Να μην ξεχνιόμαστε ... (ένα άρθρο από το RedNotebook)

Αποχαιρέτα τον ΣΥΝασπισμό που χάνεις Ένα σημαντικό και ιστορικό κομμάτι του κόμματος «θρήνησε» για την απώλεια   Του Βασίλη Στόλη Ιεροσυλία,  θα έλεγε κάποιος, το να παραφράζεις τον ποιητή προκειμένου να δείξεις την απώλεια ενός πολιτικού οργανισμού, μετά από 20 χρόνια ζωής στην ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Μιας ζωής με διάφορα (πάνω-κάτω, μέσα-έξω) που, αν μη τι άλλο, οφείλει κανείς ως μέλος του (και μη) να αναλύσει για να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. Συμπεράσματα που οφείλουν να αποτελέσουν και αυτά υλικό οικοδόμησης για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Σε ανύποπτο χρόνο, και ζώντας σε περίοδο με απελευθερωμένη την επιστημονική διαστροφή,  έγραψα για την «ιστορία του ΣΥΝ, που είναι η ιστορία της πάλης των τάσεων». Άλλη μια ιερόσυλη παράφραση η οποία,  αν φαίνεται ευρηματική,  είναι γιατί πατάει πάνω σε γεγονότα που αποτέλεσαν κάτι περισσότερο από ένα μέρος της λειτουργίας του ΣΥΝ αυτά τα 20 χρόνια. Επί του θέματος, ο ΣΥΝ είναι γνωστός για τις τάσεις του. Λειτουργώντας με πρωτοποριακό για τα δεδομένα και την παράδοση της ελληνικής αριστεράς τρόπο, μέσα από τη καταστατική θεσμοθέτηση των τάσεων, ο ΣΥΝ κατέστησε την ενδοκομματική διαπάλη σε  βασική λειτουργία για πολλά χρόνια, αν όχι για όλα τα χρόνια της ζωής του ως κόμμα. Ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό,  την διαπάλη αυτή να την ταυτίσουμε με την ιδεολογική. Πιο αναλυτικά, η λειτουργία των τάσεων, όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο δεν προώθησε την μορφή του μαζικού κόμματος αλλά, με την επίκληση του «κοινού καλού» του κόμματος, οι τάσεις,  ευρισκόμενες σε ανταγωνισμό μεταξύ τους και σε μια διαδραστική σχέση με τη βάση του κόμματος,  προωθούσαν τα στελέχη τους στα κομματικά όργανα διαμορφώνοντας εντός τους συσχετισμούς. Έτσι, βλέπαμε τους συσχετισμούς να αλλάζουν κάθε τόσο (2000, 2004 με τις στροφές του κόμματος προς την αριστερά). Αυτή η πολύπλοκη σχέση (σε ανταγωνίζομαι και σε «τρώω» στη βάση, τα «βρίσκω» μαζί σου στην Κεντρική Επιτροπή, και αντίστροφα) περιόρισε την ρήξη διατηρώντας τη δυνατότητα σε μια «οργανωμένη αντιπολίτευση» να λειτουργεί αντιπαραθετικά ακόμα και με τις αποφάσεις του κόμματος, και μάλιστα δημοσίως. Έτσι, το κόμμα αντιμετώπισε συνοπτικά τα εξής προβλήματα: λειτούργησαν εντός του εκλογικές μηχανές ανάδειξης αντιπροσώπων, οι τασικές διαδικασίες υποκατέστησαν τις κομματικές διαδικασίες, πρόσωπα βασιζόμενα σε αυτούς τους ανταγωνισμούς αναδείχθηκαν ως «η άλλη άποψη» ακόμα και μέσα από κανάλια και εφημερίδες των εκδοτών που καταγγέλλουμε σήμερα (θυμηθείτε τους Ανανεωτικούς στο MEGA), η κατάρτιση ψηφοδελτίων και η ανάδειξη βουλευτών γινόταν με βάση τους τασικούς συσχετισμούς και,  το χειρότερο, σύντροφοι/σες που «δεν μιλάνε μεταξύ τους» ή, ακόμα χειρότερα, τη μια μέρα «δε μιλάνε» και την επόμενη συνεργάζονται εις βάρος άλλου/άλλης. Γιατί γινόντουσαν όλα αυτά σε ένα κόμμα του 3%; Για ποια εξουσία όλα αυτά; Σε αυτό το σημείο εντοπίζεται ένα άλλο πρόβλημα: ο πλουραλισμός των απόψεων και η δυνατότητα ζύμωσης και έκφρασής τους στη κομματική ζωή γίνεται αντικείμενο χρήσης. Η ετερογένεια και η διαφορετικότητα δεν αποτελούν πλούτο,  αλλά γίνονται εργαλείο. Εργαλείο για να «περάσουμε τη δικιά μας άποψη, που είναι η σωστή», για να «μη μας πάνε οι άλλοι στο ΠΑΣΟΚ», για να «μη μας πάνε οι άλλοι στο ΚΚΕ»,  και άλλα γνωστά κλισέ και μη. Προτού όμως βιαστούμε να καταδικάσουμε τις τάσεις, υποστηρίζοντας βιαστικά ότι εκ των πραγμάτων οδηγούν στην γραφειοκρατικοποίηση του κόμματος, πρέπει να υπολογίσουμε και τις θετικές προσπάθειες που έγιναν από πλευράς τάσεων: για συνύπαρξη, για ζύμωση, για την διαφύλαξη της εφαρμογής στρατηγικών αποφάσεων του κόμματος (η υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα), για το άνοιγμα της κουβέντας σε ιδεολογικές βάσεις, για την προγραμματική εμβάθυνση και ξεκαθάρισμα. Πρέπει, επίσης, να αναλογιστούμε και τον ρόλο της βάσης. Της βάσης που, όσο δεν λειτουργούσε και δεν έκανε μαζική πολιτική, συνέβαλε στην υποκατάσταση της κομματικής λειτουργίας από τις τάσεις. Μια βάση πο,υ όταν λειτούργησε και βγήκε προς τα «έξω», έκανε ρήξεις και με τον εαυτό της και με τα στεγανά των τάσεων και με την κατάσταση της εμπεδωμένης ήττας που υπήρχε στην ελληνική αριστερά ως το ξεκίνημα του 21ου αιώνα. Η σημαντικότερη ρήξη που πραγματοποιήθηκε ήταν αυτή στο συνέδριο του 2010, που έτρεψε σε φυγή την ανανεωτική πτέρυγα. Την τάση που λειτούργησε σαν κόμμα μέσα στο κόμμα, προσπαθώντας διακαώς να αλλοιώσει τα εναλλακτικά χαρακτηριστικά που απέκτησε ο Συνασπισμός με αρχή το 2000,  και την στροφή του προς τα κινήματα και την μαζική πολιτική, κι άρα προς την Αριστερά. Η ρήξη αυτή, ωστόσο, δεν έγινε αποδεκτή από όλους όσοι αποτέλεσαν τον Συνασπισμό μετά από εκείνον τον θερμό Ιούνιο. Ένα σημαντικό και ιστορικό κομμάτι του κόμματος «θρήνησε» για την απώλεια. Οι παραπομπές είναι χαρακτηριστικές: «Η αποχώρηση των συντρόφων της Ανανεωτικής Πτέρυγας αποτελεί σοβαρό πλήγμα για το κόμμα μας σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, το οποίο θα έπρεπε να πρωτοστατεί πιο ενωμένο, πιο μαζικό και πιο μαχητικό στους αγώνες των εργαζομένων για να διατηρήσουν τις θεμελιώδεις εργασιακές, ασφαλιστικές και κοινωνικές κατακτήσεις τους. Η ηγεσία του ΣΥΝ θα πρέπει να πάρει άμεσες πρωτοβουλίες για να μην ολοκληρωθεί αυτή η κίνηση με οριστική διάσπαση που θα μας πάει πολλά χρόνια πίσω, και νομίζω ότι υπάρχουν ακόμα σχετικά περιθώρια που πρέπει να τα αξιοποιήσουμε» (Δ. Στρατούλης).  [1] «Θεωρώ λάθος την αποχώρηση των λεγόμενων Ανανεωτικών από τον ΣΥΝ κι αυτό ανεξάρτητα από αφορμές, ευθύνες και πραγματικές αιτίες αυτής της αποχώρησης [...] Η ευθύνη είναι συλλογική» (Π. Λαφαζάνης).[2]  «Την πιο κρίσιμη στιγμή- την στιγμή που έπρεπε να προετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη ταξική και πολιτική σύγκρουση- χάσαμε την αυτοπεποίθηση, την ενωτική διάθεση και τον προσανατολισμό μας, επιλέγοντας το εσωτερικό πεδίο και τη ανακύκλωση της διαίρεσης και της κρίσης. Η διαλυτική εσωστρέφεια και οι αντιπαραθέσεις για ένα άδειο πουκάμισο πρέπει να εγκαταλειφθούν δια παντός» (Σ. Παπαδογιάννη). [3] Τον Συνασπισμό με τα καλά του και τα κακά του τον αποχαιρετάμε. Μήπως είναι η «εποχή των τεράτων»,  που πεθαίνει το παλιό και γεννιέται το καινούριο; Ας μην γίνουμε υπερβολικοί και μελοδραματικοί κι ας μην κλάψουμε, όπως οι σύντροφοι, για τον Κουβέλη που μας άφησε τότε. Ας κρατήσουμε τα καλά υλικά για να φτιάξουμε το καινούριο. Νομίζω πως είμαστε σε καλό δρόμο...  Βασίλης Στόλης

