ΔΗΜ.ΑΡ.: Στυλοβάτης ή Χατζηαβάτης; (Θ. Καρτερού)

ΔΗΜ.ΑΡ.: Στυλοβάτης ή Χατζηαβάτης;

More Sharing Services

hare on facebook 

Ημερομηνία: 26/01/2013
Πηγή: www.avgi.gr

Του Θανάση Καρτερού

Με το συμπάθιο κιόλας, αλλά διάφορα περίεργα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό προκαλούν μια κάποια σύγχυση. Και ένα ερώτημα ζητά επειγόντως απάντηση: τελικώς η ΔΗΜ.ΑΡ. τι διάολο είναι στην κυβέρνηση; Εταίρος ή θυρωρός; Συνιδιοκτήτης ή τσιράκι; Σύμμαχος ή καρπαζοεισπράκτορας; Στυλοβάτης ή Χατζηαβάτης;

Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Βγήκε και καταδίκασε την πολιτική επιστράτευση των απεργών του μετρό από τον Σαμαρά. Με την ευγένεια που τη χαρακτηρίζει βέβαια, αλλά το έκανε. Και βγήκε καπάκι ο Κεδίκογλου να μας διαβεβαιώσει ότι αυτή είναι βέβαια μια διαφορετική προσέγγιση, η οποία όμως ουδόλως αποτελεί πρόβλημα για την κυβερνητική συνοχή. Μπετόν η κυβέρνηση.

Μάλιστα. Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η ερμηνεία του Κεδίκογλου; Εκδοχή πρώτη: Η ΔΗΜ.ΑΡ. μπορεί να λέει ό,τι θέλει κι εμείς θα κάνουμε ό,τι θέλουμε. Εκδοχή δεύτερη: Εντάξει, η ΔΗΜ.ΑΡ. λέει και καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα. Εκδοχή τρίτη: Τη ΔΗΜ.ΑΡ. την έχουμε στο χέρι - ό,τι και να λέει θα στηρίζει πάντα αυτά που κάνουμε εμείς. Εκδοχή τέταρτη: Σας δουλεύουμε όλοι μαζί και στην κατανομή ρόλων έχουμε τη ΔΗΜ.ΑΡ. για αριστερή μπουζουριέρα.

Όποια εκδοχή και να διαλέξει κανείς, το βέβαιο είναι πως δεν περιποιεί τιμή στη ΔΗΜ.ΑΡ. Είναι στάση αυτή - διαφωνώ με την επιστράτευση, αλλά σε στηρίζω να τη διαπράξεις; Διαφωνώ με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, αλλά σε στηρίζω να τις διαλύσεις; Διαφωνώ με τις ακρότητες του Δένδια, αλλά τον στηρίζω για να γίνεται όλο και πιο ακραίος; Διαφωνώ με τα κικιρίκου του Κεδίκογλου, αλλά κάνω την κότα;

Διότι, όταν κάποιος συμμετέχει σε μια κυβέρνηση και διαφωνεί για ένα, και δύο, και δέκα σοβαρά ζητήματα χωρίς να ανοίξει μύτη, τότε ή απατεώνας είναι ή νούμερο. Τρίτη εκδοχή δεν υπάρχει. Ή ρίχνει πότε-πότε καμιά ρουκέτα διαφωνίας δηλαδή, όπως έκανε και ο Σαμαράς με την κυβέρνηση Παπαδήμου, για να διαφυλάξει την αντιμνημονιακή του παρθενία. Ή στ’ αλήθεια διαφωνεί, αλλά ανέχεται να τον έχουν γραμμένο και να θεωρούν τις διαφωνίες του ανάξιες ακόμα και γρατζουνιά να προκαλέσουν στην κυβερνητική συνοχή.

Όπως καταλάβατε, σαφής απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολο να δοθεί. Διαλέγετε και παίρνετε. Στυλοβάτης, πάντως, ή Χατζηαβάτης, η ΔΗΜ.ΑΡ. καταφέρνει να μας χαρίζει τουλάχιστον μια κάποια διασκέδαση εν μέσω γενικής κατάθλιψης...

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ!

Tra

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά πολιτεύεται με διατάγματα, με εκβιασμούς, και απειλές απέναντι σε όποια ομάδα εργαζομένων τολμά να αμφισβητήσει την κυβερνητική πολιτική και να αντισταθεί στην οικονομική και κοινωνική ισοπέδωση, που καθημερινά προωθεί.

Θέλει μια κοινωνία στο γύψο και τους εργαζόμενους στην απόλυτη φτώχεια.

Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες υπερασπίζονται τις συλλογικές συμβάσεις, που είναι αποτέλεσμα συμφωνίας με την ίδια την κυβέρνηση πριν από 8 μήνες.

Η Κυβέρνηση του Μνημονίου καταστρέφει χωρίς ενδοιασμούς δημοκρατικά κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, μετατρέπει τις συλλογικές συμβάσεις σε «φαντάσματα», επιχειρεί να σκοτώσει την ίδια την ιδέα της συνδικαλιστικής δράσης.

Δηλώνει άτεγκτη και αποφασισμένη να συντρίψει όποια από τα θύματα των μνημονιακών πολιτικών αντιστέκονται και διεκδικούν, ενώ ταυτόχρονα εναρμονίζεται χωρίς δεύτερη σκέψη με τις απαιτήσεις των δανειστών και του κεφαλαίου, εφαρμόζοντας πολιτική υποτέλειας προσδίδοντας στη χώρα χαρακτηριστικά αποικιοκρατικού τύπου.

Χρησιμοποιεί τον αρχιτέκτονα της προβοκάτσιας, Σίμο Κεδίκογλου το συντονιστή της στρατηγικής έντασης και της διαίρεσης της Κοινωνίας, να συμπεριφέρεται ως «μεγάφωνο» διαπόμπευσης, στοχοποίησης και ενοχοποίησης των εργαζομένων και των συνδικάτων.

Ο αγώνας των εργαζομένων στις συγκοινωνίες δεν είναι  συντεχνιακός. Είναι αγώνας όλων εργαζομένων για την υπεράσπιση του τελευταίου οχυρού, που δεν είναι άλλο από τις συλλογικές συμβάσεις. Είναι αγώνας υπέρ των δημόσιων συγκοινωνιών και του δικαιώματος του συνόλου των πολιτών να έχει πρόσβαση στο δημόσιο αγαθό της συγκοινωνίας.

Είναι αγώνας που πρέπει να κερδηθεί, μέσα από την κοινή συμπόρευση και αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων, που θα εντάσσονται σε ένα κοινό αγωνιστικό σχέδιο με τακτική και στρατηγική νίκης, υπερβαίνοντας σκόπιμες διαιρέσεις και δεν θα παγιδεύονται σε μια γραμμή εφησυχασμού.

Στην περίπτωση κατά την οποία η Κυβέρνηση επιμείνει στην αυταρχική της πολιτική και επιχειρήσει να ασκήσει πειθαρχικές διώξεις ή προβεί σε αντιδημοκρατικές ενέργειες (επιστράτευση), όλα τα συνδικάτα και οι τριτοβάθμιες οργανώσεις, οφείλουν αυτόματα να μετατρέψουν τις συγκοινωνίες σε ενιαίο κέντρο αγώνα που θα οδηγήσει σε μαζική πολιτική αντιπαράθεση με την τρικομματική κυβέρνηση.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΡΕΘΥΜΝΟΥ