοστατεί πιο ενωμένο, πιο μαζικό και πιο μαχητικό στους αγώνες των εργαζομένων για να διατηρήσουν τις θεμελιώδεις εργασιακές, ασφαλιστικές και κοινωνικές κατακτήσεις τους. Η ηγεσία του ΣΥΝ θα πρέπει να πάρει άμεσες πρωτοβουλίες για να μην ολοκληρωθεί αυτή η κίνηση με οριστική διάσπαση που θα μας πάει πολλά χρόνια πίσω, και νομίζω ότι υπάρχουν ακόμα σχετικά περιθώρια που πρέπει να τα αξιοποιήσουμε» (Δ. Στρατούλης).  [1] «Θεωρώ λάθος την αποχώρηση των λεγόμενων Ανανεωτικών από τον ΣΥΝ κι αυτό ανεξάρτητα από αφορμές, ευθύνες και πραγματικές αιτίες αυτής της αποχώρησης [...] Η ευθύνη είναι συλλογική» (Π. Λαφαζάνης).[2]  «Την πιο κρίσιμη στιγμή- την στιγμή που έπρεπε να προετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη ταξική και πολιτική σύγκρουση- χάσαμε την αυτοπεποίθηση, την ενωτική διάθεση και τον προσανατολισμό μας, επιλέγοντας το εσωτερικό πεδίο και τη ανακύκλωση της διαίρεσης και της κρίσης. Η διαλυτική εσωστρέφεια και οι αντιπαραθέσεις για ένα άδειο πουκάμισο πρέπει να εγκαταλειφθούν δια παντός» (Σ. Παπαδογιάννη). [3] Τον Συνασπισμό με τα καλά του και τα κακά του τον αποχαιρετάμε. Μήπως είναι η «εποχή των τεράτων»,  που πεθαίνει το παλιό και γεννιέται το καινούριο; Ας μην γίνουμε υπερβολικοί και μελοδραματικοί κι ας μην κλάψουμε, όπως οι σύντροφοι, για τον Κουβέλη που μας άφησε τότε. Ας κρατήσουμε τα καλά υλικά για να φτιάξουμε το καινούριο. Νομίζω πως είμαστε σε καλό δρόμο...  Βασίλης Στόλης

Σ Υ Ν Α Σ Π Ι Σ Μ Ο Σ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ της ΚΠΕ του ΣΥΝ (22-23/9/2012)

1. Τρεις μήνες μετά τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου και την συγκρότηση κυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – Δημ.Αρ. η εξέλιξη των γεγονότων στη χώρα επιβεβαιώνει την εκτίμηση μας πως πρόκειται για μια σκληρή συντηρητική κυβέρνηση υλοποίησης του μνημονίου, δηλαδή της πιο σκληρής πολιτικής λιτότητας που στρέφεται ενάντια στις ανάγκες και τα συμφέροντα του λαού και της χώρας. Με ένα συντριπτικό πακέτο μέτρων η κυβέρνηση προχωρά σε εγκληματική λεηλασία όσων έχουν απομείνει από τα εισοδήματα των εργαζομένων και συνταξιούχων, δημιουργεί νέο τεράστιο κύμα ανεργίας, ξεπουλά την ισχνή πια δημόσια περιουσία, τη δημόσια γη και τον πλούτο της χώρας, καταπατά τα πιο στοιχειώδη κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.

Η κυβέρνηση δικαιολογεί την πολιτική της προσπαθώντας να αλλάξει την επικοινωνιακή ατζέντα  Όσο και αν προσπαθεί η ΝΔ να επαναφέρει το δίλημμα ΄΄ ευρώ ή δραχμή ΄΄, όσο και αν ευελπιστούν ΠΑΣΟΚ και Δημ.Αρ. πως στην επόμενη στροφή του πολιτικού γίγνεσθαι θα υπάρξουν εξελίξεις που θα ευνοήσουν τον έλεγχο της καταστροφικής πορείας, όσο και αν το συστημικό οικονομικό, επικοινωνιακό και πολιτικό μπλοκ προσπαθεί να αξιοποιήσει τη δράση των φασιστικών ομάδων της Χρυσής Αυγής η αλήθεια είναι μία: εμπρός στην ελληνική κοινωνία αλλά και στην Ευρώπη έχουν κατατεθεί δύο πολιτικά σχέδια.

Το ένα είναι αυτό που υλοποιείται, έχει αποκληθεί μνημονιακή πολιτική, δεν επιτυγχάνει κανένα από τους διακηρυγμένους στόχους της, οδηγεί την κοινωνία στην καταστροφή και τη χώρα στη χρεοκοπία, οδηγεί τους ανθρώπους σε εξαθλίωση και είναι η πηγή της επερχόμενης ανθρωπιστικής κρίσης, λειτουργεί ως ΄΄ παράδειγμα ΄΄ για όλη την Ευρώπη που στην πράξη αποσταθεροποιεί, έχει τελικά ως στόχο και όχι ως μέσο τα ίδια τα μέτρα.

Το άλλο είναι  το εναλλακτικό ριζοσπαστικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ  που θεωρεί ως βάση την ακύρωση των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων και της πολιτικής λιτότητας και στηρίζεται σ’ ένα συνεκτικό πρόγραμμα αναδιανομής του πλούτου, παραγωγικής ανασυγκρότησης, που δίνει προτεραιότητα στην υπεράσπιση των εισοδημάτων και των πλέον θιγόμενων κοινωνικών κατηγοριών που ιεραρχεί ως πρώτο της καθήκον την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση κλπ., που απαιτεί ευρωπαϊκή λύση για τα δημόσια χρέη στη κατεύθυνση της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους τους και την διευθέτηση των υπόλοιπων με ρήτρα ανάπτυξης, (η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να λειτουργήσει ως επισπεύδουσα δύναμη) που στηρίζεται και στηρίζει την δημοκρατία και βάζει σε πρώτη θέση το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον, που θέλει να παρεμβαίνει στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι στη κατεύθυνση της επαναθεμελίωσης  της Ευρώπης κλπ. Σε κάθε περίπτωση, η απάντηση στο δίλημμα λεφτά για μισθούς και συντάξεις ή για τους πιστωτές είναι δεδομένη. Απόλυτη προτεραιότητα αποτελούν οι ανάγκες της κοινωνίας.

Αυτές οι δύο ξεκάθαρα αντίθετες πολιτικές κατευθύνσεις θα συνεχίσουν να συγκρούονται σε όλα τα επίπεδα, στη Βουλή και στους αγώνες αντίστασης και αλληλεγγύης.   

            Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο αναμένεται να είναι δυσοίωνες, όσο και απρόβλεπτες: αναμένεται επιδείνωση της ύφεσης, ένταση της λιτότητας και διόγκωση των αδιεξόδων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ενώ η κρίση χρέους θα συνεχίσει να αποσταθεροποιεί τη συνοχή της ευρωζώνης. Η διάχυση της ύφεσης σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο καθιστά πλέον το ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο εντελώς ασταθές. Την εν λόγω αστάθεια επιτείνουν τα σχέδια των πολιτικών και οικονομικών ελίτ για την ενίσχυση της υποταγής του πολιτικού προσωπικού στη συγκεντρωτική οικονομική εξουσία μέσω της αντιδημοκρατικής θεσμικής αποτύπωσης της λιτότητας στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης.

          

 Η ευρύτερη περιοχή μας, ιδιαίτερα το κρισιμότατο γεωπολιτικό σταυροδρόμι της Ανατ. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής ζει έντονα τις διεθνείς ανακατατάξεις και τους γεωπολιτικούς κλυδωνισμούς που συνδέονται με τη βαθειά κρίση και του συστήματος των διεθνών σχέσεων, το οποίο εξυπηρετεί τη σημερινή άνιση, άδικη και άκρως εκμεταλλευτική τάξη στον κόσμο. Στην περιοχή αυτή βρίσκουν την έκφρασή τους όλες οι αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου και οι σημερινοί οξύτατοι διεθνείς ανταγωνισμοί. Η ΚΠΕ του ΣΥΝ θεωρεί καθήκον πρώτης προτεραιότητας για τις αριστερές δυνάμεις της περιοχής, της Ευρώπης και του κόσμου την υπεράσπιση της ειρήνης. Ο πολυαίμακτος εμφύλιος πόλεμος της Συρίας πρέπει να τερματιστεί με τον τερματισμό όλων των ξένων επεμβάσεων με συμφωνία ειρήνης ανάμεσα σ’ όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές στο πλαίσιο του ΟΗΕ, που θα εγγυηθεί την ακεραιότητα της χώρας και θα οδηγήσει σε μια μεταβατική αντιπροσωπευτική κυβέρνηση, η οποία θα οργανώσει ελεύθερες εκλογές, ώστε ο ίδιος ο Συριακός λαός να αποφασίσει ελεύθερα για το μέλλον του χωρίς ντόπιους δυνάστες και ξένους πάτρωνες. Λέμε κατηγορηματικά «ΟΧΙ» σε μια στρατιωτική επέμβαση τύπου Λιβύης στη Συρία. Εξαρχής έχουμε ταχθεί εναντίον ενός νέου πολέμου στη Μ. Ανατολή με πρόσχημα το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Έναν πόλεμο τον οποίο επιθυμεί η κυβέρνηση του Ισραήλ, η οποία έχει έτοιμα σχέδια επίθεσης στο Ιράν. Η χώρα μας δεν πρέπει με κανένα τρόπο να υποβοηθήσει και να εμπλακεί σ΄ αυτά τα σχέδια και αντιθέτως να συμβάλει στην αποτροπή τους και για τη δική της ασφάλεια. Να υποστηρίξει ενεργά την πρόταση για τη μετατροπή της Μ. Ανατολής σε ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής. Επαναβεβαιώνουμε τη θέση μας ότι το πρόβλημα – κλειδί για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή είναι το Παλαιστινιακό, το οποίο πρέπει να λυθεί χωρίς άλλη καθυστέρηση με τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ.

2. Ο πολιτικός μας στόχος είναι σαφώς καθορισμένος. Απαραίτητη προϋπόθεση, απαραίτητος κρίκος στη διαδικασία ανατροπής της καταστροφικής κατάστασης είναι η δημιουργία μιας συμμαχίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα διεκδικήσει την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τις δυνάμεις της Αριστεράς. Μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να αναλάβει την ευθύνη αντιστροφής της κατάστασης, να εμπνεύσει το λαό, να σταθεί μαζί της στις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις.

Το βασικό μας σύνθημα, Σταματάμε την καταστροφή, οργανώνουμε την ανατροπή, χτίζουμε μια κοινωνία δημοκρατίας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης,  εμπεριέχει τη βασική μας στόχευση για τον σοσιαλισμό, όπου οι ανάγκες των πολλών θα είναι πάνω από τα κέρδη.  Ξεκινάμε, έχουμε ήδη ξεκινήσει συνεχή αγώνα ανατροπής.

Η κοινωνία δεν αντέχει αυτή η κυβέρνηση να πέσει σαν ώριμο φρούτο κάτω από το βάρος της αδιέξοδης και καταστροφικής της πολιτικής. Απαιτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να βρίσκεται μπροστά και στο κέντρο του αγώνα ανατροπής. Βρισκόμαστε στην ιστορική στιγμή που η ίδια η κοινωνία απαιτεί από ένα πολιτικό φορέα να εκφράσει ένα ευρύ δημοκρατικό πολιτικό μέτωπο βαθιών και ριζοσπαστικών αλλαγών.

Το γεγονός ότι είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση μας δίνει δυνατότητες αλλά μας γεμίζει και ευθύνες/

Η αντιπολιτευτική μας στρατηγική παραμένει το ίδιο σκληρή, κινηματική και ασυμβίβαστη. Οι βασικές μας θέσεις για έξοδο από την κρίση είναι αδιαπραγμάτευτες.

Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι για μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού ο χειρότερος μεταπολεμικός. Η πλειοψηφία του κόσμου της εργασίας, πρώτα και κύρια οι άνεργοι συνθλίβονται από την ανάλγητη ασκούμενη πολιτική. Κηρύσσουμε συναγερμό αντίστασης και αλληλεγγύης για όλο το Κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, τους αριστερούς πολίτες, κάθε άνθρωπο που θέλει την ανατροπή.

Η Ελλάδα είναι ήδη μια χώρα σε ανθρωπιστική κρίση. Η λαϊκή αντίσταση, η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο επιλογή της δικής μας Αριστεράς, αλλά και ο μόνος δρόμος για να μην παραδοθούμε ως κοινωνία στον κατακερματισμό, τον κανιβαλισμό, τον εφησυχασμό, τη μοναξιά και την  απόγνωση. Η αλληλεγγύη για μας ταυτίζεται με την αντίσταση του λαού ώστε να βρει τη δύναμη να ορθώσει το ανάστημά του και να αντεπιτεθεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ εκτός από την πανελλαδική του δικτύωση, το ανθρώπινο δυναμικό του και την αξιόλογη πείρα του, έχει αποφασίσει να υποστηρίξει και οικονομικά δραστηριότητες κοινωνικής αλληλεγγύης, υπάρχουσες ή νέες.

Επιδιώκουμε την ενίσχυση και τον πολλαπλασιασμό των δεκάδων επιτυχημένων εγχειρημάτων κοινωνικής αλληλεγγύης, μέσω της ανταλλαγής εμπειριών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, το συντονισμό υπαρχουσών και νέων πρωτοβουλιών, καθώς και τη δημιουργία συνολικότερων παραδειγμάτων με στόχο τη σύνδεση της αλληλεγγύης με την αντίσταση.

Η δράση μας, αν και αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή, δεν διακατέχεται από ηγεμονισμούς, ούτε επιδιώκει στενές κομματικές καταγραφές, αλλά στοχεύει στο τρίπτυχο λαϊκή αυτοοργάνωση – αντίσταση - αλληλεγγύη για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια του λαού, την πάλη κατά των μνημονίων και την κοινωνική χειραφέτηση.

 Δίνουμε απόλυτη προτεραιότητα στην ανάπτυξη συνδικαλιστικών και κοινωνικών αγώνων όπως επίσης και στην οργάνωση του λαού σε επίπεδο γειτονιάς, χώρου εργασίας κοκ με μια λογική αυτό-οργάνωσης και ανάληψης της ευθύνης στους αντίστοιχους κοινωνικούς χώρους (αυτοδιαχείριση μονάδων που κλείνουν, οργάνωση της στήριξης νοσοκομείων, σχολείων και δημόσιων φορέων που απειλούνται, οργάνωση της αντίστασης σε κάθε επίθεση από την κυβέρνηση, οργάνωση απέναντι σε κατασχέσεις, κοψίματα ηλεκτρικού ρεύματος, τη δράση φασιστικών και εγκληματικών συμμοριών, οργάνωση δικτύων αλληλεγγύης κοκ) με ορίζοντα την διαμόρφωση πυλώνων λαϊκής κινητοποίησης ικανών να ανακόψουν την περαιτέρω εφαρμογή της ταξικής επίθεσης που συνιστούν τα μνημόνια,  να στηρίξουν αποτελεσματικά και στιβαρά μια κυβέρνηση της αριστεράς στο μέλλον, να αποτρέψουν τον ενδεχόμενο εκφασισμό τμημάτων του λαού.

 Ο πολιτικός σχεδιασμός μας πρέπει να ιεραρχεί τα μέτωπα. Προτεραιότητα έχει η μνημονιακή κυβέρνηση και η πολιτική της, καθώς επίσης και η αύξηση της επιρροής της ναζιστικής ακροδεξιάς σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας.

Η ενωτική πολιτική γραμμή μας χρειάζεται επικαιροποίηση.. Η επιθετική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ καθόλου ωφέλιμη στην ενότητα δράσης, δίνει επικοινωνιακά όπλα στον βασικό αντίπαλο.  Όμως η κοινωνία απαιτεί ενότητα.  Υποστηρίζουμε μια πολιτική ενότητας και «ανοιχτής πόρτας» προς τις δυνάμεις της αριστεράς για τη ουσιαστική συμβολή τους στην προσπάθεια που επιχειρεί ο λαός μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όμως ξεκαθαρίζουμε πως η ανταπόκριση των άλλων δυνάμεων δεν συνιστά προϋπόθεση για τη δική μας στρατηγική.  Μεγάλη προσπάθεια πρέπει να γίνει για την κοινή δράση στο κοινωνικό πεδίο, ενώ η πολιτική ενότητας πρέπει να συνδυαστεί με μια ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με τις ηγεσίες της υπόλοιπης αριστεράς στη βάση της καταστροφικής για τον λαό χάραξης διαχωριστικών γραμμών και καλλιέργειας του μίσους εντός της αριστεράς,  της απάντησης της κριτικής από άλλες αριστερές δυνάμεις με στόχο όχι την ένταση των διαχωριστικών γραμμών αλλά της θετικής και ηγεμονικής ενσωμάτωσης της εν λόγω κριτικής.

Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στη μνημονιακή κυβέρνηση, καθώς και η συνολική στρατηγική της ηγεσίας της, έχουν αυτοαποκλείσει αυτό το κόμμα από την προοπτική συμπόρευσης με το ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και γενικότερα με τις δυνάμεις της Αριστεράς. Είμαστε απόλυτα αντίθετοι με την πολιτική που ακολουθεί αυτός ο χώρος. Όμως, το ενδιαφέρον μας για τμήματα αυτού του κόσμου, που διαφωνεί και διαφοροποιείται από τη μνημονιακή πολιτική, εξακολουθεί να είναι ζωντανό.

     

Το ζήτημα της δημοκρατίας πρέπει να αποτελέσει κυρίαρχο ζήτημα της πολιτικής μας ατζέντας, μιας και η απονεύρωσή της αποτελεί βασική στόχευση της κυρίαρχης πολιτικής. Συγχρόνως η δημοκρατία και η διεύρυνση της είναι στόχος αλλά και βασικός τρόπος ανασύνταξης και της κοινωνίας και της οικονομίας απέναντι στον ολοκληρωτισμό της αγοράς. Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να υποπέσουμε στο λάθος να θεωρούμε ότι η δημοκρατία απειλείται αποκλειστικά από την ακροδεξιά.

Γιατί, επιπλέον, το κυρίαρχο οικονομικο-πολιτικό σύστημα προωθεί συστηματικά (πλην ανεπιτυχώς) τη θεωρία «των δύο άκρων που απειλούν τη δημοκρατία και την κοινωνία», εξομοιώνοντας την αριστερά με τη φασιστική ακροδεξιά. Αυτή η θεωρία ενισχύει de facto τη φασιστική ακροδεξιά, συκοφαντεί την αριστερά, επιχειρεί να νομιμοποιήσει τις επιθέσεις εναντίον της και να περιορίσει την απήχησή της.

Η δημοκρατία απειλείται από την κυρίαρχη οικονομική και πολιτική τάξη, ενώ η ενίσχυση της ακροδεξιάς συνιστά σύμπτωμα της επίθεσης εναντίον της δημοκρατίας και της κοινωνίας. Πρέπει να θέσουμε τη δημοκρατία ως τον ακρογωνιαίο λίθο της δικής μας λογικής και το εφαλτήριο για τη δική μας ιδεολογική αντεπίθεση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη αναγόρευση των αγορών σε απόλυτο ρυθμιστή της πορείας των κοινωνιών. Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για τη δημιουργία αντιφασιστικού κινήματος -με ευρεία συμμετοχή της κοινωνίας.

***

Στην ιστορική περίοδο που διανύουμε θεωρούμε ότι πρέπει να αποφεύγουμε μια πολιτική ανάλυση που θεωρεί ότι βρισκόμαστε σε μια σχετικά ομαλή περίοδο, να αποφύγουμε συγκρίσεις και διαμόρφωση πολιτικής γραμμής στη βάση ομοιοτήτων με εντελώς διαφορετικές περιόδους, να προετοιμαζόμαστε για εντελώς νέες συνθήκες, να είμαστε ανοικτοί σε μη παραδοσιακές πολιτικές πρωτοβουλίες και εκφράσεις, να έχουμε διάθεση επινόησης και πρωτοτυπίας με προσεκτικό και σταθμισμένο τρόπο.

Για την αποτελεσματικότερη αντιπολιτευτική μας στρατηγική απαιτούνται κάποιες κινήσεις αναβάθμισης της πολιτικής μας πρότασης:

Α) Προγραμματική εμβάθυνση σε επιμέρους πτυχές με βασικούς άξονες  τον τρόπο αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης και της γενικότερης διάλυσης της χώρας μέσα από ένα σχέδιο γενικής κινητοποίησης του εναπομείναντος κρατικού μηχανισμού  των δημόσιων θεσμών αλλά και του λαού, το μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, την πολιτική μας παρέμβαση στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι τόσο για την επίλυση του ζητήματος του χρέους όσο και για τη γενικότερη πορεία των ευρωπαϊκών κοινωνιών (συμμαχίες, πρωτοβουλίες, άσκηση βέτο και άλλων εργαλείων αναχαίτισης της λιτότητας πανευρωπαϊκά κοκ).

Β) Ιδιαίτερα για το ζήτημα της ευρωπαϊκής μας στρατηγικής απαιτείται επικαιροποίηση της αντίληψής μας για την αποτελεσματική αντιμετώπιση/ανατροπή της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η προοπτική της θεσμικής αποκρυστάλλωσης μια αντιδημοκρατικής σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής λιτότητας και ισοπέδωσης των λαών με ορίζοντα τον παγκόσμιο ανταγωνισμό, καθιστά απαραίτητη την αναβάθμιση της θέσης μας ότι η δική μας ευρωπαϊκή στρατηγική για την κοινή πορεία των ευρωπαϊκών λαών δεν μπορεί παρά να έρχεται σε πλήρη ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη μορφή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και υποχρεωτικά περιλαμβάνει την ριζική επανίδρυση του συνολικού θεσμικού πλαισίου της ΕΕ. Στην ίδια κατεύθυνση μπορούμε να αναβαθμίσουμε  τη θέση ότι η κοινή μοίρα των ευρωπαϊκών λαών μπορεί να περιλαμβάνει και ασυνέχειες και τη θέση ότι η ευρωπαϊκή μας στρατηγική βασίζεται στην υπεράσπιση των κατακτήσεων των ευρωπαϊκών λαών όπως η δημοκρατία και το κοινωνικό κράτος, οι οποίες τίθενται σήμερα στο στόχαστρο των νεοφιλελεύθερων οικονομικών και πολιτικών ελίτ της Ευρώπης.

Γ) Περαιτέρω επεξεργασία, εκλαΐκευση και αποτελεσματικότερη διάδοση των απόψεών μας σχετικά με ζητήματα που προβάλλει με αντιδραστική εμμονή, επιχειρώντας να αξιοποιήσει επικοινωνιακά  ο κυρίαρχος λόγος, όπως είναι μεταξύ άλλων, ο δημόσιος τομέας, τα θέματα εξωτερικής πολιτικής , το μεταναστευτικό, τα ζητήματα της ασφάλειας του πολίτη.

3. Ο βασικός στόχος της περιόδου είναι να μην περάσουν «τα μέτρα». Χρειάζεται παλλαϊκός ξεσηκωμός πρώτα και κύρια από τους μισθωτούς, τους ανέργους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες και βιοτέχνες. Η απεργία και τα συλλαλητήρια της 26/9 χρειάζεται να είναι η αρχή ενός συνεχούς αγώνα ως την ανατροπή. Τα μέτρα πρέπει να απονομιμοποιηθούν πλήρως στη συνείδηση του λαού, να δοθεί πραγματική μάχη να μην ψηφιστούν και αν ψηφιστούν να μην εφαρμοστούν.

Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αρθεί στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων και ενώ χρειάζεται με επιμονή να εργαζόμαστε για την ενότητα του συγχρόνως να διαμορφώνουμε τους όρους για την επανίδρυση του συνδικαλιστικού κινήματος και την κατάκτηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ από τους εργαζομένους.

          

            Βασικές κατευθύνσεις:

-          Οργάνωση της καθημερινότητας σε κάθε γειτονιά, κανείς μόνος του στην κρίση, αντίσταση στα νέα μέτρα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Απόλυτη προτεραιότητα στην ανάπτυξη συνδικαλιστικών και κοινωνικών αγώνων όπως επίσης και η οργάνωση του λαού σε επίπεδο γειτονιάς, χώρου εργασίας κοκ με μια λογική αυτό-οργάνωσης και ανάληψης της ευθύνης στους αντίστοιχους κοινωνικούς χώρους. Θα δουλέψουμε για την επανίδρυση του συνδικαλιστικού κινήματος, αυτοδιαχείριση, οργάνωση της στήριξης νοσοκομείων, σχολείων και δημόσιων φορέων που απειλούνται, οργάνωση της αυτοπροστασίας απέναντι σε κατασχέσεις, κοψίματα ηλεκτρικού ρεύματος, φασιστικών συμμοριών, εγκληματικών συμμοριών, οργάνωση δικτύων αλληλεγγύης κοκ.

4. Πρώτιστη ανάγκη, έκφραση και πρακτική υλοποίηση των παραπάνω είναι η συγκρότηση της μεγάλης και δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς. Η διαδικασία ενοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σε ενιαίο πολιτικό φορέα δεν μπορεί να στοχεύει στην απλή  οργανωτική ανασύνθεση των ήδη υπαρχουσών συλλογικοτήτων (κόμματα, οργανώσεις, συλλογικότητες κλπ.) της Αριστεράς και των στελεχών ή συλλογικοτήτων που ξεκαθάρισαν μια για πάντα τη σχέση τους με το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ. Είναι μια διαδικασία συγκρότησης ενός πραγματικά μαζικού πολιτικού οργανισμού, ενός μεγάλου ριζοσπαστικού πολυτασικού κόμματος της Αριστεράς, που υπάρχει και δρα παντού.

 Ο αντίπαλος μας διαθέτει κεφάλαια, διεθνή πολιτική υποστήριξη, μέσα μαζικής επικοινωνίας, αξιοποιεί τον φόβο και τη συνήθεια. Εμείς στηριζόμαστε στην πραγματική ζωή και σε δεκάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες κάθε γενιάς που θέλουν, έχουν συνείδηση και αναλαμβάνουν την ευθύνη σ’ ένα ιστορικών διαστάσεων εγχείρημα ανατροπής.

Θέλουμε όλη αυτή η διαδικασία να είναι στενά συνδεδεμένη με τα πολιτικά και κοινωνικά καθήκοντα της περιόδου, να συμβάλλει στη διόγκωση αντιστάσεων στην κυβερνητική πολιτική, αλληλέγγυων δράσεων και τελικά σ’ ένα μεγάλο πολιτικό κίνημα ανατροπής της «μνημονιακής» πολιτικής, που συγχρόνως θα είναι κίνημα που θα απαιτεί κυβέρνηση με πυρήνα την Αριστερά. Ένα τέτοιο κίνημα χρειάζεται δεκάδες χιλιάδες ενεργά μέλη του ενιαίου πολιτικού φορέα που θα αισθάνονται και θα είναι συμμέτοχοι και στη διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας και στην εδραίωση της λαϊκής εξουσίας.

Ο δρόμος προς την Π.Σ. περνά μέσα από τις ανοιχτές συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και την εγγραφή μελών. Συγχρόνως περνά μέσα από την συμβολή ανάπτυξης και τη συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες. Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη διαδικασία με κύρια χαρακτηριστικά τη δημοκρατικότητα της και την λαϊκότητα της.

Στοχεύουμε στην κατ’ ελάχιστο οργάνωση 500 διαφορετικών συνελεύσεων σ’ όλη την Ελλάδα. Θέλουμε η  Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Νοεμβρίου με βάση τη δημοκρατία, τη διαφάνεια, την ισοτιμία όλων των μελών που θα εγγραφούν στην πορεία, αλλά και σε κάθε στιγμή της λειτουργίας του νέου πολιτικού υποκειμένου.:

Να εγκρίνει πολιτικό κείμενο επί της συγκυρίας που θα περιέχει και το άμεσο πολιτικό σχέδιο

Να εγκρίνει διακήρυξη θέσεων και βασικών προγραμματικών κατευθύνσεων του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.

Να διαμορφώσει τις αρχές οργάνωσης και λειτουργίας στην πορεία προς το Συνέδριο

Να συγκροτήσει Κεντρικό  Όργανο (Κεντρική Επιτροπή ή Συμβούλιο) και να ορίσει τις διαδικασίες συγκρότησης και λειτουργίας του πολιτικού φορέα καθώς και τη σχέση των διαφόρων επιπέδων οργάνωσης.

Ο ρόλος του ΣΥΝ είναι καθοριστικός. Όλα τα όργανα, όλες οι Π.Κ. χρειάζεται να έχουν στο κέντρο της προσοχής τους στη βασική λογική των συνεδριάσεων και της λειτουργίας τους πως θα συμβάλλουν σ’ αυτή την κατεύθυνση. Οι δυνάμεις του ΣΥΝ πρέπει να είναι στη καρδιά του όλου εγχειρήματος. Με με μια λειτουργία που συνδυάζει την επιμονή στην επίτευξη των στόχων, με ευρύ πνεύμα, έμπνευση και συντροφική διάθεση και αλληλεγγύη να συμβάλλουμε ως η μεγαλύτερη συνιστώσα και στη συγκρότηση του ενιαίου φορέα και στην πολιτική ανατροπή.

Δεν ζούμε απλά ιστορικές στιγμές, αλλά εμείς, εδώ, τώρα διαμορφώνουμε με τη δράση μας την ιστορική περίοδο.

25/9/2012

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Φεστιβάλ Νεολαίας Συνασπισμού, 6 & 7 Απρίλη, στο Θησείο

Φεστιβάλ Νεολαίας Συνασπισμού 6 και 7 Απριλίου, στο Θησείο Στην παρούσα κρίσιμη κοινωνική και πολιτική συγκυρία εντείνεται η επίθεση στα κεκτημένα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματά μας. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του μνημονίου έχουν οδηγήσει σε πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και διάλυση του κοινωνικού ιστού. Στηδημόσια σφαίρα, κυριαρχούν τα εκβιαστικά διλήμματα, η τεχνοκρατική αντίληψη έναντι των εναλλακτικών πολιτικών και η λογική των μονόδρομων. Η συμμετοχή των πολιτών είναι για αυτούς τόσο επικίνδυνη που πλέον προβάλλεται απροκάλυπτα ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας. Ως νέοι και νέες βρισκόμαστε στο στόχαστρο με την ανεργία να ‘χει φτάσει στο 50%, την επισφαλή εργασία να έχει γίνει νόμος και την εκπαίδευση να υποβαθμίζεται συνεχώς, εναρμονιζόμενη με τις επιταγές του μνημονίου. Δημιουργούν μια νεολαία χωρίς μέλλον μέσα σε ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας, καταστέλλοντας τα όνειρα και τους αγώνες μας. Κράτος εκτάκτου ανάγκης, επιχειρήσεις-σκούπα και ρατσιστικές επιθέσεις ως μεταναστευτική πολιτική, αδιανόητη βία απέναντι σε κάθε μορφή κοινωνικής διεκδίκησης. Δεν μας τρομοκρατούν, μας εξοργίζουν. Αυθόρμητη και αναγκαία απάντηση, τα ολοένα και περισσότερα εγχειρήματα κοινωνικής αλληλεγγύης και πολιτικής ανυπακοής. Η οργάνωση από τα κάτω συνιστά έμπρακτη αντίσταση των πληττόμενων τμημάτων της κοινωνίας, που όλο το προηγούμενο διάστημα βρέθηκαν στο δρόμο και στις πλατείες σε μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις. Με τις εμπειρίες που αντλήσαμε από εκεί, επιχειρούμε να δώσουμε το δικό μας αντιπαράδειγμα απέναντι στην κυρίαρχη λογική. Οργανώνουμε διήμερο φεστιβάλ στις 6 και 7 Απριλίου, στο Θησείο Συζητάμε για την κοινωνία που οραματιζόμαστε σε επίπεδο εργασιακό, εκπαιδευτικό και δομών κοινωνικής οργάνωσης. Επιλέγουμε να επανοικειοποιηθούμε το δημόσιο χώρο απέναντι στην αποξένωση και την περιχαράκωση. Βρισκόμαστε, διασκεδάζουμε, επικοινωνούμε, οραματιζόμαστε. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Παρασκευή 6/4 19:00 «Το μέλλον που μας ετοιμάζουν δεν μας χωράει» εκδήλωση- συζήτηση για την εκπαίδευση και την εργασία -Την κουβέντα ανοίγουν οι Μαρία Καραμεσίνη (Πάντειο), Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόν (οικονομολόγος ΙνΕ-ΓΣΕΕ) και Αριστείδης Μπαλτάς (ΕΜΠ) 21:00 Προβολή ταινιών μικρού μήκους νέων κινηματογραφιστών "Gran Partita", Αλέξανδρος Σκούρας (Α΄ βραβείο, Δράμα 2011) "Under Stress", Πάρης Πατσουρίδης "No Parking", Στάμος Τσάμης "Πίστομα", Γιώργος Φουρτούνης Θα ακολουθήσει συζήτηση για τα αντιεμπορευματικά καλλιτεχνικά δίκτυα. Θα ακολουθήσει party. Σάββατο 7/4 14.00 Συλλογική κουζίνα 15.00 ανοιχτή συζήτηση για το μεταναστευτικό ζήτημα -Την κουβέντα ανοίγει η Ιωάννα Κούρτοβικ (δικηγόρος) 18.00 εκδήλωση για τα εγχειρήματα κοινωνικής αλληλεγγύης Την κουβέντα ανοίγουν οι Ελένη Πορτάλιου ("Ανοιχτή Πόλη"), Γ.Κολμανιώτης (αντιδήμαρχος Ν.Ιωνίας) και Τάσος Κορωνάκης (ΠΣΕ ΣυΡιζΑ) Θα ακολουθήσει συζήτηση για τη σύνδεση ρεμπέτικης μουσικής και λαϊκών αγώνων από τον Παναγιώτη Κουνάδη και ως επιστέγασμα ρεμπέτικο γλέντι με ζωντανή μουσική. Και τις δυο μέρες στον χώρο του φεστιβάλ θα φιλοξενούνται εικαστικές και φωτογραφικές εκθέσεις και περίπτερα με υλικό από κοινωνικά κινήματα. Στο Θησείο, δίπλα στον σταθμό του ηλεκτρικού Πυξίδα οι ανάγκες μας. Όπλο μας η αλληλεγγύη. Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός! Νεολαία Συνασπισμού Συμμετέχουμε στους νέους/νέες ΣυΡιζΑ