Το ρέκβιεμ του Δον Κυρφώτη (Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη)

 

Πληρώνουμε και τριακόσιους νοματαίους από τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ για να παίζουν δυο φορές τον χρόνο, τιτιβίζουν εδώ και δέκα μέρες κάθε τα λογής παπαγαλάκια. Πόσες φορές τον χρόνο παίζουνε τα Μουσικά Σύνολα, ρωτήθηκε ο επικεφαλής τους, Μωυσίδης λέγεται, αν δεν κάνω λάθος. Πέρυσι και τα τρία σύνολα κάνανε 92 συναυλίες, χώρια οι πρόβες, χώρια οι ηχογραφήσεις, χώρια τα μαθήματα, απάντησε ο άνθρωπος. Εντάξει τώρα, τι δύο τι ενενήντα δύο, σιγά μην αφήσουμε την πεζή πραγματικότητα να μας χαλάσει μια τόσο όμορφη ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Αντώνη, τον Φώτη και τον Βαγγέλη.

 

Οι εργαζόμενοι στα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ έχουν το μοναδικό προνόμιο να είναι άχρηστοι και με τη βούλα του ανώτατου δικαστηρίου. Αφού δεν αντιστοιχούν σε κάποια από τις υπάρχουσες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες, θεωρούνται αυτομάτως απολυμένοι, χωρίς δυνατότητα επαναπρόσληψης. Δεν έχεις συχνότητα, δεν έχεις μέλλον, απεφάνθη το Συμβούλιο της Επικρατείας και οι τρεις αρχηγοί το κατάπιαν αμάσητο. Οι 300 των Μουσικών Συνόλων εξηφανίσθησαν ως διά μαγείας από τις συνεδριάσεις τους, κόπηκαν από το σώμα των 2.650 εργαζόμενων της ΕΡΤ σαν πόδι σαπισμένο από τη γάγγραινα.

 

Και καλά, ο Σαμαράς δεν τα έχει ανάγκη τα Σύνολα, έχει στο κόμμα κοτζαμάν διευθύντρια ορχήστρας, τη σύζυγο του Άδωνη, την Ευγενία Μανωλίδου, κι άμα έρθει στα μεράκια, μπορεί να τη φωνάξει στο Μαξίμου να του ρίξει μια πενιά με το μπουζούκι που έχει νυχθημερόν στο σπίτι της. Ο Βενιζέλος έχει τον Νταλάρα, που άμα λάχει τραγουδάει για πάρτη του το "ορκίζομαι Βαγγέλη μου, Βαγγέλη να σε θάψω, εγώ θα την εκδικηθώ, εγώ θα τηνε κάψω" του Γιαννίδη. Ο Δον Κυρφώτης ποιον έχει να του τραγουδάει, όταν φτάνει στο τσακίρ κέφι; Κάτι ξεκαρπουλίζει ο Μπέζος, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν είναι και Πάριος. Ούτε καν Γαϊτάνος δεν είναι.

 

Το κόμμα της ανανέωσης, της κουλτούρας, της υψηλής αισθητικής, η ΔΗΜ.ΑΡ., που όταν ακούσει να λένε τη λέξη "παπάρας", τρέχει να κρυφτεί σαν τις θεούσες που βλέπουν κάποιον να τρώει κοκορέτσι τη μεγάλη εβδομάδα, το κόμμα των μεταξωτών κώλων, πετάει στον δρόμο τριακόσιους μουσικούς, χωρίς να ανοιγοκλείσει τα μάτια του. Ρίχνεις, μπάρμπα Φώτη μου, τους τρακόσιους στα σαγόνια του Σαμαρά, ενώ γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται να βρούνε δουλειά στον αιώνα τον άπαντα. Γεμάτες με αγγελίες για χειριστές κλειδοκύμβαλων είναι οι κολώνες. Τι θα σου κάνουνε άλλωστε, το πολύ - πολύ να έρχονται στον ύπνο σου και να σου παίζουνε τα ρέκβιεμ, αλλά, δεν βαριέσαι, κανείς δεν έπαθε ποτέ τίποτα από μαζική επίθεση λα μινόρε.

 

Προς ενημέρωσή σου πάντως, μπάρμπα Φώτη, η τούμπα δεν είναι μόνο αυτό που κάνεις εσύ μπροστά στο Σαμαρά, είναι και όργανο ορχήστρας.

 

Η αποδιοργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης (σσσς... μη το μάθει ο Κουβέλης)

Αυτόνομη Παρέμβαση: Νομοσχέδιο απολύσεων και διάλυσης του δημοσίου

• 
• 

ШАБЛОНЫ YOOTHEME
ШАБЛОНЫ НЕДВИЖИМОСТИ JOOMLA

Λεπτομέρειες

 

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 07 Μαΐου 2013 11:49

Γράφτηκε από τον/την Super User

Την εβδομάδα των παθών επέλεξε η κυβέρνηση για να δώσει στη δημοσιότητα για «διαβούλευση» το νομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο: «Οργάνωση Δημόσιας Διοίκησης και άλλες διατάξεις», που στην πράξη θα οδηγήσει στην πλήρη αποδιοργάνωσή της.

Η κυβέρνηση, αφού συκοφάντησε τους εργαζόμενους στο δημόσιο και προσπαθεί να μεταθέσει σε αυτούς τις ευθύνες του πολιτικού κατεστημένου, που κυβέρνησε αυτή τη χώρα, αφού απαξίωσε πλήρως τις κοινωνικές υπηρεσίες και τα δημόσια αγαθά,αφού εκτίναξε την ανεργία στα ύψη και τους μισθούς, τις συντάξεις και τα δικαιώματα στον πάτο, έρχεται να δώσει ένα ακόμη χτύπημα, για να διαμορφώσει μια κοινωνία κανιβαλισμού, όπου ο άνεργος θα αντιπαλεύει τον εργαζόμενο και αυτός όποιον έχει κάποια στοιχειώδη δικαιώματα.

Με το νομοσχέδιο λοιπόν που κατέθεσε η κυβέρνηση:

1.Καταργεί με Προεδρικά Διατάγματα, διατάξεις νόμων, υπηρεσίες και οργανισμούς και μετατρέπει Ν.Π.Δ.Δ. σε Ιδιωτικού, με στόχο την κατάργηση θέσεων ή την μετατροπή τους από δημοσίου δικαίου σε ιδιωτικού με στόχο να διευκολύνει την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων.

2.Ανατρέπει την υπηρεσιακή εξέλιξη των υπαλλήλων, καταργεί το κριτήριο της εμπειρίας και εισαγάγει την υπογραφή συμβολαίων ανάμεσα στις διοικήσεις και τα στελέχη της διοίκησης με βάση δήθεν μετρήσιμους στόχους. Στόχος αυτής της επιλογής είναι δημιουργία μιας κάστας, αποκομμένης από το σώμα των Δημοσίων υπαλλήλων, που θα υλοποιεί τους μνημονιακούς στόχους. Μιας κάστας που θα μοιράζει δουλειές στους ιδιώτες, θα αδιαφορεί για τις ανάγκες της κοινωνίας, θα λειτουργεί ως μηχανισμός περιορισμού των παροχών κοινωνικών αγαθών προς τους πολίτες.

