Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, διαδηλώνουμε στις 6 και 7 Δεκέμβρη

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και την εξέγερση της νεολαίας που ακολούθησε, το πολιτικό τοπίο φαίνεται να έχει αλλάξει ριζικά: Η χρεωκοπημένη κυβέρνηση Καραμανλή κατέρρευσε υπό το βάρος των σκανδάλων και της αφερέγγυας πολιτικής της, παραδίδοντας την εξουσία σε μια νέα πασοκική διακυβέρνηση που αυτοπροβλήθηκε ως «εξουσία των αντιεξουσιαστών», με σημαία τη διαφάνεια, τη συναίνεση και την αποκατάσταση της τραυματισμένης εμπιστοσύνης των πολιτών στην κεντρική εξουσία. Από την άλλη, η ΝΔ με την ανάδειξη ενός νέου ηθικά άφθαρτου ηγέτη – θεματοφύλακα των παραδοσιακών αξιών της δεξιάς, προσπαθεί να απαλλαγεί από ένα παρελθόν όπου η ταύτιση με τις επιλογές του νεοφιλελευθερισμού συμβάδισε με μια εικόνα ηθικής εξαχρείωσης των κρατούντων. Για όσους δεν αντιλαμβάνονται τις εξελίξεις στην κορυφή του κράτους σαν σκηνοθετημένο παιγνίδι για την «εξαπάτηση του λαού», και οι δυο αυτές εξελίξεις δεν είναι άσχετες με την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ωστόσο, ας μη γελιόμαστε: οι βασικές αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία και την κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη, παραμένουν εδώ:

• Η οικονομική κρίση που τελικά πληρώνεται από τους εργαζόμενους με τους μισθούς τους, τις συντάξεις και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, και που εξαργυρώνεται από τους καπιταλιστές.
• Η γιγάντωση της εργασιακής επισφάλειας, των "ελαστικών" και "ευέλικτων" σχέσεων εργασίας, της κοινωνικής περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού.
• Η αστυνομοκρατία και η στοχοποίηση της νεολαίας και της διαφορετικότητας. Όλων όσοι δεν υποτάσσονται και αντιστέκονται στα «καθώς πρέπει» πρότυπα που επιβάλλουν τα ΜΜΕ.
• Η συκοφάντηση των αγώνων όποιων πολιτών και κοινωνικών ομάδων μάχονται για τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματά, για ένα βιώσιμο περιβάλλον – κοινωνικό αγαθό, για προσωπικές ελευθερίες.

Ένα χρόνο μετά, δεν έγινε απολύτως τίποτα για να μην ξαναϋπάρξει άλλος «Κορκονέας». Αντιθέτως, όχι μόνο παραμένει σε λειτουργία αλώβητος ο μηχανισμός που γεννάει τους "αστυνομικούς-πιστολέρο", αλλά και μεθοδεύεται η «επιεικής» δικαστική μεταχείριση των δολοφόνων, με πρώτο βήμα την προκλητική μεταφορά της δίκης στην Άμφισσα. Είναι ενδεικτικό ότι σε πέντε χρόνια, η Ελλάδα καταδικάστηκε δέκα φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και την αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ, για παράνομη χρήση αστυνομικής βίας κατά πολιτών. Στο διάστημα μεταξύ του Δεκέμβρη του 2004 και του Ιανουαρίου 2009, καταγράφηκαν 10 περιπτώσεις όπου όργανα της αστυνομίας ξυλοκόπησαν, τραυμάτισαν ή ακόμη και σκότωσαν πολίτες, χωρίς να τιμωρηθούν και αυτά είναι μόνο τα περιστατικά που οδηγήθηκαν έως το ΕΔΔΑ!

Ένα χρόνο μετά, θα βγούμε και πάλι στους δρόμους για να διαδηλώσουμε όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική συνέχισης της λιτότητας, της κατάργησης των stage δια του αφανισμού των εργαζομένων σ’ αυτά, της λύσης του ασφαλιστικού δια της εξόντωσης των συνταξιούχων, των ιδιωτικοποιήσεων και της αύξησης της ανεργίας, του αντεργατικού και αντικοινωνικού προϋπολογισμού, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών, του συμβιβασμού με το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.

Ένα χρόνο μετά επιμένουμε: η εξέγερση απέναντι σε κάθε μορφή ανελευθερίας, αδικίας και μιζέριας, ήταν, είναι, και θα παραμείνει δίκαιη!

Όλοι στην πορεία διαμαρτυρίας την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου στη 1:30 μμ στα Προπύλαια, ημέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη. Όλοι την επόμενη μέρα Δευτέρα 7η Δεκεμβρίου στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο (Προπύλαια, 12:00).
Ένα χρόνο μετά το έγκλημα των δυνάμεων της κρατικής καταστολής και την κοινωνική εξέγερση, θα διαδηλώσουμε διεκδικώντας:

· Να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί που δολοφόνησαν τον Αλέξη Γρηγορόπουλο.
· Να αποστρατιωτικοποιηθούν τα σώματα ασφαλείας, να καταργηθούν οι ειδικές δυνάμεις (ΜΑΤ, «Δ», κτλ) και να απαγορευθεί η χρήση χημικών ουσιών και πλαστικών σφαιρών σε διαδηλώσεις, απεργίες και κάθε είδους συλλογικές κινητοποιήσεις.
· Να καταργηθούν οι «τρομονόμοι»
· Να μπει ένα τέλος στην πολιτική εκείνη που χρόνια τώρα οδηγεί ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας στο περιθώριο της κοινωνίας, δολοφονώντας τα όνειρά της για μια αξιοπρεπή ζωή.

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΜΕΤΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 12:30 μ.μ.

ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αγίας Παρασκευής αποφάσισε, κατά πλειοψηφία (η παράταξη του Δημάρχου), τη σύσταση και λειτουργία Τοπικού Συμβουλίου (ΤοΣΠΑ), για την πρόληψη της παραβατικότητας (10 υπέρ, 1 κατά, 2 δεν συμμετείχαν).

Διαβάζοντας την παραπάνω απόφαση έχουμε να πούμε εξαρχής το εξής:

Το δημοτικό συμβούλιο λειτούργησε υπό το κράτος κάποιου «θεσμικού αυτοματισμού» ψηφίζοντας για την υλοποίηση μιας εγκυκλίου που προέρχεται από το πρώην Υπουργείο Δημοσίας τάξεως και ξεχνώντας ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι μόνο το «μακρύ χέρι» του κεντρικού κράτους αλλά οφείλει να είναι και αυτοδιοικητικό κίνημα που εκφράζει και διεκδικεί τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και συνομιλεί με τα πολύμορφα κινήματα πόλης που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια. Με μια στημένη κουβέντα, χωρίς προετοιμασία, χωρίς διάλογο και με προαποφασισμένη στάση θέλησε να τελειώνει σε μια ημέρα με το θέμα. Δικαίωμα του αναμφίβολα αλλά και δικαίωμα μας να θεωρούμε πως πάρθηκε μια απόφαση με ανύπαρκτη δημοκρατική νομιμοποίηση.

Τώρα για την ουσία του θεσμού έχουμε να πούμε τα εξής:


Οι Βασικές ιδέες που διαπνέουν το θεσμό αυτό, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Υπουργείου Προστασίας του πολίτη στην επίσημη ιστοσελίδα του, είναι ότι η Πολιτεία, δηλαδή το Υπουργείο Προστασίας του πολίτη, χαράσσει την αντεγκληματική πολιτική και οι πολίτες σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Τοπική Αστυνομία, τους κοινωνικούς φορείς εφαρμόζει τα προγράμματα πρόληψης της παραβατικότητας.

Διαβάζοντας προσεκτικά το παραπάνω σκεπτικό για τη δημιουργία και το ρόλο του Τοπικού Συμβουλίου Πρόληψης Παραβατικότητας, γεννιούνται τα εξής ερωτήματα:
• Πως ορίζεται η προβατική συμπεριφορά; Ποιος και με ποια κριτήρια κρίνει κάθε φορά ότι μια συμπεριφορά είναι παραβατική; Από τη χρήση των όρων έγκλημα και παραβατικότητα, είναι προφανές ότι κάτω από τον ασαφή και γενικόλογο όρο «παραβατικότητα» εντάσσονται τόσο περιπτώσεις εγκληματικής συμπεριφοράς όσο και περιπτώσεις απλής παραβατικότητας. Σύμφωνα δε με το οργανόγραμμα και τη δομή , το θεσμό αυτό στελεχώνει ο κοινοτάρχης, ο Αστυνομικός, ο Παπάς της Ενορίας, ο δάσκαλος του δημοτικού σχολείου, ο προύχοντας της περιοχής, άντε και δυο – τρεις κοινωνικοί επιστήμονες (οι μόνες θέσεις που παραπέμπουν σε σύγχρονη μητροπολιτική κοινωνία, όλες οι άλλες μας θυμίζουν τα χωριά των παππούδων μας) που θα αποφαίνονται περί παραβατικότητας και θα αποενοχοποιούν τις πολιτικές ευθύνες μιας κοινωνίας που δεν θέλει να δει κατάματα τα προβλήματα και κυρίως τις λύσεις τους στο πλαίσιο μιας σύγχρονης πόλης. Γιατί η πόλη μας εξαναγκάζει να έρθουμε σε επαφή με το Ξένο, να ζήσουμε μαζί του, να το καταλάβουμε και να αποδεχθούμε την κοινωνική χρησιμότητα του. Το χωριό όμως πάντα «κινδύνευε» από το Ξένο που είτε το απέκλειε, είτε το πολεμούσε, είτε το λοιδορούσε (ο τρελός του χωριού).
• Γιατί πολίτες που ανήκουν, στις λεγόμενες «ευπαθείς ομάδες», θεωρούνται εκ των προτέρων «συνήθεις ύποπτοι» για την τέλεση εγκληματικής και παραβατικής συμπεριφοράς; Η ενοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και πολιτών παράγει τον στιγματισμό και τη θυματοποίησή τους. Ταυτόχρονα εντείνει την ρατσιστική αντιμετώπιση πολιτών, όπως οι μετανάστες, οι χρήστες ουσιών, οι νέοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι κακοποιημένες γυναίκες και τα εγκαταλειμμένα παιδιά, κατασκευάζει την κοινωνική τους ταυτότητα και τους εντάσσει αυθαίρετα και απροκάλυπτα στο περιθώριο της τοπικής κοινωνίας.
• Τι εννοούν όταν μιλάνε για συμμετοχή και ενεργό εθελοντική δράση των πολιτών στο τοπικό Συμβούλιο Πρόληψης της παραβατικότητας; Η λογική του αρμόδιου Υπουργείου είναι σαφής, το Υπουργείο χαράσσει την αντεγκληματική πολιτική και ο πολίτης την εφαρμόζει. Δηλαδή στοχοποιεί τους συμπολίτες του, τους γείτονές τους, οποιονδήποτε θεωρεί «επικίνδυνο» για την περιουσία του, τη ζωή του, την ασφάλεια του.


Όσον αφορά δε στον βαθμό υλοποίησης του νέου θεσμού παρατηρούνται τα εξής:

1. Ο θεσμός των τοπικών συμβουλίων παραβατικότητας μέχρις στιγμής, όπου και αν συστάθηκε υπολειτουργεί με σοβαρά ζητήματα προσανατολισμού, στόχων, στελέχωσης και πραγματικής παρέμβασης. Αυτό δεν είναι κάτι που μας δυσαρεστεί γιατί είναι καλύτερα να μην λειτουργεί ένας αντιδραστικός θεσμός από το να λειτουργεί αλλά ακόμα καλύτερο είναι να μην υπάρχει. Όμως και μόνο το γεγονός της σύστασης του πρέπει να μας προβληματίσει.
2. Πολλές κριτικές φωνές υποστηρίζουν ότι πρόκειται περί μιας επισημοποίησης του χαφιεδισμού σε τοπικό επίπεδο. Εμείς θα διαφωνήσουμε με αυτήν την κριτική κυρίως γιατί ακόμα και ο χαφιεδισμός προαπαιτεί έναν μίνιμουμ κοινωνικό ιστό, μια μίνιμουμ οργάνωση της γειτονιάς έστω και σε αντιδραστική κατεύθυνση και κάτι τέτοιο δεν έχουμε, ευτυχώς σε αυτήν την περίπτωση, τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις ακόμα.

Εμείς πιστεύουμε ότι :
√ πρόκειται για έναν επικίνδυνο θεσμό που χρήζει άμεσης απάντησης από εκείνο το τμήμα της τοπικής κοινωνίας που θέλει να αντισταθεί.
√ πρόκειται για μια ενσωμάτωση των ζητημάτων κοινωνικής πολιτικής και μέριμνας στο ιδεολογικό πρόσταγμα της ασφάλειας και υπό την κυριαρχία των δυνάμεων καταστολής και επιτήρησης. Γι αυτό και η πραγματικότητα της υπολειτουργίας αυτού του θεσμού μπορεί να μας ευχαριστεί, προσωρινά, αλλά δεν παύει να μας ανησυχεί ακόμα και η συμβολική ύπαρξη του.
√ ο πραγματικός ρόλος του θεσμού είναι ιδεολογικός και όχι αποφασιστικός.
√ επιδιώκει να πείσει την κοινωνία ότι τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα που γενούν τις παραβατικότητες μπορούν να λυθούν από κάποιον θολό και απροσδιόριστο κοινωνικό ρόλο της αστυνομίας σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και την εκκλησία.
√ παραπέμπει σε μορφές ενός αντιδραστικού κοινοτισμού
√ κατασκευάζει, στοχοποιεί και στιγματίζει ως «συνήθεις ύποπτους» κοινωνικές ομάδες και πολίτες όπως οι νέοι, τα εγκαταλειμμένα παιδιά, οι κακοποιημένες γυναίκες, οι μετανάστες, οι άνεργοι κ,λπ.

Για όλα τα παραπάνω, καλούμε τον Δήμαρχο και τη πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου να πάρουν πίσω την απαράδεκτη απόφαση περί σύστασης τοπικών συμβουλίων παραβατικότητας και τους προτείνουμε, αν θέλουν πραγματικά να ασχοληθούν με τα κοινωνικά προβλήματα της περιοχής, να θεσπίσουν και να χρηματοδοτήσουν πραγματικές κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου που θα είναι δημοκρατικά προγραμματιζόμενες, δεν θα σχετίζονται στο ελάχιστο με θεσμούς καταστολής (αστυνομία) και ιδεολογικής προκατάληψης (Εκκλησία), θα βλέπουν τα ζητήματα από τη ματιά της σύγχρονης πόλης και στο τέλος – τέλος θα προσφέρουν πραγματικό κοινωνικό έργο, με πραγματικές θέσεις εργασίας, από πραγματικούς εργαζόμενους επιστήμονες και διοικητικό προσωπικό και όχι από επιτροπές αμειβόμενων συμβούλων – ιδεολόγων.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Πολίτες εθελουσίως «πληροφοριοδότες» και όργανα καταστολής;

Αναδημοσιεύουμε από το TVXS

Τοπικό Συμβούλιο Πρόληψης της Παραβατικότητας συστήνει ο δήμος Αγίας Παρασκευής μετά τη χτεσινοβραδινή υπερψήφιση της αντίστοιχης πρότασης από τα -10 στα 11- παρευρισκόμενα μέλη του δημοτικού συμβουλίου. Το tvxs δημοσιεύει το ψήφισμα καθώς και την τοποθέτηση της Ανοιχτής Συνέλευσης κατοίκων Αγίας Παρασκευής, η οποία εκφράζει ανησυχία για το όλο εγχείρημα.

Τι είναι τα Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης της Παραβατικότητας

Πρόκειται για συμβούλια επιφορτισμένα με την πρόληψη και αντιμετώπιση του εγκλήματος στο επίπεδο ΟΤΑ και με τη βοήθεια του πολίτη. Τα τοπικά συμβούλια συνεργάζονται, στο πλαίσιο της αποστολής τους για κοινωνική πρόληψη, με την Αστυνομία, το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την Πρόληψη της Εγκληματικότητας, καθώς και με άλλους αντίστοιχους φορείς. Η σύσταση και η λειτουργία των ΤοΣΠΠΑ έχει θεσμοθετηθεί από τον Απρίλιο του 1999 με το Ν. 2713/1999 «Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων της ελληνικής Αστυνομίας και άλλες διατάξεις», που ορίζει για κάθε Δήμο ή Κοινότητα άνω των 3.000 κατοίκων τη σύσταση ενός Τοπικού Συμβουλίου Πρόληψης Παραβατικότητας. Οι βασικές τους δραστηριότητες ορίζονται από απόφαση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης (την υπ’ αριθμόν 3002/1/14-στ΄/14-1-1-02).

Τι συνέβη στην Αγία Παρασκευή

Στις χτεσινές εργασίες του το δημοτικό συμβούλιο Αγίας Παρασκευής υπερψήφισε την πρόταση για δημιουργία ΤοΣΠΠΑ με 10 ψήφους υπέρ και 1 ψήφο κατά, ενώ οι μισοί από τους συνολικά 22 δημοτικούς σύμβουλους αποχώρησαν εν τω μέσω της διαδικασίας, μετά από πίεση που τους ασκήθηκε από τους κατοίκους.

Κάτοικοι της Αγίας Παρασκευής, οι οποίοι προχώρησε σε παρέμβαση-διαμαρτυρία εχθές στο δημαρχείο, μιλώντας στο tvxs, στάθηκαν σκεπτικοί απέναντι στον «υποτιθέμενο συμβουλευτικό χαρακτήρα» των τοπικών συμβουλίων, τα οποία έχουν δυνάμει τον «κατασταλτικό χαρακτήρα εθελοντικής αστυνομίας». Επίσης, εκδήλωσαν την ανησυχία τους για «τον αχταρμά φορέων, απόστρατων, παπάδων, δασκάλων, κοινωνικών λειτουργών» που προβλέπεται να απαρτίζουν τα τοπικά συμβούλια και να «συνδράμουν στο έργο της αστυνομίας».

Αναφερόμενη σε χωρίο του ψηφίσματος που θέτει ως στόχο των ΤοΣΠΠΑ «την παρακολούθηση και αντιμετώπιση προβληματικών καταστάσεων και κοινωνικών φαινομένων», η Ανοικτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής αναφέρει: «Πώς κρίνεται η παραβατική συμπεριφορά; Ποιες είναι οι προβληματικές καταστάσεις; Η αφισοκόλληση, μια πορεία, ένα γκράφιτι, ένα σύνθημα σ’ένα τοίχο, μια μαθητική κατάληψη προφανώς και εμπίπτουν στον γενικόλογο ορισμό περί παραβατικότητας άρα και θα χρήζουν ανάλογης μεταχείρισης. Η λογική τους είναι η λογική της καταστολής των συμπτωμάτων στον βωμό της ψευδεπίγραφης ασφάλειας κι όχι η ριζική αντιμετώπιση του εγκλήματος το οποίο φυσικά έχει τις ρίζες του στο ίδιο το σύστημα». Η συζήτηση την οποία ανοίγει η παρέμβαση της Συνέλευσης Κατοίκων Αγίας Παρασκευής και η οποία έχει αντιστοίχως τεθεί και από πρωτοβουλίες κατοίκων άλλων δήμων στο παρελθόν (όπως του Βύρωνα, Αγίας Βαρβάρας) αφορά στη θεσμοθέτηση της δυνατότητας συγκρότησης εθελοντικών σωμάτων κατοίκων σε ρόλο «πληροφοριοδότη», και στους κοινωνικούς κινδύνους που μια τέτοια δυνατότητα ενέχει. Συγκεκριμένα προβάλλεται ως προβληματικός ο κοινωνικός ρόλος των ανθρώπων «που θα συνεργάζονται με τους ένστολους, θα περιπολούν και θα μπορούν να επεμβαίνουν, να φωτογραφίζουν, να καλούν τις δυνάμεις καταστολής με την επίφαση της "λαϊκής εντολής" σε ό,τι και όποιον διαταράσσει την κοινωνική ομαλότητα».

Οι κάτοικοι Αγίας Παρασκευής καταλήγουν με απαίτηση για απόσυρση της πρότασης «αρνούμενοι να δεχτούμε ακόμα ένα σώμα διευρυμένης δημοτικής αστυνόμευσης». Ενδιαφέρον θα παρουσίαζε και η συμμετοχή στη συζήτηση εκπροσώπων του δημοτικού συμβουλίου Αγίας Παρασκευής αλλά ως αυτή τη στιγμή δυστυχώς δεν έχει σταθεί δυνατόν για το tvxs να επικοινωνήσει μαζί τους.

ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΥΜΗΤΤΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΙ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
NA ANAΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ!
ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009, 10.30π.μ.
ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ (Βρυούλων και Κλαζομενών)

Η τεράστια οικολογική κρίση που βιώνουμε έχει σαν συνέπεια τη βαθμιαία υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας. Μετά τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα (2007), τις πρόσφατες στη Β.Α. Αττική, αλλά και τις παλιότερες στην Πεντέλη και στον Υμηττό, το αστικό και περιαστικό περιβάλλον συνεχώς χειροτερεύει.

Οι ορεινοί όγκοι που περιβάλλουν το λεκανοπέδιο, ο ένας μετά τον άλλο δέχονται σοβαρά πλήγματα, όσον αφορά το δασικό τους χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε είκοσι χρόνια (1987-2007) έχουν καεί περίπου 185.000 στρ. δάσους στην Αττική. Δεν είναι τυχαίο ότι τουλάχιστον 5000 στρ. δάσους έχουν οικοδομηθεί, ενώ η επέκταση των οικισμών σε φυσικές περιοχές χαμηλής βλάστησης ξεπερνά τα 70.000 στρ. (Δελτίο Τύπου της WWF, 1-9-2009).

O Υμηττός αποδεικνύεται λοιπόν, ακόμη εντονότερα, ο τελευταίος μεγάλος πνεύμονας πρασίνου, μια ανάσα ζωής για το λεκανοπέδιο στην εποχή της κλιματικής αλλαγής που διανύουμε. Ενα σπάνιο μεσογειακό δασικό οικοσύστημα, προστατευόμενη περιοχή, ενταγμένη στο δίκτυο NΑΤURA 2000, ένα μνημείο βιοποικιλότητας που δυστυχώς βρίσκεται μόνιμα στο στόχαστρο πολλών και ποικίλων συμφερόντων (οικονομικών-εργολαβικών, πολιτικών, εκκλησιαστικών, ακόμη και δημοτικών).

Σήμερα όμως απειλείται και από τα σχέδια και τα έργα που δρομολόγησε η προηγούμενη κυβέρνηση, πιο συγκεκριμένα:
· To Προεδρικό.Διάταγμα «Προστασίας» που ενέκρινε ο ΟΡΣΑ τον Αύγουστο του 2009-σε αντικατάσταση του ισχύοντος (της 31.8.78), το οποίο απέχει πολύ από την κήρυξη του ορεινού όγκου σε Περιοχή Απόλυτης Προστασίας.
· Την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) που υπογράφτηκε στις 24-8-09 (ελάχιστα πριν την προκήρυξη των εκλογών!) και αφορά την έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων των «Νέων Αυτοκινητοδρόμων Αττικής».
· Τη διαδικασία δημοπράτησης, μέσω διεθνούς διαγωνισμού, των «Νέων Αυτοκινητοδρόμων Αττικής», η οποία ολοκληρώνεται στις 22 Δεκεμβρίου 2009.
Όλα τα παραπάνω, επιπλέον, πρέπει να εξεταστούν στη σκιά ενός νέου «Ρυθμιστικού Σχεδίου Αττικής», το οποίο δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση και το οποίο δεν προσφέρει καμία ουσιαστική θεσμική προστασία και θωράκιση των ορεινών όγκων ούτε προτάσσει τη διατήρηση των φυσικών πράσινων πνευμόνων της πόλης.

Οι πρόσφατες εκλογές ανέδειξαν μια νέα κυβέρνηση που έχει σαν σημαία της τη λεγόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη». Είναι όμως συμβατή αυτή η «Πράσινη Ανάπτυξη» με την καταστροφή οικοσυστημάτων από φαραωνικά οδικά έργα και κόμβους μέσα σε προστατευόμενες περιοχές ΝATURA; Είναι συμβατή η «Πράσινη Ανάπτυξη» με αυτοκινητόδρομους που θα «γαζώνουν» και θα κακοποιούν το σώμα του Υμηττού,αναπαράγοντας συγχρόνως το αδιέξοδο μοντέλο χρήσης του Ι.Χ., αντί της ενίσχυσης των ΜέσωνΜαζικής Μεταφοράς;
Οι ενεργοί πολίτες και οι συλλογικότητες που αγωνιζόμαστε χρόνια για την προστασία του Υμηττού, ζητάμε από τη νέα κυβέρνηση :
· Nα ακυρώσει την ΚΥΑ της 24-8-2009 περί έγκρισης περιβαλλοντικών όρων των «Νέων Αυτοκινητοδρόμων Αττικής»
· Να ακυρώσει τη διαδικασία δημοπράτησης των «Νέων Αυτοκινητοδρόμων Αττικής» που ολοκληρώνεται την 22 Δεκεμβρίου 2009
· Να κηρυχθεί ο Υμηττός σε Περιοχή Απόλυτης Προστασίας
· Να ενισχυθούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και ειδικότερα τα μέσα σταθερής τροχιάς
· Να αναδειχθούν οι αρχαιολογικοί χώροι του Υμηττού
· Να αποσυρθεί το σχέδιο νέου Ρυθμιστικού της Αττικής του κ. Σουφλιά.

Με σκοπό να οργανώσουμε τη δράση και τις ενέργειές μας, είτε κινηματικές είτε ακόμη και νομικές, σας καλούμε την Κυριακή 15.11.2009 και ώρα 10.30 π.μ. στο Δημαρχείο Καισαριανής.(Βρυούλων και Κλαζομενών).
Σας περιμένουμε όλους εκεί!

ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ
Ηλεκτρονική διεύθυνση: diadimotikh.ymhttou@gmail.com
Ιστολόγιο: http://diadimotikigiaymitto.wordpress.com/
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210-9954363, 6972 414920

Και ο φίλος της κοινωνίας ποιος είναι;

Αναδημοσιεύουμε από την ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/11/2009
Του Θόδωρου Παρασκευόπουλου

«Η τρομοκρατία είναι εχθρός της κοινωνίας» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της Αυγής μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον των αστυνομικών στην Αγία Παρασκευή. Διαβάζοντάς τον ένιωσα ένα σφίξιμο και ούτε που άνοιξα την εφημερίδα. Και τα άλλα εγκλήματα; Το άλλο έγκλημα δεν είναι «εχθρός της κοινωνίας»; Δεν μιλώ για τα εγκλήματα που γίνονται καθημερινά σε εργοστάσια, γιαπιά, γραφεία, σε αστυνομικά τμήματα και σε φυλακές, σε σκάλες υπουργείων και τουαλέτες δημοτικών μεγάρων (για όσους παραξενεύονται: ρίξτε μια ματιά, πώς καθαρίζονται αυτοί οι χώροι και τι παθαίνουν οι άνθρωποι που τους καθαρίζουν). Ούτε καν για τα εγκλήματα των μπράβων μιλώ που ρίχνουν βιτριόλι σε συνδικαλίστριες. Δεν εννοώ τίποτε απʼ όσα επικαλούνται για να δικαιολογήσουν τα δικά τους εγκλήματα αυτοί που θέλουν νʼ ανοίξουν πόλεμο με την αστυνομία. Μιλώ για το έγκλημα των αστυνομικών δελτίων: π.χ. για τους ληστές τραπεζών.
Γιατί δεν λέμε ότι «το έγκλημα είναι εχθρός της κοινωνίας»; Διότι «εχθρός της κοινωνίας» σημαίνει έκτακτα μέτρα, ειδικά δικαστήρια, κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σημαίνει πόλεμο. Κι εμείς δεν δεχόμαστε τη λογική του πολέμου. Έχουμε εξοβελίσει από το λεξιλόγιό μας τους στρατιωτικούς όρους και όποτε πρόκειται για ταξικές συγκρούσεις.
Ειδικά στην περίπτωση των ομάδων που δολοφονούν ή προσπαθούν να δολοφονήσουν, εάν δεχτούμε τη λογική του πολέμου ή τη λογική του «εχθρού» και του «φίλου» υποτασσόμαστε στις δικές τους επιδιώξεις. Αυτοί προκαλούν τους αστυνομικούς να ανταποδώσουν τα πυρά τους, ώστε να δημιουργηθεί εικόνα πολέμου. Και από τη μεριά του κράτους και της αστυνομίας υπάρχει συχνά η διάθεση να δοθεί η κουτσαβάκικη απάντηση: «Άμα θέλουν πόλεμο, θα τον έχουν!» Δεν είναι ενιαία, σήμερα μάλλον δεν είναι η κρατούσα διάθεση, αλλά υπάρχει. Αυτό ήταν εξάλλου το νόημα της πρώτης δήλωσης του υπουργού Αστυνομίας: «Έχουμε πόλεμο, θα πολεμήσουμε!», η οποία κατόπιν ευτυχώς αποσιωπήθηκε -νʼ αγιάσει το χέρι όποιου του τράβηξε το αυτί του κ. Χρυσοχοϊδη. Η ιδέα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» είναι γελοία. Δεν παύει όμως να είναι επικίνδυνη.
Η μεγάλη διαφορά των δολοφονικών ενεργειών εναντίον της αστυνομίας το τελευταίο διάστημα από τις παλιότερες είναι ότι τώρα δεν υπάρχει κανενός είδους συμπάθεια με αυτές. Το χαρακτηριστικό μάλιστα αυτών των τελευταίων πράξεων είναι η έλλειψη κάθε πολιτικής δικαιολόγησης. Η πολιτική δικαιολόγηση απαιτεί, βλέπεις, αποδέκτη και τέτοιος αποδέκτης δεν υπάρχει πουθενά.
Η διαλεύκανση των δολοφονικών ενεργειών και η σύλληψη των δραστών είναι αναγκαία. Όσο γρηγορότερα και όσο πληρέστερα τόσο καλύτερα. Δεν υπάρχει όμως χρεία ιδιαίτερης πολιτικής. Η αποστροφή γιʼ αυτές τις ενέργειες είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Γιʼ αυτό κάθε απόπειρα «αντιτρομοκρατικής ενότητας» ή «κοινωνικής συσπείρωσης» είναι παραπλανητική και εκ του πονηρού. Αποσκοπεί να εμφανιστούν οι επιχειρήσεις σκούπα εναντίον μεταναστών και οι επιδρομές εναντίον νέων ανθρώπων σε μπαρ, πάρκα και πλατείες σαν μέρος μιας εκστρατείας εναντίον των δολοφόνων. Να μετατραπεί η αποστροφή για τις δολοφονικές απόπειρες σε συναίνεση με την αστυνομική βία. Να χαρακτηριστεί κάθε νέος άνθρωπος που εξανίσταται, έστω με βίαιο τρόπο, σαν εν δυνάμει δολοφόνος. Μα τι σχέση έχει η πολύ σοβαρή προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλουμε για να πείσουμε τον μαθητή που πετάει μια πέτρα ή σπάει μια βιτρίνα ότι κάνει λάθος, με τη σύλληψη δολοφόνων; Η φράση του υπουργού: «Τα καλάσνικωφ πουλιούνται στην Ομόνοια!» είναι ψέμα και αποσκοπεί να ταυτίσει εξαθλιωμένους πρόσφυγες και άστεγους που τριγυρνάνε στις πλατείες με το οργανωμένο έγκλημα. Να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον τους και να διευκολύνει την αντιμεταναστευτική πολιτική.

Γιʼ αυτό έχω τη γνώμη ότι ο τίτλος της Αυγής ήταν άτοπος.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΙΥΛΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΩΠΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΟΥ

Η υπόθεση της επιλογής αρχηγού του κόμματος της ΝΔ και η αμηχανία που διακατέχει την αξιωματική αντιπολίτευση να καταλήξει σε μια διαδικασία έχει πολλά να μας διδάξει. Η ΝΔ αναζητεί έναν «δημοκρατικό» τρόπο ανάδειξης αρχηγού από τη βάση, την στιγμή που το ζητούμενο δεν είναι ποιος είναι ο καταλληλότερος αρχηγός αλλά το αν υπάρχει η περίφημη «βάση» για να τον αναδείξει. Το πρόβλημα ξεκινά με την μετατροπή των κομμάτων εξουσίας από μαζικά και πολυσυλλεκτικά κόμματα που ήταν κάποτε, σε κόμματα - καρτέλ, δηλαδή κρατικά κόμματα που δεν εκπροσωπούν τόσο κοινωνικά συμφέροντα αλλά, κυρίως, μεταφέρουν κρατικές ιδεολογίες, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, στη κοινωνική βάση. Το κόμμα – καρτέλ δεν χρειάζεται τη «βάση» για να λειτουργήσει, τουναντίον έχει φροντίσει να τη διαλύσει, και αρκείται σε έναν πυρήνα «οργανικών» διανοουμένων που αντλεί από μια ευρύτερη δεξαμενή υπερκομματικών τεχνοκρατών.

Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη αποτέλεσε τον πιλότο της μετατροπής του παραδοσιακού μαζικού και πολυσυλλεκτικού κόμματος σε κρατικό κόμμα – καρτέλ. Το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ εξελίσσει περαιτέρω το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη με συνέπειες όχι μόνο πάνω στην κομματική δομή αλλά και στην ίδια την δομή του πολιτεύματος. Η μεταδημοκρατία των μονοεδρικών περιφερειών και του γερμανικού εκλογικού μοντέλου, των κομματικών δημοψηφισμάτων που απευθύνονται και σε μέλη και σε φίλους, το οργανωτικό μοντέλο των ΜΚΟ, η μορφή συμμετοχής που επιβάλλουν τα ΜΜΕ, η ατζέντα των θεμάτων που επιβάλλονται από τις δημοσκοπήσεις, η οικονομική ηγεμονία του καπιταλισμού των υπηρεσιών, η υπερίσχυση των οικονομικών λόμπι, είναι ήδη εδώ.

Αν η παραπάνω εξέλιξη του κομματικού συστήματος έχει κάποια ισχυρή αναλυτική βάση, τότε το πρώτο πράγμα που χρειάζεται αναθεώρηση στην αριστερή στρατηγική είναι η πάγια θέση της ανανεωτικής αριστεράς περί της χρησιμότητας των κυβερνητικών συνεργασιών. Διότι, η κυβερνητική συνεργασία όμορων πολιτικών χώρων είχε κάποιο νόημα όταν τα κόμματα αποτελούσαν μορφές εκπροσώπησης κοινωνικών στρωμάτων και μορφές πολιτικής οργάνωσης της ίδιας της κοινωνίας. Η προγραμματική σύγκλιση σε τέτοιες περιπτώσεις στηρίζονταν σε κάποιου είδους πολιτικό αίτημα που ερχόταν, έστω και με στρεβλό τρόπο, από τα κάτω. Στην εποχή των κομμάτων – καρτέλ, που οι «αποκάτω» δεν έχουν τρόπο να διατυπώσουν το όποιο πολιτικό αίτημα (οι κομματικές οργανώσεις βάσεις έχουν διαλυθεί), οι κυβερνητικές συνεργασίες δεν διαλύουν απλώς τους αριστερούς κομματικούς σχηματισμούς (Γαλλία, Ιταλία) αλλά στερούν τα λαϊκά στρώματα από στοιχειώδη πολιτικά εργαλεία. Φυσικά, η ταξική πάλη δεν εξαφανίζεται από το πολιτικό εποικοδόμημα αλλά εκφράζεται μέσω μιας ασφυκτικής υπεροπλίας των πολιτικών εργαλείων της αστικής τάξης.

Από την άλλη, η μετωπική λογική του ΚΚΕ, η συνεχής επίκληση των όποιων αγώνων πρέπει να δοθούν αύριο κιόλας, η αυταρέσκεια της συνέπειας στις διαχρονικές ερμηνείες ενός πολιτικού τυφλοσούρτη (για όλα φταίει το μεγάλο κεφάλαιο, η Ε.Ε, το ΝΑΤΟ κλπ) και η σταλινική ταύτιση του κόμματος με τον ίδιο τον «λαό» έχει ενσωματώσει, με ιδιότυπο τρόπο, το κόμμα αυτό στο κοινοβουλευτικό σύστημα ως μια μορφή ακίνδυνης γκρίνιας. Το ΚΚΕ δεν αποτελεί τμήμα του συστήματος καρτέλ, αποτελεί όμως το απαραίτητο συμπλήρωμα του, μια μορφή ψευδοσυμμετοχής.

Έτσι, οι όροι του διλήμματος για την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά μπορούν να διατυπωθούν ως εξής: Αγωνιστική καρικατούρα η δορυφόρος δύναμη του συστήματος καρτέλ; Η απάντηση είναι βέβαια τίποτα από τα δύο, όμως αυτό θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί με σαφέστερους πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους.