Δικτατορία των αγορών ή δικτατορία του κεφαλαίου; Του Πέτρου Σταύρου

http://www.rednotebook.gr/details.php?id=5086

L'État, c'est moi. Τι Λουδοβίκος- τι Βενιζέλος

ΣΥ.ΡΙΖ.Α: «Ξεπέρασε κάθε όριο»

Πρώτη καταχώρηση: 07/03/2012

17:44 (αναδημοσίευση από enikos.gr)Πολιτική

Επίθεση στον Ευάγγελο Βενιζέλο για το χαράτσι εξαπολύει ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωση του που εξέδωσε πριν από λίγο.

"Ξεπέρασε πλέον κάθε όριο ο συνταγματολόγος κ. Βενιζέλος που εισηγείται τις αντισυνταγματικές διατάξεις", αναφέρει η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ και προσθέτει: "Επιχειρεί να καταργήσει την συντριπτική για τις επιλογές του απόφαση του ΣΤΕ για το χαράτσι της ΔΕΗ, πριν αυτή ακόμα καθαρογραφεί! Με φτηνά κόλπα και κουτοπονηριές, το υπουργείο παραβιάζει μέσω ανακοινώσεων και εγκυκλίων τη θέληση χιλιάδων πολιτών που επέλεξαν μέσω της πληρωμής στα ΑΤΜ να εξοφλήσουν το ποσό που αντιστοιχεί στο ρεύμα και όχι το παράνομο χαράτσι. Ταυτόχρονα, τους απειλεί με διακοπή ρεύματος, πράγμα που έκρινε αντισυνταγματικό το ΣΤΕ. Επί της ουσίας, αποσπά χρήματα από το ταμείο της ΔΕΗ για να τα δώσει στους δανειστές της χώρας, καταπατώντας κάθε έννοια στοιχειώδους δημοκρατικής και ηθικής νομιμότητας. Το θράσος τους δεν έχει τέλος!

 Αύριο το πρωί κιόλας, πρέπει να δοθεί εντολή στη ΔΕΗ για:
-Να αναγνωριστεί ως καταβολή ποσού ρεύματος κάθε πληρωμή που έγινε μέσω ΑΤΜ.
-Να παγώσουν όλες οι ενέργειες διακοπής ρεύματος σε κατοικίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις μέχρι να δημοσιοποιηθεί η απόφαση του ΣΤΕ.
-Να ασχοληθεί ο εισπρακτικός μηχανισμός της επιχείρησης με τους μεγαλοοφειλέτες και τα εκατομμύρια ευρώ που χρωστάνε.
Το πρωτοφανές κίνημα που αναπτύχθηκε στις γειτονιές όλης της χώρας, δεν θα επιτρέψει να κοπεί το ρεύμα σε κανένα σπίτι, δε θα αφήσει να κλαπούν τα χρήματα των πολιτών από τους τροϊκανούς και τους κυβερνητικούς"