3.Επαναφέρει διατάξεις του ν.4093/2012, σχετικά με την διαθεσιμότητα-κινητικότητα, που στα απλά ελληνικά σημαίνει απολύσεις, για να υλοποιηθεί ο άμεσος στόχος για εκδίωξη 40.000 και πλέον εργαζομένων από το Δημόσιο. Είναι έτοιμος, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου να δοθεί στη δημοσιότητα ο πλήρης κατάλογο με τους φορείς του δημοσίου και τα Νομικά Πρόσωπα που πρόκειται να καταργηθούν και το προσωπικό τους να απολυθεί.

4.Περικόπτει δραστικά δικαιώματα των εργαζομένων, που αφορούν τις αναρρωτικές άδειες, με στόχο να ενοχοποιήσει κάθε δικαίωμα και να τις χρησιμοποιήσει ως εργαλείο για απολύσεις εργαζομένων, διαμορφώνοντας μια κοινωνία χωρίς ανοχές και ρίχνοντας στον κοινωνικό Καιάδα τα αδύναμα μέλη της.

Ταυτόχρονα την ίδια ώρα  με τα δήθεν προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας αντικαθιστά την εργασία με την ημιαπασχόληση ονομάζοντας τους εργαζόμενους ως ωφελούμενους., Διαμορφώνει έτσι ένα εργασιακό μοντέλο, όπου οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν μερικούς μήνες το χρόνο, θα έχουν αποδοχές των 300€ και των 400€, με μερική ή και χωρίς κοινωνική ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη. Αυτό λοιπόν το ζοφερό μέλλον προδιαγράφει η συγκυβέρνηση για τον κόσμο της εργασίας.

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται την υποβόσκουσα κοινωνική οργή και την απογοήτευση των εργαζομένων ως αδυναμία τους, ενώ χρησιμοποιεί την αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης ως πολιορκητικό κριό απέναντι σε δικαιώματα και κατακτήσεις της κοινωνίας, που τις απέκτησε με πολύχρονους αγώνες και αίμα τον προηγούμενο αιώνα.

Εμείς ένα μόνο τους δηλώνουμε: Την τελευταία λέξη δεν την  έχουν πει ακόμη οι εργαζόμενοι. Να είναι σίγουροι όμως ότι θα βρουν το δρόμο για να απαντήσουν και η απάντηση θα είναι το ίδιο επώδυνη για τους σημερινούς βιαστές τους.

Εμείς από την πλευρά μας θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να συμβεί αυτό. Αυτή την ώρα καλούμε τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να οργανώσουν την αντίσταση και τους αγώνες για να μην περάσουν οι νέοι αντεργατικοί σχεδιασμοί της συγκυβέρνησης.

Ή Εμείς Ή Αυτοί -
Αντίσταση Αγώνας Ανατροπή

Απετάξω το Μαρξ; - Ρε δεν πας στο διάολο!

Δεν αντέχεται αυτό το καθημερινό μαρτύριο των Σαμαροβενιζελοκουβέληδων και των μίσθαρνων παπαγάλων τους στα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια των αποβλήτων!

"Υπόγραψε τη δήλωση, ρε κομμούνι!" 
"Είσαι συνοδοιπόρος,ε;"
 "Απετάξω το Μαρξ, ρε Εαμοσλαύε;"

Μη σε ξεγελάει που δεν σε έχουνε μαντρωμένο στο Μακρονήσι, να σε υποβάλλουν σε καθημερινή φάλαγγα, να σε τσουβαλιάζουν με την λυσασμένη γάτα και να σε πετάνε στη θάλασσα, να σε βάζουνε να χτίζεις τους νέους Παρθενώνες και να σε παρατάσσουνε προς επιθεώρηση από τους Τροϊκανούς με το Σαμαρά να κραυγάζει: Ιδού ο στρατός σας!

Αλλάξανε τα κόζια, βλέπεις. Τώρα με το MEGAλο αδελφό η δουλειά γίνεται στα μουλωχτά κι άμα σκούξεις από τον πόνο σε διαπομπεύουν δημοσίως ως ψεύτη, υποκριτή και συκοφάντη. Εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι!

Η διαδικασία είναι δοκιμασμένη και πετυχημένη: Πρώτα να καταθέσουμε τα όπλα δηλαδή την ιδεολογία μας την κοσμοθεωρία μας σ' αυτήν την νέα Βάρκιζα που στήνουνε και μετά θα ακολουθήσουνε και τ' άλλα. Κι ο κάθε Μιζέριας θα "δοθεί" στην ψύχρα κι οι "Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε",

Άμα είσαι καλό παιδί, άμα συμβιβαστείς να τρώς τη σκορδαλιά σου χωρίς σκόρδο, μέχρι και εξουσία θα σου δώσουμε! Αρκεί να  "αποστρέψης το πρόσωπόν σου από τους κολασμένους της γης και να εξομοιωθείς τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον..." Με άλλα λόγια, να διακόψεις κάθε αμαρτωλή σχέση με Μαρξ, Μπρεχτ και λοιπούς αλιτήριους, να ξεχάσεις ότι υπάρχουν 25.000 άστεγοι, κοντά 2.000.000 άνεργοι, πάνω από 3.000 αυτοκτονημένοι δηλ. δολοφονημένοι, ότι εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπων σου τρέφονται με σκουπίδια ή υποσιτίζονται με ένα πιάτο φαί σε κάποιο συσσίτιο αλληλεγγύης. Έτσι και πεις πως φταίει ο καπιταλισμός και τα τσιράκια του, στην κόψαμε τη γλώσσα! Δε βλέπεις, ρε όρνιο, πόσο καλά περνάει η υπεύθυνη Αριστερά και πόσο υψηλά ποσοστά δημοφιλίας έχουν οι Κουβελομαργαρίτηδες; 


Οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι αυτοκτονημένοι, οι σιτιζόμενοι από 

τα σκουπίδια είναι οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, τα παιδιά 

μας, είναι σαρξ εκ της σαρκός μας. Και δεν έχουμε καμιά 

διάθεση να πουλήσουμε την ψυχή μας στο διάολο για να 

σας ξελασπώσουμε βρομιάρηδες!


Δε μας ξεγελάει το κύκνειο άσμα σας λίγο πριν παραδώσετε 

το πνεύμα και την εξουσία... Σε λίγο η σήψη σας θα είναι 

εμφανής τοις πάσι και ο τυμπανισμός σας απλώς θα 

καταδείξει την ήδη προϊούσα παχυδερμία σας! 


Δεν αργεί η ώρα που οι κολασμένοι της γης θα υψώσουν τις 

γροθιές τους σαν κεραίες για να αιχμαλωτίσουν τις φωνές 

των επαναστατών της Γαλλικής και της Οκτωβριανής 

Επανάστασης. Και τότε που θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς θα 

λογαριαστούμε καλά!

Δημήτρης Κανταλής (άνεργος εκπαιδευτικός)

Eπίκαιροι Aμίλητοι

Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες περί δημοκρατικής τάξης,

ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.

Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,

οι ηγεμόνες δυναμώνουν,

ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,

των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν.

Ετούτων των αμίλητων το πετσί,

περίεργα θα ’λεγες είναι φτιαγμένο.

Τους φτύνουνε καταπρόσωπο

κι αυτοί σκουπίζουνε σιωπηλά το πρόσωπο το φτυμένο.

Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους,

και που το παράπονό τους να πούνε;

Απ’ του μισθού τα ψίχουλα,

πώς να αποχωριστούνε;

Μισή ώρα, κι αν, βαστάει το κόχλασμά τους,

μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους.

Ει! Ξυπνήστε κοιμισμένοι!

Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους,

άλλο δε μας μένει.

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι.

Κουβέλης: το φο-μπιζού της Αριστεράς

Δυόμισι χρόνια πριν, είχα ένα τετ-α-τετ με τον τότε γραμματέα του Συνασπισμού Αγίας Παρασκευής (νυν στέλεχος της ΔΗΜ.ΑΡ) και κάποια στιγμή αναφέρθηκα με σκληρά λόγια στον Φώτη Κουβέλη εστιάζοντας στην απληστία του όχι μόνον ως προς την συλλογή εξουσιαστικών τίτλων αλλά και ως προς την τάση πλουτισμού που εμφανώς καταδεικνύεται από τις φορολογικές του δηλώσεις κατ' έτος. Ήταν σαν να του έθιξα τα ιερά και τα όσια του τέως συντρόφου και με επανέφερε στην τάξη λέγοντάς μου επί λέξει: "Ο σ. Κουβέλης αποτελεί κόσμημα (!) για την Αριστερά"

Εν γένει, στην ανανεωτική Αριστερά υπάρχει ακόμη και τώρα, μια ιδιότυπη κουλτούρα σεβασμού για τέως αξιωματούχους του κόμματος έστω κι αν αυτοί 'λόγοις και έργοις"  στρέφονται όχι μόνον κατά της Αριστεράς αλλά κυρίως κατά της εργατικής τάξης στην οποία οφείλουν την πολιτική τους ύπαρξη! Ενδεικτικά ας δούμε πώς αυτός ο ακατανόητος για μένα σεβασμός στους εκάστοτε Κουβέληδες εκφράζεται ακόμα και σήμερα στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιγράφω από το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του σ. Γιάννη Μπαλάφα "20 χρόνια χρειάστηκαν - Το χρονικό του εγχειρήματος του Συνασπισμού":

"... Στα μέσα του Μάη (2010) συνέβη η απαράδεκτη ενέργεια του αποκλεισμού του Κουβέλη από το συνέδριο, μέσω της μεθόδευσης της μη εκλογής του στη Καλλιθέα, από μια ολιγομελή ομάδα που είχε αναφορά στην τάση Αριστερή Ανασύνθεση..."

Η λειτουργία, λοιπόν, της Δημοκρατίας στις τοπικές οργανώσεις όπου τα μέλη επιδοκιμάζουν ή αποδοκιμάζουν την συμπεριφορά των στελεχών και δεν στέλνουν στα συνέδρια  αλλαζόνες κι αντικομματικούς "φύρερ της Αριστεράς" μπαίνει σε αμφισβήτηση από κάποιους ειδήμονες ή ορκωτούς καταμετρητές της Αριστεροφροσύνης των μελών; Μήπως θα έπρεπε να μαστιγωθούν προς παραδειγματισμό και τα 25 μέλη της οργάνωσης της Αγίας Παρασκευής που τόλμησαν να ασκήσουν εγγράφως κριτική στην καθ' έξιν και κατ' εξακολούθησιν αντικομματική συμπεριφορά του Κουβέλη και της παρέας του το ίδιο χρονικό διάστημα;

Πριν λίγες μέρες, ο ηγεμών Κουβέλης διέγραψε 2 βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ διότι δεν ήταν υπάκουα παιδάκια... Χρόνια ολόκληρα ο ίδιος -κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΝ-έβγαινε στα κανάλια μαζί με τα λοιπά αριστερά κοσμήματα και Μαργαρίτες κι έβριζαν την ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, κανείς δεν τον διέγραψε, ουδέ καν τον έψεξε! Τώρα, αυτός σαρξ εκ της σαρκός της αμαρτωλής τρόικας που σπέρνει αυτοκτονίες, ανεργία, αστέγους, εξαθλίωση νομιμοποιείται να διαγράφει βουλευτές του και να γράφει τις δημοκρατικές διαδικασίες στα χρυσοκέντητα βασιλικά πασουμάκια του!

Ο Φώτης κάνει την δουλειά του και την κάνει καλά. Η δουλειά των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως αυτών που έμεναν κάποτε έκθαμβοι από τη λάμψη του κοσμήματος (sic) Φώτη είναι να μην κάνουν το κορόιδο στα καμώματα του ηγεμόνα αλλά να ασκούν δριμεία και ανελέητη κριτική στον -λόγοις- κήνσορα της Δημοκρατίας αλλά -έργοις- βιαστή της! Μόνον έτσι θα πάψει να εξαπατά αφελείς που τον βλέπουν να μοστράρει πρώτη μούρη ως κόσμημα της πολιτικής σε επίλεκτη προθήκη στη βουλή, ενώ η θέση του είναι εκεί που διατίθενται τα φο-μπιζού: στα πανηγύρια και στους πάγκους των πλανόδιων μικροπωλητών!

Δημήτρης Κανταλής ( άνεργος εκπαιδευτικός)

ΟΠΟΙΟΙ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΙΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΥΡΕΝΤΙΑΔΗ

Λ. Κύρκος: Ανάπτυξη με ανακατανομή για την ανακούφιση των φτωχότερων στρωμάτων

 

Παπαδόπουλος Α.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/01/2010

Ανάπτυξη που θα συνδυάζεται με ανακατανομή και με μέτρα που θα ανακουφίζουν τα φτωχότερα στρώματα πρότεινε ο Λεωνίδας Κύρκος, παρεμβαίνοντας στα δημόσια πράγματα με τη χθεσινή "κλειστή" συνάντηση που διοργάνωσε στην Αίγλη του Ζαππείου με αφορμή την έκδοση των βιβλίων του και στην οποία συμμετείχαν λίγοι προσκεκλημένοι.

Το “παρών” έδωσαν ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Βουλής, Φίλιππος Πετσάλνικος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θόδωρος Πάγκαλος, οι υπουργοί Άννα Διαμαντοπούλου, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Ευάγγελος Βενιζέλος και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Χρήστος Παπουτσής, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Κώστας Σκανδαλίδης και Μίμης Ανδρουλάκης, ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Σπύρος Δανέλλης, ο γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ο Σάκης Πεπονής, τα στελέχη του ΣΥΝ Σπύρος Λυκούδης και Δημήτρης Χατζησωκράτης, οι καθηγητές Νίκος Αλιβιζάτος και Γιάννης Βούλγαρης, η εκδότρια της Εστίας Εύα Καραϊτίδου, ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης, οι επιχειρηματίες Θ. Παπαλεξόπουλος, Λαυρέντης Λαυρεντιάδης και Δημήτρης Μελισσανίδης, οι δημοσιογράφοι Όλγα Τρέμη (συντόνιζε την εκδήλωση), Νίκος Φίλης, Σεραφείμ Φυντανίδης, Παντελής Καψής και Αλέξης Παπαχελάς.

Αν και προσκλήθηκαν, δεν προσήλθαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρόεδρος της Ν.Δ. στέλνοντας ανθοδέσμη, ενώ ο Μανώλης Γλέζος δεν παραβρέθηκε λόγω της επίσκεψής του στη Θεσσαλονική και ο Δημήτρης Παπαδημούλης λόγω παρουσίας του σε τηλεοπτικό πάνελ.

"Κραυγή για την περιφρούρηση της ομαλότητας"

Η εκδήλωση άνοιξε με την τετράλεπτη ομιλία του Λ. Κύρκου και ακολούθησαν οι σύντομες τοποθετήσεις του Γ. Παπανδρέου και του Φ. Κουβέλη. Ο ιστορικός ηγέτης της αριστεράς επανέλαβε τη σταθερή θέση του για τη συνεργασία των κομμάτων της δημοκρατικής αριστεράς που εμπνέονται από τον μαρξισμό με τις προοδευτικές δυνάμεις του κέντρου. Μια τέτοια συνεργασία, είπε ο Λ. Κύρκος, θα μπορούσε να διασφαλίσει την ελληνική αναγέννηση. Στην ομιλία του, που είχε χαρακτήρα πολιτικής παρακαταθήκης, συμμερίστηκε το δίλημμα που έθεσε προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου "αλλάζουμε ή βουλιάζουμε", συμπληρώνοντάς το με το "ανακατανομή-ανάπτυξη ή βουλιάζουμε".

Χαρακτήρισε τη χθεσινή συνάντηση "κραυγή για την περιφρούση της ομαλότητας", μιλώντας για την ανάγκη "μεγάλων συμβιβασμών" στα πρότυπα του ιστορικού κειμένου του "Οι στόχοι του έθνους". Κατηγόρησε τους "τάχατες επαναστάτες που αντιμάχονται την έννοια του συμβιβασμού και πυροδοτούν επικίνδυνες εκρήξεις, όπως τα Δεκεμβριανά 2, ή παίζουν τον ρόλο των αδιάλλαχτων ασυμβίβαστων κηρύχνοντας τον θετικό ρόλο του φόβου". Υποστήριξε ότι "πρέπει όλοι να αποδεχτούμε τις επιβαλλόμενες θυσίες μέσα σ' ένα σχέδιο που θα καταμερίζει τα βάρη, θα παίρνει υπόψη του ότι πλατιά λαϊκά στρώματα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και ότι η δίκαιη κατανομή είναι η απόλυτη προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος".

Ο Λ. Κύρκος ανέφερε ως χρήσιμη μορφή πάλης τον εντοπισμό μορφών επίδειξης προκλητικού πλούτου, όπως είναι οι πολυτελέστατες κατοικίες και τα σκάφη αναψυχής, με στόχο την υποχρέωση του ιδιοκτήτη να καταβάλλει το ύψος του φόρου που θα προσδιορίζεται από το νέο φορολογικό σύστημα. Πρότεινε, μάλιστα, ελεγκτές να είναι οι κατά τόπους δημοτικές επιτροπές ελέγχου, αλλά και να θυροκολλείται το δελτίο φορολογικής ενημερότητας. Ανέφερε ότι δεν πρόκειται για ένα πογκρόμ κατά των πλουσίων αλλά "για μέτρα έγκαιρης πίεσης πριν η απελπισία των φτωχότερων στρωμάτων υπερβεί ένα όριο ασφάλειας και οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτες εκρήξεις".

Εξέφρασε την αντίθεσή του "συνηθισμένη αντίδραση του κατεστημένου" που δεν είναι άλλη από την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών, όπως συμβαίνει σε συνθήκες κρίσης, εντάσσοντας σε αυτή την κατηγορία την ένταση των τρομοκρατικών ενεργειών, την ανεύθυνη δράση των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών, αλλά και την κατάχρηση του ασύλου. Ως προς το τελευταίο, δήλωσε "υπερ της κατάργησης του ασύλου, γιατί αυτό που υπάρχει μόνο γελιοποίηση της ένιαιας του ασύλου είναι και του κύρους της ακαδημαϊκής κοινότητας και ιδιαίτερα των σπουδαστών", προτείνοντας "τη θέσπιση ενός πραγματικού ασύλου της διακίνησης ιδεών υπό την ευθύνη της ακαδημαϊκής κοινότητας και με τη δημιουργία μεικτών ομάδων περιφρούσης (ενός είδους Hyde Park)".

Διαφώνησε με τα όσα είπε η κυρία Παπαρήγα "περί πολέμου", ζητώντας από τους εργαζόμενους να εγγυηθούν την εσωτερική ειρήνη και να απορρίψουν νεοζαχαριαδικούς τυχοδιωκτισμούς. Αν και τόνισε ότι δεν πρέπει να υπάρξει διάσπαση του κινήματος των εργαζομένων, χαιρέτισε ως εναλλακτική μορφή πάλης την τελευταία απεργία του ΠΑΜΕ! Πρόσθεσε ότι πρέπει να αποφεύγονται πρωτοβουλίες που ταλαιπωρούν την κοινωνία και προκαλούν την αγανάκτηση κατά των οργανωτών.

Γ. Παπανδρέου: Ώρα για ευρύτερες συναινέσεις

Είναι η ώρα για ευρύτερες συναινέσεις πάνω σε αρχές για να πάει μπροστά ο τόπος, υποστήριξε ο Γιώργος Παπανδρέου στη σύντομη ομιλία του. Χαρακτήρισε τον Λ. Κύρκο πολέμιο κάθε λογής ψευτορθοδοξίας και εξήρε τη συμμετοχή του στην προσπάθεια να αποκτήσει η έννοια της αριστεράς το απελευθερωτικό της νόημα μακριά από αυταρχισμούς, δογματισμούς και γραφειοκρατία, την εποχή που η κυριαρχία του σοβιετικού μπλοκ είχε δυσφημίσει την έννοια της αριστεράς.

Αν και από διαφορετικά κόμματα και διαφορετικούς δρόμους, είπε ο κ. Παπανδρέου, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ήταν ουσιαστική η συμβολή του για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. "Σήμερα, το γκρέμισμα του τείχους στη γουόλ στριτ αποκάλυψε τους μύθους της ελεύθερης αγοράς και επανέφερε στο επίκεντρο της πολιτικής τις αναζητήσεις για τον ρόλο του κράτους, για τη συμμετοχή του πολίτη", είπε ο Γ. Παπανδρέου. Πρόσθεσε ότι πρέπει να διαμορφώσουμε ένα κράτος που υπηρετεί τον πολίτη, ενώ υποστήριξε ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν είναι κυρίως οικονομικό, αλλά σχετίζεται με τη μη αξιοποίηση του πλούτου.

Φ. Κουβέλης: Βιωματική η σχέση του με την αριστερά

Στην ξεχωριστή προσωπικότητα του Λεωνίδα Κύρκου αναφέρθηκε ο Φώτης Κουβέλης, κάνοντας λόγο για "μια εξέχουσα προσωπικότητα της πολιτικής ζωής του τόπου - έναν αταλάντευτο αγωνιστή της δημοκρατίας και της αριστεράς". Ανέφερε ότι η προστασία της ομαλότητας για τον Λεωνίδα βρίσκεται στη διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων και κατέληξε: "Ο Λ. Κύρκος υποστηρίζει ότι η μετακίνηση της πολιτικής ζωής από τη συντηρητική θέση, στην οποία βρίσκεται, σε ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση, προϋποθέτει τη συμπόρευση των δυνάμεων της αριστεράς με δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Ο Λεωνίδας καταθέτει με ειλικρίνεια τις απόψεις του και με τη γενναιότητα του αδιαμφισβήτητου αγωνιστή προειδοποιεί και προτρέπει".

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΕΘ ΣΤΙΣ 8/9!

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ξέραμε πολύ καλά, κι από την αρχή της συγκρότησης της κυβέρνησης, πού θα τράβαγε η καινούρια τρόικα εσωτερικού... Δεν τους κόψαμε το βήχα από την αρχή... Θες το μούδιασμα από την "ήττα" του 27% και της δεύτερης θέσης, θες η θερινή ραστώνη, θες οι ψευδαισθήσεις που δεν έλειψαν ούτε ανάμεσά μας πως δεν μπορεί η ΔΗΜΑΡ να γίνει ένα σκέτο ΤΟΜΑΡ(ι) δηλαδή μια προβειά που πάει να καλύψει το απεχθές δίδυμο των τεράτων που 40 χρόνια τώρα μας σκάβουν το λάκκο!

ΩΣ ΕΔΩ! Καμιά άλλη αναμονή δεν είναι επιτρεπτή, καμιά ανοχή σ' αυτούς που μας στερούν την προσωπική ελευθερία, το ψωμί μας, την ίδια μας τη ζωή.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια... ΑΓΩΝΑΣ- ΡΗΞΗ- ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! Γιατί ήδη ανάλαβαν δράση τα τάγματα εφόδου των κάθε λογής φασιστόμουτρων και είναι ανεπίτρεπτο να αφήσει η Αριστερά ελεύθερο το γήπεδο στα δρεπανηφόρα άρματα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και των κομμάτων που καλύπτουν πολιτικά τα πογκρόμ που ήδη ξεκίνησαν εν ονόματι -τάχα- των δικαιωμάτων των Ελλήνων!

Από ΔΕΘ άρξασθε! Το Σάββατο στις 8 Σεπτέμβρη η Θεσσαλονίκη πρέπει να συγκλονιστεί από τη λαϊκή οργή και την θέλησή μας να βάλουμε ταφόπλακα στους βρυκόλακες της ντόπιας και της ξένης τρόικας που μας ρουφάνε κυριολεκτικά το αίμα! 

Οι πουλημένοι εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κόψανε τα τρένα που μέχρι τώρα μετέφεραν τους διαδηλωτές στη ΔΕΘ. Νομίζουν πως έτσι θα ανακόψουν και την λαϊκή οργή, θ' αδυνατίσουν το μεγάλο ανθρώπινο ποτάμι που στις 8 Σεπτέμβρη θα τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες με τον όγκο και το πάθος του! 

Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι άμεση: Θα πάμε με πούλμαν και με πολλαπλάσιο όγκο και πάθος! Δηλώστε ΤΩΡΑ συμμετοχή για να είμαστε όλοι κι όλες μαζί στο ταξίδι και στη διαδήλωση! Μέχρι Τρίτη βράδυ δηλώνουμε συμμετοχή στο kandalis3@hotmail.com ή στο κιν. 6934125323 προκειμένου να κλείσουμε ομαδικά θέσεις. Τα έξοδα του πούλμαν καλύπτονται από τις συντρόφισσες και συντρόφους βουλευτές που ήδη διαθέτουν το μεγαλύτερο μέρος του μισθού τους σε δράσεις αλληλεγγύης κι αγώνα. Επιπλέον, οι βουλευτές μας θα είναι ανάμεσά μας στη διαδήλωση στη ΔΕΘ όπως είναι και θα είναι στους δρόμους σε κάθε διεκδίκηση για τα δικαιώματά μας!

Την Τρίτη 4 Σεπτέμβρη στις 8 μμ. στην καφετέρια ΠΑΡΓΑ -στο ύψος της πλατείας Αγ. Παρασκευής)- συνεδριάζει η προσωρινή γραμματεία του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Οι συνεδριάσεις μας είναι ανοιχτές σε φίλες και φίλους, όπως πάντα. 

Σας περιμένουμε για να διαμορφώσουμε μαζί το πλαίσιο των  αγώνων μας!

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς ,

Δ.Κ.

ΔΗΜ.ΑΡ.: Ποια Αριστερά; ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΚΟΠΛΑΚΗ*

(αναδημοσίευση από ΑΥΓΗ)
Η Αριστερά αποκτά υπόσταση μέσα σε έναν ορίζοντα συγκεκριμένων κοινωνικών πρακτικών και αξιών. Η τοποθέτηση ενός πολιτικού υποκειμένου στον αριστερό χώροδεν προκύπτει κατά βούληση: Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι αυτή η αξιολόγηση συνιστά υποκειμενική πράξη, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι η Αριστερά προσφέρεται ως πεδίο αυθαιρεσίας. Όταν ένα πολιτικό υποκείμενο υπερβεί τις κοινωνικές πρακτικές και τις αξιακές αντιλήψεις που θεμελιώνουν τον νοηματικό ορίζοντα της Αριστεράς, έχει ταχθεί έξω από τον κόσμο αυτόν.

Εδώ και πολύ καιρό, οι δυνάμεις που συγκρότησαν τη ΔΗΜ.ΑΡ. δολιχοδρομούσαν επισφαλώς μακριά από τους κοινωνικούς και πολιτικούς πόρους, οι οποίοι οδηγούν στην Αριστερά της εποχής μας. Η απροθυμία της να ασκήσει κριτική στην κοινωνική πραγματικότητα του καπιταλισμού (και μάλιστα σε εποχή Μνημονίων) συμβάδιζε με τον αδιάπτωτο ζήλο να μεταξιώνει σε νεοσυντηρητική κατεύθυνση τις αξίες της Αριστεράς. Η σύμπτωση με το τεχνοκρατικό κατεστημένο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού αναγορευόταν σε κάτι επιδιώξιμο, ενόσω η ζωντανή και δρώσα Αριστερά υποβιβαζόταν σε στόχο δυσμενούς κριτικής. Η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν αναπτύχθηκε, άλλωστε, ως εγχείρημα κριτικής ανασυγκρότησης της ανανεωτικής Αριστεράς, αλλά σφυρηλατώντας το consensus υπερπήδησης των αριστερών προταγμάτων, προς χάριν του κρατούντος κοινωνικού συνασπισμού. Γι’ αυτό, η δημόσια εικόνα του κόμματος διαμορφώθηκε με καθωσπρεπισμούς και θολές μειλιχιότητες, με απεύθυνση στις αδιαφοροποίητες μάζες της τηλεοπτικής συμμόρφωσης και ταυτόχρονη περιφρόνηση του διεκδικητικού κινήματος και της ριζοσπαστικής οικολογίας.

Η συνέργεια της ΔΗΜ.ΑΡ. στη μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά είναι η έσχατη απόληξη της πολιτικής της ακροβατικής, καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα: Καλλιέργεια σχετικιστικών λύσεων και επικοινωνιακή εννόηση της αντιμνημονιακής διάθεσης. Δημαγωγική επίκληση του «πνεύματος της ευθύνης», το οποίο, υποτίθεται, πούρο, ντούρο και ακμαίο, θα προάσπιζε τις υπό κατεδάφιση κατακτήσεις των εργαζομένων. Τηλεοπτικός πόλεμος κινήσεων εναντίον της κοινωνικής Αριστεράς, ώστε να εμπεδώνεται και να μονιμοποιείται η ενοχοποίηση των αντιστάσεων που αναπτύσσουν οι θιγόμενοι από τις άδικες και καταπιεστικές παρεμβάσεις των Μνημονίων, προκειμένου να επιβιώσουν. Μηχανιστικός εξορθολογισμός νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών, μέχρι να καλλωπισθεί ο μνημονιακός ανορθολογισμός σε ευλογοφανή «σταδιακή απαγκίστρωση». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι κατασκευές της ΔΗΜ.ΑΡ επέπλευσαν με άνεση στον οχετό που εξαπέλυσαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ οι διαπλοκογράφοι και οι μαικήνες τους.

Η (κατά Αντόρνο) «αναγκαία λανθασμένη» ιδεολογική συνείδηση της ΔΗΜ.ΑΡ. γεννιέται στην αγχώδη αναζήτηση ερεισμάτων εξουσίας, ακόμα κι αν το αντίτιμο είναι η αποδοχή όλων των νεοσυντηρητικών αξιών. Η πολιτική ιδεολογία της «ουδέτερης κοινής γνώμης» είναι τόσο διηθημένη στη θεματολογία της, ώστε το σύστημα βρίσκει πάντα κάτι που του αρέσει: Δεν υπάρχει ιδιωτικοποίηση που να μην έγινε εστία διαφθοράς και ελλειμμάτων, αλλά για τη ΔΗΜ.ΑΡ. το «πελατειακό κράτος» αρχίζει και τελειώνει στους δημοσίους υπαλλήλους, ενώ το Ελληνικό πρέπει να «αξιοποιηθεί» ως αφετηρία της τρίτης εκσυγχρονιστικής επανάστασης του τσιμέντου. Οι προγραφές και οι συκοφαντίες διαφωνούντων δημοσιογράφων και συνδικαλιστών βρίσκονται ante portas, αλλά η ΔΗΜ.ΑΡ χαρίζει τους αστερίσκους της στον υπουργό Οικονομικών με ηθικοπλαστικά και αλληλοαναιρούμενα μισόλογα. Σ’ ένα ζήτημα που άπτεται τόσο του ηθικού όσο και του πολιτικού, ο επικεφαλής της ΔΗΜ.ΑΡ. δηλώνει ανενδοίαστα ότι κρατάει ίσες αποστάσεις τόσο από τους φασίστες όσο και από τους αντιφασίστες (βλ. δηλώσεις του Φ. Κουβέλη μετά τη συνάντησή του με τον Ν. Δένδια στις 16/7/2012).

Την ανάγκη γενικών γραμματειών φιλοτιμία ποιούμενη, η ΔΗΜ.ΑΡ. αγκομαχά να χωνέψει την οικτρή κατάσταση της κυβέρνησης των ισότιμων και ανισοβαρών εταίρων. Και, μάλλον, επενδύει στο «δημοκρατική» και στο «αριστερά» του τίτλου της για να διασωθεί. Ωστόσο, αυτές οι ιδιότητες δεν κατοχυρώνονται στατικά, αυτονόητα και αποκλειστικά ωσάν trademark. Οι αξίες είναι εμπραγματώσεις πρακτικών στάσεων. Η συναίνεση υπό την ηγεμονία του νεοφιλελεύθερου μπλοκ βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με τις δύο θεμελιώδεις αριστερές αξίες: την εγκαθίδρυση σχέσεων δικαιοσύνης και κοινωνικής χειραφέτησης. Δεν επιφυλάσσει τίποτα το δημοκρατικό και τίποτα το αριστερό στη ΔΗΜ.ΑΡ. η συναίνεσή της στην κοινωνική χρεωκοπία. Αντιθέτως, κονιορτοποιεί και την υπάρχουσα, ισχνή αριστερή της ταυτότητα. Από τα μαλάματα του μνημονιακού κυβερνητισμού, φαγώθηκε ολοσχερώς το αριστερό πρόσωπό της.