Το ζήτημα που θέτει η νέα περίοδος που άνοιξε με την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και την συντριβή της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Με ποιο τρόπο θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ και τι οργανωτικές δομές προαπαιτούνται για κάτι τέτοιο; Τι σημαίνει «προγραμματική αντιπολίτευση»; Θα περάσουμε από την ευκολία της αντιπολιτευτικής στρατηγικής απέναντι στη ΝΔ στην επιλεκτική αντιπολίτευση όπου θα κριτικάρονται τα αρνητικά και θα υποστηρίζονται τα θετικά; Είναι τόσο απλά τα πράγματα;

Νομίζω πως οι «συμπληγάδες πέτρες» που περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη γωνία έχουν το όνομα «Φιλελεύθερο ΚΚΕ – Συνεπές ΠΑΣΟΚ» και θα πρέπει να τις αποφύγει αν θέλει να έχει πολιτικό μέλλον, κοινωνική γείωση και οργανωτική εμβάθυνση. Η ανάδειξη επιμέρους συνδικαλιστικών αιτημάτων, κάτι που κάνει κατά κόρον το ΚΚΕ, μαζί με την προσθήκη κάποιων στοιχείων σεβασμού της αυτονομίας των κινημάτων σίγουρα δεν επαρκεί. Από την άλλη, η υπογράμμιση λαθών, παραλείψεων και ακυρώσεων στις εξαγγελθείσες πολιτικές του ΠΑΣΟΚ αποτελεί, μάλλον, κριτική κοινοβουλευτική συμπολίτευση παρά προγραμματική αντιπολίτευση. Στη δεύτερη περίπτωση, υπάρχει ο κίνδυνος να ταυτιστεί, μονομερώς, η έννοια της αντιπολίτευσης με τη δράση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και με τον ιδιότυπο «πόλεμο θέσεων» που συνεπάγεται η διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Σε πείσμα όλων των παραπάνω, το μεγάλο στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ, από δω και εμπρός, είναι η διατύπωση μιας γενικής πολιτικής πρότασης και ακόμα περισσότερο, κατά πόσο οι κεντρικές ιδέες αυτής της πρότασης μπορούν να αποτελέσουν πειστικά κινηματικά εργαλεία, παρά το ποιες αντιπολιτευτικές κινήσεις πρέπει να γίνουν μέσα στο κτήριο της βουλής.

Όμως, γενική πολιτική πρόταση δεν σημαίνει περίληψη του όποιου προγράμματος υπάρχει (πρόγραμμα ΣΥΝ) ή των όποιων δεκαπέντε σημείων άμεσης πάλης (ΣΥΡΙΖΑ) έχουν διακηρυχθεί. Δεν σημαίνει επίσης την συμπύκνωση όλων των προηγούμενων σε ένα σύνθημα του τύπου «Για τις ανάγκες των πολλών».
Σημαίνει την οργάνωση μιας παραγωγικής ιδέας που λειτουργεί ως μήτρα απαντήσεων σε μια σειρά από ζητήματα και όχι το αντίστροφο. Για παράδειγμα, μια πρόταση που υποστηρίζει την ανάγκη μείωσης των κερδών στο επίπεδο της συνολικής οικονομίας απαντά συνολικότερα στο ερώτημα για το «που πάνε τα λεφτά» από την απλή επισήμανση «στους κλέφτες» ή την όποια προτροπή για νοικοκύρεμα του κράτους. Το σημαντικότερο όμως είναι πως μια γενική πολιτική ιδέα πολιτικοποιεί με μονιμότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο τα «μέλη» ενός πολιτικού οργανισμού από την «ρηχή» πολιτικοποίηση και την πρόσκαιρη κινητοποίηση που προσφέρουν τα συνθήματα και οι επιμέρους απαντήσεις. Και εδώ είναι που μπαίνει το οργανωτικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ με τον πλέον απαιτητικό τρόπο.

Γιατί η μέχρι τώρα λειτουργία της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω των κεντρικών συνεννοήσεων κατέληγε, το πολύ, σε κάποια σημεία συμφωνίας, τα οποία μοιράζονταν στη βάση με μπροσούρες. Έτσι, ολόκληρη η υπάρχουσα δομή ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε με την επικοινωνιακή μορφή «Πομπού – Δέκτη». Πομπός η γραμματεία (όποτε αυτή εξέπεμπε) και δέκτης οι συνελεύσεις βάσης που απλά ενημερωνόντουσαν.
Και το ζήτημα δεν είναι τόσο η θεσμοποίηση της κάρτας μέλους σαν λύση στο πρόβλημα της πολιτικής ρηχότητας των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, όσο το είδος της πολιτικοποίησης που θα προσφέρουν αυτές. Μια πολιτικοποίηση, δηλαδή, μια σχέση με την πολιτική στη βάση των ελάχιστων σημείων συμφωνίας ενός μετωπικού σχήματος θα οδηγούσε, σε εποχές διακυβέρνησης από την νέα κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ, στην ήττα και στην ενσωμάτωση πέρα από τις όποιες προθέσεις και όσο καλή αντιπολίτευση και αν κάναμε.

Η νέα σχέση με την πολιτική, στη βάση κεντρικών ιδεών που επαναδιατυπώνουν τα πολιτικά ζητήματα, δεν περιορίζεται στους σημαντικούς, κατά τα άλλα, αλλά «τυφλούς» και επιμέρους αγώνες, ούτε σνομπάρει τις όποιες προσδοκίες οδήγησαν τον κόσμό να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και να «γκρεμίσει» τη Νέα Δημοκρατία. Οι κεντρικές ιδέες προωθούν και ριζοσπαστικοποιούν τις προσδοκίες του εκλογικού σώματος με το όποιο ταξικό – προλεταριακό δυναμικό αυτές διαθέτουν, χωρίς να το μειώνουν αποκαλύπτοντάς του, δήθεν, την «καλυμμένη» ομοιότητα των δύο κομμάτων εξουσίας που αυτό δεν βλέπει. Για να σχηματοποιηθούν όμως αυτές οι κεντρικές ιδέες χρειάζεται η ενίσχυση της πολιτικής συμμετοχής και εδώ οι μέθοδες της ομοφωνίας και των διαπραγματεύσεων που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποτύχει. Με τι θα τις αντικαταστήσουμε; Γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να συμφωνήσουμε και σε κάτι που να αποτελεί προωθητική θέση στρατηγικού χαρακτήρα και όχι απλά σημείο ισορροπίας στο ελάχιστο δυνατό. Ακόμη πιο βασανιστικά, δεν υπάρχει λόγος να αναβαθμιστεί πολιτικά και οργανωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν έχει στόχο να προτείνει μια στρατηγική και όχι απλά κάποια ελάχιστα σημεία στήριξης για το κομμάτι της κοινωνίας που τον ενδιαφέρει.


ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

Θέλουμε τον Ιόλα ανοιχτό και όχι ένα νέο DaVinci

Αναδημοσιεύουμε από το blog της Ανοικτής Συνελευσης κατοίκων Αγίας Παρασκευής

Σε λίγες μέρες στις 4 Νοέμβρη εκδικάζεται η αίτηση του ιδιοκτήτη – εργολάβου Γεωργίου ,για τον αποχαρακτηρισμό του κτήματος και της βίλας Ιόλα. Από διατηρητέο οίκημα που είναι τώρα κινδυνεύει άμεσα με κατεδάφιση, τσιμεντοποίηση και κάθε είδους εμπορική χρήση.


Για την ιστορία, μετά το θάνατο του Αλέξανδρου Ιόλα η βίλα του υπέστη τεράστιες λεηλασίες με τις αρμόδιες αρχές απλά να αδιαφορούν για την τύχη της. Το 1998 με δημοτική απόφαση το κτήμα χαρακτηρίζεται ως "κέντρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων", μετά από πιέσεις των κατοίκων. Δύο χρόνια αργότερα έρχεται το ΥΠΕΧΩΔΕ και το χαρακτηρίζει ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Παρότι το κτήμα κρίθηκε απαλλοτριωτέο από το κράτος, οι διαδικασίες δεν προχώρησαν. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα με τον ιδιοκτήτη – εργολάβο να ζητά την απελευθέρωση όλου του οικοπέδου για προσωπικό όφελος και τσιμεντοποίηση.


Δεν έχουμε αυταπάτες ότι η νομική οδός θα μπορέσει να λύσει το ζήτημα. Παρόλ’ αυτά, το να μην αποχαρακτηριστεί το κτήμα και η βίλα είναι το πρώτο και βασικό βήμα. Διότι έτσι προστατεύεται ένα πολιτιστικής σημασίας κτίριο και διασφαλίζεται η ύπαρξη πρασίνου τόσο έχουμε ανάγκη στην πόλη μας. Δεν είναι όμως δικλείδα ασφαλείας : γιατί ακόμα και διατηρητέο το κτήμα μπορεί να αξιοποιηθεί επιχειρηματικά απ τον εργολάβο. Δηλαδή κάλλιστα μπορεί να μετατραπεί σε μια γκαλερί στην οποία θα χρειάζεται τσουχτερή είσοδο. Το θέμα λοιπόν είναι ο χώρος να μην εμπορευματοποιηθεί. Είτε από τον δήμο, είτε από τον ιδιώτη. Αυτό που θέλουμε εμείς είναι έναν χώρο ελεύθερο, κοινωνικό, ανοιχτό για όλες και για όλους. Έναν χώρο δημόσιο για τις πολιτιστικές επιθυμίες και ανάγκες των κατοίκων. Και όταν λέμε δημόσιο, δεν εννοούμε δημοτικό: γιατί και έτσι υπάρχει η πιθανότητα να παραμείνει κλειστός, να πρέπει δηλαδή να πληρώνεις για να χρησιμοποιήσεις τον χώρο.


Εμείς από τη μεριά μας έχουμε καταλήξει στις εξής απαιτήσεις: Πρώτον, να μην αποχαρακτηριστεί το κτήμα και η βίλα Ιόλα. Να παραμείνει διατηρητέο ιστορικό μνημείο.
Δεύτερον να απαλλοτριωθεί από το κράτος και να περάσει στον Δήμο και τρίτον να αποδοθεί στους κατοίκους. Το πώς θα περάσει στον δήμο δεν είναι δικής μας αρμοδιότητας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μην φορολογηθούν επιπλέον οι δημότες της Αγίας Παρασκευής. Οπότε τα σενάρια περί δανείου για την αγορά του κτήματος από τον δήμο δεν μας βρίσκουν θετικούς.
Σε μια περίοδο όπου οι κοινόχρηστοι και ελεύθεροι χώροι εξαφανίζονται απ' την πόλη, οι κάτοικοι πρέπει να πάρουμε θέση. Σε μια περίοδο όπου τα πάρκα γίνονται πάρκινγκ, τα δάση μας καίγονται για να ξεφυτρώσουν θέρετρα, βίλες και «κέντρα αναψυχής» είναι αναγκαία η ουσιαστική ενεργοποίηση όλων μας. Χωρίς αρχηγούς και αυθεντίες. Να πράξουμε συλλογικά, να συναντηθούμε και να συναποφασίσουμε. Πέρα από γραφειοκρατικές λογικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες
. Μέσα από την ανοιχτή συνέλευση των κατοίκων αποφασίσαμε το αυτονόητο: να πράξουμε για τη βίλα άμεσα και αδιαμεσολάβητα. Συνεχίζουμε τις δράσεις μας κι επιλέγουμε να μην κλεινόμαστε σπίτια μας απαθείς, επιλέγουμε με άμεσες και δημοκρατικές διαδικασίες να καθορίζουμε εμείς την τύχη των ζωών μας.


Γι’ αυτό καλούμε όλους τους κατοίκους της Αγίας Παρασκευής σε ολοήμερη εκδήλωση στο κτήμα Ιόλα για να υπερασπιστούμε την ανάγκη ύπαρξης ενός πράσινου ελεύθερου χώρου στη γειτονιά μας. Για να προσδώσουμε έμπρακτα ένα ζωντανό και κοινωνικό χαρακτήρα στη βίλα, να την μετατρέψουμε σ’ ένα πολιτικό και πολιτιστικό κύτταρο της πόλης μας, σ' ένα χώρο παραγωγής πολιτισμού απ' τους ίδιους τους κατοίκους.


Κυριακή 1 Νοέμβρη 12.00
όλες κι όλοι στο κτήμα Ιόλα
Χρυσοστόμου Σμύρνης & Δημοκρατίας


Μουσική –συναυλίες- δραστηριότητες για παιδιά – ζωγραφική – συζητήσεις και πολλή κουβέντα


Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αγίας Παρασκευής
anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com