* Ο Ν. Σκοπλάκης είναι ιστορικός

Τι ΔΗΜΑΡ τι ΡΗΜΑΔ! (το άρθρο αναδημοσιεύεται από alfavita.gr)

ΣΟΚ: Ο υποψήφιος του Κουβέλη (ΔΗΜ.ΑΡ) που φέσωσε όλη την αγορά

24/03/2012

 

Γιάννης Κακουλίδης

Ο υποψήφιος του Κουβέλη που φέσωσε όλη την αγορά
 

Εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ Web Only,24/03/2012
 

 

Από την ασφάλεια του πλούσιου σπιτιού του στην ακριβή Πεντέλη, ο εκκολαπτόµενος πολιτικός και τέως (;) διαφηµιστής Γιάννης Κακουλίδης ονειρεύεται τη «σοσιαλιστική άνοιξη» µέσω της Δηµοκρατικής Αριστεράς, ποντάροντας στην ψήφο των Πειραιωτών. Ολα αυτά διαλαλώντας δεξιά και αριστερά πως πλέον έχει αφιερωθεί «ψυχή τε και σώµατι» στην πολιτική. Οµως, όπως σήµερα αποκαλύπτει το «ΘΕΜΑ», ο άνθρωπος που φέσωσε µε πάνω από 30 εκατ. ευρώ την αγορά όχι µόνο δεν έχει αφιερωθεί αποκλειστικά στην πολιτική, αλλά και µε µανδύα τη νέα διαφηµιστική εταιρεία SOHO Square Athens, που εµφανίστηκε αµέσως µετά τη διάλυση της UpSet!, εξακολουθεί και κάνει business.

Οι συµπτώσεις µεταξύ των δύο σχηµάτων είναι πολλές για να είναι απλές συµπτώσεις. Πρώτα απ’ όλα, τη συµµετοχή -έστω και έµµεσα- του Γιάννη Κακουλίδη στο νέο σχήµα σηµατοδοτεί η κόρη του Δήµητρα. Η τελευταία έχει κοµβικό ρόλο και συνεχή παρουσία στη SOHO Square, για τη δηµιουργία της οποίας θα πρέπει να τονίσουµε ότι ο κ. Κακουλίδης πίεσε προσωπικά σε όλους τους τόνους τους βασικούς µετόχους του νέου σχήµατος. Τόσο πολύ µάλιστα που µέχρι και πελάτες του έφερε για να πείσει την ανύποπτη διοίκηση του γκρουπ να κάνει business µαζί του, τη στιγµή που κατέρρεε η UpSet!.

Να είναι σύµπτωση άραγε που οι εταιρείες Seat, Neoset, Κορρές και Public µέσα σε ένα βράδυ πέρασαν από τη µια επιχείρηση στην άλλη; Πιο συγκεκριµένα, η UpSet! το 2010 υπέγραψε συµφωνία µε την εταιρεία Seat, το 2009 µε την Κορρές και τον Απρίλιο του 2011 µε τα Public. Ξαφνικά, µε το άνοιγµα του νέου σχήµατος και την παράλληλη πτώση της εταιρείας του Γιάννη Κακουλίδη, όλες οι παραπάνω εταιρείες µετακινήθηκαν στη SOHO. Να ήταν άραγε η «προίκα» της Δήµητρας Κακουλίδη ή ο µπαµπάς είναι ένας αφανής µέτοχος; Είναι όµως νόµιµο και ηθικό κάποιος να χρωστά στην αγορά δίχως να έχει εξασφαλίσει τους πιστωτές του, να χρεοκοπεί, να περνά τους πελάτες του σε νέο σχήµα και οι δουλειές του -έστω και έµµεσα- να συνεχίζονται; Μπορεί ταυτόχρονα ένας τέτοιος επιχειρηµατίας που φέσωσε την αγορά και δηµιούργησε τόσα προβλήµατα να θέλει να διεκδικήσει και τη λαϊκή ψήφο; Ο γνωστός αγωνιστής για τα δικαιώµατα των πολιτών και φυσικά δικηγόρος, πρόεδρος της Δηµοκρατικής Αριστεράς κ. Φώτης Κουβέλης πώς µπορεί να συνυπάρχει καθηµερινά µε τον διαφηµιστή που χρωστά σε όλη την αγορά και, πολύ χειρότερα, να του έχει αναθέσει και τη διαφηµιστική καµπάνια του κόµµατός του για τις προσεχείς εκλογές; Ολοι εξάλλου γνωρίζουν πως ο Γιάννης Κακουλίδης όχι µόνο θα είναι υποψήφιος σε µια περιφέρεια την οποία ούτως ή άλλως δεν γνωρίζει καθόλου -τη Β’ Πειραιά- µιας και ζει στα βόρεια προάστια, αλλά ταυτόχρονα συµµετέχει στους ηµερήσιους πρωινούς καφέδες του πολιτικού και επικοινωνιακού σχεδιασµού της ΔΗΜ.ΑΡ.

Ωστόσο, ας συνεχίσουµε µε τις περίεργες συµπτώσεις µεταξύ UpSet! και SOHO Square. Οσοι καθηµερινά γυρίζουν στην περιοχή της Κηφισιάς όπου η τελευταία εταιρεία εδρεύει, και ειδικότερα στην οδό Αντωνοπούλου 3, βλέπουν διαρκώς τον κοντό, ασπροµάλλη, µυστακοφόρο Γιάννη Κακουλίδη να µπαινοβγαίνει. Να πρόκειται άραγε για θέµατα ή επικοινωνιακές ανάγκες της ΔΗΜ.ΑΡ., για κάποια οργάνωση του κόµµατος στα πρότυπα ΚΟΒΑ του παλιού καλού ΚΚΕ ή ο άλλοτε διαφηµιστής κάνει την παλιά του τέχνη (του διαφηµιστή)… κόσκινο; Μια επίσης σηµαντική σύµπτωση είναι πως εκτός του ίδιου, που καθηµερινά βρίσκεται στα γραφεία της SOHO, και της κόρης του, κοµβικό ρόλο στη νέα εταιρεία έχει και ένα άλλο πρώην στέλεχος της UpSet!. Μιλάµε για τη δηµιουργική διευθύντρια της SOHO κυρία Γιόλα Γύφτουλα. Τύχη άραγε κι αυτή η «µετακίνηση» από τη µια εταιρεία στην άλλη ή επιβεβαιώνεται το σενάριο των συγκοινωνούντων δοχείων µεταξύ µιας χρεοκοπηµένης ως τον λαιµό εταιρείας που άφησε σκελετούς; 

Καλή τράμπα κάνει ο Κουβέλης: Για κάθε αριστερό που φεύγει, βάζει στη ΔΗΜΑΡ δυο Πασόκους!

Στέλλα Νιώτη - Επιστολή παραίτησης- αποχώρησης από τη ΔΗΜΑΡ

Με την επιστολή μου αυτή καταθέτω την παραίτησή μου από μέλος της ΚΕ και την αποχώρηση από τη ΔΗΜΑΡ για τους παρακάτω λόγους:
1. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ, τον Ιούνιο του 2010, το κόμμα, με ευθύνη της ηγεσίας του, απομακρύνθηκε από τις διακηρυγμένες αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, προκειμένου να υπηρετήσει πολιτικές νεοφιλελεύθερης έμπνευσης, με στόχο να εξυπηρετήσει έναν αδιέξοδο κυβερνητισμό σ’ ένα σαθρό πολιτικό σύστημα. Χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με μοναδική πυξίδα το εφεύρημα της κυβερνώσας Αριστεράς, επιδιώκει να ενταχθεί στο κάδρο των δυνάμεων «ευθύνης»- και υπεύθυνων για την κατάντια της χώρας-, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
2. Η ΔΗΜΑΡ, με ευθύνη του Προέδρου και της ηγετικής ομάδας, επέλεξε να επενδύσει σ’ ένα σαθρό πολιτικό σύστημα, που αποδομείται, για να δρέψει από τους σάπιους καρπούς του, χωρίς προοπτική και όραμα για την υπέρβαση της κρίσης.
3. Η ΔΗΜΑΡ, με ευθύνη του Προέδρου και της ηγετικής ομάδας, πολιτεύεται αντιθετικά προς τις δυνάμεις της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, επιδιώκοντας να διευρύνει τις αποστάσεις της από τις αναφορές των μελών και των στελεχών της στην ΕΔΑ, το ΚΚΕ εσωτερικού και την ΕΑΡ. Επιδιώκει να πάρει αποστάσεις από τις δυνάμεις εκείνες που ταυτίστηκαν με τον δημοκρατικό σοσιαλισμό και τα ριζοσπαστικά κινήματα, το φεμινιστικό, το φιλειρηνικό, το οικολογικό κ.α. Με σύνθημα την «Αριστερά της ευθύνης» διεκδικεί τη συμμετοχή της στις πολιτικές δυνάμεις που μονοπωλούν τον έλεγχο της εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
4. Η ΔΗΜΑΡ, με ευθύνη του Προέδρου και της ηγετικής ομάδας, επιλέγει, στην ουσία, να υπηρετήσει την πολιτική του Μνημονίου. Με σκοπό να πείσει για την αξιοπιστία της αποδέχεται ότι «η δανειακή σύμβαση διαμορφώνει δεσμευτικό πλαίσιο για την χώρα», αλλά και ότι «το μνημόνιο ήρθε να αντισταθμίσει τις δανειακές ανάγκες της χώρας», όπως αναφέρεται στο προεκλογικό πρόγραμμά της. Κατά την έννοια αυτή η καταψήφιση του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος και της νέας δανειακής σύμβασης αποτελούν προσχηματικές ενέργειες, προκειμένου να καμφθούν οι αντιδράσεις ενός αριστερού ακροατηρίου που παραμένει η αφετηρία της.
5. Στο παραπάνω πλαίσιο η ΔΗΜΑΡ υποχωρεί από βασικές αρχές και αξιώσεις της Αριστεράς, προκρίνοντας την επιλογή ενός «αναλογικού εκλογικού συστήματος»- που αποτελεί προφανή αξιακή έκπτωση από το αίτημα της απλής αναλογικής-, ικανού να εξυπηρετήσει τις ανάγκες «κοστολόγησης του πολιτικού συστήματος». Η τελευταία θέση βρίσκεται σε προφανή αντίθεση με την ανάγκη της δημοκρατικής ανασυγκρότησης του πολιτικού συστήματος σε αριστερή κατεύθυνση.
6. Η ΔΗΜΑΡ, με ευθύνη του Προέδρου και της ηγετικής ομάδας, ταυτίζεται με τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ στην περιστολή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, προκρίνοντας ότι «δεν είναι η καταλληλότερη στιγμή για την ανακήρυξη της ΑΟΖ».
7. Το προφανές διακύβευμα αφορά στην συνταύτιση της ΔΗΜΑΡ με τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να ενταχθεί στα «όρια» της κεντροαριστεράς και ν’ αποτελέσει μέρος του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων που μονοπωλούν, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, την διακυβέρνηση της χώρας, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
8. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι ότι η ΔΗΜΑΡ μετασχηματίσθηκε με ταχείς ρυθμούς σε συνάθροιση ανθρώπων, με κυρίαρχη πολιτική διαδικασία τον παραγοντισμό. Στο πλαίσιο αυτό περιορίστηκε η συλλογική δράση, υποτιμήθηκε η υποχρέωση σεβασμού και τήρησης των αποφάσεων του Συνεδρίου και της ΚΕ, περιθωριοποιήθηκαν απόψεις και υπέστησαν λεκτικό προπηλακισμό σύντροφοι που συμμετέχουν σε αυτήν την υπόθεση ανιδιοτελώς, θεωρώντας ότι συμβάλλουν, έστω και σε αυτές τις συνθήκες, στην αναγέννηση της Αριστεράς. Σε αντίθεση διευκολύνεται η έκφραση των ιδιοτελειών και η ικανοποίηση των ατομικών στοχεύσεων, δηλαδή πρακτικών που προσφέρονται ως ασφαλής γέφυρα για την υποδοχή στελεχών και παραγόντων του ΠΑΣΟΚ.
9. Η ΔΗΜΑΡ, είκοσι μήνες μετά την ίδρυση της, με την ευθύνη του Προέδρου και της ηγετικής ομάδας έχει μεταβληθεί σε χώρο υποδοχής παραγόντων του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Γαλανός, «εκσυγχρονιστών» και γνωστών για τον πολιτικό αριβισμό τους, όπως ο Μπίστης και ο Παναγιώτου, λαϊκιστών όπως ο Γιομπαζολιάς, ή χώρο στάθμευσης βουλευτών που, προφανώς, δεν θα έχουν θέση στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ οψέποτε γίνουν οι εκλογές. Οι περισσότεροι από αυτούς θα κοσμήσουν τα ψηφοδέλτια της δίπλα σε επαγγελματίες και έμμισθους της πολιτικής ή επιφανείς για το μειοδοτικό ρόλο τους ιστορικούς, όπως η Ρεπούση. Στο πλαίσιο αυτό, προσφάτως, η ΚΕ μεταβλήθηκε από πολιτικό καθοδηγητικό όργανο σε επιτροπή υποδοχής και επικύρωσης συμφωνιών που είχαν ήδη αποφασισθεί και ανακοινωθεί στα ΜΜΕ.
10. Διανύθηκε πολύς δρόμος και καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρει η ΔΗΜΑΡ να σχηματίσει κοινοβουλευτική ομάδα, το 60% της οποίας προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί, λοιπόν, να θεωρηθεί τυχαία η χθεσινή αναφορά του Προέδρου στο «πολιτικό κίνημα» της ΔΗΜΑΡ, που, προφανώς, εξυπηρετεί τη σύσφιξη των συγγενικών σχέσεων με το πολιτικό κίνημα του λαϊκισμού, της αδιαφάνειας και της διαφθοράς που εξέφρασε και υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ, σε όλες τις εκδοχές του.
Ως εργαζόμενη που έχω απολέσει σημαντικό μέρος του εισοδήματός μου και βιώνω την εργασιακή ανασφάλεια που συνεπάγεται η συρρίκνωση των εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων μου, είμαι θέσει αντίθετη σε πολιτικές που στηρίζουν και δυνάμεις που υπηρετούν το σαθρό πολιτικό σύστημα και απεργάζονται την αξία της εργασίας, τα δικαιώματα και την ποιότητα ζωής των εργαζομένων.
Ως αριστερή πολίτης αρνούμαι να υποστηρίξω την αναστήλωση του φθαρμένου πολιτικού συστήματος και να υπηρετήσω πολιτικές που ανατρέπουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά μου. Πολύ περισσότερο αρνούμαι να συμμετέχω σ’ ένα επονείδιστο έργο που έχει στόχο να υποθηκεύσει την υπόθεση της Ανανεωτικής Αριστεράς για τις επόμενες γενιές ανθρώπων.
Ως αριστερή πολίτης επιμένω να αναζητώ τις πολιτικές υπερβάσεις και τις διεξόδους στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, γιατί θεωρώ ότι η αποδόμηση του σαθρού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων που το υπηρετούν θα απελευθερώσει κοινωνικές δυνάμεις και θα επιτρέψει τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και της πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτό επιμένω να επιδιώκω τις μεγαλύτερες δυνατές συνθέσεις στο χώρο της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, ανταποκρινόμενη στο κοινωνικό αίτημα επικράτησης αριστερών λύσεων για τη διέξοδο από την ύφεση και την κρίση.
Οι παραπάνω λόγοι επιβάλλουν την παραίτησή μου από την ΚΕ και την αποχώρηση από τη ΔΗΜΑΡ.


Στέλλα Νιώτη

Πειραιάς, 23/3/12 

καμαρώστε τον εκλεκτό του Φανούρη-Φώτη Κουβέλη

Αναδημοσίευση από tsantiri.gr

Τα ΜΑΤ προσήγαγαν και έδειραν άστεγους με εντολή Καμίνη

ΠΡΩΤΗ ανάρτηση 17.58: Στην Ελλάδα του ΔΝΤ και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, στην Ελλάδα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και της αχαλίνωτης ανοησίας, στην Ελλάδα των λίγων που παρασιτούν εις βάρος των πολλών, στην Ελλάδα του Παπαδήμου και στην Αθήνα του Καμίνη, συνέβη το ακόλουθο και το δημοσιεύουμε όπως ακριβώς μας καταγγέλθηκε:

«Μόλις μίλησα με φίλη που είναι στην κατάληψη του Πνευματικού Κέντρου. Ο κ. Καμινης έχει κάνει μήνυση για διάρρηξη στους καταληψίες. Υπάρχουν διμοιρίες των ΜΑΤ, και ο κόσμος δεν εμποδίζεται να πλησιάσει το κτίριο. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι, ότι σε αίθουσα του πνευματικού κέντρου γίνεται κι ένας γάμος!!!! Παρούσα είναι και μια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, η κυρία Διώτη»